Κύρος, ο Άνθρωπος με τον Προφητικό Ρόλο
ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ανθρώπους σ’ ολόκληρη την πορεία της ανθρωπίνης ιστορίας είχε λεχθή ότι επρόκειτο να εκπληρώσουν ένα συγκεκριμένο ρόλο στον σκοπό του Θεού. Εν τούτοις, ο Κύρος, ο υιός του Καμβύση και ιδρυτής της Περσικής Αυτοκρατορίας, ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Η κατάκτησις της Βαβυλώνος από αυτόν το 539 π.Χ. και η απελευθέρωσις των εξορίστων Ιουδαίων που επηκολούθησε, είχαν προλεχθή πολύν καιρό πριν από τη γέννησί του.
Τον όγδοο αιώνα π.Χ. ο Ιεχωβά είχε δηλώσει μέσω του προφήτου του Ησαΐα:
«Ούτω λέγει ο Ιεχωβά, όστις σε ελύτρωσε και σε έπλασεν εκ κοιλίας· εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο ποιήσας τα πάντα· ο μόνος εκτείνας τους ουρανούς, ο στερεώσας την γην επ’ εμαυτού· ο ματαιόνων τα σημεία των ψευδολόγων και καθιστών παράφρονας τους μάντεις· ο ανατρέπων τους σοφούς και μωραίνων την επιστήμην αυτών· ο στερεόνων τον λόγον του δούλου μου και εκπληρών την βουλήν των μηνυτών μου· ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, Θέλεις κατοικισθή· και προς τας πόλεις του Ιούδα, Θέλετε ανακτισθή και θέλω ανορθώσει τα ερείπια αυτού· ο λέγων προς την άβυσσον, Γενού ξηρά και θέλω ξηράνει τους ποταμούς σου· ο λέγων προς τον Κύρον, Ούτος είναι ο βοσκός μου και θέλει εκπληρώσει πάντα τα θελήματά μου· και ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, Θέλεις ανακτισθή· και προς τον ναόν, θέλουσι τεθή τα θεμέλιά σου.»
«Ούτω λέγει ο Ιεχωβά προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, δια να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, δια να ανοίξω τα δίθυρα έμπροσθεν αυτού· και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή.»—Ησ. 44:24–45:1, ΜΝΚ.
Οι αφηγήσεις των αρχαίων ιστορικών επιβεβαιώνουν την εκπλήρωσι αυτής της θαυμαστής προφητείας. Μολονότι διαφέρουν ελαφρώς στην παρουσίασι των γεγονότων, οι Έλληνες ιστορικοί Ηρόδοτος και Ξενοφών αναφέρουν και οι δύο την ίδια βασική αφήγησι. Ο Κύρος έστρεψε τον ρουν του Ευφράτου Ποταμού, ο οποίος κυλούσε δια μέσου της Βαβυλώνος και χρησίμευε ως ένα μέρος του αμυντικού της συστήματος. Τα στρατεύματα των κατακτητών προχώρησαν κατόπιν μέσα από την κοίτη του ποταμού και πλησίασαν στην πόλι περνώντας μέσα από τις πύλες που βρίσκονταν κατά μήκος του. Καθώς ήσαν απησχολημένοι σε κάποια εορτή, οι Βαβυλώνιοι κατελήφθησαν εντελώς αιφνιδιαστικά και η πόλις κατεκτήθη από τον Κύρο εκείνη ακριβώς τη νύχτα.
Επίσης, όπως είχε προλεχθή, ο Κύρος εξέδωσε ένα διάταγμα το οποίο επέτρεπε στους Ιουδαίους αιχμαλώτους να επιστρέψουν στην πατρική τους γη για να ανοικοδομήσουν τον ναό. Εκείνο το διάταγμα έλεγε: «Ούτω λέγει Κύρος ο βασιλεύς της Περσίας· πάντα τα βασίλεια της γης έδωκεν εις εμέ Ιεχωβά ο Θεός του ουρανού· και αυτός προσέταξεν εις εμέ να οικοδομήσω εις αυτόν οίκον εν Ιερουσαλήμ, ήτις είναι εν τη Ιουδαία· τις εξ υμών είναι εκ παντός του λαού αυτού; Ιεχωβά ο Θεός αυτού έστω μετ’ αυτού, και ας αναβή—2 Χρον. 36:23, ΜΝΚ.
