Σας Υπολογίζει Πραγματικά ο Θεός;

ΣΤΑΘΗΚΑΤΕ ποτέ κάποια νύχτα να κοιτάξετε το σύμπαν; Αναρωτηθήκατε πόσο μακριά στο διάστημα φτάνει το βλέμμα σας, ή πόσα άστρα μπορείτε να δείτε με γυμνό μάτι; Και κατόπιν γεμάτοι δέος για το άπειρο μεγαλείο των ουρανών, αναρωτηθήκατε ποτέ, Υπολογίζει, στ’ αλήθεια, ο Θεός τον ασήμαντο άνθρωπο; Ενδιαφέρεται πραγματικά ο Θεός για μένα σαν άτομο;

Πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια ο Εβραίος ποιητής-βασιλιάς Δαβίδ του Ιούδα εξέφρασε τον θαυμασμό του με τα παρακάτω λόγια: «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία εσύ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; ή ο υιός του ανθρώπου, ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;» (Ψαλμοί 8:3, 4) Ναι, μολονότι ο Δαβίδ δεν το ήξερε, έφτανε με το γυμνό μάτι του μέσα στο σύμπαν σε μια απόσταση γύρω στα 600.000 έτη φωτός.a Είχε εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι ο Δημιουργός αυτού του αχανούς σύμπαντος υπολόγιζε επίσης και τον άνθρωπο.

Ο Δαβίδ εξέφρασε μια παρόμοια σκέψη στον Ψαλμό 144, όπου διαβάζουμε: «Κύριε, τι είναι ο άνθρωπος, και γνωρίζεις αυτόν; ή ο υιός του ανθρώπου, και συλλογίζεσαι αυτόν; Ο άνθρωπος ομοιάζει την ματαιότητα· αι ημέραι αυτού είναι ως σκιά παρερχομένη.» (Εδάφια 3, 4) Κι ωστόσο, παρά τη σχετική μηδαμινότητα και προσωρινότητα του ανθρώπου, ο Δαβίδ ήξερε ότι ο Θεός υπολογίζει τον άνθρωπο. Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό; Γιατί ο ίδιος είχε καλλιεργήσει μια προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά.

Ποιο Είδος Σχέσεως Είναι Δυνατό;

Πώς ξέρουμε ότι ο Δαβίδ είχε μια προσωπική σχέση με τον Θεό; Μια γρήγορη ματιά σ’ οποιονδήποτε από τους ψαλμούς του Δαβίδ, πρέπει να είναι αρκετή για να μας πείσει γι’ αυτό. Για παράδειγμα, ας πάρουμε τον Ψαλμό 23 και, μέσα από τις απλές λέξεις του, ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε την απεριόριστη εμπιστοσύνη που είχε ο Δαβίδ στον Ποιμένα του, τον Ιεχωβά Θεό.

«Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου·

δεν θέλω στερηθή ουδενός.

Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν·

Εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν.

Ηνώρθωσε την ψυχήν μου·

Με ωδήγησε δια τρίβων δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού.

Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω,

Δεν θέλω φοβηθή κακόν·

διότι συ είσαι μετ’ εμού·

Η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρηγορούσιν.»—Εδάφια 1-4.

Εδώ λάμπει κρυστάλλινα το βάθος της σχέσεως του Δαβίδ με τον Θεό. Ποια σχέση έχει αυτός ο Ψαλμός με σας; Βλέπετε σ’ αυτόν τον Ψαλμό το δεσμό της εμπιστοσύνης ανάμεσα στο ανυπεράσπιστο «πρόβατο», τον Δαβίδ, και στον Προστάτη Ποιμένα του, τον Ιεχωβά; Χωρίς αμφιβολία, ο Δαβίδ ήξερε καλά το γεγονός ότι μολονότι ο άνθρωπος είναι «μια απλή εκπνοή ανάσας,» ο Θεός και Ποιμένας του τον υπολόγιζε. Γιαυτό, ο Δαβίδ μπορούσε να πει με πεποίθηση: «Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου· δεν θέλω στερηθή ουδενός.» Πώς μπορείτε, τώρα, εσείς να αποκτήσετε την ίδια πεποίθηση, την ίδια εμπιστοσύνη;

