Μη Πέφτετε Θύματα Στους Σύγχρονους Ιουδαΐζοντες!

ΠΡΙΝ από 1.900 χρόνια, μια ομάδα ανθρώπων προσπάθησε να αναβιώση το παρελθόν. Ενεργώντας έτσι στερήθηκαν μεγάλες ευλογίες. Ποιοι ήσαν αυτοί;

Ήσαν άτομα που ισχυρίζοντο ότι ήσαν Χριστιανοί, αλλά στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να κάνουν μια αποστατική συγχώνευσι της Χριστιανοσύνης και του Ιουδαϊσμού. Ήσαν Ιουδαΐζοντες. Δίδασκαν ότι οι Εθνικοί που έγιναν Χριστιανοί έπρεπε να περιτέμνωνται «κατά το έθος του Μωυσέως» για να σωθούν. Μάλιστα, μερικοί απ’ αυτούς πίστευαν ότι έπρεπε να διδάσκουν τους νέους πιστούς να τηρούν το Μωσαϊκό νόμο.—Πράξ. 15:1-5.

Οι Ιουδαΐζοντες είχαν μεγάλη συναίσθησι του γεγονότος ότι επί 1.500 χρόνια και πλέον, ο Θεός είχε πολιτευθή αποκλειστικά με τον Ιουδαϊκό λαό. Στη διάρκεια εκείνου του καιρού, όποιος ήθελε να γίνη λάτρης του Ιεχωβά και ήταν από άλλο έθνος, έπρεπε να γίνη προσήλυτος, να μεταστραφή στον Ιουδαϊσμό. Ένα τέτοιο άτομο έπρεπε να ‘περιτμηθή και να υποχρεωθή να τηρή το νόμο του Μωυσέως,’ δηλαδή αυτό ακριβώς που ήθελαν να κάνουν και οι Ιουδαΐζοντες στους νέους Χριστιανούς μαθητές.

Εν τούτοις, με την ίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας, επήλθε κάποια αλλαγή. Δεν χρειαζόταν πια να είναι ένας Ιουδαίος ή Ιουδαίος προσήλυτος για να υπηρετή τον Θεό. Ούτε έπρεπε η αλλαγή αυτή να φανή παράξενη. Όπως τόνισε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, ο Ιεχωβά είχε προείπει πολλά μέσω των αρχαίων προφητών του. «Καθώς και εν τω Ωσηέ λέγει,» παρατήρησε ο Παύλος, «Θέλω καλέσει λαόν μου τον ου λαόν μου.»—Ρωμ. 9:25· Ωσηέ 2:23.

Χρειαζόταν πίστις από έναν Ιουδαίο του πρώτου αιώνα για να γίνη Χριστιανός—πίστις σε ότι έλεγαν οι προφητείες του Ιεχωβά για τη σύναξι του λαού του από τα έθνη, καθώς και από τους φυσικούς Ιουδαίους. Χρειαζόταν ταπεινοφροσύνη για τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς να αναγνωρίσουν ότι η γέννησις κάποιου ως Ιουδαίου, δεν τον έκανε πια αυτομάτως μέλος του λαού του Θεού. Οι Ιουδαΐζοντες δεν είχαν αυτή την πίστι ή ταπεινοφροσύνη. Προσπαθούσαν να προσκολληθούν στο παρελθόν, και έτσι έχασαν θαυμαστές ευλογίες. Με ποια έννοια;

Μεγαλοποιώντας τη σπουδαιότητα του ότι ήσαν φυσικοί Ιουδαίοι, απέτυχαν να κατανοήσουν τι σημαίνει να είναι κανείς πνευματικός Ιουδαίος. Εκείνο τον καιρό η οδός ήταν ανοιχτή για κείνους που εγίνοντο μέλη του «Ισραήλ του Θεού»—του πνευματικού Ισραήλ. (Γαλ. 6:15, 16) Ο Ισραήλ του Θεού αποτελείται από 144.000 άτομα τα οποία η Γραφή περιγράφει ότι είναι στον ουρανό με τον Ιησού Χριστό. Τι ένδοξη προοπτική!—Αποκ. 7:1-8· 14:1-5.

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ» ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ;

Σήμερα δεν είναι πια δύσκολο να φαντασθούν οι άνθρωποι Χριστιανούς που πηγαίνουν στον ουρανό για να είναι με τον Χριστό Ιησού. Επί πολλούς αιώνες οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δίδασκαν ότι όλοι όσοι ήσαν καλά μέλη των εκκλησιών τους θα πάνε στον ουρανό. Έτσι και σήμερα, διδάσκουν ότι όλοι οι Χριστιανοί είναι πνευματικοί Ισραηλίτες.

