Αντιμετώπιση της Πρόκλησης που Παρουσιάζει ο Αρχαιότερος Τομέας της Γης

«ΕΠΛΗΣΙΑΣΕΝ η βασιλεία των ουρανών». Για τους 370 διαγγελείς των ‘καλών νέων’ στο σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ, η διακήρυξη αυτού του αγγέλματος έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Γιατί; Επειδή εδώ ήταν που ο Ιησούς Χριστός διακήρυξε το άγγελμα της Βασιλείας για πρώτη φορά πριν από 2.000 περίπου χρόνια. (Ματθαίος 4:17· 24:14) Το γεγονός αυτό καθιστά το Ισραήλ τον αρχαιότερο τομέα της γης, στον οποίο κηρύττονται τώρα τα καλά νέα.

Από την αρχή όμως, είναι ένας τομέας που αποτελεί πρόκληση. Αν και πολλοί έδειξαν ενδιαφέρον για το άγγελμα του Ιησού, λίγοι προχώρησαν πέρα από αυτό το σημείο. (Ιωάννης 6:2, 66) Σήμερα, οι δυσκολίες οφείλονται στην ανομοιότητα των κατοίκων ως προς τη θρησκεία, τον πολιτισμό και τις πολιτικές απόψεις.

Αφενός υπάρχουν οι 2,2 εκατομμύρια Άραβες. Ανάμεσά τους υπάρχουν κατ’ όνομα Χριστιανοί, ενεργοί ή αδρανείς Μουσουλμάνοι, μέλη της θρησκείας των Δρούζων, καθώς και αυτοί που δηλώνουν ότι είναι άθεοι. Ακολουθούν επίσης διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις, και ορισμένοι υποστηρίζουν την ίδρυση ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.

Αφετέρου υπάρχουν οι 3,5 εκατομμύρια Εβραίοι Ισραηλινοί, που είναι κι αυτοί διαιρεμένοι με πολλούς τρόπους. Μερικοί έχουν μεταναστεύσει από το Μαρόκο, την Υεμένη, το Ιράκ και τη Συρία. Άλλοι έχουν έρθει από την Ευρώπη και τη Ρωσία. Τέλος, άλλοι είναι από την Ινδία, την Αμερική, την Αιθιοπία, τη Νότια Αφρική και αλλού. Ζουν σε κοινότητες, διατηρώντας το δικό τους πολιτισμό και τις δικές τους παραδόσεις, καθώς και τη δική τους μοναδική ερμηνεία του Ιουδαϊσμού και του τρόπου με τον οποίο αυτός πρέπει να ασκείται.

Για παράδειγμα, υπάρχει ένας αρχιραβίνος για τους Ασκεναζίμ Εβραίους (αυτούς από την Ευρώπη) κι ένας για τους Σεφαρντίμ (αυτούς από τη Μέση Ανατολή). Ενώ η πλειονότητα επιδεικνύει μεγάλο ενδιαφέρον για τα πολιτικά θέματα, υπάρχουν βαθιά θρησκευόμενοι Εβραίοι που δεν αναγνωρίζουν καν την ύπαρξη του Κράτους του Ισραήλ, και αρνούνται να πληρώνουν φόρους. Ύστερα, υπάρχουν αυτοί που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα, πολλοί από τους οποίους εξακολουθούν να βασανίζονται από τα δεινά που πέρασαν στο παρελθόν, ενώ ο καθένας τους έχει να αφηγηθεί τη δική του σπαραχτική εμπειρία. Αυξάνει επίσης ο αριθμός εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι άθεοι και έχουν διάφορες προσωπικές φιλοσοφίες. Εκείνο που κρατάει ενωμένο τον εβραϊκό πληθυσμό είναι σαν μια και μόνο κλωστή—η επιβίωσή τους ως λαός και ως πολιτική οντότητα.

Αντιμετώπιση των Δυσκολιών

Ύστερα από μια διακοπή 1.800 και πλέον ετών, το έργο κηρύγματος της Βασιλείας ξανάρχισε εδώ σε μικρή κλίμακα το 1913. Εκείνο τον καιρό, ένας νεαρός που ενδιαφερόταν για την Αγία Γραφή άρχισε να σπέρνει το σπόρο της Βασιλείας στο Ραμαλάχ, περίπου 16 χιλιόμετρα βόρεια της Ιερουσαλήμ. Από εκεί το ευαγγέλιο διαδόθηκε στους αραβικούς οικισμούς του Μπέιτ-Τζάλα και της Χάιφα. Λίγο καιρό μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δυο Εβραίες αδελφές μας, που πριν ανήκαν στον Ιουδαϊσμό, ξανάρχισαν το έργο στην περιοχή του Τελ Αβίβ και της Γιάφας. Σήμερα, υπάρχουν έξι εκκλησίες και δυο όμιλοι Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπηρετούν στη Χάιφα, στο Τελ Αβίβ, στη Βηθλεέμ, στο Ραμαλάχ, στο Λοντ και στην περιοχή της Βηρσαβεέ.

