‘Περιπατείτε Αξίως του Ιεχωβά’
«Δεν παύομεν προσευχόμενοι δια σας και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως, δια να περιπατήσητε αξίως του Ιεχωβά.»—Κολ. 1:9, 10, ΜΝΚ.
1. (α) Ποια λαμπρή σχέσι μπορούμε να απολαύσωμε με τον Ιεχωβά; (β) Ποια, λοιπόν πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι των εντολών του; (Ψαλμ. 119:47, 48)
Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός είναι ο καλύτερος φίλος που μπορεί να έχη ένα άτομο. Επειδή ο πατριάρχης ‘Αβραάμ επίστευσε εις τον Θεόν, ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην, και φίλος Θεού ωνομάσθη.’ (Ιακ. 2:23) Τι θαυμάσια σχέσις! Αλλά ο Ιεχωβά επιθυμεί όλοι όσοι έχουν τέτοια πίστι να περιπατούν εν τω ονόματί του ως φίλοι του. Φυσικά, αν πρόκειται άτομα να ευαρεστήσουν τον Θεό και ν’ απολαύσουν μια φιλική σχέσι μ’ αυτόν, πρέπει να προσέξουν να λόγια του Εκκλησιαστού, ο οποίος εδήλωσε πριν από αιώνες: «Φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου.»—Εκκλησ. 12:13.
2. Τι απαιτείται για να ‘περιπατούμε αξίως του Ιεχωβά;’
2 Η επίγνωσις είναι ζωτική για να είναι κανείς φίλος του Θεού, να τηρή τις εντολές του και να περιπατή εν τω ονόματί του. Κατάλληλα, λοιπόν, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είπε στους ομοπίστους του των Κολοσσών: «Δεν παύομεν προσευχόμενοι δια σας και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως, δια να περιπατήσητε αξίως του Ιεχωβά, ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού.»—Κολ. 1:9, 10, ΜΝΚ.
ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ
3. Πώς πρέπει να ζούμε αν πρόκειται να περιπατούμε αξίως του ονόματος του Ιεχωβά;
3 Η φιλία με κάποιο άτομο δεν μπορεί να διατηρηθή αν εμείς, με κάποιον τρόπο, κακοπαριστάνωμε αυτό το άτομο. Επομένως, αν θέλωμε να έχωμε τον Ιεχωβά ως φίλο μας, πρέπει να κατανοήσωμε ότι το να περιπατούμε αξίως του ονόματός του σημαίνει να ζούμε σε αρμονία με όλα όσα αυτό το όνομα εκπροσωπεί. Αυτό απαιτεί ζωηρή και τακτική μελέτη των Αγίων Γραφών, καθώς και προσωπική εφαρμογή των όσων λέγουν οι Γραφές. Όταν μας βλέπουν οι άνθρωποι μάς ταυτίζουν με του Θεό μας· και εμείς, ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι ουσιώδες να τον εκπροσωπούμε κατάλληλα, ενεργώντας σε αρμονία με τον Λόγον του.
4. Ως προς την εκπροσώπησι του θείου ονόματος, τι ευθύνη έχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;
4 Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατανοούν επίσης ότι το να περιπατούν αξίως του ονόματός του περιλαμβάνει κάθε άποψι της ζωής των. Έχουν ευθύνη να εκπροσωπούν το θείο όνομα ενώπιον της ανθρωπότητος με άξιο τρόπο. Ασφαλώς, δεν ομοιάζουν με τα άτομα του Χριστιανικού κόσμου σήμερα που αποφεύγουν να χρησιμοποιούν το όνομα Ιεχωβά από φόβο ότι θα θίξουν κάποιον. Ο Ιεχωβά θέλει να γίνη γνωστό το όνομά του σε όλη τη γη. (Έξοδ. 9:16) Αποτελεί πράγματι ένα προνόμιο να πληροφορήσωμε τους ανθρώπους ότι ο Ιεχωβά είναι ο Ύψιστος Θεός.
