Εκθέσεις από Διαγγελείς της Βασιλείας
Μαθητές στη Νιγηρία Ευλογούνται για την Πιστότητά Τους
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος έγραψε: «Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων». (Ρωμαίους 12:18) Οι μαθητές που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νιγηρία εφαρμόζουν αυτή τη συμβουλή, ακόμα και όταν διώκονται. Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά τούς ευλογεί.
□ Ένας δάσκαλος αντιπαθούσε πάρα πολύ τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μια φορά, στη διάρκεια της πρωινής προσευχής, κάλεσε όλους τους Μάρτυρες να έρθουν στην πρώτη σειρά και τους πρόσταξε να ψάλουν τον εθνικό ύμνο. Αυτοί αρνήθηκαν, δηλώνοντας ότι ήθελαν να δίνουν αποκλειστική αφοσίωση στον Θεό. Ο δάσκαλος τότε τους έβγαλε όλους έξω και τους είπε να κόψουν το γρασίδι. Στο μεταξύ, οι άλλοι μαθητές συνέχισαν το μάθημά τους.
Ένας ενήλικος Μάρτυρας έδωσε στο δάσκαλο το ειδικό βιβλιάριο Το Σχολείο και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εξηγώντας την ουδέτερη στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ωστόσο, ο δάσκαλος αρνήθηκε να συζητήσει το θέμα ή να δεχτεί το ειδικό βιβλιάριο. Μάλιστα, αμέσως έκανε ακόμα πιο αυστηρή την τιμωρία των παιδιών.
Οι νεαροί Μάρτυρες συνέχιζαν να υπομένουν αυτή την τιμωρία και εξακολουθούσαν να κόβουν το γρασίδι ακόμα και όταν ο δάσκαλος δεν ήταν παρών. Κάποια μέρα ο δάσκαλος κρύφτηκε και τους παρακολουθούσε χωρίς να τον δει κανείς καθώς αυτοί συνέχιζαν να εργάζονται και να ψέλνουν ύμνους της Βασιλείας. Εντυπωσιάστηκε τόσο ώστε τους έστειλε πίσω στην τάξη, εκφράζοντας την έκπληξή του για τη στάση τους. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο δάσκαλος κάνει τώρα Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά!
Σίγουρα αυτοί οι μαθητές ευλογήθηκαν για την πιστότητά τους στον Ιεχωβά και στις αρχές του.—Παροιμίαι 10:22.
□ Η Ρουθ και οι φίλες της ευλογήθηκαν επίσης για την πιστότητά τους στην απαίτηση του Ιεχωβά να μην είναι ‘μέρος του κόσμου’. (Ιωάννης 17:16, ΜΝΚ) Η Ρουθ, η οποία είναι 18 ετών, άρχισε να κάνει σκαπανικό όταν ήταν 12. Αυτή και άλλες Μάρτυρες αντιμετώπισαν εναντίωση από μέλη του προσωπικού του σχολείου επειδή αρνούνταν να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο. Μια δασκάλα ζήτησε να δει τους γονείς των κοριτσιών. Αφού της έδωσαν κάποια εξήγηση χρησιμοποιώντας το ειδικό βιβλιάριο Σχολείο, η δασκάλα έμεινε ικανοποιημένη και δεν ξαναενόχλησε τις μαθήτριες.
Κάποια μέρα, όμως, μια δασκάλα από την Ινδία πρόσβαλε και τιμώρησε ένα από τα κορίτσια μπροστά σε όλη την τάξη όταν το κορίτσι δεν έψαλε τον εθνικό ύμνο. Το κορίτσι με τόλμη υπερασπίστηκε την πίστη του και η δασκάλα το πήγε στη διευθύντρια του σχολείου. Όταν έφτασαν εκεί, η νεαρή Μάρτυρας διαπίστωσε ότι και η υποδιευθύντρια ήταν παρούσα. Προς μεγάλη της έκπληξη, η διευθύντρια και η υποδιευθύντρια άρχισαν να γελάνε. Γυρνώντας προς τη δασκάλα, η διευθύντρια είπε: «Κυρία μου, μη στενοχωριέστε γι’ αυτά τα κορίτσια. Ακόμα κι αν ήταν να τα σκοτώσετε, θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να απαγγείλουν τον ύμνο. Δεν έχετε ακούσει γι’ αυτά;» Ύστερα εκείνη και η βοηθός της μίλησαν για την πίστη και το θάρρος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Απευθυνόμενη στο κορίτσι, η διευθύντρια του είπε ότι λυπήθηκε για τη στενοχώρια που υπέστη. Κατόπιν πρόσθεσε: «Συνεχίστε να κάνετε τέτοιες πράξεις πίστης. Θαυμάζω τη θρησκεία σας και τη θαρραλέα στάση σας τόσο έξω όσο και εδώ στο σχολείο». Αργότερα, η δασκάλα η οποία είχε εναντιωθεί ζήτησε συγνώμη από τη Μάρτυρα, λέγοντας ότι τώρα καταλαβαίνει την ουδέτερη στάση που διακρατούν οι Μάρτυρες.
Αυτά τα παιδιά ακολούθησαν το παράδειγμα των τριών Εβραίων, οι οποίοι δεν δέχτηκαν να διαρρήξουν την ακεραιότητά τους στον Θεό με το να προσκυνήσουν μια εικόνα, και επίσης του Δανιήλ, ο οποίος αρνήθηκε να σταματήσει να προσεύχεται στον Ιεχωβά. Αυτοί οι άντρες ευλογήθηκαν από τον Ιεχωβά επειδή ήταν πιστοί στους δίκαιους νόμους του Θεού.—Δανιήλ, κεφάλαια 3 και 6.