Η Μέρα Κρίσεως των Θεών

«Τις Θεός όμοιός σου;»—Μιχ. 7:18.

1. Μολονότι αμφισβητούν την ύπαρξη του Ιεχωβά, σε τι πιστεύουν σαν υπερανθρώπινες διάνοιες οι περισσότεροι άνθρωποι;

ΣΗΜΕΡΑ όλο και περισσότεροι άνθρωποι λένε: ‘Δεν υπάρχει Θεός!’ Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο λόγος τους που το λένε αυτό, η Γραφή λέει: «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Θεός.» (Ψαλμ. 14:1) Μολονότι πολλοί αρνούνται την ύπαρξη του Ιεχωβά, η πλειονότητα του ανθρώπινου γένους πιστεύει σε αναρίθμητους θεούς. Μόνο στην Ινδία οι Ινδουιστές πιστεύουν σ’ εκατοντάδες εκατομμύρια θεούς.

2. Σ’ αυτή τη μέρα όταν αμφισβητείται η θεότητα όλων εκείνων που ονομάζονται θεοί, ποιος ενεργεί σαν δικαστής;

² Η Γραφή αναγνωρίζει ότι υπάρχουν πολλοί λεγόμενοι θεοί ή που θέλουν να παραστήσουν τους θεούς. Ο Ψαλμός 82:1, 6 λέει: «Ο Θεός ίσταται εν τη συνάξει των δυνατών· αναμέσον των θεών θέλει κρίνει. Εγώ, είπα, θεοί είσθε σεις και υιοί Υψίστου πάντες.» Επίσης, ο Ψαλμός 97:1, 7 λέει: «Ο Κύριος βασιλεύει . . . Ας αισχυνθώσι πάντες οι λατρεύοντες τα γλυπτά, οι καυχώμενοι εις τα είδωλα· προσκυνείτε αυτόν, πάντες οι θεοί.» Η θεότητα όλων εκείνων που οι άνθρωποι λατρεύουν βρίσκεται τώρα κάτω από αμφισβήτηση. Η μέρα κρίσεώς τους έφτασε. Ο Ιεχωβά κρίνει.

3. Το όνομα τίνος Ιουδαίου προφήτη ήταν πρόκληση σ’ όλους τους θεούς του κόσμου τον όγδοο αιώνα π.Χ., και γιατί:

³ Τον όγδοο αιώνα π.Χ., υπήρχε ένας προφήτης που το όνομά του ήταν μια πρόκληση για όλους τους θεούς του κόσμου. Το όνομά του, Μιχαίας, σημαίνει «Ποιος είναι όμοιος με τον Γιαχ;» δηλαδή, όμοιος με τον Ιεχωβά.—Μιχ. 1:1· Ιερ. 26:18.

4. Με ποια προκλητική ερώτηση σ’ όλους εκείνους που ονομάζονται θεοί ασχολείται ο Μιχαίας και το προφητικό του βιβλίο;

⁴ Αντιπαραβάλλοντας τον εαυτό του με τους λαούς των ειδωλολατρικών εθνών, ο προφήτης Μιχαίας μιλάει για τον εαυτό του και για άλλους πιστούς ανθρώπους σαν τον εαυτό του και λέει: «Πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του θεού αυτού· ημείς δε θέλομεν περιπατεί εν τω ονόματι Κυρίου του Θεού ημών εις τον αιώνα και εις τον αιώνα.» (Μιχ. 4:5) Πολύ κατάλληλα, ως το τέλος του προφητικού του βιβλίου ο Μιχαίας θέτει το προκλητικό ερώτημα, «Τις θεός όμοιός σου, συγχωρών ανομίαν και παραβλέπων την παράβασιν του υπολοίπου της κληρονομίας αυτού;»—Μιχ. 7:18.

