Η Διαπαιδαγώγηση Αποφέρει Ειρηνικό Καρπό
«Καμμία δε διαπαιδαγώγησις δεν φαίνεται να προξενή, εις την αρχήν, χαράν αλλά λύπην, αργότερα όμως αποφέρει καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης εις εκείνους οι οποίοι εγυμνάσθησαν δι’ αυτής».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 12:11, ΚΔΤΚ.
1. (α) Τι λέει ο Λόγος του Ιεχωβά για την ικανότητα του ανθρώπου να κατευθύνει την πορεία της ζωής του, κι όμως τι ισχυρίζονται οι άνθρωποι; (β) Ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο;
Ο ΛΟΓΟΣ του Ιεχωβά λέει ότι «του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού». (Ιερεμίας 10:23) Ο άνθρωπος ισχυρίζεται ότι σ’ αυτόν τον ίδιο ανήκει να κατευθύνει τα βήματά του και από τον καιρό που ξέσπασε ο στασιασμός στην Εδέμ ενεργεί ακριβώς έτσι. Από τότε μέχρι σήμερα, πολλοί άνθρωποι κάνουν ό,τι έκαναν και οι Ισραηλίτες στις μέρες των Κριτών: «Έκαστος έπραττε το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού». (Κριταί 21:25) Όμως, τα λόγια του Ιεχωβά στο εδάφιο Παροιμίαι 14:12 έχουν αποδειχτεί αληθινά: «Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον». Εδώ και 6.000 χρόνια, οι άνθρωποι ακολουθούν την οδό που τους φαίνεται σωστή και σε όλο αυτό το διάστημα η οδός αυτή τους οδήγησε στον πόλεμο, στην πείνα, στην αρρώστια, στο έγκλημα και στο θάνατο. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα λόγια του Ιεχωβά είναι σωστά ενώ οι οδοί του ανθρώπου εσφαλμένες.
2. Ποια θέση παίρνουν ορισμένοι παιδοψυχολόγοι για το «ξύλο», αλλά τι καρποφορία παρήγαγε η ανεκτικότητά τους;
2 Οι ατελείς άνθρωποι χρειάζονται διαπαιδαγώγηση. Την έχουν ανάγκη από την παιδική τους ηλικία κι έπειτα. Ο Λόγος του Θεού λέει: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν αυτού· αλλ’ ο αγαπών αυτόν παιδεύει αυτόν εν καιρώ [αλλά αυτός που τον αγαπάει είναι εκείνος που φροντίζει να τον διαπαιδαγωγεί (ΜΝΚ)]». (Παροιμίαι 13:24) Πολλοί παιδοψυχολόγοι θέτουν υπό αμφισβήτηση αυτή τη θεϊκή σοφία. Πριν από χρόνια ένας απ’ αυτούς ρώτησε: «Σεις μητέρες, αντιλαμβάνεστε ότι κάθε φορά που δέρνετε το παιδί σας του δείχνετε ότι το μισείτε;» Όμως η ανεκτικότητά τους παρήγαγε ένα μεγάλο κύμα νεανικής εγκληματικότητας, πράγμα που οδήγησε ένα δικαστή του Μπρούκλιν να κάνει τα εξής καυστικά σχόλια: «Νομίζω ότι μερικοί νεαροί μας χρειάζονται ξύλο. Αλλά αυτό δεν είναι της μόδας πια. Τώρα μας λένε ότι δεν πρέπει να χτυπάς το παιδί σου γιατί μπορεί να παρεμποδίζεις την ανάπτυξη μιας μεγαλοφυΐας». Αλλά η ανεκτικότητά τους δεν παρήγαγε κάποια γενιά μεγαλοφυϊών—απλώς ένα κύμα παρανομίας εκ μέρους εγκληματιών εφηβικής ηλικίας.
