Μια Ματιά στις Ειδήσεις
Τυφλοί στις Αποδείξεις
● Από τις ημέρες του Δαρβίνου, μήπως η σύγχρονη γεωλογία μπόρεσε να βρη αποδείξεις της θεωρίας της εξελίξεως μέσω φυσικής επιλογής; «Αντί να βρουν το βαθμιαίο ξεδίπλωμα της ζωής,» γράφει ο Ντέιβιντ Μ. Ρωπ, έφορος γεωλογίας του Μουσείου Φιλντ Φυσικής Ιστορίας του Σικάγου, στο «Δελτίο» του Μουσείου, «αυτό που οι γεωλόγοι των ημέρων του Δαρβίνου και οι γεωλόγοι της συγχρόνου εποχής, στην πραγματικότητα, βρίσκουν είναι ένα πολύ ανώμαλο ή απότομο υπόμνημα· δηλαδή, τα είδη εμφανίζονται κατά σειρά πολύ ξαφνικά, δείχνουν μικρή ή καμμιά αλλαγή στη διάρκεια της υπάρξεώς τους στο υπόμνημα, κατόπιν ξαφνικά εξαφανίζονται.»
Ο έφορος Ρωπ παρατηρεί ότι η απάντησις του Δαρβίνου σ’ αυτό ήταν «ότι αν το υπόμνημα ήταν πλήρες και αν είχαμε καλύτερη γνώσι αυτού, θα βλέπαμε την θαυμασίως προοδευτική αλυσίδα που προείπε. Και αυτό ήταν το κύριο επιχείρημα του για να υποβιβάση την απόδειξι από το υπόμνημα των απολιθωμάτων.»
«Λοιπόν,» λέγει ο Ρωπ, «ζούμε σήμερα περίπου 120 χρόνια μετά τον Δαρβίνο, και η γνώσις περί του υπομνήματος των απολιθωμάτων έχει κατά πολύ επεκταθή. Έχομε τώρα 250.000 περίπου είδη απολιθωμάτων αλλά η κατάστασις δεν άλλαξε πολύ. Το υπόμνημα της εξελίξεως είναι ακόμη, κατά εκπληκτικό τρόπο, απότομο και, κατά ειρωνικό τρόπο, έχομε ακόμη λιγώτερα παραδείγματα εξελικτικής μεταβάσεως από ό,τι είχαμε στον καιρό του Δαρβίνου . . . ως αποτέλεσμα περισσοτέρων λεπτομερών πληροφοριών. . . . Έτσι, το πρόβλημα του Δαρβίνου δεν λύθηκε τα τελευταία 120 χρόνια.» Πόσες ακόμη αποδείξεις χρειάζονται για να κάνουν ένα απροκατάληπτο άτομο να παραδεχθή ότι η «θαυμασίως προοδευτική αλυσίδα» της εξελίξεως δεν υπάρχει;—Ιανουάριος 1979, σελ. 23-25.
Δεν Συνέλαβε το Νόημα
● Το «Στάνταρντ,» ένα εθνικό Καθολικό εβδομαδιαίο περιοδικό που εκδίδεται στη Γκάνα, σχολίαζε πρόσφατα σε κύριο άρθρο το έργο της Καθολικής εκκλησίας, παρατηρώντας ότι «έχει συμβάλει τρομερά στην ανάπτυξι της χώρας.» Το άρθρο εφιστούσε την προσοχή στα σχολεία, νοσοκομεία, κλινικές, που έκτισε η εκκλησία, καθώς επίσης και σε γεωργικά και καλοσκαμμένα έργα. «Αλλά ήλθε ο καιρός να αρχίση να βλέπη από μια άλλη κατεύθυνσι τα ζητήματα,» λέγει. «Η ανάπτυξις της χώρας και των ιδρυμάτων πρέπει τώρα ν’ αντικατασταθούν από την ανάπτυξι του λαού.» Πώς συμβαίνει αυτό;
«Η πλειονότης των ανθρώπων του Θεού που δαπανούν το χρόνο τους σε γραφεία, αγροκτήματα, σχολεία και εργοστάσια, πεινούν για ισχυρότερη πνευματική τροφή. Είναι πρόθυμοι να ζουν πλήρως, σύμφωνα με το ευαγγέλιο, αλλά ποιος θα δείξη τον τρόπο; . . . Δεν παρέχομε στους ανθρώπους την πνευματική τροφή που χρειάζονται.»
Αν η Εκκλησία απέτυχε να το κάνη αυτό για τον κοινό άνθρωπο μετά από αιώνες υπάρξεως, ποιος λόγος υπάρχει να πιστεύωμε ότι θ’ αρχίση να παρέχη την «πνευματική τροφή» τώρα που τα μέλη της πραγματικά την χρειάζονται; Ο ίδιος ο απόστολος Πέτρος έλαβε την εντολή του Ιησού σχετικά μ’ αυτό τρεις φορές, για έμφασι, όταν ρωτήθηκε αν αγαπούσε πράγματι τον Χριστό. «Βόσκε τα αρνία μου . . . ποίμαινε τα πρόβατά μου» (όχι: ‘κτίζε εκκλησίες και νοσοκομεία’), ελέχθη στον Πέτρο, για ν’ αποδείξη την αγάπη του. Προφανώς ο Πέτρος συνέλαβε το νόημα, αλλά η Καθολική εκκλησία όχι.—Ιωάν. 21:15-17.
Αγγλικανική Παραφροσύνη
● Ο επίσκοπος του Τορόντο, εξηγώντας την πρόσφατη απόφασι των Αγγλικανών Επισκόπων του Καναδά να χειροτονούν ως ιερείς δεδηλωμένους ομοφυλόφιλους, δήλωσε ότι «έχομε ρεαλιστικά αντιμετωπίσει το γεγονός ότι σε όλη την ιστορία της εκκλησίας υπήρξαν κληρικοί με . . . ομοσεξουαλικό προσανατολισμό.» Εν τούτοις, οι επίσκοποι, στην απόφασί τους είπαν ότι «οι νέοι ομοφυλόφιλοι ιερείς πρέπει να υπόσχωνται ότι θα απέχουν από σεξουαλικές πράξεις με άτομα του ιδίου φύλου» για να χειροτονούνται.
«Καλό δεν είναι αυτό;» παρατηρεί ένα κύριο άρθρο της εφημερίδος «Ήλιος» του Τορόντο με τίτλο «Αγγλικανική παραφροσύνη». «Και πώς οι επίσκοποι σκοπεύουν να φροντίσουν για τη συμμόρφωσι; . . . Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι η εκκλησία χάνει την υποστήριξι των μαζών. Ασφαλώς, η ομοφυλοφιλία είναι μια «πραγματικότης,» όπως τονίζει η εκκλησία. Το ίδιο είναι η αιμομιξία, η κακοποίησις των παιδιών, και η κτηνοβασία. Μπορεί μια θρησκεία να εκτραπή από την οδό της για να δείξη ευρύτητα αντιλήψεως και ετοιμότητα, προσκαλώντας άτομα γεμάτα από διεστραμμένες ιδέες, πάθη, εκτροπές, να γίνουν κληρικοί; Προφανώς έτσι νομίζει η Αγγλικανική εκκλησία. Παραφροσύνη . . .»