Να Τιμάτε τον Ιεχωβά με τα Πλούτη Σας
‘ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ πλούσιος· δεν είμαι παρά ένα νέο άτομο με πολύ λίγα υπάρχοντα’. ‘Δεν έλαβα ποτέ μεγάλη εκπαίδευση· τι θα μπορούσα να δώσω εγώ στον Ιεχωβά;’ ‘Εγώ έχω ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας· ας μη με υπολογίζει εμένα ο Ιεχωβά’. ‘Είμαι περασμένης ηλικίας· είναι πολύ αργά για να αποκτήσω πλούτη’.
Μήπως περνάνε τέτοιου είδους σκέψεις από το μυαλό σας καθώς αναλογίζεστε τον τίτλο αυτού του άρθρου; Παρ’ όλα αυτά, πιθανόν να είστε πιο πλούσιοι απ’ ό,τι νομίζετε. Θυμηθείτε τα λόγια που είπε ο Κύριος Ιησούς στην εκκλησία της Σμύρνης: ‘Ξέρω τη θλίψη και τη φτώχεια σας—είστε όμως πλούσιοι’. (Αποκάλυψις 2:9) Ο Ιησούς είχε πει νωρίτερα στην Επί του Όρους Ομιλία: «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης . . . Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, . . . επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας». (Ματθαίος 6:19-21) Σας ενισχύουν αυτά τα λόγια του Κυρίου μας; Ναι, μπορεί να υπάρχει κάτι μέσα σας που ο ουράνιος Πατέρας μας, ο Ιεχωβά, και ο Γιος του θεωρούν εξαιρετικά πολύτιμο. Ας ερευνήσουμε το ζήτημα.
Το Μεγαλείο της Νιότης—Δύναμη και Ζήλος
Πώς μπορεί ένας νέος να αποδίδει πολύτιμη υπηρεσία στον Ιεχωβά; Το εδάφιο Παροιμίαι 20:29, ΜΝΚ, μας διαβεβαιώνει ότι οι νέοι έχουν μια υπέροχη ιδιότητα—το σφρίγος. Πόσο αναψυκτικό είναι να βλέπει κανείς έναν νέο να αφιερώνει τις δυνάμεις του και τη ζωτικότητά του στην υπηρεσία του Θεού μας!
Ας ανατρέξουμε στην αρχή της δεκαετίας του 1930 όταν μερικοί νέοι άκουσαν για τις αλήθειες που περιέχονται στην Αγία Γραφή. Ένας 16χρονος δανείστηκε από το φίλο του το βοήθημα για μελέτη της Γραφής με τίτλο Δημιουργία, το οποίο εκδόθηκε από την Εταιρία Σκοπιά. Όταν έφτασε στο κεφάλαιο «Η Νέα Κτίσις» και διάβασε σχετικά με την αφιέρωση, ήξερε ήδη τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Αφιερώθηκε αμέσως στον παντοδύναμο Δημιουργό. Τον επόμενο χρόνο διάβασε άλλο ένα βιβλίο, το Διεκδίκησις (Βιβλίο Πρώτο), και έμαθε για την προοπτική που υπήρχε να συμμετάσχει στη δικαίωση του ονόματος του Θεού και της κυριαρχίας του. Αυτές οι πληροφορίες γέννησαν μέσα του την έντονη επιθυμία να αρχίσει την ολοχρόνια υπηρεσία. Τον ίδιο κιόλας χρόνο έκανε αίτηση για να αποκτήσει το προνόμιο του σκαπανέα και μέχρι σήμερα συνεχίζει την ολοχρόνια υπηρεσία. Ενώ αρκετά από τα άτομα της ηλικίας του έχουν τελειώσει την επίγεια πορεία τους, πολλοί από εκείνους που είναι ακόμη στη ζωή εξακολουθούν να εκδηλώνουν ένα πνεύμα ολόψυχης αφοσίωσης στον ουράνιο Πατέρα μας.