Όπως συνέβαινε και πριν από 19 αιώνες, η διακονία από σπίτι σε σπίτι εξακολουθεί να είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να βρίσκει κανείς αυτούς που ενδιαφέρονται για το ευαγγέλιο. (Λουκάς 8:1· παράβαλε Πράξεις 5:42, ΜΝΚ.) Μάλιστα, συγκριτικά με άλλες χώρες, είναι ευχάριστο να δίνει κανείς μαρτυρία εδώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Γενικά, οι άνθρωποι αισθάνονται περιέργεια για το άγγελμά μας, και βάζουν τους ευαγγελιζόμενους της Βασιλείας στα σπίτια τους για να συζητήσουν. Αυτή η περιέργεια οδηγεί πολλές φορές στη διάθεση των περιοδικών μας και άλλων Γραφικών εντύπων. Συχνά, τέτοιες εκδόσεις περνάνε από γείτονα σε γείτονα, με αποτέλεσμα να μαθαίνουν ορισμένα άτομα τη Γραφική αλήθεια.

Ωστόσο, η ίδια αυτή περιέργεια γίνεται συχνά απειλή για τον ευαίσθητο σπόρο της αλήθειας που έχει φυτευτεί στην καρδιά των καινούριων ατόμων. (Ματθαίος 13:20, 21) Γείτονες, φίλοι, και ιδιαίτερα θρησκευτικοί ηγέτες κάνουν ό,τι μπορούν για να πιέσουν, να γελοιοποιήσουν, να εκφοβίσουν και, σε μερικές περιπτώσεις, να κακοποιήσουν σωματικά εκείνους που δείχνουν ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας. Σαν αποτέλεσμα, μερικοί έχουν χάσει τη δουλειά τους, ενώ άλλοι έχουν χάσει κάθε επαφή με τους φίλους και την οικογένειά τους. Εκείνοι που παραμένουν σταθεροί και γίνονται Μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να υπομένουν τα πυρά της εναντίωσης.—Παράβαλε Ιωάννης 9:22.

Η εναντίωση έρχεται επίσης και με άλλους τρόπους. Ο όχλος έχει επιτεθεί σε Εβραίους Μάρτυρες που πριν ανήκαν στον Ιουδαϊσμό. Το γραφείο τμήματος και η Αίθουσα Βασιλείας στο Τελ Αβίβ, καθώς και η Αίθουσα Βασιλείας στη Χάιφα, υπήρξαν στόχοι εμπρηστών. Τώρα, ασκείται μεγάλη πίεση τόσο στους Άραβες όσο και στους Εβραίους Μάρτυρες να πάρουν θέση στην πολιτική διένεξη σχετικά με την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Διακρατώντας ουδέτερη θέση σε τέτοια θέματα, οι αδελφοί εξηγούν διακριτικά ότι κανένας ανθρώπινος παράγοντας δεν είναι σε θέση να λύσει τα προβλήματα του άρρωστου ανθρώπινου γένους. Μάλλον, μιμούμενοι τον Αρχηγό τους, τον Ιησού Χριστό, οι Μάρτυρες τονίζουν ότι η Βασιλεία του Θεού είναι η μόνη λύση.—Ιωάννης 17:16· 18:36.

Παράγονται οι Καρποί της Βασιλείας

Παρά τις δυσκολίες που παρουσιάζει αυτός ο αρχαιότερος τομέας μαρτυρίας, εκείνοι ‘που ακούν το λόγο και καταλαβαίνουν’ παράγουν πράγματι τους καρπούς της Βασιλείας σ’ αυτόν τον αγρό. (Ματθαίος 13:23) «Υπάρχουν άνθρωποι που διψούν για την αλήθεια και αγαπούν τη δικαιοσύνη, που ψάχνουν στην κυριολεξία», ανέφερε ένας έμπειρος ολοχρόνιος διάκονος. «Αυτοί δεν επηρεάζονται από τις γνώμες ή τις πιέσεις των άλλων. Όταν τους δίνεται η ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια, την αρπάζουν αμέσως». Υπάρχουν πολλές εμπειρίες που υποστηρίζουν αυτή την παρατήρηση.