5. Μπροστά σε ποιους έχει θέσει ανοικτά την περίπτωσή του ο Ιεχωβά σύμφωνα με το Μιχαίας 1:2-4, και πάνω σε ποιο ζήτημα;

⁵ Το ζήτημα της θεότητας είναι ένα ζήτημα που χρειάζεται παγκόσμια εξέταση, και ο Ιεχωβά φέρνει την υπόθεση μπροστά σ’ ολόκληρο το ακροατήριο, ειδικά μπροστά σ’ εκείνους που ισχυρίζονται ότι τον αντιπροσωπεύουν πάνω στη γη. Αυτό το γεγονός είναι πολύ σαφές από τα λόγια του Μιχαία 1:2-4: «Ακούσατε, πάντες οι λαοί· πρόσεχε, γη, και το πλήρωμα αυτής, και ας ήναι Κύριος ο Θεός μάρτυς εις εσάς, ο Κύριος εκ του ναού του αγίου αυτού. Διότι ιδού, ο Κύριος εξέρχεται εκ του τόπου αυτού και θέλει καταβή και πατήσει επί τα ύψη της γης. Και τα όρη θέλουσιν αναλύσει υποκάτω αυτού και αι κοιλάδες θέλουσι διασχισθή ως κηρός από προσώπου πυρός και ως ύδατα καταφερόμενα εις κατήφορον.»

6. Πώς εξηγεί ο Ιεχωβά τη σημασία εκείνων των τρομερών σχημάτων λόγου στο Μιχαίας 1:12· 2:3, 4· 4:10;

⁶ Στην περαιτέρω μαρτυρία του, ο Ιεχωβά εξηγεί την έννοια αυτών των τρομερών σχημάτων λόγου λέγοντας:

«Επειδή κατέβη κακόν από του Κυρίου εις την πύλην της Ιερουσαλήμ.» (Μιχ. 1:12) «Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος· Ιδού, εναντίον του γένους τούτου εγώ βουλεύομαι κακόν, εκ του οποίου δεν θέλετε ελευθερώσει τους τραχήλους σας ουδέ θέλετε περιπατεί υπερηφάνως, διότι ο καιρός ούτος είναι κακός. Εν τη ημέρα εκείνη θέλει ληφθή παροιμία εναντίον σας, και θέλει θρηνήσει ο θρηνών με θρήνον και ειπεί, Διόλου ηφανίσθημεν· ηλλοίωσε την μερίδα του λαού μου· πώς απεμάκρυνεν αυτήν απ’ εμού.» (Μιχ. 2:3, 4) «Κοιλοπόνει και αγωνίζου, θυγάτηρ Σιών, ως η τίκτουσα, διότι τώρα . . . θέλεις υπάγει έως της Βαβυλώνος.»—Μιχ. 4:10.

7. Καθώς διαβάζουμε τους λόγους για τους οποίους ο Ιεχωβά ανάλαβε τέτοια δραστική ενέργεια, ποιο σύγχρονο αντίστοιχο θα πρέπει να έχουμε στο νου, και ειδικά για ποια κακά πράγματα;

⁷ Καθώς ανασκοπούμε τους λόγους που εκθέτει ο Ιεχωβά για τη δραστική ενέργεια που παίρνει ας έχουμε στο νου μας τον σημερινό λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, γιατί αυτός είναι το αντίστοιχο του άπιστου Ισραήλ των ημερών του Μιχαία. Καθώς ο Ιεχωβά συνεχίζει και δίνει δημόσια μαρτυρία, εξηγεί: «Διά την ασέβειαν του Ιακώβ είναι άπαν τούτο και διά τας αμαρτίας του οίκου Ισραήλ.» Ανάμεσα στις αμαρτίες εκείνες ο Ιεχωβά αναφέρει τη λατρεία στους «υψηλούς τόπους» αντί στο ναό στην Ιερουσαλήμ, και τη λατρεία τους των «γλυπτών.»—Μιχ. 1:5-7.