5. Ποια είναι η στάσις του Χριστιανού ως προς τις πολιτικές υποθέσεις, και γιατί;
5 Αλλά η υποχρέωσις του Χριστιανού σημαίνει περισσότερα από το να μιλά απλώς για το όνομα του Θεού. Ο Ιεχωβά, ο πιο αγαπητός Φίλος μας, είναι ο μέγας Βασιλεύς, όλου του σύμπαντος. Το όνομά του συνδέεται με τη βασιλεία του δια του Ιησού Χριστού ως του Μεσσιανικού Άρχοντος υπό τον Θεόν. Ασφαλώς, λοιπόν, εκείνοι που περιπατούν αξίως του ονόματος του Ιεχωβά πρέπει να συνηγορούν υπέρ της βασιλείας του. Γι’ αυτό, δεν λαμβάνουν μέρος στις πολιτικές υποθέσεις αυτού του κόσμου. Αντιθέτως, έχουν την ίδια στάσι που είχε κι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος εδήλωσε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.»—Ιωάν. 18:36.
6. Ποια άποψι για την αμαρτία έχουν εκείνοι που περιπατούν αξίως του ονόματος του Ιεχωβά;
6 Ο ίδιος ο κόσμος είναι βυθισμένος στην αδικία. Επομένως, εκείνοι που θέλουν να περιπατούν αξίως του ονόματος του Ιεχωβά ως φίλοι του πρέπει ν’ αποφεύγουν αυτόν τον κόσμο και οτιδήποτε είναι κακό μέσα σ’ αυτόν. Έχουν την ίδια άποψι για την αμαρτία μ’ αυτήν που έχει ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος είναι «δίκαιος . . . εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και αγαθός εν πάσι τοις έργοις αυτού.» (Ψαλμ. 145:17) Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι, αν κλέψουν, αν διαπράξουν μοιχεία ή με κάποιον άλλο τρόπο παραβούν τον νόμο του Θεού, το όνομα του Ιεχωβά θα υποστή μομφή ένεκα τούτου. Ποτέ δεν θα έπρεπε να γίνη αυτό! Αντιθέτως, επιθυμούμε να φέρη η διαγωγή μας δόξα στον Θεό, όπως έγραψε και ο απόστολος Πέτρος: «Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.»—1 Πέτρ. 2:12· Ρωμ. 2:21-24.
«ΜΙΜΗΤΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
7. Πώς είναι δυνατόν να μιμούμεθα τον Θεό;
7 Οι φίλοι ενός ατόμου μπορεί να έχουν καλή ή κακή επίδρασι σ’ αυτόν, διότι μπορεί κανείς να έχη την τάσι να μιμήται τους τρόπους των συντρόφων του. Εκείνοι, λοιπόν, που περιπατούν αξίως του ονόματος του Ιεχωβά ως φίλοι του, μπορούν να είναι βέβαιοι ότι η στενή φιλία με τον Θεόν θα έχη πάντοτε μια αγαθή επίδρασι σ’ αυτούς. Το να προσπαθούμε να μιμηθούμε τον Ιεχωβά είναι πολύ επωφελές. Ο απόστολος Παύλος έκαμε την εξής προτροπή: «Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά.» (Εφεσ. 5:1) Ένα άτομο, αν και είναι ατελές, μπορεί να μιμήται τον Θεό όταν δέχεται την καθοδηγία που του παρέχεται από τον Λόγο του Ιεχωβά και την επιρροή του αγίου πνεύματος ή ενεργού δυνάμεως του Θεού.
