Μηδέν Έχοντες και τα Πάντα Κατέχοντες

«Ως πτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες, και τα πάντα κατέχοντες.»—2 Κορ. 6:10.

1. Με ποια έννοια το χρήμα εκπληρώνει μια ανάγκη;

ΧΩΡΙΣ αμφιβολία το χρήμα είναι αναγκαίο για την καθημερινή ζωή. Χωρίς αυτό, πώς θα μπορούσατε να ζήσετε στο παρόν σύστημα πραγμάτων; Πώς θα μπορούσατε να προμηθευθήτε τα αναγκαία για τη ζωή; Σε πολλά μέρη του κόσμου με το χρήμα εξασφαλίζετε νοσοκομειακή περίθαλψι, μεταφορές, ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανσι και παροχή νερού, πράγματα που είναι χρήσιμα στον άνθρωπο. Αλλ’ αν δεν είχατε χρήματα, πώς θα μπορούσατε να συντηρηθήτε και να ντυθήτε εσείς κι η οικογένειά σας; Πώς θα μπορούσατε να αποκτήσετε μια κατοικία για να μένετε και να την συντηρήτε; Όπως λέγει με σοφία ο Εκκλησιαστής 10:19: «Δι’ ευθυμίαν κάμνουσι συμπόσια, και ο οίνος ευφραίνει τους ζώντας· το δε αργύριον αποκρίνεται εις πάντα.»

2. Από τι πρέπει συνεχώς να φυλάγεται ο Χριστιανός; Γιατί;

² Ενόσω λοιπόν παραμένει αυτό το σύστημα πραγμάτων, το χρήμα μπορεί πολύ καλά να χρησιμοποιήται από τους Χριστιανούς για ν’ αντιμετωπίζουν τις καθημερινές των ανάγκες, και ιδιαίτερα για να διεξάγουν την υπηρεσία της Βασιλείας. Εν τούτοις, λόγω της χρησιμότητάς του και των πολλών πραγμάτων που μπορεί ν’ αγοράση μ’ αυτό, ένας Χριστιανός πρέπει συνεχώς να προσπαθή να κρατή πάντοτε το χρήμα (τον πλούτο, τα υλικά αγαθά) στη θέσι του, δηλαδή να το θεωρή σαν ένα μέσον εξυπηρετήσεως, σαν έναν υπηρέτη. Ποτέ δεν πρέπει να κάμη το χρήμα να γίνη αντικείμενο αγάπης, ‘επιθυμία της καρδιάς του.’ Γι’ αυτό είναι ανάγκη ο Χριστιανός σήμερα, λόγω του καιρού στον οποίον ζούμε τώρα, ν’ αποκτήση και να διατηρήση την κατάλληλη άποψι απέναντι του πλούτου!

3. (α) Πώς μάς βοηθεί ο Παύλος να θεωρούμε τα υλικά πλούτη; (β) Πού έθετε την καρδιά του ο Παύλος;

³ Ο απόστολος Παύλος, επειδή ήταν από τη φυλή του Βενιαμίν, Εβραίος και, κατά τον Ιουδαϊσμό, Φαρισαίος (που εφημίζοντο ως ‘φιλάργυροι’) μπορούσε να μιλήση από ένα παρελθόν με πείρα για να μάς βοηθήση ν’ αποκομίσουμε την κατάλληλη πνευματική ισορροπία. (Φιλιππ. 3:5· Λουκ. 16:14) Ο απόστολος Παύλος, λόγω των ικανοτήτων του και της εκπαιδεύσεώς του κι επειδή είχε διδαχθή από τον πολυμαθή Φαρισαίο Γαμαλιήλ, μπορούσε ασφαλώς πολύ εύκολα να συσσωρεύση μεγάλο υλικό πλούτο. (Πράξ. 5:34· 22:3) Εντούτοις, ο Παύλος έδειξε πού ήταν τα αληθινά πλούτη. Αφού εδαπάνησε πάνω από είκοσι πέντε χρόνια στο ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος, και αφού φυλακίσθηκε χάριν αυτού του έργου, έγραψε τα εξής για την πεποίθησί του και την απόφασί του να εγκαταλείψη μια ζωή που απέδιδε ίσως μεγάλο υλικό κέρδος, λέγοντας: «Μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν και να ευρεθώ εν αυτώ μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την διά πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως . . . ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών.» Ο Παύλος ετόνισε πού είχε θέσει την καρδιά του και τι πράγματι ήταν πολύτιμο στη ζωή του. (Φιλιππ. 3:8-14· Εβρ. 6:10-12) Επειδή η στάσις του απέναντι στον υλικό πλούτο ήταν ορθή, μπορούσε να διατηρή μια ορθή άποψι. Στη διάρκεια της ζωής του παρετήρησε τα επιβλαβή αποτελέσματα που είχε σε πολλούς η αγάπη του πλούτου.—2 Τιμ. 4:10.

