Η Ενέργεια του Πνεύματος Εκχέεται Άνωθεν
1. Προτού τελειώση ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1918, πώς είχε διαμορφωθή η πνευματική κατάστασις του υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ;
ΠΡΟΤΟΥ τελειώση ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, στις 11 Νοεμβρίου 1918, η πνευματική κατάστασις του διωκομένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών κατέστη έρημος. Πνευματικώς έγινε σαν μια έρημος, στην οποία, ‘οι καρποί της βασιλείας’ δεν παρήγοντο από το κεχρισμένο υπόλοιπο με παρρησία μέσω του κηρύγματος ‘τούτου του ευαγγελίου.’ (Ματθ. 21:43· 24:14) Η αβεβαιότης και η αποθάρρυνσις εκυριάρχησαν επάνω στο υπόλοιπο των διεθνώς μισουμένων, καταπιεζομένων πρέσβεων της Βασιλείας.
2. Τι ήταν αυτό που έδειχνε αν η ερημωτική κατάστασις του υπολοίπου επρόκειτο να συνεχισθή για πάντα, και τι χρειαζόταν για ν’ αλλάξη αυτή η κατάστασις;
2 Θα επέτρεπε ο Θεός να συνεχισθή για πάντα αυτή η κατάστασις του αφιερωμένου λαού του; Όχι. Στους προ-Χριστιανικούς χρόνους απεφάσισε να κείται έρημη η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα για ένα περιωρισμένο διάστημα, όχι περισσότερο από εβδομήντα χρόνια. Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία δεν επρόκειτο να καυχάται εις βάρος των θυμάτων της, της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα για πάντα. Ομοίως, ο Θεός δεν σκόπευε ν’ αφήση τα θύματα της Βαβυλώνος της Μεγάλης, δηλαδή το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, να βρίσκωνται ερημωμένα επ’ αόριστον—μέχρι το τέλος αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων. Τότε, λοιπόν, τι χρειαζόταν για ν’ αλλάξη η κατάστασις προς δόξαν του Θεού των Ιεχωβά; Χρειαζόταν μια ειδική λειτουργία του αγίου πνεύματος χάριν των δούλων του!
3. Σύμφωνα με το Ησαΐας 32:15, 16, η ερημωτική κατάστασις του λαού του Ιεχωβά επρόκειτο να συνεχιστή μέχρις ότου συνέβαινε τι;
3 Η προφητεία του Ιεχωβά στο εδάφιο Ησαΐας 32:15 βεβαίωνε τον λαό του ότι η θλιβερή ερημωτική κατάστασις θα διαρκούσε μόνον «εωσού το πνεύμα εξ ύψους εκχυθή εφ’ ημάς.» Κι έπειτα τι θα συνέβαινε; «Και,» όπως συνεχίζει η προφητεία, «εωσού η έρημος γείνη πεδιάς καρποφόρος, η δε καρποφόρος πεδιάς λογισθή ως δάσος. Τότε κρίσις θέλει κατασκηνώσει εν τη ερήμω και δικαιοσύνη θέλει κατοικήσει εν τη καρποφόρω πεδιάδι.»—Ησ. 32:15, 16.
4, 5. (α) Έτσι, τι επρόκειτο να συμβή στο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών; (β) Πώς αυτό επιβεβαιώθηκε στο υπόλοιπο μέσω της οράσεως που εδόθη στον Ιεζεκιήλ και στην οποία είδε μια πεδιάδα γεμάτη ξηραμένα οστά;
4 Ναι, επρόκειτο να γίνη έκχυσις πνεύματος στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ μαζί με απελευθέρωσι από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Αυτή η λαμπρή προοπτική επιβεβαιώθηκε από την όρασι που έδωσε ο Ιεχωβά στον προφήτη του Ιεζεκιήλ ενώ αυτός ο προφήτης ήταν ακόμη εξόριστος στην αρχαία Βαβυλώνα. Στην όρασι είδε μια χαμηλή κοιλάδα γεμάτη αποσυνδεδεμένα οστά αμέτρητων νεκρών Ισραηλιτών.