Μια τέτοια διδασκαλία αφήνει αναπάντητα πολλά βασικά Γραφικά ερωτήματα. Παραδείγματος χάριν, ο Παύλος είπε σε μέλη του πνευματικού Ισραήλ ότι «εάν δε είσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.» (Γαλ. 3:29) Ποια ήταν αυτή η επαγγελία: Ήταν η επαγγελία που είχε δώσει ο Θεός στον Αβραάμ πριν από πολύ καιρό ότι αυτός θα αποκτούσε «σπέρμα» και ότι «εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.»—Γέν. 22:18.

Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα, Αν οι πνευματικοί Ισραηλίτες αποτελούν το «σπέρμα» του Αβραάμ, ποια είναι τα «έθνη» που ευλογούνται; Ασφαλώς, αυτά τα έθνη θα συμπεριελάμβαναν τα αναστημένα άτομα που έζησαν προ Χριστού. Αλλά αυτό είναι όλο; Μήπως δείχνουν οι Γραφές ότι όλοι οι Χριστιανοί που ζουν στον καιρό που εκπληρώνονται οι επαγγελίες, θα ήσαν πνευματικοί Ισραηλίτες; Αντιθέτως!

Εξετάστε τι προελέχθη στο προφητικό βιβλίο της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο 7. Τα πρώτα οκτώ εδάφια αυτού του κεφαλαίου περιγράφουν τη σφράγισι των 144.000 ατόμων που αντιπροσωπεύουν ‘πάσαν φυλήν των υιών Ισραήλ.’ Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί είναι πνευματικοί Ισραηλίτες. Τότε;

«Μετά ταύτα είδον, και ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον· Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»—Αποκ. 7:9, 10.

Είναι αυτοί οι τελευταίοι, Χριστιανοί; Σαφώς, εφόσον είναι επιδοκιμασμένοι από τον Θεό και αποδίδουν τη σωτηρία τους στον Αμνό του, τον Ιησού Χριστό.

Μήπως είναι και πνευματικοί Ισραηλίτες; Σαφώς όχι, εφόσον αυτοί περιγράφονται ότι εξέρχονται απ’ όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες, ύστερα από την περιγραφή του Ιωάννου για τη σφράγισι των 144.000 μελών του πνευματικού Ισραήλ. Έτσι, είναι φανερό ότι όλοι οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες.

ΠΡΟΕΛΕΧΘΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

Το γεγονός ότι πολλοί Χριστιανοί δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, δεν πρέπει να μας εκπλήσση. Ο ίδιος ο Ιησούς προείπε αυτά τα γεγονότα στη γνωστή παραβολή του για τον καλό ποιμένα. Σ’ αυτή την παραβολή του ο Ιησούς μίλησε για μια αυλή (ή μάνδρα) για μια μικρότερη ποίμνη, και για μια πολύ μεγαλύτερη ποίμνη, που αποτελείται από την μικρότερη καθώς και από τα ‘άλλα του πρόβατα.’

Ο Ιησούς, αφού εξέτασε δια μακρών τα πρόβατα που ‘εισέρχονται και εξέρχονται’ από την αυλή, στη συνέχεια είπε: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γείνει μια ποίμνη, εις ποιμήν.» (Ιωάν. 10:8, 16) Τι εννοούσε ο Ιησούς με τη φράσι «άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης»;

Ο Ιησούς περιέγραφε μια μεγάλη ποίμνη, μερικά μέλη της οποίας ζούσαν μέσα στην αυλή (μάνδρα) και μερικά μέλη δεν ζούσαν εκεί. Όλα τα πρόβατα ανήκαν στην ίδια μεγάλη ποίμνη, αλλά δεν ζούσαν όλα μέσα στην αυλή (μάνδρα). Η ποίμνη θα ήταν πολύ μεγάλη—ακαθορίστου μεγέθους—αλλά μόνο ένας περιωρισμένος αριθμός προβάτων θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα στην αυλή, η οποία χαρακτηριστικά ήταν μια λιθόκτιστη μάνδρα με τοίχους ωρισμένου μήκους και ύψους.—Ιωάν. 10:1-9.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ «ΙΟΥΔΑΪΖΟΝΤΕΣ»

