Ποια θα Ήταν η Συμπεριφορά σας σ’ έναν Πρέσβυ;

ΣΤΑ τελευταία χρόνια συχνά ακούμε να γίνωνται επιθέσεις εναντίον πρεσβειών, ακόμη και απαγωγές ή δολοφονίες πρέσβεων, επειδή ο λαός είναι δυσαρεστημένος μ’ εκείνη τη χώρα ή με την πολιτική της. Αλλά στα περασμένα χρόνια όταν υπήρχε μια σχετική ειρήνη μεταξύ των εθνών, οι πρέσβεις γενικά ετύγχαναν καλής μεταχειρίσεως.

Υπάρχει όμως μια περίπτωσις στους αρχαίους χρόνους όπου οι βασιλικοί πρέσβεις ή απεσταλμένοι ενός ειρηνικού έθνους έτυχαν επαίσχυντου μεταχειρίσεως. Ο Βασιλεύς Δαβίδ του Ισραήλ είχε κάμει μια φιλική χειρονομία αποστέλλοντας επισήμους εκπροσώπους στον Βασιλέα Ανούν του Αμμών. Αλλά ο Ανούν έδειξε μεγάλη ανευλάβεια στον Δαβίδ υποβάλλοντας τους απεσταλμένους του σε μεγάλες ταπεινώσεις. Η προδοτική αυτή πράξις προκάλεσε πόλεμο, ο οποίος κατέληξε σχεδόν στην εξόντωσι του έθνους των Αμμωνιτών.—1 Χρον. 19:1-20:3.

Αιώνες αργότερα, μια ακόμη πιο σκανδαλώδης περίπτωσις ήταν η μεταχείρισις του Υιού του Ιεχωβά Θεού τον οποίον ο Ιεχωβά έστειλε από έλεος στο Ιουδαϊκό έθνος. (Ιωάν. 8:18, 19, 49) Οι ηγέται του έθνους τον εκακοποίησαν σκληρά και τελικά τον εθανάτωσαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απορρίψη ο Θεός το Ιουδαϊκό έθνος ως εκλεκτό λαό του και να επιτρέψη την καταστροφή της πόλεως των Ιερουσαλήμ με τον ναό της, στο έτους 70 μ.Χ., από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα.

Αλλά η μεταχείρισις που επεφύλαξαν στον Ιησού Χριστό δεν ικανοποίησε τους εναντιουμένους Ιουδαίους. Πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, αυτοί εκακοποίησαν επίσης επαίσχυντα εκείνους που έστειλε ο Χριστός ως πρέσβεις του, τους κεχρισμένους μαθητάς του, θανατώνοντας πολλούς απ’ αυτούς. (2 Κορ. 5:20) Μολονότι ο λαός παρεκινείτο να μετέχη σ’ αυτές τις θηριωδίες, οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται ήσαν πρωτίστως υπαίτιοι, διότι αυτοί εσκεμμένα ετήρησαν τον λαό σε άγνοια του Θεού. Ο Ιησούς τους είπε: «Αφηρέσατε το κλειδίον της γνώσεως· σεις δεν εισήλθετε και τους εισερχομένους ημποδίσατε.» (Λουκ. 11:52) Αυτοί οι ηγέται εφοβούντο ιδιοτελώς μήπως χάσουν τη θέσι της εξουσίας των. Είπαν μεταξύ τους: «Εάν αφήσωμεν αυτόν [τον Ιησούν] ούτω, πάντες θέλουσι πιστεύσει εις αυτόν, και θέλουσιν έλθει οι Ρωμαίοι και θέλουσιν αφανίσει και τον τόπον ημών και το έθνος.»—Ιωάν. 11:48.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΜΙΣΗΘΗΣΑΝ

Δεν ήταν προσωπικό μίσος εκείνο που έκανε τους εναντιουμένους μεταξύ των Ιουδαίων να καταδιώξουν τους πρέσβεις του Χριστού τον πρώτον αιώνα. Ήταν επειδή αυτοί οι πρέσβεις εκήρυτταν και εξηγούσαν τη βασιλεία του Θεού στους ανθρώπους. Ετόνιζαν στους Ιουδαίους, που ενόμιζαν ότι εκείνη η βασιλεία θα ήταν μια Ιουδαϊκή επίγεια βασιλεία, ότι πρόκειται για μια ουράνια κυβέρνησι, ότι αυτή θα καταστρέψη όλες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις και θα εισαγάγη μια νέα γη, μια δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία. Έδειχναν ότι η θεία απαίτησις για ζωή είναι ν’ ανακαινίσουν τα άτομα τις προσωπικότητες των σύμφωνα με τις θείες αρχές όπως εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Έπρεπε να δείχνουν αγάπη στους συνανθρώπους των χωρίς διάκρισι ή προκατάληψι. Αυτό εξέθετε τους ιδιοτελείς θρησκευτικούς ηγέτας και τους έκανε να μισούν τους πρέσβεις της Βασιλείας.—2 Πέτρ. 3:7, 12, 13· Εφεσ. 4:22-24.

Σήμερα, οι κεχρισμένοι πρέσβεις της βασιλείας του Θεού θα εκήρυτταν κατ’ ανάγκην τις ίδιες αλήθειες. Είναι αγαθά νέα για τους ειλικρινείς ανθρώπους, αλλά προξενούν την εχθρότητα πολλών θρησκευτικών ηγετών. Λόγω της προπαγάνδας εναντίον αυτών των πρέσβεων, πολλοί άνθρωποι υποκινούνται ή να εναντιωθούν ή να μη δίνουν προσοχή στη διακήρυξι που γίνεται. Σε πολλές περιπτώσεις οι πρέσβεις της βασιλείας υβρίζονται, διώκονται ή τυγχάνουν κακής υποδοχής.

Εν τούτοις, αν γνωρίζετε ότι ένα άτομο ήταν πραγματικά ένας πρέσβυς ή απεσταλμένος της βασιλείας του Θεού, ποια θα ήταν η συμπεριφορά σας απέναντί του; Θα εκάνατε γι’ αυτόν κάτι που να δείχνη περισσότερα από ένα απλό ανθρωπιστικό πνεύμα; Δεν θα του δείχνατε ιδιαίτερο σεβασμό και δεν θα δίνατε προσοχή, ακούοντας με ενδιαφέρον τι είχε να σας πη; Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Όστις σας ποτίση ποτήριον ύδατος εις το όνομά μου, επειδή είσθε του Χριστού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.» (Μάρκ. 9:41) Αντιθέτως, είπε ότι μερικοί θα έκαναν κακό στους μαθητάς του διά το όνομά του.—Ματθ. 24:9· Ιωάν. 15:20, 21.

ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΡΙΦΟΕΙΔΕΙΣ

Στο προηγούμενο τεύχος αυτού του περιοδικού εξετάσαμε την παραβολή του Ιησού περί προβάτων και εριφίων, συγκεντρώνοντας την προσοχή μας στα πρόβατα και στην αμοιβή της αιωνίου ζωής που δίδεται σ’ αυτά λόγω της καλής και φιλόξενης μεταχειρίσεως των πρέσβεων του Χριστού. Ποια λοιπόν είναι τα ερίφια, τι αμοιβή λαμβάνουν, και γιατί;—Ματθ. 25:31-46.

Τα ερίφια, όπως τονίζει ο Ιησούς, είναι άνθρωποι ‘άπ’ όλα τα έθνη’ οι οποίοι, αντίθετα από τα φιλόξενα και στοργικά πρόβατα, δεν υποδέχονται ευμενώς ούτε βοηθούν τους πρέσβεις του Χριστού. Όπως φαίνεται στην παραβολή, αυτοί καλούνται από τον Ιησού κατηραμένοι. Στην καταδίκη που εκφέρει ο Ιησούς λόγω της αφιλόξενης στάσεως των απαντούν με τα λόγια: «Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή και δεν σε υπηρετήσαμεν;»—Ματθ. 25:44.