5 Η κατάστασις φαινόταν απελπιστική γι’ αυτούς τους νεκρούς Ισραηλίτας. Στην όρασι η κατάστασις των ζώντων Ισραηλιτών που ήσαν εξόριστοι στην αρχαία Βαβυλώνα, εκατοντάδες μίλια μακριά από την ερημωμένη πατρίδα τους, φαινόταν εξ ίσου απελπιστική. Όχι όμως απελπιστική από την άποψι του Παντοδυνάμου Θεού. Αυτός είναι Θεός που μπορεί ν’ αναστήση ακόμη και νεκρούς. Αιώνες πριν, είχε χρησιμοποιήσει τους προφήτες του Ηλία και Ελισσαιέ ν’ αναστήσουν κατά γράμμα νεκρούς ανθρώπους μέσω του αγίου πνεύματος. Έτσι, στην όρασι του Ιεζεκιήλ, αναδημιούργησε και αναζωογόνησε όλους εκείνους τους νεκρούς Ισραηλίτας. Εξηγώντας τη σημασία της οράσεως, ο Θεός είπε: «Και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, όταν, λαέ μου, ανοίξω τους τάφους σας και σας αναβιβάσω εκ των τάφων σας [στη Βαβυλώνα]. Και θέλω δώσει το πνεύμα μου εις εσάς και θέλετε αναζήσει και θέλω σας θέσει εν τη γη υμών, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Ιεχωβά ελάλησα και εξετέλεσα, λέγει Ιεχωβά.»—Ιεζ. 37:13, 14, ΜΝΚ.
6. Πώς συνέβη μια πνευματική ανάστασις και τι είπαν με έκπληξι τα έθνη που παρατηρούσαν όσα συνέβαιναν;
6 Προς επαλήθευσι αυτής της προφητείας, η Βαβυλών έπαυσε να είναι ο τόπος της ταφής του Ιουδαϊκού έθνους. Μια πνευματική ανάστασις έλαβε χώρα. Ως εκ θαύματος, το 537 π.Χ., μια ομάδα από εξόριστους Ισραηλίτας μαζί με τους ακολούθους των εξήλθαν από τη Βαβυλώνα και εγκατεστάθηκαν στην πατρική τους γη. Άρχισαν ν’ ανοικοδομούν την Ιερουσαλήμ και το ναό της και να κάμουν την ερημωμένη πατρίδα τους παράδεισο. Ούτε υπήρχε κανένας λόγος γι’ αυτούς να ‘κτυπούν τα στήθη δια τους ηδονικούς αγρούς, δια τους καρποφόρους αμπελώνας’ που είχαν αφεθή για ερήμωσι από τους Βαβυλώνιους κατακτητάς το έτος 607 π.Χ. Τι εκδήλωσις της ενεργείας του αγίου πνεύματος ήταν αυτή! Τα ειδωλολατρικά έθνη που παρακολουθούσαν, έμειναν έκπληκτα. Ο Ψαλμός 126:2 (ΜΝΚ) αναφέρει ότι είπαν: «Μεγαλεία έκαμε δι’ αυτούς ο Ιεχωβά.»
7. Στον εικοστό μας αιώνα, σχετικά με ποιους ελέχθησαν τα λόγια του Ψαλμού 126:2 και γιατί;
7 Αυτό το ίδιο πράγμα λέγεται και στον εικοστό μας αιώνα. Σχετικά με ποιους; Όχι σχετικά με τους φυσικούς Ιουδαίους οι οποίοι εγκατεστάθησαν στην Παλαιστίνη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα αγωνίσθηκαν να ιδρύσουν τη δημοκρατία του Ισραήλ το 1948. Όχι, αλλά τα προφητικά λόγια του Ψαλμού 126:2 ελέχθησαν σχετικά με τους παγκοσμίως μισουμένους και διωκόμενους Σπουδαστάς των Γραφών, οι οποίοι εξήλθαν από τα δεσμά της Βαβυλώνας της Μεγάλης το μεταπολεμικό έτος 1919. Πάνω σ’ αυτούς τους αποκαταστημένους πνευματικούς Ισραηλίτας επήλθε η εξ ύψους έκχυσις του πνεύματος. Υπενθύμιζε στους Σπουδαστάς των Γραφών την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., μολονότι δεν συνωδεύετο από ορατές ‘γλώσσες πυρός’ όπως εκείνες που επεκάθησαν θαυματουργικά στα κεφάλια των μαθητών και του κατέστησαν ικανούς να μιλήσουν διαφορετικές, άγνωστες γι’ αυτούς, ξένες γλώσσες.—Πράξ. 2:1-4· Ιωήλ 2:28, 29· Ησ. 32:15.