8, 9. (α) Σύμφωνα με το Μιχαίας 2:1, 2· 3:1-3, πώς οι Ισραηλίτες εκμεταλλεύονταν τους συμπατριώτες τους Ισραηλίτες; (β) Για ποιον υπηρετούσε ο Μιχαίας σαν ορατός μάρτυρας, και με ποια μέσα;

⁸ Εκτός από τα προηγούμενα, ο Ιεχωβά αναφέρει «τους διαλογιζομένους ανομίαν,» και «μηχανευομένους κακόν εν ταις κλίναις αυτών.» Προσθέτει: «Μόλις φέγγει η αυγή και πράττουσιν αυτό, διότι είναι εν τη δυνάμει της χειρός αυτών. Και επιθυμούσιν αγρούς και λαμβάνουσι διά της βίας, και οίκους και αρπάζουσιν αυτούς· ούτω διαρπάζουσιν άνθρωπον και τον οίκον αυτού, ναι, άνθρωπον και την κληρονομίαν αυτού.» (Μιχ. 2:1, 2) «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε την κρίσιν; Οι μισούντες το καλόν και αγαπώντες το κακόν, οι αποσπώντες το δέρμα αυτών επάνωθεν αυτών και την σάρκα αυτών από των οστών αυτών, οι κατατρώγοντες έτι την σάρκα του λαού μου και εκδείροντες το δέρμα αυτών επάνωθεν αυτών και συντρίβοντες τα οστά αυτών και κατακόπτοντες αυτά ως διά χύτραν και ως κρέας εν μέσω λέβητος.»—Μιχ. 3:1-3.

⁹ Μ’ αυτά τα λόγια ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά έπαιξε το ρόλο «μάρτυρα» ενάντια στο αρχαίο βασίλειο του Ιούδα. Ο προφήτης του Μιχαίας έπρεπε να υπηρετήσει σαν ορατός μάρτυράς Του, κι αυτό χρειάσθηκε μεγάλο θάρρος από μέρους του, ναι, μεγάλη πνευματική δύναμη. Αλλά ο Μιχαίας ήταν αντάξιος της υπηρεσίας για την οποία κλήθηκε. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί μας λέει τα εξής λόγια: «Εγώ βεβαίως είμαι πλήρης δυνάμεως διά του πνεύματος του Κυρίου και κρίσεως και ισχύος, διά να απαγγείλω εις τον Ιακώβ την παράβασιν αυτού και εις τον Ισραήλ την αμαρτίαν αυτού.»—Μιχ. 3:8.

10. Με ποιο τρόπο φερόταν άδικα ο Ισραήλ στον ίδιο τον Θεό, και πώς ο Μιχαίας σαν παράδειγμα για μας, δεν ήταν ένας αδύνατος πνευματικά άνθρωπος;

¹⁰ Το ίδιο πνεύμα του Ιεχωβά που δυνάμωσε τον Μιχαία να διακηρύξει το δυνατό άγγελμα κρίσεως με τα λόγια του στόματος, τον υποκίνησε επίσης να καταγράψει αυτό το σκληρό άγγελμα από τον αληθινό Θεό. Ο Μιχαίας είχε κάτι που οι ψευδοπροφήτες, οι οραματιστές και οι μάντεις των ημερών εκείνων δεν είχαν, κι έτσι είχε την «απάντησι» του Ιεχωβά στα εθνικά προβλήματα, δηλαδή, στην «παράβασιν» του Ιακώβ και στην «αμαρτίαν» του Ισραήλ. Προσωπικά, ο Μιχαίας είχε αίσθημα δικαιοσύνης, και γι’ αυτό αντιλαμβανόταν καλά ότι ο λαός του φερόταν στον Θεό άδικα, παρέβαινε αναίσθητα το νόμο του Θεού και παραβίαζε την εθνική διαθήκη που είχαν κάνει μαζί του μέσω του μεσίτη Μωυσή. Ο Μιχαίας είναι ένα έξοχο παράδειγμα για τους σημερινούς Χριστιανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί δεν ήταν κάποιο θρησκευτικό ανθρωπάκι, αλλά ήταν γεμάτος από πνευματική δύναμη για να ονομάσει την αμαρτία, αμαρτία!

