Έχει Πράγματι Σημασία Ποιοι Είναι οι Φίλοι Σας;

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΤΕ μια ράβδο χρυσού δίπλα σε μια ράβδο αργύρου. Πιέστε τις μαζί και αφήστε να μείνουν σ’ αυτή τη θέσι επί αρκετούς μήνες. Κατόπιν χωρίστε τις ράβδους. Τι βλέπετε; Λίγα μόρια χρυσού βρίσκονται επάνω στη ράβδο αργύρου και άργυρος βρίσκεται στη ράβδο του χρυσού! Τι έχει συμβή;

Η στενή επαφή έπαιξε τον ρόλο της. «Μόρια χρυσού και αργύρου έχουν αναμιχθή στα άκρα των ράβδων.» λέγει ο Σέλιγκ Χεχτ στο βιβλίο του Εξηγώντας το Άτομο.

Αυτό εξηγεί με ωραίο τρόπο μια αρχή της Αγίας Γραφής. Οι σύντροφοι ενός ατόμου, μπορούν να το επηρεάσουν. Όπως ακριβώς είδαμε άργυρο να βρίσκεται στη ράβδο του χρυσού και λίγο χρυσό στη ράβδο του αργύρου αφού βρίσκονταν σε στενή επαφή επί μια χρονική περίοδο, έτσι ακριβώς και οι φίλοι σας μπορούν να σας επηρεάσουν.

Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος δήλωσε: «Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» (1 Κορ. 15:33) Ο Παύλος συζητούσε την ελπίδα της αναστάσεως. Ως την ισχυρότερη απόδειξι ότι ο Θεός μπορεί να εγείρη τους νεκρούς πάλι σε ζωή, ο απόστολος παρέθεσε την ανάστασι του Ιησού Χριστού. (1 Κορ. 15:12-32) Αλλά μερικοί ηρνούντο αυτή τη διδασκαλία. Συνεπώς, ο απόστολος παρετήρησε ότι «φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί» και κατόπιν παρώτρυνε: «Συνέλθετε εις εαυτούς κατά το δίκαιον και μη αμαρτάνετε· διότι τινές έχουσιν αγνωσίαν Θεού· προς εντροπήν σας λέγω τούτο.» (1 Κορ. 15:34) Εκείνοι στους οποίους ο Παύλος έγραψε τη θεόπνευστη επιστολή του έπρεπε ν’ αφυπνισθούν από τη νάρκη της ψευδούς διδασκαλίας, η οποία παρωδηγούσε ωρισμένους και προκαλούσε πνευματική αδυναμία και θάνατο. Και γιατί συνέβαινε αυτό; Διότι μερικοί συναναστρέφοντο με υποστηρικτάς της ψευδούς διδασκαλίας.

Οπωσδήποτε, λοιπόν, έχει πράγματι σημασία ποιοι είναι οι φίλοι σας. Ένα άτομο μπορεί να επηρεασθή επιβλαβώς μ’ ένα πνευματικό τρόπο από εκείνους τους οποίους εκλέγει ως φίλους του. Εν τούτοις, αυτό αποδεικνύεται αληθινό και σε άλλα ζητήματα επίσης.

Ο σοφός Σολομών είπε τα εξής: «Μη κάμνε φιλίαν μετά ανθρώπου θυμώδους· και μετά ανθρώπου οργίλου μη συμπεριπάτει.» Γιατί; «Μήποτε μάθης τας οδούς αυτού και λάβης παγίδα εις την ψυχήν σου.» (Παροιμ. 22:24, 25) Η συναναστροφή μ’ ένα θυμώδες άτομο μπορεί να κάνη κάποιον να γίνη ακριβώς όμοιός του. Αυτό αποδεικνύεται ότι είναι παγίδα, διότι οδηγεί σε ανάμιξι σε διαμάχες, αμαρτία και διάφορες δυσάρεστες συνέπειες.

Επομένως, οι φίλοι ενός ατόμου μπορούν να το επηρεάσουν με περισσότερους από ένα τρόπους. Όχι μόνο μπορούν να έχουν κακή επιρροή επάνω του πνευματικώς, αλλά μπορούν επίσης να το κάνουν ν’ αναπτύξη ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά του. Και τα δύο αυτά πράγματα μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή ενός Χριστιανού.

Εξ άλλου, η συναναστροφή με υποστηρικτάς ψευδών διδασκαλιών και η παραδοχή των απόψεών τους μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα την απώλεια μιας ευνοϊκής σχέσεως με τον Θεό και μπορεί να οδηγήση σε αποκοπή του ατόμου από τη Χριστιανική εκκλησία ως αποστάτου. Αφ’ ετέρου, το άτομο που ενδίδει σε κακές επιρροές, και μιμείται κάποιον θυμώδη άνθρωπο, είναι πιθανόν ότι θα επιφέρη ‘ουαί’ επάνω του. Μπορεί να καταστρέψη τη σχέσι του με τον Ιεχωβά Θεό και τη Χριστιανική εκκλησία. Οπωσδήποτε, θα χάση τον σεβασμό των άλλων, διότι οι Άγιες Γραφές μάς λέγουν τα εξής: «Ο ελεήμων άνθρωπος αγαθοποιεί την ψυχήν αυτού· ο δε ανελεήμων θλίβει την σάρκα αυτού.»—Παροιμ. 11:17.

