Μη Φοβείσθε
«Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος;»—Εβρ. 13:6, ΜΝΚ.
1. (α) Ποιος φόβος έχει κυριαρχήση στη ζωή πολλών ανθρώπων επί αιώνες; (β) Ποια επίδρασι μπορεί να έχη στους αληθινούς Χριστιανούς η υποχώρησίς των στον φόβο;
Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΣ να μην εξοικονομή κανείς τα αναγκαία για τον εαυτό του και για την οικογένειά του είναι ένας φόβος που επί αιώνες έχει κυριαρχήσει στη ζωή πολλών ανθρώπων. Επειδή μπορεί να οδηγήση σε καταστροφή της πνευματικότητος, αυτός ο φόβος είναι κάτι που πρέπει να καταπολεμάται από τους δούλους του Ιεχωβά Θεού. Εν τούτοις αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο. Εκτός του ότι δοκιμάζουν τα ίδια προβλήματα για να εξοικονομήσουν τα αναγκαία για τη ζωή όπως και οι άλλοι άνθρωποι, οι αληθινοί Χριστιανοί μπορεί να υποβληθούν και σε επιπρόσθετες πιέσεις από τον κόσμο λόγω της πιστής των προσκολλήσεως στον Λόγο του Θεού.
2. Πώς θα μπορούσαν οι απαιτήσεις ενός εργοδότου να δημιουργήσουν προβλήματα για ένα Χριστιανό;
2 Ο δούλος του Ιεχωβά γνωρίζει ότι η Αγία Γραφή καταδικάζει τα ψεύδη και παραγγέλλει σ’ αυτόν να είναι αποχωρισμένος από τον κόσμο και τις οδούς του. (Κολ. 3:9· Ιακ. 4:4) Εν τούτοις, ο εργοδότης του μπορεί να του ζητήση να πη ψέματα, να διαστρέψη τα γεγονότα, να προωθήση το κοσμικό εορταστικό πνεύμα, ν’ αναμιχθή στην πολιτική, κλπ. Το άτομο μπορεί ν’ απειληθή με απώλεια της εργασίας του αν δεν συμμορφωθή με τις επιθυμίες του εργοδότου του.
3. Ποιους πειρασμούς μπορεί ν’ αντιμετωπίση ένας Χριστιανός ο οποίος διατηρεί μια επιχείρησι;
3 Ένας Χριστιανός μπορεί να έχη μια επιχείρησι και να διαπιστώνη ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κερδίζη τα αναγκαία για τη ζωή. Μπορεί να βρεθή στον πειρασμό ν’ αποκτήση ανέντιμες συνήθειες ή να παρουσιάση διαφορετικό εισόδημα για να επωφεληθή από μερικά πλεονεκτήματα των φόρων. Ενώ άλλοι μπορεί να κάνουν αυτά τα πράγματα, το άτομο που επιθυμεί να ευχαριστή τον Ιεχωβά γνωρίζει ότι η υποχώρησις στον πειρασμό θα ήταν σφάλμα. Η Αγία Γραφή λέγει: «Δεν θέλετε πράξει αδικίαν . . . εις σταθμά και εις ζύγια· ζύγια δίκαια σταθμά δίκαια.» (Λευιτ. 19:35, 36) «Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα, εις όντινα οφείλετε τον φόρον τον φόρον, εις όντινα τον δασμόν τον δασμόν.»—Ρωμ. 13:7.
4. Τι είναι πιθανόν να μάθη ένα άτομο σχετικά με την εργασία του αφού μελετήση την Αγία Γραφή λίγο καιρό;
4 Μέσω της μελέτης της Αγίας Γραφής μ’ ένα Χριστιανό μάρτυρα του Ιεχωβά, ένα άτομο μπορεί ν’ αντιληφθή ότι από το ό,τι κάνει για να κερδίση τ’ αναγκαία, παραβιάζει Γραφικές αρχές. Αυτό δημιουργεί ένα πραγματικό πρόβλημα. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτόν να βρη άλλη εργασία. Το να εγκαταλείψη την εργασία του και κατόπιν ν’ αναλάβη μια άλλη εργασία, μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα μικρότερο μισθό και την απώλεια των δικαιωμάτων ασφαλίσεως, υγειονομικής περιθάλψεως και συνταξιοδοτήσεως.
