Ερωτήσεις από Αναγνώστες
◼ Εφόσον ο Χριστιανικός τρόπος ζωής λέγεται ότι ανταμείβει ακόμη και τώρα, γιατί ο Παύλος έγραψε: «Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζωμεν εις τον Χριστόν είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων»;
Η αληθινή Χριστιανοσύνη είναι ασφαλώς ένας καλός και ικανοποιητικός τρόπος ζωής. Αλλά το σχόλιο του αποστόλου Παύλου στην 1 Κορινθίους 15:19 έδειχνε ότι ένα άτομο το οποίο υπέμενε παθήματα για την ελπίδα του άξιζε λύπη αν η ελπίδα αυτή δεν είχε βάση.
Υπάρχουν άφθονοι λόγοι για να συμπεράνουμε ότι ο τρόπος ζωής που παράγεται από την εξάσκηση της αληθινής Χριστιανοσύνης είναι καλός. Ας εξετάσουμε κάποιες αποδείξεις γι’ αυτό. Ένας γνήσιος Χριστιανός αποτελεί μέρος μιας εκκλησίας καθαρών, πνευματικά υγιών και στοργικών ανθρώπων οι οποίοι ενδιαφέρονται γι’ αυτόν, είναι πρόθυμοι να προσφέρουν τόσο πνευματική όσο και υλική βοήθεια. Επειδή ακολουθεί τη συμβουλή του Θεού, ο Χριστιανός προστατεύεται από πολλούς σαρκικούς κινδύνους και ασθένειες, όπως είναι εκείνες που συνδέονται με την ανηθικότητα, το υπερβολικό ποτό, το κάπνισμα και τη χρήση ναρκωτικών. (Ρωμαίους 1:26, 27· 1 Κορινθίους 6:18· 2 Κορινθίους 7:1· Εφεσίους 4:18, 19) Δε ζει άσκοπα, αβέβαιος για τη σημασία ή την κατεύθυνση της ζωής· μάλλον εκτιμά τη σχέση του με το Δημιουργό του και κερδίζει ικανοποίηση κάνοντας το θέλημα του Θεού. Το ότι ακολουθεί τις αρχές που βασίζονται στη Βίβλο συμβάλλει σε πιο ασφαλή και πετυχημένη οικογένεια. Εξαιτίας της εντιμότητάς του, ο Χριστιανός μπορεί να προτιμάται σαν εργαζόμενος και μπορεί να έχει λιγότερες πιθανότητες να απολυθεί.
Ακόμη και αυτός ο συντομευμένος κατάλογος δείχνει ότι ο Χριστιανικός τρόπος ζωής αληθινά είναι πλούσιος και ανταμειφτικός.
Κατά καιρούς, όμως, ένας Χριστιανός θα δοκιμάσει εναντίωση, διωγμό ή ακόμη και βία. (2 Τιμόθεον 3:12) Ο Ιησούς προείπε ότι θα συνέβαινε αυτό. (Ματθαίος 24:9, 10· Μάρκος 8:34· 10:30· Λουκάς 21:12· Ιωάννης 16:2) Οι Χριστιανοί στην αρχαία Κόρινθο το γνώριζαν αυτό. Γνώριζαν ότι ο Παύλος, ο οποίος είχε ‘διώξει την εκκλησία του Χριστού’, τώρα ήταν αντικείμενο διωγμού. Αυτός τους έγραψε: «Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι υποφέρομεν». (1 Κορινθίους 15:9· 4:12· 2 Κορινθίους 11:23-27) Ωστόσο σκέφτηκε: «Διά τι και ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν; Καθ’ ημέραν αποθνήσκω. . . . Εάν κατά άνθρωπον επολέμησα με θηρία εν Εφέσω, τι το όφελος εις εμέ; Αν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται, ας φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν».—1 Κορινθίους 15:30-32.
Ώστε, λοιπόν, ο διωγμός που αντιμετώπιζαν οι Χριστιανοί σχετιζόταν με την ελπίδα τους. Αν αυτή η ελπίδα ήταν μια απλή απάτη, το να υποβάλλονται σε διωγμό δεν είχε κανένα νόημα. Γι’ αυτό ο Παύλος έλεγε: «Εάν εν ταύτη τη ζωή μόνον ελπίζομεν εις τον Χριστόν, είμεθα ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων».—1 Κορινθίους 15:19.
Αλλά γνώριζε ότι ο Χριστός εξάπαντος είχε αναστηθεί. Αφού αναστήθηκε, ο Ιησούς εμφανίστηκε σε εκατοντάδες μάρτυρες, ανάμεσα στους οποίους και στον ίδιο τον Παύλο. (1 Κορινθίους 15:3-8) Γι’ αυτό, παρότρυνε τους Κορίνθιους: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω».—1 Κορινθίους 15:58.