Πολλοί σήμερα πιστεύουν ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, ακριβώς όπως οι αρχαίοι Ιουδαΐζοντες πίστευαν ότι όλοι οι Χριστιανοί έπρεπε να είναι ή κατά γράμμα Ιουδαίοι, ή προσήλυτοι. Όλα τα μεγάλα δόγματα του Χριστιανικού κόσμου το διδάσκουν αυτό. Έτσι λοιπόν, εξηγούν την παραβολή του Ιησού ως να σημαίνη ότι οι πρώτοι Χριστιανοί μαθητές ήσαν μέσα από την ‘αυλή’, του Ιουδαϊσμού, και οι μετέπειτα μαθητές, ήσαν τα «άλλα πρόβατα» που ελήφθησαν έξω απ’ αυτή την ‘αυλή’ και ήσαν Εθνικοί. Έπειτα, σύμφωνα με τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, τόσο τα «πρόβατα» που ήσαν μέσα στην ‘αυλή’ όσο και τα «άλλα πρόβατα» έγιναν πνευματικοί Ισραηλίτες με ουράνια ελπίδα.

Μολονότι αυτό είναι λογικοφανές, παραβλέπει ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της παραβολής του Ιησού. Ο Ιησούς ετόνισε ότι θα υπήρχαν συνεχώς πρόβατα μέσα στην «αυλή» καθώς και «πρόβατα» έξω απ’ αυτήν, στην μεγάλη ποίμνη του. Πουθενά δεν δείχνει η παραβολή ότι τα «άλλα πρόβατα» είναι κάπως στριμωγμένα μέσα στη μικρή ‘αυλή’, ή μάνδρα. Ούτε δείχνει η παραβολή ότι η ίδια η αυλή καταστράφηκε έτσι ώστε να μην υπάρχη πια διαφορά μεταξύ των προβάτων που ήσαν άλλοτε μέσα σ’ αυτή και των ‘άλλων προβάτων.’ Το σχόλιο του Ιησού ότι τα πρόβατα θα ‘εισήρχοντο και θα εξήρχοντο’ από τη μάνδρα και θα ‘εύρισκαν βοσκήν’, δείχνει ότι η μάνδρα αποτελούσε μια μόνιμη διάταξι. Παριστάνει τη συνεχιζόμενη διάταξι της Αβραμιαίας διαθήκης, όχι της διαθήκης του Νόμου, την οποίαν ο Θεός ‘αφήρεσεν εκ του μέσου προσηλώσας επί του σταυρού.’ (Κολ. 2:14) Αλλά δεν θα μπορούσαν να έχουν πρόσοδο στην μάνδρα όλοι όσοι ανήκαν στην ποίμνη. Όπως το διατυπώνει η Σύγχρονη Αγγλική Μετάφρασις, «Υπάρχουν και άλλα πρόβατα που ανήκουν σ’ εμένα και δεν είναι σ’ αυτή την μάνδρα,» μολονότι και αυτά επίσης, «ευλογούνται» δια της πίστεως και της υπακοής.

Αν η αυλή ή μάνδρα παριστάνη μια συνεχιζόμενη διάκρισι μεταξύ δυο τάξεων Χριστιανών, τότε δεν μπορεί να παραστήση τη διαφορά μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών, διότι αυτή η διάκρισις καταργήθηκε στο αναγεννημένο από το πνεύμα ‘μικρό ποίμνιο’. (Λουκ. 12:32) Όπως το διατύπωσε ο Παύλος: «Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού.»—Γαλ. 3:28· Εφεσ. 2:15.

Η μόνη συνεχιζόμενη διάκρισις μεταξύ δύο τάξεων Χριστιανών θα ήταν η διάκρισις μεταξύ εκείνων που είναι πνευματικοί Ιουδαίοι και εκείνων που δεν είναι. Είναι η ίδια, όπως και η διάκρισις μεταξύ του «σπέρματος» του Αβραάμ και των ‘εθνών’ τα οποία θα ευλογούντο απ’ αυτό. Είναι η ίδια, όπως η διάκρισις μεταξύ των 144.000 μελών του πνευματικού Ισραήλ, που μνημονεύονται στην Αποκάλυψι κεφάλαιο 7, και του αναρίθμητου ‘πολλού όχλου’ ατόμων απ’ όλα τα έθνη που μνημονεύονται αμέσως κατόπιν.