8. Τι πρέπει να καλλιεργούν οι Χριστιανοί; Πώς;
8 Ασφαλώς, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά επιθυμούν να καλλιεργούν και να επιδεικνύουν τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστι, πραότητα και εγκράτεια. (Γαλ. 5:22, 23) Καθώς οι δούλοι του Θεού εκδηλώνουν αυτούς τους καρπούς, οι άλλοι άνθρωποι θα υποκινηθούν να σκεφθούν αυτές τις ιδιότητες όταν φέρουν στη μνήμη τους τον Ιεχωβά Θεό. Φυσικά, αυτό απαιτεί να επιδεικνύουν οι αληθινοί Χριστιανοί τους καρπούς του πνεύματος του Θεού παντού ενώπιον όλων των ανθρώπων. Ένας δούλος του Ιεχωβά, λοιπόν, μπορεί επωφελώς να ρωτήση: Το κάνω εγώ αυτό πραγματικά στο σπίτι μου, στην εργασία μου, στο σχολείο, όταν οδηγώ αυτοκίνητο, στη διάρκεια αναψυχής, κλπ; Όλα περιλαμβάνονται στο να περιπατούμε αξίως του ονόματος του Ιεχωβά. Και, ασφαλώς, αυτοί οι καρποί του πνεύματος πρέπει να επιδεικνύωνται προς τους αδελφούς και τις αδελφές μας στην πίστι. Τότε όλοι μας μπορούμε να χαιρώμεθα που ανήκομε στον λαό του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 144:15.
9. Τι ρόλο παίζει εδώ η προσευχή;
9 Η ένθερμη προσευχή στον Ιεχωβά για το άγιο πνεύμα του και τη βοήθειά του στην καλλιέργεια και στην επίδειξι των καρπών αυτού του πνεύματος στη ζωή μας, θ’ ανταμειφθή. (Λουκ. 11:13· Ρωμ. 5:5) Τώρα, εξετάσετε παρακαλούμε σύντομα ωρισμένα οφέλη αυτών των καρπών του πνεύματος. Θα γίνη σαφές το ότι αυτοί έχουν μια ευνοϊκή επίδρασι, όχι μόνο σ’ εκείνους που επιδεικνύουν αυτές τις ιδιότητες, αλλά και στους άλλους λάτρεις του Ιεχωβά και στους άλλους γενικά ανθρώπους.
10. (α) Πόσο ουσιώδης είναι η αγάπη μεταξύ Χριστιανών; Εξηγήστε. (β) Σύμφωνα με τα εδάφια 1 Κορινθίους 13:4-8, τι ιδιότητες έχει η αγάπη;
10 Η αγάπη είναι ο πρώτος απ’ αυτούς τους καρπούς που μνημονεύονται από τον Παύλο. «Ο Θεός είναι αγάπη,» έγραψε ο απόστολος Ιωάννης. (1 Ιωάν. 4:8) Επομένως, ένας ευσεβής άνθρωπος που εκδηλώνει αγάπη, μιμείται τον Ιεχωβά απ’ αυτή την άποψι. Επίσης, «εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου,» είπε ο Ιησούς Χριστός, «εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Η αγάπη μεταξύ των Χριστιανών ελκύει την προσοχή τώρα, όπως έκαμε και στο παρελθόν. Ο Τερτυλλιανός, παραθέτοντας όσα είπαν κοσμικοί άνθρωποι για τους πρώτους Χριστιανούς, έγραψε: «‘Ιδού,’ λέγουν, ‘πώς αγαπούν αλλήλους . . . και πώς είναι πρόθυμοι να πεθάνουν, ο ένας για τον άλλον.’» Επί πλέον, η αγάπη είναι ‘ο τέλειος σύνδεσμος της ενότητος’ μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. (Κολ. 3:14, ΜΝΚ) Και κάτι άλλο: Η αγάπη μακροθυμεί και αγαθοποιεί. Δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν φέρεται άσχημα, δεν επιζητεί τα δικά της συμφέροντα, δεν παροξύνεται, δεν κρατά λογαριασμό των αδικιών που της έχουν γίνει, δεν χαίρει εις την αδικίαν. Αντιθέτως, χαίρει στην αλήθεια· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Αληθινά, «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.»—1 Κορ. 13:4-8.