8. Για ποια μεταπολεμικά έργο διεφυλάχθη ζωντανό το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και γιατί αυτοί μπορούσαν ορθά ν’ αναλάβουν το όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά»;
8 Ως αποτέλεσμα, αυτοί οι πνευματικά υποκινούμενοι Χριστιανοί έγιναν πιο δραστήριοι όσο ποτέ προηγουμένως στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Το διεγερτικό τους σύνθημα έγινε η φράσις, Κηρύξατε, κηρύξατε, κηρύξατε την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού—σ’ όλο τον κόσμο! Αυτός ήταν τώρα ο κύριος σκοπός τους στη ζωή. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, αυτός ήταν ο λόγος που ο Θεός τούς διεφύλαξε ζωντανούς στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τους ελευθέρωσε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. (Ματθ. 24:9-14) Έτσι επανασυγκέντρωσαν τα διεσκορπισμένα μέλη των και αναδιωργανώθηκαν για να κάμουν γνωστό το άγγελμα της Βασιλείας, κηρύττοντας σ’ ολόκληρο τον κόσμο μέχρι το τέλος. Ήλθε το έτος 1931. Με εκατοντάδες εκατομμύρια δωρεάν φυλλάδια, με δεκάδες εκατομμύρια δεμένα βιβλία, με μια παγκόσμια εκστρατεία Γραφικών ομιλιών, με εκατοντάδες ραδιοσταθμούς, έδωσαν παγκόσμια μαρτυρία για το όνομα του Ιεχωβά και για τη Μεσσιανική του βασιλεία. Όλα αυτά τα έκαμαν ελεύθεροι από το «πνεύμα δειλίας.» (2 Τιμ. 1:7) Τώρα, έχοντας τους λόγους του Ησαΐα 43:10 να ηχούν στα αυτιά τους, αυτοί οι υποστηρικταί του Ιεχωβά και της βασιλείας του δια του Χριστού ανέλαβαν το Γραφικό όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά.»
9, 10. (α) Ποιοι απέτυχαν να εξαλείψουν αυτά το όνομα από τη γη; (β) Ποιοι, εκτός από το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, είναι πεπεισμένοι ότι το όνομα θα παραμείνη ζωντανό, και γι’ αυτό τι έχουν κάνει;
9 Μέχρι σήμερα, όλες οι θρησκευτικές δυνάμεις της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των πολιτικών, δικαστικών και στρατιωτικών της οπαδών, έχουν αποδειχθή ανίκανοι να εξαλείψουν από τη γη αυτό το όνομα των διαγγελέων της βασιλείας του Θεού. Εξακολουθεί να υπάρχη! Όπως ακριβώς και τα άτομα που το φέρουν!
10 Σ’ όλη τη γη ένας ‘πολύς όχλος’ θεοσεβών ανθρώπων είναι πεπεισμένοι ότι το όνομα θα παραμείνη ζωντανό και γεμάτο νόημα, μολονότι αυτοί οι ίδιοι δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίται. Έχουν παρατηρήσει τι έκαμε ο Θεός, που φέρει το όνομα Ιεχωβά, για τον λαό που έχει το όνομά του, το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. Διέκριναν πάνω σε ποια άτομα ξεχύθηκε εξ ύψους το πνεύμα του Θεού. Έτσι, εκείνοι που αποτελούν τον ‘πολύν όχλο’ σήμερα είναι «μεταξύ των εθνών» που λέγουν: «Μεγαλεία έκαμε δι’ αυτούς ο Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 126:2, ΜΝΚ) Ο Θεός που μπόρεσε να κάμη ένα τέτοιο πράγμα μ’ ένα τόσο μικρό υπόλοιπο πνευματικών Ισραηλιτών είναι ο Θεός που ο ‘πολύς όχλος’ επιθυμεί να λατρεύη και να υπηρετή. Χωρίς να φοβούνται το παγκόσμιο μίσος και τον διωγμό, αφιερώθηκαν στον ίδιο αυτό Θεό μέσω του Χριστού κι έχουν ενωθή με το κεχρισμένο υπόλοιπο των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά. Κι αυτοί επίσης εξέλεξαν ν’ αναλάβουν την ευθύνη να είναι Μάρτυρες Του, χωρίς ντροπή.—Αποκάλ. 7:9-17· Ζαχ. 8:23.
ΑΜΥΝΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ‘ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ’
11. Υπέρ ποίων πραγμάτων μιλούν ο δράκων, τα θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, αλλ’ εν τούτοις τι κάνουν το υπόλοιπο και ο ‘πολύς όχλος’ ν’ ακουσθή;
11 Σήμερα τα κεχρισμένο υπόλοιπο και ο ‘πολύς όχλος’ ενωμένοι αντιμετωπίζουν τον διαβολικό ‘δράκοντα,’ το «θηρίον» με την πυρηνική δύναμι και τον πολιτικό ‘ψευδοπροφήτη.’ Η Αποκάλυψις 12:17 λέγει καθαρά ότι ο «δράκων» Σατανάς ο Διάβολος, εξήλθε για να εξαπολύση πόλεμο εναντίον του κεχρισμένου υπολοίπου. Για να το κάμη αυτό, ο δράκων χρησιμοποιεί το πολιτικό «θηρίον» και τον Αγγλο-Αμερικανικό ‘ψευδοπροφήτη’ που είναι ορατοί εδώ στη γη. Έτσι, οι εμπνευσμένες από τους δαίμονες, όμοιες με βατράχους, εκφράσεις (πνεύματα δαιμόνων, Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου) από τα στόματα των συνεχίζονται υποστηρίζοντας τη λατρεία του Κράτους, την εθνική κυριαρχία, τον υλισμό και την παγκόσμια ειρήνη μέσω των Ηνωμένων Εθνών. Παρ’ όλ’ αυτά, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαμαν ν’ ακουσθούν παγκοσμίως τα αγαθά νέα της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού. Κατά συνέπεια, αυτό το άγγελμα της Βασιλείας έχει διεισδύσει σε περισσότερες από διακόσιες χώρες και συστάδες νήσων. Είναι ολοφάνερο ότι ο «δράκων,» το «θηρίον» και ο «ψευδοπροφήτης» θα ήθελαν να σταματήσουν το κήρυγμα της Βασιλείας. Το ίδιο θα ήθελε επίσης και η θρησκευτική Βαβυλών η Μεγάλη, ιδιαίτερα ο Χριστιανικός κόσμος, επειδή αυτός ισχυρίζεται ότι ομιλεί για τον Θεό.
12. Έτσι, με ποια κατάστασι των ψευδοπροφητών του Βασιλέως Αχαάβ και του προφήτου του Ιεχωβά Μιχαία, ομοιάζει η κατάστασις σήμερα;
12 Η κατάστασις είναι όμοια μ’ εκείνη του προφήτου του Ιεχωβά Μιχαία και των ψευδοπροφητών του Αχαάβ, βασιλέως του Ισραήλ, γύρω στο έτος 920 π.Χ. Οι ψευδοπροφήτες προφήτευσαν στρατιωτική νίκη για τον Βασιλέα Αχαάβ. Αλλ’ ο Μιχαίας προφήτευσε συμφορά γι’ αυτόν. Τόνισε ότι, με την άδεια του Ιεχωβά, ο Βασιλεύς Αχαάβ εξαπατήθηκε προς καταστροφή του από μια απατηλή εμπνευσμένη πρόρρησι από το στόμα των ψευδοπροφητών του. Ένας απ’ αυτούς τους ψευδοπροφήτες, που ελέγετο Σεδεκίας, αντετάχθη σ’ αυτό. Διαβάζομε στο 1 Βασιλέων 22:24 ότι «πλησιάσας ο Σεδεκίας ο υιός του Χαναανά, ερράπισε τον Μιχαίαν επί την σιαγόνα και είπε, Δια ποίας οδού επέρασε το Πνεύμα του Κυρίου απ’ εμού, δια να λαλήση προς σε;» Εν τούτοις, ο Ιεχωβά είχε πράγματι μιλήσει δια του Μιχαία, διότι ο Βασιλεύς Αχαάβ δεν γύρισε ζωντανός από τον πόλεμο.—1 Βασ. 22:20-38.
13. Με ποιο τρόπο το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ απεδείχθη όμοιο με τον προφήτη Μιχαία;
13 Υπάρχει ένα σύγχρονο παράλληλο αυτού του περιστατικού, ιδιαιτέρως από το έτος 1919, οπότε οι νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου υιοθέτησαν μια πρότασι σύμφωνα με την οποία η Κοινωνία των Εθνών θα περιφρουρούσε την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ήταν σαν τον προφήτη Μιχαία. Το άγιο πνεύμα ξεχύθηκε επάνω τους εξ ύψους και το προλεχθέν αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι προφήτευσαν ή διεκήρυξαν τις προφητείες της εμπνευσμένης από τον Ιεχωβά Αγίας Γραφής. (Ιωήλ 2:28, 29) Άφοβα προείπαν με βάσι τις Βιβλικές προφητείες ότι η Κοινωνία των Εθνών θα αποτύγχανε. Επίσης, διεκήρυξαν ένα προειδοποιητικό άγγελμα εναντίον των βασιλέων ή των πολιτικών αρχόντων του Χριστιανικού κόσμου, οι οποίοι παραλληλίζονται με τον Βασιλέα Αχαάβ του αποστατημένου Ισραήλ.
