«Τα Κλειδία της Βασιλείας» και ο «Πολύς Όχλος»

1. Έχοντας υπ’ όψιν την οριστική μετακίνησι του Φιλίππου στην Καισάρεια, τι ερωτήματα εγείρονται γι’ αυτόν σχετικά με το έτος 36 μ.Χ.;

ΤΟ ΕΤΟΣ 36 μ.Χ. έλαβε χώρα ένα αξιοσημείωτο γεγονός στη Χριστιανική ιστορία, στην πόλι Καισάρεια της ανατολικής ακτής της Μεσογείου Θαλάσσης. Δεν γνωρίζομε με βεβαιότητα αν ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής εγκαταστάθηκε εκεί εκείνο το έτος. Αν είναι έτσι, τότε γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε σε σχέσι με κάποιον αξιωματικό του στρατού της Ιταλικής ομάδος στρατιωτών που στάθμευε εκεί; Ο Φίλιππος προηγήθηκε του αποστόλου Πέτρου στη Χριστιανική δράσι στη Σαμάρεια, και επομένως γιατί να μη χρησιμοποιηθή κατόπιν και στην Καισάρεια το 36 μ.Χ.; Οι θεόπνευστες Γραφές μάς δίνουν την απάντησι.

2. Πότε καταργήθηκε η διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου, και ωστόσο για πόσον καιρό συνεχίσθηκε η προνομιακή μεταχείρισις των περιτετμημένων Ιουδαίων;

² Η διαθήκη του Νόμου στην οποία μεσίτευσε ο Μωυσής μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Ισραήλ στο Όρος Σινά της Αραβίας καταργήθηκε με βάσι τον σταυρικό θάνατο του Ιησού Χριστού, του απογόνου του Αβραάμ και του Βασιλέως Δαβίδ. Αυτό έγινε τριάμισυ χρόνια μετά το εν ύδατι βάπτισμα και το πνευματικό χρίσμα του Ιησού το 29 μ.Χ. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά εξακολούθησε να παρέχη προνομιακή μεταχείρισι στους φυσικούς Ιουδαίους και τους Σαμαρείτες και άλλα τριάμισυ χρόνια ακόμη, για την εκπλήρωσι της προφητείας του Δανιήλ 9:24-27α. Αυτή η ‘εβδομάς’ ή περίοδος επτά ετών, τελείωσε τον έβδομο σεληνιακό μήνα (Τισρί) του 36 μ.Χ. Από τότε οι Ισραηλίτες απόγονοι του Αβραάμ θα ετίθεντο στο ίδιο πνευματικό επίπεδο με τους λαούς των μη Ιουδαϊκών εθνών, τους απερίτμητους εθνικούς. Κατόπιν αυτού δεν υπήρχε πια καμμιά προνομιακή μεταχείρισις για τους Ιουδαίους από τον Θεό του Αβραάμ! Πώς κατεδείχθη αυτό το 36 μ.Χ.;

3. (α) Πού ήταν ο απόστολος Πέτρος τότε, και γιατί; (β) Γιατί οι περιτετμημένοι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί της Ιερουσαλήμ επέκριναν τον Πέτρο για την ασυνήθη ενέργεια του;

³ Εκείνο τον καιρό περίπου, ύστερα από επείγουσα αίτησι της Χριστιανικής εκκλησίας στην παραλιακή πόλι της Ιόππης, ήλθε ο Πέτρος και ανέστησε από τους νεκρούς την γεμάτη καλωσύνη Ιουδαία Χριστιανή Δορκάδα. Εκεί παρέμεινε λίγες μέρες με τον Σίμωνα τον βυρσοδέψη. (Πράξ. 9:36-43) Εκείνο τον καιρό ένας απερίτμητος Εθνικός ήταν ανεπιθύμητος ως σύντροφος ενός Ιουδαίου, και μάλιστα τόσο, όσο κι ένα άτομο αποκομμένο από την εκκλησία του λαού του Θεού. (Ματθ. 18:17) Μέχρι τότε λοιπόν, ο εξ Ιουδαίων Χριστιανός Πέτρος ποτέ δεν είχε εισέλθει με τη θέλησί του στο σπίτι ενός απερίτμητου εθνικού. (Αυτό ασφαλώς συνέβαινε και με τον ευαγγελιστή Φίλιππο επίσης.) Συνεπώς, όταν αργότερα οι περιτετμημένοι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί της Ιερουσαλήμ έμαθαν ότι ο Πέτρος είχε μπη τελικά στο σπίτι ενός Εθνικού, τον επέκριναν, λέγοντας ότι «εισήλθες προς ανθρώπους απεριτμήτους και συνέφαγες μετ’ αυτών.»—Πράξ. 11:3.