5. Πώς θα μπορούσε μια κυβερνητική ενέργεια ν’ απειλήση την οικονομική ασφάλεια ενός Χριστιανού;
5 Κατά καιρούς, λόγω κυβερνητικών απαγορεύσεων, οι αληθινοί Χριστιανοί μπορεί ν’ αντιμετωπίζουν τη βίαιη απώλεια της εργασίας των. Η κυβερνητική εξουσία μπορεί ν’ απαιτήση ακατάλληλη υπακοή και υποστήριξι του πολιτικού κόμματος που είναι στην εξουσία. Στην πραγματικότητα μπορεί ν’ απαιτήση την ειδωλοποίησι τον ίδιου του κράτους. Το ότι επρόκειτο να υπάρξουν τέτοια πράγματα στον κόσμο φαίνεται από την Αποκάλυψι 13:16, 17 όπου διαβάζομε ότι όλοι οι άνθρωποι θα εδέχοντο πιέσεις από το «θηρίον» ή το πολιτικό σύστημα του κόσμου, ‘οι μικροί και οι μεγάλοι και οι πλούσιοι και οι πτωχοί και οι ελεύθεροι και οι δούλοι να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, δια να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού.’
ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΩΜΕΘΑ
6. Ποια άποψις για τα υλικά πράγματα θα κάμη ένα άτομο ικανό ν’ αντισταθή στον πειρασμό να συμβιβασθή με την ελπίδα να εξασφαλίση τα αναγκαία για τη ζωή;
6 Μια βοήθεια για ν’ αντιμετωπίσωμε την πίεσι να συμβιβασθούμε με την ελπίδα να μη χάσωμε τα αναγκαία για τη ζωή, είναι η κατάλληλη αξιολόγησις των υλικών αγαθών. Στην επιστολή προς Εβραίους 13:5 μας δίδεται η εξής ενθάρρυνσις: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις τα παρόντα.» Το ν’ αρκήται ένα άτομο ‘στις τροφές και τα σκεπάσματα’ που έχει θα το κάμη να ενδιαφέρεται λιγώτερο για οποιαδήποτε απώλεια που μπορεί να έχη αν αλλάξη εργασία. (1 Τιμ. 6:8) Επίσης, το να είναι ευχαριστημένο με τα αναγκαία, θα του επιτρέψη να μπορή να διαλέξη ανάμεσα σε περισσότερες εργασίες. Ακόμη και αν του προσεφέρετο εργασία με χαμηλότερο μισθό, δεν θα αρνείτο να την αναλάβη απλώς επειδή αισθάνεται ότι είναι μειωτική για την αξιοπρέπειά του. Θα ήταν επίσης πρόθυμο αυτό το άτομο να κάμη μόνο του μικροδουλειές που μπορεί να φαίνωνται πολύ ταπεινωτικές στα μάτια των άλλων.