Τον ονομάζουν ‘Κύριον,’ άλλα με έναν υποκριτικό τρόπο σαν να θέλουν να πουν με αυτό ότι είναι δικός των Κύριος. Διότι αν τον αγαπούσαν πραγματικά, θα αγαπούσαν τις αλήθειες σχετικά με αυτόν και θα ήθελαν να δουν τη βασιλεία του να έλθη. (Ματθ. 6:10) Η δικαιολογία τους δεν έχει αξία, διότι οι πράξεις των διαψεύδουν τον ισχυρισμό τους. Ένας άνθρωπος δεν είναι ανάγκη να δη έναν άλλον άμεσα για ν’ αποφασίση αν πρέπει να τον βοηθήση ή να του αρνηθή τη βοήθεια. Το ζήτημα είναι, πώς ένα άτομο μεταχειρίζεται έναν ορατό εκπρόσωπο του Θεού, ο οποίος έχει αποδείξει καθαρά ότι αληθινά εκπροσωπεί τον Χριστόν;

Αυτό είναι το σημείο που τονίζει ο Ιησούς στην παραβολή, όταν ο βασιλεύς απαντά στα αυτοδικαιολογούμενα ερίφια που είναι στ’ αριστερά του, δηλαδή στο μέρος της δυσμένειας: «Αληθώς σας λέγω, καθόσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε.»—Ματθ. 25:45.

Δεν έχει σημασία πόσο ασήμαντος μπορεί να είναι ένας από τους αναγεννημένους με το πνεύμα, κεχρισμένους ‘αδελφούς’ του Χριστού. Πραγματικά, κανείς από τους ‘αδελφούς’ του Χριστού δεν είναι διάσημος στον πολιτικό τομέα ή στον θρησκευτικό τομέα του Χριστιανικού κόσμου, διότι οι αληθινοί ‘αδελφοί’ του Χριστού, οι πρέσβεις του, δεν αποτελούν μέρος αυτού του κόσμου, όπως και ο ίδιος ο Χριστός ποτέ δεν υπήρξε μέρος αυτού του κόσμου. (1 Κορ. 1:26-31· Ιωάν. 15:19· 17:14, 16) Τα ερίφια δεν χρειάζεται να καταδιώκουν αυτούς τους πρέσβεις, μολονότι μερικοί άπ’ αυτά τα ερίφια έχουν απαγάγει, φυλακίσει και θανατώσει αυτούς τους δούλους του Χριστού. Τα ερίφια, με το να μην παρέχουν βοήθεια η φιλοξενία σ’ αυτούς, με το να τους αγνοούν και με το να αρνούνται να δώσουν οποιαδήποτε υποστήριξι στο έργον της διακηρύξεως του αγγέλματος της Βασιλείας, λαμβάνουν μια εσκεμμένη απόφασι σ’ αυτό το ζήτημα. Πραγματικά λαμβάνουν μια στάσι, στην καρδιά τους, εναντίον της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, την οποία οι πρέσβεις διακηρύττουν, και επομένως λαμβάνουν μια στάσι εναντίον του Χριστού, όπως αποκαλύπτεται από τη στάσι και τις πράξεις των.—Παράβαλε Ματθαίος 7:21-23.

Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΩΝ «ΕΡΙΦΙΩΝ»

Ποια, λοιπόν, είναι η αμοιβή αυτών των «εριφίων»; Ο Χριστός τους λέγει; «Υπάγετε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον Διάβολον και τους αγγέλους αυτού.»—Ματθ. 25:41.

Ποιο είναι το «πυρ το ητοιμασμένον διά τον Διάβολον και τους αγγέλους αυτού»; Μήπως πρόκειται για αιώνια συνειδητά βάσανα μέσα σ’ ένα στοιχείο όμοιο με πυρ στο αόρατο βασίλειο; Κάποιος μπορεί να πη, Ασφαλώς έτσι πρέπει να είναι, διότι το εδάφιον Αποκάλυψις 20:10 λέγει: «Και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων.»

Εν τούτοις, αν ένας κάμη πιο προσεκτική εξέτασι αυτής της δηλώσεως που βρίσκεται στην Αποκάλυψι μπορεί να καταλάβη ότι πρόκειται για μια μεταφορική ή συμβολική γλώσσα. Πώς; Το «θηρίον» και ο «ψευδοπροφήτης» ρίπτονται στην λίμνην του πυρός. Προφανώς δεν πρόκειται για ένα κατά γράμμα θηρίο και έναν κοινό άνθρωπο, αλλ’ αυτά αντιπροσωπεύουν οργανώσεις. (Αποκάλ. 17:8-14) Επίσης, η ίδια η Γραφή προχωρεί και εξηγεί: «Και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός.» (Αποκάλ. 20:14) Ο Θάνατος και ο Άδης (ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους) είναι αφηρημένα πράγματα, πράγμα που σημαίνει ότι και η «λίμνη του πυρός» είναι συμβολική. Παριστάνει την απόλυτη εκμηδένισι, τη μόνιμη καταστροφή, τον ‘δεύτερον θάνατο,’ θάνατον από τον οποίον δεν υπάρχει επάνοδος.

