Εκπαιδευμένη Γλώσσα—«Για Ενθάρρυνση των Καταβαρημένων»

«ΘΕΛΩ σας δώσει ποιμένας κατά την καρδίαν μου και θέλουσι σας ποιμάνει εν γνώσει και συνέσει [με πνευματική διάκριση, ΜΝΚ], υποσχέθηκε ο Ιεχωβά Θεός. Δεν είναι αναζωογονητικό να σε φροντίζουν πνευματικοί ποιμένες που κατέχουν τόσο τη γνώση όσο και την πνευματική διάκριση;—Ιερεμίας 3:15.

Η πνευματική διάκριση περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από επιφανειακή συμπεριφορά. Απαιτεί να βλέπει κανείς κάτω από την επιφάνεια. Στο Ησαΐας 44:18, η πνευματική διάκριση συνδέεται με την καρδιά και είναι, εντελώς διαφορετική από το μάτι. Η ολόκαρδη αυτή πνευματική διάκριση απαιτείται ιδιαίτερα καθώς οι ποιμένες φροντίζουν τους «ολιγοψύχους» [τις καταθλιμμένες ψυχές, ΜΝΚ]. Ο Ησαΐας δήλωσε τι απαιτείται ακόμη: «Κύριος ο ΘΕΟΣ έδωκεν εις εμέ γλώσσαν πεπαιδευμένων, δια να εξεύρω πώς να λαλήσω λόγον εν καιρώ προς τον βεβαρυμένον.»—Ησαΐας 50:4.

Πρέπει κανείς να διδαχτεί, να εκπαιδευτεί από τον Ιεχωβά, έτσι ώστε να γνωρίζει «πώς να λαλήσει λόγον εν καιρώ προς τον βεβαρυμένον.» Με το να έχουν καλή γνώση της Βίβλου, να τη χρησιμοποιούν και να διαθέτουν ολόκαρδη πνευματική διάκριση, οι πρεσβύτεροι μπορούν να βοηθήσουν πετυχημένα πολλούς καταθλιμμένους ανθρώπους. Οι περισσότεροι πρεσβύτεροι εκτιμούν τις υποβοηθητικές προτάσεις για το ποιμαντικό τους έργο. Έχουν ίσως συνειδητοποιήσει, μέσα από μια λυπηρή εμπειρία, ότι, παρά το γεγονός ότι είχαν καλές προθέσεις, ορισμένες τους προσπάθειες υπήρξαν απογοητευτικές. Τα επόμενα εξετάζουν πώς να βοηθούνται άτομα που έχουν έρθει σε κατάσταση καταθλίψεως. Προφανώς, οι πρεσβύτεροι θα φερθούν κάπως διαφορετικά με κάποιον που έχει γίνει «άτακτος» ή «ματαιολόγος» στην εκκλησία.—1 Θεσσαλονικείς 5:14· Τίτον 1:10-13.

Συχνά, με αντίθετα παραδείγματα, μπορεί κανείς να καταλάβει τις σωστές και τις ακατάλληλες μεθόδους.

«Άθλιοι Παρηγορηταί»

Όταν ο Ιώβ είχε έρθει σε κατάσταση καταθλίψεως, τρεις από τους φίλους του έμαθαν για τη συμφορά του και ήρθαν «δια να συλλυπηθώσιν αυτόν και να παρηγορήσωσιν αυτόν.» (Ιώβ 2:11) Επειδή είχαν λανθασμένη άποψη για τα ζητήματα, ήταν ανεπαρκώς εξαρτισμένοι. Ήλθαν με προκατασκευασμένη θεωρία στο μυαλό τους—αν κάποιος υποφέρει, αυτό συμβαίνει επειδή έχει κάνει κάτι κακό. Σαν αποτέλεσμα δεν κατάφεραν να αντιληφθούν το πρόβλημα του Ιώβ. Ο Ερμηνευτής της Βίβλου εξετάζει το είδος της «παρηγοριάς» που του έδωσαν:

«Είναι εκνευριστικοί . . . Είναι όλο δηκτικότητα, αλλά, κάπου-κάπου λένε και καμιά καλή κουβέντα . . . Είναι σαν να κάθεται κανείς με ασφάλεια σε κάποια παραλία και να λέει καμιά παρηγορητική λέξη σε μερικούς δυστυχισμένους που παλεύουν απεγνωσμένα με τα κύματα που τους κόβουν την ανάσα. Αυτό που χρειάζεται ο Ιώβ είναι η συμπόνια μιας ανθρώπινης καρδιάς. Κι αντί γι’ αυτό δέχεται ένα πλήθος από απόλυτα ‘αληθινά’ και απόλυτα όμορφα θρησκευτικά ρητορικά σχήματα και ηθικολογικές κοινοτυπίες.»

