Το Είδος της Καρποφορίας που Δοξάζει τον Θεό
1. Με τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ (15:1-5), ποιος έδειξε ότι είναι ο πρώτιστος σκοπός μιας αμπέλου;
ΠΟΙΟΣ πραγματικά είναι ο σκοπός μιας αμπέλου; Πριν από πολύν καιρό, ο Φυτευτής της πρώτης αμπέλου ερώτησε τον προφήτη του Ιεζεκιήλ σχετικά μ’ αυτό, με τα εξής λόγια: «Υιέ ανθρώπου, τι ήθελεν είσθαι το ξύλον της αμπέλου προς παν άλλο ξύλον, τα κλήματα προς παν ό,τι είναι εν τοις ξύλοις του δρυμού; Ήθελον λάβει απ’ αυτής ξύλον δια να μεταχειρισθώσιν εις εργασίαν; ή ήθελον λάβει απ’ αυτής πάσσαλον, δια να κρεμάσωσιν εις αυτόν σκεύος τι; . . . Ιδού, ότε ήτο ακέραιον, δεν εχρησίμευεν εις εργασίαν.» (Ιεζ. 15:1-5) Σαφώς, λοιπόν, ο πρώτιστος σκοπός της αμπέλου είναι να φέρη καρπόν, τα εύγευστα σταφύλια, από τα οποία γίνεται το κρασί.—Κριτ. 9:13
2. Σε αρμονία μ’ αυτό τον σκοπό της αμπέλου, ποιες είπε ο Ιησούς, στο εδάφιο Ιωάννης 15:16, ότι ήσαν οι σκέψεις του στην εκλογή αυτών των αποστολικών ‘κλημάτων’;
2 Και στον εορτασμό του τελευταίου Πάσχα του Ιησού με τους μαθητάς του εισήχθη κρασί. Μετά το δείπνο εκείνο, ο Ιησούς έδωσε τη δική του παραβολή για την ‘αληθινή άμπελο’ και τα «κλήματά» της. Μ’ αυτό υπ’ όψιν, μπορούσε να λέγη στους ένδεκα πιστούς αποστόλους του: «Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ’ εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα δια να υπάγητε σεις και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη, ώστε, ό,τι αν ζητήσητε παρά του Πατρός [του Φυτευτού της αμπέλου] εν τω ονόματί μου, να σας δώση αυτό [επειδή φέρετε καρπόν].»—Ιωάν. 15:16.
3. Γιατί η άμπελος κλαδεύεται κάθε εποχή και τι μάθημα μπορεί ν’ αντλήση απ’ αυτό ένα ‘κλήμα’ της ‘αληθινής αμπέλου’ που έχει εκτίμησι;
3 Η άμπελος, για να φέρη καρπό στο πλήρες, κλαδεύεται κάθε εποχή. Συμβαίνει αυτό που είπε ο Ιησούς, η πνευματική «άμπελος»: «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, . . . Εάν τις δεν μείνη εν εμοί, ρίπτεται έξω ως το κλήμα και ξηραίνεται, και συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις το πυρ, και καίονται.» (Ιωάν. 15:2, 6) Τι μάθημα, λοιπόν, παίρνομε απ’ αυτό; Αν κάποιος από μας είναι ‘κλήμα’ της πνευματικής ‘αμπέλου’ και εκτιμά το προνόμιό του, δεν θα θέλη να κλαδευθή. Πρέπει, λοιπόν, να φέρη καρπόν και πολύν μάλιστα!
Ο ΚΑΡΠΟΣ
4. Ποιος είναι ο ‘καρπός,’ όπως δείχνουν τα λόγια στο εδάφιο Ησαΐας 5:7;
4 Ποιος, όμως, είναι ο καρπός; Ο καρπός, τα σταφύλια, δεν εξεικονίζει τους μαθητές του Χριστού. Τα κλήματα είναι εκείνα που εξεικονίζουν τους αναγεννημένους από το πνεύμα μαθητές. Οι θεόπνευστες Γραφές δείχνουν τι εξεικονίζει ο καρπός που φέρουν τα κλήματα. Παραδείγματος χάριν, όταν ο Ιεχωβά παρέβαλε τον αρχαίο Ισραήλ με άμπελο, κατωνόμασε τον καρπό τον οποίο ζητούσε. Είπε: «Ο αμπελών του Κυρίου των δυνάμεων είναι ο οίκος του Ισραήλ και οι άνδρες Ιούδα το αγαπητόν αυτού φυτόν· και περιέμενε κρίσιν, πλην ιδού, καταδυνάστευσις· δικαιοσύνην, πλην ιδού, κραυγή [σαν εκείνη των αρχαίων Σοδόμων].»—Ησ. 5:7· Γέν. 18:21· 19:13.