14. Για ποιο άγγελμα σχετικά με τους άρχοντας τον Χριστιανικού κόσμου δυσανασχετεί ο κλήρος, και πώς αυτοί ενεργούν σαν την βασίλισσα Ιεζάβελ;
14 Το υπόλοιπο διεκήρυξε ότι στον ερχόμενο «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» στον Αρμαγεδδώνα, αυτοί οι καθ’ ομολογίαν «Χριστιανοί» άρχοντες θα υποστούν ήττα και θα καταστραφούν από την εκτέλεσι της κρίσεως του Θεού εναντίον τους. Αυτό θα συμβή παρά το γεγονός ότι ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου, σαν τον ψευδοπροφήτη Σεδεκία και τους ομοίους του, έχει ευλογήσει τις κυβερνήσεις και τις στρατιωτικές δυνάμεις των ηγετών του Χριστιανικού κόσμου. Ο κλήρος ισχυρίζεται ότι έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να ομιλή για τον Θεό και ότι έχει το πνεύμα του Θεού. Έτσι, δυσανασχετεί για το μήνυμα της καταστροφής που διακηρύσσει το κεχρισμένο υπόλοιπο σχετικά με τους πολιτικούς ηγέτες και τις δυνάμεις τους χάριν των οποίων ο κλήρος προσεύχεται για θεία ευλογία. Προσπάθησαν να καταπνίξουν το κήρυγμα που κάνει το κεχρισμένο υπόλοιπο, σαν να μην ήταν κάτι εξουσιοδοτημένο από τον Θεό και να μη γινόταν δια του πνεύματος του Ιεχωβά. Υποκινούν βίαιο διωγμό εναντίον του κεχρισμένου υπολοίπου, όπως ακριβώς η σύζυγος του Αχαάβ, βασίλισσα Ιεζάβελ, δίωξε τον Ηλία και εκατό άλλους προφήτες του Ιεχωβά.—1 Βασ. 18:13.
15. Πότε θα μάθη καθαρά ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου αν είχε ποτέ το πνεύμα του Θεού και γιατί δεν θα δουν τους άρχοντας του Χριστιανικού κόσμου να νικούν;
15 Μ’ αυτό τον τρόπο ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου ράπισε στην πραγματικότητα το χειρισμένο υπόλοιπο στο πρόσωπο και είπε: «Δια ποίας οδού επέρασε το πνεύμα του Ιεχωβά απ’ εμού, δια να λαλήση προς σε;» (1 Βασ. 22:24, ΜΝΚ) Σύντομα τώρα θα γίνη φανερό στον κλήρο αν είχε ποτέ το πνεύμα του Ιεχωβά. Δεν θα δουν ποτέ τους άρχοντας και τα στρατεύματα του Χριστιανικού κόσμου να κερδίζουν τη νίκη. Πράγματι, δεν θα ζήσουν για να δουν την καταστροφή των πολιτικών και στρατιωτικών φίλων τους στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» στον Αρμαγεδδώνα. Γιατί όχι; Διότι πριν αρχίση αυτός ο πόλεμος, αυτά τα τώρα φιλικά πολιτικά στοιχεία, που σήμερα έχουν ενεργό μέρος στον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, θα στραφούν με μίσος εναντίον του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου και των άλλων θρησκευτικών ηγετών της Βαβυλώνας της Μεγάλης και θα τους αφανίσουν.—Αποκάλ. 16:14, 16· 17:3-18.
16. Εν τούτοις, τι θα δη το όμοιο με τον Μιχαία υπόλοιπο;
16 Αλλά τι θα λεχθή για το κεχρισμένο υπόλοιπο επάνω στο οποίο ο Ιεχωβά έχει εκχύσει το πνεύμα του ‘εξ ύψους;’ Θα έχουν επιζήσει από το ράπισμα στο πρόσωπο που κατεφέρθη επάνω τους από τον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου. Θα δουν ότι επαλήθευσε το μήνυμα που τους είχε μεταδώσει το πνεύμα του Θεού μέσω της Αγίας Γραφής. Πραγματικά, θα δουν την καταστροφή των αρχόντων του κόσμου οι οποίοι ωδηγήθηκαν στον Αρμαγεδδώνα μέσω της προπαγάνδας που είχαν εκτοξεύσει ο δράκων, το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης.
«ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
17. Γιατί, σ’ αυτή τη ‘συντέλεια του αιώνος,’ οι κατηγορίες και ο διωγμός εναντίον του υπολοίπου και του ‘πολλού όχλου’ δεν σημαίνουν ότι το υπόλοιπο δεν έχει το πνεύμα του Θεού;
17 Βίαιος διωγμός έχει σωρευθή πάνω στο κεχρισμένο υπόλοιπο και τους συντρόφους των μάρτυρες, τον ‘πολύ όχλο’ των σημερινών ‘άλλων προβάτων’ του Χριστού. (Ιωάν. 10:16) Μήπως αυτό αποδεικνύει, ότι όλοι αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν το πνεύμα του; Όχι! Αυτό, στην πραγματικότητα αποδεικνύει το αντίθετο, διότι ο Ιησούς Χριστός προείπε ότι αυτό θα συνέβαινε στη ‘συντέλεια του αιώνος.’ Οι αληθινοί μαθηταί του θα εμισούντο απ’ όλα τα έθνη και θα εδιώκοντο επειδή θα έδιναν μαρτυρία για τη Μεσσιανική του βασιλεία. (Ματθ. 24:3, 9-14) Το μίσος, ο ονειδισμός, ο διωγμός για την προσκόλλησι στο όνομα του Χριστού ως παρόντος ανάσσοντος Βασιλέως, δεν είναι πραγματική αιτία για να αισχυνώμεθα σαν να κάναμε κάτι κακό.
18. Σύμφωνα με το 1 Πέτρου 4:14, γιατί είναι στην πραγματικότητα μακάριοι εκείνοι που ονειδίζονται χάριν του ονόματος του Χριστού;
18 Ένας Χριστιανός Μάρτυς του πρώτου αιώνα, ο απόστολος Πέτρος, είπε: «Εάν ονειδίζησθε δια το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς.»—1 Πέτρ. 4:14.
19. Με ποιον αντικειμενικό σκοπό υπ’ όψιν μάς ονειδίζουν οι άνθρωποι για το όνομα του Θεού, αλλά τι είδους πνεύμα μάς δίνει ο Θεός;
19 Τα άτομα που μας ονειδίζουν επειδή υπακούομε στις εντολές του Θεού δια του Χριστού, θέλουν να μας κάμουν να νοιώθωμε ντροπή ως το σημείο να σταματήσωμε την υπηρεσία του Θεού, να μην κηρύττωμε πλέον «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» για παγκόσμια μαρτυρία. Αλλά το πνεύμα που ο Θεός δίνει στους κήρυκες της Βασιλείας του, δεν προκαλεί αίσθημα ντροπής και ενοχής, όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις αδικοπραγίας. Μας κάνει να νοιώθωμε τιμή, δόξα, και αυτό συνδέεται με τη λαμπρή δόξα του Θεού. Είναι ένα πνεύμα που μας υποκινεί να «καυχώμεθα εις τας θλίψεις, γινώσκοντες ότι η θλίψις εργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι η αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών δια πνεύματος αγίου του δοθέντος εις ημάς.»—Ρωμ. 5:3-5.
20. Σύμφωνα με τον Ψαλμό 69:9, ο ονειδισμός εναντίον μας γίνεται μόνον επειδή φέρομε το όνομα του Χριστού;
20 Εμείς που είμεθα Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, έχομε το προνόμιο να ονειδιζώμεθα για κάτι περισσότερο από το ‘όνομα του Χριστού.’ Έχομε το προνόμιο να ονειδιζώμεθα ιδιαιτέρως για το όνομα Εκείνου για τον οποίον ο Ιησούς Χριστός υπέφερε ονειδισμό. «Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν, αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ.» (Ρωμ. 15:3) Αυτά τα λόγια, που παρατίθενται από τον Ψαλμό 69:9, δείχνουν ότι εκείνος που ονειδίζεται είναι ο Ιεχωβά, για του οποίου τον οίκο λατρείας ο Ιησούς ήταν τόσο ζηλωτής.—Ιωάν. 2:17.
21. Τι μπορεί να λεχθή για το πνεύμα που αναπαύεται επάνω μας όταν ονειδιζώμεθα για το όνομα του Ιεχωβά;
21 Είναι ένδοξη τιμή να ονειδιζώμεθα για τον Ιησού Χριστό, τον Υιόν του Θεού. Είναι ακόμη πιο μεγαλειώδης τιμή να ονειδιζώμεθα για τον Ιεχωβά Θεό, τον Πατέρα του Ιησού Χριστού, επειδή ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος από τον Υιόν. (Ιωάν. 14:28) Αφού «το πνεύμα της δόξης» αναπαύεται επάνω μας όταν ονειδιζώμεθα για το όνομα του Χριστού, τότε αναπαύεται επάνω μας σε πληρέστερο βαθμό όταν ονειδιζώμεθα επειδή φέρομε το όνομα του Πατρός και Θεού του, του Ιεχωβά. Αν διακρατούμε την ακεραιότητα μας ενώ ονειδιζόμεθα, μέχρις ότου οι ονειδισταί καταστραφούν στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ «το πνεύμα της δόξης» του Θεού δεν θα μας εγκαταλείψη ποτέ.—Αποκάλ. 7:14-17· 1 Πέτρ. 4:14.
«ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΝΥΜΦΗ»
22. Γιατί η προπαγάνδα του ‘δράκοντος,’ του ‘θηρίου’ και του ‘ψευδοπροφήτου’ δεν μας κάνει να προχωρούμε μαζί με τους άρχοντες του κόσμου, κι εναντίον ποίου πνεύματος προστατευόμεθα;
22 Μπορούμε ν’ αναμένωμε περισσότερο ονειδισμό από τον διαβολικό ‘δράκοντα,’ το πολιτικό «θηρίον» και τον Αγγλοαμερικανικό ‘ψευδοπροφήτη’ διότι εμείς δεν προχωρούμε μαζί με τους πολιτικούς άρχοντας και τα στρατεύματα τους σε τροχάδην πορεία προς το πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Η βατραχοειδής προπαγάνδα των και η εχθρότης των κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά ποτέ δεν θα μας κάνη να λατρεύσωμε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε ως Θεό, ούτε θα μας κάνη να εγκαταλείψωμε την παγκόσμια κυριαρχία του και να παύσωμε να ζητούμε πρώτα τα πολύτιμα πράγματα της Μεσσιανικής του Βασιλείας. Εμείς έχομε «το πνεύμα της δόξης και το του Θεού,» για ν’ αντιμετωπίσωμε όλες αυτές τις δαιμονικές ‘εμπνευσμένες εκφράσεις’ που οδηγούν όλα τα έθνη στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:13-16· 19:19-21) Όσο για μας, εμείς ακούμε και προσέχομε τις θεόπνευστες εκφράσεις που εξέρχονται από τον άγιο Λόγο του Θεού τη Βίβλο. Κατευθύνομε την πορεία της ζωής μας σε αρμονία μ’ αυτές τις θεόπνευστες εκφράσεις. Έτσι, το πνεύμα του Ιεχωβά το οποίο ενέπνευσε τους προφήτες του να γράψουν τη Βίβλο, είναι αυτό το πνεύμα που ενεργεί στη ζωή μας. Μας προστατεύει, από το να μολυνθούμε με το ‘πνεύμα του κόσμου.’—1 Κορ. 2:12.
23. Τίνος τη φωνή αφήνομε τώρα ν’ ακουσθή παντού, και για ποιον μένουν παρθένα τα μέλη του υπολοίπου;
23 Εμείς με σεβασμό κάνομε ν’ ακουσθούν σ’ όλη τη γη οι φωνές ‘του πνεύματος και της νύμφης.’ Αναγνωρίζομε ποια είναι αυτή η «νύμφη.» Είναι η εκκλησία των αποκυημένων από το πνεύμα μαθητών του Ιησού που έχει δώσει υπόσχεσι γάμου με τον ουράνιο Νυμφίο, τον Ιησού Χριστό. Αυτή αντιπροσωπεύεται στη γη σήμερα από ένα κεχρισμένο υπόλοιπο που θα ενωθή με τον Χριστό στον ουρανό. Γι’ αυτό τον λόγο, το υπόλοιπο της τάξεως της ‘νύμφης’ δεν συμμετέχει με κανένα τρόπο στη θρησκευτική πορνεία που διαπράττει τώρα η Βαβυλών η Μεγάλη με τους πολιτικούς άρχοντας της γης. Αντί ν’ αναμιγνύωνται στην πολιτική και να γίνωνται φίλοι του κόσμου, εκείνοι που ανήκουν στην τάξι της ‘νύμφης’ παραμένουν παρθένοι για τον ουράνιο Νυμφίο τους, τον Ιησού Χριστό, τον οποίον παντού κηρύττουν ως τον Βασιλέα που θα κυβερνά στα δεξιά του Θεού στους ουρανούς.—Αποκάλ. 17:5, 18· 21:2-14, 21-24· Ιακ. 4:4.
24. Ποιο είναι το «πνεύμα» που αναφέρεται στο εδάφιο Αποκάλυψις 22:17;
24 Σχετικά με τη δική μας ακριβώς εποχή, το εδάφιο Αποκάλυψις 22:17 λέγει: «Και το πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη· Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.» Εδώ το «πνεύμα» που αναφέρεται είναι η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά που ακούγεται μέσω των θεοπνεύστων εκφράσεων που βρίσκονται στις προφητείες της Βίβλου. Αυτό το πνεύμα βρίσκεται εν δράσει μέσα στο υπόλοιπον της τάξεως της «νύμφης.»
