«Λαλείτε εν ταις Καρδίαις Υμών»

ΜΕΡΙΚΕΣ φορές τα λόγια και οι ενέργειες άλλων μπορούν να κάμουν ένα άτομο να οργισθή. Όταν αντιμετωπίζετε τέτοια πρόκλησι, τι μπορείτε να κάμετε; Η Αγία Γραφή συνιστά: «Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε· λαλείτε εν ταις καρδίαις υμών επί της κλίνης ημών και ησυχάζετε.»—Ψαλμ. 4:4.

Υπάρχει πραγματική σοφία σ’ αυτή τη συμβουλή. Ένα άτομο μπορεί δικαιολογημένα να στενοχωρηθή. Αλλά ιδιαίτερα τότε είναι ανάγκη να δείξη ψυχραιμία. Υπάρχει ο κίνδυνος να επιτεθή αυτό το άτομο εναντίον εκείνου που προξένησε την ανωμαλία ανταποδίδοντας τα όμοια κι έτσι να του κάμη κακό. Αυτό μπορεί να καταλήξη σε μια βίαιη φιλονεικία. Όταν οι άνθρωποι βρίσκωνται σε κατάστασι οργής, συχνά κάνουν πράγματα για τα οποία αργότερα λυπούνται βαθειά. Στην εποχή μας δεν είναι ασυνήθιστο ν’ ακούτε γι’ ανθρώπους, οι οποίοι ετραυμάτισαν σοβαρά ή και εφόνευσαν ακόμη συγγενείς και φίλους των σ’ ένα ξέσπασμα θυμού. Πράγματι, είναι σοφή η συμβουλή που δίδεται σ’ ένα άτομο να καταπραΰνη την οργή του στη διάρκεια των ησύχων ωρών της νύχτας.

Για ν’ αποφεύγωμε να ενεργούμε απερίσκεπτα είναι ανάγκη να σκεπτώμεθα ποιες θα είναι οι συνέπειες εκείνων που λέγομε ή πράττομε. Όταν ο δούλος του Θεού Δαβίδ απέτυχε σε μια περίπτωσι να το κάμη αυτό και ωργίσθηκε εναντίον του Νάβαλ, κινδύνευσε να γίνη ένοχος αίματος. Ιδού τι συνέβη:

Ο Δαβίδ και οι άνδρες του επροστάτευαν σαν ένα τείχος το ποίμνιο και τους άνδρες του Νάβαλ. Αργότερα, λόγω της καλωσύνης που είχε δείξει στον Νάβαλ, ο Δαβίδ έστειλε αγγελιοφόρους σ’ αυτόν ευχόμενος να είναι καλά, και ζήτησε οποιαδήποτε υλική βοήθεια μπορούσε να του δώση. Ο Νάβαλ, παραβλέποντας τα οφέλη που είχε λάβει από τον Δαβίδ και τους άνδρες του, μίλησε περιφρονητικά στους αγγελιοφόρους. Όταν το έμαθε ο Δαβίδ, απεφάσισε να φονεύση τον Νάβαλ καθώς και όλους τους άνδρες της οικογενείας του. Αλλ’ η σύζυγος του Νάβαλ, η Αβιγαία, ετοίμασε γρήγορα τρόφιμα, επλησίασε τον Δαβίδ και τον παρεκάλεσε να μη κάμη μια τέτοια πράξι.—1 Σαμ. 25:5-31.

Τα λόγια της συνεκίνησαν την καρδιά του Δαβίδ και τον παρεκίνησαν να πη: «Ευλογητός Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, όστις σε απέστειλε την ημέραν ταύτην εις συνάντησίν μου· και ευλογημένη η βουλή σου και ευλογημένη συ, ήτις με εφύλαξας την ημέραν ταύτην από του να εμβώ εις αίματα και να εκδικηθώ δια της χειρός μου.»—1 Σαμ. 25:32, 33· ΜΝΚ.