Ποιες ήταν μερικές από τις απόψεις του θέματος που ερέθισαν τον Ιώβ; Ο Ελιφάς με ψυχρή λογική είπε: ‘Για δες, εσύ τόνωσες άλλους. Τώρα που έχεις προβλήματα έρχεσαι σε κατάσταση συγχύσεως. Δεν θα έπρεπε να έχεις εμπιστοσύνη στην ακεραιότητα σου;’ Ο Βιλδάδ πρόσθεσε: ‘Αν απέβλεπες λιγάκι περισσότερο στον Θεό, εκείνος θα σε αποκαταστούσε.’ Τι αναισθησία! Ιδιαίτερα επειδή ο Ιώβ ήδη εμπιστευόταν στον Θεό. Εσείς πώς θα αισθανόσασταν; Αντί να τον ανακουφίσουν, τα λόγια αυτά που επιφανειακά φαίνονταν να είχαν καλές προθέσεις, ‘κατασυνέτριψαν’ τον Ιώβ. Ώστε δεν πρέπει να απορούμε που φώναξε, ‘Α, και να ήσαστε στη θέση μου!’—Ιώβ 4:3-6· 8:5, 6· 16:2, 4, 5· 19:2.

Φυσικά κανένας Χριστιανός πρεσβύτερος εκκλησίας δεν θα ήθελε να αντανακλά τη συμπεριφορά ή να έχει την ίδια δαιμονόπνευστη φιλοσοφία εκείνων των «φίλων.» (Ιώβ 4:15, 16) Ωστόσο, κατά καιρούς, οι παρηγορητές ποιμένες πρέπει να έχουν κατά νου ότι δεν πρέπει να κάνουν παρόμοια σφάλματα. Προσπαθώντας να βοηθήσουν μια «καταθλιμμένη ψυχή,» είναι καλό οι πρεσβύτεροι να ρωτήσουν γιατί το άτομο αισθάνεται τόσο άσχημα. Ίσως ο καταθλιμμένος νομίζει ότι έχει χάσει το πνεύμα του Θεού. Οι πρεσβύτεροι γνωρίζουν από Γραφικά παραδείγματα, όπως του Δαβίδ, ότι η αμαρτωλή συμπεριφορά μπορεί να προξενήσει κατάθλιψη. (Ψαλμός 38:1-6) Μπορούν να διαβάσουν μαζί με το άτομο μέρη της Αγίας Γραφής που μιλάνε για τη συμπεριφορά του Χριστιανού και κατόπιν ίσως ρωτήσουν, ‘Ενόψει των όσων λέει η Βίβλος, έχεις κανένα πραγματικό λόγο ότι ο Θεός έχει απομακρύνει το πνεύμα του από σένα;’ Αντί να πουν στο άτομο ότι δεν έχει κάνει τίποτε κακό ή ίσως να υπονοήσουν ότι έχει κάνει, θα ήταν ωφέλιμο ν’ αφήσουν το άτομο να φτάσει μόνο του στο δικό του συμπέρασμα. Μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα στα συναισθήματα ενοχής του. Ή, αν έχει διαπράξει αδικοπραγία, οι πρεσβύτεροι μπορεί να το βοηθήσουν να κάνει στα πόδια του «ευθείας οδούς» και να απολαύσει ξανά το χαμόγελο της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά.—Εβραίους 12:12, 13.

Τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη συχνά αισθάνονται καταβλημένα από την ενοχή χωρίς να υπάρχει πραγματικός λόγος. Η πνευματική διάκριση θα βοηθήσει τους πρεσβυτέρους να διακρίνουν τις καταστάσεις αυτές. Μια Χριστιανή που έπασχε από κατάθλιψη και που εκτιμούσε βαθιά τις επισκέψεις των στοργικών ποιμένων για να τη βοηθήσουν, είχε την πεποίθηση ότι είχε χάσει το πνεύμα του Θεού. «Αληθινά, προσπάθησε να σκεφτείς και να καταλάβεις αν υπάρχει κάτι κακό που έχεις κάνει,» είπε ένας πρεσβύτερος κάποια στιγμή. Η γυναίκα απλώς καθόταν εκεί πέρα κι έκλαιγε. «Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Θέλετε οπωσδήποτε να σκεφτώ κάτι; Θα βοηθήσει αυτό;» είπε με αναφιλητά. Οι πρεσβύτεροι αντιλήφθηκαν το σημείο και προσπάθησαν να την βοηθήσουν με άλλους τρόπους.

Οι σύμβουλοι του Ιώβ είχαν ήδη διαμορφώσει την άποψη ότι ο Ιώβ είχε κάνει κάτι κακό. Οι πρεσβύτεροι που γνωρίζουν ‘πώς να ενθαρρύνουν τους καταβαρυμένους’ θα χειριστούν κάθε κατάσταση ‘χωρίς να έχουν βγάλει από πριν απόφαση, χωρίς να είναι προκατειλημμένοι’. (1 Τιμόθεον 5:21) Όταν χρησιμοποιούν διερευνητικές ερωτήσεις, δεν κατηγορούν, αλλά ρωτάνε με σπλαχνικότητα, βάζοντας πραγματικά τον εαυτό τους στη θέση των άλλων.

Σύμβουλοι με Πνευματική Διάκριση

Ο Ελιού, μολονότι μερικές φορές μιλούσε χωρίς περιστροφές, έδειξε πνευματική διάκριση. Ήταν καλός ακροατής. Δεν ‘ρωτούσε προτού ακούσει,’ πράγμα που η Αγία Γραφή ονομάζει «αφροσύνη και όνειδος.» (Παροιμίαι 18:13) Επαίνεσε τον Ιώβ για την πιστότητα του και τον ενθάρρυνε να εκφραστεί. Η πνευματική αυτή διάκριση πρόσθεσε «μάθησιν [πειστικότητα, ΜΝΚ]» στα λόγια του Ελιού.—Ιώβ 32:4, 11· 33:5-7, 32· Παροιμίαι 16:23.

Ο Ιεχωβά είναι το ύψιστο παράδειγμα του σύμβουλου με πνευματική διάκριση. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τον προφήτη Ιωνά, δείχνει στοργική διάκριση και συμπόνια. Ο Ιωνάς θύμωσε όταν ο Ιεχωβά απεφάσισε να μην καταστρέψει τους Νινευΐτες και να εκπληρώσει, έτσι, το προφητικό του μήνυμα για καταστροφή. Ο Ιωνάς καταθλίβηκε τόσο πολύ, ώστε ήθελε να πεθάνει. Για να δούμε πώς τον αντιμετώπισε ο Ιεχωβά! Μήπως είπε: ‘Γιατί, Ιωνά, αυτοδικαιώνεσαι; Δεν έχεις καθόλου αγάπη στη καρδιά σου; Το μόνο που σκέφτεσαι είναι το πώς εσύ φαίνεσαι στα μάτια των άλλων!’ Μια τέτοια δήλωση θα ήταν αληθινή. Αλλά πιθανώς θα τον έκανε να αισθάνεται περισσότερο ένοχος και καταθλιμμένος. Απεναντίας, τι έκανε ο Ιεχωβά;

