Περιπατείτε ως Τέκνα Φωτός
«Ήσθε ποτέ σκότος, τώρα όμως φως εν Κυρίω· περιπατείτε ως τέκνα φωτός.»—Εφεσ. 5:8.
1, 2. (α) Στο παράδειγμα, γιατί είναι ζωτικό να εξακολουθήση ο άνθρωπος να βαδίζη ενάντια στον άνεμο; (β) Γιατί ένας Χριστιανός πρέπει ν’ αποφεύγη να περιπατή όπως τα έθνη;
Ο άνθρωπος αγωνίσθηκε κατά του σφοδρού ανέμου. Καταβάλλοντας προσπάθεια σε κάθε του βήμα, προχώρησε προς τα εμπρός ακλόνητα. Γιατί όλη αυτή η προσπάθεια; Γιατί να μη στραφή απλώς και να βαδίση προς την κατεύθυνσι του ανέμου; Διότι σε μικρή απόστασι πίσω του υπήρχε ένα βαθύ σκοτεινό χάσμα. Δεν είχε άλλη εκλογή, αν ήθελε να ζήση. Γι’ αυτό ακριβώς αγωνίσθηκε για να βαδίση ενάντια στον άνεμο.
2 Σήμερα, σαν λυσσαλέος άνεμος, «το πνεύμα του κόσμου,» κάτω από τη κατεύθυνσι του Σατανά, προσπαθεί να σαρώση όλη την ανθρωπότητα σε μια πορεία που θα οδηγήση αναπόφευκτα σ’ ένα «χάσμα» καταστροφής, στην εκδήλωσι της οργής του Θεού. (1 Κορ. 2:12· Εφεσ. 5:6) Για ν’ αποφύγη αυτή την οργή ένας Χριστιανός πρέπει, κατά έναν τρόπο, ‘να βαδίση ενάντια στον άνεμο.’ Πρέπει ν’ αγωνισθή αν πρόκειται να περιπατή ‘ως τέκνον φωτός,’ και όχι όπως ‘περιπατούν,’ δηλαδή συμπεριφέρονται ‘τα έθνη.’—Εφεσ. 4:17· 5:8.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ
3. (α) Πού, σύμφωνα με το εδάφιο Εφεσίους 3:16, πρέπει να κατευθύνωνται οι προσπάθειές μας για ν’ αποφύγωμε επιτυχώς να περιπατούμε όπως τα έθνη; (β) Πώς ενισχύομε τον «εσωτερικόν [μας] άνθρωπον»;
3 Πού πρέπει να κατευθυνθούν οι προσπάθειές μας για να είμεθα νικηφόροι σ’ αυτόν τον αγώνα; Ο Παύλος απαντά προτρέποντάς μας ‘να κραταιωθούμε εν δυνάμει δια του πνεύματος αυτού [του Θεού] εις τον εσωτερικόν άνθρωπον.’ Αυτός είναι ο τομεύς στον οποίον πρέπει να εργασθούμε, δηλαδή, στον «εσωτερικόν άνθρωπον,» σε ό,τι είμεθα εντός μας, στον ‘κρυπτόν άνθρωπον της καρδίας.’ Αυτός πρέπει να ενισχυθή. Πώς; Το κλειδί γι’ αυτό βρίσκεται στο επόμενο εδάφιο: «Δια να κατοικήση ο Χριστός δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών . . . εν αγάπη.»—Εφεσ. 3:16-18· 1 Πέτρ. 3:4.
