Υπομονή​—⁠Ζωτική για τους Χριστιανούς

«Εφοδιάστε την πίστη σας με . . . υπομονή».—2 ΠΕΤΡΟΥ 1:5, 6.

1, 2. Γιατί πρέπει όλοι μας να υπομείνουμε ως το τέλος;

Ο ΠΕΡΙΟΔΕΥΩΝ επίσκοπος και η σύζυγός του έκαναν επίσκεψη σε κάποιο συγχριστιανό ο οποίος ήταν πάνω από 90 χρονών. Είχε δαπανήσει δεκαετίες στην ολοχρόνια διακονία. Καθώς μιλούσαν, ο ηλικιωμένος αδελφός αναπολούσε μερικά από τα προνόμια που είχε απολαύσει στο διάβα των ετών. «Όμως», θρήνησε καθώς δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό του, «τώρα δεν μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτα». Ο περιοδεύων επίσκοπος άνοιξε τη Γραφή του και διάβασε το εδάφιο Ματθαίος 24:13, όπου αναφέρονται τα λόγια του Ιησού Χριστού: «Εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί». Κατόπιν, ο επίσκοπος κοίταξε τον αγαπητό αδελφό και είπε: «Ο τελικός διορισμός που έχουμε όλοι μας, ανεξάρτητα από το πόσο πολλά ή πόσο λίγα μπορούμε να κάνουμε, είναι να υπομείνουμε ως το τέλος».

² Ναι, ως Χριστιανοί όλοι μας πρέπει να υπομείνουμε ως το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων ή ως το τέλος της ζωής μας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος προκειμένου να λάβουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά για σωτηρία. Συμμετέχουμε σε έναν αγώνα για ζωή και πρέπει να «τρέχουμε με υπομονή» μέχρις ότου περάσουμε τη γραμμή του τερματισμού. (Εβραίους 12:1) Ο απόστολος Πέτρος τόνισε τη σπουδαιότητα αυτής της ιδιότητας όταν παρότρυνε τους συγχριστιανούς του: «Εφοδιάστε την πίστη σας με . . . υπομονή». (2 Πέτρου 1:5, 6) Όμως, τι ακριβώς είναι η υπομονή;

Υπομονή—Τι Σημαίνει

3, 4. Τι σημαίνει να υπομένει κανείς;

³ Τι σημαίνει να υπομένει κανείς; Το ρήμα υπομένω, το οποίο χρησιμοποιείται στο Κείμενο, κατά γράμμα σημαίνει «παραμένω ή μένω κάτω από». Συναντάται 17 φορές στην Αγία Γραφή. Σύμφωνα με τους λεξικογράφους Γ. Μπάουερ, Φ. Γ. Γκίνγκριχ και Φ. Ντάνκερ, σημαίνει «παραμένω αντί να τραπώ σε φυγή . . . , μένω ακλόνητος στη θέση μου, ανθίσταμαι». Το ουσιαστικό υπομονή, το οποίο χρησιμοποιείται στο Κείμενο, συναντάται 30 και πλέον φορές. Αναφορικά με αυτό, το Λεξικό της Καινής Διαθήκης (A New Testament Wordbook), του Γουίλιαμ Μπάρκλεϊ, λέει: «Είναι το πνεύμα που μπορεί να αντέχει διάφορα πράγματα, όχι απλώς μοιρολατρικά, αλλά με φλογερή ελπίδα . . . Είναι η ιδιότητα που κρατάει έναν άνθρωπο στα πόδια του ενώ το πρόσωπό του βρίσκεται κόντρα στον άνεμο. Είναι η αρετή η οποία μπορεί να μετατρέψει τη σκληρότερη δοκιμασία σε δόξα, επειδή πέρα από τον πόνο βλέπει το στόχο».

⁴ Η υπομονή λοιπόν μας καθιστά ικανούς να μένουμε ακλόνητοι στη θέση μας και να μη χάνουμε την ελπίδα παρά τα εμπόδια ή τις αντιξοότητες. (Ρωμαίους 5:3-5) Αυτή βλέπει πέρα από τον τωρινό πόνο, στο στόχο—το βραβείο, ή δώρο, της αιώνιας ζωής, είτε στον ουρανό είτε στη γη.—Ιακώβου 1:12.