11. Τι είναι η χαρά, και γιατί πρέπει να είμεθα χαρωποί;
11 Η χαρά, άλλος ένας καρπός του πνεύματος του Θεού, λέγεται ότι είναι «βαθύτερα ριζωμένη από την τέρψι, πιο λαμπρή ή εκδηλωτική από την αγαλλίασι.» Η ευχάριστη, χαρωπή μορφή ενός κήρυκος της Βασιλείας έχει λαμπρύνει το πρόσωπον πολλών ακροατών του. Και μήπως δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να χαιρώμεθα όταν περιπατούμε αξίως του ονόματος του Ιεχωβά; Ναι, βέβαια, διότι κηρύττομε «το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού.» (1 Τιμ. 1:11) Επίσης, έχομε χαρωπές προσδοκίες, μια βάσιμη ελπίδα μελλοντικών ευλογιών, αν εξακολουθούμε να περιπατούμε αξίως του ονόματος του Ιεχωβά. Σκεφθήτε το αυτό όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα στη ζωή. Προσπαθήστε επίσης να καλλιεργήσετε χαρά μεταξύ των Χριστιανών συντρόφων σας, διότι τα άτομα που είναι αφιερωμένα στον Θεόν αναμένεται να ‘λατρεύουν τον Ιεχωβά εν ευφροσύνη και εν αγαθότητι καρδίας.’—Δευτ. 28:46, 47, ΜΝΚ.
12. Τι οφέλη παράγει η ειρήνη μεταξύ των Χριστιανών;
12 Η ειρήνη, ένας άλλος καρπός του πνεύματος, είναι μια εξέχουσα ιδιότης του Ιεχωβά. Αυτός είναι ο «Θεός της ειρήνης.» (Εβρ. 13:20) Οι αληθινοί Χριστιανοί ‘ζητούν ειρήνην μετά πάντων.’ (Εβρ. 12:14) Παραδείγματος χάριν: Στη Διεθνή Συνέλευσι Θείον Θέλημα του 1958, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διεκήρυξαν τα εξής: «Από συμβολική άποψι, εμείς σφυρηλατήσαμε τας μαχαίρας μας για υνία και τας λόγχας μας για δρέπανα και, μολονότι προερχόμεθα από πάρα πολλές εθνικότητες, δεν θα εγείρωμε μάχαιραν εναντίον αλλήλων διότι είμεθα Χριστιανοί αδελφοί και μέλη της μιας οικογενείας του Θεού, ούτε θα μάθωμε πλέον τον πόλεμον εναντίον αλλήλων, αλλά θα περιπατούμεν στην οδόν του Θεού με ειρήνη, ενότητα και αδελφική αγάπη.» Ο λαός του Ιεχωβά έζησε σύμφωνα με αυτή τη διακήρυξι, η δε ειρήνη που υπάρχει μεταξύ των προσελκύει τα άτομα που αγαπούν την ειρήνη προς την αληθινή Χριστιανοσύνη. (Ησ. 2:2-4) Επίσης, «ο Ιεχωβά θέλει ευλογήσει τον λαόν αυτού εν ειρήνη.» (Ψαλμ. 29:11, ΜΝΚ) Αυτοί δεν ανησυχούν για τίποτα, αλλά με προσευχή κάνουν γνωστά τα αιτήματά των στον Θεό. Ως αποτέλεσμα τούτου, ‘η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν διαφυλάττει τας καρδίας των και τα διανοήματά των δια Ιησού Χριστού.’—Φιλιππ. 4:6, 7.