4. (α) Τι περιλαμβάνεται στο ν’ αφήσωμε ‘τον Χριστό να κατοικήση στην καρδιά μας’; (β) Ποια αποκαλυπτικά ερωτήματα πρέπει να εξετάσωμε ατομικά;
4 Το ‘να κατοικήση ο Χριστός στην καρδιά μας’ θα εσήμαινε πρώτον ότι πρέπει να διώξωμε απ’ εκεί το πνεύμα του κόσμου. Πώς θα μπορούσε το πνεύμα του Χριστού να διαμορφώση τον «εσωτερικόν άνθρωπον» αν ο Σατανάς, ‘το πνεύμα το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας,’ ενεργούσε ακόμη μέσα μας ή άρχιζε να εισχωρή και πάλι στη ζωή μας; (Εφεσ. 2:2) Ρωτήστε, λοιπόν, τον εαυτό σας: «Μέσα στην καρδιά μου, μήπως απολαμβάνω ακόμη το Σατανικό πνεύμα αυτού του συστήματος; Μήπως διασκεδάζω με πράγματα που εκδηλώνουν την πλήρη έλλειψι ηθικής εννοίας αυτού του συστήματος;» Μπορούμε εύκολα να παρουσιάσωμε ‘μια πλευρά του εαυτού μας’ στους άλλους όταν, στην πραγματικότητα, μέσα μας, είμεθα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Ο Χριστός κατοικεί στην καρδιά μας αφήνοντας το παράδειγμά του και τις διδασκαλίες του να επηρεάσουν τα αισθήματα και τις πράξεις μας. Λόγου χάριν, ο Ιησούς είπε ότι οι ακόλουθοί του δεν πρέπει να βλέπουν κανένα άτομο του αντιθέτου φύλου με πάθος. Στις σκέψεις μας, υπακούομε σ’ αυτά τα λόγια; Αποφεύγομε εμείς πρόθυμα όσα θα μπορούσαν να διεγείρουν τέτοια αισθήματα; Σκεφθήτε: Θα κατελαμβάνετο ποτέ ο Ιησούς από το πνεύμα της μορφής διασκεδάσεως που απολαμβάνομε εμείς; Έχομε εμείς το πνεύμα του, δηλαδή, όχι μόνο να ‘αγαπούμε δικαιοσύνην’ αλλά και να ‘μισούμε ανομίαν’; Αν ναι, τότε αφήνομε το πνεύμα του Χριστού να γεμίζη τον εσωτερικό εαυτό μας, και έχομε «το αυτό φρόνημα» που είχε και ο Χριστός.—Ματθ. 5:27, 28· Εβρ. 1:9· 1 Πέτρ. 4:1.
5, 6. (α) Γιατί η προσωπική μελέτη και ο στοχασμός είναι πράγματα ζωτικά για να ενισχύσωμε τον «εσωτερικόν άνθρωπον»; (β) Μήπως η εγκεφαλική γνώσις είναι η πλήρης απάντησις; αν όχι, τι άλλο απαιτείται;
5 Ουσιώδης, λοιπόν, είναι η προσωπική μελέτη και ο στοχασμός επάνω στην Αγία Γραφή, αν πρόκειται να είμεθα ‘ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι . . . δια να καταλάβωμε μετά πάντων των αγίων τι το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος’ της αληθείας του Λόγου του Θεού, και ιδιαίτερα σε συσχετισμό με το παράδειγμα της αγάπης, το οποίο παρείχε η ζωή και οι διδασκαλίες του Ιησού Χριστού. Εκείνο που είναι βαθιά ριζωμένο δεν μπορεί εύκολα να ξερριζωθή· εκείνο που είναι στερεωμένο πάνω σε σταθερό θεμέλιο δεν μπορεί εύκολα να γκρεμισθή. Πρέπει, λοιπόν, να διατηρούμε την πνευματική μας ‘ρίζα και το θεμέλιο’ ισχυρά, αφήνοντας τη γνώσι του Χριστού να εισρέη βαθιά μέσα στον «εσωτερικόν άνθρωπον.»—Εφεσ. 3:17, 18.
6 Εν τούτοις, ποτέ μη φρονείτε ότι το να κατοική ο Χριστός στην καρδιά σας σημαίνει απλώς επιμελή συσσώρευσι αρκετών Βιβλικών γεγονότων. Ο απόστολος Παύλος γνώριζε πολύ καλά τον κίνδυνο μιας πίστεως που βασίζεται αποκλειστικά σε διανοητική γνώσι, και γι’ αυτό συνεχίζει ως εξής: «Και να γνωρίσητε την αγάπην του Χριστού την υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν, δια να πληρωθήτε με όλον το πλήρωμα του Θεού.» Απαιτούνται περισσότερα από ‘εγκεφαλική γνώσι.’ Είναι αλήθεια ότι όσο περισσότερο συναναστρέφεσθε ένα άτομο, τόσο περισσότερο καταλαβαίνετε τον τρόπο σκέψεώς του. Ωστόσο, δεν μπορείτε γνήσια να κατανοήσετε τα αισθήματά του, μέχρις ότου αρχίσετε να μιμήσθε αυτό το άτομο στον τρόπο των σχέσεών του με τους άλλους ή να μιμήσθε την πορεία της ζωής του. Ομοίως, δεν μπορεί κανείς απλώς με το διάβασμα βιβλίων να καταλάβη την αγάπη του Χριστού, αλλά όταν γίνη όπως ο Χριστός, τότε, μέσω συμπαθητικής εμπειρίας, μπορεί να γνωρίση την αγάπη «την υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν.»—Εφεσ. 3:19.