3. Ποια τάση γίνεται έκδηλη αν λάβουμε υπόψη μας τις δηλώσεις διαφόρων ειδημόνων;
3 Τώρα έχουν αρχίσει να φυσούν άνεμοι αλλαγής. Ο Μπάρτον Λ. Γουάιτ, αυθεντία στην παιδική ανάπτυξη, λέει ότι η αυστηρότητά σας δεν θα κάνει το παιδί «να σας αγαπάει λιγότερο απ’ ό,τι αν ήσασταν ελαστικός. . . . Ακόμα κι αν τα δέρνετε τακτικά, θα διαπιστώσετε ότι ξανάρχονται σε σας». Τονίζει την πρωταρχική ανάγκη που έχουν τα παιδιά για άφθονη «ανορθολογική αγάπη». Ο Δρ. Τζόις Μπράδερς αναφέρθηκε σε μια μελέτη εκατοντάδων μαθητών της πέμπτης και έκτης δημοτικού που είχαν λάβει αυστηρή διαπαιδαγώγηση, οι οποίοι πίστευαν ότι οι αυστηροί κανόνες «ήταν έκφραση της αγάπης των γονέων τους». Το Journal of Lifetime Living (Περιοδικό της Διαβίωσης) ανάφερε: «Οι παιδοψυχολόγοι που λογομαχούν για το αν το παιδί πρέπει να τρέφεται με πρόγραμμα ή σύμφωνα με τις ανάγκες του και για το αν το παιδί πρέπει να τρώει ξύλο ή όχι, έχουν διαπιστώσει ότι τίποτα απ’ αυτά δεν έχει και μεγάλη σημασία εφόσον υπάρχει αγάπη για το παιδί». Ακόμα και ο Δρ. Μπέντζαμιν Σποκ, συγγραφέας του βιβλίου Baby and Child Care (Φροντίδα για το Βρέφος και το Παιδί), επωμίστηκε μέρος της ευθύνης για την έλλειψη σταθερότητας εκ μέρους των γονέων και την επακόλουθη εγκληματικότητα. Είπε ότι ένοχοι είναι οι ειδήμονες, «οι παιδοψυχίατροι, οι ψυχολόγοι, οι δάσκαλοι, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι παιδίατροι σαν κι εμένα».
Η Ράβδος της Διαπαιδαγώγησης
4. Τι συμβολίζει η ράβδος της διαπαιδαγώγησης, και σε αντίθεση με την ανεκτικότητα τι φανερώνει η κατάλληλη χρήση αυτής της ράβδου;
4 Η ‘ράβδος’ όπως χρησιμοποιείται παραπάνω δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ξυλοδαρμό· αντιπροσωπεύει τα οποιασδήποτε μορφής μέσα διόρθωσης. Η The New International Version (Νέα Διεθνής Μετάφραση) λέει γι’ αυτό το εδάφιο: «ράβδος. Προφανώς σχήμα λόγου για την οποιασδήποτε μορφής διαπαιδαγώγηση». Η ράβδος είναι σύμβολο κυριαρχίας ή εξουσίας—εξουσίας των γονέων στην προκειμένη περίπτωση. Αν ένας γονέας είναι ανεκτικός και κακομαθαίνει το παιδί του, ας μην περιμένει να ακούσει αργότερα ευχαριστώ γι’ αυτό. ‘Αν κάποιος παραχαϊδεύει το δούλο του [ή το παιδί του] από τα νιάτα του, όταν αυτός μεγαλώσει θα φτάσει να γίνει αχάριστος’. (Παροιμίαι 29:21, ΜΝΚ) Αν ένας γονέας εξαιτίας της ανεκτικότητας παραιτηθεί από την εξουσία του, αυτό φέρνει ντροπή και δείχνει, αντί για αγάπη, αδιαφορία· αν χρησιμοποιεί τη ράβδο της διαπαιδαγώγησης με καλοσύνη αλλά και σταθερότητα, αυτό δείχνει στοργικό ενδιαφέρον. «Η ράβδος και ο έλεγχος δίδουσι σοφίαν· παιδίον δε απολελυμένον καταισχύνει την μητέρα αυτού».—Παροιμίαι 29:15.
