Πνευματικές Εορτές—Αρχαίες και Σύγχρονες

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ, ο Παντοδύναμος, είναι ο μεγάλος Δημιουργός μας. Τα έργα του πιστοποιούν ότι είναι σοφός, δίκαιος και στοργικός Κυρίαρχος. Γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον τι ανάγκες έχομε ως άνθρωποι και ποια πράγματα θα μας κάνουν ευτυχείς. Συνεπώς, όχι μόνο μας έπλασε με ωρισμένες βασικές ανάγκες, απαιτήσεις και επιθυμίες, αλλά έλαβε επίσης πρόνοια για την ικανοποίησι αυτών.—Ψαλμ. 104:24· 145:16-18.

Η γη αφθονεί από πράγματα που ο Δημιουργός μας έθεσε στη δική μας διάθεσι για να ικανοποιούμε τις φυσικές μας ανάγκες για τροφή, ενδυμασία και στέγη. Ο Θεός, επίσης, στοργικά έλαβε πρόνοια για την ικανοποίησι των συναισθηματικών μας αναγκών για όμορφα θεάματα και ήχους, για στοργή και φιλία και για τις χαρές και τις ευλογίες που προέρχονται από το να είμεθα μέλη μιας οικογενείας.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο Ιεχωβά Θεός έλαβε πρόνοια για την ικανοποίησι των διανοητικών και πνευματικών μας αναγκών: την ικανότητα της λογικής μας, τη δίψα μας για γνώσι και το ένστικτό μας για λατρεία. Θέλομε να γνωρίζωμε τον σκοπό της υπάρξεώς μας, από πού προήλθαμε και ποιος είναι ο προορισμός μας. Πράγματι, θέλομε να γνωρίζωμε σε ποιον χρεωστούμε όλες τις ευλογίες της ζωής και πώς μπορούμε να υπηρετήσωμε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργηθήκαμε κι έτσι να δείξωμε την ευγνωμοσύνη μας. Για να ικανοποιήσωμε αυτές τις βασικές ανάγκες, ο Ιεχωβά Θεός, από την αρχή, εξέθεσε το θέλημά του για μας μέσω εκλεγμένων δούλων του. Στους αρχαίους χρόνους ο Θεός ιδιαιτέρως χρησιμοποίησε τον προφήτη Μωυσή για να γνωστοποιήση τους σκοπούς Του και το θέλημά του στους ανθρώπους.

Μεταξύ των τρόπων, τους οποίους ο Ιεχωβά Θεός στοργικά προμήθευσε για να τον γνωρίση καλύτερα ο αρχαίος λαός του και ν’ απολαμβάνη άλλες πνευματικές ευλογίες, ήταν η τήρησις σαββάτων και εορτών. Όλες αυτές οι εορτές πιστοποιούσαν το στοργικό ενδιαφέρον του Ιεχωβά Θεού για την ευημερία του λαού του, όχι μόνο από πνευματική άποψι, αλλά επίσης και από άλλες απόψεις.

ΕΤΗΣΙΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Καθώς αναπολούμε εκείνους τους καιρούς, μπορούμε να δούμε ότι ιδιαιτέρως εξέχουσες και σπουδαίες ήσαν οι τρεις μεγάλες ετήσιες εορτές που εωρτάζοντο στην Ιερουσαλήμ, το κέντρο της λατρείας του Ιεχωβά. Αυτές οι εορτές έχουν ειδική σημασία για μας λόγω της προφητικής τους σπουδαιότητας. «Τρις του ενιαυτού θέλει εμφανίζεσθαι παν αρσενικόν σου ενώπιον Ιεχωβά του Θεού σου, εν τω τόπω όντινα εκλέξη.» (Δευτ. 16:16 ΜΝΚ) Διαπιστώνομε ότι αυτές οι εορτές είχαν μερικά βασικά χαρακτηριστικά. Επρόκειτο να είναι περιστάσεις μεγάλης χαράς: «Θέλεις ευφρανθή εν τη εορτή σου, . . . και θέλεις εξάπαντος ευφρανθή.» (Δευτ. 16:14, 15) Προσεφέροντο επίσης πολλές θυσίες. Μια σπουδαία απαίτησις ήταν ότι κανείς δεν έπρεπε να έρχεται με άδεια χέρια· ο καθένας έφερνε ένα δώρο ανάλογα με το πόσο είχε ευλογηθή υλικώς από τον Ιεχωβά. (Δευτ. 16:16, 17) Και σε μια απ’ αυτές τις εορτές, κάθε επτά χρόνια, εγίνετο επίσης ανάγνωσις του νόμου του Μωυσέως.—Δευτ. 31:10-13.