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

11. Σε ποιους αποδίδεται ευθύνη για την κακή ηθική και θρησκευτική κατάσταση στον αρχαίο Ισραήλ και σήμερα στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο;

¹¹ Ο Ιεχωβά των δυνάμεων δεν ήταν ο υπεύθυνος για τις κακές συνθήκες στο έθνος του αρχαίου Ισραήλ. Ούτε και είναι υπεύθυνος για τις κακές συνθήκες ηθικά και θρησκευτικά μέσα στο σημερινό αντίστοιχο του Ισραήλ, τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο. Οι υπεύθυνοι στις μέρες του Μιχαία, καθώς και σήμερα, ήταν και είναι «ο θεός του αιώνος τούτου,» ο Σατανάς ο Διάβολος, και όλοι οι δαιμονικοί θεοί που συνδέονται μαζί του. (Ματθ. 4:3, 4· 2 Κορ. 4:4) Σύμφωνα μ’ αυτό είναι γραμμένο: «Πάντες οι λαοί θέλουσι περιπατεί έκαστος εν τω ονόματι του Θεού αυτού.» (Μιχ. 4:5) «Είναι λεγόμενοι θεοί είτε εν τω ουρανώ είτε επί της γης, καθώς και είναι θεοί πολλοί και κύριοι πολλοί.» (1 Κορ. 8:5) Όλοι αυτοί οι ψεύτικοι θεοί είχαν τον απαιτούμενο χρόνο για να κάνουν όλο το κακό που μπορούσαν.

12. Πώς θα εκτελέσει ο Ιεχωβά ευδιάκριτη κρίση πάνω σ’ όλους εκείνους τους ψεύτικους θεούς;

¹² Τώρα, όμως έφθασε ο καιρός για να φέρει όλους αυτούς ο Ιεχωβά ο Παντοδύναμος Θεός σε κρίση και να βάλει τέρμα σ’ όλες τις μορφές λατρείας τους μέσω ναών, ιερέων, ειδώλων και γλυπτών και τελετουργιών και θυσιών. Ο Ιεχωβά μέσω του προφήτη του Μιχαία δήλωσε στον αρχαίο τυπικό του λαό Ισραήλ την αμετάκλητη απόφασή του να εκτελέσει αυτό το έργο και λέει: «Και θέλω εξολοθρεύσει τας μαγείας από της χειρός σου, και δεν θέλεις έχει πλέον μάντεις. Και θέλω εξολοθρεύσει τα γλυπτά σου και τα είδωλά σου εκ μέσου σου, και δεν θέλεις λατρεύσει πλέον το έργον των χειρών σου. Και θέλω ανασπάσει τα άλση σου εκ μέσου σου, και θέλω αφανίσει τας πόλεις σου. Και θέλω κάμει εκδίκησιν μετά θυμού και μετ’ οργής επί τα έθνη, τα οποία δεν μου εισήκουσαν.»—Μιχ. 5:12-15.

13. Από πότε έγινε το μεγαλύτερο ξεσκέπασμα των ψεύτικων θεών, και γιατί αυτό περιλαμβάνει το Χριστιανικό κόσμο;

¹³ Στη διάρκεια των περασμένων 100 χρόνων οι ψεύτικοι θεοί αυτού του κόσμου ακόμη και του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, ξεσκεπάστηκαν. Αυτό το ξεσκέπασμα είναι χωρίς το όμοιό του στην ιστορία των εθνών από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους το έτος 607 π.Χ., ή γύρω στα 109 χρόνια αφού ο προφήτης Μιχαίας τελείωσε το γράψιμο της προφητείας του. Αυτό περιέλαβε το ξεσκέπασμα και του θεού του Χριστιανικού κόσμου, της λεγομένης Τριάδας, που αποτελείται ανεξήγητα από τρεις θεούς μέσα σ’ έναν και που κάθε μια απ’ αυτές τις θεότητες είναι ομοούσια, ίση και συναιώνια. Αυτή η τριαδική θεότητα μερικές φορές απεικονίζεται σαν ένα ανθρώπινο σώμα με τρία κεφάλια ή ένα κεφάλι με τρία πρόσωπα. Η χρήση ανθρωποποίητων εικόνων στη θρησκευτική λατρεία μπορεί καθαρά να παρατηρηθεί στους ναούς, στις μητροπόλεις και στις εκκλησίες του λεγομένου Χριστιανικού κόσμου.

