Χριστιανοί—Σταθεροί κι Ωστόσο Ευέλικτοι

Η ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΗ βαλανιδιά είναι η ίδια η εκπροσώπηση της δύναμης. Όταν φυσούν δυνατοί άνεμοι, τους αντιστέκεται χωρίς κανένα πρόβλημα συνήθως. Ενώ η ισχυρή βαλανιδιά επιβιώνει από τις περισσότερες καταιγίδες λόγω της δύναμής της και της σχετικής ακαμψίας ή σταθερότητάς της, το μικροσκοπικό χορτάρι επιζεί κι αυτό, αλλά για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο. Ποιο είναι το μυστικό του; Η ευελιξία. Λυγίζει αλλά δεν σπάει κάτω από τη δύναμη του ανέμου.

Ευελιξία ή ακαμψία—ποιο λοιπόν είναι πιο σημαντικό; Στην πραγματικότητα, ο Χριστιανός χρειάζεται να έχει ένα μίγμα και των δύο. Όμως, η ισορροπία μεταξύ σταθερότητας και ευελιξίας μπορεί να μην υπάρχει μερικές φορές ακόμη και ανάμεσα σε μερικούς που ανήκουν στο λαό του Θεού. Αυτοί έχουν υψηλές αρχές, αλλά ορισμένοι έχουν την τάση να είναι ανυποχώρητοι. Άλλοι μοιάζουν κάπως σαν ‘κάλαμος υπό ανέμου σαλευόμενος’. (Ματθαίος 11:7) Υποκύπτουν στις πιέσεις και στις επιρροές αυτού του πονηρού κόσμου. Ή μπορεί να είναι υποχωρητικοί σε σημείο που να γίνονται ανεκτικοί.

Όπως είπε ο Σολομών: ‘Για το κάθε πράγμα υπάρχει προσδιορισμένος καιρός’. (Εκκλησιαστής 3:1, ΜΝΚ) Πότε λοιπόν είναι καιρός να είναι κανείς άκαμπτος και πότε είναι καιρός να είναι ευέλικτος;

Πότε Πρέπει να Είναι Κανείς Σταθερός

Κάποτε, ο Βασιλιάς Σαούλ του Ισραήλ έλαβε τη ρητή προσταγή: «Ύπαγε τώρα και πάταξον τον Αμαλήκ [ένα εχθρικό έθνος], και εξολόθρευσον παν ό,τι έχει και μη φεισθής αυτούς· αλλά θανάτωσον και άνδρα και γυναίκα και παιδίον και θηλάζον και βουν και πρόβατον και κάμηλον και όνον». (1 Σαμουήλ 15:3) Οι Αμαληκίτες είχαν ένα υπόμνημα το οποίο χαρακτηριζόταν από εναντίωση τόσο προς τον Θεό όσο και προς το λαό του, και κατά συνέπεια άξιζαν να εξολοθρευτούν. (Δευτερονόμιον 25:17-19) Ωστόσο, «εφείσθη ο Σαούλ και ο λαός τον Αγάγ [τον βασιλιά του Αμαλήκ] και τα καλήτερα των προβάτων και των βοών . . . , και δεν ήθελον να εξολοθρεύσωσιν αυτά». Ο Ιεχωβά δεν αποδέχτηκε το ότι ο Σαούλ διέστρεψε τους κανόνες. «Ιδού», διακήρυξε ο προφήτης Σαμουήλ, «η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν».—1 Σαμουήλ 15:9-22.

Το δίδαγμα που βρίσκεται εδώ είναι ξεκάθαρο: Δεν μπορεί να υπάρχει ευελιξία όταν πρόκειται για την υπακοή στον Θεό. «Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού», είπε ο απόστολος Ιωάννης, «το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού [του Θεού]· και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι». (1 Ιωάννου 5:3) Η εμπειρία που είχαν ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ αποτελεί ένα παράδειγμα που δείχνει μέχρι ποιου σημείου πρέπει να είναι πρόθυμοι να φτάσουν οι δούλοι του Θεού για να δείξουν αυτή την υπακοή. Αυτοί αρνήθηκαν να λατρεύσουν την εικόνα που έστησε ο Βαβυλώνιος Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ. Γιατί; Επειδή ο νόμος του Θεού καταδίκαζε καθαρά τη λατρεία των ειδώλων. (Έξοδος 20:4-6) Δεν συλλογίστηκαν ότι οι περιστάσεις τούς έδιναν το δικαίωμα να διαστρέψουν αυτή τη θεϊκή προσταγή. Αντίθετα, αρνήθηκαν να συμβιβαστούν και προτίμησαν το θάνατο από την ανυπακοή.—Δανιήλ 3:16-18.

