Να Παραμένετε Κοντά στον Ιεχωβά
‘Να εμμένετε στην προσευχή’.—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:12, ΜΝΚ.
1. Ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά σχετικά με την προσευχή, και ποια ενθάρρυνση έδωσε ο απόστολος Παύλος σχετικά με την προσευχή;
Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ‘ο Θεός που δίνει ελπίδα’ σε όλο τον πιστό λαό του. Ως ο ‘Ακούων προσευχήν’, αυτός ακούει τις παρακλήσεις που κάνουν για να τους βοηθήσει ώστε να απολαύσουν την πραγματοποίηση της ελπίδας που θέτει μπροστά τους. (Ρωμαίους 15:13, ΜΝΚ· Ψαλμός 65:2) Και μέσω του Λόγου του, της Αγίας Γραφής, ενθαρρύνει όλους τους δούλους του να έρχονται σ’ αυτόν οποτεδήποτε θέλουν. Βρίσκεται πάντοτε εκεί, και επιθυμεί να δέχεται τις βαθύτερες ανησυχίες που τους απασχολούν. Μάλιστα, αυτός τους ενθαρρύνει ‘να εμμένουν στην προσευχή’ και να ‘προσεύχονται αδιαλείπτως’.a (Ρωμαίους 12:12, ΜΝΚ· 1 Θεσσαλονικείς 5:17) Είναι θέλημα του Ιεχωβά όλοι οι Χριστιανοί να τον επικαλούνται συνεχώς με προσευχή, ανοίγοντας την καρδιά τους σ’ αυτόν και να το κάνουν αυτό στο όνομα του αγαπητού του Γιου, του Ιησού Χριστού.—Ιωάννης 14:6, 13, 14.
2, 3. (α) Γιατί μας προέτρεψε ο Θεός ‘να εμμένουμε στην προσευχή’; (β) Ποια διαβεβαίωση έχουμε πως ο Θεός θέλει να προσευχόμαστε;
2 Γιατί μας δίνει αυτή την προτροπή ο Θεός; Επειδή οι πιέσεις και οι ευθύνες της ζωής μπορούν να μας καταβαρύνουν τόσο που να ξεχνάμε να προσευχηθούμε. Επίσης, τα προβλήματα μπορεί να μας καταβάλουν και να μας κάνουν να σταματήσουμε να χαιρόμαστε στην ελπίδα και να πάψουμε να προσευχόμαστε. Έχοντας υπόψη αυτά τα πράγματα, χρειαζόμαστε υπενθυμίσεις οι οποίες μας ενθαρρύνουν να προσευχόμαστε και να πλησιάζουμε πολύ κοντά στην πηγή βοήθειας και παρηγοριάς, τον Ιεχωβά, τον Θεό μας.
3 Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς». (Ιακώβου 4:8) Ναι, ο Θεός δεν είναι τόσο ψηλά ή τόσο μακριά ώστε να μην ακούει τις εκφράσεις μας προς αυτόν, παρά την ατελή ανθρώπινη κατάστασή μας. (Πράξεις 17:27) Επιπλέον, δεν είναι αδιάφορος και απαθής. Ο ψαλμωδός λέει: ‘Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους, και τα ώτα αυτού εις την κραυγήν αυτών’.—Ψαλμός 34:15· 1 Πέτρου 3:12.
4. Πώς θα μπορούσε να καταδειχτεί μ’ ένα παράδειγμα η προσοχή που δίνει ο Ιεχωβά στις προσευχές;
4 Ο Ιεχωβά επιζητά τις προσευχές. Θα μπορούσαμε να το παραβάλουμε αυτό με μια συγκέντρωση όπου μερικοί άνθρωποι συζητούν μεταξύ τους. Εσείς είστε εκεί και ακούτε τους άλλους που συζητούν. Ο ρόλος σας είναι ρόλος παρατηρητή. Αλλά τότε κάποιος στρέφεται προς το μέρος σας, αναφέρει το όνομά σας και απευθύνει τα λόγια του σ’ εσάς. Αυτό τραβάει την προσοχή σας μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο. Παρόμοια, ο Θεός προσέχει πάντα εκείνους που ανήκουν στο λαό του, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί. (2 Χρονικών 16:9· Παροιμίαι 15:3) Έτσι, ακούει τα λόγια μας, παρατηρώντας, σαν να λέγαμε, προστατευτικά και με ενδιαφέρον. Ωστόσο, όταν εμείς επικαλούμαστε το όνομα του Θεού με προσευχή, αυτό τραβάει την προσοχή του, κι εκείνος στρέφεται πλέον συγκεκριμένα σ’ εμάς. Με τις δυνάμεις του, ο Ιεχωβά μπορεί μάλιστα να διακρίνει και να καταλάβει τα αιτήματα του ανθρώπου που δεν εκφράζονται με λόγια αλλά βρίσκονται μέσα στα κρυφά βάθη της καρδιάς και της διάνοιάς του. Ο Θεός μάς βεβαιώνει ότι θα πλησιάσει όλους εκείνους οι οποίοι επικαλούνται ειλικρινά το όνομά του και επιζητούν να παραμείνουν κοντά του.—Ψαλμός 145:18.