7. Ποια είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για ν’ αντισταθή κανείς στον πειρασμό του συμβιβασμού όταν αντιμετωπίζη οικονομικές δυσχέρειες;
7 Εν τούτοις, η πιο πολύτιμη βοήθεια για ν’ αντισταθούμε στον πειρασμό να συμβιβασθούμε όταν αντιμετωπίζουμε οικονομική πίεσι, είναι η αδιάσειστη πίστις στην ικανότητα του Ιεχωβά να προμηθεύη τα αναγκαία σε όσους τον αγαπούν. Αφού τονίζει την ορθή άποψι για τα υλικά πράγματα, το εδάφιο Εβραίους 13:5, 6 συνεχίζει: «Αυτός [ο Θεός] είπε· Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει· ώστε ημείς θαρρούντες να λέγωμεν· ο Ιεχωβά βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος ;»
8. Γιατί η απώλεια της εργασίας ενός ατόμου χάριν της Βασιλείας δεν πρέπει να θεωρηθή ως απώλεια των αναγκαίων για τη ζωή του;
8 Μολονότι οι άνθρωποι μπορεί να κάμουν ένα δούλο του Θεού να χάση την εργασία του, δεν μπορούν να εμποδίσουν τον Ιεχωβά Θεό από το ν’ απαντήση στην έκκλησι «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον.» (Ματθ. 6:11) Η απώλεια ωρισμένων πλεονεκτημάτων δεν σημαίνει απώλεια των αναγκαίων για τη ζωή ενός ατόμου. Στην πραγματικότητα ο Ιησούς Χριστός επεφόρτισε τον Πατέρα του να φροντίζη για κείνους οι οποίοι θέτουν τα πνευματικά πράγματα πρώτα και προσκολλώνται πιστά στις απαιτήσεις του Θεού για ό,τι είναι ορθό. Αυτός είπε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον.»—Ματθ. 6:31-34.
9. Γιατί είναι παράλογο ν’ ανησυχή κανείς άσκοπα για την επομένη ημέρα;
9 Σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού, θα κάνωμε καλά να ενθυμούμεθα ότι κάθε ημέρα έχει τα δικά της προβλήματα. Έτσι δεν θάπρεπε να προσθέτη κανείς σ’ αυτά τα προβλήματα με το ν’ ανησυχή υπερβολικά για την επόμενη ημέρα. Διότι κανείς δεν μπορεί να είναι απολύτως βέβαιος ότι θα ζήση για να δη ακόμη και την επόμενη ημέρα! Τίποτε στην παρούσα ανθρώπινη σφαίρα δεν έχει πραγματική διάρκεια. Η ασθένεια, τα δυστυχήματα και ο θάνατος μπορούν γρήγορα να φέρουν αλλαγές οι οποίες μεταβάλλουν ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου. Ο κόσμος ομοιάζει πραγματικά με θεατρική σκηνή, όπου οι σκηνές αλλάζουν με καταπληκτική ταχύτητα. Είναι ακριβώς όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «Το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται.» (1 Κορ. 7:31) Φυσικά στις περισσότερες περιπτώσεις, ένας άνθρωπος θα είναι ζωντανός την επόμενη μέρα. Εν τούτοις η άσκοπη ανησυχία του για το τι θα φέρη η επόμενη μέρα, δεν θα βελτιώση τα πράγματα. Αν είναι ένας δούλος του Ιεχωβά, μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο Θεός του θα του δώση τη δύναμι, ν’ αντιμετωπίση με επιτυχία τα προβλήματα της ζωής.
10. Πώς θα πρέπει, να σκεφθούμε σε περίπτωσι που απειλείται η ζωή μας;
10 Αλλά τι θα γίνη αν η πίεσις γίνεται τόσο μεγάλη ώστε ν’ απειλή την ίδια την ύπαρξι του ατόμου; Σ’ αυτή την περίπτωσι μπορεί να τεθή σε εφαρμογή η συμβουλή του Ιησού Χριστού που βρίσκεται στο Ματθαίο 10:28: «Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» Αν ένας διωγμός ή μια απαγόρευσις θέση σε κίνδυνο τη ζωή του Χριστιανού, αυτός θάπρεπε να προτιμήση ακόμη και την απώλεια της ζωής παρά να συμβιβασθή. Μπορεί με το συμβιβασμό να βρη προσωρινή ανακούφισι από μια εξαιρετικά δύσκολη κατάστασι. Αλλά θα μπορούσε να χάση το δικαίωμα της ζωής και να καταλήξη σε αιώνια καταστροφή. Αν αυτός θανατωθή στον καιρό της θείας κρίσεως ή πεθάνη πριν απ’ αυτήν ως άπιστος στον Θεό και στον Χριστό, τότε θα χάση την προοπτική της αναστάσεως από τους νεκρούς με αιώνια ζωή υπ’ όψιν. Εξ άλλου το άτομο που μπορεί να πεθάνη επειδή διεκράτησε ακεραιότητα, είναι βέβαιο για την ανάστασί του από τους νεκρούς. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σταματήση τον Θεό από το να επαναφέρη αυτό το άτομο στη ζωή. Άσχετα από το πόσο σοβαρά μπορεί να φαίνωνται τα πράγματα, το χέρι του Ιεχωβά δεν σμικρύνεται. Το υπόμνημά του ως Προμηθευτού για τον λαό του, το εγγυάται αυτό.
ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΟΥ
11. Ποία κατάστασι αντιμετώπιζε ο Δαβίδ επειδή ο Σαούλ τον φθονούσε;
11 Ας πάρωμε την περίπτωσι του πιστού δούλου του Ιεχωβά, Δαβίδ. Ο βασιλεύς Σαούλ φθονούσε τη δημοτικότητα του Δαβίδ και σχεδίασε να τον θανατώση. Μολονότι οι απόπειρες του Σαούλ ν’ απαλλαγή από τον Δαβίδ απέτυχαν, ο Δαβίδ εξαναγκάσθηκε να φύγη για να σώση τη ζωή του και αργότερα ενώθηκαν μαζί του τετρακόσιοι περίπου άνδρες. (1 Σαμ. 22:1, 2) Οποιοσδήποτε Ισραηλίτης προσπαθούσε να τους βοηθήση, έπεφτε στη δυσμένεια του Βασιλέως Σαούλ επειδή ο Δαβίδ και οι άνδρες του ήσαν εκτός νόμου. Το πώς ο Σαούλ έβλεπε εκείνους που παρείχαν εφόδια στον Δαβίδ, γίνεται φανερό απ’ αυτό που συνέβη στον Αρχιερέα Αχιμέλεχ και στον οίκο του. Ο Αχιμέλεχ νομίζοντας ότι ο Δαβίδ ήταν στην υπηρεσία του Βασιλέως Σαούλ του έδωσε ψωμί κι ένα ξίφος. Γι’ αυτή τη χειρονομία του, διέταξε να θανατωθή ο Αχιμέλεχ και ο οίκος του. Μόνο ένας γιος του, ο Αβιάθαρ, διέφυγε τον θάνατο.—1 Σαμ. 22:9-20.
12. Μήπως η συμπεριφορά του Βασιλέως Σαούλ εμπόδισε τον Ιεχωβά από το να χρησιμοποιήση ωρισμένους Ισραηλίτας για να βοηθήσουν τον Δαβίδ και τους συντρόφους του; Εξηγήστε.
12 Εν τούτοις η κακή συμπεριφορά του Σαούλ και άλλων Ισραηλιτών δεν εμπόδισε τον Ιεχωβά από το να χρησιμοποιήση άτομα για να βοηθήση τους δούλους του. Αυτό φαίνεται πολύ καλά από ένα περιστατικό που περιελάμβανε τον πλούσιο άνδρα Νάβαλ και τη σύζυγο του Αβιγαία. Ο Δαβίδ και οι άνδρες του είχαν προστατεύσει το ποίμνιο και τους ποιμένες του Νάβαλ κι έτσι αυτά δεν υπέστησαν ζημίες. Γι’ αυτή την υπηρεσία τους ο Δαβίδ και οι σύντροφοί του θάπρεπε δικαιωματικά να λάβουν κάποια αμοιβή. Εν τούτοις, όταν ο Δαβίδ έστειλε αγγελιαφόρους στον Νάβαλ ζητώντας του να τους προμηθεύση ό,τι μπορούσε, ο Νάβαλ τούς αποπήρε. Αλλά η Αβιγαία με θάρρος υπεστήριξε τον Δαβίδ, επειδή τον ανεγνώριζε ως τον άνθρωπο που είχε εκλέξει ο Θεός να γίνη βασιλεύς. Ενήργησε γρήγορα συγκεντρώνοντας άφθονα τρόφιμα γι’ αυτόν και τους άνδρες του. Έτσι μέσω της Αβιγαίας, ο Ιεχωβά τούς επρομήθευσε όσα είχαν ανάγκη.—1 Σαμ. 25:9-19, 23-31.
