Στο Βάθος των Ειδήσεων
Δεν Είναι Ξεπερασμένες
Πολλοί άνθρωποι είχαν για πολύ καιρό την άποψη ότι οι αρχές που έχουν σχέση μ’ έναν καλό τρόπο ζωής, όπως αυτές εκτίθενται στην Αγία Γραφή, είναι ξεπερασμένες και ανεφάρμοστες. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έκαναν μερικά άτομα που θεωρούνται αυθεντίες στον ιατρικό τομέα να επανεξετάσουν την αξία των Βιβλικών συμβουλών σχετικά με το να κάνει κανείς καλό σε άλλους.
Σύμφωνα με το American Health, δυο γιατροί υποστηρίζουν ότι «το να κάνετε καλό μπορεί να είναι ωφέλιμο για την καρδιά σας, για το ανοσολογικό σας σύστημα—και για τη γενικότερη ζωτικότητά σας». Στο Μίτσιγκαν, μια άλλη ιατρική ομάδα έκανε μια έρευνα η οποία κράτησε δέκα χρόνια, για να προσδιοριστεί σε ποιο βαθμό οι κοινωνικές σχέσεις επηρέαζαν την υγεία. Η εκπληκτική διαπίστωση ήταν ότι η εθελοντική εργασία στην κοινότητα αύξανε σημαντικά τη διάρκεια ζωής καθώς και τη ζωτικότητα. Η μελέτη αποκάλυψε ότι επηρεάζονταν ιδιαίτερα οι άντρες. Αναφέρθηκε ότι εκείνοι που δεν συμμετείχαν σε εθελοντική εργασία ήταν δυόμισι φορές πιο πιθανό να πεθάνουν στη διάρκεια της μελέτης απ’ ό,τι οι άντρες που έκαναν κάποιο είδος εθελοντικής εργασίας τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.
Ένας γιατρός στην Καλιφόρνια αναφέρει ότι η διευθέτηση που έκανε ώστε δύο ασθενείς οι οποίοι είχαν αντιπάθεια μεταξύ τους, να πλένουν ο ένας τα ρούχα του άλλου, είχε σαν αποτέλεσμα να μειωθεί η χοληστερίνη τους και οι πόνοι στο στήθος.
Πριν από αιώνες ο απόστολος Παύλος είπε στον Τιμόθεο να ‘παραγγέλλει στους πλουσίους αυτού του κόσμου να μην υπερηφανεύονται, ούτε να στηρίζουν τις ελπίδες τους σε κάτι αβέβαιο όπως ο πλούτος’, αλλά ‘να κάνουν το καλό, να γίνονται πλούσιοι σε καλά έργα, να είναι πρόθυμοι να δίνουν και να μοιράζονται με τους άλλους ό,τι έχουν’. Ακόμα, υπενθύμισε στους Εβραίους Χριστιανούς να μην ξεχνούν ‘να κάνουν το καλό και να μοιράζονται ό,τι έχουν με τους άλλους’. Για ποιο λόγο; «Δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν». Οι αληθινοί Χριστιανοί γνωρίζουν εδώ και πολύ καιρό ότι το να προσέχουν αυτή τη συμβουλή, που δεν είναι ξεπερασμένη, φέρνει και σωματικά και πνευματικά οφέλη.—1 Τιμόθεον 6:17, 18, ΝΔΜ· Εβραίους 13:16, ΝΔΜ· Ρωμαίους 2:10.
‘Μεγαλύτερη Κατάκριση’
Τα μέλη της Γενικής Συνόδου της Αγγλικανικής Εκκλησίας βρέθηκαν πρόσφατα σε πολύ δύσκολη θέση. Είχαν υποστηρίξει ομόφωνα «την παραδοσιακή διδασκαλία της αγνότητας και της πιστότητας στις προσωπικές σχέσεις». Ωστόσο, όταν ο ιερέας Τόνι Χάιτον κατέθεσε μια πρόταση ζητώντας από τη σύνοδο να διακηρύξει ότι οι κληρικοί πρέπει να είναι «υποδειγματικοί σε όλους τους τομείς της ηθικής, περιλαμβανομένης και της σεξουαλικής ηθικής, και αυτό να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αποκτήσουν ή να διατηρήσουν το αξίωμά τους», εκείνοι την απέρριψαν. Ποιος ήταν ο λόγος; Η Ecumenical Press Service αναφέρει ότι τα μέλη της συνόδου θεώρησαν την πρόταση «κάπως πολύ αυστηρή», και πρόσθεσε ότι «ο Μάικλ Μπόγκεν, επίσκοπος του Τσέστερ, θύμισε ότι αυτό θα απαιτούσε την άμεση παραίτηση όλων των επισκόπων της εκκλησίας, καθώς και των άλλων κληρικών».