4. Πώς ο Ιουδαίος Χριστιανός απόστολος Πέτρος εξήγησε τα αισθήματα του αφού εισήλθε στο σπίτι ενός Εθνικού στην Καισάρεια;

⁴ Ακόμη και ο Πέτρος αν και ήταν ήδη Χριστιανός απόστολος επί αρκετά χρόνια, είπε τα εξής στον οικοδεσπότη στου οποίου το σπίτι στην Καισάρεια δίστασε να πάη: «Σεις εξεύρετε ότι είναι ασυγχώρητον εις άνθρωπον Ιουδαίον να συναναστρέφηται ή να πλησιάζη εις αλλόφυλον.» (Πράξ. 10:28) Οι φυλές των Εθνικών θεωρούντο μολυσμένες ή ακάθαρτες.

5, 6. Ποια γεγονότα εξέθεσε ο Πέτρος για να υπερασπίση την επικρινόμενη ενέργειά του στην Καισάρεια;

⁵ Για να υπερασπίση τον εαυτό του, ο Πέτρος, έπρεπε να εκθέση τα γεγονότα στους αποστόλους και στους άλλους περιτετμημένους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ. Και ποια ήσαν τα γεγονότα; Αυτά: Ότι ο Πέτρος δεν έκανε έναρξι αυτής της πράξεως από δική του πρωτοβουλία. Ενήργησε υπακούοντας στον Ιεχωβά Θεό.

⁶ Όταν ο Πέτρος ήταν στο σπίτι του Σίμωνος του βυρσοδέψου στην Ιόππη, ο Θεός έστειλε στον Πέτρο ένα όραμα για να του κάνη γνωστό ότι εκείνα που ο Θεός καθάρισε, δεν έπρεπε ο Πέτρος να συνεχίση να τα αποκαλή ακάθαρτα. Τότε τρεις άνδρες που είχαν σταλή από τον Ιταλό εκατόνταρχο Κορνήλιο της Καισαρείας, ήλθαν στο σπίτι να ρωτήσουν για τον Πέτρο. Ο Θεός είπε τότε σ’ αυτόν τον εξ Ιουδαίων Χριστιανό απόστολο να πάη μαζί τους, «μηδόλως διστάζων, διότι εγώ απέστειλα αυτούς.» Έξη από τους περιτετμημένους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς της εκκλησίας της Ιόππης πήγαν μαζί με τον Πέτρο στην ακτή της Καισάρειας. Την επομένη, όταν μπήκαν στο σπίτι του εθνικού εκατόνταρχου Κορνηλίου, αυτός εξήγησε ότι είχε εμφανισθή μπροστά του άγγελος του Θεού και του είπε να στείλη να ζητήση τον Πέτρο στην Ιόππη, «όστις θέλει λαλήσει προς σε λόγους, δι’ ων θέλεις σωθή συ και πας ο οίκος σου.»—Πράξ. 10:1-33· 11:14.

7. Πόσο προχώρησε ο Πέτρος στην ομιλία του προς τους Εθνικούς μέσα στο σπίτι του Ιταλού εκατόνταρχου Κορνήλιου;

⁷ Ο Πέτρος, χωρίς να ξέρη τι επρόκειτο να συμβή, προχώρησε στο να δώση το άγγελμα για την επίγεια διακονία του Ιησού Χριστού, τον θάνατο και την ανάστασί του από τους νεκρούς με την παντοδυναμία του Θεού. Σ’ αυτό τον λόγο του ο Πέτρος έφθασε ως το σημείο να πη: «Και παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν και να μαρτυρήσωμεν ότι αυτός είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών. Εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι διά του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.»—Πράξ. 10:34-43.