Απάντηση Σύμφωνα με το Σκοπό του Θεού
5. (α) Τι δείχνει η συμβουλή ‘να εμμένετε στην προσευχή’ σχετικά με τις προσευχές μας; (β) Πώς απαντάει ο Θεός στις προσευχές;
5 Η συμβουλή που δίνεται να εμμένουμε στην προσευχή δείχνει ότι ο Ιεχωβά μπορεί κατά καιρούς να επιτρέπει να συνεχίζουμε να προσευχόμαστε σχετικά με κάποιο ζήτημα για ένα διάστημα πριν γίνει φανερή η απάντησή του. Ίσως, μάλιστα, έχουμε την τάση να κουραζόμαστε να απευθύνουμε αιτήματα στον Θεό για την εύνοια ή τη στοργική του καλοσύνη, πράγματα που ίσως φαίνονται ότι ενώ τα χρειαζόμαστε άμεσα εντούτοις αυτά αργούν πολύ να έρθουν. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά Θεός μάς παρακαλεί να μην ενδίδουμε σε τέτοιες τάσεις, αλλά να συνεχίζουμε να προσευχόμαστε. Θα πρέπει να συνεχίζουμε να του απευθύνουμε αιτήματα σε σχέση με τα πράγματα που μας απασχολούν, με την πεποίθηση ότι εκείνος σέβεται την προσευχή μας και θα καλύψει τις πραγματικές μας ανάγκες, κι όχι απλώς αυτό που εμείς ίσως έχουμε σκεφτεί. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιεχωβά Θεός αξιολογεί τα αιτήματά μας με το σκοπό του ως κριτήριο. Για παράδειγμα, μπορεί να επηρεάζονται κι άλλοι απ’ αυτό που ζητάμε. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε αυτό μ’ έναν πατέρα του οποίου ο γιος τού ζητάει ένα ποδήλατο. Ο πατέρας ξέρει ότι αν αγοράσει ποδήλατο γι’ αυτόν το γιο του, θα θέλει ένα και ο άλλος του γιος. Εφόσον ο ένας γιος είναι ίσως πολύ μικρός για να έχει ποδήλατο, ο πατέρας μπορεί να αποφασίσει να μην αγοράσει κανένα εκείνον τον καιρό. Με παρόμοιο τρόπο, στο φως του σκοπού του και της χρονολόγησης των ζητημάτων από μέρους του, ο ουράνιος Πατέρας μας αποφασίζει τι είναι πραγματικά το καλύτερο για εμάς και για τους άλλους.—Ψαλμός 84:8, 11· παράβαλε Αββακούμ 2:3.
6. Ποια παραβολή είπε ο Ιησούς σχετικά με την προσευχή, και τι δείχνει η εμμονή στην προσευχή;
6 Αξιοσημείωτη είναι η παραβολή που είπε ο Ιησούς σχετικά με την ανάγκη που είχαν οι μαθητές του «πάντοτε να προσεύχωνται και να μη αποκάμνωσι». Μια χήρα, η οποία δεν μπορούσε να βρει δικαιοσύνη, ενέμεινε στο αίτημά της προς κάποιον ανθρώπινο κριτή μέχρι που τελικά της αποδόθηκε δικαιοσύνη. Ο Ιησούς πρόσθεσε: «Ο δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού [δεν θα φροντίσει να αποδοθεί δικαιοσύνη για τους εκλεκτούς του, ΜΝΚ];» (Λουκάς 18:1-7) Η εμμονή στην προσευχή δείχνει την πίστη μας, την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά, την προθυμία μας να παραμείνουμε κοντά του και να απευθύνουμε το αίτημά μας, αφήνοντας το αποτέλεσμα στα χέρια του.—Εβραίους 11:6.