Εκδηλώνουν οι Χριστιανοί νέοι αυτή την πολύτιμη ιδιότητα σήμερα; Και βέβαια την εκδηλώνουν! Οι εκθέσεις που αναφέρονται στο Βιβλίο Έτους δείχνουν ότι ένα πλήθος, πολυάριθμο σαν τις δροσοσταλιές, ενώνεται τώρα με τις τάξεις των σκαπανέων. (Ψαλμός 110:3) Από τις Φιλιππίνες αναφέρεται ότι το 13 τοις εκατό όλων των τακτικών σκαπανέων είναι κάτω από 20 χρονών. Συμβαίνει αυτό και σε άλλα μέρη; Ναι, συμβαίνει. Για παράδειγμα, μια έρευνα που έγινε στα μικρά νησιά Τρινιδάδ και Τομπάγκο αποκαλύπτει ότι 282 άτομα ανέλαβαν το έργο σκαπανέα από 1 Σεπτεμβρίου 1986 ως 30 Σεπτεμβρίου 1988. Από τον αριθμό αυτό, 48 άτομα ήταν κάτω από 20 χρονών. Θα θέλατε να ακούσετε τι έχει να μας πει μια από αυτές τις σκαπάνισσες;
Γνωρίστε τη Σαρμέν Φράνσις. Η ίδια λέει: «Από τότε που ήμουν μωρό, οι γονείς μου μού μιλούσαν για την υπηρεσία προς τον Ιεχωβά και για το πώς μπορώ να μείνω πιστή σ’ αυτόν. Όταν οι γονείς μου με ρωτούσαν τι θα έκανα αν εκείνοι έμπαιναν φυλακή επειδή κήρυτταν τα καλά νέα, εγώ τους έλεγα: ‘Θα υπηρετώ τον Ιεχωβά’. Έκανα την αφιέρωσή μου όταν ήμουν 13 χρονών και βαφτίστηκα στα 14. Μετά από αυτό, κάθε φορά που είχαμε διακοπές από το σχολείο, έκανα βοηθητικό σκαπανικό. Το 1983 άρχισα την υπηρεσία τακτικού σκαπανέα. Τον πρώτο χρόνο που έκανα σκαπανικό, είχα τη χαρά να βοηθήσω μια νοικοκυρά να γίνει δούλη του Ιεχωβά. Τώρα διεξάγω εννιά Γραφικές μελέτες. Η μια ετοιμάζεται να κάνει το βάφτισμα και τρεις άλλες παρακολουθούν τις συναθροίσεις».
Έτσι λοιπόν, δεν συμφωνείτε ότι κι εσείς οι νέοι έχετε κάτι πολύτιμο με το οποίο μπορείτε να τιμάτε τον Ιεχωβά; Ασφαλώς και έχετε! Αν και μπορεί να μην είστε τώρα στην ολοχρόνια υπηρεσία, είναι δυνατόν να τιμάτε τον Ιεχωβά ανάλογα με τις περιστάσεις σας. Πιθανόν να έχετε ακόμη μπροστά σας πολλά χρόνια σχολικής εκπαίδευσης. Ωστόσο, έχετε την πολύτιμη ευκαιρία να αινείτε τον Ιεχωβά ενώπιον των δασκάλων και των συμμαθητών σας. Ο Κρίστιαν Καλού, ο οποίος είναι δέκα χρονών, πήρε μαζί του στο σχολείο το προσωπικό του αντίτυπο του βιβλίου Ζωή—Πώς Βρέθηκε Εδώ; Από Εξέλιξη ή από Δημιουργία; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Έδωσε εφτά αντίτυπα σε άτομα που ενδιαφέρονταν γι’ αυτό το θέμα. Έδωσε επίσης ένα στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Κι εσείς μπορείτε να κάνετε το ίδιο.—Παράβαλε Ματθαίος 21:15, 16.