Αντίθετα η πρόταση του Χάιτον τροποποιήθηκε και καλούσε όλους τους Χριστιανούς, και «ιδιαίτερα . . . τους Χριστιανούς ηγέτες», να είναι παραδείγματα «σε όλους τους τομείς της ηθικής, περιλαμβανομένης και της σεξουαλικής ηθικής». Η Press Service σημείωσε επίσης ότι η σύνοδος αντέκρουσε μια έκκληση για «κατάλληλη διαπαιδαγώγηση» στους κληρικούς, όταν υπάρχουν περιπτώσεις σεξουαλικής ανηθικότητας.
Ενώ αυτά τα μέτρα διαπαιδαγώγησης ίσως να φαίνονται ‘πολύ αυστηρά’ σε πολλούς σύγχρονους κληρικούς, ο Λόγος του Θεού είναι ξεκάθαρος: «Εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών». (1 Κορινθίους 5:13) Ο Θεός δίνει την οδηγία ότι πρέπει να λαμβάνεται σταθερή δράση ενάντια σ’ όλους εκείνους που αμετανόητα κάνουν αυτό που είναι κακό για να προστατευτεί η ηθική και πνευματική καθαρότητα της Χριστιανικής εκκλησίας. Πράγματι, η διαπαιδαγώγηση είναι πιο κατάλληλη για τους Χριστιανούς ηγέτες, γιατί ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Μη γίνεσθε πολλοί διδάσκαλοι, αδελφοί μου, εξεύροντες ότι μεγαλητέραν κατάκρισιν θέλομεν λάβει».—Ιακώβου 3:1.
Δοξάζουν τον Θεό
«Η ποιότητα της επίδοσης ενός αθλητή μπορεί να αποκαλύπτει την ποιότητα της αγάπης του για τον Θεό». Είναι αληθινός αυτός ο ισχυρισμός που έκανε ο Γουές Νιλ, πρόεδρος του IAP [Institute for Athletic Perfection (Ινστιτούτο για την Αθλητική Τελειότητα)], όπως αναφέρθηκε στο Christianity Today; Το IAP, που είναι μια υπηρεσία η οποία χρησιμοποιείται από τους ευαγγελικούς για «να καθαγιάσουν τα ανταγωνιστικά αθλήματα», έχει προωθήσει την ιδέα ότι οι αθλητές που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο πρέπει να συναγωνίζονται με την ίδια ένταση την οποία έδειχνε ο Ιησούς καθώς «εκπλήρωνε το σκοπό του Πατέρα του». Η Christianity Today παρατηρεί ότι αυτός ο τρόπος λογίκευσης έχει γίνει ένα δημοφιλές δόγμα της «θρησκείας των αποδυτηρίων» που έχουν οι ευαγγελικοί. Στην πραγματικότητα, το άρθρο παραθέτει το παράδειγμα ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή ο οποίος «ζωγράφιζε σταυρούς στα παπούτσια του και στα περικάρπιά του για να θυμάται ότι έπαιζε για να δοξάζει τον Χριστό».
Ωστόσο, μπορούμε να πούμε ότι η συμμετοχή σ’ ένα πολύ ανταγωνιστικό ή βίαιο άθλημα δοξάζει τον Θεό; Όχι βέβαια! Όπως παρατηρεί η Psychology Today: «Η ίδια η φύση του ανταγωνισμού απαιτεί να επιδιώκει ο αθλητής το δικό του συμφέρον, την ώρα που αγωνίζεται να νικήσει». Επιπλέον η Αγία Γραφή λέει ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει να ‘μη φροντίζουν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα αλλά και για τα συμφέροντα των άλλων’. (Φιλιππησίους 2:3, 4, ΚΔΤΚ) Οι αληθινοί Χριστιανοί δοξάζουν τον Θεό με το να κάνουν το δικό του θέλημα, όχι το δικό τους.—Παράβαλε Ησαΐας 58:13, 14.