Παραδείγματα Ανθρώπων που Παρέμειναν Κοντά στον Ιεχωβά
7. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την πίστη του Άβελ παραμένοντας κοντά στον Ιεχωβά;
7 Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από προσευχές τις οποίες έκαναν δούλοι του Θεού. Αυτές ‘προεγράφησαν δια την διδασκαλίαν ημών, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών’. (Ρωμαίους 15:4) Η ελπίδα μας ενισχύεται όταν συλλογιζόμαστε μερικά παραδείγματα ατόμων που παρέμειναν κοντά στον Ιεχωβά. Ο Άβελ πρόσφερε μια αποδεκτή θυσία στον Θεό και, μολονότι δεν αναφέρεται ότι έκανε προσευχή, ασφαλώς θα απευθύνθηκε με προσευχή στον Ιεχωβά ζητώντας να γίνει δεκτή η προσφορά του. Το εδάφιο Εβραίους 11:4 λέει: «Δια πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλητέραν θυσίαν παρά τον Κάιν, δια της οποίας εμαρτυρήθη ότι ήτο δίκαιος». Ο Άβελ γνώριζε την υπόσχεση του Θεού που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Γένεσις 3:15, αλλά σε σύγκριση με όσα γνωρίζουμε εμείς, εκείνος γνώριζε πολύ λίγα. Ωστόσο, ο Άβελ ενήργησε με βάση εκείνη τη γνώση που είχε. Έτσι, σήμερα, μερικοί από εκείνους που έχουν πρόσφατα ενδιαφερθεί για την αλήθεια του Θεού δεν έχουν αποκτήσει ακόμα πολλή γνώση, αλλά προσεύχονται και χρησιμοποιούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη γνώση που έχουν, όπως και ο Άβελ. Ναι, ενεργούν με πίστη.
8. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Αβραάμ παρέμεινε κοντά στον Ιεχωβά, και ποια ερώτηση πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας;
8 Ένας άλλος πιστός δούλος του Θεού ήταν ο Αβραάμ, ο «πατήρ πάντων των πιστευόντων». (Ρωμαίους 4:11) Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, χρειαζόμαστε ισχυρή πίστη, και χρειάζεται να προσευχόμαστε με πίστη, όπως έκανε κι ο Αβραάμ. Το εδάφιο Γένεσις 12:8 λέει ότι αυτός οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο ‘εις τον Ιεχωβά, και επεκαλέσθη το όνομα του Ιεχωβά’. Ο Αβραάμ γνώριζε το όνομα του Θεού και το χρησιμοποιούσε στην προσευχή. Επανειλημμένα ενέμενε με ειλικρίνεια στην προσευχή, επικαλούμενος ‘το όνομα του Ιεχωβά, του αιωνίου Θεού’. (Γένεσις 13:4· 21:33) Ο Αβραάμ επικαλούνταν τον Θεό με την πίστη εκείνη για την οποία έγινε πασίγνωστος. (Εβραίους 11:17-19) Η προσευχή βοηθούσε τον Αβραάμ να συνεχίζει να χαίρεται πολύ στην ελπίδα της Βασιλείας. Ακολουθούμε εμείς το παράδειγμα εμμονής στην προσευχή που έθεσε ο Αβραάμ;
9. (α) Γιατί φέρνουν οι προσευχές του Δαβίδ μεγάλο όφελος στο λαό του Θεού σήμερα; (β) Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα αν προσευχόμαστε όπως και ο Δαβίδ ζητώντας να παραμένουμε κοντά στον Ιεχωβά;
9 Ο Δαβίδ ξεχώριζε όσον αφορά την εμμονή στην προσευχή, και οι ψαλμοί του δείχνουν χαρακτηριστικά τι θα πρέπει να περιλαμβάνουν οι προσευχές. Για παράδειγμα, οι δούλοι του Θεού μπορούν κατάλληλα να προσεύχονται για πράγματα όπως η σωτηρία και η απελευθέρωση (3:7, 8· 60:5), η καθοδηγία (25:4, 5), η προστασία (17:8), η συγχώρηση αμαρτιών (25:7, 11, 18) και η καθαρή καρδιά (51:10). Όταν ο Δαβίδ ένιωθε θλιμμένος, προσευχόταν: «Εύφρανον την ψυχήν του δούλου σου». (86:4) Με παρόμοιο τρόπο μπορούμε κι εμείς να προσευχόμαστε για να έχουμε χαρά στην καρδιά μας, γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά επιθυμεί να χαιρόμαστε στην ελπίδα μας. Ο Δαβίδ παρέμεινε κοντά στον Ιεχωβά και προσευχόταν: «Προσεκολλήθη η ψυχή μου κατόπιν σου· η δεξιά σου με υποστηρίζει». (63:8) Θα παραμείνουμε εμείς κοντά στον Ιεχωβά όπως και ο Δαβίδ; Αν το κάνουμε, εκείνος θα υποστηρίξει κι εμάς.