Το γεγονός ότι ένα τέτοιο διάταγμα θα ήταν σε αρμονία με την πολιτική αυτού του άρχοντος επιβεβαιώνεται από την περιγραφή του Κυλίνδρου του Κύρου. Εκεί αναφέρεται ότι ο Κύρος είπε: «Επέστρεψα σε [ωρισμένες προηγουμένως αναφερόμενες] ιερές πόλεις στην άλλη πλευρά του Τίγρητος, τους ναούς οι οποίοι ήσαν ερειπωμένοι επί αρκετό καιρό, τις εικόνες τις οποίες (χρησιμοποιούσαν) όταν ζούσαν εκεί και κατεσκεύασα γι’ αυτούς μόνιμους ναούς. (Επίσης) συνεκέντρωσα όλους τους (προηγούμενους) κατοίκους των και τους έκαμα να επιστρέψουν στους τόπους της κατοικίσεώς των.»—Αρχαία Κείμενα της Εγγύς Ανατολής του Ιακώβου Μ. Πρίτσαρτ, έτος 1955 σελ. 316.
Ο Ιουδαίος ιστορικός του πρώτου αιώνος Ιώσηπος λέγει ότι ο Κύρος εξέδωσε το διάταγμα επειδή του είχε επιστηθή η προσοχή του στην προφητεία του Ησαΐα. Αυτός γράφει:
«Στο πρώτο έτος της βασιλείας του Κύρου—δηλαδή στο εβδομηκοστό έτος από τον καιρό που ο λαός μας αναγκάσθηκε να μετοικήση από τη δική του γη στη Βαβυλώνα—ο Θεός λυπήθηκε για την άτυχη και λυπηρή κατάστασι της αιχμαλωσίας αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων και, όπως είχε υποσχεθή σ’ αυτούς μέσω του προφήτου Ιερεμία προτού καταστραφή η πόλις, ότι δηλαδή, αφού θα υπηρετούσαν τον Ναβουχοδονόσορ και τους διαδόχους του μ’ εγκαρτερία επί εβδομήντα έτη. Αυτός θα τους αποκαθιστούσε πάλι στη γη των πατέρων τους όπου θα έκτιζαν τον ναό και θ’ απελάμβαναν την προηγούμενη ευημερία των, έτσι και έκαμε. Διότι αυτός διήγειρε το πνεύμα του Κύρου και τον έκαμε να γράψη σε ολόκληρη την Ασία, ‘Ταύτα λέγει ο Κύρος ο βασιλεύς. Εφόσον ο Ύψιστος Θεός με διώρισε βασιλέα της κατοικημένης γης, είμαι πεπεισμένος ότι Αυτός είναι ο θεός τον οποίο λατρεύει το έθνος των Ισραηλιτών, διότι Αυτός προείπε το όνομά μου μέσω των προφητών και ότι εγώ θα έκτιζα τον ναό Του στην Ιερουσαλήμ στη γη της Ιουδαίας.’
«Ο Κύρος εγνώριζε αυτά τα πράγματα επειδή είχε διαβάσει το βιβλίο της προφητείας, το οποίο ο Ησαΐας είχε γράψει πριν από διακόσια δέκα περίπου έτη. Διότι αυτός ο προφήτης είχε πει ότι ο Θεός του είπε, ‘Είναι θέλημά μου, ο Κύρος, τον οποίο θα διορίσω βασιλέα πολλών μεγάλων εθνών, να στείλη τον λαό μου στη γη του για να κτίση τον ναό μου.’ Ο Ησαΐας προεφήτευσε αυτά τα πράγματα εκατόν σαράντα χρόνια προτού καταστραφή ο ναός. Και έτσι, όταν ο Κύρος τα διάβασε, εξεπλάγη για τη θεία δύναμι και κατελήφθη από μια ισχυρή επιθυμία και φιλοδοξία να κάμη εκείνο το οποίο είχε γραφή γι’ αυτόν· και, συγκεντρώνοντας τους πιο διακεκριμένους Ιουδαίους της Βαβυλώνος, τους είπε ότι τους έδινε την άδεια να ταξιδέψουν στη γη των πατέρων τους, και ν’ ανοικοδομήσουν την πόλι της Ιερουσαλήμ και τον ναό του Θεού, διότι ο Θεός, είπε, θα ήταν σύμμαχός τους και αυτός ο ίδιος θα έγραφε στους διοικητάς και τους σατράπας που ήσαν στις γειτονικές επαρχίες της χώρας των να τους δώσουν συνεισφορές σε χρυσό και αργυρό για την ανοικοδόμησι του ναού και επιπροσθέτως, ζώα για τις θυσίες.»—Αρχαιότητες των Ιουδαίων, Βιβλίον XI, κεφάλαιον 1, παρ. 1, 2, μετάφρασις από τον Ραλφ Μάρκους.