Αν εξετάσωμε αυτές τις εορτές σύμφωνα με το ημερολογιακό έτος, βρίσκομε ότι η πρώτη απ’ αυτές τις εορτές ήταν η εορτή των αζύμων. (Δευτ. 16:1-8) Ακολουθούσε αμέσως μετά την εορτή του Πάσχα, η οποία διαρκούσε 7 ημέρες. Ο άζυμος άρτος υπενθύμιζε στους Ισραηλίτας ότι είχαν φύγει από την Αιγυπτιακή δουλεία με τέτοια βιασύνη ώστε δεν πρόλαβε η ζύμη τους ν’ ανεβή στις σκάφες τους. (Έξοδ. 12:33, 34) Εφιστώντας την προσοχή στην προφητική σημασία αυτής της εορτής, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός· ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρίνειας και αληθείας.»—1 Κορ. 5:7, 8.

Κατόπιν ήταν η εορτή των εβδομάδων ή της Πεντηκοστής. (Δευτ. 16:9-12) Εωρτάζετο μετά από επτά εβδομάδες, ή την πεντηκοστή ημέρα μετά τις 16 του Νισάν. Σ’ αυτή την εορτή προσεφέροντο τα πρωτοκάρπια των σιτηρών. Διαρκούσε μόνο μια μέρα και εξεικόνιζε τα πρωτοκάρπια του ανθρωπίνου γένους, τις 144.000 μέλη του πνευματικού σώματος του Χριστού, που ελαμβάνοντο από το ανθρώπινο γένος. (Ιακ. 1:18· Αποκάλ. 14:4) Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, αυτή η εκκλησία του πνευματικού Ισραήλ, όπως καλείται επίσης, άρχισε την κατά γράμμα ημέρα της Πεντηκοστής.—Πράξ. 2:1· Γαλ. 6:15, 16· Αποκάλ. 7:4-8.

Η τελική εορτή του χρόνου ήταν η ‘εορτή της σκηνοπηγίας.’ (Δευτ. 16:13-15) Ελάμβανε χώρα τον έβδομο μήνα από τη δεκάτη πέμπτη έως την εικοστή πρώτη μέρα, με μια επίσημη σύναξι την εικοστή δευτέρα μέρα. Θύμιζε το γεγονός ότι οι Ισραηλίται ζούσαν σε σκηνές στη διάρκεια της τεσσαρακονταετούς πορείας των στην έρημο. Η εορτή αυτή ωνομάζετο επίσης εορτή της συγκομιδής, διότι εορτάζετο η τελική σύναξις όλων των γεννημάτων. Ένα από τα χαρακτηριστικά της ήταν το ότι οι άνθρωποι κρατούσαν και κινούσαν κλαδιά από φοίνικες. Αυτό μας θυμίζει την όρασι, που είχε ο απόστολος Ιωάννης, ενός συναγμένου ‘πολλού όχλου’ που κρατούσαν κλαδιά από φοίνικες και έλεγαν, «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.» (Αποκάλ. 7:9, 10) Σήμερα, ο Ιησούς Χριστός συνάγει αυτόν τον ‘πολύν όχλο’ από τα «άλλα πρόβατα», ώστε να ενωθούν τελικά με το «μικρόν ποίμνιον,» και να σχηματίσουν μια «ποίμνη» κάτω από ‘έναν ποιμένα.’—Λουκ. 12:32· Ιωάν. 10:14, 16.