Η ΠΑΓΙΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ

4. Για ποιον κίνδυνο επέστησε ο Παύλος την προσοχή του Τιμοθέου;

⁴ Ο Παύλος, έχοντας γνήσιο ενδιαφέρον για τον νεαρό Τιμόθεο, του έγραψε όταν ο Τιμόθεος ήταν στην Έφεσο της Μικράς Ασίας, η οποία ήταν τότε μια πολύ πλούσια εμπορική πόλις. Για να επιστήση την προσοχή του στον κίνδυνο της καλλιέργειας ενός πόθου για υλικό πλούτο και στα καταστρεπτικά αποτελέσματα που θα είχε αυτό, είπε τα εξής: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.» (1 Τιμ. 6:9, 10) Εκτιμάτε εσείς αυτή τη συμβουλή; Την ακολουθείτε; Έχετε διακρίνει την αληθινότητά της στη ζωή πολλών ανθρώπων σήμερα;

5. (α) Πώς μπορεί η επιθυμία για υλικά πλούτη να γίνη ‘παγίδα’; (β) Γιατί δεν μπορεί κανείς να υπηρετή δύο κυρίους;

⁵ Όταν το ενδιαφέρον σας για το χρήμα με σκοπό να προμηθεύεσθε τα αναγκαία της ζωής μετατρέπεται σ’ ένα φλογερό πόθο να πλουτήσετε, ή ν’ αποκτήσετε πράγματα που είναι πέρα από τις ανάγκες σας, τότε το χρήμα θα παύση να είναι το μέσον της εξυπηρετήσεώς σας, ο υπηρέτης σας. Αντιθέτως, θα γίνη ο κύριός σας! Θα σας γίνη «παγίδα.» Ο Ιησούς είπε: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και Μαμμωνά.» (Ματθ. 6:24) Η Αγία Γραφή δεν κατακρίνει τον πλούτο· κατακρίνει το να γίνετε δούλος σ’ αυτόν. Γιατί; Διότι όταν ο άπληστος πόθος σας για υλικά κέρδη γίνη τόσο μεγάλος ώστε να γίνετε δούλος του, τότε δεν έχετε πια τον Ιεχωβά Θεό ως Κύριό σας. Δεν μπορείτε τότε ‘ν’ αγαπήσητε Ιεχωβά τον Θεόν σας εξ όλης της καρδίας σας και εξ όλης της ψυχής σας και εξ όλης της διανοίας σας.’ (Ματθ. 22:37) Μερικοί λέγουν ότι «το χρήμα ομιλεί.» Αλλ’ όταν εσείς γίνετε δούλος του χρήματος, τότε αυτό θα κατευθύνη και τις σκέψεις σας!

6. (α) Ποιες επιβλαβείς επιδράσεις μπορεί να έχη η φιλαργυρία σ’ ένα Χριστιανό; (β) Πώς θεωρείται το χρήμα από μερικούς;

⁶ Αυτός ο σφοδρός πόθος για χρήμα (για πλουτισμό) μπορεί ν’ αποβή τόσο καταστρεπτικός για τον άνθρωπο ώστε να διαβρώση τις Χριστιανικές του ιδιότητες. Μπορεί να υποβιβάση έναν άνθρωπο στο επίπεδο του κτήνους. Μπορεί να κάμη έναν άνθρωπο να παραβλέπη τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, την ειλικρίνεια, καθώς και το ότι πρέπει να είναι γενναιόδωρος και να δείχνη έλεος. (Δευτ. 16:19, 20· Έξοδ. 23:8) Το να έχωμε έντονη επιθυμία για αφθονία υλικών πραγμάτων μάς οδηγεί εύκολα στο να επιδιδώμεθα σε ανέντιμες εμπορικές συνήθειες του κόσμου. «Ο πιστός άνθρωπος θέλει έχει πολλήν ευλογίαν· αλλ’ όστις σπεύδει να πλουτήση δεν θέλει μείνει ατιμώρητος.» (Παροιμ. 28:20) Αλλά θα πήτε, «Αυτό δεν συμβαίνει σε μένα· εγώ μπορώ να εξουσιάζω το χρήμα. Πώς θα μπορούσα ποτέ ν’ αναπτύξω συμπάθεια γι’ αυτό; Άλλωστε, το χρήμα είναι μόνον χαρτί!» Αυτό είναι αλήθεια, αλλά πόσον χρόνο και κόπο δαπανάτε για να το αποκτήσετε; Μήπως αποδεικνύει ότι είναι ο κύριός σας; Ο Νταίιβιντ Τ. Μπάζελον, στο βιβλίο του με τίτλο Η Οικονομία του Χάρτου, κάνει μια ειλικρινή ομολογία: «Το χρήμα είναι ένα όνειρο. Είναι ένα κομμάτι χαρτί στο οποίο είναι τυπωμένο με αόρατη μελάνι το όνειρο όλων των πραγμάτων που μπορεί ν’ αγοράση . . . Πολλοί από μάς, που δεν χάνουν άμεσα στον Μεγάλο Αμερικανικό Αγώνα, αγαπούν το χρήμα πολύ περισσότερο απ’ οτιδήποτε μπορεί αυτό ν’ αγοράση. Δεν είναι ένα μέσον για να επιτύχωμε κάποιο σκοπό μας, είναι ένα πάθος.» Ζούμε σ’ έναν καιρό τον οποίον ο Παύλος επεσήμανε προφητικά στα εδάφια 2 Τιμ. 3:1,2, και για τον οποίο είπε : «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι . . . φιλάργυροι.» Πόσο ουσιώδες, λοιπόν, είναι για ένα Χριστιανό να διατηρή την κατάλληλη ισορροπία και να φυλάγεται απ’ αυτή την ακόρεστη όρεξι για υλικό πλούτο!

7. Τι αποτέλεσμα έχουν συχνά οι κόποι για τον πλούτο;

⁷ Αυτός ο αγώνας και η αγάπη για τα πλούτη έχουν προξενήσει ατέλειωτους πόνους στην καρδιά, αθλιότητα, δεινά, δυστυχία, απογοήτευσι και αιματοχυσία. Οικτρά είναι τα παραδείγματα εκείνων που απώλεσαν την ισορροπία και καλλιέργησαν άπληστες καρδιές. Ας εκτιμήσωμε, όπως ο Παύλος, το ότι «όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν» και ότι εγράφησαν «προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.»—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.

«Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ»

8. (α) Ποια στάσις καρδιάς εκδηλώθηκε στον Αχάν; (β) Ποιο μάθημα διδασκόμενα απ’ αυτό;

⁸ Ας θυμηθούμε τον καιρό που ο Ιεχωβά Θεός ωδηγούσε τους Ισραηλίτας μέσα από την έρημο και που αυτοί ήσαν σχεδόν έτοιμοι να καταλάβουν τη Γη της Επαγγελίας. Τους είχε λεχθή ότι, ως πρωτοκάρπια της νίκης, η πόλις της Ιεριχώ «θέλει είσθαι ανάθεμα εις τον Ιεχωβά.» Οι οδηγίες του Θεού απηγόρευαν τη λαφυραγώγησι της πόλεως, όπως συνήθως γινόταν όταν εκυριεύετο μια πόλις, αλλ’ έπρεπε να καυθή με πυρ. Ο άργυρος και ο χρυσός έπρεπε να εισαχθούν «εις το θησαυροφυλάκιον του Ιεχωβά.» (Ιησ. Ναυή 6:17-19, ΜΝΚ) Εν τούτοις, ο Αχάν, από τη φυλή του Ιούδα, άφησε την καρδιά του να γίνη άπληστη. Αργότερα ωμολόγησε: «Ιδών μεταξύ των λαφύρων μίαν καλήν Βαβυλωνιακήν στολήν και διακόσιους σίκλους αργυρίου και έλασμα χρυσού βάρους πεντήκοντα σίκλων, επεθύμησα αυτά, και έλαβον αυτά.» (Ιησ. Ναυή 7:21) Η αγάπη του πλούτου ώθησε τον Αχάν σε ανυπακοή, σε ανεντιμότητα, ώστε να κλέψη από εκείνα που ανήκαν στον Ιεχωβά. Όταν ο Ισραήλ επεχείρησε να κυριεύση την επόμενη πόλι, την Γαι, ο Ιεχωβά απέσυρε το πνεύμα του από τον Ισραήλ ώσπου εξετέθη ο παραβάτης Αχάν. Αφού απομονώθηκαν ο Αχάν, η οικογένειά του και όλα τα ζώα του, λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου και εκάηκαν με πυρ. Με τι μεγάλο τίμημα επλήρωσαν για τον φθαρτό θησαυρό!—Ιησ. Ναυή 7:1-26.

9. (α) Πώς ο Γιεζεί έδειξε την αγάπη του για το χρήμα; (β) Ομοίως, τι έκαμε τον Ανανία και τη Σαπφείρα να χάσουν τη ζωή τους;

⁹ Σκεφθήτε επίσης τον Γιεζεί, τον υπηρέτη του Ελισσαιέ. Αφού ο Ελισσαιέ εθεράπευσε τον Σύριο στρατηγό Νεεμάν από τη λέπρα, ο Νεεμάν επεθύμησε να εκδηλώση την εκτίμησί του και να κάμη ένα δώρο στον Ελισσαιέ, αλλ’ εκείνος δεν το δέχθηκε. Ο Γιεζεί, όμως, αγαπούσε τα πλούτη. Προσπάθησε να εκμεταλλευθή αυτό το θαυματουργικό γεγονός για προσωπικό κέρδος. Αυτό τον ωδήγησε να επινοήση ένα ψεύδος και να ψευσθή τόσο στον Νεεμάν όσο και στον Ελισσαιέ. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Ελισσαιέ είπε: «Η λέπρα του Νεεμάν θέλει κολληθή εις σε και εις το σπέρμα σου εις τον αιώνα.» (2 Βασ. 5:20-27) Επίσης ο Ανανίας και η Σαπφείρα εψεύσθησαν στον Θεό επειδή είχαν κρατήσει κρυφά ένα μέρος του τιμήματος του αγρού των, και το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη ζωή τους.—Πράξ. 5:1-10.

10. Σε ποιες ακρότητες μπορεί να ωθήση ένα άτομο η άπληστη καρδιά;

¹⁰ Έχομε ακόμη και το παράδειγμα εκείνου που είχε το θαυμαστό προνόμιο να είναι απόστολος του Ιησού, του Ιούδα του Ισκαριώτου. Αυτός χωρίς αμφιβολία ήταν πιστός και αξιόπιστος στην αρχή, γι’ αυτό ανέλαβε να επιμελήται το κοινό ταμείο του Ιησού και των δώδεκα μαθητών του. Αργότερα, όμως, έγινε άπληστος και έκανε κλοπές. (Ιωάν. 12:6) Για τριάντα μόνο αργύρια η άπληστη καρδιά του τόν ώθησε να προδώση τον Κύριό του. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Όταν έμαθε ότι ο Ιησούς καταδικάσθηκε, «ανεχώρησε και απελθών εκρεμάσθη.» (Ματθ. 27:3-5) Αυτός είναι ο κίνδυνος για κείνους που γίνονται δούλοι του πλούτου!

11. Με ποια έννοια τα υλικά πλούτη είναι απατηλά; Εξηγήστε.