13. Πώς ο Δαβίδ έλαβε πείρα της βοηθείας του Ιεχωβά μέσα στη χώρα των Φιλισταίων;
13 Ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι απροκάλυπτοι εχθροί των Ισραηλιτών έδειξαν εύνοια στον Δαβίδ και στους δούλους του. Ο Δαβίδ ήταν ένας εξέχων πολεμιστής στις εκστρατείες εναντίον των Φιλισταίων. Όταν υπεδέχοντο τους νικητάς που επέστρεφαν, οι Ισραηλίτιδες γυναίκες έψαλλαν: «Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού.» (1 Σαμ. 18:7) Εξ αιτίας αυτού, ένα άτομο θα μπορούσε να σκεφθή ότι η χώρα των Φιλισταίων θα ήταν ο τελευταίος τόπος όπου ο Δαβίδ και οι άνδρες του θα μπορούσαν να βρουν ασφάλεια. Και όμως, εκεί βρήκαν καταφύγιο. Ο Φιλισταίος βασιλεύς Αγχούς εντυπωσιάσθηκε από τον Δαβίδ και τους άνδρες του και τους έδωσε την πόλι Σικλάγ για να διαμείνουν. Ποτέ δεν μπόρεσε να ανακαλύψη ότι ο Δαβίδ και οι άνδρες του εξακολουθούσαν να είναι πιστοί Ισραηλίται. (1 Σαμ. 27:1-6) Ο Αγχούς τούς υπεστήριξε ακόμη και ενώπιον των ομοεθνών του Φιλισταίων αρχόντων και στρατηγών. Αργότερα είπε στον Δαβίδ: «Ζη Ιεχωβά, βεβαίως εστάθης ευθύς, και η έξοδός σου και η είσοδός σου μετ’ εμού εν τω στρατοπέδω είναι αρεστή έμπροσθεν των οφθαλμών μου.» (1 Σαμ. 29:2-6, ΜΝΚ) Έτσι χωρίς να το γνωρίζη, ο Αγχούς χρησίμευσε ως μέσον του Ιεχωβά για να βοηθήση τον Δαβίδ.
14. Λόγω της βοηθείας που είχε λάβη, ποια πεποίθησι είχε ο Δαβίδ σχετικά με τον Ιεχωβά ως βοηθό;
14 Σε πολλές άλλες περιπτώσεις ο Ιεχωβά Θεός επρομήθευσε διέξοδο για τον Δαβίδ, παρέχοντας στο δούλο του ό,τι χρειαζόταν. Λόγω των θαυμαστών τρόπων με τους οποίους ο Ιεχωβά τον βοήθησε, ο Δαβίδ ήταν βέβαιος ότι δεν επρόκειτο ποτέ να εγκαταλειφθή. «Και αν ο πατήρ μου και η μήτηρ μου με εγκαταλείψωσιν,» είπε ο Δαβίδ, «ο Ιεχωβά όμως θέλει με προσδεχθή.»—Ψαλμ. 27:10, ΜΝΚ.
15. Με ποια έννοια ο Δαβίδ δεν δοκίμασε φόβο όταν περιεβάλλετο από εχθρούς;
15 Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Δαβίδ ποτέ δεν εδοκίμασε φόβο. Βεβαίως εδοκίμασε. Αλλά ποτέ δεν φοβήθηκε ότι ο Ιεχωβά θα τον εγκατέλειπε εντελώς, αφήνοντας τον σε πλήρη αμηχανία. Κάτω από θεία έμπνευσι ο Δαβίδ έγραψε: «Οι εχθροί μου χάσκουσιν όλην την ημέραν να με καταπίωσιν διότι πολλοί είναι, Ύψιστε, οι πολεμούντες με. Καθ’ ην ημέραν φοβηθώ, επί σε θέλω ελπίζει· εν τω Θεώ θέλω αινέσει τον λόγον αυτού· επί τον Θεόν ήλπισα· δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη σαρξ;»—Ψαλμ. 56:2-4.