5. (α) Τι λέει ένα σχολιολόγιο για το εδάφιο Παροιμίαι 13:24 και με ποιο άλλο Γραφικό εδάφιο συμφωνεί αυτό; (β) Ποιοι είναι εκείνοι τους οποίους διαπαιδαγωγεί ο Ιησούς και ο Ιεχωβά;
5 Το Commentary on the Old Testament (Σχολιολόγιο της Παλαιάς Διαθήκης) των Κέιλ και Ντέλιτζχ, αναφέρεται στο εδάφιο Παροιμίαι 13:24 και εξηγεί: «Ο πατέρας που πραγματικά θέλει το καλό του γιου του τον διαπαιδαγωγεί αυστηρά από νωρίς, για να του δώσει τη σωστή κατεύθυνση ενόσω ακόμα το παιδί μπορεί να επηρεαστεί και για να μην επιτρέψει να ριζώσει μέσα του η πλάνη· αλλά εκείνος που είναι επιεικής στο παιδί του ενώ θα έπρεπε να είναι αυστηρός, ενεργεί σαν να θέλει τον αφανισμό του γιου του». Η New Translation of the Bible (Νέα Μετάφραση της Αγίας Γραφής) του Μόφφατ υποστηρίζει το ίδιο στο εδάφιο Παροιμίαι 19:18: «Δώσε για τιμωρία ξύλο στο γιο σου ενόσω υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν, και μην τον αφήσεις να τρέξει στον αφανισμό». Οι γονείς που διαπαιδαγωγούν από μικρά τα παιδιά τους με καλοσύνη αλλά και σταθερότητα, δείχνουν ότι τα αγαπούν. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω [διαπαιδαγωγώ (ΜΝΚ)]». Όσον αφορά τον Ιεχωβά, «όποιον αγαπάει ο Κύριος τον διαπαιδαγωγεί».—Αποκάλυψις 3:19· Εβραίους 12:6, ΝΔΜ.
6. Ποια μορφή παίρνει συχνά η διαπαιδαγώγηση και με ποια παραδείγματα μπορείτε να υποστηρίξετε την απάντησή σας;
6 Η διαπαιδαγώγηση μπορεί μερικές φορές να περιλαμβάνει «ξύλο», συχνά όμως όχι. Το εδάφιο Παροιμίαι 8:33 δεν λέει, ‘νιώστε’ τη διαπαιδαγώγηση αλλά, ‘ακούστε τη διαπαιδαγώγηση και γίνετε σοφοί’. Πολλές φορές η διαπαιδαγώγηση δίνεται με λόγια και όχι με ξυλιές: «Οι έλεγχοι της παιδείας [διαπαιδαγώγησης (ΜΝΚ)] [είναι] οδός ζωής». «Δράξον την παιδείαν [διαπαιδαγώγηση (ΜΝΚ)], μη αφήσης αυτήν· φύλαττε αυτήν, διότι είναι η ζωή σου». (Παροιμίαι 4:13· 6:23) Η διαπαιδαγώγηση που χρειαζόταν ο δούλος του Ιεχωβά Ιώβ του δόθηκε με λόγια ελέγχου, πρώτα από τον Ελιού και κατόπιν από τον ίδιο τον Ιεχωβά. (Ιώβ, κεφάλαια 32-41) Ο Ιώβ δέχτηκε τον έλεγχο και είπε στον Ιεχωβά: «Βδελύττομαι εμαυτόν, και μετανοώ εν χώματι και σποδώ».—Ιώβ 42:6.
7. Ποια είναι η σημασία της ελληνικής λέξης που αποδίδεται «διαπαιδαγώγηση», πώς πρέπει να εφαρμόζεται και τι επιτυγχάνει;
7 Η αρχαία ελληνική λέξη που αποδίδεται «διαπαιδαγώγηση» είναι η λέξη παιδεία. Στις διάφορες μορφές της σημαίνει εκγύμναση, εκπαίδευση, ‘διδαχή με πραότητα’. (2 Τιμόθεον 2:25) Αναφέρεται περισσότερο στην εκγύμναση στον τομέα της διαγωγής παρά στην απόκτηση γνώσης. Αυτή η διαπαιδαγώγηση πρέπει να γίνεται «μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής [τέχνης της διδασκαλίας (ΜΝΚ)]». (2 Τιμόθεον 4:2) Η σημασία της λέξης φανερώνεται θαυμάσια στη συμβουλή που δίνεται στους πατέρες: «Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». (Εφεσίους 6:4) Με καλοσύνη αλλά και σταθερότητα, αυτή η διαπαιδαγώγηση πρόκειται να προσαρμόσει τους νέους στον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά.