¹¹ Η Αγία Γραφή ομιλεί για την «απάτη του πλούτου.» (Ματθ. 13:22) Ο λόγος για τον οποίον ο πλούτος είναι απατηλός είναι ότι εκείνος που τον επιζητεί ή τον επιδιώκει συνήθως αποτυγχάνει να καθορίση τα όριά του. Απατάται, διότι σ’ αυτά τα πλούτη, που τα επιζητεί με τόση επιμέλεια, ποτέ δεν βρίσκει πραγματικά την ικανοποίησι για την οποία διψά τόσο πολύ. Συνεπώς αισθάνεται ότι εκείνο που δεν κατορθώνουν να επιτύχουν τα λίγα πλούτη, θα το επιτύχουν τα πολλά. Υπάρχει λοιπόν μια συνεχής δίψα για ολοένα περισσότερα πλούτη, μια δίψα που ποτέ δεν ικανοποιείται. Είναι ακόμη ενδιαφέρον να σημειωθή ότι αυτή η δίψα αυξάνει τόσο περισσότερο, όσο περισσότερο την ικανοποιεί, όπως ανεγνώρισε κάποτε με ειλικρίνεια ο Αμερικανός πολιτικός Βενιαμίν Φραγκλίνος: «Το χρήμα ποτέ δεν έκαμε έναν άνθρωπο ευτυχή έως τώρα, ούτε θα τον κάμη. Δεν υπάρχει τίποτα στη φύσι του χρήματος που να παράγη ευτυχία. Όσο περισσότερα έχει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερα ζητεί. Αντί να γεμίση ένα κενό δημιουργεί ένα καινούργιο. Αν ικανοποιήση μια ανάγκη, την διπλασιάζει και την τριπλασιάζει με άλλον τρόπο. Ιδού η αληθινή παροιμία ενός σοφού ανδρός· βασισθήτε σ’ αυτήν. ‘Καλήτερον το ολίγον εν φόβω ΚΥΡΙΟΥ, παρά θησαυροί πολλοί και ταραχή εν αυτοίς.’»—Παροιμ. 15:16.

12. Πώς η κατανόησις των περιωρισμένων δυνατοτήτων του υλικού πλούτου μάς βοηθεί να διατηρήσωμε την κατάλληλη άποψι απέναντι του;

¹² Η κατανόησις των περιωρισμένων δυνατοτήτων του υλικού πλούτου θα μάς βοηθήση να διατηρήσωμε ισορροπία. Ο υλικός πλούτος αποτυγχάνει όταν οι ανθρώπινες ανάγκες φθάσουν στον μέγιστο βαθμό. Όπως είπε ο Ιησούς, η ζωή ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του. (Λουκ. 12:15-21) Όταν ένας χάση ένα προσφιλές άτομο με τον θάνατο, μήπως μπορούν τα χρήματα να τον ανακουφίσουν από τον πόνο και τη θλίψι; Υπάρχει κανένα χρηματικό ποσόν που μπορείτε να δώσετε για να εξαγοράσετε τον νεκρό από τον Σιεόλ, τον τάφο; Όταν ένας χάση τη νεότητά του και μπη στη γεροντική ηλικία, μήπως μπορούν τα κεφάλαια και τα χρεώγραφα να τον απαλλάξουν από τις ρυτίδες του και να τον κάμουν πάλι νέο και ισχυρό; Όταν η υγεία ενός ανθρώπου κλονισθή, τι ευτυχία μπορεί ν’ απολαύση έστω κι αν έχη μια ολόκληρη Τράπεζα γεμάτη χρήματα; Αν είχατε γεννηθή τυφλός, μήπως όλα τα χρήματα του κόσμου θα σας έκαναν να βλέπετε τις εκδηλώσεις της αγάπης στα πρόσωπα των γονέων σας, ή να βλέπετε ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα ή τα μικρά ζώα να παίζουν; Αν είχατε γεννηθή κουφός, μήπως βουνά από χρυσάφι θα μπορούσαν ν’ αντικαταστήσουν το άκουσμα μιας ωραίας συμφωνίας, τον ήχο του ωκεανού ή και τη δική σας φωνή ακόμη; Πόσο περιωρισμένες είναι οι δυνάμεις των υλικών θησαυρών!

13. Ποια άποψι μας δίνουν οι Παροιμίες 30:8, 9;

¹³ Το ν’ αποκτήσετε την επιδοκιμασία και την ευλογία του Ιεχωβά δεν εξαρτάται από τα όσα έχετε ή δεν έχετε, αλλά από το πώς χρησιμοποιείτε και βλέπετε τα όσα έχετε. «Πτωχείαν και πλούτον μη δώσης εις εμέ· τρέφε με με αυτάρκη τροφήν μήποτε χορτασθώ και σε αρνηθώ και ειπώ, Τις είναι ο Ιεχωβά; Ή μήποτε ευρεθείς πτωχός κλέψω και λάβω το όνομα του Θεού μου επί ματαίω.» (Παροιμ. 30:8, 9) Είτε έχομε λίγα είτε άφθονα από τα αγαθά του κόσμου, και τα δύο μπορούν να είναι επικίνδυνα αν δεν έχωμε ισορροπία και δεν διατηρούμε την κατάλληλη άποψι.