7. Ορθή ή εσφαλμένη;—Επειδή ο Χριστός ήταν τέλειος είναι ακατόρθωτο για μας να του μοιάσωμε. Ποια είναι η Γραφική αιτία για την οποία απαντάτε έτσι;
7 Τι υψηλός σκοπός! Τι υψηλό παράδειγμα που μπορούμε ν’ ακολουθήσωμε! Είναι αλήθεια ότι αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ δύσκολο, αλλά με τη βοήθεια του Θεού μπορεί να γίνη, παρά τις ατελείς ικανότητές μας, διότι ο Παύλος λέγει ότι ο Θεός μπορεί «υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν.» Το ερώτημα είναι, Κάνομε εμείς το μέρος μας;—Εφεσ. 3:20· βλέπε επίσης 1 Πέτρου 2:21 και 1 Κορινθίους 11:1.
‘ΑΠΕΚΔΥΘΗΤΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ’
8. (α) Σύμφωνα με τον Παύλο, τι είδους επιθυμίες μπορούν να παρεισδύσουν μαζί με την ‘παλαιά προσωπικότητα’; (β) Πώς δικαιολογούν μερικοί την από μέρους τους εκλογή ευτελών μορφών διασκεδάσεως, και είναι λογική μια τέτοια επιχειρηματολογία;
8 Αυτή ήταν η παρότρυνσις του αποστόλου Παύλου, όπως αναγράφεται στο εδάφιο Εφεσίους 4:22 (ΜΝΚ). Δεν πρέπει να ‘μπαλώσετε’ την παλαιά προσωπικότητα, αλλά να την ‘απεκδυθήτε’, να απαλλαγήτε απ’ αυτήν. (Κολ. 3:9) Γιατί; Διότι οι ‘απατηλές επιθυμίες’ της, που εισδύουν μέσα στην «απατηλή» μας καρδιά, μπορούν να ‘διαφθείρουν’ ή να κάνουν την παλαιά προσωπικότητα να προχωρήση από το κακό στο χειρότερο. (Ιερ. 17:9) Μερικοί Χριστιανοί, για να δικαιολογήσουν την από μέρους τους υποστήριξι προφανώς ευτελούς διασκεδάσεως, σκέπτονται ως εξής: ‘Αυτό δεν ενοχλεί τη συνείδησί μου· τι πειράζει, λοιπόν;’ Δεν θα μπορούσε όμως η συνείδησίς τους να είναι εσφαλμένη και οι επιθυμίες της καρδιάς τους να τους απατούν; Το απλό γεγονός ότι η συνείδησίς μας δεν μας ενοχλεί, δεν αποτελεί αυτό καθ’ εαυτό τη διαβεβαίωσι ότι η πορεία μας είναι καλή. Και ο απόστολος Παύλος ακόμη ωμολόγησε: «Η συνείδησίς μου δεν με ελέγχει εις ουδέν· πλην με τούτο δεν είμαι δεδικαιωμένος· αλλ’ ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος.» (1 Κορ. 4:4) Οι συνειδήσεις πολλών ατόμων της αρχαίας εκκλησίας της Κορίνθου είχαν πωρωθή τόσο πολύ, ώστε ανέχονταν την ανηθικότητα ανάμεσά τους, και εκαυχώντο μάλιστα γι’ αυτό. Τι παρωδηγημένες συνειδήσεις!—1 Κορ. 5:1, 2, 6· Τίτον 1:15· 1 Τιμ. 4:2.
9. Ποια ανησυχητική είδησις δείχνει πώς μπορούν σιγά-σιγά να μολυνθούν οι συνειδήσεις;
9 Είναι εύκολο ν’ αφήσωμε τη συνείδησί μας να μολυνθή σιγά-σιγά από ‘απατηλές επιθυμίες.’ Από το τμήμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε μια Ευρωπαϊκή χώρα προήλθε η επόμενη ανησυχητική είδησις:
«Είναι βέβαιο ότι πριν από 10 χρόνια περίπου οι αδελφοί μας δεν θα ήθελαν να δουν τις περισσότερες ταινίες που προβάλλονται τώρα, διότι το αίσθημα της ευπρεπείας τους έχει αλλοιωθή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τάσεις αυτού του κόσμου έχουν επηρεάσει σε κάποιο βαθμό μερικούς από τους αδελφούς μας.»