«Είναι καλόν να αγανακτής;» ρώτησε ο Ιεχωβά. Ναι, μια απλή ερώτηση που είχε σκοπό να τον κάνει να σκεφτεί. Καμιά κατηγορία. Καμιά καταδίκη. Παρά το γεγονός ότι ο Ιωνάς δεν ανταποκρίθηκε αμέσως, ο Ιεχωβά δεν παραιτήθηκε, αλλά του προμήθευσε ένα σκιερό φυτό για να τον προστατεύει από τον καυτερό ήλιο. Κατόπιν ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε ένα παράδειγμα που είναι φανερό ότι άγγιξε την καρδιά του Ιωνά. Έκανε το σκιερό φυτό να μαραθεί. Όταν ο Ιωνάς θύμωσε που το φυτό ξεράθηκε, ο Ιεχωβά τον βοήθησε να δει ότι η ζωή των Νινευϊτών ήταν πολύ πιο πολύτιμη από τη ζωή εκείνου του φυτού. Δεν θα έπρεπε να αισθανθεί ακόμη μεγαλύτερη λύπη γι’ αυτούς απ’ ότι για το θάνατο ενός απλού φυτού; Απλό, αλλά αποτελεσματικό!—Ιωνάς 4:1-11.

Όταν οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να ενθαρρύνουν τις καταθλιμμένες ψυχές, πρέπει να μιμούνται τον Ιεχωβά και τον Ελιού. Να είστε γενναιόδωροι σε ειλικρινείς επαίνους. Να χρησιμοποιείτε απλές, ευθείες προτάσεις και ερωτήσεις. Να χρησιμοποιείτε ευκατανόητη γλώσσα. Να είστε ακριβείς, ωστόσο να αποφεύγετε τις εκφοβιστικές ερωτήσεις. Τα παραδείγματα που μπορούν να κάνουν κάποιον να σκεφτεί ή να συγκινηθεί για ένα κάπως διαφορετικό θέμα (για παράδειγμα, ο Ιωνάς που θύμωσε γιατί ξεράθηκε το φυτό) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν ένα άτομο να καταλάβει το λάθος της σκέψεως του. Αλλά θυμηθείτε: «Λόγος λαληθείς πρεπόντως [στο σωστό χρόνο, ΜΝΚ] είναι μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά.» (Παροιμίαι 25:11) Αν το άτομο δεν σκέφτεται σωστά, βοηθήστε το να το ξεπεράσει βαθμιαία. Εργασθείτε για να του ανυψώσετε τη χαμηλή του αυτοεκτίμηση. «Η λύπη εν τη καρδία του ανθρώπου ταπεινώνει αυτήν ο δε καλός λόγος ευφραίνει αυτήν»!—Παροιμίαι 12:25.

Αλλά τι είδους υποδείξεις μπορεί να κάνει ένας πρεσβύτερος ώστε να τις καταλάβει ο καταθλιμμένος;

Βοήθεια από Προσευχές με Νόημα

«Παρά το γεγονός ότι αισθανόμουν πως ο Ιεχωβά πράγματι με καταλάβαινε απόλυτα, υπήρχαν φορές που η κατάθλιψη ή ο πανικός ήταν τόσο μεγάλος, ώστε νόμιζα ότι δεν είχε κανένα νόημα να προσευχηθώ,» αναφέρει μια καταθλιμμένη ψυχή. Ωστόσο, οι πρεσβύτεροι, ενώ αναγνωρίζουν ότι τέτοια συναισθήματα είναι κοινά σε πολλά καταθλιμμένα άτομα, μπορεί να τα ενθαρρύνουν να εμμένουν στην προσευχή. Αλλά να προσεύχονται για ποιο πράγμα;

«Προσευχόμουν είτε να με βοηθήσει ο Ιεχωβά να υπομείνω είτε να με κατευθύνει προς τα εκεί που μπορούσα να βρω βοήθεια,» ανέφερε μια γυναίκα που είχε κατάθλιψη. Μια 33χρονη μητέρα, με έναν απίστευτα προσβλητικό σύζυγο, έπαθε κατάθλιψη. Είπε: «Όταν άρχιζα να έχω υπερβολική ανησυχία, ένταση ή φόβους, προσέφευγα στον Ιεχωβά ακριβώς τότε και εκεί, καμιά φορά γονατισμένη, κλαίγοντας, παρακαλώντας τον να με βοηθήσει να το ξεπεράσω. Ήταν πολύ σημαντικό να είμαι πολύ συγκεκριμένη στην προσευχή. Πολλές φορές η ανακούφιση ερχόταν στιγμιαία.» Μια 41χρονη γυναίκα είπε: «Όταν πάθαινα κατάθλιψη, μου ήταν δύσκολο να διατυπώσω μια προσευχή. Αλλά το Ρωμαίους 8:26 ήταν μια πραγματική πηγή ανακουφίσεως. Έτσι ζητούσε από τον Ιεχωβά απλά και μόνο, ‘Παρακαλώ βοήθησε με!’»

