Πολύτιμα Πετράδια από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός ενέπνευσε τον πρώην τελώνη Ματθαίο να καταγράψει μια συναρπαστική αφήγηση της γέννησης, της ζωής, του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Υποσημειώσεις που υπάρχουν σε αρκετά χειρόγραφα, τα οποία χρονολογούνται μετά από τον δέκατο αιώνα, αναφέρουν ότι αυτό το Ευαγγέλιο γράφτηκε περίπου οκτώ χρόνια μετά την ανάληψη του Ιησού [περ. το 41 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.)]. Αυτό δεν έρχεται σε αντίφαση με τις εσωτερικές αποδείξεις, αφού η αφήγηση τελειώνει με την αποστολή που ανέθεσε ο Ιησούς το 33 Κ.Χ. σ’ αυτούς που θα μαθήτευαν και δεν λέει τίποτα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 Κ.Χ.

Στο έργο του Historia Ecclesiastica (Εκκλησιαστική Ιστορία) ο Ευσέβιος, ιστορικός του τέταρτου αιώνα, παραθέτει από τον Παπία και τον Ειρηναίο του δεύτερου αιώνα, καθώς και από τον Ωριγένη του τρίτου αιώνα, οι οποίοι αποδίδουν όλοι αυτό το Ευαγγέλιο στον Ματθαίο και λένε ότι το έγραψε στην εβραϊκή. Μήπως επρόκειτο στην πραγματικότητα για αραμαϊκή; Όχι, σύμφωνα με τα έγγραφα που αναφέρει ο Τζορτζ Χάουαρντ, καθηγητής της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο της Γεωργίας. Αυτός έγραψε: «Αυτή η εικασία οφειλόταν κυρίως στην αντίληψη ότι η εβραϊκή δεν χρησιμοποιούνταν πια στην Παλαιστίνη στις μέρες του Ιησού, αλλά είχε αντικατασταθεί από την αραμαϊκή. Η μετέπειτα ανακάλυψη των Ρόλων της Νεκράς Θάλασσας, πολλοί από τους οποίους είναι γραμμένοι στην εβραϊκή, καθώς και άλλων εβραϊκών εγγράφων από την Παλαιστίνη, τα οποία χρονολογούνται γενικά από τη χρονική περίοδο κατά την οποία έζησε ο Ιησούς, δείχνουν τώρα ότι η εβραϊκή ζούσε και βασίλευε τον πρώτο αιώνα». Προφανώς, ο Ματθαίος έγραψε το Ευαγγέλιό του προς όφελος των Εβραίων Χριστιανών, αλλά μπορεί να το μετέφρασε και στην κοινή ελληνική.

Σας παροτρύνουμε να διαβάσετε το Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Καθώς εξετάζουμε μερικά από τα πολύτιμα πετράδια που περιέχει, προσέξτε μερικές επεξηγηματικές πληροφορίες, οι οποίες διαφωτίζουν την αφήγηση.

Γέννηση και Πρώτη Περίοδος Διακονίας

Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου αρχίζει με τη γενεαλογία και τη γέννηση του Ιησού. Όταν η Μαρία βρέθηκε να είναι έγκυος, ο αρραβωνιαστικός της, ο Ιωσήφ, «σκόπευε να τη διαζευχτεί μυστικά». (1:19, ΜΝΚ) Αλλά πώς θα μπορούσε να το κάνει αυτό, αφού ήταν απλώς αρραβωνιασμένοι; Για τους Ιουδαίους, η αρραβωνιασμένη γυναίκα είχε τις ίδιες υποχρεώσεις με τις παντρεμένες γυναίκες. Αν είχε σεξουαλικές σχέσεις με κάποιον, μπορούσε να λιθοβοληθεί ως μοιχαλίδα. (Δευτερονόμιον 22:23-29) Γι’ αυτό, λόγω της δεσμευτικής φύσης του αρραβώνα, ο Ιωσήφ σχεδίαζε να διαζευχτεί τη Μαρία, μολονότι δεν είχαν κάνει καμιά τελετή που να τους είχε ενώσει με τα δεσμά του γάμου.

Τα πρώτα κεφάλαια του Ευαγγελίου του Ματθαίου περιέχουν την επί του Όρους Ομιλία του Ιησού. Σ’ αυτή την ομιλία, ο Χριστός προειδοποίησε ότι κάποιος θα ήταν υπόλογος στο ‘Ανώτατο Δικαστήριο’, αν απευθυνόταν στον αδελφό του με ‘μια ακατανόμαστη λέξη καταφρόνιας’. (5:22, ΜΝΚ) Τέτοιου είδους ομιλία ισοδυναμούσε με το να αποκαλέσει κανείς τον αδελφό του κουφιοκέφαλο ηλίθιο.