16. Τι δεν επέτρεψε ο Ιεχωβά να συμβή στον Ιερεμία στη διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ;
16 Οι περιστάσεις μπορεί να φαίνονται τελείως απελπιστικές. Αλλ’ αυτές δεν θα εμποδίσουν τον Ιεχωβά Θεό από το να φροντίση ώστε οι δούλοι του να λάβουν όσα εκείνος πιστεύει ότι χρειάζονται. Μια χαρακτηριστική περίπτωσις ήταν του προφήτου Ιερεμία. Στη διάρκεια της τρομερής πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, αυτός φυλακίσθηκε. Τα τρόφιμα ήσαν ελάχιστα. Τόσο απελπιστική ήταν η κατάστασις, ώστε μερικές γυναίκες έφαγαν τη σάρκα των ίδιων των παιδιών τους. (Θρήν. 2:20) Αλλ’ επέτρεψε ο Ιεχωβά Θεός να λιμοκτονήση μέχρι θανάτου ο προφήτης του; Όχι, Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Έδιδον εις αυτόν καθ’ ημέραν ολίγον άρτον εκ των αρτοπωλείων, εωσού εξέλιπεν όλος ο άρτος της πόλεως.»—Ιερεμ. 37:21.
17. Πώς ο Αβδέ-μέλεχ χρησίμευσε ως ένα όργανον του Ιεχωβά για να βοηθήση τον Ιερεμία;
17 Κατόπιν ήλθε ο καιρός που φαινόταν βέβαιο ότι ο Ιερεμίας θα εφονεύετο. Οι Ιουδαίοι άρχοντες τον κατηγόρησαν ψευδώς ότι υποκινούσε τον λαό σε ανταρσία. Υποχωρώντας σ’ αυτούς, ο Σεδεκίας παρέδωσε τον προφήτη στα χέρια τους. Αυτοί έρριψαν τον Ιερεμία σ’ ένα βορβορώδη λάκκο για να πεθάνη χωρίς τροφή. (Ιερεμ. 38:4-6) Παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε λόγω του εντόνου μίσους που υπήρχε εναντίον τού προφήτου του Ιεχωβά, ένας Αιθίοψ ευνούχος ο Αβδέ-μέλεχ, επλησίασε δημοσίως τον βασιλέα Σεδεκία και έκαμε έκκλησι προς χάριν του Ιερεμία. Η έκκλησις του Αβδέ-μέλεχ είχε ευνοϊκή ανταπόκρισι. Έτσι, με τη βοήθεια τριάντα ανδρών, ο Αβδέ-μέλεχ ελευθέρωσε τον προφήτη. Επειδή εξυπηρέτησε τα συμφέροντα του Ιεχωβά μ’ αυτό τον τρόπο, ο Αβδέ-μέλεχ έλαβε την εξής διαβεβαίωσι: «Δεν θέλεις παραδοθή εις την χείρα των ανθρώπων, των οποίων συ φοβείσαι το πρόσωπον, διότι εξάπαντος θέλω σε σώσει και δεν θέλεις πέσει δια μαχαίρας, αλλ’ η ζωή σου θέλει είσθαι ως λάφυρον εις σε, επειδή πέποιθας επ’ εμέ, λέγει Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 39:17, 18, ΜΝΚ.