8. Ενώ ο Πέτρος μιλούσε ακόμη, τι απόδειξι έδωσε ο Θεός ότι εδέχετο τώρα τους απερίτμητους πιστούς Εθνικούς στην αναγεννημένη από το πνεύμα εκκλησία ;

⁸ Σ’ αυτό το σημείο, ο Ιεχωβά Θεός έδωσε απόδειξι ότι εδέχετο τώρα τους πιστεύοντας Εθνικούς, μολονότι ήσαν απερίτμητοι, μέσα στην εκκλησία των αναγεννημένων από το πνεύμα Χριστιανών, διότι διαβάζομε τα εξής: «Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους, επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον. Και εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη· διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν.»—Πράξ. 10:44-46.

9. Στην αφήγησί του στην Ιερουσαλήμ, πώς περιέγραψε ο Πέτρος την ενέργεια του αγίου πνεύματος στην Καισάρεια, και με τι την παρέβαλε;

⁹ Όταν ο Πέτρος αφηγήθηκε ο ίδιος αυτά στην Ιερουσαλήμ, είπε: «Και ενώ ήρχισα να λαλώ, το Πνεύμα το Άγιον επήλθεν επ’ αυτούς καθώς και εφ’ ημάς κατ’ αρχάς [την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.]. Τότε ενεθυμήθην τον λόγον του Κυρίου, ότι έλεγεν· Ιωάννης μεν εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω. Εάν λοιπόν ο Θεός έδωκεν εις αυτούς την ίσην δωρεάν ως και εις ημάς, διότι επίστευσαν εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ τις ήμην ώστε να δυνηθώ να εμποδίσω τον Θεόν;»—Πράξ. 11:15-17.

10. Τι προσέταξε τότε. ο Πέτρος να γίνη μ’ αυτούς τους απερίτμητους Εθνικούς, και γιατί;

¹⁰ Τι έκανε λοιπόν τότε ο Πέτρος; «Τότε απεκρίθη ο Πέτρος· Μήπως δύναταί τις να εμποδίση το ύδωρ, ώστε να μη βαπτισθώσιν ούτοι, οίτινες έλαβον το Πνεύμα το Άγιον καθώς και ημείς [οι περιτετμημένοι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί]; Και προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου.»—Πράξ. 10:46-48.

11. (α.) Από τότε, οι αναγεννημένοι από το πνεύμα Εθνικοί πιστοί ήσαν ελεύθεροι να ενεργούν με ποια ιδιότητα; Γιατί; (β) Πώς η ενέργεια του αγίου πνεύματος ήταν η ίδια σε τρεις περιπτώσεις, με τρεις διακεκριμένες τάξεις;

¹¹ Έτσι «κατ’ αρχάς ο Θεός επεσκέφθη τα έθνη [τους απερίτμητους] ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν διά το όνομα αυτού.» (Πράξ. 15:14) Σ’ αυτή την περίπτωσι, μέσα στον οίκο του απερίτμητου εκατόνταρχου Κορνηλίου της Καισάρειας, ο Πέτρος χρησιμοποίησε άλλο ένα από τα «κλειδία της βασιλείας των ουρανών,» το τρίτο κλειδί. Από τότε, οι κεχρισμένοι με το πνεύμα μαθητές του Ιησού μπορούσαν να είναι μάρτυρές του «έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Εκείνο που άνοιξε ο Θεός μέσω του κλειδούχου Πέτρου παρέμεινε ανοιχτό για μια παγκόσμια μαρτυρία. Σύμφωνα μ’ αυτό, το άγιο πνεύμα του Θεού επέπεσε σε τρεις διακεκριμένες τάξεις πιστών, (1) στους βαπτισμένους 120 μαθητές και, κατόπιν, σε 3.000 περίπου προσήλυτους Ιουδαίους, σ’ όλους αυτούς που ήσαν στην Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ.· (2) στους βαπτισμένους Σαμαρείτες, αλλά μόνο μετά την άφιξι και τις υπηρεσίες των αποστόλων Πέτρου και Ιωάννου· και (3) στους πιστεύσαντες Εθνικούς που συγκεντρώθηκαν στο σπίτι του Κορνηλίου στην Καισάρεια το έτος 36 μ.Χ.—Πράξ. 1:15· 2:1-4,38, 41· 8:15-17· 10:44, 45· 11:15, 16.

ΔΙΑΝΟΙΞΙΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ‘ΠΟΛΥ ΟΧΛΟ’

12. Από τότε ποια τάξι ο Ιεχωβά εξήγε και μέσα από ποιους;

¹² Στο πέρασμα των αιώνων από τότε, ο Ιεχωβά εξήγε έναν «λαόν διά το όνομα αυτού» από τους περιτετμημένους Ιουδαίους, περιτετμημένους Σαμαρείτες και απερίτμητους Εθνικούς. (Αμώς 9:12) Αυτός ο λαός για το όνομα του Ιεχωβά έπρεπε ν’ αριθμή ακριβώς 144.000, που θα ενώνοντο με τον Ιησού στην ουράνια βασιλεία του.—Αποκ. 7:4-8· 14:1-3.

13. Τι τόνισαν οι εκδόσεις Τροφή διά Σκεπτομένους Χριστιανούς και Το Θείο Σχέδιο των Αιώνων για τις προκείμενες φύσεις και τη σωτηρία;

¹³ Τον Σεπτέμβριο του 1881 εξεδόθη από τη Σκοπιά το βιβλίο με τίτλο Τροφή διά Σκεπτομένους Χριστιανούς. Αργότερα, το 1886, εξεδόθη το βιβλίο Το Θείο Σχέδιο των Αιώνων. Αυτές οι δύο εκδόσεις τόνιζαν ότι η πνευματική φύσις και η ανθρώπινη ή γήινη φύσις είναι χωριστές και διακεκριμένες. Επομένως, η σωτηρία της αναγεννημένης από το πνεύμα εκκλησίας των 144.000 στον ουρανό, θα διέφερε από κείνη της λυτρωμένης ανθρωπότητας σε ζωή σ’ έναν επίγειο παράδεισο. Ωστόσο, η λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού θα ήταν η βάσις και για τα δύο αυτά είδη σωτηρίας.

14. Τι τόνιζε η δημόσια ομιλία που δόθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας την Κυριακή, 24 Φεβρουαρίου 1918;

¹⁴ Στις 24 Φεβρουαρίου 1918, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ ως πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά εξεφώνησε μια δημόσια ομιλία στην πόλι Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, Η.Π.Α. Ο τίτλος της ομιλίας ήταν «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσι Αποθάνει.» Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ύλη της καταπληκτικής αυτής ομιλίας δημοσιεύθηκε υπό μορφή βιβλίου. Αυτή η παρουσίασις τόνιζε ότι θα υπήρχαν επάνω στη γη άτομα προσκείμενα στη δικαιοσύνη που θα διαφυλάσσετο η ζωή τους στη διάρκεια της επικείμενης ημέρας της οργής του Θεού. Αυτοί θα επιζούσαν στη νέα τάξι του Θεού και θα είχαν την ευκαιρία να μην πεθάνουν ποτέ στη γη που θα μεταμορφωθή σε παράδεισο.

15. Τι εξέθετε η ομιλία του 1923 στο Λος Άντζελες, για την παραβολή του Ιησού περί προβάτων και εριφίων;