Για τους περισσότερους Χριστιανούς δεν είναι δύσκολο να υποταχθούν στους σαφώς καθορισμένους νόμους της Αγίας Γραφής. Αλλά στους Χριστιανούς λέγονται τα εξής: ‘Να είστε υπάκουοι σ’ εκείνους που αναλαβαίνουν την ηγεσία ανάμεσά σας’. (Εβραίους 13:17, ΜΝΚ) Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας μπορεί να προσδιορίσουν συγκεκριμένες ώρες στις οποίες θα συγκεντρώνεται η εκκλησία για την υπηρεσία αγρού. Ή μπορεί να καθορίσουν ότι ο εξοπλισμός της Αίθουσας Βασιλείας θα πρέπει να χρησιμοποιείται με έναν ορισμένο τρόπο. Είναι αλήθεια ότι κανένα Βιβλικό εδάφιο δεν μιλάει για το πώς πρέπει να ρυθμίζεται ένας θερμοστάτης ή ποιος θα πρέπει να κάνει αυτή τη ρύθμιση. Όμως, όταν οι πρεσβύτεροι παίρνουν τέτοιες αποφάσεις, δεν θα ήταν πολύ καλό να συνεργαζόμαστε;

Με παρόμοιο τρόπο, ένας σύζυγος μπορεί να πάρει διάφορες αποφάσεις για την οικογένειά του. Η Χριστιανή σύζυγος ίσως να μη συμφωνεί κατ’ ανάγκη με την κρίση του από μια ορισμένη άποψη, αλλά επιζητεί να υπακούει στο ‘νόμο του ανδρός’. (Ρωμαίους 7:2) Η υπακοή προς τους πρεσβυτέρους, τους συζύγους, τους γονείς και τους εργοδότες δεν θα πρέπει να παρακάμπτεται για χάρη της ευελιξίας.—Κολοσσαείς 3:18-24.

Πότε να Είναι Κανείς Ευέλικτος

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει επίσης καιρός για να είναι κανείς ευέλικτος. Ο απόστολος Παύλος το έδειξε αυτό όταν είπε: «Η επιείκειά [λογικότητά (ΜΝΚ)] σας ας γείνη γνωστή εις πάντας τους ανθρώπους». (Φιλιππησίους 4:5) Η λέξη που χρησιμοποίησε εδώ ο Παύλος σημαίνει, «να μην επιμένει κάποιος στο γράμμα του νόμου· εκφράζει το να σκέφτεται κανείς τους άλλους με τρόπο που να εξετάζει ‘τα γεγονότα μιας υπόθεσης με ανθρωπιστικό και λογικό τρόπο’». [An Expository Dictionary of New Testament Words (Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Καινής Διαθήκης), του Γ. Ε. Βάιν] Το να έχει κανείς λογικότητα συχνά σημαίνει να είναι πρόθυμος να προσαρμοστεί στις υπάρχουσες καταστάσεις.

Για παράδειγμα, ένας ιεραπόστολος που υπηρετεί σε μια ξένη χώρα μπορεί να διαπιστώσει σύντομα ότι οι τοπικοί κανόνες συμπεριφοράς διαφέρουν από εκείνους που επικρατούν στη χώρα στην οποία ανατράφηκε. Αλλά αν καταφρονήσει τις συνήθειες των ανθρώπων εκείνου του τόπου και αρνηθεί να κάνει ορισμένες προσαρμογές, πόσο αποτελεσματική θα είναι η διακονία του; Έτσι, ενεργώντας σοφά, προσαρμόζεται στις ωφέλιμες συνήθειες του νέου πολιτισμού.—1 Κορινθίους 9:19-23.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Παύλος, ενθάρρυνε τους Φιλιππήσιους Χριστιανούς να είναι λογικοί, αφού ανέφερε ακριβώς πριν δύο γυναίκες στην εκκλησία οι οποίες είχαν προσωπικές δυσκολίες. (Φιλιππησίους 4:2-5) Αν και ο Παύλος δεν μας είπε πια ήταν η φύση της προστριβής τους, η έλλειψη λογικότητας βρίσκεται συχνά στη ρίζα των τεταμένων σχέσεων. Κανείς δεν αισθάνεται άνετα όταν βρίσκεται με κάποιον που είναι επικριτικός ή υπερβολικά απαιτητικός. «Μη γίνου δίκαιος παραπολύ», προειδοποιεί ο Σολομών, «και μη φρόνει σεαυτόν υπέρμετρα σοφόν· δια τι να αφανισθής;»—Εκκλησιαστής 7:16.

