Μια Ματιά στις Ειδήσεις
Ζωή Μετά Θάνατον;
● Την άποψι ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον διακρατεί το 73 τοις εκατό του Αμερικανικού πληθυσμού, σύμφωνα με μια πρόσφατη σφυγμομέτρησι του Ινστιτούτου Γκάλλοπ. Ως υποτιθέμενη απόδειξι αυτής της πίστεως, οι υποστηρικταί της επικαλέσθηκαν τα αισθήματα που περιγράφονται από άτομα που επέζησαν από κλινικό θάνατο. Αυτές οι εντυπώσεις αναφέρεται ότι περιλαμβάνουν την ησυχία, τη βαθειά ειρήνη, την ευφορία κι ένα αίσθημα ότι η ψυχή τους ‘βγήκε’ από το σώμα τους.
Μερικά άτομα δέχονται με ευπιστία τέτοιες «αποδείξεις,» ενώ άλλοι βλέπουν το ζήτημα από διαφορετική άποψι. Επί παραδείγματι, το περιοδικό «Σάιενς Νταϊζέστ» αναφέρει: Ο Δρ. Ράσσελ Νόις, καθηγητής της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, ο οποίος επί χρόνια μελετούσε τις περιπτώσεις ανθρώπων που ήσαν κλινικώς νεκροί, δεν είναι τόσο πρόθυμος να πιστέψη σ’ αυτές τις δοξασίες. Τονίζει ότι οι άνθρωποι που αποκτούν συνειδητότητα μετά την αναγγελία των ως κλινικώς νεκρών, καθώς κι εκείνοι που δοκίμασαν την απειλή του θανάτου, αναφέρουν παρόμοια συναισθήματα ηρεμίας και, συχνά, ευφορίας. Αυτές, καθώς και άλλες ‘εκτός του σώματος’ εμπειρίες της «ψυχής», λέγει, είναι φανταστικές προεκτάσεις—δηλαδή ο τρόπος της διανοίας για την αντιμετώπισι του ακαταμάχητου φάσματος του θανάτου.»
Τα συμπεράσματα στα οποία φθάνουν οι ερευνηταί διαφέρουν, αλλά δεν μπορεί και να παραβλεφθή η μαρτυρία της Αγίας Γραφής. Αντί να υποστηρίξη τη θεωρία για μετά θάνατον ζωή, η Αγία Γραφή λέγει: «Οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον Ιεχωβά.» Γιατί όχι; Διότι έχουν πάει στον ‘τόπο της σιωπής’ και «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» (Ψαλμ. 115:17, ΜΝΚ· Εκκλησ. 9:5, 10) Όχι, δεν υπάρχει μια συνεχιζόμενη, μη διακοπτόμενη ζωή μετά θάνατον. Αλλά, για τα πλήθη των ανθρώπων που βρίσκονται στα πλαίσια της προμηθείας του Θεού, υπάρχει η βεβαιωμένη ελπίδα της επαναφοράς στη ζωή μέσω αναστάσεως στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού.
Τα Χριστούγεννα Έχουν Ειδωλολατρική Προέλευσι
● Η ειδωλολατρική προέλευσις των Χριστουγέννων γίνεται αποδεκτή από ολοένα περισσοτέρους ανθρώπους. Στη Νέα Ζηλανδία η εφημερίς «Σταρ» του Ώκλαντ γράφει τα εξής σχετικά με τον εορτασμό της 25ης Δεκεμβρίου: «Η εορτή των Ρωμαίων για τον Θεό Σατούρν—Σατουρνάλια, και η Περσική εορτή για τη γέννησι του θεού Μίθρα, εγίνοντο ακριβώς εκείνη την ημέρα.» Πώς συνέβη να συμπέσουν τα Χριστούγεννα την ίδια μέρα; Ο ένας λόγος είναι, παρατηρεί η εφημερίς «Σταρ,» ότι μερικούς αιώνες μετά τον θάνατο του Χριστού, αποστάται Χριστιανοί «που επιθυμούσαν να δώσουν στις ειδωλολατρικές εορτές άλλη μορφή, αντί να τις καταργήσουν, καθώρισαν την 25η Δεκεμβρίου για να εορτάζουν τη γέννησι του Χριστού.»
Στην πόλι Μάουντ Πλέζαντ του Μίσιγκαν, η εφημερίς «Νταίηλυ Τάιμς» σ’ ένα άρθρο της λέγει σχετικά με τα Χριστούγεννα: «Ο εορτασμός των στις 25 Δεκεμβρίου με κανένα τρόπο δεν αποτελεί την ακριβή ημερομηνία της Γεννήσεως του Χριστού.» Σχολιάζει ότι αυτή η ημερομηνία ήταν «για τους Ρωμαίους, η Εορτή του ‘Σολ Ινβίκτους’—του Ακατανίκητου Ηλίου—μια αντίληψις που είχε κληρονομηθή από την Ελληνική φιλοσοφία, η οποία [φιλοσοφία] την είχε κληρονομήσει από την Εγγύς Ανατολή. . . . Ακόμη και σήμερα πολλές από τις παλαιές Ειδωλολατρικές Συνήθειες, όχι μόνο της Αρχαίας Ρώμης, αλλά και ολοκλήρου της Δυτικής Ευρώπης, έχουν εισχωρήσει στον Εορτασμό των Χριστουγέννων, μερικές από τις οποίες είναι το γκυ, το δένδρο των Χριστουγέννων, τα δώρα, το φαγοπότι, και η λαϊκή παρακολούθησις της λειτουργίας των Χριστουγέννων, η οποία, τουλάχιστον στην Αμερική, δεν είναι διαφορετική από τα Ρωμαϊκό έθιμο της Εορτής του Ηλίου (Σολ Ινβίκτους) που τηρούσαν οι Ρωμαίοι.»
Έτσι, οι Χριστιανοί που δεν εορτάζουν Χριστούγεννα βρίσκουν ισχυρή υποστήριξι και στην ιστορία.