13. Τι σημαίνει η μακροθυμία, και πώς αυτή είναι επωφελής;
13 Η μακροθυμία, ένας άλλος καρπός του πνεύματος, δεν σημαίνει απλώς ‘το να υπομένωμε επί πολύν χρόνον.’ Σημαίνει βραδύτητα σε οργή και υπομονή ή εγκαρτέρησι σε προκλήσεις ή αδικίες, που συνδέονται με την άρνησι εγκαταλείψεως της ελπίδος για βελτίωσι σε μια ταραγμένη σχέσι. Ο Ιεχωβά είναι «βραδύς εις οργήν,» δηλαδή μακρόθυμος. (Έξοδ. 34:6) Η υπομονή του Θεού επιτρέπει σε όλους τους ανθρώπους να μετανοήσουν και να διαφύγουν την καταστροφή. (2 Πέτρ. 3:8-18) Ενώ ο Θεός ασκεί μακροθυμία, συνάγει «λαόν για το όνομα αυτού» και μέσω αυτού μεγαλύνεται σε όλη τη γη. (Πράξ. 15:14· Ρωμ. 9:22-24.) Ο λαός του ονόματος του Ιεχωβά αγωνίζεται να ‘μακροθυμή προς πάντας.’ (1 Θεσσ. 5:14) Αυτό, όχι μόνο προάγει τις καλές σχέσεις μεταξύ ομοπίστων, αλλά η μακροθυμία κάνει τους Χριστιανούς να μπορούν με υπομονή να βοηθούν και άλλους να μάθουν για τον Ιεχωβά, με σκοπό να πράττουν το θέλημά του και ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή. (1 Τιμ. 4:16· Εβρ. 6:11-15) Επίσης, ο λαός του Θεού, περιπατώντας αξίως του Ιεχωβά μ’ αυτό τον τρόπο, έχει την ικανοποίησι ότι ευαρεστεί αυτόν τώρα και προσμένει αιώνιες ευλογίες.
14. Τι είναι η χρηστότης και τι επίδρασι έχει;
14 Η χρηστότης επίσης είναι ένας καρπός του πνεύματος του Θεού. Σημαίνει να ενδιαφερώμεθα με θετικό τρόπο για την ευημερία των άλλων. Ο Ιεχωβά είναι «αγαθός προς τους αχαρίστους και κακούς,» ενθαρρύνοντάς τους να μετανοήσουν. (Λουκ. 6:35· Ρωμ. 2:4) Επομένως, ως «μιμηταί του Θεού» οι Χριστιανοί πρέπει να ενδυθούν χρηστότητα. (Εφεσ. 5:1· Κολ. 3:12) Αυτοί ακολουθούν τη Γραφική συμβουλή να ‘γίνουν εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι συγχωρούντες αλλήλους,’ καθώς και ο Θεός τούς συνεχώρησε δια του Χριστού. (Εφεσ. 4:32) Η χρηστότης γεννά χρηστότητα, και έχει τη δύναμι να προσελκύη. Ωφελεί, λοιπόν, εκείνον που την εκδηλώνει, εκείνον που την λαμβάνει και εκείνον που ελκύεται προς τον λαόν του Θεού επειδή διακρίνει την εκδήλωσι χρηστότητος μεταξύ των.
15. Τι περιλαμβάνει η αγαθωσύνη, και πώς μπορεί να αναπτυχθή;
15 Η αγαθωσύνη, ένας άλλος καρπός του πνεύματος, σημαίνει ηθική εξοχότητα ή αρετή. «Αγαθός και ευθύς ο Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 25:8, ΜΝΚ.) Για να βοηθηθούν οι Χριστιανοί να αναπτύξουν αγαθωσύνη, καλά θα κάνουν να ζητούν με προσευχή από τον Θεό: «Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου.» (Ψαλμ. 119:66) Επίσης, η αγαθωσύνη αναπτύσσεται με την υπακοή στα προστάγματα του Ιεχωβά. Ικανοποιείται κανείς όταν γνωρίζη ότι μιμείται τον Ιεχωβά με την εκδήλωσι αγαθωσύνης προς τους ομοπίστους του και προς όλους τους άλλους. Αυτή η αγαθωσύνη μπορεί να ελκύση άτομα προς την αληθινή Χριστιανοσύνη.—Γαλ. 6:10.