Η Μπενβενίντα, που μεγάλωσε σ’ ένα μοναστήρι στην Ελλάδα, εντυπωσιάστηκε βαθιά από τα όσα λέει η Αγία Γραφή για την ‘καθαρή και αμόλυντη θρησκεία’, δηλαδή ‘να επισκέπτεται κανείς τα ορφανά και τις χήρες στη θλίψη τους και να φυλάει τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο’. (Ιακώβου 1:27) Στα νεανικά της χρόνια δεν δοκίμασε τίποτα άλλο παρά «τη μια καταστροφή μετά την άλλη», όπως είπε η ίδια. Υπέμεινε τις κακουχίες της ναζιστικής κατοχής και του εμφύλιου πολέμου, στη διάρκεια του οποίου έχασε τον άντρα της. Αλλά η ελπίδα της να βρει ειλικρινείς και ανυπόκριτους ανθρώπους δεν έσβησε ποτέ.

Αφού μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1949, η Μπενβενίντα εργάστηκε ως μαία μέχρι το 1974, το έτος που πήρε σύνταξη. «Όλα εκείνα τα χρόνια», είπε η ίδια, «αναρωτιόμουν συνέχεια: ‘Πού είναι αυτοί οι καλοί και ειλικρινείς άνθρωποι που περιγράφει η Αγία Γραφή; Πού υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον κόσμο;’» Προσχώρησε στον Ιουδαϊσμό, πήγαινε στη συναγωγή και τηρούσε τα Σάββατα και τις γιορτές. Αλλά το κουτσομπολιό και οι μικροκαβγάδες ανάμεσα στα μέλη της τοπικής της εκκλησίας την έκαναν να πεινάει όλο και περισσότερο για ‘την καθαρή και αμόλυντη θρησκεία’.

Τελικά, το 1985, ενώ η Μπενβενίντα έκανε μια από τις ετήσιες επισκέψεις της σε κάποια ιαματικά λουτρά στην Ελλάδα, μια Μάρτυρας, που βρισκόταν εκεί για θεραπεία, άνοιξε κουβέντα μαζί της. Ακολούθησε μια εκτενής συζήτηση. Το ίδιο εκείνο βράδυ, η Μπενβενίντα παρακολούθησε την πρώτη της συνάθροιση στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας και εντυπωσιάστηκε βαθιά από τη θέρμη και την ειλικρίνεια των αδελφών.

Όταν επέστρεψε στο Ισραήλ, η Μπενβενίντα συνέχισε τη μελέτη της και, ύστερα από ενάμιση περίπου χρόνο, βαφτίστηκε συμβολίζοντας την αφιέρωσή της στον Θεό της αλήθειας, τον Ιεχωβά. «Τελικά», είπε η ίδια, «ύστερα από τόσα χρόνια, και στην ηλικία των 70 ετών, βρήκα τους μετριόφρονες και ταπεινούς ανθρώπους για τους οποίους μιλάει η Αγία Γραφή, αυτούς που με μεταχειρίζονται σαν άνθρωπο. Τώρα, κάθε μέρα της ζωής μου είναι γεμάτη χαρά και σκοπό!»

Ένας άλλος εκζητητής της αλήθειας ήταν ο Μοσέ, που απλώς περίμενε να ‘ακούσει τη φωνή του καλού ποιμένα’. (Παράβαλε Ιωάννης 10:14-16.) Αν και ο Μοσέ αγαπούσε πάντα τις Γραφές, για τον Ιησού Χριστό έμαθε από ένα αντίτυπο της «Καινής Διαθήκης», που ο αδελφός του ήταν έτοιμος να πετάξει, κι αυτά που διάβασε του έκαναν βαθιά εντύπωση. Αργότερα, ο Μοσέ παρακολούθησε τη Γραφική μελέτη που έκανε μια συνάδελφός του με κάποια Μάρτυρα, και παραβρέθηκε σε μια διάλεξη που έδωσε κάποιος επισκέπτης ομιλητής. «Να τι ήθελα πάντα να ακούσω!» αναφώνησε μετά από την πρώτη εκείνη συνάθροιση.