Οι πρεσβύτεροι μπορούν να προσευχηθούν μαζί με το άτομο και για χάρη του ατόμου. Βεβαίως, θα πρέπει να αποφεύγουν προτάσεις που θα μπορούσαν να κάνουν το άτομο να αισθανθεί ακόμη πιο ένοχο. Το να ζητήσουν από τον Ιεχωβά, ενώ ταυτόχρονα το καταθλιμμένο άτομο ακούει, να το βοηθήσει να καταλάβει πόσο πολύ το αγαπούν οι άλλοι και ακόμη και ο ίδιος ο Ιεχωβά, αυτό ασφαλώς θα είναι οικοδομητικό. Επίσης, θα πρέπει να δείξουν σ’ αυτόν που πάσχει την ανακούφιση που μπορεί να φέρει η θερμή προσευχή, όταν συνοδεύεται από την εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά.—1 Σαμουήλ 1:9-18.

Βοηθήστε τους Καταβαρυμένους να Αποκτήσουν Πνευματική Διάκριση

«Μερικές φορές οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν χάσει την πίστη τους και συχνά νιώθουν πάρα πολύ ένοχοι γι’ αυτό,» εξηγεί ο Δρ Νάθαν Κλάιν, διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Ρόκλαντ του Τμήματος Πνευματικής Υγιεινής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. «Αν και υπάρχουν περιπτώσεις πνευματικής αποτυχίας, νομίζω ότι, σε πολλές περιπτώσεις, δεν πρόκειται για απώλεια της θρησκευτικής πίστεως, αλλά για πρώιμο σημάδι καταθλίψεως.» Έκανε αυτή τη δήλωση αφού παρατήρησε τα συμπτώματα αυτά σε έναν αριθμό από τους ασθενείς του που ήταν βαθιά θρησκευόμενα άτομα. Έτσι, συχνά το να βοηθάς ένα άτομο που πάσχει από βαριά κατάθλιψη να το συνειδητοποιήσει αυτό, μπορεί να το ανακουφίσει από το μεγαλύτερο μέρος της αχρείαστης ενοχής που αισθάνεται.

Ένας Μάρτυρας που βοήθησε αρκετές «καταθλιμμένες ψυχές» να ξαναβρούν την υγεία τους λέει: «Η αδικαιολόγητη ενοχή που ορισμένα άτομα αισθάνονται είναι απίστευτη. Κι εγώ αισθάνομαι ένοχος για όσα κακά έχω κάνει, αλλά επίσης πιστεύω ότι αν ο Ιεχωβά προμήθευσε το αντίλυτρο για να επανορθώσω αυτά τα πράγματα, τότε δεν μπορώ να τυραννάω τον εαυτό μου για πάντα. Αυτό είναι ένα από τα σημεία που προσπαθώ να εντυπώσω σε όλους εκείνους που βοηθάω.» Το άτομο πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αν πραγματικά μετανόησε για κάποια κακή πράξη, δεν έχει την επιθυμία να την επαναλάβει και προσπαθεί πραγματικά να ‘επανορθώσει το κακό,’ τότε θα πρέπει να έχει την πεποίθηση ότι το αντίλυτρο θα καθαρίσει τη συνείδηση του. Το να βοηθάς τα άτομα που έχουν ‘θεοσεβή λύπη’ να βλέπουν την ευσπλαχνία και τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά, συχνά τ’ ανακουφίζει από την κατάθλιψη.—Ψαλμός 32:1-5, 11· 103:8-14· 2 Κορινθίους 7:9-11.