Ο Παύλος ήταν πεπεισμένος ότι ούτε αυτός ούτε οι άλλοι Χριστιανοί οι οποίοι υπέφεραν υπέρ του Χριστού ήταν για λύπηση. Έζησε μια γεμάτη, αξιομνημόνευτη, ακόμη και ζηλευτή, ζωή. Όπως αλήθευε γι’ αυτόν, έτσι μπορεί να αληθεύει και για μας ότι ‘η ευσέβεια είναι ωφέλιμη για όλα τα πράγματα, γιατί έχει υπόσχεση για την τωρινή ζωή και για εκείνη που πρόκειται να έρθει’.—1 Τιμόθεον 4:8.
◼ Τα λόγια του Ιησού ότι «η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθεί» σημαίνουν ότι αυτό θα συμβεί ανάμεσα στους αληθινούς λάτρεις τώρα;
Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς δεν προφήτευε μια μεγάλης κλίμακας απώλεια αγάπης ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά.
Οι απόστολοι είχαν ρωτήσει για ‘το σημείο της παρουσίας του Ιησού και της συντέλειας του συστήματος’. Ο Ιησούς προφήτευσε πολέμους, σεισμούς, ελλείψεις τροφίμων και διωγμό των Χριστιανών. Πρόσθεσε: «Και επειδή θέλει πληθυνθεί η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθεί».—Ματθαίος 24:3-12.
Μεγάλο μέρος της προφητείας αυτής βρήκε εκπλήρωση στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην εξαγγελία της (33 μ.Χ.) και στη μεγάλη θλίψη στην Ιερουσαλήμ που προκάλεσαν οι Ρωμαίοι το 70 μ.Χ. (Παράβαλε Λουκάς 19:41-44· 21:5-28.) Στη διάρκεια του διαστήματος εκείνου, μήπως η αγάπη των περισσότερων χρισμένων Χριστιανών ψυχράνθηκε; Όχι. Εκείνοι που αποστάτησαν από τη Χριστιανοσύνη στη διάρκεια της γενιάς εκείνης προφανώς ήταν η μειοψηφία. Οι περισσότεροι Χριστιανοί που δοκίμασαν διωγμό από τους Ιουδαίους συνέχισαν ‘να διακηρύσσουν τα καλά νέα του λόγου’ δείχνοντας αγάπη για τον Θεό, για τους άπιστους και για τους συγχριστιανούς. (Πράξεις 8:1-25· 9:36-42) Αλλά η αγάπη πράγματι ψυχράνθηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι ήταν αληθινοί λάτρεις. Οι περισσότεροι από αυτούς αγνόησαν την προειδοποίηση του Ιησού, επαναστάτησαν ενάντια στη Ρώμη και κατέφυγαν στη βίαιη υπεράσπιση του έθνους τους.
Η προφητεία του Ιησού επεκτείνεται και πέρα από τον πρώτο αιώνα και έχει μεγαλύτερη εκπλήρωση σήμερα. (Αποκάλυψις 6:2-8) Όπως συνέβη και τότε με τους Ιουδαίους, ο κόσμος έχει ολοένα και λιγότερη αγάπη. Εκατομμύρια έχουν γίνει αθεϊστές. Ακόμη και στο Χριστιανικό κόσμο τείνουν να δείχνουν λιγότερη αγάπη για τον πλησίον, και ο εκκλησιασμός και η γνώση της Βίβλου γενικά μειώνονται. Πολλοί που φαίνεται να είναι θρησκευόμενα άτομα προσπαθούν να διορθώσουν τα ανθρώπινα προβλήματα με πολιτικές επινοήσεις. Έτσι, προφανώς, αυτή η ψύχρανση της αγάπης συμβαίνει ανάμεσα σε αυτούς που αξιώνουν ότι είναι λάτρεις του Θεού.
Ωστόσο οι αληθινοί Χριστιανοί δεν πρέπει να γίνουν απρόσεκτοι. Εφόσον μερικοί Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα έχασαν την πρώτη τους αγάπη ή απομακρύνθηκαν απ’ αυτήν εξαιτίας προβλημάτων, θα μπορούσε και η δική μας αγάπη ν’ αρχίσει να ψυχραίνεται. (2 Τιμόθεον 2:16-19· Αποκάλυψις 2:4) Ενώ, αν θα συνέβαινε αυτό, θα είμαστε εξαίρεση σε σχέση με την πλειονότητα του λαού του Ιεχωβά, το γεγονός ότι θα μπορούσε να συμβεί αυτό σε μας ατομικά τονίζει την ανάγκη μας να ‘υπομείνουμε μέχρι το τέλος’ έτσι ώστε να σωθούμε.—Ματθαίος 24:13.