5. Στις ημέρες του Ιησού, ποια σπουδαιότερα πράγματα του Νόμου του Θεού παραμελούσαν οι θρησκευτικοί ηγέτες, και τι εδίδασκαν;
5 Ως μέρος, λοιπόν, του καρπού της τυπικής εκείνης «αμπέλου» του Ισραήλ, εκείνο που αναζητούσε ο Ιεχωβά ο Φυτευτής, ήταν κρίσις και δικαιοσύνη, δηλαδή το αντίθετο της παραβάσεως του νόμου και της σκανδαλώδους διαγωγής. Κρίσις και δικαιοσύνη δεν υπήρχαν στον Ισραήλ την εποχή του Ιησού. Λίγο πριν υποστή ο Ιησούς μαρτυρικό θάνατο στην Ιερουσαλήμ, είπε στους υποκριτάς γραμματείς και Φαρισαίους: «Αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον [το έλεος, Κείμενον] και την πίστιν.» (Ματθ. 23:23) Για το ζήτημα της παραβάσεως του Θείου Νόμου, ο Ιησούς είπε επίσης: «Ηκυρώσατε [σεις οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς] την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας.» ‘Διδάσκουν διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.’—Ματθ. 15:6, 9.
6, 7. (α) Όπως και στην περίπτωσι του φυσικού Ισραήλ, τι καρποί ανεμένοντο από τα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου,’ και πώς μπορούσε να εκδηλωθή αυτό; (β) Στις ημέρες του Ιερεμία, πώς ο Ισραήλ διέπραττε μοιχεία με δύο τρόπους;
6 Η κρίσις και η δικαιοσύνη, το έλεος, η πιστότης, η τήρησις και όχι η διαστροφή του Θείου Νόμου, αποτελούσαν μέρος του καρπού που ζητούσε ο Ιεχωβά από την τυπική «άμπελον» του Ισραήλ. Για να είναι συνεπής, μήπως έπρεπε να ζητή καρπόν διαφορετικό απ’ εκείνον που θα ήταν στα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου’ του; Όχι, καθόλου! Ο καρπός τον οποίον Αυτός επιθυμεί ως κόσμημα εκείνων των ‘κλημάτων’, είναι οι Χριστοειδείς ιδιότητες προσωπικότητος. Αλλά ο καρπός δεν περιλαμβάνει απλώς μια αδρανή προσωπικότητα.
7 Απαιτείται επίσης εκδήλωσις των χαρακτηριστικών της προσωπικότητος! Παραδείγματος χάριν, στις ημέρες του προφήτου Ιερεμία, ο Ιεχωβά εξέφρασε την απογοήτευσί του για τον καρπό που προσέφερε σ’ αυτόν η τυπική «άμπελος» του Ισραήλ. Είπε: «Επί πάντα υψηλόν λόφον και υποκάτω παντός δένδρου πρασίνου περιεπλανήθης εκπορνεύων. Εγώ δε σε εφύτευσα άμπελον εκλεκτήν, σπέρμα όλως αληθινόν· πώς λοιπόν μετεβλήθης εις παρεφθαρμένον κλήμα αμπέλου ξένης εις εμέ; . . . Πώς δύνασαι να είπης, Δεν εμιάνθην, δεν υπήγα οπίσω των Βααλείμ;» (Ιερ. 2:20-23) Άλλο ένα μέρος, λοιπόν, του καρπού που ζητούσε ο Ιεχωβά από την «άμπελον» του τυπικού Ισραήλ ήταν η ηθική καθαρότης και η αποκλειστική λατρεία προς Αυτόν. Αλλ’ αντί να εύρη αυτόν τον καρπόν στα κλήματα αυτής της αμπέλου, ο Ιεχωβά βρήκε τη διάπραξι πορνείας και μοιχείας μεταξύ των Ισραηλιτών ως ατόμων, καθώς και πνευματική μοιχεία από μέρους όλου του έθνους, με την σύναψι, φιλικών σχέσεων με τα ειδωλολατρικά έθνη που ήσαν ολόγυρα.—Παράβαλε με Ιακώβου 4:4.