Υπομονή—Γιατί;

5. (α) Γιατί ‘έχουν ανάγκη από υπομονή’ όλοι οι Χριστιανοί; (β) Σε ποιες δυο κατηγορίες μπορούν να χωριστούν οι δοκιμασίες μας;

⁵ Ως Χριστιανοί, όλοι μας ‘έχουμε ανάγκη από υπομονή’. (Εβραίους 10:36) Γιατί; Βασικά επειδή ‘αντιμετωπίζουμε διάφορες δοκιμασίες’. Οι λέξεις του Κειμένου που χρησιμοποιούνται στο εδάφιο Ιακώβου 1:2 υποδηλώνουν μια αναπάντεχη ή ανεπιθύμητη συνάντηση, όπως όταν κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με ένα ληστή. (Παράβαλε Λουκάς 10:30). Αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες που μπορούν να χωριστούν σε δυο κατηγορίες: εκείνες που είναι κοινές στους ανθρώπους ως αποτέλεσμα της κληρονομημένης αμαρτίας και εκείνες που δημιουργούνται λόγω της θεοσεβούς αφοσίωσής μας. (1 Κορινθίους 10:13· 2 Τιμόθεο 3:12) Ποιες είναι μερικές από αυτές τις δοκιμασίες;

6. Πώς υπέμεινε ένας Μάρτυρας όταν αντιμετώπισε κάποια οδυνηρή αρρώστια;

⁶ Σοβαρή αρρώστια. Όπως ο Τιμόθεος, μερικοί Χριστιανοί πρέπει να υπομένουν «συχνές . . . αρρώστιες». (1 Τιμόθεο 5:23) Ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουμε μια χρόνια, ίσως πολύ οδυνηρή, αρρώστια, τότε χρειάζεται να υπομένουμε, να μένουμε ακλόνητοι στη θέση μας, με τη βοήθεια του Θεού και να μη χάνουμε από τα μάτια μας τη Χριστιανική μας ελπίδα. Αναλογιστείτε το παράδειγμα ενός Μάρτυρα ο οποίος ήταν λίγο μεγαλύτερος από 50 χρονών και διεξήγε μια μακρά, σκληρή μάχη με ένα γοργά αναπτυσσόμενο κακοήθη όγκο. Ενώ έκανε δυο εγχειρήσεις, παρέμεινε σταθερός στην απόφασή του να μη δεχτεί μεταγγίσεις αίματος. (Πράξεις 15:28, 29) Όμως, ο όγκος εμφανίστηκε ξανά στην κοιλιά του και συνέχισε να αναπτύσσεται κοντά στη σπονδυλική του στήλη. Καθώς συνέβαινε αυτό, εκείνος υπέφερε αφάνταστα από σωματικούς πόνους τους οποίους καμιά ποσότητα φαρμάκου δεν μπορούσε να απαλύνει. Παρ’ όλα αυτά, έβλεπε πέρα από τον τωρινό πόνο, στο βραβείο της ζωής στο νέο κόσμο. Συνέχισε να μεταδίδει τη φλογερή ελπίδα του στους γιατρούς, στις νοσοκόμες και στους επισκέπτες. Υπέμεινε ως το τέλος—το τέλος της ζωής του. Το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζετε εσείς μπορεί να μην απειλεί τη ζωή σας ή να μην είναι τόσο οδυνηρό όσο αυτό που αντιμετώπισε εκείνος ο αγαπητός αδελφός, αλλά ωστόσο μπορεί να υποβάλλει την υπομονή σας σε μεγάλη δοκιμή.