10. (α) Πώς έγιναν δεκτοί οι αγώνες μονομάχων στον πρώτον αιώνα; (β) Τι μπορούμε να μάθωμε απ’ αυτό;
10 Με πολύ προοδευτικό ρυθμό, ο Σατανάς προσπαθεί να κάνη τους ανθρώπους να δεχθούν τις διεφθαρμένες του αρχές. Όταν οι αγώνες μονομάχων εισήχθησαν στην Παλαιστίνη, στην αρχή έγιναν δεκτοί με «τρόμο» από άτομα «που δεν συνήθιζαν να βλέπουν τέτοια θεάματα,» κατά τον ιστορικό Λίβυ του πρώτου αιώνος, ο οποίος προσθέτει τα εξής:
«Κατόπιν, με συχνές επαναλήψεις, αφήνοντας μερικές φορές τους αγωνιστές να φθάνουν μόνο μέχρι τραυματισμού του αντιπάλου . . . κατέστησε το θέαμα σύνηθες, μάλιστα δε και ευχάριστο, και ήγειρε σε πολλούς νεαρούς μια χαρά προς τα όπλα»»
Σιγά-σιγά ο τρόμος τους μαλάκωσε. Με τον καιρό δεν συγκλονίζονταν πια, αλλά έγιναν χαρωποί συμμέτοχοι. Οι μέθοδοι του Σατανά σπάνια αλλάζουν· να είσθε, λοιπόν, άγρυπνοι ώστε να μην αλλοιωθή αργά-αργά η Χριστιανική σας ‘ευπρέπεια.’ Σταθήτε και σκεφθήτε: ‘Έως ποιο σημείο σας επέτρεψε να φθάσετε η συνείδησίς σας; Μήπως φθάσατε πολύ μακρυά; Στον τομέα της ψυχαγωγίας, μήπως η πορεία σας διαφέρει πολύ λίγο απ’ εκείνη των ατόμων που είναι ‘αναίσθητα’;
ΕΞΕΤΑΖΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΡΕΣΤΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
11, 12. (α) Γιατί οι συμβουλές που βρίσκονται στα εδάφια Εφεσίους 5:10 και 17 είναι ζωτικές τώρα, και πώς μπορούν να εφαρμοσθούν; (β) Μήπως το γεγονός ότι αυτή η διεφθαρμένη διασκέδασις μπορεί να έχη μερικά επωφελή χαρακτηριστικά, την κάνει κατάλληλη για ένα Χριστιανό;
11 Πολλά, που είναι ηθικώς διεφθαρμένα, παρελαύνουν εμπρός μας σαν να ήσαν τελείως φυσιολογικά. Γι’ αυτό και πρέπει ‘να εξετάζωμε τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.’ «Δια τούτο [επειδή αι ημέραι είναι πονηραί] μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Κυρίου.»—Εφεσ. 5:10, 17.