10. Ποιες εσφαλμένες σκέψεις έκανε ο ψαλμωδός Ασάφ κάποια στιγμή, αλλά τι συνειδητοποίησε τελικά;
10 Αν θέλουμε να παραμείνουμε κοντά στον Ιεχωβά, είναι ανάγκη να μη φθονούμε τους πονηρούς για την ανέμελη και υλιστική ζωή τους. Ο ψαλμωδός Ασάφ κάποια στιγμή ένιωσε ότι δεν είχε αξία να υπηρετεί τον Ιεχωβά, επειδή οι πονηροί «ευτυχούσι διαπαντός». Ωστόσο, κατάλαβε ότι ο συλλογισμός του ήταν εσφαλμένος και ότι οι πονηροί βρίσκονται «εις τόπους ολισθηρούς». Συνειδητοποίησε ότι τίποτα δεν ήταν καλύτερο από το να παραμένει κοντά στον Ιεχωβά, και εκφράστηκε στον Θεό με τον εξής τρόπο: ‘Εγώ . . . είμαι πάντοτε μετά σου· συ με επίασας από της δεξιάς μου χειρός. Διότι, ιδού, όσοι απομακρύνονται από σου, θέλουσιν απολεσθή. . . . Αλλά δι’ εμέ, το να προσκολλώμαι εις τον Θεόν είναι το αγαθόν μου· έθεσα την ελπίδα μου επί Ιεχωβά τον Θεόν, δια να κηρύττω πάντα τα έργα σου’. (Ψαλμός 73:12, 13, 18, 23, 27, 28) Αντί να φθονούμε την ανέμελη ζωή των πονηρών, των ανθρώπων που δεν έχουν ελπίδα, ας μιμούμαστε τον Ασάφ παραμένοντας κοντά στον Ιεχωβά.
11. Γιατί είναι ο Δανιήλ ένα θαυμάσιο παράδειγμα ανθρώπου που παρέμεινε κοντά στον Ιεχωβά, και πώς μπορούμε να τον μιμούμαστε;
11 Ο Δανιήλ ενέμεινε με αποφασιστικότητα στην προσευχή, ακόμα και ενόψει του κινδύνου να βρεθεί στο λάκκο με τα λιοντάρια επειδή αγνόησε τους επίσημους περιορισμούς σχετικά με την προσευχή. Αλλά ο Ιεχωβά «απέστειλε τον άγγελον αυτού και έφραξε τα στόματα των λεόντων», σώζοντας τον Δανιήλ. (Δανιήλ 6:7-10, 22, 27) Ο Δανιήλ ευλογήθηκε πλούσια λόγω του ότι ενέμεινε στην προσευχή. Εμμένουμε κι εμείς στην προσευχή, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουμε εναντίωση στο κήρυγμά μας για τη Βασιλεία;
Ο Ιησούς, το Πρότυπό μας
12. (α) Στην αρχή της διακονίας του, ποιο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς όσον αφορά την προσευχή, και πώς μπορεί αυτό να ωφελήσει τους Χριστιανούς; (β) Τι αποκαλύπτει η υποδειγματική προσευχή του Ιησού σχετικά με την προσευχή;
12 Από την αρχή ήδη της επίγειας διακονίας του, παρατηρούμε ότι ο Ιησούς προσευχόταν. Η διάθεσή του για προσευχή ενώ βαφτιζόταν έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα για εκείνους που κάνουν το βάφτισμα στο νερό στους σύγχρονους καιρούς. (Λουκάς 3:21, 22) Θα μπορούσε κάποιος να προσευχηθεί για τη βοήθεια του Θεού ώστε να φέρει σε πέρας τα όσα συμβολίζονται από το βάφτισμα στο νερό. Ο Ιησούς βοηθούσε επίσης και τους άλλους να πλησιάζουν τον Ιεχωβά με προσευχή. Σε μια περίπτωση, όταν ο Ιησούς ήταν σε κάποιο μέρος και προσευχόταν, ένας από τους μαθητές του τού είπε κατόπιν: «Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα». Τότε ο Ιησούς ανέφερε