8. Πώς οι Ισραηλίται δεν απέδιδαν στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωσι;
8 Επίσης, το έθνος, αντί να λατρεύη αποκλειστικά τον Ιεχωβά ως τον Θεόν της διαθήκης του, προσέτρεχε ειδωλολατρικά στις εικόνες του Βάαλ και τις ελάτρευε. Στην πραγματικότητα, η «σταφυλή» της «αμπέλου» του τυπικού Ισραήλ ήταν ‘σταφυλή των Σοδόμων,’ και γι’ αυτό οι «βότρεις» του ήσαν πικροί. Ο καρπός, λοιπόν, της Ισραηλιτικής «αμπέλου» περιελάμβανε ομοφυλοφιλία, όπως ο καρπός των αρχαίων Σοδόμων. (Δευτ. 32:32) Ο ανεπιθύμητος αυτός καρπός, βρίσκεται σε αντίθεσι με ό,τι θέλει ο Θεός.
9. Πώς τα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου’ πρέπει να παραμείνουν καθαρά από πνευματική μοιχεία, ακόμα κι αν αυτό διεγείρη το μίσος του κόσμου;
9 Ο αναλλοίωτος Θεός, δεν θέλει αυτού του είδους καρπό στα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου’ του, του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό οι πνευματικοί Ισραηλίται της τάξεως της Βασιλείας, πρέπει να παραμείνουν ηθικά καθαροί. Δεν πρέπει να διαπράττουν πνευματική μοιχεία επισυνάπτοντας φιλία μ’ αυτό τον κόσμο. Εκείνο που απαιτείται απόλυτα απ’ αυτούς, είναι αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά ως Θεόν. Τι τους μέλλει αν ο κόσμος τους μισή επειδή φέρουν τέτοιον καρπό; «Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος.» Αυτά είπε ο Ιησούς στους ένδεκα πιστούς αποστόλους του εκείνο το βράδυ που τον επρόδωσε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης.—Ιωάν. 15:19.
10. (α) Τα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου’ πρέπει να φέρουν καρπό ποιου είδους αποχωρισμού και αμόλυντης καταστάσεως, και ποια ενέργεια απαιτεί αυτό από μέρους των; (β) Τι απώλεια υπέστη το έθνος Ισραήλ επειδή δεν παρήγαγε καρπό τέτοιου είδους;
10 Με το ότι δεν αποτελούν μέρος αυτού του κόσμου, απέχοντας από την πολιτική και τις διαμάχες του, εκδηλώνουν τον καρπό καθαρότητας και αμόλυντης καταστάσεως απ’ αυτό τον κόσμο. Αυτός ο καρπός πρέπει να χαρακτηρίζη εκείνους που ανήκουν στην οργάνωσι του Ιεχωβά, όπως εκπροσωπείται από τον Υιόν του, την ‘αληθινή άμπελο,’ τον Ιησού Χριστό. Πρέπει να δείχνουν απόλυτη προσήλωσι στη βασιλεία του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού. Αυτό απαιτεί την απροκάλυπτη αναγνώρισι και αποδοχή από μέρους τους του Υιού του Θεού, ως του από μακρού υποσχεμένου Μεσσία, ή Χριστού. Η τυπική «άμπελος» του φυσικού Ισραήλ δεν προσέφερε στον Ιησού τον Μεσσία καρπό τέτοιου είδους. Ο Ισραήλ δεν παρήγαγε τους «καρπούς» της βασιλείας του Θεού. Αυτό κατέληξε σε τεράστια απώλεια γι’ αυτούς, διότι η βασιλεία του Θεού αφαιρέθηκε απ’ αυτούς και δόθηκε στο έθνος που θα παρήγε τους απαιτουμένους καρπούς, στον Πνευματικό Ισραήλ. (Ματθ. 21:43) Το νέο αυτό έθνος αποτελείται από τα «κλήματα» που αποδεικνύουν την ένωσί τους με την αληθινή άμπελο με το ότι δεν απορρίπτουν τον Ιησού τον Μεσσία, όπως έκανε το Ιουδαϊκό έθνος, αλλά τον δέχονται απροκάλυπτα και βαδίζουν στα ίχνη του.