14. (α) Ποια άποψι λαμβάνουν μερικοί που είναι φτωχοί σε αγαθά αυτού του κόσμου; (β) Είναι ορθός αυτός ο συλλογισμός;

¹⁴ Ένα άτομο που δεν έχει υλικά αγαθά μπορεί να εκδηλώση μια πολύ έντονη αγάπη για πλούτη. Επειδή δεν έχει τίποτα, μπορεί να θεωρήση τον εαυτό του δικαιολογημένο να κλέψη, ή να γίνη ανέντιμος με άλλους τρόπους για να επιτύχη αυτά που λαχταρά. Φθονώντας τους άλλους για όσα έχουν, μπορεί να θεωρήση τον εαυτό του πλήρως δικαιολογημένο να δαπανήση όλο τον χρόνο του και τον κόπο του για ν’ αποκτήση όσα επιθυμεί. Ή, ίσως, όπως κάνουν πολλοί σήμερα, μπορεί να νομίζη ότι ο κόσμος έχει την υποχρέωσι να του εξασφαλίση τα προς το ζην. Εν τούτοις, αυτό είναι ζήτημα προσωπικής απόψεως. Αυτός ο ίδιος που θεωρεί τον εαυτό του πτωχό, στα μάτια ενός άλλου ανθρώπου, που ζη σε άλλη χώρα, μπορεί να φαίνεται συγκριτικά πλούσιος. Πρέπει να εκτιμούμε εκείνο που έχομε και να το χρησιμοποιούμε κατάλληλα. «Ας μη καυχάται ο σοφός εις την σοφίαν αυτού, και ας μη καυχάται ο δυνατός εις την δύναμιν αυτού, και ας μη καυχάται ο πλούσιος εις τον πλούτον αυτού.» (Ιερεμ. 9:23) Εδώ εκδηλώνεται η ορθή στάσις, άσχετα με το αν ένας είναι σοφός, ισχυρός ή πλούσιος. Όχι ότι πρέπει να είναι κανείς ένας απ’ αυτούς, αλλ’ ότι είναι ανάγκη να είναι ισορροπημένος. Ας καυχάται για το ότι γνωρίζει τον Ιεχωβά.—1 Κορ. 1:31.

15. (α) Πώς δείχνει ο Παύλος ότι το να έχωμε άφθονα αγαθά δεν είναι κακό; (β) Τι κινδύνους όμως αντιμετωπίζουν εκείνοι που έχουν άφθονα αγαθά;

¹⁵ Ο Λόγος του Θεού δεν καταδικάζει εκείνον που έχει άφθονα αγαθά του κόσμου τούτου. Ο Παύλος αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι μερικοί ήσαν πλούσιοι στην εποχή του, δεν ωδήγησε τον Τιμόθεο να συμβουλεύση αυτούς τους πλουσίους αδελφούς ν’ απαλλαγούν από τον πλούτο τους, να γίνουν φτωχοί και να διάγουν μια φτωχή ζωή. Όχι! Μάλλον τους προέτρεψε να διατηρούν την ορθή στάσι απέναντι του πλούτου. «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν, να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, διά να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.» (1 Τιμ. 6:17-19) Ο Παύλος προειδοποιεί για τον κίνδυνο που υπάρχει όταν έχη κανείς πάρα πολλά. Ένας μπορεί να έχη την τάσι να θέτη την ελπίδα του στα πλούτη. Αυτά μπορούν να τον αποσπάσουν από τα πνευματικά πράγματα. Μπορεί να γίνη δούλος του πλούτου με το να τον φροντίζη και να τον προστατεύη. Είτε πλούσιος είναι κανείς είτε φτωχός, υπάρχει όριο στην ποσότητα που μπορεί να φάγη και να ενδυθή. Οτιδήποτε κι αν έχωμε, πρέπει να είμεθα ευχαριστημένοι και να το χρησιμοποιούμε για να προάγωμε τα συμφέροντα της Βασιλείας και ν’ απολαύσωμε την αιώνιον ζωήν [την ‘όντως ζωήν,’ Κείμενον].

ΕΚΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΛΟΥΤΟ

16. Ποια άποψι του μέλλοντος πρέπει να λάβωμε ως προς τα υλικά αποκτήματα;

¹⁶ Σε τι βαθμό, λοιπόν, πρέπει να ενδιαφερώμεθα για τα υλικά πράγματα; Ο Παύλος συνεβούλευσε τα εξής: «Δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον, φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι· έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» (1 Τιμ. 6:7, 8) Ο Ιησούς, διδάσκοντας τους μαθητάς του πώς να προσεύχωνται, είπε: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδε εις ημάς καθ’ ημέραν.» (Λουκ. 11:3) Δεν γίνεται καμμία μνεία για συσσώρευσι πραγμάτων. Να φροντίζετε μόνο για τις καθημερινές σας ανάγκες, χωρίς να δημιουργήτε ζήτημα για το τι θα έχετε στο μέλλον. Γιατί να συσσωρεύετε πλούτη για έναν καιρό ο οποίος μπορεί να μην έλθη ποτέ για σας; Γιατί να θησαυρίζετε σ’ ένα κόσμο ο οποίος παρέρχεται;—1 Ιωάν. 2:15-17.

17, 18. (α) Πώς φυλαγόμεθα από ανησυχίες; (β) Ποιο είναι το νόημα των παραδειγμάτων που ανέφερε ο Ιησούς;

¹⁷ Μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα φροντίση για τις υλικές σας ανάγκες αν εσείς θέτετε τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα στην ζωή σας. Ο Ιησούς παρουσιάζει την κατάλληλη άποψι: «Διά τούτο σας λέγω, Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε· δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής και το σώμα του ενδύματος;» (Ματθ. 6:25) Ο Ιησούς δίδει έμφασι στα σπουδαία ζητήματα, στα πνευματικά, στην «ψυχή», δηλαδή στην ζωή κάποιου, όχι στα υλικά πράγματα που προξενούν τόση ανησυχία! Μάς λέγει να «εμβλέψωμεν εις τα πετεινά του ουρανού,» πώς ο Ιεχωβά «τα τρέφει,» και ‘να μαθαίνωμε από τα κρίνα του αγρού . . . ότι ουδέ ο Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού ενεδύθη ως εν τούτων.’ Αποκαλύπτοντας αυτή ακριβώς την ρίζα της ανησυχίας, μάς λέγει: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:26-33) Έχετε εσείς τέτοια πίστι;