25. Ποιοι έχουν ενεργήσει σύμφωνα με την πρόσκλησι που απευθύνουν «το πνεύμα» και η νύμφη και σε ποιον έχουν στραφή για αναψυκτικό «ύδωρ»;
25 Ακούει κανείς σήμερα επάνω στη γη και ανταποκρίνεται στην πρόσκλησι που απευθύνουν το ‘πνεύμα και η νύμφη;’ Ναι, ιδιαιτέρως από το 1935 μ.Χ., το έτος στο οποίο η ταυτότης του ‘πολλού όχλου’ της Αποκαλύψεως 7:9-17 έγινε φανερή στην τάξι του υπολοίπου της ‘νύμφης.’ Εις απάντησιν της θείας προσκλήσεως χιλιάδες που διψούσαν για το «ύδωρ της ζωής» έχουν ανταποκριθή κι έχουν εγκαταλείψει τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη που έχει πληγή με ξηρασία. Έχουν φύγει μακριά από τις γκρεμισμένες ανθρωποποίητες «δεξαμενές» που δεν μπορούν να κρατήσουν πραγματικό ζωογόνο ‘νερό’ για το θνήσκον ανθρώπινο γένος. Έχουν έλθει στον Ιεχωβά μέσω του Υιού του, του Ιησού Χριστού, του ουρανίου Νυμφίου, «την πηγήν των ζώντων υδάτων,» την ‘πηγήν της ζωής.’—Ιερεμ. 2:13· Ψαλμ. 36:9.
26. Για να κάνουν ποιο πράγμα ενώνονται μαζί με την τάξι της «νύμφης» τα μέλη του «πολλού όχλου» και με ποιο αποτέλεσμα;
26 Αφού αναζωογονούνται πνευματικά πίνοντας το «ύδωρ της ζωής» τα μέλη του ‘πολλού όχλου’ ενώνονται με το κεχρισμένο υπόλοιπο της τάξεως της Νύμφης για να επεκτείνουν την πρόσκλησι και σ’ άλλους ακόμη. Και έτσι ο ‘πολύς όχλος’ αυξάνεται. Ο Ιεχωβά έχει θέσει το πνεύμα του επάνω στα μέλη του ‘πολλού όχλου’ και δεν αισχύνονται να ονειδίζωνται για το όνομα του Ιεχωβά και του Χριστού του. Έτσι, μέσω του υπολοίπου και του ‘πολλού όχλου’ τα αγαθά νέα της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού εξακολουθούν να κηρύττωνται ευρύτερα κάνοντας γνωστή την προμήθεια του Θεού για αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη κάτω από την Μεσσιανική βασιλεία του Θεού για όλους τους ευπειθείς άνδρες και γυναίκες. Αυτό το «ευαγγέλιον» θα συνεχίση να κηρύσσεται μέχρι να έλθη το τέλος σ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων που ελέγχεται από τον ‘δράκοντα,’ το «θηρίον» και τον ‘ψευδοπροφήτη.’
27. (α) Πώς πρέπει ν’ ανταποκριθούμε εμείς στο παγκόσμιο κήρυγμα που γίνεται, σ’ ολόκληρο τον κόσμο; (β) Έχοντας υπ’ όψιν την αιώνια ζωή, σε τι πρέπει εμείς να σπείρωμε;
27 Μέχρι τώρα το παγκόσμιο κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας γίνεται πράγματι με θαυματουργικό τρόπο. Πώς θα ανταποκριθούμε εμείς; Μόνο με τον τρόπο που ενήργησε και ενεργεί το άγιο πνεύμα! Ο Θεός έχει θέσει σε ενέργεια το πνεύμα του χάριν των όσων προείπε, δηλαδή χάριν του κηρύγματος των αγαθών νέων της βασιλείας σ’ όλη την οικουμένη προς μαρτυρία σε όλα τα έθνη προτού έλθη το τέλος. Οι άνθρωποι και οι δαίμονες δεν μπορούν να κάμουν τίποτε για να εξουδετερώσουν το πνεύμα Του. Έχοντας υπ’ όψιν τον αμετάβλητο κανόνα Του «ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει,» ας παύσωμε να σπείρωμε στην εκπεσμένη σάρκα μας και ας σπείρωμε στο άγιο πνεύμα του Θεού. Αν σπείρωμε σ’ αυτό, θα θερίσωμε στον ωρισμένο καιρό από το πνεύμα του Θεού αιώνια ζωή στο νέο του σύστημα. (Γαλ. 6:7, 8) Κάθε αίνος ας ανήκη στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, γιατί σ’ αυτόν τον καιρό της επειγούσης ανάγκης εκ μέρους όλων όσων αγαπούν δικαιοσύνη και ειρήνη, το πνεύμα Του βρίσκεται σε μεγάλη δράσι!