11. (α) Λόγω της προφητείας που αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:14, τι άλλο περιλαμβάνεται εκτός από ‘το να βάλη κανείς τον Ιησού στην καρδιά του’:(β) Ποιο χαρακτηριστικό σχετικά με την ‘αληθινή άμπελο’ είναι υποχρεωτικό για τα «κλήματα» της αμπέλου;
11 Περιλαμβάνονται, λοιπόν, περισσότερα από απλή αναγνώρισι και αποδοχή του Μεσσία στην καρδιά τους, ‘το να βάλη κανείς τον Ιησού στην καρδιά του,’ όπως λέγουν οι ευαγγελισταί του Χριστιανικού κόσμου. Πρέπει να υπάρχη μια επιβεβαίωσις και εκδήλωσις αυτού του γεγονότος με δημόσια δράσι. (Ρωμ. 10:10) Πρέπει να υπάρχη μια προσωπική συμμετοχή στην εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Αν ένα αφιερωμένο, βαπτισμένο, κεχρισμένο με το πνεύμα ‘κλήμα’ της ‘αμπέλου’ του Χριστού, δεν λαμβάνη ενεργό μέρος σ’ αυτό το προειπωμένο έργο, πώς θα μπορούσε να παραγάγη τους «καρπούς» της βασιλείας του Θεού; Το υποχρεωτικό χαρακτηριστικό σχετικά μ’ αυτό, είναι ότι αυτοί αποτελούν «κλήματα» εκείνου ο οποίος ήταν ο πρώτος που χρίσθηκε με το πνεύμα του Υπερτάτου Κυρίου Ιεχωβά για να κηρύττη το ευαγγέλιο της Βασιλείας. (Ησ. 61:1-3· Λουκ. 4:16-21) Όπως είναι ο κορμός της ‘αμπέλου,’ έτσι πρέπει να είναι και τα «κλήματα» που απορροφούν τον χυμό της!
12. Από το έτος 1914, μέχρι ποίου βαθμού πρέπει να εκπληρωθή το εδάφιο Ματθαίος 24:14 και σε ποιους έχει ανατεθή η ευθύνη του κηρύγματος ‘τούτου του ευαγγελίου’ μέχρις αυτού του βαθμού;
12 Η προφητεία που αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:14 είχε μια μερική εκπλήρωσι τον πρώτον αιώνα μ.Χ., από τον καιρό της αναλήψεως του Ιησού στον ουρανό και της εμφανίσεώς του στην παρουσία του Θεού έως το έτος 70 μ.Χ., όταν οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ. Αλλά εκείνη η εκπλήρωσις προεικόνιζε την πλήρη εκπλήρωσι της προφητείας στις ημέρες μας, από το έτος 1914 και μετά. Στο τέλος των καιρών των Εθνών, το φθινόπωρο εκείνου του έτους, γεννήθηκε στους ουρανούς η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Σήμερα, 19 αιώνες από τότε που ο Χριστός, η «άμπελος,» άρχισε να παράγη τα «κλήματά» της, υπάρχει μόνο ένα μικρό υπόλοιπο αυτών των κλημάτων που ζη ακόμη και παράγει τους «καρπούς» της βασιλείας του Θεού, αφού υπάρχουν συνολικά 144.000 απ’ αυτά τα «κλήματα» ως συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού. (Αποκ. 7:4-8· 14:1-3) Σ’ αυτό το υπόλοιπο έχει ανατεθή η ευθύνη του κηρύγματος ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ σε όλη τη γη, για ν’ ακούσουν όλα τα έθνη.