Αλλά τι ήταν το ‘Ανώτατο Δικαστήριο’; Ήταν το Σάνχεδριν της Ιερουσαλήμ, που το αποτελούσαν 71 μέλη. Τι είδους παρελθόν ήταν απαραίτητο για να έχει κανείς τα προσόντα να γίνει υποψήφιο μέλος του; Η Εγκυκλοπαίδεια (Cyclopedia) των Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ λέει: «Ο υποψήφιος έπρεπε να είναι ηθικά και σωματικά άψογος. Έπρεπε να είναι μεσήλικας, ψηλός, ωραίος, πλούσιος, μορφωμένος . . . Απαιτούνταν να ξέρει αρκετές γλώσσες . . . Τα πολύ ηλικιωμένα άτομα, οι προσήλυτοι, οι ευνούχοι και οι Νεθινείμ ήταν ακατάλληλοι λόγω της ιδιοσυγκρασίας τους· ούτε μπορούσαν να εκλεγούν υποψήφιοι που δεν είχαν παιδιά, επειδή αυτοί δεν θα μπορούσαν να δείξουν κατανόηση για τις οικογενειακές υποθέσεις . . . · ούτε αυτοί που δεν μπορούσαν να αποδείξουν ότι ήταν νόμιμοι απόγονοι ιερέα, Λευίτη ή Ισραηλίτη. . . . Ο υποψήφιος για το Μεγάλο Σάνχεδριμ απαιτούνταν, πρώτα από όλα, να έχει υπηρετήσει ως δικαστής στην ιδιαίτερη πατρίδα του· να έχει μετατεθεί από εκεί στο Μικρό Σάνχεδριμ . . . , κατόπιν, να έχει πάρει νέα προαγωγή για το δεύτερο Μικρό Σάνχεδριμ . . . πριν μπορέσει να γίνει δεκτός ως ένας από τους εβδομήντα ένα».

Έτσι, ο Ιησούς εννοούσε ότι ‘όποιος απευθυνθεί στον αδελφό του με μια ακατανόμαστη λέξη καταφρόνιας’ φέρει ενοχή ανάλογη με κάποιου, τον οποίο το Ιουδαϊκό Ανώτατο Δικαστήριο βρίσκει ένοχο και καταδικάζει σε θάνατο. Τι δυνατή προειδοποίηση ενάντια στο να κακολογούμε τους αδελφούς μας! Ας χαλιναγωγούμε τη γλώσσα μας για να μην κριθούμε ποτέ άξιοι καταδίκης στο Ύψιστο Δικαστήριο, ενώπιον του Ιεχωβά, ‘του κρίνοντος πάσαν την γην’.—Γένεσις 18:25· Ιακώβου 3:2-12.

Ιησούς—Ένας Αποτελεσματικός Δάσκαλος

Αυτό το Ευαγγέλιο παρουσιάζει επίσης τον Ιησού ως δάσκαλο που μπορούσε να απαντάει σε ερωτήσεις επιδέξια. Για παράδειγμα, λύνοντας κάποια απορία, εξήγησε γιατί δεν νήστευαν οι μαθητές του. (9:14-17) Ενόσω εκείνος ήταν ζωντανός, δεν υπήρχε λόγος να νηστεύουν. Αλλά όπως προείπε, αυτοί νήστεψαν και θρήνησαν, όταν εκείνος πέθανε, επειδή δεν ήξεραν γιατί επιτράπηκε ο θάνατός του. Αφού έλαβαν όμως το άγιο πνεύμα την Πεντηκοστή, διαφωτίστηκαν και δεν νήστευαν πια σε ένδειξη θλίψης.

Ασχολούμενος περαιτέρω με το ίδιο θέμα, ο Ιησούς πρόσθεσε ότι κανείς δεν μπαλώνει ένα παλιό ρούχο με καινούριο ύφασμα που δεν έχει πλυθεί καθόλου, γιατί η δύναμή του κάνει το σχίσιμο χειρότερο. Είπε επίσης ότι το καινούριο κρασί δεν τοποθετείται σε παλιά ασκιά. Το ασκί, ή φιάλη από δέρμα, ήταν επεξεργασμένο τομάρι ζώου ραμμένο γύρω-γύρω, εκτός ίσως από το άνοιγμα του ενός ποδιού. Το καινούριο κρασί παράγει κατά τη ζύμωσή του διοξείδιο του άνθρακα, που ασκεί τόση πίεση όση είναι αρκετή για να ξεσχίσει τα παλιά, ξερά ασκιά. Ανάλογα, η αλήθεια που δίδασκε ο Χριστός ήταν πάρα πολύ δυνατή για τον παλιό, άκαμπτο Ιουδαϊσμό. Επιπλέον, εκείνος δεν προσπάθησε να μπαλώσει ή να διαιωνίσει κάποιο φθαρμένο θρησκευτικό σύστημα, μαζί με τα έθιμα των νηστειών του και τις άλλες τελετουργίες. Μάλλον, ο Θεός χρησιμοποίησε τον Ιησού για να θεσπίσει ένα νέο σύστημα λατρείας. Είναι βέβαιο λοιπόν ότι δεν πρέπει να υποστηρίζουμε με κανένα τρόπο κινήματα ανάμειξης πίστεων ούτε να διαιωνίζουμε την ψεύτικη θρησκεία.