7. Τι είδους πόνο περιλαμβάνει η υπομονή για μερικούς πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μας;

⁷ Συναισθηματικός πόνος. Από καιρό σε καιρό, μερικά μέλη του λαού του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν ‘τη λύπη [πόνο, ΜΝΚ] της καρδιάς’, πράγμα που οδηγεί σε ‘καταθλιμμένο πνεύμα’. (Παροιμίαι 15:13) Η οξεία κατάθλιψη δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο σε αυτούς τους ‘καιρούς οι οποίοι είναι κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους’. (2 Τιμόθεο 3:1) Το περιοδικό Επιστημονικά Νέα (Science News) της 5ης Δεκεμβρίου 1992 ανέφερε: «Το ποσοστό της οξείας, συχνά εξουθενωτικής κατάθλιψης αυξάνεται σε κάθε επόμενη γενιά από το 1915 και έπειτα». Οι αιτίες αυτής της κατάθλιψης είναι ποικίλες, καθώς περιλαμβάνουν από σωματικούς παράγοντες μέχρι οδυνηρά δυσάρεστες εμπειρίες. Για μερικούς Χριστιανούς, η υπομονή συνεπάγεται μια καθημερινή πάλη προκειμένου να μένουν ακλόνητοι στη θέση τους παρά το συναισθηματικό πόνο. Εντούτοις, δεν παραιτούνται. Παραμένουν πιστοί στον Ιεχωβά παρά τα δάκρυά τους.—Παράβαλε Ψαλμός 126:5, 6.

8. Ποια οικονομική δοκιμασία μπορεί να αντιμετωπίσουμε;

⁸ Οι διάφορες δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε μπορεί να περιλαμβάνουν σοβαρές οικονομικές αντιξοότητες. Όταν κάποιος αδελφός στο Νιου Τζέρσι των Η.Π.Α. βρέθηκε ξαφνικά χωρίς δουλειά, ανησυχούσε, όπως είναι ευνόητο, για το πώς θα έτρεφε την οικογένειά του και το πώς δεν θα έχανε το σπίτι του. Ωστόσο, δεν έχασε από τα μάτια του την ελπίδα της Βασιλείας. Ενώ έψαχνε να βρει άλλη δουλειά, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να υπηρετήσει ως βοηθητικός σκαπανέας. Τελικά, βρήκε δουλειά.—Ματθαίος 6:25-34.

9. (α) Πώς μπορεί η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου στο θάνατο να απαιτήσει υπομονή; (β) Ποια εδάφια δείχνουν ότι δεν είναι εσφαλμένο να χύνουμε δάκρυα θλίψης;

⁹ Αν έχετε νιώσει την απώλεια ενός αγαπημένου σας προσώπου στο θάνατο, χρειάζεστε υπομονή η οποία θα διαρκέσει πολύ περισσότερο διάστημα από τότε που εκείνοι οι οποίοι σας περιβάλλουν θα έχουν επιστρέψει στο συνηθισμένο τους πρόγραμμα. Ίσως μάλιστα ανακαλύψετε ότι κάθε χρόνο, την εποχή που το αγαπημένο σας πρόσωπο πέθανε, τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα δύσκολα για εσάς. Το να υπομένετε μια τέτοια απώλεια δεν σημαίνει ότι είναι εσφαλμένο να χύνετε δάκρυα θλίψης. Είναι φυσικό να θρηνούμε το θάνατο κάποιου που αγαπούσαμε, και αυτό σε καμιά περίπτωση δεν φανερώνει έλλειψη πίστης στην ελπίδα της ανάστασης. (Γένεσις 23:2· παράβαλε Εβραίους 11:19). Ο Ιησούς «δάκρυσε» μετά το θάνατο του Λαζάρου, μολονότι είχε πει με πεποίθηση στη Μάρθα: «Ο αδελφός σου θα εγερθεί». Και ο Λάζαρος πραγματικά εγέρθηκε!—Ιωάννης 11:23, 32-35, 41-44.

10. Γιατί έχει μια μοναδική ανάγκη υπομονής ο λαός του Ιεχωβά;

¹⁰ Εκτός από το ότι υπομένει τις δοκιμασίες που είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους, ο λαός του Ιεχωβά έχει μια μοναδική ανάγκη υπομονής. «Θα είστε αντικείμενα του μίσους όλων των εθνών εξαιτίας του ονόματός μου», προειδοποίησε ο Ιησούς. (Ματθαίος 24:9) Είπε επίσης: «Αν έχουν επιφέρει διωγμό σε εμένα, και σε εσάς θα επιφέρουν διωγμό». (Ιωάννης 15:20) Γιατί όλο αυτό το μίσος και ο διωγμός; Επειδή, ανεξάρτητα από το μέρος αυτής της γης στο οποίο ζούμε ως δούλοι του Θεού, ο Σατανάς προσπαθεί να διασπάσει την ακεραιότητά μας στον Ιεχωβά. (1 Πέτρου 5:8· παράβαλε Αποκάλυψη 12:17). Για το σκοπό αυτό, ο Σατανάς συχνά δυναμώνει τις φλόγες του διωγμού, υποβάλλοντας σε σοβαρή δοκιμή την υπομονή μας.