13. Έτσι, με την παραγωγή ποιου ‘καρπού’ εκ μέρους του υπολοίπου των ‘κλημάτων’ της αμπέλου έχει δοξασθή σ’ όλη τη γη ο Πατήρ του Ιησού;
13 Ο καρπός της υπακοής στην εντολή να κηρύξουν, κατέληξε σε δόξα για τον Ιεχωβά Θεό. Όπως ακριβώς είπε ο Ιησούς για την ενθάρρυνσι των ‘κλημάτων’ του: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.» (Ιωάν. 15:8) Σ’ αυτόν τον καιρό της τελικής εκπληρώσεως του εδαφίου Ματθαίος 24:14, έφερε το υπόλοιπο αυτών των ‘κλημάτων’ «καρπόν πολύν»; Αν ελέγξωμε τα αρχεία που υπάρχουν για την περίοδο που αρχίζει από το μεταπολεμικό έτος 1919 μ.Χ., πρέπει να πούμε, Ναι! Με την παραγωγή αυτού του ‘καρπού,’ ο Ιεχωβά Θεός έχει δοξασθή σ’ όλο τον κόσμο.
ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ «ΑΜΠΕΛΟΝ»
14. Πώς δείχνει ο Ιησούς, στα εδάφια Ιωάννης 15:4-6, ότι έπρεπε το υπόλοιπο των ‘κλημάτων’ να είναι αδιάρρηκτα ενωμένο μαζί του για να παράγη τόσον καρπό;
14 Η αδιάρρηκτη ένωσις των ‘κλημάτων’ με την «άμπελον,» τον Χριστόν, ήταν αναγκαία για την παραγωγή τόσου καρπού στη διάρκεια του ταραχώδους εκείνου καιρού, μετά την έκρηξι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το έτος 1914. Τα λόγια του Ιησού εφαρμόσθηκαν ασφαλώς στο υπόλοιπο των παραγωγικών ‘κλημάτων’: «Μείνατε εν εμοί, [την Αληθινή Άμπελο], και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ’ εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί. Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν. Εάν τις δεν μείνη εν εμοί, ρίπτεται έξω ως το κλήμα και ξηραίνεται, και συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις το πυρ, και καίονται.»—Ιωάν. 15:4-6.
15. (α) Αν οι απόστολοι δεν παρέμεναν προσηλωμένοι σ’ αυτόν, τι δεν θα μπορούσε ποτέ να τους δώση ο Ιησούς, που θα το απελάμβαναν μαζί του; (β) Γιατί το υπόλοιπο δεν μπορούσε να ταχθή με το μέρος της Κοινωνίας των Εθνών και συγχρόνως να παραμένη ενωμένο με την ‘αληθινή άμπελο’;
15 Ο Ιησούς Χριστός δεν θα έδινε σ’ αυτά τα «κλήματα» μια βασιλεία μαζί μ’ αυτόν στους ουρανούς αν αυτά τα «κλήματα» δεν παρέμεναν προσηλωμένα σ’ αυτόν, ακόμη και σε καιρούς δυσχερειών. (Λουκ. 22:28-30) Για να διακρατήσουν το χρίσμα τους με το πνεύμα του Υπερτάτου Κυρίου Ιεχωβά, πρέπει να μείνουν ενωμένοι μ’ αυτόν, τον κορμό της «αμπέλου.» Αλλιώς, η μελλοντική θέσις τους στην ουράνια βασιλεία θ’ αφαιρεθή απ’ αυτούς. (Αποκ. 3:5, 11) Συνεπώς, όταν έληξαν οι Καιροί των Εθνών το έτος 1914 και αποκαλύφθηκε ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού γεννήθηκε στους ουρανούς, τι ήταν υποχρεωμένο να κάνη το υπόλοιπο των κεχρισμένων ‘κλημάτων’; Να χαιρετήση πιστά τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό, ως τον ενθρονισμένο Μεσσιανικό Βασιλέα του Θεού! Για να μείνουν ενωμένοι μ’ αυτόν, ποτέ δεν πρέπει να τον εγκαταλείψουν χάριν ενός ανθρωποποίητου υποκαταστάτου της δικαιωματικής βασιλείας σε όλη τη γη, όπως είναι η Κοινωνία των Εθνών. Εφόσον αυτοί έμειναν ενωμένοι μαζί του, και αυτός δεν διέρρηξε την ένωσί του μ’ αυτούς.