¹⁵ Και πάλι στο Λος Άντζελες, το 1923, έγινε μια συνέλευσις και ο πρόεδρος της Εταιρίας μίλησε για την παραβολή του Ιησού περί προβάτων και εριφίων. Χρησιμοποιώντας τη Γραφή απέδειξε το γεγονός ότι τα συμβολικά ‘πρόβατα’ αυτής της παραβολής είναι εκείνοι που τώρα, σ’ αυτόν τον ‘έσχατο καιρό,’ κάνουν καλό με διάφορους τρόπους στους πνευματικούς ή ‘αναγεννημένους’ αδελφούς του Ιησού. Ως αμοιβή γι’ αυτό, αυτοί οι αγαθοεργοί θα διεφυλάσσοντο στην επικείμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος, ο δε δοξασμένος «Υιός του ανθρώπου,» ο ουράνιος Βασιλεύς Ιησούς Χριστός, θα τους εισήγε στην επίγεια επικράτεια της χιλιετούς βασιλείας του. (Ματθ. 25:31-46) Αυτό λάμπρυνε τις επίγειες ελπίδες πολλών προβατοειδών ατόμων που έκαναν καλό στους ‘αδελφούς’ του Χριστού, σαν να το έκαναν κατ’ ευθείαν σ’ αυτόν τον ίδιο.

16, 17. Όταν, 12 χρόνια αργότερα, ήλθε το αποκορύφωμα αυτής της εξελίξεως για την κατανόησι της Γραφής, γιατί αυτό δεν αποτελούσε συνηθισμένη περίπτωσι;

¹⁶ Εν τούτοις, ένα αποκορύφωμα αυτής της εξελίξεως για την κατανόησι της Γραφής επήλθε 12 χρόνια αργότερα. Αυτό αποδείχθηκε ότι δεν ήταν μια συνηθισμένη περίπτωσις στην ανθρώπινη ιστορία. Η μεγάλη οικονομική κρίσις ήταν τότε στο έκτο της έτος. Το Ρωμαιο-Καθολικό «Άγιον Έτος» 1933 απέτυχε να φέρη την υποσχεμένη «ειρήνη και ευημερία.» Εξ αιτίας των συγκρούσεων με την Αιθιοπική Αυτοκρατορία, η Φασιστική Ιταλία προετοιμάζετο για πόλεμο και στις 3 Οκτωβρίου 1935, τα Ιταλικά στρατεύματα εισέβαλαν σ’ αυτή την Αυτοκρατορία. Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν στο τρίτο έτος της δικτατορίας του στη Γερμανία, και εδίωκε άγρια τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στις 4 Οκτωβρίου 1934, προειδοποιήθηκε με εκατοντάδες τηλεγραφημάτων απ’ όλη τη γη ότι, αν δεν σταματούσε να τους διώκη, ο Ιεχωβά θα κατέστρεφε και αυτόν και το Ναζιστικό του κόμμα. Αλλ’ αυτός ενεργώντας σαν ‘ερίφιο’ απεφάσισε να εξοντώση αυτή τη «φάρα» των ουδετέρων πολιτικά Χριστιανών από το Γερμανικό Ράιχ.

¹⁷ Το 1935, ο πρόεδρος της Αμερικής, Φράνκλιν Ντ. Ρούζβελτ, αντιμετώπισε δυσχέρειες που σχετίζονταν με το ίδρυμα που προστάτευε, τη NRA (Διοίκησι Εθνικής Ανορθώσεως), η δε εθνική κυβέρνησις υποχωρούσε στην πίεσι της Καθολικής Δράσεως. Η Σοβιετική Ρωσία ήταν κάτω από το καθεστώς του «ισχυρού ανδρός,» του Ιωσήφ Στάλιν. Η Ιμπεριαλιστική Ιαπωνία, ως επιθετικός εχθρός του Κομμουνισμού, εστρέφετο προς την άτυχη «Τριπλή Συμμαχία» με τη Φασιστική Ιταλία και τη Ναζιστική Γερμανία, για να σχηματίσουν τις Δυνάμεις του Άξονος. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ‘στα σκαριά’!

18. Πού έκαναν συνέλευσι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την άνοιξι του 1935, και ποιο ήταν το θέμα της δημόσιας ομιλίας;

¹⁸ Αν και οι παγκόσμιες κυβερνητικές υποθέσεις ήσαν κρίσιμες το 1935, το έτος εκείνο αποδείχθηκε ότι.ήταν ένας εξαιρετικά συγκινητικός καιρός για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί διεξήγαγαν μια συνέλευσι στην εθνική έδρα της Αμερικανικής κυβερνήσεως, στην Ουάσινγκτον , D.C., από τις 30 Μαΐου μέχρι και τις 3 Ιουνίου. Η δημόσια διάλεξις που δόθηκε την Κυριακή 2 Ιουνίου, είχε τον τίτλο «Κυβέρνησις» και μεταδόθηκε μέσω ραδιοφώνου στη Μεγάλη Βρεταννία, στην Ευρώπη, στην Αφρική και στα νησιά της θαλάσσης.—Βλέπε το τεύχος της 29 Αυγούστου 1935, Ο Χρυσούς Αιών.