Ακόμη κι αν εσφαλμένες σκέψεις μαστίζουν τη διάνοια των καταθλιμμένων ψυχών, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να αισθάνονται ανάξιοι και «καταδικασμένοι από τον Θεό.» Η καλλιέργεια και η ‘διακράτηση’ τέτοιων σκέψεων είναι ένα πράγμα για το οποίο προειδοποιεί η Αγία Γραφή. (Ιακώβου 1:14, 15· Γαλάτας 5:16) Ώστε, αν κανείς προσπαθεί να απορρίψει τις σκέψεις αυτές, δεν θα πρέπει να αισθάνεται κατασυντριμμένος από την ενοχή.

Για παράδειγμα, ο θυμός ή η πίκρα μπορεί να πλημμυρίζουν τη διάνοια του καταπιεσμένου ατόμου. Δεν θα κάνει και πολλά πράγματα ένας πρεσβύτερος που θα του πει, ‘Δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι’ ή ‘Πρέπει να αισθάνεσαι έτσι.’ Το θέμα είναι ότι το άτομο αυτό πράγματι αισθάνεται έτσι! Ενώ ρεαλιστικά η Βίβλος αναγνωρίζει ότι κανείς μπορεί να αισθανθεί κατά καιρούς οργή, ωστόσο προειδοποιεί ενάντια στο να την αφήσει να εξελιχθεί ανεξέλεγκτα. (Ψαλμός 4:4· 37:8) Μας ενθαρρύνει να μην παραμένουμε σε τέτοια εξοργισμένη στάση. (Εφεσίους 4:26, 27) Ώστε ο πρεσβύτερος που έχει διάκριση μπορεί, με ορισμένες απλές ερωτήσεις, να ανακαλύψει γιατί είναι θυμωμένο το άτομο που πάσχει. Μετά βοηθάει το άτομο να αναλύσει την κατάσταση (όπως και ο Ιωνάς), ώστε να δει ότι δεν υπήρχε ισχυρή βάση για το θυμό του. Επίσης, αν κανείς το έχει κατηγορήσει, μπορεί να βοηθηθεί στο να κάνει ορισμένα Γραφικά βήματα και έτσι να ξεπεράσει την πίκρα.—Κολοσσαείς 3:13· Ματθαίος 5:23, 24· Λουκάς 17:3, 4.

Αν κάποιος πρεσβύτερος είναι άγρυπνος στην αρνητική στάση των καταβαρυμένων, όταν η κατάθλιψη βρίσκεται στα πρώιμα στάδια της, τότε συχνά το άτομο μπορεί να επανέλθει και να σωθεί από του να πέσει σε βαριά κατάθλιψη—μια διαταραχή που μπορεί να απαιτεί ιατρική βοήθεια. Εδώ, επίσης, ο πρεσβύτερος μπορεί να βοηθήσει το καταθλιμμένο άτομο ή την οικογένεια του να συνειδητοποιήσει πότε η διαταραχή έχει φτάσει στο σημείο εκείνο όπου απαιτείται ιατρική βοήθεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να ‘κάνουν το γιατρό’ ή να δώσουν συνταγή για τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί. Θα είναι καλό να αναφερθούν στο άρθρο «Επίθεση κατά της Βαριάς Καταθλίψεως—Επιστημονικές Θεραπείες» που δημοσιεύτηκε στο Ξύπνα! της 22 Μαρτίου 1982 όπου περιγράφονται αρκετές θεραπείες χωρίς να υποστηρίζεται καμία.

Βοηθήστε να Ξαναποκτήσουν την Ισορροπία

«Προσπαθούσα να κρατηθώ με τα δόντια στη ζωή κάθε λεπτό κάθε μέρα,» αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον μια 40χρονη Χριστιανή μητέρα περιέγραψε την κρίση που περνούσε όταν έπασχε από βαριά κατάθλιψη. Όταν έγινε καλά και μετά ανέλυσε μια από τις αιτίες: «Προσπαθούσα να μην παραμελώ κανένα και, θέλοντας να κάνω στην εντέλεια και την πιο μικρή λεπτομέρεια σαν νοικοκυρά, ακολουθούσα ένα πρόγραμμα που με εξαντλούσε. Το έκανα αυτό για οκτώ χρόνια· και τελικά, ο γιατρός είπε ότι είχα ‘καταναλωθεί.’ Ανατρέχοντας στο παρελθόν, βλέπω ότι παρά το γεγονός ότι οι αιτίες που με έκαναν να κρατάω το πρόγραμμα που είχα δεν ήταν αστόχαστες, θα έπρεπε να ήμουν περισσότερο λογική.»