Σχολιάζοντας αυτή τη δήλωσι του Ιωσήπου, Η Εικονογραφημένη Εγκυκλοπαιδεία της Αγίας Γραφής του Ζόντερβαν (Τόμ. Πρώτος, σελ 1055) λέγει: «Υπάρχει κάθε λόγος να δεχθούμε τη μαρτυρία του Ιωσήπου ως αληθινή σ’ αυτό το σημείο.» Εν τούτοις, πολλοί κριτικοί διαφωνούν. Απλώς δεν μπορούν να παραδεχθούν ότι η προφητεία για τον Κύρο ήταν δυνατόν να είχε γραφή πριν από την πτώσι της Βαβυλώνος το 539 π.Χ. Αυτοί ισχυρίζονται ότι τα κεφάλαια 40 έως 66 του Ησαΐα εγράφησαν από κάποιον που έζησε μετά την πραγματοποίησι αυτών των πραγμάτων. Με τον ισχυρισμό τους αρνούνται ότι ο Ιεχωβά Θεός μπορεί ν’ αποκαλύψη ζητήματα στους δούλους του πολύν καιρό προτού συμβούν και ότι μπορεί να επαληθεύση τον λόγο του.
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΣΑΪΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ
Η άποψις ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορούσαν να γραφούν από τον Ησαΐα είναι αντίθετη προς όλες τις αποδείξεις που βρίσκονται σε ύπαρξι από τον πρώτο, αν όχι τον δεύτερο, αιώνα π.Χ. και μετά. Ο Ρόλος του Ησαΐα που βρέθηκε στη Νεκρά Θάλασσα και ο οποίος πιστεύεται ότι είχε γραφή τον πρώτο αιώνα π.Χ. ή τον δεύτερο αιώνα π.Χ. δείχνει ότι δεν υπάρχει διαίρεσις σ’ αυτή την προφητεία. Αυτό που σήμερα αποκαλείται το τεσσαρακοστό κεφάλαιο του Ησαΐα, αρχίζει με την τελευταία γραμμή της στήλης στην οποία τελειώνει το 39 κεφάλαιο στον ρόλο. Οι θεόπνευστοι συγγραφείς του πρώτου αιώνος μ.Χ. απέδωσαν στον Ησαΐα ύλη από το τελευταίο μέρος, καθώς και από το πρώτο μέρος του βιβλίου που φέρει το όνομά του. (Ησ. 42:1-4· 53:1· Ματθ. 12:17-21· Ρωμ. 10:16) Έτσι, απέδωσαν ολόκληρη την προφητεία σ’ ένα συγγραφέα, τον Ησαΐα.
Άσχετα με το ποια ημερομηνία μπορεί να προσπαθούν να αποδώσουν οι κριτικοί στα μέρη του βιβλίου του Ησαΐα, δεν μπορούν ν’ αρνηθούν ότι περιέχει προφητείες που εκπληρώθησαν πολύ καιρό μετά τον καιρό της συγγραφής των. Επί παραδείγματι, υπάρχει η προφητεία η οποία λέγει ότι η Βαβυλών θα εγίνετο τόσο έρημη, όσο τα Σόδομα και τα Γόμορρα, μια τοποθεσία η οποία δεν επρόκειτο ποτέ να κατοικηθή και δεν θα υπήρχαν ούτε ποιμένες να βόσκουν εκεί τα ποίμνιά των. (Ησ. 13:19, 20) Τον καιρό που ο Ρόλος της Νεκράς Θαλάσσης αντεγράφη από ένα προηγούμενο χειρόγραφο, η Βαβυλών υπήρχε ακόμη και εκτός από τη Βιβλική προφητεία δεν υπήρχε καμμιά ένδειξις ότι η πόλις θα εγίνετο μια ακατοίκητη έρημος. Αλλά σήμερα τα ερείπια της αρχαίας Βαβυλώνος πιστοποιούν την ακριβή εκπλήρωσι της προφητείας.
Οι θεωρίες των ανθρώπων που θέλουν ν’ αρνηθούν ότι ο Κύρος εξεπλήρωσε έναν προφητικό ρόλο αποδεικνύονται επομένως ότι είναι χωρίς θεμέλιο. Ο Λόγος του Θεού που αφορά τις προφητείες μπορεί πραγματικά ν’ αποδειχθή αξιόπιστος. Αυτό πρέπει να μας υποκινή να θέλωμε να ερευνήσωμε αυτόν τον Λόγο και να βεβαιωθούμε τόσο ότι γνωρίζομε αυτά που λέγει, όσο και ότι ζούμε σε αρμονία μ’ αυτόν.