19. Το απόγευμα της Παρασκευής στις 31 Μαΐου, ποιας τάξεως τα μέλη προσδιωρίσθηκαν, και ποια θα ήταν η πείρα αυτής της τάξεως ως προς τη ‘μεγάλη θλίψι’;

¹⁹ Προηγουμένως, το απόγευμα της Παρασκευής, στις 31 Μαΐου, εκφωνήθηκε μια ζωηρή διάλεξις προς τους παρευρισκομένους στη συνέλευσι. Λόγω της σπουδαιότητός της, μεταδόθηκε ταυτόχρονα από δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς. Προβατοειδή άτομα που ενδιαφέροντο για την αιώνια ζωή πάνω στη γη σε παραδεισιακή κατάστασι, προσκλήθηκαν ιδιαίτερα να παρακολουθήσουν τη συνέλευσι. Το ενδιαφέρον όλων των παρευρισκομένων στη συνέλευσι αιχμαλωτίσθηκε από το θέμα που δεν είχε κατανοηθή ως τότε, δηλαδή για τον ‘πολύ όχλο’ που είδε σε όραμα ο απόστολος Ιωάννης σύμφωνα με την περικοπή Αποκάλυψις 7:9-17. Τα μέλη εκείνου του ‘πολλού όχλου’ προσδιωρίσθηκαν προς ιδιαίτερη ευχαρίστησι του ορατού και αόρατου ακροατηρίου. Αυτοί δεν αποτελούν μια ουράνια, ‘αναγεννημένη’ τάξι Χριστιανών. Αποτελούν την επίγεια τάξι των ‘προβάτων’ της παραβολής του Ιησού που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 25:31-46. Αυτοί θα επιζήσουν στη γη κι έτσι ‘έρχονται εκ της θλίψεως της μεγάλης.’—Αποκ. 7:14.

20. Ποια υποχρέωσι ανέλαβαν εκείνοι που ήθελαν να είναι υποψήφια μέλη του ‘πολλού όχλου,’ και, αφού το πιστοποίησαν δημοσία, τι δεν έπρεπε να αναμένουν να κάνη το πνεύμα;

²⁰ Αυτοί αναλαμβάνουν την υποχρέωσι να παραδώσουν τους εαυτούς τους στον Καλό Ποιμένα του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό. Δείχνουν την παράδοσί τους με «καθιέρωσι» ή αφιέρωσι του εαυτού τους στον Ιεχωβά μέσω του Χριστού. Γραφικά αυτή η αφιέρωσις πρέπει να πιστοποιηθή με το εν ύδατι βάπτισμα στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του αγίου πνεύματος. (Ματθ. 28:19, 20) Αν λοιπόν, υπήρχαν άτομα που επιθυμούσαν να είναι υποψήφια μέλη του ‘πολλού όχλου,’ έπρεπε λογικά ν’ αφιερωθούν τώρα και να συμβολίσουν την αφιέρωσί τους με το εν ύδατι βάπτισμα. (Η Σκοπιά 15 Σεπτεμβρίου 1934, σελ. 82, παρ. 34) Δεν έπρεπε ν’ αναμένεται ότι, μετά το βάπτισμα τους, το πνεύμα του Θεού θα ‘επέπιπτε’ πάνω τους και θα τους αναγεννούσε σε ουράνια ζωή που αυτοί δεν τη ζητούσαν.