Όπως συνέβη στην περίπτωσι του Δαβίδ, το να συγκρατή κανείς τον θυμό του δεν είναι πάντοτε εύκολο. Εν τούτοις, βοηθεί σε μεγάλο βαθμό το ν’ αποφεύγη κανείς να παίρνη τον εαυτό του πολύ σοβαρά και να μην έχη υπερβολικό ενδιαφέρον για το όνομά του. Αυτό το δείχνει κατάλληλα η περίπτωσις του Βασιλέως Σαούλ. Όταν στην αρχή εξελέγη βασιλεύς του Ισραήλ, ήταν ένας μετριόφρων και ταπεινός άνθρωπος. Προτού χρισθή ως βασιλεύς είχε πει στον προφήτη Σαμουήλ: «Δεν είμαι εγώ Βενιαμίτης, εκ της μικροτέρας των φυλών Ισραήλ; και η οικογένειά μου η ελαχίστη πασών των οικογενειών της φυλής Βενιαμίν;» (1 Σαμ. 9:21) Αυτή η ταπεινή στάσις τον εβοήθησε αργότερα ν’ αποφύγη να ενεργήση απερίσκεπτα όταν μερικοί άνδρες μίλησαν με ασέβεια γι’ αυτόν. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Πώς θέλει σώσει ημάς ούτος; Και κατεφρόνησαν αυτόν και δεν προσέφεραν προς αυτόν δώρα· εκείνος όμως έκαμνε τον κωφόν.»—1 Σαμ. 10: 27.

Σημαντικό επίσης για να συγκρατή κανείς τον θυμό του είναι το να θυμάται τη σχέσι του με τον Δημιουργό. Ο Ιεχωβά Θεός δεν βλέπει με εύνοια εκείνους οι οποίοι χαίρονται στην καταστροφή ενός εχθρού, διότι αυτή η χαρά αντανακλά ένα πνεύμα εκδικήσεως. Στις Παροιμίες 24:17, 18 (ΜΝΚ) μάς δίδεται η εξής συμβουλή: «Εις την πτώσιν του εχθρού σου μη χαρής· και εις το ολίσθημα αυτού ας μη ευφραίνεται η καρδία σου· μήποτε ο Ιεχωβά ιδή και φανή τούτο κακόν εις τους οφθαλμούς αυτού.»

Ένα άτομο μπορεί να θέση σε κίνδυνο τη στάσι του απέναντι στον Ιεχωβά Θεό με το να επιτρέπη στον θυμό ν’ αναπτυχθή μέχρι του βαθμού που να φιλοξενήση πικρή εχθροπάθεια. Αν το κάμη αυτό, θα είναι σαν να ισχυρίζεται ότι έχει δικαίωμα σε κάτι που ο Θεός έχει κρατήσει για τον εαυτό του. «Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ρωμ. 12:19, ΜΝΚ) Αυτό ακριβώς συμβουλεύουν και οι Παροιμίες 24:29: «Μη είπης Καθώς έκαμεν εις εμέ, ούτω θέλω κάμει εις αυτόν· θέλω αποδώσει εις τον άνθρωπον κατά το έργον αυτού.» Το άτομο που αναλαμβάνει να εκδικηθή μ’ αυτό τον τρόπο, μπορεί να χάση την ευκαιρία να λάβη έλεος από τον Ιεχωβά Θεό όταν θα έλθη σε κρίσι.