14. (α) Ποιοι πάνω στη γη έλαβαν εξέχον μέρος σ’ αυτό το ξεσκέπασμα; (β) Πώς και πότε αυτή η τάξη του Μιχαία πήρε πάνω της το όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά», κι έτσι ποια υποχρέωση ανέλαβαν;

¹⁴ Στη διάρκεια αυτού του καιρού της κρίσεως όλων των ψεύτικων θεών αυτού του κόσμου, ποιοι είναι εκείνοι που εκτέλεσαν το έργο του ξεσκεπάσματος; Οι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί που έχουν χρισθεί με το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού μέσω του Ιησού Χριστού. Σαν ομάδα, ή τάξη, αυτή προεικονίστηκε από τον προφήτη του Ιεχωβά, τον Μιχαία. Ενέργειες σαν εκείνες του Μιχαία εκτελέστηκαν και στον σημερινό καιρό, ιδιαίτερα από το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου το 1918 μ.Χ. Τότε η τάξη του Μιχαία μπήκε αποφασιστικά στη μεταπολεμική σκηνή και ενήργησαν με έξοχο τρόπο σαν μάρτυρες για τον Θεό του Μιχαία ενάντια στα ειδωλολατρικά συστήματα του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και του ειδωλολατρικού κόσμου. Όταν αυτή η τάξη του Μιχαία συγκεντρώθηκε σε διεθνή συνέλευση στο Κολόμπους του Οχάιο το 1931, στηριζόμενη σε σοβαρούς λόγους, υιοθέτησε μια απόφαση με την οποία ομολογούσε ότι είναι «μάρτυρες του Ιεχωβά» και δέσμευαν τους εαυτούς τους να φέρουν σε πέρας την υποχρέωσή τους να είναι μάρτυρές Του. Ακολουθώντας αυτό το παράδειγμα, εκκλησίες των αφιερωμένων Χριστιανών παγκόσμια, που αναγνώριζαν τους εαυτούς τους ότι είναι «ο Ισραήλ του Θεού,» ενωμένα συμφώνησαν μ’ αυτή την απόφαση του 1931 και πήραν το βασισμένο στη Γραφή όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά.» (Ησ. 43:10-12· Γαλ. 6:16) Μολονότι αμφισβητήθηκε από τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, το όνομα παρέμεινε!

15. (α) Σύμφωνα με τη δική του δήλωση, ποιος είναι ο μεγαλύτερος μάρτυρας του Ιεχωβά; (β) Έτσι τι θα ήθελε να κάνει ο Σατανάς σ’ αυτό τον μάρτυρα στη διάρκεια της παραμονής του πάνω στη γη;

¹⁵ Αυτοί που έφερναν το νέο όνομα αναγνώριζαν ότι ο Ηγέτης τους, ο Ιησούς Χριστός, ήταν και είναι ο μέγιστος μάρτυς του Ιεχωβά. Στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, την Αποκάλυψι, που ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον δοξασμένο Ιησού Χριστό να μεταδώσει στον ηλικιωμένο απόστολο Ιωάννη, ο μονογενής Υιός του Θεού λέει για τον εαυτό του: «Ταύτα λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού.» (Αποκ. 3:14) Σαν τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, ο Κύριος Ιησούς έδωσε μαρτυρία ενάντια στις αξιοθρήνητες συνθήκες που υπήρχαν στον Ισραήλ στις μέρες του παρόμοιες μ’ εκείνες που περιέγραψε ο Μιχαίας. Ιδιαίτερα ο Ιησούς είναι εκείνος που ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί τώρα σ’ αυτή την ημέρα κρίσεως για όλους τους ψεύτικους θεούς. Δεν είναι λοιπόν παράξενο, που ο Σατανάς ο Διάβολος θα ήθελε, σαν «ο θεός του αιώνος τούτου,» να καταστρέψει τον μονογενή Υιό του Θεού στη διάρκεια της παραμονής του στη γη. Άρπαξε σαν έξοχη ευκαιρία για να το κάνει αυτό την ανθρώπινη γέννηση αυτού του Υιού του Θεού. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, από την προφητεία του Μιχαία 5:2, ο Σατανάς ο Διάβολος γνώριζε πού θα γινόταν η γέννηση.