Εξαιτίας του κινδύνου που υπάρχει να γίνει ένα άτομο παράλογο, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει κατά καιρούς να βοηθούν ένα καταθλιμμένο άτομο να ξαναποκτήσει την ισορροπία στις δραστηριότητες του. Ασφαλώς θα ήθελαν να ενθαρρύνουν την ολόψυχη υπηρεσία στον Θεό. Πράγματι, κατά καιρούς όταν ορισμένα άτομα που υπέφεραν από σοβαρή βαριά κατάθλιψη, δεν μπορούσαν να πάνε στο έργο από πόρτα σε πόρτα, φρόντισαν, στο βαθμό που το επέτρεπε η κατάσταση του πάσχοντος, να παρευρίσκεται σε μια Γραφική συζήτηση που διεξήγαγε ένας άλλος Μάρτυρας. Το καταθλιμμένο άτομο συνέβαλε στο βαθμό που μπορούσε.

Θυμηθείτε ότι ο απόστολος Παύλος έδωσε στους Χριστιανούς την εντολή να «παραστήσετε τα σώματα σας θυσίαν ζώσαν, άγιαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία [λατρεία με τις δυνάμεις σας λογικεύσεως, ΜΝΚ].» (Ρωμαίους 12:1) Ναι, εδώ υπεισέρχονται οι δυνάμεις της λογικής ενός ατόμου. Γι’ αυτό ο Θεός περιμένει από μας να κάνουμε αυτό που είναι λογικό, κατανοητό. Οι ικανότητες κάθε ατόμου, το σωματικό σθένος και οι περιστάσεις είναι διαφορετικές. Ολόψυχη υπηρεσία σημαίνει να κάνεις όλα όσα σου επιτρέπουν να κάνεις η ψυχή και η δύναμη η δική σου όχι κάποιου άλλου.—Μάρκος 12:30· Κολοσσαείς 3:23.

Όταν κανείς είναι άρρωστος η δύναμη του είναι εξασθενημένη, παρά το γεγονός ότι η καρδιά και η διάνοια του θέλουν να κάνουν για την υπηρεσία του Θεού τα ίδια όπως και πριν. Αλήθεια, όλοι εκείνοι που θα κερδίσουν αιώνια ζωή πρέπει να ‘αγωνίζονται,’ αλλά ο αγώνας δεν μετράται πάντοτε αυστηρά με την ποσότητα του έργου που γίνεται. Η ποσότητα του αγώνα του Επαφρόδιτου στο «έργον του Κυρίου» όταν ήταν άρρωστος, δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με κείνα που έκανε τον καιρό που ήταν καλά. Ωστόσο, γενικά, ο Παύλος τον επαινούσε για τον αγώνα του.—Λουκάς 13:24· Φιλιππησίους 2:25-30.

Η αλλαγή συνθηκών όπως είναι η αρρώστια, μπορεί να μας εμποδίσει να κάνουμε όλες τις επιθυμίες της καρδιάς μας. Για παράδειγμα, η σύζυγος ενός περιοδεύοντος επισκόπου έπαθε βαριά κατάθλιψη. Αφηγήθηκε: «Όλη μου τη ζωή ήμουν πάρα πολύ δραστήρια και ασχολιόμουν δραστήρια στην υπηρεσία μου στον Θεό. Αλλά κατόπιν, για εννιά περίπου μήνες, συνεχώς, είχα το τρομερό συναίσθημα ότι βρισκόμουν στα ‘έγκατα’ της γης.» Αυτή και ο σύζυγος της υποχρεώθηκαν να αφήσουν το έργο επισκέψεων των εκκλησιών και αυτή έκανε ιατρική θεραπεία για την ασθένεια της. Μετά από ένα χρόνο ξαναπόκτησε την υγεία της μέχρι του σημείου που μπορούσε ξανά να αναλάβει το δραστήριο διορισμό της υπηρεσίας. Τώρα πια το ίδιο ολόψυχα δοσμένη στο έργο αυτό όσο και πριν γράφει: «Είμαι ξανά ευτυχισμένη για την υπηρεσία μου. Αλλά τώρα όταν αισθάνομαι πολύ κουρασμένη και εξαντλημένη, μένω σπίτι και ξεκουράζομαι και προσπαθώ να διακρίνω τις προειδοποιήσεις για υπερκόπωση. Τώρα αντιλαμβάνομαι τα συμπτώματα και είμαι τόσο ευγνώμων στον Ιεχωβά που βρίσκομαι στο δρόμο της αναρρώσεως.»

Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε όλοι που έχουμε για Θεό μας κάποιον που δέχεται δώρα και θυσίες, ‘σύμφωνα με όσα έχουμε, όχι σύμφωνα με όσα δεν έχουμε.’ Αυτό αληθεύει είτε οι θυσίες είναι πνευματικές, υλικές είτε σωματικές.—2 Κορινθίους 8:12.

Όμως κατά καιρούς ένα καταθλιμμένο άτομο μπορεί να πρέπει να βοηθηθεί για να έχει μεγαλύτερη διάκριση στον τρόπο με τον οποίον χρησιμοποιεί τη δύναμη του. Μια αδελφή που έπασχε από βαριά κατάθλιψη σχολίασε: «Δεν είχα ισορροπία. Δεν ήξερα να λέω, ‘Όχι.’ Οποιαδήποτε ώρα κάποιος μου ζητούσε κάτι, πάντοτε έλεγα, ‘Ναι, εντάξει.’ Έπρεπε να μάθω να λέω, ‘Όχι, λυπάμαι. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Ίσως μπορέσω να σε βοηθήσω μια άλλη φορά.’ Έπρεπε να το μάθω αυτό οπωσδήποτε, αλλιώς θα παραφρονούσα.» Ένα άτομο που προσπαθεί συνεχώς να ξεπερνάει τις δυνάμεις του, θα μπορούσε να καταλήξει σε βαριά κατάθλιψη. Ο σοφός άνδρας συμβούλεψε: «Μη γίνου δίκαιος πάρα πολύ, και μη φρόνει σε αυτόν υπέρμετρα σοφόν· δια τι να αφανισθής; Μη γίνου κακός πάρα πολύ, και μη έσο άφρον· δια τι να αποθάνης προ του καιρού σου;—Εκκλησιαστής 7:16, 17.

Για να μιλήσεις παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές χρειάζεται ειλικρινή προσπάθεια. Πρέπει να μάθει κανείς από την εφαρμογή της συμβουλής του Λόγου του Θεού. Επίσης πρέπει να μάθει σύνεση. Αλλά τα αποτελέσματα αξίζουν τον κόπο.

Φαντασθείτε τη χαρά να δείτε κάποιον με ραγισμένη την καρδιά—που θ’ αναλύεται σε δάκρυα για να εκφράσει τα αισθήματα του—ν’ αρχίσει να αλλάζει. Προοδευτικά ένα λαμποκόπημα στα μάτια αντικαθιστά τα δάκρυα. Τώρα ένα χαμόγελο θερμαίνει το πρόσωπο. Πόσο ευγνώμον θα είναι ένα τέτοιο άτομο στο στοργικό, γεμάτο κατανόηση ποιμένα! Και πάνω απ’ όλα, πόσο ευχαριστημένος θα είναι ο σπλαχνικός ουράνιος Πατέρας μας, ο «παρηγορών τους ταπεινούς [καταθλιμμένους, ΜΝΚ].»—2 Κορινθίους 7:6.

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Θα πρέπει να μην είμαστε όπως οι σύντροφοι του Ιώβ—άθλιοι παρηγορητές

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Μήπως προσθέτετε και άλλο βάρος στα προβλήματα των καταθλιμμένων αντί να τους ανακουφίζετε αληθινά;

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Οι πρεσβύτεροι μπορούν να προσευχηθούν μαζί με το άτομο και για χάρη του ατόμου, αποφεύγοντας δηλώσεις που θα μπορούσαν να κάνουν το άτομο να αισθανθεί ακόμη πιο ένοχο.