18. Πώς πολλοί Μάρτυρες στη Ροδεσία έλαβαν πείρα της στοργικής φροντίδας του Ιεχωβά;
18 Και σήμερα επίσης, τα άτομα τα οποία θέτουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά δοκιμάζουν τη στοργική του φροντίδα. Εκατοντάδες Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ροδεσία διαπίστωσαν ότι αυτό επαλήθευσε στην περίπτωσί τους. Όταν αντελήφθησαν ότι η απασχόλησίς των στην παραγωγή καπνού παρεβίαζε Χριστιανικές αρχές, αυτοί οι Μάρτυρες εγκατέλειψαν τις εργασίες των. Αυτό δεν ήταν εύκολο, διότι έπρεπε να χάσουν την ιατρική περίθαλψι που τους προσεφέρετο δωρεάν, τεμάχια γης και άλλα πλεονεκτήματα. Αλλά ήσαν πρόθυμοι να κάμουν αυτές τις θυσίες και ευλογήθηκαν πλούσια. Βρήκαν νέες εργασίες και τις περισσότερες απ’ αυτές μαζί με άλλους συγχριστιανούς των. Πολλοί μετώκησαν σε περιοχές όπου το άγγελμα για τη βασιλεία του Θεού δεν είχε κηρυχθή προηγουμένως. Μ’ αυτό τον τρόπο, όχι μόνο ωφελήθηκαν οι ίδιοι πνευματικώς αλλ’ επίσης έφεραν ελπίδα σε πολλούς άλλους ανθρώπους στη Ροδεσία. Πραγματικά αυτοί οι Μάρτυρες έλαβαν πείρα της φροντίδος του Ιεχωβά μ’ ένα πολύ προσωπικό τρόπο.
ΕΧΕΤΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΗ
19. Τι δεν θα ξεχάση ποτέ ο Ιεχωβά και γιατί αυτό πρέπει να μας ενθαρρύνη όταν αντιμετωπίζωμε οικονομικές πιέσεις;
19 Άσχετα με το τι οικονομικές πιέσεις μπορεί ν’ αντιμετωπίσετε, να θυμάσθε ότι ο Ιεχωβά θα στηρίξη και θ’ ανταμείψη τους δούλους του σήμερα όπως έκαμε και στο παρελθόν. Αυτός δεν ξέχασε τη γενναιοδωρία των εξ Εβραίων Χριστιανών προς τους συγχριστιανούς των. Ο απόστολος Παύλος τούς υπενθύμισε: «Διότι δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού, υπηρετήσαντες τους αγίους και υπηρετούντες.» (Εβρ. 6:10) Ιδιαίτερα οι εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ και στην υπόλοιπη Ιουδαία, εδοκίμασαν τη στοργική φροντίδα του Θεού όταν αντιμετώπισαν δυσχέρειες. Υποκινούμενοι από το πνεύμα του Θεού οι ομόπιστοί των, περιλαμβανομένων και πολλών μη Ιουδαίων, συμμετείχαν στη λήψι μέτρων ανακουφίσεως γι’ αυτούς. (Πράξ. 11:28, 29· Ρωμ. 15:25-27· 1 Κορ. 16:1-3· 2 Κορ. 9:5, 7) Χωρίς αμφιβολία, εκείνοι οι Εβραίοι είχαν λόγους να είναι βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά δεν θα τους ξεχνούσε. Και δεν θα ξεχάση ούτε κι εμάς.
20. Τι πρέπει, να κάνωμε όταν αντιμετωπίζωμε σοβαρά προβλήματα;
20 Με τον Ιεχωβά ως βοηθόν σας, πώς είναι δυνατόν ν’ αποτύχετε; Γι’ αυτό κάμετε το απόφασί σας να περιφρουρήσετε τη σχέσι σας μαζί του ως το πιο πολύτιμο απόκτημά σας. Αγωνισθήτε να διακρατήσετε την άποψι που εκφράζεται στα επόμενα λόγια του θεοπνεύστου ψαλμωδού: «Τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; Και επί της γης δεν θέλω άλλον παρά σε. Ητόνησεν η σαρξ μου και η καρδία μου· αλλ’ ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας μου και η μερίς μου εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 73:25, 26) Όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα, αποβλέπετε στον Ιεχωβά για να σας ενισχύση, και να είσθε βέβαιοι ότι θα σας βοηθήση να παραμείνετε ένας επιδοκιμασμένος δούλος του.—1 Πέτρ. 5:7.