16. Πώς το Μιχαίας 5:2 δείχνει πού θα γεννιόταν ο Μεσαίας;

¹⁶ Το Μιχαίας 5:2 λέει: «Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.»

17. (α) Ύστερα από ποιο συμβάν επρόκειτο να γίνει εκείνη η υποσχεμένη γέννηση σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του Μιχαίας 5:2; (β) Πού βρέθηκε η Ιουδαία παρθένα όταν ήρθε ο καιρός για να γίνει η γέννηση, και γιατί αυτό;

¹⁷ Σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του εδαφίου Μιχαίας 5:2 φαίνεται ότι η προφητεία επρόκειτο να εκπληρωθεί μετά την επιστροφή των Ιουδαίων από την 70-χρονη εξορία τους στη γη της Βαβυλώνας. (Διαβάστε Μιχαίας 1:16· 4:10.) Και πραγματικά 535 χρόνια μετά την επανεγκατάσταση των ελευθερωμένων Ιουδαίων στη γη του Ιούδα ξαναϊδρύθηκε η κωμόπολη της Βηθλεέμ. Στον ορισμένο καιρό ο Ιεχωβά έστειλε τον άγγελό του στην Ιουδαία παρθένο από την οικογενειακή γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ για να της πει ότι επρόκειτο να γίνει μητέρα του υποσχεμένου Μεσσία, του Χριστού. Κατόπιν, στον ορισμένο καιρό για να γεννήσει, η Μαρία βρέθηκε στη γενέτειρα πόλη της τη Βηθλεέμ, για να απογραφεί εκεί σύμφωνα με το διάταγμα του Καίσαρα Αυγούστου. Εκεί, γύρω στα μέσα του έβδομου Ιουδαϊκού μήνα, του Τισρί, ή γύρω στις αρχές του Οκτωβρίου, γεννήθηκε ο πρωτότοκος γιος της Μαρίας και ονομάσθηκε Ιησούς, όπως ακριβώς είχε συμβουλεύσει ο άγγελος. Το ότι ο Σατανάς ο Διάβολος ενδιαφέρθηκε γι’ αυτή τη θαυμαστή γέννηση φαίνεται από το γεγονός ότι οι λάτρεις του, δηλαδή οι ειδωλολάτρες αστρολόγοι, ενδιαφέρθηκαν ενεργά για το ζήτημα αυτό. Για το σημείο αυτό, ένας ιστορικός, ο απόστολος Ματθαίος, γράφει:

18. Σύμφωνα με τα διαβολικά του σχέδια, πώς γνωστοποίησε ο Σατανάς τη γέννηση του Ιησού στον Βασιλιά Ηρώδη του Ιούδα;

¹⁸ «Αφού δε εγεννήθη ο Ιησούς εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας επί των ημερών Ηρώδου του βασιλέως, . . . Ηρώδης ο βασιλεύς, εταράχθη και πάσα η Ιεροσόλυμα μετ’ αυτού, και συνάξας πάντας τους αρχιερείς και γραμματείς του λαού, ηρώτα να μάθη παρ’ αυτών πού ο Χριστός γεννάται. Εκείνοι δε είπον προς αυτόν· Εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας· διότι ούτως είναι γεγραμμένον διά του προφήτου· Και συ, Βηθλεέμ, γη Ιούδα, δεν είσαι ουδόλως ελαχίστη μεταξύ των ηγεμόνων του Ιούδα· διότι εκ σου θέλει εξέλθει ηγούμενος, όστις θέλει ποιμάνει τον λαόν μου τον Ισραήλ.»—Ματθ. 2:1-6.