Ο Μεγάλος Εκπαιδευτής μας μάς Εκπαιδεύει
Ο προφήτης Ησαΐας είπε: ‘Ο Ιεχωβά ο Θεός έδωκεν εις εμέ γλώσσαν πεπαιδευμένων’. Αναγνώριζε ότι ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που του έδινε την ικανότητα να μιλάει. Επίσης, κατέγραψε την υπόσχεση που έδωσε ο Ιεχωβά: ‘Το πνεύμα μου το επί σε και οι λόγοι μου, τους οποίους έθεσα εν τω στόματί σου, δεν θέλουσι λείψει από του στόματός σου ούτε από του στόματος του σπέρματός σου ούτε από του στόματος του σπέρματος του σπέρματός σου’. (Ησαΐας 50:4· 59:21) Ακριβώς όπως άντρες αγράμματοι και συνηθισμένοι έγιναν απόστολοι του Ιησού και ο Θεός τούς κατέστησε σοφούς σε πνευματικά ζητήματα, έτσι και σήμερα, ο Ιεχωβά καθιστά συνηθισμένους ανθρώπους σοφούς.
Το Βιβλίο Έτους για το 1986 περιέχει ενθαρρυντικές πληροφορίες σχετικά με άτομα που έλαβαν λίγη ή καθόλου επίσημη εκπαίδευση. Σε πολλές χώρες οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διευθετούν τάξεις για την εκμάθηση ανάγνωσης και γραφής σε ενηλίκους. Πόσο έχει ευλογήσει ο Ιεχωβά αυτά τα άτομα! Στη Νιγηρία, μεταξύ του 1962 και του 1984, γύρω στα 19.238 άτομα σημείωσαν έξοχη πρόοδο μαθαίνοντας ανάγνωση και γραφή, και τώρα μπορούν και διαβάζουν την Αγία Γραφή μόνοι τους και σε άλλα άτομα στα οποία δίνουν μαρτυρία. Τι πλούσιες ευλογίες απολαμβάνουν! Ένας αδελφός τα πήγε τόσο καλά που διορίστηκε εκπαιδευτής στην τάξη ανάγνωσης η οποία λειτουργεί στην εκκλησία του.
Αναλογιστείτε επίσης την εμπειρία του Ιζίκιιλ Οβμπιαγκέλε. Όταν βαφτίστηκε το 1940, δεν ήξερε να διαβάζει. Αφού έμαθε, προόδευσε μέχρι του σημείου να γίνει σκαπανέας και ακόμη αργότερα, το 1953, διορίστηκε περιοδεύων επίσκοπος.
Δεν υπάρχουν όρια ηλικίας στο θέμα της εκμάθησης. Μερικοί μπορεί να αναφέρουν την παλιά αγγλική παροιμία: «Δεν μπορείς να διδάξεις σ’ ένα γέρικο σκυλί καινούρια κόλπα!» Ίσως να αληθεύει αυτό για τα σκυλιά, αλλά οι άνθρωποι δεν είναι ζώα. Ακόμη και τα ηλικιωμένα άτομα μπορούν να μάθουν και πράγματι μαθαίνουν όταν θέλουν στ’ αλήθεια να γνωρίσουν τον Ιεχωβά και να τον υπηρετούν. Πιθανόν να γνωρίζετε μερικούς που το έκαναν αυτό. Για παράδειγμα, η Άλις Όκον από τη Νιγηρία έλαβε την ενθάρρυνση να διαβάσει την Αγία Γραφή και να μάθει για την ελπίδα που προσφέρει· αυτή ανταποκρίθηκε και χαίρεται για την ελπίδα που διανοίχθηκε μπροστά της. Μολονότι ήταν 80 χρονών, δεν ήταν ανεπίδεκτη μάθησης. Δεν νομίζετε ότι έκανε την καρδιά του Ιεχωβά να χαίρεται; Αυτή ήταν πλούσια σε πίστη. Το εδάφιο Παροιμίαι 3:14 μας διαβεβαιώνει ότι το να έχουμε σοφία «είναι καλήτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν». Όταν μπορεί κανείς να μιλάει για την αλήθεια με ακρίβεια, τα λόγια του γίνονται σαν «μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά».—Παροιμίαι 25:11· Κολοσσαείς 3:16.