¹⁸ Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καθήσωμε με ‘σταυρωμένα τα χέρια,’ να μη κάνωμε τίποτα, και να περιμένουμε ώσπου να μάς δώση ο Θεός τροφή και ρουχισμό. Το παράδειγμα που ανέφερε ο Ιησούς δείχνει πως τα πετεινά αναζητούν ό,τι χρειάζονται. Ο Ιεχωβά δίνει σ’ αυτά την ικανότητα και τη δύναμι να το πράξουν. Το ίδιο θα κάμη και για μάς. (Φιλιππ. 4:13) Εκείνο που τονίζεται είναι ότι δεν πρέπει να είμεθα υπερβολικά ανήσυχοι για υλικά πράγματα, αλλ’ ότι πρέπει να κάνωμε θησαυρό μας την υπηρεσία μας στο Θεό. Αν το κάνωμε αυτό θα έχωμε αναρίθμητες ευλογίες. Θα σημάνη για μάς να ξεπεράσωμε τα όρια του υλικού πλούτου και να λάβωμε την αμοιβή πραγμάτων που δεν μπορούν ν’ αγορασθούν με χρήμα, δηλαδή ασύγκριτα πλούτη.—Ρωμ. 11:33.

19. Γιατί τα πνευματικά πλούτη δεν μπορούν να συγκριθούν με τα υλικά;

¹⁹ Η υπερέχουσα αξία αυτού του πλούτου μάς καθορίζεται στις Παροιμίες 3:13-18: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος, όστις απέκτησε σύνεσιν διότι το εμπόριον αυτής είναι καλήτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων και πάντα όσα επιθυμήσης δεν είναι αντάξια αυτής. Μακρότης ημερών είναι εν τη δεξιά αυτής· εν τη αριστερά αυτής, πλούτος και δόξα. Αι οδοί αυτής είναι οδοί τερπναί και πάσαι αι τρίβοι αυτής ειρήνη. Είναι δένδρον ζωής εις τους εναγκαλιζομένους αυτήν και μακάριοι οι κρατούντες αυτήν.» Απ’ αυτά τα πλούτη προέρχεται αληθινή ειρήνη και ευτυχία, στην πραγματικότητα, η ίδια η μελλοντική μας ζωή!

20. (α) Ποιο παράδειγμα έδωσε ο Ιησούς σχετικά με τα υλικά υπάρχοντα; (β) Τι πλούτη πρόσφερε σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή;

²⁰ Εκτιμάτε εσείς αυτούς τους θησαυρούς; Ο Ιησούς τους εξετίμησε! Ο θησαυρός του ήταν να κάνη το θέλημα του Πατρός του. Πραγματικά αυτός είπε: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Ιωάν. 4:34· 6:38) Όλα τα άλλα στη ζωή του είχαν δεύτερη θέσι. Εκτιμούσε κατάλληλα τα αληθινά πλούτη. Μολονότι ήταν Υιός του Θεού, δεν διαβάζομε ότι ο Ιησούς είχε αφθονία υλικού πλούτου όταν ήταν στη γη. Αντιθέτως! «Αι αλωπεκές έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν.» (Λουκ. 9:58) Αν και ήταν πτωχός, ήταν, όμως, πλούσιος. Εξετάστε τη ζωή του και θα διαπιστώσετε ότι ήταν ευτυχής, ειρηνικός και ευχαριστημένος. Ήταν ένας που είχε λίγα από τα αγαθά του κόσμου και ωστόσο μπορούσε να λυτρώση ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, προσφέροντας τα μεγαλύτερα πλούτη, δηλαδή την προοπτική για τους ακολούθους του να γίνουν «υιοί του Θεού.» Επίσης, θα μπορούσαν οι ακόλουθοί του ν’ αποκτήσουν και άλλα πνευματικά πλούτη.—2 Κορ. 8:9· Ρωμ. 8:14, 19· Ιακ. 2:5· Κολ. 1:27· 2:2, 3.

21. (α) Πώς οι απόστολοι του Ιησού έδειξαν εκτίμησι για τον ουράνιο θησαυρό; (β) Τι ερωτήματα θα μπορούσαμε να εξετάσωμε;