Ο ‘ΠΟΛΥΣ ΟΧΛΟΣ’ ΤΩΝ ΕΔΑΦΙΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ 7:9-17
16. (α) Πώς ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος επηρέασε τη σχέσι του ‘πολλού όχλου’ με το υπόλοιπο των ‘κλημάτων’ της αμπέλου; (β) Μαζί με ποιους ετάχθη ο ‘πολύς όχλος’ ως προς τα Ηνωμένα Έθνη, και γιατί;
16 Στα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής της Κοινωνίας των Εθνών ως οργανώσεως για τη διατήρησι της ειρήνης, άρχισε να σχηματίζεται ο προειπωμένος ‘πολύς όχλος’ από άνδρες και γυναίκες που ‘είχαν ευφρανθή’ από τον καρπό της Βασιλείας, τον οποίον παρήγαν τα κλήματα της ‘αληθινής αμπέλου.’ Τα σκληρά δεινοπαθήματα και οι δοκιμασίες που υπεβλήθησαν σ’ αυτούς στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ένεκα της ενώσεώς τους με το κεχρισμένο υπόλοιπο, δεν τους ανάγκασαν ν’ αποχωρισθούν απ’ αυτούς που έφεραν τον «καρπόν» της Βασιλείας. Εγνώριζαν ότι, για να είναι πιστοί στον ενθρονισμένο Βασιλέα, ο οποίος είναι η «αληθινή άμπελος,» έπρεπε να είναι πιστοί και στα «κλήματά» του, στους πνευματικούς αδελφούς του. (Ματθ. 25:31-40) Μαζί με τους ‘αδελφούς’ του Χριστού, δεν δέχθηκαν την αναζωογονημένη οργάνωσι για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια υπό τη μορφή του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αντί να συνηγορήσουν υπέρ αυτού του αναζωογονημένου υποκαταστάτου της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά, εξακολούθησαν να κηρύττουν μαζί με το υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.
17. (α) Ως προς την κατοίκησι κάτω από μια «άμπελον» μ’ ένα συμβολικό τρόπο, κάτω από ποιαν «άμπελον» προτιμά να κατοική στη γη ο ‘πολύς όχλος’; (β) Κάτω από ποιαν «άμπελον» κατοικούσαν πριν;
17 Ως προς την ασφαλή κατοίκησι στη γη κάτω από την άμπελο και τη συκή εκάστου με μια συμβολική έννοια, τι προτιμά αυτός ο ‘πολύς όχλος’; Προτιμά να κατοική κάτω από την ‘αληθινή άμπελο’ και τα «κλήματά» της, διότι αυτά εκπροσωπούν τη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Χριστού. (Μιχ. 4:1-4) Προτού μάθουν τα αγαθά νέα της νεογέννητης βασιλείας του Ιεχωβά υπό τον έλεγχο του Ιησού Χριστού, της ‘αληθινής αμπέλου,’ κατοικούσαν κάτω από μια άλλη άμπελο—«την άμπελον της γης.» (Αποκ. 14:19) Τι είδους «άμπελος» είναι αυτή; Είναι η παγκόσμια πολιτική οργάνωσις μέσω της οποίας οι ανθρώπινοι άρχοντες προκλητικά προσπαθούν να παραμείνουν στην παγκόσμια κυριαρχία, ανταγωνιζόμενοι έτσι τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά.