Αν αποτύχη κανείς να διατηρήση ψυχραιμία, μπορεί επίσης να χάση την προσωπική του αξιοπρέπεια. Μία παροιμία της Αγίας Γραφής το δείχνει αυτό, ως εξής: «Ο άφρων φανερώνει ευθύς την οργήν αυτού· ο δε φρόνιμος σκεπάζει το όνειδος αυτού.» (Παροιμ. 12:16) Εκείνος που ανησυχεί υπερβολικά για κάποια προσωπική προσβολή και κατόπιν ενεργεί απερίσκεπτα κάνει τον εαυτό του να φαίνεται ανόητος στα μάτια των άλλων. Αλλά το φρόνιμο άτομο αγνοεί τις προκλητικές παρατηρήσεις και ενέργειες. Με το να χαλινώνη τη γλώσσα του και να συγκρατή τις πράξεις του δεν δημιουργεί μεγάλο ζήτημα επειδή τον προσέβαλαν. Η δυσφήμησις εξαλείφεται σαν να μη συνέβη ποτέ. Το άτομο αυτό διατηρεί την αξιοπρέπειά του καθώς και την ειρήνη της διανοίας του και δεν υποβιβάζει τον εαυτό του με το να καταφύγη σε υβριστικές λέξεις.

Επίσης, εκείνος που διατηρεί την ψυχραιμία του κερδίζει μια ηθική νίκη. Αυτό κυρίως αποδείχθηκε αληθινό στην περίπτωσι του Ιησού Χριστού. Έτσι μπορούσε να πη στους μαθητάς του: «Θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33) Μολονότι αντιμετώπιζε απειλές και ύβρεις, ο Ιησούς ποτέ δεν υιοθέτησε τους κακούς τρόπους αυτού του κόσμου. Σχετικά μ’ αυτόν, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.» (1 Πέτρ. 2:23) Αφού ο κόσμος δεν επέτυχε να κάμη τον Ιησού ν’ αντιδράση με τον ίδιο τρόπο, νικήθηκε από αυτόν. Ο Ιησούς εξήλθε νικητής. Το να κερδίσωμε μια όμοια νίκη είναι κάτι που πραγματικά αξίζει.

Μερικές φορές ακόμη και τα άτομα που έγιναν αιτία να στενοχωρηθούμε μπορούν να ωφεληθούν από τη δική μας ψυχραιμία. Το καλό αποτέλεσμα που η καλοσύνη μπορεί να έχη επάνω τους τονίζεται στις Παροιμίες 25:21, 22 (ΜΝΚ): «Εάν πεινά ο εχθρός σου, δος εις αυτόν άρτον να φάγη· και εάν διψά, πότισον αυτόν ύδωρ· διότι θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού, και ο Ιεχωβά θέλει σε ανταμείψει.» Επειδή το θύμα ανταποδίδει καλωσύνη, το άτομο που είναι υπαίτιο για την άσκοπη οργή μπορεί να εντραπή και ν’ αρχίση να σκέπτεται σοβαρά τα λόγια του και τις ενέργειές του. Αυτό μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα ν’ αλλάξη και να το κάμη να δείξη πιο καλές ιδιότητες. Ακόμη κι αν δεν συμβή αυτό, το άτομο που διατηρεί την ψυχραιμία του και δεν ανταποδίδει κακό μπορεί ν’ αποβλέπη με εμπιστοσύνη στον Δημιουργό για να το ανταμείψη.

Πραγματικά, είμεθα σοφοί ‘αν λαλούμε εν ταις καρδίαις ημών’ και κρατούμε την ψυχραιμία μας. Για να το επιτύχωμε αυτό, είναι καλό να καλλιεργούμε μετριοφροσύνη και ταπεινότητα. Επίσης είναι ανάγκη να είμεθα άγρυπνοι ώστε να μη σπεύδωμε να μιλούμε ή να ενεργούμε. Έτσι, θ’ αποφύγωμε να θέσωμε σε κίνδυνο τη στάσι μας ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και θα διατηρήσωμε την αξιοπρέπειά μας, ενώ παράλληλα θα κερδίσωμε μια ηθική νίκη, και ίσως μπορέσωμε να βοηθήσωμε εκείνους που είναι υπαίτιοι για την πρόκλησι ν’ αλλάξουν τους τρόπους των προς το καλύτερο.