12 Όταν, λοιπόν, πρόκειται για ψυχαγωγία που παρέχεται από τον κόσμο, η εκλεκτικότης αποτελεί το κλειδί. Κάποιος, τονίζοντας το γεγονός αυτό, είπε: «Τα περισσότερα κινηματογραφικά έργα είναι αρκετά καλά, αλλά πολλά έργα παρουσιάζουν πάντοτε σκηνές ‘σεξ,’ έτσι ώστε αν θέλετε να δήτε το υπόλοιπο έργο, πρέπει να παρακολουθήσετε το σεξ.» Αλλά μήπως η παρακολούθηση του ‘αρκετά καλού’ κινηματογραφικού έργου αξίζει την πιθανή ηθική ζημία από τις «σκηνές σεξ» της ταινίας; Αυτές οι σκηνές, που δείχνουν τα όσα γίνονται στα κρυφά, παρουσιάζονται τώρα ενώπιον των θεατών. Αν ο Παύλος λέγη, «τα κρυφίως γινόμενα υπ’ αυτών [των εθνών] αισχρόν εστι και λέγειν,» ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι της παρακολουθήσεως οποιουδήποτε μέρους τέτοιων έργων για διασκέδασι; (Εφεσ. 5:12) Ο Χριστιανός, αντί να συμβουλευθή τον Ταλμουδικό κατάλογο κανόνων των Ιουδαίων, πρέπει να χρησιμοποιήση τα δικά του «αισθητήρια» και να ‘μη γίνεται άφρων [δηλαδή: αναίσθητος, στερούμενος ηθικής νοήσεως].’ (Εβρ. 5:14) Αυτό μπορεί να σημαίνη ότι πρέπει ν’ αποφεύγωμε πλήρως ωρισμένα κινηματογραφικά ή τηλεοπτικά έργα που, κατά τα άλλα, μπορεί να έχουν μερικά πολύ ψυχαγωγικά χαρακτηριστικά. Ένας από τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς συγγραφείς του δευτέρου αιώνος έθιξε ένα εξαίρετο σημείο στο δοκίμιο του Οι προβολές:
«Ας παραδεχθούμε ότι έχετε εκεί [στις προβολές] πράγματα που είναι ευχάριστα, πράγματα που είναι και τερπνά και αθώα καθ’ εαυτά· ακόμη και ότι μερικά είναι εξαίρετα. Κανείς δεν διαλύει το δηλητήριο με κηκίδιον [μια πικρή ουσία] . . . τα μισητά πράγματα προσφέρονται με καρυκεύματα πολύ πικάντικα και με την πιο γλυκειά γεύσι.»—Τερτυλλιανός,
13. Πώς μπορεί κανείς να βοηθήση ένα άτομο που, «με ματαίους λόγους,» υποβιβάζει τις συμβουλές της Βίβλου;
13 Πόσο καλό είναι όταν εμείς ατομικά μπορούμε να ενθαρρύνωμε ο ένας τον άλλον για ν’ ακολουθούμε μια πορεία που είναι ‘ευάρεστη εις τον Κύριον’! Αξιέπαινη πράγματι είναι η έκφρασις ενός νεαρού: «Πιστεύω ότι γίνεται μια τεράστια προσπάθεια μεταξύ των πνευματικά ωρίμων νέων κάτω των είκοσι ετών με την πρόθεσι ν’ απέχουν από ανήθικα κινηματογραφικά έργα και να ενθαρρύνουν κι άλλους ν’ απέχουν απ’ αυτά.» Εν τούτοις, ο Παύλος προειδοποίησε την εκκλησία ότι ωρισμένα άτομα θα ήθελαν να υποβιβάσουν τη σαφή συμβουλή των Γραφών, όταν είπε: «Μηδείς ας μη σας απατά με ματαίους λόγους· επειδή δια ταύτα [λόγω πορνείας, ακαθαρσίας, αισχρολογίας και των λοιπών] έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απείθειας.» (Εφεσ. 5:6) Οι ‘ματαιολόγοι’ θα μπορούσαν να επηρεάσουν κακώς τους άλλους. Όσο για κείνους που επιμένουν να βαδίζουν ατάκτως, ο απόστολος Παύλος συνέστησε τα εξής:
«Και εάν τις δεν υπακούη εις τον λόγον ημών. . . , τούτον σημειόνετε και μη συναναστρέφεσθε μετ’ αυτού, δια να εντραπή· πλην μη θεωρείτε αυτόν ως εχθρόν, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν.»—2 Θεσ. 3:14, 15.