Πλούσιοι σε Πίστη και σε Καλά Έργα αν και Ανάπηροι
Το άτομο που γεννιέται με σωματική αναπηρία μπορεί να αισθάνεται αποθαρρυμένο καθώς μεγαλώνει και συναισθάνεται την κατάστασή του. Και το άτομο που πέφτει θύμα αναπηρίας μετά την ενηλικίωση μπορεί να υποφέρει από ψυχικά τραύματα. Δεν υπάρχει ελπίδα για τέτοια άτομα; Ασφαλώς υπάρχει, και αυτή η ελπίδα μπορεί να διανοίξει το δρόμο για αιώνια ζωή.
Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο Έντουαρντ Στεντ είχε το δικό του σταύλο στη μικρή κωμόπολη Αρβάντα στο Γουαϊόμινγκ των Η.Π.Α., και η γυναίκα του διαχειριζόταν ένα μικρό ξενοδοχείο. Επειδή πέρασε τη φοβερή ισπανική γρίπη, το αμυντικό του σύστημα εξασθένησε και ο Έντουαρντ έπεσε θύμα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας· το αποτέλεσμα ήταν να πιαστεί σε τέτοιο βαθμό που το σώμα του παραμορφώθηκε παίρνοντας το σχήμα της αναπηρικής του καρέκλας. Μολονότι ήταν ανήμπορος από όλες τις άλλες απόψεις, μπορούσε ακόμη να μιλάει και να κουνάει κάπως τα χέρια του. Σκεφτόταν για λίγο καιρό την αυτοκτονία. Κατόπιν, ήρθε σε επαφή με την αλήθεια και την ασπάσθηκε με ζήλο.
Στην αρχή, καθόταν στην είσοδο του ξενοδοχείου και μιλούσε στους ενοίκους για την καινούρια πίστη του. Μπορούσε και κουνούσε τα χέρια του όσο χρειαζόταν για να ανοίξει κάποιο Βιβλικό έντυπο και να το δείξει στα άτομα που σταματούσαν για να ακούσουν. Μερικοί απ’ αυτούς που εκτιμούσαν τις προσπάθειές του τον ονόμαζαν ανάπηρο παπά. Στη συνέχεια αποφάσισε ότι θα μπορούσε να δώσει μαρτυρία σε άλλες κωμοπόλεις αν του τοποθετούσαν κάποιο ειδικό κάθισμα στην καρότσα ενός μικρού φορτηγού. Αυτό και έγινε, και επί πολλά χρόνια έκανε σκαπανικό μ’ αυτόν τον ασυνήθιστο τρόπο, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα από το Γουαϊόμινγκ μέχρι το Τέξας, παρέα με δυο-τρεις νεαρούς σκαπανείς που τον φρόντιζαν. Όσο ζούσε, αποτελούσε πηγή μεγάλης ενθάρρυνσης για όσους τον γνώριζαν.
Αν νιώθετε αποθαρρυμένοι εξαιτίας κάποιας σωματικής αναπηρίας, σας παρακαλούμε να διαβάσετε την αφήγηση που αναφέρεται στη Σκοπιά 15 Νοεμβρίου 1986, σελίδες 22-25, στην αγγλική. Όλοι οι άντρες που μνημονεύονται εκεί είναι πρεσβύτεροι, πνευματικοί σύμβουλοι—έχουν τα προσόντα να παρηγορούν τους αδελφούς τους οι οποίοι, αν και είναι αρτιμελείς, χρειάζονται πνευματική εποικοδόμηση. Πόσο πλούσιοι είναι αυτοί στα μάτια του Θεού!—1 Τιμόθεον 6:18.