Η Πηγή της Διαπαιδαγώγησης
8. Από ποια πηγή και με ποιους τρόπους μπορούμε να διαπαιδαγωγούμε τους εαυτούς μας;
8 Οι αρχές που περιλαμβάνονται στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών εφαρμόζονται και στους ενήλικους. Η Αγία Γραφή αποτελεί την πηγή πληροφοριών σχετικά με το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να είμαστε. Καθώς τη διαβάζουμε, μπορούμε να εξετάσουμε τον εαυτό μας και να τον διορθώνουμε όπου είναι αναγκαίο. (2 Κορινθίους 13:5) Καθώς κάνουμε στοχασμούς στις αρχές του Ιεχωβά, μπορεί να δημιουργηθούν μέσα μας αισθήματα ενοχής και αυτό να βοηθήσει να προσδιορίσουμε τι αλλαγές είναι ανάγκη να κάνουμε. Έτσι έγινε με τον ψαλμωδό: «Θέλω ευλογεί τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] τον νουθετήσαντά με· έτι και εν καιρώ νυκτός με διδάσκουσιν οι νεφροί μου [«τα ενδόμυχα συναισθήματά μου»]». (Ψαλμός 16:7) Μπορεί να διαπαιδαγωγούμε τον εαυτό μας, όπως έκανε ο Παύλος: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος».—1 Κορινθίους 9:27.
9. Με ποια άλλα μέσα δίνεται ωφέλιμη διαπαιδαγώγηση;
9 Η διαπαιδαγώγηση μπορεί να δοθεί από κάποιον άλλον. Μπορεί να είναι μια ματιά, ένα συνοφρύωμα, μια λέξη, μια χειρονομία ή προφορικός έλεγχος. Ο Ιησούς με μια ματιά θύμισε στον Πέτρο ότι είχε προβλέψει το σοβαρό αμάρτημα που θα διέπραττε, πράγμα που έκανε τον Πέτρο να βγει έξω και να κλάψει πικρά. (Λουκάς 22:61, 62) Σε μια άλλη περίπτωση τέσσερις λέξεις επίπληξης σύντριψαν τον Πέτρο: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά». (Ματθαίος 16:23) Η ανάγνωση των εκδόσεων της Σκοπιάς, η παρακολούθηση των συναθροίσεων, η συνομιλία με άλλους, η εγκαρτέρηση δύσκολων καταστάσεων—όλα αυτά μπορεί να μας κάνουν να δούμε σε ποιους τομείς χρειάζεται να κάνουμε αλλαγές. Ωστόσο, ο ίδιος ο Λόγος του Θεού είναι η πιο σπουδαία πηγή και οδηγός για διαπαιδαγώγηση.—Ψαλμός 119:105.
10. Τι αξία έχουν οι παροιμίες του Σολομώντα στον τομέα της διαπαιδαγώγησης, και παρ’ όλα αυτά ποια πορεία επιμένουν να ακολουθούν μερικοί;
10 Οι παροιμίες του Σολομώντα δόθηκαν σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, ‘για να γνωρίσουν σοφία και διαπαιδαγώγηση, να διακρίνουν τα λόγια της κατανόησης, να λάβουν τη διαπαιδαγώγηση που δίνει ενόραση, δικαιοσύνη, κρίση και ευθύτητα, για να δώσουν στους άπειρους διορατικότητα, στον νέο γνώση και ικανότητα σκέψης’. Αλλά ίσως κάποιος «δια λόγων δεν θέλει διορθωθή· επειδή καταλαμβάνει μεν, αλλά δεν υπακούει». (Παροιμίαι 1:2-4, ΜΝΚ· 29:19) Μερικοί άπειροι επιμένουν να ‘παθαίνουν πρώτα και μετά να μαθαίνουν’, όπως έκανε ο άσωτος γιος πριν ‘συνέλθει’.—Λουκάς 15:11-17.