Δώστε Προσοχή στις Συμβουλές του Γιου του Θεού

Σύμφωνα με την αφήγηση του Ματθαίου για τη μεταμόρφωση, ο Θεός αποκάλεσε τον Ιησού επιδοκιμασμένο Γιο Του, και είπε ότι πρέπει να τον ακούμε. (17:5, ΜΝΚ) Έτσι, πρέπει να δίνουμε προσοχή σε όλες τις συμβουλές του Χριστού, όπως στην προειδοποίησή του ότι όποιος σκανδαλίζει ένα άτομο που ασκεί πίστη σ’ αυτόν θα ήταν καλύτερα να βουλιάξει στη θάλασσα με μια μυλόπετρα κρεμασμένη γύρω από το λαιμό του. (18:6) Τι είδους πέτρα ήταν αυτή; Δεν ήταν κάποια μικρή πέτρα, γιατί ο Ιησούς εννοούσε την πάνω πέτρα του μύλου, η οποία είχε διάμετρο 1,2 ως 1,5 μέτρα. Για να γυρίζει αυτή πάνω στη μεγάλη πέτρα που βρισκόταν από κάτω, ήταν απαραίτητη η δύναμη ενός ζώου. Κανείς δεν θα μπορούσε να επιζήσει στη θάλασσα με τόσο μεγάλο βάρος γύρω από το λαιμό του. Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο Ιησούς μάς συμβούλεψε να αποφύγουμε την ενοχή που προκύπτει από το να σκανδαλίσουμε οποιονδήποτε από τους ακολούθους του. Έχοντας παρόμοια πρόθεση, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας μηδέ να πίης οίνον μηδέ να πράξης τι, εις το οποίον ο αδελφός σου . . . σκανδαλίζεται».—Ρωμαίους 14:21.

Ο Γιος του Θεού έδωσε έμμεσες συμβουλές όταν εξαπέλυσε ουαί εναντίον των γραμματέων και Φαρισαίων, και είπε ότι έμοιαζαν με ασβεστωμένους τάφους. (23:27, 28) Υπήρχε η συνήθεια να ασβεστώνονται οι τάφοι και τα μνήματα, ώστε να μην τα αγγίζουν κατά λάθος οι άνθρωποι και γίνονται ακάθαρτοι. Με το να αναφερθεί σ’ αυτή την τακτική, ο Ιησούς έδειξε ότι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι φαίνονταν εξωτερικά δίκαιοι, αλλά ήταν «πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας». Το να δώσουμε προσοχή σ’ αυτή την έμμεση συμβουλή θα μας κάνει να αποφεύγουμε την υπουλότητα και να ενεργούμε «εκ . . . πίστεως ανυποκρίτου».—1 Τιμόθεον 1:5· Παροιμίαι 3:32· 2 Τιμόθεον 1:5.

Το Πρότυπό Μας Διακράτησε Ακεραιότητα

Αφού καταγράφει την προφητεία του Ιησού για ‘το σημείο της παρουσίας του’, ο Ματθαίος μιλάει για την προδοσία, τη σύλληψη, τη δίκη, το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Ενώ βρισκόταν στον πάσσαλο, ο Ιησούς αρνήθηκε να πιει κρασί ανακατεμένο με χολή, μια ουσία που επιδρά ως ναρκωτικό. (27:34, ΚΔΤΚ) Οι γυναίκες έδιναν συνήθως τέτοιο κρασί στους εγκληματίες, προκειμένου να απαλύνουν τους πόνους από το κάρφωμα στο ξύλο. Το εδάφιο Μάρκος 15:23 λέει ότι το κρασί ήταν «μεμιγμένον με σμύρναν», πράγμα που θα βελτίωνε τη γεύση του. Προφανώς, το κρασί που αρνήθηκε να πιει ο Χριστός περιείχε τόσο χολή όσο και σμύρνα. Καθώς έφτανε στο αποκορύφωμα της επίγειας πορείας του, δεν ήθελε να είναι ναρκωμένος ή ζαλισμένος. Ο Ιησούς επιθυμούσε να έχει πλήρως τις αισθήσεις του, ώστε να μείνει πιστός μέχρι το θάνατο. Είθε να φροντίζουμε να διακρατούμε πάντα την ακεραιότητά μας στον Ιεχωβά Θεό, όπως έκανε το Πρότυπό μας.—Ψαλμός 26:1, 11, ΜΝΚ.