21. Μ’ αυτή την αποκάλυψι, τι υποκινήθηκαν εκατοντάδες ατόμων να κάνουν την επόμενη μέρα, και σε ποια «ποίμνη» εισέρρευσαν;

²¹ Η αποκάλυψις αυτή ήταν ηλεκτριστική, ιδιαίτερα για τους προβατοειδείς εκείνους που ποθούσαν μια θετική κατανόησι της θέσεως τους στη διάταξι του Ιεχωβά. Αναζωογονήθηκαν λοιπόν σε δράσι με την αποκάλυψι του ‘πολλού όχλου.’ Η επόμενη μέρα, Σάββατο 1 Ιουνίου, προγραμματίσθηκε έτσι ώστε να παράσχη μια ευκαιρία για το εν ύδατι βάπτισμα. Μεγάλη ήταν η χαρά των 840 υποψηφίων για βάπτισμα, από τους οποίους οι περισσότεροι βαπτίσθηκαν με την ελπίδα να καταταχθούν από τον Ιεχωβά με τους μέλλοντες ν’ ανήκουν στον ‘πολύ όχλο.’ Αποδείχθηκε ότι ήταν μια εξέχουσα περίπτωσις βαπτίσματος. Ήταν σαν ν’ ανοίχθηκαν οι καταρράκτες, και εισέρρευσαν πλήθη σε μια δημοσία ομολογημένη σχέση με τον Ιεχωβά, και τα οποία (πλήθη) εισήλθαν στη μια ποίμνη του Καλού Ποιμένος για να συντροφεύσουν τους πνευματικούς ‘αδελφούς’ του.—Ιωάν. 10:16· Ματθ. 25:34.

22. (α) Ποιο «κλειδίον» χρησιμοποιήθηκε, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Σε ποια κυβέρνησι κατευθύνθηκε η προσοχή τους την επόμενη μέρα, και ως τι θα την υπεδέχοντο;

²² Ήταν σαν να χρησιμοποίησε η τάξις του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ το «κλειδίον της γνώσεως» (Ματθ. 24:45-47· Λουκ. 11:52) και ξεκλείδωσε τη θύρα για να εισέλθουν τα υποψήφια μέλη του ‘πολλού όχλου’ σε θαυμάσια προνόμια. Η ανάληψις αυτών των προνομίων θα απεργάζετο γι’ αυτούς την έξοδό τους εκ της θλίψεως της μεγάλης και την είσοδό τους στην καθαρισμένη γη κάτω από τη νέα παγκόσμια κυβέρνησί της υπό τον Χριστό. Η προσοχή τους κατευθύνθηκε σ’ αυτή την κυβέρνησι την επόμενη μέρα με τη δημοσία ομιλία που είχε θέμα «Κυβέρνησις,» ένα θέμα πολύ καλά προσαρμοσμένο στην τότε υπάρχουσα παγκόσμια κατάστασι. Σ’ ένα μεγάλο ορατό ακροατήριο και σ’ ένα απείρως μεγαλύτερο ακροατήριο του ραδιοφώνου, η διάλεξις έδωσε έγκαιρη προειδοποίησι για την επικείμενη καταστροφή όλων των επιγείων κυβερνήσεων των κοσμικών ανθρώπων στον Αρμαγεδδώνα τον Πόλεμο του Θεού. Επίσης, η διάλεξις μεγάλυνε τη θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά διά του Χριστού, ως την μόνη ελπίδα όλης της ανθρωπότητας. Αυτή ήταν η θεία κυβέρνησις για το ‘μέγα πλήθος’ ή ‘πολύν όχλο’ και επευφημήθηκε ως η ένδοξη ελπίδα τους!a

23. (α) Με τη χρησιμοποίησι του ‘κλειδίου της γνώσεως,’ μήπως έκλεισε η θύρα για τους πιστούς που ήσαν κατάλληλοι για την ουράνια βασιλεία; (β) Τι μπορεί ν’ αναφερθή σαν ένδειξις, σχετικά μ’ αυτό;