²¹ Το ίδιο πράγμα αλήθευε και για τους αποστόλους. Κι αυτοί, επίσης, διετήρησαν την ορθή άποψι με το να θέτουν τους ουράνιους θησαυρούς πρώτους στη ζωή των. Ο Πέτρος και ο αδελφός του Ανδρέας ήσαν αλιείς, αλλά ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησι του Ιησού και «αφήσαντες ευθύς τα δίκτυα, ηκολούθησαν αυτόν.» (Ματθ. 4:20) Ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος ανταποκρίθηκαν ομοίως. «Οι δε αφήσαντες ευθύς το πλοίον και τον πατέρα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν.» (Ματθ. 4:22) Πόσο εξετίμησαν την ευκαιρία να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά Θεό με τον απεσταλμένο Υιό του! Αν ήσαστε εσείς τότε εκεί, τι θα εκάνατε; Θα εγκαταλείπατε τα δίκτυα σας αμέσως επί τόπου; Ή θα καθυστερούσατε την απόφασί σας, σκεπτόμενοι ότι, αφού η αλίευσις ήταν τόσο επικερδής, θα συνεχίζατε για λίγο ακόμη καιρό ώσπου να φθάσετε σε καλύτερη οικονομική θέσι για ν’ ακολουθήσετε τον Ιησού; Πόσο αναγκαίο είναι σήμερα να εκτιμήσουμε πού βρίσκεται ο πραγματικός θησαυρός! Αποδεικνύετε εσείς με την πορεία της ζωής σας τώρα ότι αυτοί οι πνευματικοί θησαυροί αποτελούν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σας; (Ματθ. 13:44-46) Δείχνετε μεγαλύτερη εκτίμησι για τους πνευματικούς θησαυρούς με το να επιζητήτε την εύνοια και τις ευλογίες του Ιεχωβά; Αναγνωρίζετε όλα τα πνευματικά ευεργετήματα που μάς έρχονται μέσω της οργανώσεως του Θεού και επωφελείσθε πλήρως απ’ αυτά;

ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ‘ΟΦΘΑΛΜΟΝ’ ΜΑΣ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΝ

22. (α) Πώς το μάτι μας είναι ‘ο λύχνος του σύρματος’; Εξηγήστε. (β) Τι σημαίνει να έχωμε τους ‘οφθαλμούς της καρδιάς μας’ προσηλωμένους;

²² Ο Ιησούς είπε: «Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός· εάν λοιπόν ο οφθαλμός σου ήναι απλούς [Κείμενον, δηλαδή ειλικρινής, προσηλωμένος, καθαρός, γενναιόδωρος], όλον το σώμα σου θέλει είσθαι φωτεινόν· εάν όμως ο οφθαλμός σου είναι πονηρός, [ιδιοτελής, Μετάφρασις Μόφφαττ], όλον το σώμα σου θέλει είσθαι σκοτεινόν. Εάν λοιπόν το φως το εν σοι ήναι σκότος, το σκότος πόσον;» (Ματθ. 6:22, 23) Πόσο κατάλληλη είναι αυτή η συμβουλή! Μήπως δεν μπορούμε όλοι να εκτιμήσωμε ένα φως μέσα σ’ ένα σκοτεινό τόπο, που μάς βοηθεί να μη προσκόψωμε ή να μη πλησιάσωμε σε κάτι που θα μάς βλάψη; Για να έχωμε κατάλληλη δράσι, το μάτι μας πρέπει να είναι απλό, δηλαδή, να βλέπη σε μια κατεύθυνσι όταν εκτελή το έργο του. Πρέπει να είναι προσηλωμένο, ώστε να συλλαμβάνη με ακρίβεια όλες τις ακτίνες φωτός που προέρχονται από ένα αντικείμενο, και να τις διατηρή με τέτοιο τρόπο ώστε τα αντικείμενα να διακρίνωνται όπως είναι στην πραγματικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με «τους οφθαλμούς της καρδίας.» (Εφεσ. 1:18, Κείμενον) Κι αυτοί πρέπει να είναι προσηλωμένοι σε μια κατεύθυνσι. Πρέπει να βλέπωμε τα πράγματα από την κατάλληλη προοπτική τους για να λαμβάνωμε κατάλληλες αποφάσεις. Το να έχωμε ένα ειλικρινές (γενναιόδωρο) μάτι θα μάς βοηθήση να μη ενδιαφερώμεθα υπερβολικά για τον εαυτό μας. Πρέπει να θέλωμε ‘ν’ αποβλέπωμε και τα των άλλων.’ (Φιλιππ. 2:4) Αν έχωμε ’πονηρό μάτι,’ ή ένα μάτι που δεν είναι προσηλωμένο, το αποτέλεσμα θα είναι να επιδιώκωμε μια πορεία αυτοϊκανοποιήσεως, και να κάνωμε εσφαλμένες εκλογές. Ολόκληρο το σώμα μας θα είναι εντελώς «σκοτεινό.»

23. (α) Πώς μπορούμε εμείς, ως πτωχοί, να κάνωμε πολλούς πλουσίους; (β) Ποια άποψι πρέπει να έχωμε απέναντι στην ολοχρόνιο υπηρεσία;

²³ Αν έχωμε ‘γενναιόδωρο μάτι’ μπορούμε να εκτιμήσωμε τη δήλωσι του Παύλου ότι αυτός ήταν ‘πτωχός πολλούς όμως πλουτίζων· ως μηδέν έχων και τα πάντα κατέχων.’ (2 Κορ. 6:10) Ο Παύλος δεν είχε οικονομικές υποχρεώσεις που τον υπεχρέωναν να εργάζεται τακτικά ως σκηνοποιός, αλλά κατά καιρούς κατασκεύαζε σκηνές για να μη γίνεται οικονομικό φορτίο στις κατά τόπους εκκλησίες. Κανένα χρηματικό ποσόν δεν μπορεί να συγκριθή με την προσήλωσί σας στον θησαυρό της υπηρεσίας του Ιεχωβά. Όπως ο Παύλος, υπάρχουν και σήμερα χιλιάδες οι οποίοι, με το να έχουν το μάτι τους ‘απλό,’ μπορούν ν’ αφιερώνουν όλον το χρόνο τους στο κήρυγμα και στη μαθήτευσι ως σκαπανείς, ειδικοί επίσκοποι και Μπεθελίτες. Αυτοί, έχοντας την κατάλληλη άποψι απέναντι στο χρήμα, θεωρούν αυτές τις πνευματικές ευλογίες ως πολύ μεγαλύτερης αξίας από τα υλικά υπάρχοντα που θα μπορούσαν να έχουν αν δαπανούσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου των σε κοσμικές επιδιώξεις.

