Η Διάσωση του Σιναϊτικού Κώδικα

Ο ΣΙΝΑΪΤΙΚΟΣ Κώδικας έχει χαρακτηριστεί ως «το πιο σπουδαίο, συναρπαστικό και πολύτιμο βιβλίο που υπάρχει». Όχι μόνο γιατί η ηλικία του είναι τουλάχιστον 1.600 χρόνια, αλλά και γιατί αποτελεί ζωτικό συνδετικό κρίκο στον κατάλογο με τα χειρόγραφα της Αγίας Γραφής. Η επανεύρεσή του από τον Τίσσεντορφ, μόνο πριν από εκατό και πλέον χρόνια, είναι μια συναρπαστική ιστορία.

Ο Κωνσταντίν φον Τίσσεντορφ γεννήθηκε στη Σαξονία, στη βόρεια Ευρώπη, το έτος 1815 και σπούδασε Ελληνική Γλώσσα στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Στη διάρκεια των σπουδών του, τον ενοχλούσε η ανώτερη κριτική που ασκούνταν κατά της Αγίας Γραφής από διάσημους Γερμανούς θεολόγους που ζητούσαν να αποδείξουν ότι οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές δεν είναι αυθεντικές. Ωστόσο, ο Τίσσεντορφ είχε πειστεί ότι μια μελέτη των παλιών χειρογράφων θα αποδείκνυε τη γνησιότητα του κειμένου της Αγίας Γραφής. Σαν αποτέλεσμα, αποφάσισε να ερευνήσει μόνος του όλα τα γνωστά χειρόγραφα, με την ελπίδα να ανακαλύψει κι άλλα στην πορεία των ταξιδιών του.

Αφού πέρασε τέσσερα χρόνια ερευνώντας τις καλύτερες βιβλιοθήκες της Ευρώπης, ο Τίσσεντορφ, τον Μάιο του 1844, έφτασε στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης, που βρίσκεται 1.400 μέτρα πάνω από τη Νεκρή Θάλασσα στο Σινά. Για να φτάσει στο όμοιο με οχυρό ησυχαστήριο των καλόγερων μπήκε σε ένα καλάθι κρεμασμένο με ένα σκοινί μέσα από ένα μικρό άνοιγμα στον τοίχο.

ΑΝΤΑΜΕΙΦΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Του δόθηκε η άδεια να ερευνήσει για μερικές μέρες τις τρεις βιβλιοθήκες τους, χωρίς επιτυχία. Έπειτα, ενώ ετοιμαζόταν να φύγει, εντόπισε αυτό που έψαχνε—αρχαίες περγαμηνές! Αυτές γέμιζαν ένα μεγάλο καλάθι που βρισκόταν στο διάδρομο της κύριας βιβλιοθήκης. Ο βιβλιοθηκάριος του είπε ότι θα τις έκαιγαν, όπως ακριβώς είχαν κάνει και σε δυο άλλα γεμάτα καλάθια. Ανάμεσα σ’ αυτές τις περγαμηνές, ο Τίσσεντορφ κατάπληκτος βρήκε 129 φύλλα από το πιο αρχαίο χειρόγραφο που είχε δει ποτέ, μια ελληνική μετάφραση τμημάτων των Εβραϊκών Γραφών. Του έδωσαν τα 43 φύλλα, αλλά του αρνήθηκαν τα υπόλοιπα.

Ο Τίσσεντορφ ξαναεπισκέφτηκε το μοναστήρι το 1853 και ανακάλυψε μόνο ένα απόσπασμα της Γένεσης από το ίδιο χειρόγραφο του τέταρτου αιώνα. Ήταν σίγουρος «ότι το χειρόγραφο αρχικά περιείχε ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος είχε προ πολλού καταστραφεί». Το πλήρες χειρόγραφο πιθανόν να αποτελούνταν από 730 φύλλα. Ήταν γραμμένο με ελληνικά στρογγυλόσχημα (κεφαλαία) γράμματα πάνω σε μεμβράνη, που ήταν φτιαγμένη από εκλεκτά δέρματα προβάτου και κατσικιού.

Μετά από έξι χρόνια ο Τίσσεντορφ έκανε την τρίτη του επίσκεψη στους καλόγερους στο Σινά. Την παραμονή της αναχώρησής του, τού έδειξαν τυχαία όχι μόνο τα φύλλα που είχε σώσει από τη φωτιά πριν από 15 χρόνια, αλλά και πολλά άλλα επίσης. Περιλάμβαναν ολόκληρες τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές μαζί με ένα μέρος της ελληνικής μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών.

Επέτρεψαν στον Τίσσεντορφ να πάρει το χειρόγραφο στο Κάιρο, στην Αίγυπτο, για να το αντιγράψει, και τελικά να το μεταφέρει στον τσάρο της Ρωσίας ως δώρο από τους καλόγερους. Σήμερα είναι τοποθετημένο στο Βρετανικό Μουσείο και εκτίθεται δίπλα στον Αλεξανδρινό Κώδικα. Τα προηγούμενα 43 φύλλα βρίσκονται στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Λειψίας, στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας.

Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον Τίσσεντορφ που αφιέρωσε τη ζωή του και τις ικανότητές του στην έρευνα για αρχαία Βιβλικά χειρόγραφα, και ιδιαίτερα που διέσωσε τον σημαντικό Σιναϊτικό Κώδικα από την καταστροφή που τον περίμενε. Αλλά οι μεγαλύτερες ευχαριστίες μας απευθύνονται στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος φρόντισε ώστε ο Λόγος του να διατηρηθεί με τόσο μεγάλη ακρίβεια για το όφελός μας σήμερα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 30]

Η Χρήση του Κώδικα

Το σύμβολο του Σιναϊτικού Κώδικα είναι το εβραϊκό γράμμα א. Αυτός ο Κώδικας επαληθεύει την ακρίβεια πιο πρόσφατων Βιβλικών χειρογράφων, που ήταν γραμμένα σε πάπυρο. Βοηθάει επίσης τους σύγχρονους λόγιους της Αγίας Γραφής στην επισήμανση ανεπαίσθητων λαθών που εισχώρησαν στα μεταγενέστερα αντίγραφα.

Για παράδειγμα, στο εδάφιο Ιωάννης 1:18 διαβάζουμε: «Ουδείς είδε ποτέ τον Θεόν· ο μονογενής Υιός [θεός, «Κείμενο»], ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, εκείνος εφανέρωσεν αυτόν». Η υποσημείωση στη «Μετάφραση Νέου Κόσμου με Παραπομπές» αποκαλύπτει ότι ‘ο μονογενής θεός,’ κι όχι η εναλλακτική απόδοση «ο μονογενής Υιός», υποστηρίζεται από τον Σιναϊτικό Κώδικα και από άλλα αρχαία χειρόγραφα. Η παραπομπή της υποσημείωσης אc παραθέτει επίσης τη σημείωση ενός διορθωτή αυτού του κώδικα για να τεκμηριώσει την αποκατάσταση του οριστικού άρθρου στο «ο μονογενής θεός». Η θέση του Ιησού Χριστού είναι μοναδική, όπως πιστοποιεί αυτό το εδάφιο.

[Εικόνες στη σελίδα 31]

Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης στους πρόποδες του παραδοσιακού Όρους Σινά. [Ένθετη φωτογραφία] Η τωρινή του βιβλιοθήκη

[Ευχαριστίες]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Ευχαριστίες]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 31]

Courtesy of the British Museum, London