Οι Χριστιανοί πρέπει να είναι επιεικείς προς τις ατέλειες των άλλων. Πόσο θαυμάσιο είναι όταν προσπαθούμε να βλέπουμε τα πράγματα από την άποψη από την οποία τα βλέπει το άλλο άτομο! Δυστυχώς όμως, μερικοί Χριστιανοί στην αρχαία Κόρινθο ενδιαφέρονταν τόσο πολύ για τα προσωπικά τους «δικαιώματα», ώστε κατέφευγαν ακόμη και στο να οδηγούν ομόπιστους στο δικαστήριο. Εκθέτοντας τα προβλήματά τους μπροστά σε άπιστα άτομα, όχι μόνο έφερναν μομφή στην εκκλησία, αλλά μεγάλωναν επίσης τη ρήξη ανάμεσά τους.—1 Κορινθίους 6:1-6.

Γι’ αυτό το λόγο ο Παύλος ενθάρρυνε τους Κορίνθιους Χριστιανούς που είχαν αδικηθεί, να έχουν υποχωρητική στάση. Τους παρότρυνε: «Και μόνο το γεγονός ότι έχετε δίκες μεταξύ σας αποτελεί ήδη πλήρη αποτυχία σας. Γιατί δεν προτιμάτε να είστε οι αδικημένοι; Γιατί δεν προτιμάτε να ζημιώνεστε;» (1 Κορινθίους 6:7, ΝΔΜ) Ο Χριστιανός το θεωρεί κέρδος να διατηρεί καλές σχέσεις με τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές του.

Είναι ιδιαίτερα κατάλληλο να είναι λογικοί εκείνοι που ασκούν εξουσία. Για παράδειγμα, οι γονείς μπορεί να ορίσουν κάποια ώρα στην οποία οι γιοι τους και οι κόρες τους θα πρέπει να βρίσκονται το βράδυ στο σπίτι. Αλλά υποθέστε πως ένα παιδί ζητάει σε κάποια περίπτωση μια εξαίρεση από τον κανόνα. Δεν θα ήταν κατάλληλο να εξετάσουν, τουλάχιστον, οι γονείς τις συγκεκριμένες καταστάσεις που περιλαμβάνονται; Και τι θα πούμε για τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους; Δεν είναι η λογικότητα ένα από τα προσόντα τους; (1 Τιμόθεον 3:3, ΜΝΚ) Ναι. Αλλά πότε και πώς θα πρέπει να εκδηλώνουν αυτή την ιδιότητα;

Πρεσβύτεροι—Σταθεροί κι Ωστόσο Ευέλικτοι

Ο απόστολος Πέτρος αντιπαρέβαλε σε μια περίπτωση τους ‘λογικούς’ άντρες μ’ εκείνους που είναι ‘δύσκολο να τους ευχαριστήσει’ κανείς. (1 Πέτρου 2:18, ΜΝΚ) Ένας πρεσβύτερος ίσως να κάνει ορισμένες υποδείξεις για να βοηθήσει έναν αδελφό να βελτιώσει την ικανότητά του αναφορικά με την ομιλία. Αλλά αν ο πρεσβύτερος θέσει ένα πολύ άκαμπτο κριτήριο και δεν λάβει υπόψη του τη μόρφωση, τις ικανότητες και τις περιστάσεις του αδελφού, τι θα μπορούσε να συμβεί; Ο αδελφός θα μπορούσε να αγανακτήσει για τη συμβουλή ή να αποθαρρυνθεί πολύ, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι είναι πολύ ‘δύσκολο να ευχαριστήσει’ κανείς τους πρεσβυτέρους.

Οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι επίσης ευέλικτοι στην εφαρμογή διαφόρων κανόνων στην εκκλησία. Ποτέ δεν θα πρέπει να επιτρέψουν στους κανόνες να ‘ακυρώσουν το λόγο του Θεού’, δίνοντας σ’ αυτούς τους κανόνες μεγαλύτερη βαρύτητα από τις τέλειες αρχές του Λόγου του Θεού.—Ματθαίος 15:6, ΝΔΜ· 23:23.

Είναι κατάλληλο να είναι ευέλικτοι οι πρεσβύτεροι όταν δεν παραβιάζονται Γραφικές αρχές απ’ αυτή την ευελιξία. Για παράδειγμα, ίσως παρατηρήσουν ότι σε μεγάλες συνελεύσεις περιφερείας, όπου μαζεύονται τεράστια πλήθη, συστήνεται έντονα να μην κρατιούνται θέσεις. Αλλά θα πρέπει να επιβληθεί αυτός ο κανόνας σε μια μικρή εκκλησία όπου υπάρχουν άφθονες θέσεις; Ή οι πρεσβύτεροι ίσως να θεωρούν ότι γενικά ένας ορισμένος τρόπος ντυσίματος—όπως για παράδειγμα σακάκι και γραβάτα για τους άντρες—είναι κατάλληλος για το κήρυγμα από πόρτα σε πόρτα. Έτσι έγινε σε μια εκκλησία κάποιας νοτιοαμερικάνικης χώρας. Όμως, ένας πρεσβύτερος εκεί έμαθε ότι κάποιος νεαρός δίσταζε να μιλήσει για τα καλά νέα σε άλλους. Ποιος ήταν ο λόγος; Δεν ήταν σε θέση να αγοράσει σακάκι και γραβάτα. Ο πρεσβύτερος συμπέρανε ότι θα ήταν κατάλληλο να δείξει ευελιξία και γι’ αυτό ενθάρρυνε τον νεαρό να αρχίσει να μιλάει για την πίστη του σε άλλους.

Ευελιξία πρέπει να δείχνεται επίσης στο χειρισμό δικαστικών υποθέσεων στην εκκλησία. Αν και η αδικοπραγία θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αποκοπή του ατόμου που τη διέπραξε, τι θα γίνει αν αυτός δείξει μετάνοια; Ο Ιεχωβά έθεσε το κατάλληλο πρότυπο με τον τρόπο που ενήργησε σε σχέση με το λαό της Νινευή. Ο Θεός είχε πει στον Ιωνά: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή». Ωστόσο όταν ο λαός εκδήλωσε μετάνοια, ο Ιεχωβά δεν επέμεινε να εκτελέσει την καταστροφή που είχε ανακοινώσει. Αναγνώρισε ότι οι καταστάσεις είχαν αλλάξει. (Ιωνάς 3:4, 10) Έτσι και οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να βρίσκουν ευχαρίστηση στο να ‘συγχωρούν άφθονα’ σε περιπτώσεις όπου υπάρχει ξεκάθαρη απόδειξη αληθινής μετάνοιας.—Ησαΐας 55:7.

Δεν είναι εύκολο να διατηρεί κανείς ισορροπία ανάμεσα στη σταθερότητα και στην ευελιξία. Οι ατελείς άνθρωποι τείνουν από τη φύση τους να φτάνουν στα άκρα. Όμως, οι Χριστιανοί που αγωνίζονται να είναι σταθεροί κι ωστόσο ευέλικτοι, θα ανταμειφτούν πλούσια. Επειδή προσπαθούν να είναι ευέλικτοι, θα απολαμβάνουν καλύτερες σχέσεις με τους άλλους και θα αποφεύγουν πολλές συναισθηματικές ταραχές. Επιπλέον, επειδή οι διορισμένοι πρεσβύτεροι είναι σταθεροί, ακλόνητοι σε καλά έργα, ως τηρητές ακεραιότητας, θέτουν ένα παράδειγμα το οποίο κερδίζει την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία ολόκληρης της εκκλησίας, καθώς όλοι προχωρούν μαζί έχοντας την ελπίδα της αιώνιας ζωής.—Ησαΐας 32:2· 1 Κορινθίους 15:58.