Είναι αλήθεια ότι δεν πρέπει να τον θεωρούμε ως «εχθρόν,» αλλά να μη συναναστρεφώμεθα μ’ αυτόν κοινωνικά με τους δικούς του όρους. Ίσως να καταλάβη ότι χρειάζεται ν’ αναπροσαρμόση τον τρόπο σκέψεώς του.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ
14, 15. (α) Στον πρώτον αιώνα, τι έκαναν πολλοί από τους ανθρώπους των εθνών για να προσθέσουν συγκίνησι στη ζωή τους; (β) Ποιες εναλλακτικές λύσεις αναφέρονται για τους Χριστιανούς στα εδάφια Εφεσίους 5:18, 19, και πώς θα εθεωρούντο απ’ εκείνους τους εθνικούς;
14 Όλοι οι άνθρωποι, νέοι και ηλικιωμένοι, επιθυμούν κάποια τόνωσι, κάποια αναψυχή, μια αλλαγή του ρυθμού ζωής, για ν’ ανυψώσουν τη διάθεσί τους πάνω από την καθημερινή ρουτίνα. Εκείνο που συνήθιζαν να κάνουν οι κοσμικοί άνθρωποι στον πρώτον αιώνα ήταν να βρίσκουν συγκίνησι ή «αναψυχή» στη μέθη. Οι κοινωνικές συγκεντρώσεις τους συχνά εγίνοντο απλώς «αγώνες μέθης.» Πόσο διέφεραν οι Χριστιανοί! Είχαν μια θαυμάσια πηγή αναψυχής. Ποια ήταν αυτή; Ο απόστολος Παύλος μας λέγει: «Μη μεθύσκεσθε με οίνον, εις τον οποίον είναι ασωτία, αλλά πληρούσθε δια του πνεύματος.» Η επίδρασις του πνεύματος του Θεού θα έδινε τη μεγαλύτερη ευχαρίστησι στους Χριστιανούς. Γι’ αυτό, οι κοινωνικές τους συγκεντρώσεις δεν εχαρακτηρίζοντο από «ασωτία» ή «έκλυτο τρόπο ζωής» (μετάφρασις Μπεκ) των απίστων. Εφόσον το άγιο πνεύμα του Θεού γέμιζε την καρδιά τους, ό,τι έβγαινε από το στόμα τους θα διέφερε πολύ απ’ αυτά που ξεστόμιζαν εκείνοι που ‘επληρούντο’ από οίνο. Αντί να επιδίδωνται σε αισχρά άσματα, που συχνά συνωδεύοντο από λάγνους χορούς, για τους οποίους εφημίζοντο τα έθνη, οι Χριστιανοί ακολουθούσαν την υγιή συμβουλή του Παύλου: «Λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Κύριον.» Κι έτσι θα εύρισκαν εσωτερική αναψυχή.—Εφεσ. 5:18, 19· 1 Πέτρ. 4:3.
15 Πόσο ανιαρά εφαίνοντο όλα αυτά στους εθνικούς! Αλλά εκείνα τα αρχαία «τέκνα φωτός» έχαιραν, διότι είχαν πραγματικά ένα διαφορετικό πνεύμα. Ενεργούσαν σαν μια ένθερμη οικογένεια, σαν «οικείοι του Θεού,» και ο καθένας χρησιμοποιούσε το ‘χάρισμά’ του για την εποικοδόμησι της εκκλησιαστικής οικογενείας.—Εφεσ. 2:19· 4:7.
16. (α) Τι αποτέλεσμα θα έχη ένα θερμό «οικογενειακό» πνεύμα στην εκκλησία, και γιατί δεν πρέπει να λησμονήται η συμβουλή που αναγράφεται στο εδάφιο Ιακώβου 1:27; (β) Ποιος είναι ένας πιθανός κίνδυνος που πρέπει ν’ αποφεύγεται σε ωρισμένες κοινωνικές συγκεντρώσεις; (γ) Τι πρέπει να χαρακτηρίζη τις μορφές αναψυχής στις οποίες ενασχολούνται οι Χριστιανοί σε κοινωνικές συγκεντρώσεις;
16 Έτσι και σήμερα, όπου υπάρχει ένα θερμό «οικογενειακό» πνεύμα σε μια εκκλησία, θα υπάρχη μια φυσική επιθυμία να συγκεντρώνωνται όλοι μαζί για συναθροίσεις, καθώς και κοινωνικές επικοινωνίες, για αμοιβαία εποικοδόμησι. Η γνήσια αγάπη θα υποκινήση ένα αυθόρμητο ενδιαφέρον για όλους, νέους και ηλικιωμένους, και ιδιαίτερα για ‘τις χήρες και τα ορφανά.’ (Ιακ. 1:27) Εν τούτοις, οι κοινωνικές συγκεντρώσεις δεν πρέπει να φθείρωνται, όπως συνέβη στην επόμενη περίπτωσι:
«Ήταν μια ευχάριστη τελετή γάμου, με θαυμάσιες Γραφικές συμβουλές από τον διάκονο που έκανε την ομιλία γάμου. Κατόπιν το ζεύγος, με μερικές εκατοντάδες προσκεκλημένους, πήγε σε μια κοντινή αίθουσα για μια δεξίωσι. Πόσο διαφορετική ήταν η ατμόσφαιρα! Ένας επαγγελματικός μουσικός όμιλος μονοπώλησε την προσοχή, παίζοντας έξαλλη, αισθησιακή μουσική τόσο δυνατά ώστε πολλοί από τους προσκεκλημένους αναγκάσθηκαν να φύγουν. Τα οινοπνευματώδη ποτά έρρεαν άφθονα. Οι χοροί έδειχναν ένα πνεύμα αγρίας εγκαταλείψεως. Πολλοί από τους προσκεκλημένους ρώτησαν, Γιατί να καταστρέφουν έναν ευτυχή θεοκρατικό γάμο περιτυλίσσοντάς τον με κοσμικό πνεύμα;»
Τι μπορεί να γίνεται σε περιπτώσεις όπου οι Χριστιανοί θέλουν κάποια χαλάρωσι ή ψυχαγωγία; Πολλά εποικοδομητικά πράγματα! Μερικά, που, όπως πολλοί έχουν διαπιστώσει προσφέρουν γνήσια αναψυχή στον τομέα της ψυχαγωγίας, αναγράφονται στο επόμενο άρθρο. Το ζήτημα είναι ότι αυτό που γίνεται πρέπει ν’ αντανακλά το γεγονός ότι είμεθα «τέκνα φωτός,» και ότι είμεθα κάτω από την επιρροή του πνεύματος του Θεού, όχι ‘του πνεύματος του κόσμου.’—1 Κορ. 2:12.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ
17. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι και άλλοι «πνευματικοί» αδελφοί να βοηθήσουν εκείνους που μπορεί να έκαναν κάποιο «αμάρτημα» στον τομέα της ψυχαγωγίας;
17 Καθώς οι πιέσεις από τον κόσμο αυξάνουν, η αγρυπνία είναι αναγκαία για να εμποδίζη το πνεύμα του κόσμου να εισδύση μέσα στην εκκλησία. Η επιρροή των πρεσβυτέρων πρέπει να προάγη τη ροή του πνεύματος του Θεού. Μερικές φορές αυτό μπορεί ν’ απαιτήση ‘αναπροσαρμογή’ του τρόπου σκέψεως μερικών οι οποίοι έχουν χάσει την ισορροπία τους. Ένας πρεσβύτερος, ανησυχώντας για την παρείσδυσι κοσμικότητος μέσα στην εκκλησία, έγραψε τα εξής: «Ως πρεσβύτεροι, πρέπει να φέρωμε κι εμείς μέρος της ευθύνης, διότι μερικοί από μας αποδεικνυόμεθα αδύναμοι όταν πρόκειται να δώσωμε συμβουλές εκεί που χρειάζεται και δεν υπερασπίζομε ό,τι είναι ορθόν.» Εν τούτοις, όχι μόνο οι πρεσβύτεροι αλλά και όσοι έχουν πνευματικά προσόντα [οι «πνευματικοί»] πρέπει να είναι πρόθυμοι ‘να διορθώνουν τον τοιούτον [εκείνον που έκανε κάποιο «αμάρτημα»] με πνεύμα πραότητος.’ Μια τέτοια συμβουλή ‘με πραότητα’ θα μπορούσε ίσως να εμποδίση ένα «αμάρτημα» να γίνη μια συνεχής ασυγκράτητη πορεία, που οδηγεί σε όλεθρο.—Εφεσ. 4:11-14· Γαλ. 6:1.
18. Γιατί χρειάζεται ισορροπία;
18 Όλοι πρέπει να κατανοήσουν ότι οι προτιμήσεις ποικίλλουν στην εκλογή ψυχαγωγίας. Αντί να είσθε υπερβολικά επικριτικοί, και να πλησιάζετε ίσως στην ‘υπερδικαιοσύνη,’ ενθαρρύνετε εκείνο που είναι επιθυμητό. Χρησιμοποιείτε τους κανόνες που εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Αφήνετε τη δύναμι του Λόγου του Θεού ν’ αγγίζη την καρδιά εκείνων που κάνουν ‘αμαρτήματα.’—Εκκλ. 7:16.