18. Γιατί τα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου’ προέτρεψαν τον ‘πολύν όχλον’ να εξέλθη από την «άμπελον της γης»;
18 Τα καρποφόρα «κλήματα» της ‘αμπέλου’ που εφύτευσε ο Ιεχωβά, προέτρεψαν αυτούς που ανήκουν στον ‘πολύν όχλον’ να εξέλθουν από την «άμπελον της γης.» Δεν έπρεπε πια να μετέχουν στα δηλητηριώδη, θανατηφόρα σταφύλια της και στον οίνον της. Γιατί; Διότι αυτή η «άμπελος» είναι καταδικασμένη σε καταστροφή, όπως προελέχθη στα εδάφια Αποκάλυψις 14:18-20:
«Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του θυσιαστηρίου, έχων εξουσίαν επί του πυρός, και εφώναξε μετά κραυγής μεγάλης προς τον έχοντα το δρέπανον το κοπτερόν, λέγων· Πέμψον το δρέπανόν σου το κοπτερόν και τρύγησον τους βότρυας της αμπέλου της γης, διότι ωρίμασαν τα σταφύλια αυτής. Και έβαλεν ο άγγελος το δρέπανον αυτού εις την γην και ετρύγησε την άμπελον της γης και έρριψε τα τρυγηθέντα εις τον μεγάλον ληνόν του θυμού του Θεού. Και επατήθη ο ληνός έξω της πόλεως, και εξήλθεν αίμα εκ του ληνού έως των χαλινών των ίππων εις διάστημα χιλίων εξακοσίων σταδίων.»
Εδώ έχομε την περίπτωσι μιας συμβολικής αμπέλου εναντίον μιας άλλης, διότι ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός, που είναι «η αληθινή άμπελος» συντρίβει την εχθρική άμπελο, «την άμπελον της γης.» Οι ‘ίπποι’ που χρησιμοποιούνται για το πάτημα του μεγάλου ληνού, που έχει μήκος 200 μιλίων, είναι οι πολεμικοί ίπποι του Ιησού Χριστού και των αγγελικών στρατιών του.—Αποκ. 19:11-15.
19. (α) Γιατί ο ‘ληνός’ του θυμού του Θεού, δεν προορίζεται για τον πνευματικό του «αμπελώνα»; (β) Γιατί ο πολύς όχλος θα επέφερε βλάβη στον εαυτό του, αν εισήγε πράγματα όμοια με «τριβόλους και ακάνθας» σ’ αυτό τον αμπελώνα;
19 Ο ‘ληνός’ του «θυμού» του Θεού, προορίζεται για την αντιχριστιανική «άμπελον της γης.» Αφ’ ετέρου, από τότε που ο Θεός αποκατέστησε το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών στην εύνοιά του στο μεταπολεμικό έτος 1919, δεν υπάρχει «οργή» εναντίον αυτού του συμβολικού ή πνευματικού «αμπελώνος.» Ο Θεός εφρούρησε αυτόν τον «αμπελώνα» του πνευματικού Ισραήλ, για να τον καταστήση παραγωγικό προς δόξα του. Δεν υπάρχει κατάλληλος χώρος σ’ αυτόν για πράγματα όμοια με τριβόλους και αγκάθια που παρεμποδίζουν και αφαιρούν την καρποφορία αυτού του «αμπελώνος.» (Λουκ. 6:44) Γι’ αυτό, ο ‘πολύς όχλος’ που συνδέεται τώρα με τον «αμπελώνα» του Ιεχωβά, δεν πρέπει να θέλη να φέρη ακατάλληλα πράγματα, όπως είναι οι τρίβολοι και τα αγκάθια, μέσα στον καρποφόρο «αμπελώνα.» Αυτό θα επέφερε βλάβη στον ‘πολύν όχλον,’ διότι ο Ιεχωβά, με τον αναλλοίωτο σκοπό του να καταστήση τον πνευματικό «αμπελώνα» του παραγωγικό στο πλήρες, θα καταπολεμούσε αυτούς τους «τριβόλους και τας ακάνθας.» Θα τα καταπατούσε για να τα συντρίψη και κατόπιν θα τα έκαιε στη φωτιά.—Ησ. 27:4.
