Οι Χριστιανοί στην Κόρινθο Δέχονται ‘Επανόρθωσι’

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος γράφοντας στον φίλο του Τιμόθεο, είπε ότι οι θεόπνευστες Γραφές είναι ωφέλιμες, «προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης.» (2 Τιμ. 3:16) Η πρώτη θεόπνευστη επιστολή του στην εκκλησία της Κορίνθου, γραμμένη από την Έφεσο κατά το έτος 55 μ.Χ., ασφαλώς εχρησίμευσε για να ‘επανορθώση τα πράγματα’ καθώς και για να επιτιμήση και να εκπαιδεύση εκείνους τους Χριστιανούς της Κορίνθου.

Περίπου πέντε χρόνια πριν, κατά το έτος 50 μ.Χ. ο ίδιος ο Παύλος είχε ιδρύσει αυτή την εκκλησία στη διάρκεια του δευτέρου ιεραποστολικού ταξιδιού του. Όπως συνέβαινε συχνά, το κήρυγμα που έκανε, αμέσως ήγειρε εναντίωσι. Αλλά τότε ο Κύριος Ιησούς εμφανίσθηκε σ’ αυτόν σε μια νυχτερινή όρασι και τον βεβαίωσε για την προστασία και την επιτυχία του, διότι όπως του είπε, «έχω λαόν πολύν εν τη πόλει ταύτη.» (Πράξ. 18:5-11) Και έτσι απεδείχθη με την παραμονή του Παύλου στην Κόρινθο δεκαοκτώ μήνες. Αυτός μπορούσε κατάλληλα να λέγη σ’ εκείνους τους Κορινθίους: «Εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου.»—1 Κορ. 4:15.

Η πρώτη επιστολή του Παύλου προς αυτούς είναι γεμάτη από ζωτικές πληροφορίες που εξυπηρέτησαν πολύ καλά τους Χριστιανούς στη διάρκεια των περασμένων δεκαεννέα αιώνων. Μέσα σ’ αυτή την επιστολή απαντά σε μερικά ερωτήματα που είχαν εγείρει οι Κορίνθιοι Χριστιανοί. Επίσης ασχολείται και με προβλήματα για τα οποία είχε λάβει ειδήσεις.

Κατ’ αρχήν, εκείνοι είχαν ρωτήσει τον Παύλο για τον άγαμο βίο, τον γάμο και το διαζύγιο. Απαντώντας ο Παύλος ετόνισε ότι, μολονότι το ιδεώδες ήταν ο άγαμος βίος, εν τούτοις, λόγω της επικρατήσεως της σεξουαλικής ανηθικότητος, ο γάμος ήταν μια συνετή εκλογή· καλύτερα είναι να νυμφεύεται κανείς παρά να φλέγεται από πάθος. Οι νυμφευμένοι Χριστιανοί πρέπει ν’ αποδίδουν ο ένας στον άλλον την εύνοια του γάμου και δεν πρέπει να χωρίζωνται από απίστους συντρόφους οι οποίοι δέχονται να συζούν με Χριστιανούς συντρόφους. Οι νυμφευμένοι πρέπει να νυμφεύωνται μόνο πιστούς συντρόφους.—1 Κορ. 7:1-40.

Οι Κορίνθιοι Χριστιανοί είχαν ρωτήσει επίσης και για το κρέας που είχε προσφερθή σε είδωλα. Ο Παύλος τους διεβεβαίωσε ότι τα είδωλα δεν ήσαν τίποτε και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να έχουν επίδρασι στην τροφή. Αλλ’ αν η βρώσις αυτής της τροφής θα έκαμε έναν ασθενέστερο αδελφό να προσκόψη, καλύτερα θα ήταν να μη φάγη, διότι πρέπει να επιζητούμε όχι απλώς το δικό μας συμφέρον αλλά τα των άλλων. «Είτε λοιπόν τρώγετε είτε πίνετε είτε πράττετε τι πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.» (1 Κορ. 8:1-13· 10:18-33) Η συμβουλή του Παύλου για την ηγεσία του ανδρός και τον ρόλο της γυναίκας στην εκκλησία, όταν μιλούσαν τις γλώσσες καθώς και στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις φαίνεται επίσης ότι υπήρξαν απάντησι σε ερωτήματα που προήλθαν από την Κόρινθο. Υπήρχαν όμως και άλλα ζητήματα για τα οποία ο Παύλος είπε ότι έπρεπε να αναμένουν ώσπου να τους επισκεφθή και πάλι.—1 Κορ. 11:34.

ΤΑ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Είναι πραγματικά ειρωνικό—ωστόσο πολύ αληθινό για την ανθρώπινη φύσι—το ότι τα προηγούμενα ζητήματα για τα οποία είχε ερωτηθή ο Παύλος δεν ήσαν σχεδόν τόσο σοβαρά όσο εκείνα για τα οποία αυτός είχε λάβει εκθέσεις, διότι αυτά πραγματικά τον ανησυχούσαν. Αληθινό για την ανθρώπινη φύσι; Ναι, διότι αυτή έχει την τάσι να ενδιαφέρεται περισσότερο για τύπους και εξωτερικά φαινόμενα παρά για την ουσία και για ό,τι είναι στο βάθος.—Ματθ. 23:23.