16. (α) Πώς ορίζεται η πίστις; (β) Τι επίδρασι έχει στους άλλους η επίδειξις αυτού του καρπού του πνεύματος;
16 Η πίστις, ο έβδομος καρπός του πνεύματος, είναι ζωτικά σπουδαία σ’ εκείνους που επιθυμούν να ‘περιπατούν αξίως του Ιεχωβά.’ Είναι αδύνατον να διατηρήση κανείς φιλία με τον Ιεχωβά και να ευαρεστήση τον Θεόν χωρίς αυτή την ιδιότητα. (Εβρ. 11:6) «Είναι δε η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» (Εβρ. 11:1) Δεν είναι απλώς μια αβάσιμη ελπίδα, αλλά είναι μια καλά θεμελιωμένη προσδοκία. Επίσης, πίστις είναι η ένδειξις που απαιτείται για πεποίθησι σχετικά με αόρατες πραγματικότητες. Παραδείγματος χάριν, τα έργα της δημιουργίας, όπως είναι ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια, αποδεικνύουν στο σκεπτόμενο άτομο ότι υπάρχει ο Θεός ο Δημιουργός. (Ρωμ. 1:20-23· Εβρ. 11:3) Όταν ένα άτομο εκδηλώνη πίστι στον Ιεχωβά, δίνει ένα καλό παράδειγμα στους συγχριστιανούς του. Η πίστις των μπορεί να ενισχυθή με την παρατήρησι της απεριόριστης πίστεως αυτού του ατόμου στον Ιεχωβά. Αυτή η ενεργός πίστις μπορεί επίσης να υποκινήση τους απίστους ν’ αρχίσουν να εμπιστεύωνται στον Ιεχωβά Θεό.
17. Τι σημαίνει πραότης, και τι προκύπτει όταν την επιδεικνύουν οι μιμηταί του Ιεχωβά;
17 Η πραότης, ένας άλλος καρπός του πνεύματος, θα μπορούσε να ορισθή ως ευγένεια, χάρις που κρύβει δύναμι. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν.» (Ματθ. 11:29) Ο Ιεχωβά, που έλαβε πρόνοια ώστε να μπορούμε να τον πλησιάζωμε μέσω του Χριστού, είναι πράος, δεν είναι σκληρός. Εκείνοι, λοιπόν, που επιζητούν να περιπατούν αξίως του ονόματος του Θεού δεν έχουν λόγο να φοβούνται να τον πλησιάσουν με προσευχή. (Εβρ. 4:16· 1 Ιωάν. 4:17, 18) Ως μιμηταί του Ιεχωβά και του Υιού του, οι Χριστιανοί επιδεικνύουν πραότητα στις σχέσεις των με όλους τους ανθρώπους, και αυτό είναι πράγματι επωφελές. Μεταξύ άλλων, το ‘πράον και ησύχιον πνεύμα’ μιας Χριστιανής συζύγου μπορεί ν’ αποτελέση το μέσον για να κερδίση έναν άπιστο σύντροφο στην αληθινή πίστι. (1 Πέτρ. 3:1-4) Επίσης, η πραότης προάγει τις ευχάριστες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων όταν εγείρωνται δυσχέρειες, διότι «η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν.»—Παροιμ. 15:1.