Για ν’ αρχίσουμε, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ένα ζωτικό σημείο. Το ζήτημα δεν είναι μόνο αν ο βοσκός ενδιαφέρεται για τα πρόβατά του. Και τα πρόβατα επίσης πρέπει να ακολουθούν τον ποιμένα και να προσέχουν τη φωνή του. Μ’ άλλα λόγια, αν θέλουμε να μας υπολογίζει ο Θεός πρέπει κι εμείς επίσης να υπολογίζουμε τον Θεό. Αν τα πρόβατα φεύγουν από το κοπάδι ή αγνοούν το βοσκό τους, τότε η προστασία χάνεται. Αν τα πρόβατα εσκεμμένα παραστρατούν, η σχέση καταστρέφεται. Παρά την ανθρώπινη ιστορία στο ζήτημα αυτό, ο Θεός έχει δείξει ενδιαφέρον για το ανθρώπινο γένος, όχι μόνο σαν σύνολο αλλά και σαν άτομα. Ποια απόδειξη έχουμε που το λέμε αυτό;

Από Πότε Υπολόγιζε ο Θεός τον Άνθρωπο;

Απ’ αυτή την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, ο Θεός εκδήλωσε βαθύ ενδιαφέρον για το ανθρώπινο γένος και το μέλλον του. Όταν ξέσπασε ιδιοτελής ανταρσία στην Εδέμ, ο Θεός δεν εγκατέλειψε την ανθρώπινη οικογένεια και δεν τους άφησε χωρίς ελπίδα. Υποσχέθηκε ένα μελλοντικό «σπέρμα» που θα αναλάμβανε δράση εναντίον του κυριότερου εχθρού του ανθρώπου και θα έφερνε ανακούφιση συντρίβοντας το κεφάλι του Σατανά. (Γένεσις 3:15· Ρωμαίους 16:20) Από τότε και έπειτα ο Ιεχωβά εξακολούθησε να πολιτεύεται με τον άνθρωπο, άλλοτε σαν άτομα και άλλοτε σαν έθνη.

Ένα σαφές παράδειγμα του ενδιαφέροντος του Ιεχωβά για τα άτομα στον αρχαίο Ισραήλ ήταν ο νόμος που προνοούσε για τα ορφανά και τις χήρες, τους φτωχούς του έθνους. Για παράδειγμα, καθόριζε συγκεκριμένα ότι και αυτοί έπρεπε να συμμετέχουν στην συγκομιδή έστω και αν δεν είχαν καθόλου γη. Τους δινόταν το δικαίωμα να σταχυολογούν στα θερισμένα χωράφια. Πόσο ανώτερο ήταν αυτό από τα προγράμματα πρόνοιας που υπάρχουν στα έθνη σήμερα! Στον Ισραήλ το άτομο διατηρούσε τον αυτοσεβασμό του παρά τη φτώχεια του. Γιατί; Γιατί δεν είχε ανάγκη να ζητιανεύει ή να εξαρτάται από ένα επίδομα του κράτους. Σταχυολογούσε με τα χέρια του για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Έκανε χρήσιμη εργασία και αισθανόταν ευγνωμοσύνη στον προμηθευτή Θεό του, τον Ιεχωβά.—Λευιτικόν 19:9, 10· Ρουθ, κεφάλαιο 2.

Τόνισε ο Χριστός τη Φροντίδα του Πατέρα Του;

Τα τέσσερα ευαγγέλια κάνουν σαφές ότι ο Ιησούς Χριστός ενδιαφερόταν για τους ανθρώπους. Και επειδή αντανακλούσε ακριβώς τις ιδιότητες του Πατέρα του, το ενδιαφέρον του ήταν μια καθαρή απόδειξη ότι ο Θεός υπολογίζει τον άνθρωπο. (Ιωάννης 14:9) Η διδασκαλία του Χριστού περιείχε στοργικές και πρακτικές κατευθυντήριες γραμμές για να ζει κανείς με ανιδιοτέλεια. Πόσο καθαρά φάνηκε αυτό στην περίπτωση που οι μαθητές του γύρισαν κουρασμένοι και εξαντλημένοι από μια εκστρατεία κηρύγματος! Ποια ήταν η αντίδραση του; Ήταν αντίδραση συμπάθειας και ενδιαφέροντος. Ο Ιησούς κατάλαβε τα αισθήματα τους, την ανάγκη τους για ανάπαυση. «Έλθετε σεις αυτοί κατ’ ιδίαν εις τόπον έρημον και αναπαύεσθε ολίγον· διότι ήσαν πολλοί οι ερχόμενοι και οι υπάγοντες, και ουδέ να φάγωσιν ηυκαίρουν.» Έτσι πήγαν όλοι με μια βάρκα σε ένα μοναχικό τόπο για ν’ αλλάξουν λίγο το ρυθμό της ζωής τους.