11. (α) Πώς διαπαιδαγωγήθηκε η εκκλησία της Κορίνθου και ο Ιωνάς; (β) Ποια διαπαιδαγωγική τιμωρία επιβλήθηκε στον Δαβίδ εξαιτίας της μοιχείας του και της προσπάθειας που έκανε να τη συγκαλύψει; (γ) Ποια λόγια του Ψαλμού 51, που γράφτηκε από τον Δαβίδ, δείχνουν το βάθος της μετάνοιάς του;
11 Ο Παύλος, μιλώντας για μια επιστολή που είχε στείλει προηγουμένως στη χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου, είπε τα εξής: ‘Λυπηθήκατε με αποτέλεσμα τη μετάνοια· επειδή λυπηθήκατε με θεϊκό τρόπο, . . . [και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα] να διορθωθεί το σφάλμα’. (2 Κορινθίους 7:9-11, ΜΝΚ) Μια τρικυμία και ένα κήτος χρησιμοποιήθηκαν για να διαπαιδαγωγηθεί ο Ιωνάς. (Ιωνάς 1:2, 3, 12, 17· 2:10· 3:1-4) Η μοιχεία του Δαβίδ και οι προσπάθειές του να τη συγκαλύψει επέφεραν σ’ αυτόν διαπαιδαγωγική τιμωρία, όπως φαίνεται στα εδάφια 2 Σαμουήλ 12:9-14. Η μετάνοιά του εκφράζεται με τα εξής συγκινητικά λόγια του Ψαλμού 51: ‘Πλύνε με από την ανομία μου, καθάρισέ με από την αμαρτία μου. Η αμαρτία μου είναι συνέχεια μπροστά μου. Εξάλειψε όλες μου τις αμαρτίες, δημιούργησε μέσα μου μια καθαρή καρδιά, ανανέωσε το πνεύμα μου. Μην με απορρίψεις από το πρόσωπό σου. Μια συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις’.—Εδάφια 2, 3, 9-11, 17.
12. Ποια πιο δραστικά μέτρα μπορεί να είναι αναγκαία για μερικούς, και ποια είναι η έκβαση για εκείνους που απορρίπτουν τον επανειλημμένο έλεγχο;
12 Για μερικά άτομα μπορεί να είναι αναγκαία πιο δραστικά μέτρα, όπως δείχνει το εδάφιο Παροιμίαι 26:3: «Μάστιξ δια τον ίππον, κημός δια τον όνον, και ράβδος δια την ράχιν των αφρόνων». Μερικές φορές ο Ιεχωβά επέτρεπε να καταβληθεί το έθνος Ισραήλ από τις δυσκολίες που προξενούσαν οι ίδιοι στους εαυτούς τους: «Διότι ηπείθησαν εις τα λόγια του Θεού και την βουλήν του Υψίστου κατεφρόνησαν· δια τούτο εταπείνωσε την καρδίαν αυτών εν κόπω· έπεσον, και δεν υπήρχεν ο βοηθών. Τότε εβόησαν προς τον Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] εν τη θλίψει αυτών, και έσωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών». (Ψαλμός 107:11-13) Μερικοί ανόητοι, ωστόσο, σκληραίνουν τους εαυτούς τους σε σημείο που να μην επιδρά πάνω τους κανένα είδος θεραπευτικής διαπαιδαγώγησης: «Άνθρωπος όστις [επανειλημμένα (ΜΝΚ)] ελεγχόμενος σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή και χωρίς ιάσεως».—Παροιμίαι 29:1.
Απόδοση και Λήψη Ελέγχου
13. Τι θα πρέπει να αποφεύγουμε όταν παρέχουμε έλεγχο σε κάποιον και με ποιο τρόπο πρέπει να τον παρέχουμε;
13 Οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει η διαπαιδαγώγηση, ποτέ δεν πρέπει να δίνεται με θυμό. Στην πραγματικότητα ο θυμός, αντί να βοηθάει, «εξάπτει έριδα». Επίσης μας δίνεται η συμβουλή: «Ο μακρόθυμος έχει μεγάλην φρόνησιν· ο δε οξύθυμος ανεγείρει την αφροσύνην αυτού». Επιπλέον, «η φρόνησις του ανθρώπου συστέλλει τον θυμόν αυτού· και είναι δόξα αυτού να παραβλέπη την παράβασιν». (Παροιμίαι 29:22· 14:29· 19:11) Εκεί που χρειάζεται, η διαπαιδαγώγηση ποτέ δεν πρέπει να είναι υπερβολική. Να τη δίνετε στον κατάλληλο χρόνο και στον κατάλληλο βαθμό—ούτε πολύ γρήγορα ούτε πολύ αργά, ούτε πολύ λίγη ούτε υπερβολικά πολλή.