Ακριβώς όπως οι πρώτοι δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι ένα άτομο θα μπορούσε να λατρεύη τον Θεό χωρίς να είναι Ιουδαίος ή προσήλυτος, έτσι και οι σημερινοί «Ιουδαΐζοντες» δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι ένα άτομο μπορεί να λατρεύη τον Θεό χωρίς να είναι πνευματικός Ιουδαίος. Λέγουν ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι κεχρισμένοι ως κληρονόμοι της Βασιλείας. Ωστόσο, από το έτος 1935, εκατομμύρια «άλλα πρόβατα» λατρεύουν πιστά τον Θεό παρά τον χλευασμό και μερικές φορές το διωγμό των συγχρόνων Ιουδαϊζόντων, στους οποίους περιλαμβάνονται και μέλη και κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου.

Αυτά τα «άλλα πρόβατα» είναι Χριστιανοί. Πιστεύουν απόλυτα στη λυτρωτική θυσία του Χριστού και ακολουθούν τα ίχνη του. Εν τούτοις δεν επιθυμούν να πάνε στον ουρανό. Μολονότι η Γραφή τονίζει ότι το πνεύμα του Θεού μαρτυρεί στα μέλη του πνευματικού Ισραήλ ότι έχουν ουράνια ελπίδα, αυτό το πνεύμα δεν δίνει τέτοια μαρτυρία στα «άλλα πρόβατα.» (Ρωμ. 8:15-17) Η ύπαρξις αυτών των πιστών Χριστιανών που δεν έχουν ουράνια ελπίδα δεν μπορεί να εξηγηθή αν όλοι οι Χριστιανοί πηγαίνουν στον ουρανό, όπως ισχυρίζεται ο Χριστιανικός κόσμος. Αλλά υπάρχουν, και αριθμούν πάνω από 2.000.000, που παράγουν τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού με αφθονία, μολονότι το ίδιο αυτό πνεύμα δεν τους λέει ότι θα πάνε στον ουρανό.—Γαλ. 5:22, 23.

Στον πρώτο αιώνα χρειαζόταν κανείς πραγματικό θάρρος για να αποδεχθή τη διδασκαλία του αποστόλου Παύλου και να παραδεχθή ότι ένας που δεν ήταν Ιουδαίος ή προσήλυτος, μπορούσε να είναι Χριστιανός. Λίγοι άνθρωποι πίστευαν όπως ο Παύλος. Οι Ιουδαίοι μπορούσαν ως το 70 μ.Χ. να δείχνουν το ναό τους στην Ιερουσαλήμ, στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι αποτελούσαν ακόμη την οργάνωσι του Θεού. Ή, αν αυτό δεν έπειθε τους ανθρώπους, μπορούσαν να καταφεύγουν σε άμεσο διωγμό, όπως έκαναν συχνά.—Πράξ. 9:23· 14:19· 20:3· 23:12-15.

Σήμερα, μόνο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποδεικνύουν από τις Γραφές ότι άτομα μπορούν να είναι Χριστιανοί χωρίς να είναι πνευματικοί Ιουδαίοι. Όπως συνέβαινε στον πρώτο αιώνα, αυτοί οι Χριστιανοί είναι συγκριτικά λίγοι σε αριθμό, και συχνά δεν είναι δημοφιλείς. Ο Χριστιανικός κόσμος, που ισχυρίζεται ότι όλα τα μέλη του είναι πνευματικοί Ιουδαίοι, μπορεί να καυχάται για το μέγεθός του, τον πλούτο του, τους πολλούς ναούς του, και να προσπαθή έτσι ν’ αποδείξη ότι είναι η οργάνωσις του Θεού. Όταν αποτυγχάνη σ’ αυτό, μπορεί να καταφύγη σε άμεσο διωγμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως κάνει συχνά.

Αν μεγαλώσατε με την πίστι ότι θα πάτε στον ουρανό επειδή είσθε μέλος κάποιας εκκλησίας του Χριστιανικού κόσμου, τότε είσθε σε μια θέσι πολύ όμοια με εκείνη ενός Ιουδαίου, ο οποίος μπορεί να είχε ακούσει το κήρυγμα από τον απόστολο Παύλο. Αλλά έχετε την ταπεινότητα και την πίστι που απαιτείται να εξετάσετε προσεκτικά όσα τονίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από την Αγία Γραφή; Δηλαδή, είσθε αρκετά ταπεινός να λατρεύετε τον Θεό έστω και αν δεν είσθε από το ‘μικρό ποίμνιον’ των πνευματικών Ισραηλιτών; Αν ναι, μπορείτε να προετοιμάζεσθε για τις θαυμάσιες ευλογίες που πρόκειται σε λίγο καιρό να λάβουν ‘όλα τα έθνη της γης’ μέσω του Ιησού Χριστού και του ‘μικρού ποιμνίου!’—Γέν. 22:18.