18. Τι σημαίνει η εγκράτεια και τι επίδρασι μπορεί να έχη;
18 Η εγκράτεια, ο τελευταίος στη σειρά καρπός του πνεύματος, σημαίνει συγκράτησι του εαυτού μας, των λόγων και των πράξεών μας. Ο Ιεχωβά ‘εκράτει εαυτόν’ ώσπου να έλθη ο ωρισμένος καιρός για να τιμωρήση τους Βαβυλωνίους καταστροφείς της Ιερουσαλήμ. (Ησ. 42:14, 15) Οι Χριστιανοί, ως «μιμηταί του Θεού,» αγωνίζονται ν’ ασκούν αυτοκυριαρχία σε όλα τα πράγματα και μπορούν με εμπιστοσύνη να προσεύχωνται στον Ιεχωβά να τους βοηθήση να καλλιεργούν αυτή την ιδιότητα. (1 Κορ. 9:25) Η εγκράτεια είναι μια ευλογία για το άτομο που την ασκεί και για όλους εκείνους που συνδέονται μ’ αυτόν. Όπως και οι άλλοι καρποί του πνεύματος, αυτή η ιδιότης προσελκύει επίσης τους παρατηρητάς προς τη Χριστιανοσύνη.
ΤΙ ΖΗΤΕΙ Ο ΘΕΟΣ
19. Πόσα απαιτεί ο Ιεχωβά από μας;
19 Εκείνοι που φέρουν το όνομα του Ιεχωβά επάνω τους, μπορούν να ευαρεστήσουν τον Θεό, αν επιζητούν τη βοήθειά του για να καλλιεργήσουν τους καρπούς του πνεύματος. Ασφαλώς, αν εμείς αληθινά αποβλέπωμε στον Ιεχωβά για καθοδηγία και αισθανώμεθα βαθιά την ευθύνη μας ενώπιόν του, εκείνος θα μας ενισχύση να περιπατούμε με τον δικό του τρόπο. Ο Παύλος είπε: «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με Χριστού.» (Φιλιππ. 4:13) Ο Ιεχωβά, με τη μακροθυμία του, μας βοηθεί πολύ και ζητεί σχετικώς λίγα. «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν,» έγραψε ο Μιχαίας. «Και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;»—Μιχ. 6:8, ΜΝΚ.
20. Γιατί μπορούμε να έχωμε πεποίθησι στην προστασία και βοήθεια του Ιεχωβά;
20 Όταν εκδηλώνωμε δικαιοσύνη, αγαπούμε χρηστότητα και είμεθα μετριόφρονες στο να περιπατούμε με τον Ιεχωβά, δεν μένομε απροστάτευτοι σ’ αυτό το εχθρικό σύστημα πραγμάτων. Όχι, διότι μπορούμε να έχωμε πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά Θεός θα μας προστατεύση και θα μας βοηθήση ως λαό του και θα μας διαφυλάξη στην υποσχεμένη νέα τάξι του, αν εξακολουθήσωμε να περιπατούμε αξίως αυτού. Όπως εδήλωσε κάποτε ο προφήτης Σαμουήλ: «Δεν θέλει εγκαταλείψει ο Ιεχωβά τον λαόν αυτού, δια το όνομα αυτού το μέγα, επειδή ηυδόκησεν ο Ιεχωβά να σας κάμη λαόν αυτού.»—1 Σαμ. 12:22, ΜΝΚ.
21. Ποια προοπτική είναι ενώπιον εκείνων που περιπατούν αξίως του ονόματος του Ιεχωβά;
21 Αν πάρωμε στα σοβαρά την ευθύνη μας ενώπιον του Θεού και περιπατούμε αξίως του ονόματος του Ιεχωβά, αυτός θα είναι μαζί μας ως φίλος μας. Ασφαλώς, αν εμείς εξακολουθούμε ν’ αποκτούμε και να εφαρμόζωμε τη γνώσι του θεοπνεύστου λόγου του, ο Ιεχωβά δεν θα μας εγκαταλείψη. Ως Μάρτυρές του, έχομε δηλώσει ότι θα ‘περιπατούμε εν τω ονόματι Ιεχωβά του Θεού ημών.’ (Μιχ. 4:5, ΜΝΚ) Είθε να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτή την απόφασι. Κάνοντας τούτο, θα έχωμε την θαυμάσια προοπτική να βαδίζωμε αξίως του Ιεχωβά σε όλη την αιωνιότητα.