20. Τι είδους σχέσι πρέπει να επιζητή ο ‘πολύς όχλος’ με τον Ιεχωβά, και σε ποιο άσμα, που ψάλλεται για την «άμπελον» του Θεού, πρέπει να ενώση τη φωνή του;
20 Τώρα είναι καιρός για να ειρηνεύση ο ‘πολύς όχλος’ με τον Ιεχωβά και να παραμείνη στο φρούριό του, δηλαδή στην πηγή της δυνάμεώς του, για να ενισχυθή και να κάνη ό,τι είναι ευάρεστο σ’ αυτόν. Είναι επίκαιρο για τον πολύν όχλον να έχη υπ’ όψιν τα λόγια του άσματος που ψάλλεται τώρα στον «αμπελώνα» του πνευματικού Ισραήλ: «Εν εκείνη τη ημέρα ψάλλετε προς αυτήν, Άμπελος αγαπητή· εγώ ο κύριος θέλω φυλάττει αυτήν· κατά πάσαν στιγμήν θέλω ποτίζει αυτήν· δια να μη βλάψη αυτήν μηδείς, νύκτα και ημέραν θέλω φυλάττει αυτήν· οργή δεν είναι εν εμοί· τις ήθελεν αντιτάξει εναντίον μου τριβόλους και ακάνθας εν τη μάχη; ήθελον περάσει δια μέσου αυτών, ήθελον κατακαύσει ταύτα ομού· ή ας πιασθή από της δυνάμεώς μου, δια να κάμη ειρήνη μετ’ εμού· και θέλει κάμει μετ’ εμού ειρήνην. Εις το ερχόμενον θέλει ριζώσει τον Ιακώβ· ο Ισραήλ θέλει ανθήσει και βλαστήσει και γεμίσει το πρόσωπον της οικουμένης από καρπών.»—Ησ. 27:2-6.
21. (α) Μέχρι ποίου βαθμού πρέπει να δείξη καρποφορία το υπόλοιπο του πνευματικού Ιακώβ ή Ισραήλ; (β) Τι είναι εκείνο που δείχνει ότι ο Ιεχωβά κατέστησε τη γη παραγωγική γι’ αυτούς;
21 Τώρα είναι η ‘ημέρα’ που πρέπει το υπόλοιπο του πνευματικού Ιακώβ ή Ισραήλ να δείξη καρποφορία γεμίζοντας το πρόσωπον της γης με καρπούς που συντηρούν τη ζωή. Ο Ιεχωβά κατέστησε τη γη παραγωγική σε όλη την υδρόγειο σφαίρα, διότι εκατοντάδες χιλιάδων έχουν ανταποκριθή στη μαρτυρία της Βασιλείας που δόθηκε από το υπόλοιπο και ανεπήδησαν σε 200 και πλέον χώρες για να σχηματίσουν ένα ‘πολύν όχλον’ που χαιρετίζει τον Ιεχωβά ως τον Παγκόσμιο κυρίαρχο και τον Ιησού Χριστό, ως εκείνον που εξουσιοδοτήθηκε τώρα να άρχη ως βασιλεύς σε όλη τη γη.—Αποκ. 7:9-17.
22. Τι αποτέλεσμα είχε ως προς τον Θεό η καρποφορία του υπολοίπου των ‘κλημάτων’ της ‘αληθινής αμπέλου,’ καθώς επίσης και η καρποφορία του ‘πολλού όχλου;’
22 Ο καρπός που παράγουν τα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου,’ έφερε πράγματι δόξα στον Ιεχωβά Θεό, τον Γεωργό ή Καλλιεργητή της αμπέλου. Ως αποτέλεσμα των Χριστιανικών κόπων του, ο ‘πολύς όχλος’ δίνει δόξα στον Θεό που εφύτευσε και καλλιέργησε κάτι τόσο μεγαλειώδες όπως είναι η βασιλική «άμπελος» και τα κλήματά της. Εκείνοι που ανήκουν στον ‘πολύν όχλο,’ παίρνοντας μάθημα από την καρποφόρο ‘άμπελο’ και τα «κλήματά» της, αποφεύγουν ομοίως κάθε ακαρπία και επιζητούν να είναι καρποφόροι καλλιεργώντας όλες τις ιδιότητες της θεοσεβούς προσωπικότητος, εκφράζοντάς τις και επιδεικνύοντάς τις με ενεργό τρόπο προς δόξαν του Ιεχωβά.
[Εικόνα στη σελίδα 25]
ΤΟ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΑΙ Ο ‘ΠΟΛΥΣ ΟΧΛΟΣ’ ΘΑ ΔΙΑΦΥΛΑΧΘΟΥΝ ΟΤΑΝ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΡΥΓΗΣΗ ΤΗΝ «ΑΜΠΕΛΟΝ ΤΗΣ ΓΗΣ»