Η Εστερλέτα Ντικ, 63 χρονών, είναι βαφτισμένη Μάρτυρας εδώ και 16 χρόνια. Το 1978 έχασε το φως της, όμως τα τελευταία δυο χρόνια υπηρετεί ως τακτική σκαπάνισσα. Πώς ήταν δυνατό να γίνει αυτό; Ας αφήσουμε την ίδια να απαντήσει.
«Μια μέρα», λέει η Εστερλέτα, «μια νεαρή σκαπάνισσα με ρώτησε: ‘Αδελφή Ντικ, πάντα πετυχαίνεις τους στόχους σου ως βοηθητική σκαπάνισσα. Γιατί να μην προσπαθήσεις να γίνεις τακτική σκαπάνισσα;’»
Η Εστερλέτα φοβόταν μη τυχόν γίνει εμπόδιο στους αδελφούς, αλλά θυμόταν ότι ο επίσκοπος περιοχής είχε ενθαρρύνει το έργο σκαπανέα. Η ίδια λέει: «Άρχισα, και τώρα έχω δαπανήσει δυο χρόνια στην υπηρεσία σκαπανέα. Κάνω έργο δρόμου και έχω πολλές επανεπισκέψεις. Επιπλέον, διεξάγω έξι οικιακές Γραφικές μελέτες. Πώς; Πριν επισκεφτώ την οικοδέσποινα, μου διαβάζουν την ύλη της μελέτης στο σπίτι, καθώς επίσης και τα εδάφια που παραθέτονται, έτσι ώστε να μπορώ να δώσω σχόλια στη μελέτη. Τρία από τα άτομα με τα οποία μελετάω την Αγία Γραφή παρακολουθούν τις συναθροίσεις μαζί μου και ένα άτομο έχει βαφτιστεί».
Καθένας Μπορεί να ‘Προσφέρει’ το Δώρο του
Μήπως το να δίνει κανείς περιορίζεται στον πνευματικό τομέα; Όχι. Όταν ο αρχαίος Βασιλιάς Δαβίδ έκανε προετοιμασίες για την οικοδόμηση του ναού, ρώτησε: ‘Τις λοιπόν προθυμείται να κάμη σήμερον προσφοράν εις τον Ιεχωβά;’ (1 Χρονικών 29:5) Ο καθένας μπορούσε να το κάνει αυτό. Με παρόμοιο τρόπο και σήμερα, πολλά άτομα, μικροί και μεγάλοι, έχουν δεν έχουν καλή υγεία, επιθυμούν να κάνουν εθελοντικές υλικές συνεισφορές για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω του γραφείου τμήματος της χώρας κάποιου ή μέσω της τοπικής εκκλησίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο καθένας μπορεί, σύμφωνα με τις δυνατότητές του, να συμβάλει στα έξοδα που προκύπτουν προκειμένου να κηρυχτούν τα καλά νέα σε όλη την οικουμένη. Αυτό είναι προνόμιο.—2 Κορινθίους 9:8-12.
Ακόμη πιο σπουδαίο είναι το γεγονός ότι εσείς έχετε πνευματικά πλούτη με τα οποία μπορείτε να τιμάτε τον Ιεχωβά. Οι νέοι έχουν το σφρίγος και τη ζωτικότητα της νιότης. Άτομα που δεν έχουν μάθει γράμματα μπορούν να μάθουν πώς να προσφέρουν στον Ιεχωβά τον καρπό των χειλιών τους. Ανάπηρα άτομα μπορούν και έχουν προοδεύσει σε γνώση, σοφία και κατανόηση και πολλοί απ’ αυτούς δεν είναι μόνο ολοχρόνιοι υμνητές του Ιεχωβά, αλλά επίσης σύμβουλοι και ποιμένες μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Δεν είστε πιο πλούσιοι απ’ ό,τι νομίζατε; Γι’ αυτό, να τιμάτε τον Ιεχωβά με τα πλούτη σας.—Εβραίους 13:15, 16.