Επί πλέον, το άτομο μπορεί να οδηγηθή σε μια πορεία ανοησίας ή συμφοράς, διότι συναναστρέφεται με ασύνετα άτομα. Ο Σολομών είπε τα εξής: «Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.»—Παροιμ. 13:20.

Εδώ η Εβραϊκή λέξις που χρησιμοποιείται για τη λέξι ‘άφρων’ δεν δείχνει απλώς ότι ένας έχει έλλειψι γνώσεως. Αντιθέτως, δείχνει ότι οι ‘άφρονες’ είναι αδιάφοροι στην ηθική αλήθεια. Είναι ασεβή άτομα. Συνεπώς, στις Παροιμίες 13:19 λέγονται τα εξής: «Εις δε τους άφρονας είναι βδελυρόν να εκκλίνωσι από του κακού.» Προφανώς, το ευσεβές άτομο δεν θα ήθελε να επηρεασθή από τους τρόπους τέτοιων ασεβών «αφρόνων.»

Ο Χριστιανός ακολουθεί με σύνεσι τη συμβουλή που υπονοείται στα λόγια, «ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός.» (Παροιμ. 13:20) Αυτοί οι ‘σοφοί’ δεν καθορίζονται συγκεκριμένα εδώ. Αλλού, όμως, μας λέγονται τα εξής: «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 111:10, ΜΝΚ) Επομένως, οι λάτρεις του αληθινού Θεού, εκείνοι που έχουν ένα κατάλληλο ‘φόβον Ιεχωβά,’ είναι πραγματικά οι σοφοί με τους οποίους ένα άτομο θα κάνη καλά να συναναστρέφεται.

Τι αντίθεσι υπάρχει μεταξύ της συναναστροφής με τους ασεβείς και της συναναστροφής μ’ εκείνους που επιδιώκουν την αληθινή λατρεία! Ενώ ένας διδάσκαλος ψευδών διδασκαλιών μπορεί να οδηγήση ένα άτομο σε πνευματική καταστροφή, η συναναστροφή με ευσεβείς ανθρώπους στη μελέτη της Αγίας Γραφής είναι πνευματικά ενισχυτική.—Παροιμ. 11:9.

Επί πλέον, ενώ η συναναστροφή με ένα ‘θυμώδη’ άνθρωπο μπορεί να βλάψη την προσωπικότητα του ατόμου, η φιλία με άτομα που φοβούνται τον Ιεχωβά μπορεί να έχη καλά αποτελέσματα. Με ποιον τρόπο; Στο ότι το άτομο αυτό θα υποκινηθή να καλλιεργήση τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, εκείνες τις πραγματικά Χριστιανικές ιδιότητες της αγάπης, της χαράς, της ειρήνης, της μακροθυμίας, της χρηστότητος, της αγαθωσύνης, της πίστεως, της πραότητος και της εγκρατείας.—Γαλ. 5:22, 23.

Όπως ακριβώς οι φίλοι και οι σύντροφοι ενός ατόμου μπορούν να το επηρεάσουν βαθειά, έτσι επίσης και μια στενή προσωπική σχέσις αυτού του ατόμου με τον Ιεχωβά Θεό ως αφιερωμένου δούλου του επηρεάζει βαθειά ένα άτομο και πάντοτε προς το καλό. Επί πλέον, το να ‘περιπατή μετά του Θεού’ ταπεινά μ’ αυτό τον τρόπο φέρνει ως αποτέλεσμα την ευτυχία. (Μιχ. 6:8) Ο θεόπνευστος ψαλμωδός εδήλωσε τα εξής: «Μακάριος πας ο φοβούμενος τον Ιεχωβά, ο περιπατών εν ταις οδοίς αυτού.»—Ψαλμ. 128:1, ΜΝΚ.

Οπωσδήποτε, δεν υπάρχει κίνδυνος ν’ αναπτύξη το άτομο ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά αν περιπατή με τον Θεό, διότι «δίκαιος ων ο Ιεχωβά, αγαπά δικαιοσύνην.» (Ψαλμ. 11:7, ΜΝΚ) Μέσω του Λόγου Του και του αγίου του πνεύματος, ο Θεός δίνει σοφία σ’ εκείνους που την επιθυμούν και τα άτομα αυτά γίνονται πραγματικά σοφά. Επί πλέον, οι συνέπειες είναι πράγματι ευχάριστες. «Επειδή,» λέγει ο σοφός ανήρ, «ο Ιεχωβά Θεός εις τον άνθρωπον τον αρεστόν ενώπιον αυτού δίδει σοφίαν και γνώσιν και χαράν.»—Εκκλησ. 2:26.

Ναι, έχει πράγματι σημασία ποιοι είναι οι φίλοι σας. Μπορούν να σας επηρεάσουν, όπως ακριβώς ο χρυσός και ο άργυρος όταν βρίσκωνται σε στενή επαφή, επηρεάζουν το ένα μέταλλο το άλλο. Πόσο σοφό είναι λοιπόν, ν’ αποφεύγη κανείς τις κακές συναναστροφές και να επιζητή τη συναναστροφή ευσεβών ατόμων! Ιδιαίτερα επιθυμητή είναι μια στενή φιλική σχέσις με τον Ιεχωβά, ο οποίος «δίδει σοφίαν και γνώσιν και χαράν.»