19. Γιατί η σφαγή των βρεφών της Βηθλεέμ που διέταξε ο Βασιλεύς Ηρώδης, απέτυχε στον αντικειμενικό του σκοπό;

¹⁹ Έτσι ο Βασιλιάς Ηρώδης έστειλε τους αστρολόγους στη Βηθλεέμ. Αλλά όταν αυτοί οι ονειροσκόποι δεν γύρισαν να του αναφέρουν και να του πουν πού θα μπορούσε να βρει το νεογέννητο Ιησού, ο Βασιλιάς Ηρώδης έστειλε τους στρατιώτες του στη Βηθλεέμ και σκότωσαν όλα τα μωρά αγόρια από δύο ετών και κάτω. Αλλά η Μαρία και ο σύζυγός της, ο Ιωσήφ, είχαν προειδοποιηθεί και εγκαταλείψει τη Βηθλεέμ και είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο για να διατηρήσουν ζωντανό το νεαρό παιδί Ιησού. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία ότι ο ζηλόφθονος, διψασμένος για δύναμη Βασιλιάς Ηρώδης υποκινήθηκε από το θεό του, τον Σατανά τον Διάβολο, το συμβολικό όφι του οποίου το κεφάλι επρόκειτο να συντριφτεί από το «σπέρμα» της «γυναίκας» του Θεού. (Γέν. 3:15) Έτσι απέτυχε όχι μόνο ο Βασιλιάς Ηρώδης αλλά και ο αόρατος άρχοντας όλων των δαιμονικών θεών.—Ματθ. 2:7-18.

20. Από ποιους αξίζει να κριθούν ο Σατανάς και οι δαιμονικοί θεοί του, και στη διάρκεια αυτού του καιρού κρίσεως, τι έχει υποστή ήδη ο Σατανάς και οι άγγελοί του;

²⁰ Για να ισορροπηθούν τα πράγματα, ο Σατανάς ο Διάβολος και όλοι οι δαιμονικοί θεοί του αξίζει να κριθούν από κείνον τον οποίο θέλησαν να εξοντώσουν. Κι αυτό βρίσκεται ήδη σ’ εξέλιξη, από το τέλος «των καιρών των εθνών» το 1914, των οποίων εθνών ο Σατανάς ο Διάβολος είναι ο θεός. (Λουκ. 21:24· 2 Κορ. 4:4) Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού στο Γένεσις 3:15, η προφητεία του Μιχαία 5:1 προλέγει: «Θέλουσι πατάξει τον κριτήν του Ισραήλ εν ράβδω κατά της σιαγόνος,» δηλαδή τον Ιησού Χριστό. Αλλά τώρα που η μέρα κρίσεως για όλους τους ψεύτικους θεούς των εθνών άρχισε, ο μέγας αρχάγγελος Μιχαήλ, του οποίου τ’ όνομα σημαίνει «Ποιος είναι σαν τον Θεό;» πολέμησε κατά του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμονικών του αγγέλων και τους εξεδίωξε από τους ουρανούς.

21. Στη διάρκεια του καιρού του πολέμου στον ουρανό, τι γινόταν στη γη, και πότε θα κυβερνήσει ο Χριστός σ’ όλο το ανθρώπινο γένος χωρίς παρέμβαση από τον Σατανά και τους άλλους δαιμονικούς θεούς;

²¹ Μ’ εκείνον τον πόλεμο στους αόρατους ουρανούς συνέπεσε και ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος της ανθρώπινης ιστορίας στη διάρκεια του 1914-1918. Εφόσον ο οργισμένος Διάβολος και όλοι οι άλλοι δαιμονικοί θεοί περιορίστηκαν στα περίχωρα της μικρής μας γης, αυτός είναι πραγματικά ένας ειδικός καιρός για «ουαί την γην και την θάλασσαν.» (Αποκ. 12:7-12) Αυτή η μέρα κρίσεως για όλους τους ψεύτικους θεούς θα συνεχιστεί ωσότου «ο πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα τελειώσει και ο Σατανάς και όλοι οι άλλοι δαιμονικοί θεοί ριχτούν στην άβυσσο για 1.000 χρόνια της βασιλείας του Χριστού. (Αποκ. 16:14-16· 20:1-3) Έτσι ο δοξασμένος Κυβερνήτης από τη Βηθλεέμ, ο Ιησούς Χριστός, θα κυβερνήσει όλο το ανθρώπινο γένος χωρίς παρέμβαση απ’ όλους τους ψεύτικους θεούς και θα διδάξει όλες τις οικογένειες της γης τη ζωοπάροχη λατρεία του ενός ζώντος και αληθινού Θεού.