14. Ποιες άλλες κατευθυντήριες γραμμές δίνονται για εκείνους που παρέχουν έλεγχο;
14 Ακολουθούν μερικές κατευθυντήριες γραμμές για εκείνους που παρέχουν έλεγχο: «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα, τους νεωτέρους ως αδελφούς, τας πρεσβυτέρας ως μητέρας, τας νεωτέρας ως αδελφάς μετά πάσης καθαρότητος». (1 Τιμόθεον 5:1, 2) Προτρέπετε ή εκφοβίζετε; «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής». (Γαλάτας 6:1) Δίνουμε τη συμβουλή με πραότητα, έχοντας πάντα υπόψη μας τις δικές μας αδυναμίες; «Πάντα να συμπεριφέρεστε στους άλλους όπως θα θέλατε να συμπεριφέρονται εκείνοι σε σας». (Ματθαίος 7:12, The New English Bible [Η Νέα Αγγλική Βίβλος]) Βάζετε τον εαυτό σας στη θέση του άλλου, δείχνοντας κατανόηση;
15. Τι απαιτεί η αποδοχή του ελέγχου και ποιες επιπρόσθετες συμβουλές δίνονται σ’ εκείνους που ελέγχονται;
15 Η αποδοχή του ελέγχου απαιτεί ταπεινότητα. Μήπως ο έλεγχος σας φαίνεται δηκτικός, κακόπιστος, άδικος; Μην είστε βιαστικοί. Σκεφτείτε τον. Μην είστε αρνητικοί. Συλλογιστείτε τον θετικά. Αν σας φαίνεται ότι δεν ισχύουν όλα όσα λέχτηκαν, μήπως ισχύει ένα μέρος απ’ αυτά; Διευρύνετε τη διάνοιά σας ώστε να γίνει δεκτική· αξιολογήστε αντικειμενικά τον έλεγχο. Μήπως είστε υπερβολικά ευαίσθητοι, μήπως θίγεστε πολύ γρήγορα; Μπορεί να χρειαστεί να περάσει χρόνος μέχρι να δείτε τον έλεγχο με θετική άποψη, όταν θα έχετε φτάσει να ξεπεράσετε τον αρχικό πόνο και την προσβολή. Γι’ αυτό περιμένετε. Συγκρατήστε τη γλώσσα σας. Αξιολογήστε με ηρεμία αυτά που λέχτηκαν. Μήπως είστε προκατειλημμένος απέναντι σ’ αυτόν που σας έλεγξε, και απορρίπτετε τον έλεγχο πάνω σ’ αυτή τη βάση; Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, θεωρήστε τον έλεγχο καλοπροαίρετο και να μην τον απορρίψετε στα γρήγορα.
16. (α) Όταν λαβαίνουμε συμβουλή ποια εδάφια και ποιες συναφείς ερωτήσεις πρέπει να εξετάζουμε; (β) Ποιο αίσθημα που εκφράστηκε από τον ψαλμωδό είναι καλό να μιμούμαστε;
16 Να μερικά εδάφια που μπορείτε να αναλογιστείτε όταν δέχεστε έλεγχο: «Ο κρατών τους λόγους αυτού είναι γνωστικός· ο μακρόθυμος άνθρωπος είναι φρόνιμος [και αυτός που έχει διάκριση διατηρεί το πνεύμα του ήρεμο (ΜΝΚ)]». (Παροιμίαι 17:27) Ακούτε προσεκτικά και παραμένετε ήρεμος; «Η οδός του άφρονος είναι ορθή εις τους οφθαλμούς αυτού· ο δε ακούων συμβουλάς είναι σοφός». (Παροιμίαι 12:15) Μήπως αποφασίζετε στα γρήγορα ότι έχετε δίκιο ή ακούτε καλοπροαίρετα; «Ας είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν». (Ιακώβου 1:19) Εφαρμόζετε αυτά τα λόγια όταν δέχεστε συμβουλή; «Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης [να προσβάλλεσαι (ΜΝΚ)]· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων». (Εκκλησιαστής 7:9) Μήπως προσβάλλεστε πολύ εύκολα; Πόσο θαυμάσια είναι να νιώθουμε όπως ο ψαλμωδός: «Ας με κτυπά ο δίκαιος· τούτο θέλει είσθαι έλεος· και ας με ελέγχη· τούτο θέλει είσθαι μύρον εξαίρετον· δεν θέλει βλάψει την κεφαλήν μου».—Ψαλμός 141:5.