αυτό που είναι γνωστό ως η υποδειγματική προσευχή, στην οποία η σειρά των θεμάτων δείχνει ότι θα πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στο όνομα και στο σκοπό του Θεού. (Λουκάς 11:1-4) Έτσι, στις προσευχές μας χρειάζεται να αξιολογούμε σωστά και ισορροπημένα τα διάφορα ζητήματα χωρίς να παραμελούμε ‘τα πιο σπουδαία πράγματα’. (Φιλιππησίους 1:9, 10, ΜΝΚ) Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε μια ιδιαίτερη ανάγκη ή πρέπει να χειριστούμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Όπως έκανε κι ο Ιησούς, οι Χριστιανοί μπορούν να πλησιάζουν τον Θεό μέσω προσευχής για να ζητούν βοήθεια ώστε να φέρουν σε πέρας διάφορους διορισμούς ή να αντιμετωπίσουν άφοβα ορισμένες δοκιμασίες ή κινδύνους. (Ματθαίος 26:36-44) Στην πραγματικότητα, οι προσωπικές προσευχές μπορούν να περιλαμβάνουν ουσιαστικά κάθε πτυχή της ζωής.
13. Πώς έδειξε ο Ιησούς πόσο σημαντικό είναι να προσευχόμαστε για άλλους;
13 Με το θαυμάσιο παράδειγμα που έθεσε, ο Ιησούς έδειξε πόσο σημαντικό είναι το να προσευχόμαστε για άλλους. Γνώριζε ότι οι μαθητές του θα μισούνταν και θα διώκονταν, όπως συνέβη και μ’ εκείνον. (Ιωάννης 15:18-20· 1 Πέτρου 5:9) Έτσι, ζήτησε από τον Θεό ‘να φυλάξει αυτούς εκ του πονηρού’. (Ιωάννης 17:9, 11, 15, 20) Επίσης, γνωρίζοντας την ιδιαίτερη δοκιμασία που περίμενε τον Πέτρο, του είπε: «Εγώ εδεήθην περί σου δια να μη εκλείψη η πίστις σου». (Λουκάς 22:32) Πόσο ωφέλιμο είναι όταν κι εμείς επιμένουμε να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας, σκεφτόμενοι τους άλλους και όχι μόνο τα δικά μας προβλήματα και συμφέροντα!—Φιλιππησίους 2:4· Κολοσσαείς 1:9, 10.
14. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς παρέμεινε πολύ κοντά στον Ιεχωβά σε όλη τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, και πώς μπορούμε να τον μιμούμαστε;
14 Σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του, ο Ιησούς ενέμενε στην προσευχή, παραμένοντας πολύ κοντά στον Ιεχωβά. (Εβραίους 5:7-10) Ο απόστολος Πέτρος, στα εδάφια Πράξεις 2:25-28, παραθέτει τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 16:8 και τα εφαρμόζει στον Κύριο Ιησού Χριστό: ‘Ο Δαβίδ λέγει περί αυτού· Έβλεπον τον Ιεχωβά ενώπιόν μου διαπαντός [διαρκώς, ΜΝΚ], διότι είναι εκ δεξιών μου δια να μη σαλευθώ’. Μπορούμε να ενεργούμε κι εμείς παρόμοια. Μπορούμε να προσευχόμαστε στον Θεό να είναι κοντά μας, και μπορούμε να δείχνουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά κρατώντας τον διανοητικά διαρκώς μπροστά στα μάτια μας. (Παράβαλε Ψαλμός 110:5, ΜΝΚ· Ησαΐας 41:10, 13.) Έτσι, θα αποφεύγουμε κάθε είδους προβλήματα, επειδή ο Ιεχωβά θα μας υποστηρίζει, και δεν θα κλονιστούμε ποτέ.
