«Κάνιστρον Καρπού Θερινού»
Κατά καιρούς ο Ιεχωβά Θεός μετεβίβασε αγγέλματα στους προφήτες του μέσω απλών παραδειγμάτων. Ένα παράδειγμα αυτού βρίσκεται στα εδάφια Αμώς 8:1-3, όπου διαβάζομε: «Ούτως έδειξεν εις εμέ Κύριος ο Θεός· και ιδού, κάνιστρον καρπού θερινού. Και είπε, Τι βλέπεις συ, Αμώς; Και είπα, κάνιστρον καρπού θερινού. Τότε είπε Κύριος προς εμέ, Ήλθε το τέλος επί τον λαόν μου Ισραήλ· δεν θέλω πλέον παρατρέξει αυτόν του λοιπού. Και τα άσματα του ναού θέλουσιν είσαι ολολυγμοί εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος ο Θεός· πολλά πτώματα θέλουσιν είσθαι εν παντί τόπω· θέλουσιν εκρίψει αυτά εν σιωπή.»
Στο Εβραϊκό κείμενο οι φράσεις «θερινός καρπός» («κουαγίτς») και «τέλος» («κετς») ομοιάζουν πολύ, και καταλήγουν σ’ ένα λογοπαίγνιο. Η φράσις «κάνιστρον καρπού θερινού» τονίζει το γεγονός ότι ο θερισμός και, επομένως, το γεωργικόν έτος, φθάνει σ’ ένα τέλος. Ομοίως, ο άπιστος Ισραήλ αντιμετώπιζε το τέλος του. Ο Ιεχωβά Θεός δεν θα δικαιολογούσε ούτε θα συγχωρούσε πια τις αμαρτίες του λαού. Στον καιρό της εκτελέσεως της κρίσεώς του, τα άσματα αίνου που εψάλλοντο στον ναό θα εγίνοντο «ολολυγμοί,» ένας γοερός και πικρός θρήνος για τα πολλά άτομα που θα είχαν σφαγή. Εν όψει αυτής της τρομακτικής εκδηλώσεως της δυσαρεσκείας του Θεού, μόνον η σιωπή ήταν κατάλληλη.