²³ Εν τούτοις μ’ αυτή τη χρήσι του ‘κλειδίου της γνώσεως,’ μήπως έκλεισε ταυτόχρονα και η θύρα που δέχεται κατάλληλους πιστούς προς την ουράνια βασιλεία; Όχι, διότι ο Ιησούς Χριστός είναι Εκείνος που έχει το «κλεδίον του Δαβίδ» και αυτός μόνος μπορεί να κλείση αυτή τη θύρα. Η είσοδος ήταν ακόμη δυνατή σε ωρισμένους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Σε ένδειξι τούτου, ωρισμένα μέλη του κεχρισμένου υπολοίπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά, βαπτίσθηκαν στο νερό χρόνια ύστερα από τη σοβαρή εκείνη αποκάλυψι για τον ‘πολύν όχλο’ την άνοιξι του 1935 και τη δημοσίευσι αυτής της αποκαλύψεως στα τεύχη 1 και 15 Σεπτεμβρίου 1935 του περιοδικού Σκοπιά.—Αποκ. 3:7· Λουκ. 11:52· Ματθ. 23:13.

24. (α) Τι θα εμποδίση την είσοδο σε άλλους προς τη «μία ποίμνη» κάτω από τον Καλό Ποιμένα; (β) Με ποια ιδιότητα προσδέχεται ο Ποιμήν τα «πρόβατα» στη «μία ποίμνη»;

²⁴ Μόνο το ξέσπασμα της ‘μεγάλης θλίψεως’ μπορεί να εμποδίση την περαιτέρω είσοδο ανθρώπων στις τάξεις των προβατοειδών που θα αποτελέσουν τον ‘πολύν όχλο’ ή «μέγα πλήθος». (Μετάφρασις Νέου Κόσμου) Η οδός διαφυγής από την καταστροφή μ’ αυτό το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων θα είναι τότε μια χαμένη ευκαιρία για σωτηρία. Όλ’ αυτά τα χρόνια από το 1935, η θύρα προς την «μία ποίμνη» του Καλού Ποιμένος παρέμεινε ανοιχτή. Πάνω από δύο εκατομμύρια άτομα έχουν εισέλθει. Ο Καλός Ποιμήν, Ιησούς Χριστός, είπε: «Εγώ είμαι η θύρα των προβάτων.» (Ιωάν. 10:7-9) Σαν «θύρα» λοιπόν ο Ιησούς δέχεται ακόμη τους φίλους των πνευματικών «αδελφών» του και τους χωρίζει από τα «ερίφια» που δεν θα επιζήσουν ποτέ από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και από τον ‘πόλεμο’ του Αρμαγεδδώνος. Όλοι όσοι θέλουν τώρα, ας ακούσουν τη «φωνήν» του Καλού Ποιμένος όπως εκφράζεται τώρα μέσω των πνευματικών «αδελφών» του που είναι ακόμη στη γη. (Ιωάν. 10:16) Τι μεγαλειώδες είναι το προνόμιό τους ν’ απολαύσουν την ασφάλεια της ‘μιας ποίμνης’ κάτω από τον ‘ένα ποιμένα’!

[Υποσημειώσεις]

Σχετικά με ό,τι επακολούθησε αυτή την πρότασι, η εφημερίς Κήρυξ της Ουάσινγκτον έγραψε:

«Σαν ένα παλιρροϊκό κύμα, το μεγάλο εκείνο πλήθος που ήταν μέσα και γύρω από την αίθουσα σηκώθηκε στο πόδι. Χέρια υψώθηκαν, και οι μάρτυρες του Ιεχωβά με όλη τη δύναμι των πνευμόνων τους φώναξαν καταφατικά. Τα παράθυρα της αιθούσης έτριζαν καθώς το κύμα του ήχου προσέκρουε πάνω τους, και η φωνή του πλήθους, όπως υπελόγισε η αστυνομία, μπορούσε εύκολα ν’ ακουσθή σε απόστασι ενός μιλίου.»

Παρόμοιες σκηνές έγιναν την ίδια στιγμή στο Λονδίνο, στο Μπελφαστ, στη Γλασκώβη, στη Κοπεγχάγη και σε εκατοντάδες άλλους τόπους, σε πολλά μέρη της γης.—Ο Χρυσούς Αιών, τεύχος 19 Ιουνίου 1935, σελ. 598 (στην Αγγλική)· βλέπε επίσης «Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1936», σελ. 62, παρ. 3 (στην Αγγλική).