Αλλά το πλήθος τους ακολούθησε. Πώς αντέδρασε ο Ιησούς σ’ αυτό; Μήπως με εκνευρισμό και θυμό; «Εξελθών [από τη βάρκα] ο Ιησούς, είδε πολύν όχλον και εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, επειδή ήσαν ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα, και ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά.»—Μάρκος 6:30-34.

Πόσο καθαρά αντανακλούσε ο Χριστός το ενδιαφέρον του Πατέρα του για τους ανθρώπους! Αυτό το έδειξε επίσης όταν είπε: «Δεν πωλούνται πέντε στρουθία δια δύο ασσάρια; και εν εξ αυτών δεν είναι λελησμονημένον ενώπιον του Θεού· αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβείσθε λοιπόν· από πολλών στρουθίων διαφέρετε.»—Λουκάς 12:6, 7.

Ασφαλώς, στα μάτια του Θεού το άτομο που προσπαθεί να ακολουθήσει τον Ιησού Χριστό δεν είναι χαμένο μέσα στο πλήθος. Αλλά το σπουδαίο σημείο είναι, Προσπαθείτε δραστήρια να ακολουθήσετε τον Ιησού Χριστό; Έχετε συναίσθηση της πνευματικής σας ανάγκης απ’ αυτή την άποψη; (Ματθαίος 5:3) Θυμηθείτε ότι λίγο πριν από τη σύλληψη και το θάνατό του ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα του: «Δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων [των 11 πιστών αποστόλων που πήραν μέρος στο τελευταίο δείπνο μαζί του], αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ [των άλλων μαθητών] δια του λόγου αυτών.» (Ιωάννης 17:20) Ο Ιησούς ήξερε ότι ο Θεός υπολόγιζε όχι μόνο τους αποστόλους του αλλά και εκείνους που θα γίνονταν αργότερα πιστοί με βάση το κήρυγμα των αποστόλων. Αυτό δείχνει ότι ο Μεγάλος Ποιμένας, ο Ιεχωβά Θεός, είναι προσιτός σε όλους εκείνους που εκδηλώνουν την ταπεινή διάθεση του προβάτου.—Ψαλμοί 23:1.

Υπολογίζει ο Θεός τον Άνθρωπο Σήμερα;

Αλλά τώρα μπορεί να ρωτήσετε, ‘Αν πραγματικά ο Θεός υπολογίζει τον άνθρωπο, πώς μπορούμε να το δούμε αυτό σήμερα; Και πώς μπορώ να ωφεληθώ εγώ από το ενδιαφέρον του Θεού για τον άνθρωπο;^’

Σήμερα ο Ιεχωβά, ο Μεγάλος Ποιμένας, έχει προνοήσει ώστε σ’ όλο τον κόσμο τα άτομα που έχουν διάθεση προβάτου να ακούσουν τη φωνή του. Πώς το έχει κάνει αυτό; Ο Ιησούς απάντησε : «Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν ο Πατήρ ο Πέμψας με.» Έτσι, ο Ιεχωβά ελκύει σ’ αυτόν ανθρώπους ταπεινής καρδιάς μέσω του διορισμένου «καλού ποιμένα,» του Ιησού Χριστού.—Ιωάννης 6:44· 10:11, 14-16.