Ύστερα από μια αρχική οπισθοδρόμηση, η πρόοδος του Μοσέ ήταν ραγδαία. Βαφτίστηκε μέσα σε έξι μήνες. Ωστόσο, η πρόοδός του προκάλεσε την εναντίωση της οικογένειάς του, ιδιαίτερα της γυναίκας του. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, όταν εκείνος, ως ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, αρνήθηκε να πάρει μέρος στις τελετουργικές προσευχές που ειπώθηκαν στη διάρκεια της κηδείας του πατέρα του. Επιπλέον, οι φίλοι και οι συγγενείς είπαν στη γυναίκα του να κοιτάξει ‘να κάνει κάτι γρήγορα’, πριν εκείνος κληροδοτήσει τα πάντα στην εκκλησία. «Καθησύχασα τους φόβους της προτείνοντάς της να γράψω το διαμέρισμα στο όνομά της», ανέφερε ο Μοσέ. Και μ’ ένα κατάλληλο προγραμματισμό του χρόνου του, ήταν σε θέση να διατηρεί καλή ισορροπία ανάμεσα στην οικογένειά του και στις εκκλησιαστικές υποχρεώσεις.

Δεν εναντιώνονται όμως όλοι οι συγγενείς στην αλήθεια. Η Νεχάι μίλησε γι’ αυτά που μάθαινε από την Αγία Γραφή στον άντρα της, τον Χάνα, που εκείνο τον καιρό ανακατευόταν πολύ με την πολιτική. Σύντομα, έφτασαν κι οι δυο στο σημείο να συνειδητοποιήσουν ότι η Βασιλεία του Θεού είναι η μόνη λύση για το καταπιεσμένο ανθρώπινο γένος. Έτσι, έγιναν αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά και άρχισαν να δίνουν μαρτυρία στις αραβικές οικογένειες της Χάιφα και των γύρω χωριών. Ιδιαίτερα έδιναν μαρτυρία στη δική τους μεγάλη οικογένεια, που περιλαμβάνει συνολικά περίπου 252 άτομα.

Αποτελούσε αυτό το έργο πρόκληση; Ναι, επειδή, πέρα από το γεγονός ότι για να φτάσουν στα αραβικά χωριά και να κάνουν τις επισκέψεις έπρεπε να ταξιδεύουν κάθε φορά μιάμιση ώρα με το αυτοκίνητο, χρειάζονταν πολλή υπομονή και καρτερικότητα. «Μερικές φορές διάφοροι σου λένε ότι δεν θέλουν να ξανακούσουν. Όταν συμβαίνει αυτό, αναγκάζεσαι να σταματήσεις να μιλάς. Αργότερα, μπορείς ίσως να ξαναπιάσεις το θέμα με διακριτικότητα. Είναι σαν να σε πετάνε με τις κλωτσιές από την πόρτα κι εσύ να ξαναμπαίνεις σκαρφαλώνοντας από το παράθυρο», σχολίασε ο Χάνα. Για όλα αυτά υπήρξε ανταμοιβή. Προς το παρόν, 24 από τους 36 στενούς συγγενείς του έχουν δείξει σοβαρό ενδιαφέρον για τις Γραφές, και 13 από αυτούς μελετούν την Αγία Γραφή με τον Χάνα ή άλλους Μάρτυρες. Μέχρι σήμερα, πέντε από τους στενούς συγγενείς του, καθώς και τα ίδια του τα παιδιά, έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Ιεχωβά, ενώ άλλοι τρεις κάνουν πρόοδο προς αυτό το βήμα.

Νέα Ανώτατα Όρια στον Αρχαιότερο Τομέα

Εδώ στο Ισραήλ, οι εγκαρδιωτικές εμπειρίες όπως αυτές πληθαίνουν, και οι προοπτικές για αύξηση είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικές. Το 1988, οι διαγγελείς της Βασιλείας έφτασαν τους 370, αριθμός που αποτελεί ανώτατο όριο. Ο μέσος όρος των Γραφικών μελετών, που διεξάγονται κάθε μήνα στα σπίτια των ενδιαφερόμενων ατόμων, έχει αυξηθεί αλματωδώς από 89 το 1979 σε 301 το 1988—αύξηση 240 τοις εκατό!

Όλα αυτά φέρνουν μεγάλη χαρά στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, που ζουν σ’ αυτή την αρχαία χώρα. Προσδοκούμε ακόμη μεγαλύτερες ευλογίες από τον Θεό μας, τον Ιεχωβά, καθώς συνεχίζουμε εντατικά το έργο μαθήτευσης στον αρχαιότερο τομέα της γης.

[Εικόνες στις σελίδες 26, 27]

Πάνω: Ο Τάφος στον Κήπο, Ιερουσαλήμ

Απέναντι: Σκηνές από την αγορά και τους δρόμους στο Ισραήλ

Κάτω: Το Γραφείο Τμήματος στο Τελ Αβίβ