Επίσης, ο Χριστός λέγει ότι τα «ερίφια» θα απέλθουν εις «κόλασιν» αιώνιον. (Ματθ. 25:46) Η Ελληνική λέξις που χρησιμοποιείται εδώ σημαίνει κατά γράμμα «αποκοπή.» Τα «ερίφια», με τον αιώνιο θάνατο που θα υποστούν, τον ‘δεύτερον θάνατον’ αποκόπτονται από τη ζωή σε οποιαδήποτε επικράτεια αιωνίως.

ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΜΕ ΟΛΟΙ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χριστός έχει πρέσβεις στη γη σήμερα. Η απόφασις που πρέπει να λάβωμε, είναι, Ποιοι είναι αυτοί οι πρέσβεις; Ποιοι μας φέρουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας, λέγοντάς μας για την εγγύτητά της και τις ευλογίες που θα φέρη στη γη μετά την καταστροφή της ανομίας; Και ο καθένας από μας μπορεί να ρωτήση. Τι κάνω εγώ για να προαγάγω τη γνώσι για τον Θεό; Υπηρετώ εγώ ο ίδιος ως ένας εκπρόσωπος του Χριστού με τα λόγια μου και με μια δίκαιη πορεία ενεργείας; Αν όχι, τότε πρέπει να ανακαλύψωμε ποιος το κάνει αυτό. Πρέπει να παρέχωμε φιλοξενία σ’ αυτούς ακριβώς όπως θα κάνωμε στους πρέσβεις ενός ιδιαίτερα σεβαστού βασιλέως. Δεν μπορούμε να έχωμε δύο γνώμες.—1 Βασ. 18:21.

Θα δεχόσαστε ευχαρίστως έναν τέτοιο πρέσβυ στο σπίτι σας. Θα δείχνατε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το άγγελμα που φέρνει αυτός από τον βασιλέα του ή την κυβέρνησι. θα δείχνατε σεβασμό απέναντί του. Οι πρέσβεις του Χριστού δεν έχουν ένα συνηθισμένο άγγελμα. Πρόκειται για νέα από τον Δημιουργό του σύμπαντος και τον Βασιλέα του, τον Ιησού Χριστό. Επομένως, είναι ζωτικό να εξετάσετε αυτά που έχουν να πουν οι πρέσβεις, γιατί είναι περισσότερο από ζήτημα απλού σεβασμού. Αντανακλά τη στάσι σας απέναντι στον Θεό και τον Χριστό, και επομένως σημαίνει ζωή ή θάνατο για σας.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στον παρόντα καιρό μεταχειρίσθηκαν αυτούς τους πρέσβεις με καλωσύνη, πρωτίστως όχι με το να τους δώσουν υλική βοήθεια, αλλά στέκοντας στο πλευρό αυτών των πρέσβεων όταν κακοποιούνται από τους εχθρούς των. (2 Κορ. 1:6, 7· Φιλιππ. 4:14· Εβρ. 10:33) Και ακόμη περισσότερο, ενώθηκαν με τους πρέσβεις για να τους βοηθήσουν να διακηρύξουν τα αγαθά νέα σ’ όλον τον κόσμο. (Ζαχ. 8:23) Κάνοντας τούτο, οι προβατοειδείς αυτοί άνθρωποι έγιναν απεσταλμένοι, σύντροφοι των πρέσβεων του Βασιλέως, Ιησού Χριστού. (Ψαλμ. 45:14, 15) Έχετε ανακαλύψει ποιοι είναι οι αληθινοί πρέσβεις και οι απεσταλμένοι σύντροφοί των, και τους μεταχειρίζεσθε με σεβασμό, γνωρίζοντας ότι όσο το πράττετε αυτό σ’ έναν από τους ελαχίστους αδελφούς του Χριστού και στους στοργικούς προβατοειδείς συντρόφους των, το πράττετε στον ίδιο τον Χριστό;