24. Πώς το να δίνωμε αποτελεί θησαυρό;

²⁴ Όταν έχωμε το μάτι μας προσηλωμένο, μπορούμε να εκτιμήσωμε την ανυπέρβλητη χαρά να βοηθούμε τους άλλους να μάθουν τις θαυμάσιες αλήθειες του Θεού και να δίνωμε μαρτυρία για την αλλαγή που θα έλθη στη ζωή τους. Αυτή είναι η βάσις για πραγματική ευτυχία, όπως είπε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Η χαρά και η ευλογία που προέρχεται από το να βοηθούμε τους άλλους, ιδιαίτερα μ’ ένα πνευματικό τρόπο, μάς κάνει πιο πλουσίους από οποιοδήποτε ποσόν υλικού πλούτου. Εσείς το «βλέπετε» και το εκτιμάτε αυτό;

25. Με ποια έννοια «ο καρπός του πνεύματος» αποτελεί θησαυρόν; Γιατί αυτό αληθεύει ιδιαίτερα σήμερα;

²⁵ Σκεφθήτε επίσης τον θησαυρό του αγίου πνεύματος του Θεού. Αυτός ο θησαυρός δεν μπορεί ν’ αγορασθή. (Πράξ. 8:18-20) Ούτε κανένα ποσόν χρημάτων δεν μπορεί ν’ αγοράση τον καρπό του πνεύματος του Θεού. Η Αγία Γραφή, περιγράφοντας αυτόν τον θησαυρό λέγει: «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Σ’ αυτό τον καιρό της παγκοσμίου διαμάχης, σκεφθήτε πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι ιδιότητες! Πόσο πολύτιμο είναι να έχωμε ‘την ειρήνην του Θεού την υπερέχουσαν πάντα νουν.’ Αυτή «θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού.» (Φιλιππ. 4:7) Αν αποφεύγετε το φιλοχρήματο πνεύμα αυτού του κόσμου, αν συμμορφώνεσθε αδιαλείπτως, αν ζητήτε το πνεύμα του Θεού και κατανόησι και αν αφήνετε το πνεύμα του να είναι η κυριαρχούσα δύναμις της ζωής σας, τότε μπορείτε να κατανοήσετε επίσης τις ευλογίες αυτού του θησαυρού.

26. Ποια είναι η αμοιβή για κείνους από τα «άλλα πρόβατα» που έχουν το μάτι ‘καθαρό’;

²⁶ Έχοντας καθαρή την πνευματική σας δράσι, μπορείτε να διακρίνετε και τον άλλον θησαυρό—την προοπτική της αιωνίου ζωής; Ναι! Φαντασθήτε, να ζήτε για πάντα σε μια παραδεισιακή γη! Αυτή είναι η αμοιβή για κείνους που είναι από τα «άλλα πρόβατα» και που διατηρούν τώρα την δράσι τους καθαρή, προς μια κατεύθυνσι. (Ιωάν. 10:16· Τίτος 1:2· 1 Ιωάν. 2:17· 1 Τιμ. 6:12) Κανένα ποσόν υλικού πλούτου δεν θα μπορούσε ποτέ να το επιτύχη αυτό. (Λουκ. 12:15-21) «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Αυτή είναι η υπόσχεσις του Θεού για κείνους που τον αγαπούν και κάνουν το θέλημά του, περιλαμβανομένων και των ‘άλλων προβάτων.’

27. (α) Λόγω του καιρού στον οποίον ζούμε, ποια άποψι πρέπει να διατηρούμε για τον υλικό πλούτο; (β) Ποια χαρά και ποιο προνόμιο έχομε;

²⁷ Είθε λοιπόν να κρατούμε όλοι την πνευματική μας δράσι καθαρή με το να διατηρούμε την κατάλληλη άποψι για τον πλούτο και να ενθυμούμεθα ότι όλα τα χρήματα αυτού του συστήματος πραγμάτων θα παρέλθουν, θα χάσουν την αξία τους. (Ιεζ. 7:19· Λουκ. 16:9) Σε λίγον καιρό, όταν η ‘μεγάλη θλίψις’ θέση τέρμα σε όλα τα έθνη της γης, θα εκλείψη η αξία του πλούτου αυτού του κόσμου, τόσο για τους νεκρούς όσο και γι’ αυτούς που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι.’ Ας προσέξωμε τη συμβουλή του Ιησού και ας χρησιμοποιούμε ό,τι έχομε για να δοξάζωμε τον Θεό. (Ιωάν. 15:8) Είθε να δείχνωμε όχι μόνο με λόγια, αλλά και με τα έργα μας ότι θέτομε τα πνευματικά πλούτη πρώτα στη ζωή μας επωφελούμενοι πλήρως από τις πολλές προμήθειες που έχει κάμει ο Ιεχωβά. Ας κηρύττουμε στους άλλους το ευαγγέλιον της Βασιλείας, βοηθώντας τους ν’ αποκτήσουν πνευματικά πλούτη, κρατώντας συνεχώς τα υλικά μας υπάρχοντα στη θέσι τους, και ας οικοδομούμε ένα καλό υπόμνημα ενώπιον του ουρανίου Πατρός μας. Είθε να έχωμε κι εμείς τη χαρά και το προνόμιο να είμεθα «ως πτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες.»—2 Κορ. 6:10.