15. (α) Σε σχέση με τι δεν πρέπει ποτέ να παραμελούμε να εμμένουμε στην προσευχή; (β) Ποια προειδοποίηση δίνεται σχετικά με την ευγνωμοσύνη μας;
15 Ας μην παραμελούμε ποτέ να εκφράζουμε ευχαριστίες στον Ιεχωβά για όλη την αγαθότητα που δείχνει σ’ εμάς, ναι, για ‘την υπερέχουσα παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού’, η οποία περιλαμβάνει το δώρο του Γιου του ως λυτρωτική θυσία για τις αμαρτίες μας. (2 Κορινθίους 9:14, 15, ΜΝΚ· Μάρκος 10:45· Ιωάννης 3:16· Ρωμαίους 8:32· 1 Ιωάννου 4:9, 10) Πραγματικά, στο όνομα του Ιησού, «να ευχαριστείτε πάντοτε και για όλα το Θεό και Πατέρα». (Εφεσίους 5:19, 20, ΝΔΜ· Κολοσσαείς 4:2· 1 Θεσσαλονικείς 5:18) Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην επιτρέψουμε να λιγοστέψει η ευγνωμοσύνη μας για ό,τι έχουμε, από υπερβολική ανησυχία για ό,τι δεν έχουμε ή για τα προσωπικά μας προβλήματα.
Ας Επιρρίπτουμε τα Βάρη μας στον Ιεχωβά
16. Όταν κάποιο βάρος μάς βασανίζει, τι θα πρέπει να κάνουμε;
16 Η επιμονή στην προσευχή δείχνει το βάθος της αφοσίωσής μας. Όταν επικαλούμαστε τον Θεό, ασκείται θετική επίδραση σ’ εμάς ακόμα και πριν έρθει απάντηση από εκείνον. Αν κάποιο βάρος βασανίζει το μυαλό μας, μπορούμε να παραμένουμε κοντά στον Ιεχωβά ακολουθώντας τη συμβουλή: ‘Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου [το βάρος σου, ΜΝΚ], και αυτός θέλει σε ανακουφίσει’. (Ψαλμός 55:22) Επιρρίπτοντας όλα μας τα βάρη—αγωνία, ανησυχίες, απογοητεύσεις, φόβους, και τα παρόμοια—στον Θεό, με πλήρη πίστη σ’ αυτόν, αποκτούμε ηρεμία στην καρδιά, ‘την ειρήνη του Θεού την υπερέχουσα πάντα νουν’.—Φιλιππησίους 4:4, 7· Ψαλμός 68:19, ΜΝΚ· Μάρκος 11:24· 1 Πέτρου 5:7.
17. Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε την ειρήνη του Θεού;
17 Μήπως έρχεται αυτοστιγμεί αυτή η ειρήνη του Θεού; Μολονότι μπορεί να βρούμε κάποια ανακούφιση αμέσως, αυτά που είπε ο Ιησούς σχετικά με τις προσευχές μας για άγιο πνεύμα ισχύουν και εδώ επίσης: ‘Συνεχίστε να ζητάτε, και θα σας δοθεί· συνεχίστε να ψάχνετε, και θα βρείτε· συνεχίστε να χτυπάτε, και θα σας ανοιχτεί’. (Λουκάς 11:9, ΜΝΚ· 11:10-13) Εφόσον το άγιο πνεύμα είναι το μέσο με το οποίο διώχνουμε την ανησυχία, χρειάζεται να εμμένουμε στα αιτήματά μας για την ειρήνη του Θεού και για τη βοήθειά του σχετικά με τα βάρη μας. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αν επιμένουμε στην προσευχή θα έχουμε την ανακούφιση που επιθυμούμε και ηρεμία στην καρδιά.