19. Πώς μπορούν οι γονείς να χρησιμοποιούν την επιρροή τους για το καλό των παιδιών τους;
19 Οι γονείς ιδιαίτερα είναι σε θαυμάσια θέσι να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Ο απόστολος παραγγέλλει στους πατέρες τα εξής: «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.» Η λέξις «εκτρέφετε» ενέχει τη σκέψι της θερμότητος προς το παιδί, διότι η ρίζα της λέξεως μπορεί να εφαρμοσθή σε μια ‘τροφό που περιθάλπει τα εαυτής τέκνα.’—Εφεσ. 6:4· 1 Θεσ. 2:7·
20. (α) Γιατί υπάρχει ανάγκη για παιδεία; (β) Από τα σχόλια ενός νεαρού ατόμου, τι πρέπει να κάνουν οι γονείς, και θα το εκτιμήσουν αργότερα αυτό τα παιδιά τους;
20 Ένα τέτοιο ενδιαφέρον θα εμπόδιζε τους γονείς να είναι αδιάφοροι στην εκλογή ψυχαγωγίας των παιδιών τους. Η βαθειά αγάπη προς το παιδί θα έκανε τον γονέα να είναι σταθερός κατά καιρούς, ‘εκτρέφοντας το τέκνον εν παιδεία.’ Ιδιαίτερα λόγω πιέσεως να συμμορφωθή με τους συνομηλίκους του, το παιδί μπορεί να μη δέχεται μερικούς από τους περιορισμούς του γονέως, ίσως στον τομέα της ψυχαγωγίας. Μια ολοχρόνια κήρυξ 21 ετών, που ανετράφη από ευσεβείς γονείς, αναπολούσε τα μικρά της χρόνια, λέγοντας:
«Μόνο ύστερα από χρόνια κατανοώ ότι η εκπαίδευσις που απέκτησα είναι προς όφελός μου, μολονότι σκεπτόμουν τότε ότι ήμουν ζημιωμένη. Και οι γονείς με τη σειρά τους, μπορεί να σκέπτωνται ότι χάνουν το παιδί τους με το να είναι επίμονοι. Δεν το χάνουν. Πρέπει να μπορούν να βλέπουν μακριά. Ξέρετε, πρέπει ν’ ανησυχούν οι γονείς όταν το παιδί τους λέγη, ‘Μαμά, η Σουζάνα μπορεί να το κάνη αυτό και ωστόσο, είναι στην Αλήθεια· γιατί, λοιπόν, εσύ νομίζεις ότι εγώ, αν το κάνω αυτό, θα χάσω την Αλήθεια;’ Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να πουν οι γονείς, ‘Όχι.’ Αλλά μόνο αφού μεγαλώσετε, ύστερα από πολλά χρόνια, όταν ανατρέχετε στο παρελθόν, μπορείτε να πήτε, ‘Σε ευχαριστώ, Ιεχωβά, που οι γονείς μου είχαν το θάρρος να επιμένουν.’»
21. Ποια ζηλευτή σχέσι πρέπει να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους ν’ αναπτύξη; Γιατί;
21 Αλλά η εξωτερική πίεσις ή παιδεία δεν αποτελεί την πλήρη απάντησι. Ο απόστολος Παύλος μίλησε για τη ‘νουθεσία του Ιεχωβά.’ Κατά γράμμα, οι αρχικές λέξεις σημαίνουν να θέτωμε τον νουν του Ιεχωβά μέσα ως μια ελέγχουσα ή ρυθμίζουσα επιρροή. Εργασθήτε για να βοηθήσετε το παιδί σας να αναπτύξη μια σχέσι με τον Θεό έτσι ώστε ν’ απορρίψη τις ευτελείς μορφές ψυχαγωγίας καθώς και κάθε κακή διαγωγή. Όπως είπε ένα νεαρός που ανέπτυξε μια τέτοια σχέσι: «Δεν πρόκειται και τόσο για τη σχέσι μου με τους γονείς μου, αλλά για τη σχέσι μου με τον Ιεχωβά.»
22. Εξακολουθώντας να περιπατούμε ως τέκνα φωτός, ποια ελπίδα μπορεί να έχωμε;
22 Για όλους μας, πρόκειται για τη σχέσι μας με τον Ιεχωβά. Κανένας, λοιπόν, από τον λαό του Ιεχωβά δεν πρέπει να λησμονή ποιοι είμεθα, δηλαδή, «τέκνα φωτός.» Εξακολουθήστε να βαδίζετε ως φωστήρες τώρα, απολαμβάνοντας μια ευτυχισμένη και ικανοποιητική ζωή, και διατηρείτε την προοπτική μιας αιωνίου ευτυχίας σ’ ένα πολύ προσεχές νέο σύστημα εξεχούσης ηθικής λαμπρότητας.
[Εικόνα στη σελίδα 11]
Το ‘να κατοικήση ο Χριστός στις καρδιές μας’ θα εσήμαινε ότι πρέπει πρώτον να διώξωμε απ’ εκεί το πνεύμα του κόσμου.