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΜΑΣ

Οι Χριστιανοί σήμερα δεν βρίσκονται κάτω από τον Νόμο που απαιτούσε τέτοιες μεγάλες ετήσιες εορτές. Παρ’ όλα αυτά, διαπιστώνομε ότι ο λαός του Θεού στους συγχρόνους καιρούς απολαμβάνει ευτυχείς πνευματικές συνάξεις, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 1880. Χαρακτηριστική από τις πρώτες συνελεύσεις ήταν η συνέλευσις που έγινε στις 16-18 Ιουνίου 1900, στην Αίθουσα του Σαιντ Τζωρτζ της Φιλαδέλφειας στην Πενσυλβάνια. Μια αναγγελία στην έκδοσι της Σκοπιάς της Σιών της 1ης Ιουνίου, 1900, έλεγε ότι ήσαν διαθέσιμα δωμάτια σε ξενοδοχεία με ένα δολλάριο την ημέρα και γεύματα από δεκαπέντε σεντς και επάνω και, επίσης, ότι αυτά θα παρείχοντο δωρεάν σε οποιονδήποτε δεν είχε χρήματα να τ’ αποκτήση. Η έκδοσις της 1ης Ιουλίου ανέφερε ότι 200 περίπου αδελφοί είχαν συναθροισθή την πρώτη μέρα, ότι δεκαεννέα πολιτείες και η Αγγλία είχαν στείλει αντιπροσώπους, ότι βαπτίσθηκαν τριάντα εννέα ενήλικοι και ότι περίπου 400 παρακολούθησαν τη δημοσία ομιλία.

Μια εξέχουσα συνέλευσις έλαβε χώρα στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, το 1919, αμέσως μετά την απελευθέρωσι των αξιωματούχων της Εταιρίας Σκοπιά από την άδικη φυλάκισί των. Η παρουσία τους στη συνέλευσι ήταν αιτία χαράς, καθώς επίσης, και η παρουσίασις του περιοδικού Χρυσούς Αιών (τώρα Ξύπνα!). Το 1922 διεξήχθη ακόμη μια συνέλευσις στο Σήνταρ Πόιντ. Ο ενθουσιασμός σ’ αυτή τη συνέλευσι έφθασε στο αποκορύφωμά του καθώς ο αδελφός Τζ. Φ. Ρόδερφορδ απηύθυνε την κλήσι, «Διαφημίσατε! Διαφημίσατε! Διαφημίσατε! τον Βασιλέα και τη Βασιλεία!» Αυτή ήταν επίσης η πρώτη από επτά ετήσιες συνελεύσεις, που αντιστοιχούσαν με τους ήχους της σάλπιγγας και την έκχυσι των πληγών, όπως προφητεύονται στην Αποκάλυψι 8:7 μέχρι 11:15· 16:1-17.

Η συνέλευσις που έγινε στο Κολόμπους του Οχάιο, το 1931, έδωσε στον λαό του Θεού ακόμη μεγαλύτερη αιτία ευφροσύνης. Πώς συνέβη αυτό; Επειδή εδώ έμαθαν τις αιτίες για τις οποίες έπρεπε τώρα να γίνουν γνωστοί, όχι απλώς ως σπουδασταί της Γραφής, αλλά ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. (Ησ. 43:10-12) Οι κριτικοί εμειδίασαν ειρωνικά, λέγοντας: ‘Δεν θα πιάση το όνομα.’ Αλλά ‘έπιασε’ πραγματικά. Λίγα χρόνια αργότερα, πολλές χιλιάδες «άλλα πρόβατα» που ήσαν συναθροισμένα στη συνέλευσι που έγινε στην Ουάσιγκτον, D.C., το 1935, συγκινήθηκαν όταν έμαθαν ότι ανήκαν στον ‘πολύν όχλο’ που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 7:9-17. Η αναγγελία που έγινε το 1943 για την ίδρυσι της Θεοκρατικής Σχολής στις εκκλησίες έκανε τις συνελεύσεις που διεξήχθησαν εκείνο το έτος—σε πολλά μέρη μάλιστα κάτω από περιορισμούς πολέμου—γεγονότα μεγάλης χαράς. Και στην πρώτη συνέλευσι που έγινε στο στάδιο Γιάνκη, της Νέας Υόρκης, το 1950, ο λαός του Θεού ευφράνθηκε όταν έλαβε αρκετά βοηθήματα για τη λατρεία του στον Ιεχωβά, από τα οποία το πιο σημαντικό ήταν η Μετάφρασις του Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Πράγματι, όλες αυτές οι συνελεύσεις ήσαν σταθμοί στην ιστορία των συγχρόνων μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως ακριβώς κι εκείνες που διεξήχθησαν μετά.