Υπομείνετε τη Διαπαιδαγώγηση και Θερίστε Ειρηνικό Καρπό
17. Γιατί δεν είναι πάντοτε εύκολο να δεχόμαστε διαπαιδαγώγηση, κι όμως πώς θα βοηθηθούμε να την υπομείνουμε αν έχουμε κατά νου τα εδάφια Εβραίους 12:7, 11;
17 Δεν είναι πάντοτε εύκολο να δεχόμαστε διαπαιδαγώγηση. Αυτό μπορεί να σας κάνει να νιώθετε κάπως άσχημα και να σας επιφέρει μερικούς περιορισμούς. Μπορεί ακόμα να σας προξενήσει κάποιο βαθμό λύπης. Αλλά προσπαθήστε να τα υπομείνετε όλ’ αυτά. Θα περάσουν· μετά θα ’ρθει η χαρά. Θυμηθείτε: «Υπομείνατε την διαπαιδαγώγησίν σας. Ο Θεός σάς μεταχειρίζεται σαν παιδιά του, διότι ποιο παιδί δεν το παιδαγωγεί ο πατέρας του; Καμμία δε διαπαιδαγώγησις δεν φαίνεται να προξενή, εις την αρχήν, χαράν αλλά λύπην, αργότερα όμως αποφέρει καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης εις εκείνους οι οποίοι εγυμνάσθησαν δι’ αυτής».—Εβραίους 12:7, 11, ΚΔΤΚ.
18, 19. Ποια ισχυρά αισθήματα εξέφρασαν και ο Ιερεμίας και ο ψαλμωδός που έδειξαν την κατάλληλη πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε εμείς όταν μας δίνεται διαπαιδαγώγηση;
18 Έτσι αν η διαπαιδαγώγηση είναι λυπηρή και δυσβάσταχτη, προσμένετε τον ειρηνικό καρπό που έρχεται κατόπιν. Προσμένετε τον Ιεχωβά, όπως και ο Ιερεμίας: ‘Οπωσδήποτε η ψυχή σου θα θυμηθεί και θα σκύψει πάνω μου. Αυτό θα ξαναθυμίζω στην καρδιά μου. Γι’ αυτό και εγώ θα δείξω στάση αναμονής’. (Θρήνοι 3:20, 21, ΜΝΚ) Να θυμάστε τι είπε στον εαυτό του ο ψαλμωδός όταν βρισκόταν σε στενοχώρια: «Δια τι είσαι περίλυπος, ψυχή μου; Και δια τι ταράττεσαι εντός μου; Έλπισον επί [περίμενε (ΜΝΚ)] τον Θεόν· επειδή έτι θέλω υμνεί αυτόν· αυτός είναι η σωτηρία του προσώπου μου».—Ψαλμός 42:5, 11· 43:5.
19 Έτσι, όταν διαπαιδαγωγούμαστε, ας περιμένουμε όλοι μας τον Θεό. Όταν θα έχουμε γυμναστεί από τη διαπαιδαγώγηση, τότε θα θερίσουμε ειρηνικό καρπό, δηλαδή, δικαιοσύνη.
Θυμάστε;
□ Τι αξία έχει η χρήση της ράβδου της διαπαιδαγώγησης;
□ Ποια είναι η κύρια πηγή διαπαιδαγώγησης; Ποιες άλλες πηγές υπάρχουν;
□ Εκτός από λόγια ελέγχου, ποια ισχυρότερα μέτρα μπορεί να είναι αναγκαία;
□ Ποιες είναι μερικές κατευθυντήριες γραμμές για την απόδοση ελέγχου;
□ Ποιες συμβουλές θα μας βοηθήσουν να δεχόμαστε έλεγχο;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
‘Ακούτε τη διαπαιδαγώγηση’ με σοφία;
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Οι αρχές που περιλαμβάνονται στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών εφαρμόζονται και στους ενήλικους