18. Τι κάνει για εμάς ο Ιεχωβά αν δεν ξέρουμε για τι ακριβώς να προσευχηθούμε σε κάποια περίπτωση;
18 Όμως τι μπορεί να γίνει αν δεν ξέρουμε για τι ακριβώς να προσευχηθούμε; Οι εσωτερικοί μας στεναγμοί παραμένουν εκεί, χωρίς να εκφράζονται με λόγια, επειδή δεν κατανοούμε πλήρως την κατάστασή μας ή επειδή δεν είμαστε βέβαιοι ως προς το τι να παρουσιάσουμε στον Ιεχωβά. Τότε είναι η στιγμή που το άγιο πνεύμα μπορεί να μεσολαβήσει για χάρη μας. Ο Παύλος έγραψε: «Το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών δια στεναγμών αλαλήτων». (Ρωμαίους 8:26) Πώς γίνεται αυτό; Στο Λόγο του Θεού υπάρχουν θεόπνευστες προφητείες και προσευχές που έχουν σχέση με την περίπτωσή μας. Εκείνος τις αφήνει να μεσολαβήσουν για χάρη μας, όπως θα λέγαμε. Τις δέχεται σαν να ήταν αυτό για το οποίο θα προσευχόμασταν εμείς αν γνωρίζαμε τη σημασία τους για την περίπτωσή μας, κι έτσι τις εκπληρώνει.
Η Προσευχή και η Ελπίδα θα Συνεχίσουν να Υπάρχουν
19. Γιατί θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πάντα η προσευχή και η ελπίδα;
19 Η προσευχή προς τον ουράνιο Πατέρα μας θα συνεχίσει να υπάρχει για πάντα, ιδιαίτερα σε σχέση με την ευγνωμοσύνη για το νέο κόσμο και όλες τις ευλογίες του. (Ησαΐας 65:24· Αποκάλυψις 21:5) Θα συνεχίσουμε επίσης να χαιρόμαστε στην ελπίδα, επειδή η ελπίδα θα παραμείνει με κάποια μορφή για πάντα. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 13:13.) Τι καινούρια πράγματα θα κάνει ο Ιεχωβά όταν δεν θα βρίσκεται πια υπό την ημέρα του Σαββάτου, ημέρα την οποία ο ίδιος θέσπισε για να αναπαυτεί αναφορικά με τη γη, δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε. (Γένεσις 2:2, 3) Σε όλη την αιωνιότητα, θα επιφυλάσσει στοργικές εκπλήξεις για όσους ανήκουν στο λαό του, και στο μέλλον θα υπάρξουν σπουδαία πράγματα γι’ αυτούς σε ό,τι αφορά την εκτέλεση του θελήματός του.
20. Για ποιο πράγμα θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι, και γιατί;
20 Έχοντας μια τέτοια συγκινητική ελπίδα μπροστά μας, ας παραμένουμε όλοι κοντά στον Ιεχωβά με το να εμμένουμε στην προσευχή. Ας μην πάψουμε ποτέ να ευχαριστούμε τον ουράνιο Πατέρα μας για όλες τις ευλογίες του. Στον κατάλληλο καιρό οι προσδοκίες μας θα πραγματοποιηθούν φέρνοντάς μας χαρά, και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε ή να αναμένουμε, επειδή ο Ιεχωβά μπορεί «να κάνει απείρως περισσότερα απ’ όσα ζητάμε ή σκεφτόμαστε». (Εφεσίους 3:20, ΝΔΜ) Μ’ αυτό υπόψη, λοιπόν, ας δίνουμε αίνο και δόξα και ευχαριστίες σε όλη την αιωνιότητα στον Ιεχωβά τον Θεό μας, τον ‘Ακούοντα προσευχήν’!
[Υποσημειώσεις]
a Σύμφωνα με το Νέο Λεξικό των Συνωνύμων του Γουέμπστερ (Webster’s New Dictionary of Synonyms), η λέξη που αποδίδεται ‘να εμμένετε’ «σχεδόν πάντα αφήνει να εννοηθεί μια αξιοθαύμαστη ιδιότητα· υποδηλώνει τόσο το να αρνείται κάποιος να αποθαρρυνθεί από τις αποτυχίες, τις αμφιβολίες ή τις δυσκολίες, όσο και τη σταθερή ή επίμονη επιδίωξη ενός σκοπού ή ενός εγχειρήματος».
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Γιατί χρειάζεται να εμμένουμε στην προσευχή;
◻ Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα που έθεσαν άτομα της προχριστιανικής εποχής σε σχέση με την προσευχή;
◻ Τι μας διδάσκει το παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς σχετικά με την προσευχή;
◻ Πώς μπορούμε να επιρρίπτουμε τα βάρη μας στον Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Ο Δανιήλ ενέμεινε στην προσευχή παρά τον κίνδυνο να ριχτεί στο
λάκκο με τα λιοντάρια