Η μεγαλύτερη μοναδική συνέλευσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους συγχρόνους καιρούς ήταν η Διεθνής Συνέλευσις «Θείον θέλημα» που έλαβε χώρα το 1958 και διήρκεσε οκτώ μέρες. Διεξήχθη στο Στάδιο Γιάνκη της Νέας Υόρκης κοντά στο Πόλο Γκράουντς. Τη δημόσια ομιλία της Κυριακής την παρηκολούθησαν 250.000 και πλέον άνθρωποι. Στις συνελεύσεις που έγιναν το 1961, οι Μάρτυρες εχάρηκαν όταν έλαβαν τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γράφων σ’ έναν πλήρη τόμο. Στις συνελεύσεις τους το 1968 με χαρά δέχθηκαν το πιο χρήσιμο βοήθημα Γραφικής μελέτης μέχρι σήμερα, το βιβλίο Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Στις συνελεύσεις του 1971, ο λαός του Ιεχωβά δέχθηκαν με χαρά τη διευθέτησι σύμφωνα με την οποία δεν θα υπήρχαν πια ένας υπηρέτης εκκλησίας και οι βοηθοί του. Από τώρα, κάθε εκκλησία θα είχε άνδρες διωρισμένους ως πρεσβυτέρους ή επισκόπους για να φροντίζουν για τα πνευματικά της συμφέροντα. Πολλοί περισσότεροι αφιερωμένοι άρρενες Χριστιανοί θα μπορούσαν τώρα να ‘ορέγωνται επισκοπήν’! (1 Τιμ. 3:1-7· Τίτον 1:5-9) Οι συνελεύσεις που έγιναν το 1976 και 1977 απεκάλυψαν ή εισήγαγαν ακόμη περισσότερες διευθετήσεις στην εκκλησιαστική δομή και προμήθευσαν επίσης νέα βοηθήματα Γραφικής μελέτης στον λαό του Θεού. Τώρα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποβλέπουν με ανυπομονησία στις πολλές διεθνείς συνελεύσεις του 1978.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΘΗΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ 1978-1979!

Στα έτη 1978 και 1979 θα γίνουν πολλές τέτοιες συνελεύσεις σ’ όλο τον κόσμο. Σ’ αυτές τις διεθνείς συνελεύσεις, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι, αν είναι θέλημα του Ιεχωβά να γίνουν αυτές οι συνελεύσεις, αυτός ‘θ’ ανοίξη τους καταρράκτας του ουρανού’ και θα εκχύση άφθονες πνευματικές ευλογίες στον λαό του. (Μαλ. 3:10) Θ’ απαιτηθή βέβαια χρόνος, προσπάθεια και χρήμα για να παρευρεθή κάποιος στις συνελεύσεις, αλλ’ ασφαλώς θ’ αποδειχθή ότι αξίζει τον κόπο. Πράγματι, όσες περισσότερες προσπάθειες, χρόνο και χρήματα δαπανούμε για να παρακολουθήσωμε μια ή περισσότερες συνελεύσεις, τόσο περισσότερο θα προδιαθέσωμε τους εαυτούς μας να προσέξωμε στο πρόγραμμα και τόσο περισσότερο θ’ ανταμειφθούμε για την προσέλευσί μας. Έτσι, αρχίστε να σχεδιάζετε, να εργάζεσθε και ν’ αποταμιεύετε γι’ αυτές τις συνελεύσεις. Σας αναμένουν πλούσιες πνευματικές ευλογίες.

Σε όλες τις συνελεύσεις όπου η γλώσσα της χώρας είναι άλλη εκτός την Αγγλική, θα παρουσιασθούν μερικά προγράμματα στην Αγγλική προς όφελος των επισκεπτών από ξένες χώρες. Παρακαλείσθε ν’ αναμένετε περισσότερες λεπτομέρειες οι οποίες θα παρασχεθούν στις τοπικές εκκλησίες.