Πώς γίνεται αυτή η έλξη; Με το κήρυγμα που κάνουν οι πιστοί ακόλουθοι του Χριστού που είναι μάρτυρες του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, όπως ακριβώς ήταν και ο Ιησούς. Ναι, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν οπουδήποτε μπορούν να βρεθούν άνθρωποι. Δίνουν πρόθυμα προσωπική προσοχή σε οποιονδήποτε θέλει να γνωρίσει τον Θεό. Αν δεν το έχετε κάνει ως τώρα, έχετε τη θέληση να κάνετε το πρώτο σας βήμα για να καλλιεργήσετε μια προσωπική σχέση με τον Μεγάλο Ποιμένα, τον Ιεχωβά; Είστε πρόθυμοι να εκζητήσετε τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού; Θυμηθείτε την προτροπή του Ιησού: «Ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» Με το να στείλει τον Γιο του στη γη για χάρη μας, ο Μεγάλος Ποιμένας έχει ήδη κάνει το πρώτο θετικό βήμα προς το μέρος σας. Αν ανταποκριθείτε, θα ανακαλύψετε γρήγορα ότι ο Θεός υπολογίζει τον άνθρωπο.—Ματθαίος 7:7·1 Ιωάννου 4:7-10.

Ενδιαφέρεται ο Θεός για το Μέλλον του Ανθρώπου;

Το γεγονός ότι η ύπαρξη του ανθρώπου παραβάλλεται με μια απλή ανάσα, δείχνει πόσο σύντομη είναι η διάρκεια της ζωής του ανθρώπου. Κι όμως, πόσο διάστημα θα θέλατε πραγματικά να ζήσετε εάν θα μπορούσατε να απολαύσετε τέλεια υγεία και ευτυχία; Μήπως λέτε, «Για πάντα»; Σωστά, ο Ιεχωβά έχει υποσχεθεί αυτό ακριβώς—αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη. Έτσι, στην επιστολή του αποστόλου Παύλου στον Τίτο, διαβάζουμε για την ‘ελπίδα της αιώνιας ζωής που έχει υποσχεθεί πριν από πολλά χρόνια ο Θεός ο οποίος δεν μπορεί να πει ψέματα.’ (Τίτον 1:2) Βασιζόμενος πάνω στην ίδια υπόσχεση, ο Παύλος συμβούλεψε τους άλλους «να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απολαύσωσι την αίώνιον ζωήν [την πραγματική ζωή, ΜΝΚ].» Αυτή η «πραγματική ζωή» οδηγεί σε αιώνια ζωή.—1 Τιμόθεον 6:17-19.

Υπολογίζει ο Θεός τους Νεκρούς;

‘Αλλά,’ θα ρωτήσετε ‘Τι θα γίνουν οι νεκροί; Τους υπολογίζει ο Μεγάλος Ποιμένας;’ Ασφαλώς και τους υπολογίζει! Γι’ αυτό το λόγο ο απόστολος Παύλος «εκήρυττε προς αυτούς τον Ιησούν και την ανάστασιν.» (Πράξεις 17:18) Ασφαλώς, η ανάσταση είναι ένα έξοχο παράδειγμα του ενδιαφέροντος του Ιεχωβά για το άτομο. Γιατί; Επειδή δείχνει ότι έχει κρατήσει υπόμνημα, μέχρι και στην πιο μικρή λεπτομέρεια, για την προσωπικότητα εκείνων που πρόκειται να επαναφερθούν στη ζωή. Ο Υπέρτατος Ελεγκτής του σύμπαντος, με τα εκατομμύρια τους γαλαξίες και τα αστέρια, δεν έχει καμιά δυσκολία να ξαναθυμηθεί όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και να τα εντυπώσει μέσα σε έναν ξαναδημιουργημένο εγκέφαλο και καρδιά. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο Ιησούς διακήρυξε με πεποίθηση: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει.»—Ιωάννης 5:28, 29.

Αν θέλετε να σας υπολογίζει ο Μεγάλος Ποιμένας, ο Ιεχωβά, μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού, μη διστάζετε να ζητήσετε από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να σας βοηθήσουν. Μόνοι σας στο σπίτι σας μπορείτε να κάνετε οποιοδήποτε Βιβλικό ερώτημα θέλετε και να είστε βέβαιοι ότι θα πάρετε λογικές απαντήσεις. Ή μπορείτε να γράψετε στους εκδότες αυτού του περιοδικού που θα σας βοηθήσουν να αποδείξετε οριστικά ότι πραγματικά ο Θεός σας υπολογίζει και τώρα και στο μέλλον.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ενδιαφέρεται ο Θεός για μάς;

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ο Μεγάλος Βοσκός φροντίζει στοργικά όλα τα «πρόβατά» του