Ο Παύλος στενοχωρήθηκε διότι υπήρχαν διαιρέσεις μεταξύ των, οι οποίες ωφείλοντο στις φιλοδοξίες των. Ως αποτέλεσμα, ‘ο Χριστός ήταν διηρημένος’ μεταξύ των! Αλλά ο Χριστός, και όχι κανένας από τους διδασκάλους των, πέθανε γι’ αυτούς! Ο Θεός κάνει τα πάντα ν’ αυξάνουν. Όλα όσα μπορούσαν να κάμουν ο Απολλώς και ο Παύλος ήταν να φυτεύουν και να ποτίζουν! Συνεχίζοντας ο Παύλος ετόνισε ότι η σοφία αυτού του κόσμου είναι μωρία εις τον Θεόν και γι’ αυτό κανείς δεν έχει λόγους να καυχάται. Γιατί οτιδήποτε και αν έχη ένα άτομο το έχει λάβει! Ο σαρκικός συλλογισμός των τους έκαμε και να άρχουν ως βασιλείς!—Κεφάλαια 1 έως και 4.

Ο Παύλος επίσης είχε πολύ συνταραχθή από μια περίπτωσι χονδροειδούς ανηθικότητος που υπήρχε μεταξύ των. Και ήταν πολύ σαφής. ‘Ολίγη ζύμη κάνει όλο το φύραμα ένζυμο’ και γι’ αυτό έπρεπε να ‘εκβάλουν το κακό εκ μέσου αυτών.’ (1 Κορ. 5:1-13) Ο Παύλος ομοίως έμαθε ότι αυτοί ήγειραν δικαστικές αγωγές εναντίον αλλήλων. Ασφαλώς μεταξύ των υπήρχαν και άνδρες ικανοί να κρίνουν τέτοια πράγματα, ιδιαίτερα εφόσον οι άγιοι θα κρίνουν και αγγέλους ακόμη. Εκτός αυτού, δεν θα ήταν καλύτερο να υποστούν αδικίες από τα χέρια ενός αδελφού παρά να τον εναγάγουν σε δικαστήριο; (1 Κορ. 6:1-8) Με τέτοιες καταστάσεις που επικρατούσαν στην εκκλησία τους δεν είναι εκπληκτικό ότι ο Παύλος επίσης έπρεπε να τους επιτιμήση και με τον τρόπο που τηρούσαν μερικοί το Δείπνον του Κυρίου. Ωρισμένοι μάλιστα χρησιμοποιούσαν τον τόπο της συναθροίσεως για να τρώγουν και να πίνουν πριν από τον εορτασμό και σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη διακρίνουν τη σημασία του Δείπνου του Κυρίου.—1 Κορ. 11:17-34.

Το γεγονός ότι μερικοί απ’ αυτούς έλεγαν ότι ‘ανάστασις νεκρών δεν υπάρχει’ χρησίμευσε ως βάσις για να κάμη ο Παύλος μια εκτενή πραγματεία αυτής της διδασκαλίας, για την οποία οι Χριστιανοί από τότε ήσαν πολύ ευγνώμονες. Κατέδειξε ότι ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς, αποδεικνύοντας απόλυτα ότι υπάρχει ανάστασις. Κατόπιν ο Παύλος επροχώρησε για να δείξη τη σπουδαιότητα της ελπίδος της αναστάσεως και έδωσε και άλλες λεπτομέρειες για το πότε και πώς θα ελάμβανε χώρα η ανάστασις. Πολύ κατάλληλα ετελείωσε την ωραία του έκθεσι με μια παράκλησι για δράσι: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—1 Κορ. 15:1-58.

ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

Εκτός από τα προηγούμενα, η πρώτη προς τους Κορινθίους επιστολή του Παύλου περιέχει και πολλούς άλλους πολυτίμους λίθους για να βοηθηθούν αυτοί και όλοι οι Χριστιανοί από τότε να είναι καλύτεροι μιμηταί του Παύλου, όπως κι αυτός ήταν του Χριστού. (1 Κορ. 11:1) Ο Παύλος λοιπόν γράφει: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.» (1 Κορ. 9:27) Τους λέγει καθαρά. «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί, . . . θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. . . . Και τοιούτοι υπήρχετε τινές.» (1 Κορ. 6:9-11) Και αφού παρέθεσε μερικά κακά πράγματα που έκαναν οι Ισραηλίτες στην έρημο, ο Παύλος τούς είπε ότι «ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, . . . ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση.»—1 Κορ. 10:1-12.

Και τι καλά πράγματα τους γράφει ο Παύλος για την αγάπη: «Η αγάπη οικοδομεί!» (1 Κορ. 8:1) Και μάλιστα, «η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.» Τι πρότυπο είναι αυτό για να το θέσωμε ως στόχο μας!—1 Κορ. 13:4-8.

Αληθινά, το άγιο πνεύμα του Θεού ενέπνευσε τον Παύλο να δώση στους Κορινθίους Χριστιανούς των ημερών του, και σ’ όλους τους Χριστιανούς από τότε, μια καλή συμβουλή ώστε όλοι να ‘ίστανται’ για να ‘μη πέσουν.’