11, 12. (α) Ποια δοκιμή της υπομονής τους αντιμετώπισαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και τα παιδιά τους στη δεκαετία του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940; (β) Γιατί δεν χαιρετούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το εθνικό έμβλημα;

¹¹ Για παράδειγμα, στη δεκαετία του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και τα παιδιά τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά έγιναν αντικείμενο διωγμού επειδή για λόγους συνείδησης δεν χαιρετούσαν το εθνικό έμβλημα. Οι Μάρτυρες σέβονται το έμβλημα του έθνους στο οποίο ζουν, αλλά συμμορφώνονται με την αρχή που εκτίθεται στο Νόμο του Θεού, στα εδάφια Έξοδος 20:4, 5: ‘Μη κάμης εις σεαυτόν είδωλον, μηδέ ομοίωμά τινος, όσα είναι εν τω ουρανώ άνω, ή όσα εν τη γη κάτω, ή όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης· μη προσκυνήσης αυτά μηδέ λατρεύσης αυτά· διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος [Θεός που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση, ΜΝΚ]’. Όταν μερικά παιδιά Μαρτύρων τα οποία πήγαιναν στο σχολείο αποβλήθηκαν επειδή επιθυμούσαν να αποδίδουν τη λατρεία τους μόνο στον Ιεχωβά Θεό, οι Μάρτυρες ίδρυσαν τα Σχολεία της Βασιλείας για να τους παράσχουν εκπαίδευση. Εκείνοι οι μαθητές επέστρεψαν στα δημόσια σχολεία όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών αναγνώρισε τη θρησκευτική τους θέση, όπως κάνουν τα διαφωτισμένα έθνη σήμερα. Ωστόσο, η θαρραλέα υπομονή αυτών των νεαρών χρησιμεύει ως εξαίρετο παράδειγμα, ιδιαίτερα για τους Χριστιανούς νεαρούς που μπορεί τώρα να αντιμετωπίζουν γελοιοποίηση εξαιτίας τού ότι προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τα Γραφικά πρότυπα.—1 Ιωάννη 5:21.

¹² Οι διάφορες δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε—τόσο εκείνες που είναι κοινές στους ανθρώπους όσο και εκείνες που αντιμετωπίζουμε λόγω της Χριστιανικής μας πίστης—δείχνουν γιατί χρειαζόμαστε υπομονή. Πώς όμως μπορούμε να υπομένουμε;

Να Υπομείνετε ως το Τέλος—Πώς;

13. Πώς χορηγεί υπομονή ο Ιεχωβά;

¹³ Ο λαός του Θεού διαθέτει ένα αδιαφιλονίκητο πλεονέκτημα σε σχέση με εκείνους που δεν λατρεύουν τον Ιεχωβά. Για βοήθεια, μπορούμε να κάνουμε έκκληση στον ‘Θεό που χορηγεί υπομονή’. (Ρωμαίους 15:5) Πώς, όμως, χορηγεί υπομονή ο Ιεχωβά; Ένας τρόπος με τον οποίο το κάνει αυτό είναι μέσω των παραδειγμάτων υπομονής που είναι καταγραμμένα στο Λόγο του, την Αγία Γραφή. (Ρωμαίους 15:4) Καθώς τα στοχαζόμαστε, όχι μόνο ενθαρρυνόμαστε να υπομένουμε, αλλά μαθαίνουμε επίσης πολλά σχετικά με το πώς να υπομένουμε. Αναλογιστείτε δυο εξέχοντα παραδείγματα—τη θαρραλέα υπομονή του Ιώβ και την άψογη υπομονή του Ιησού Χριστού.—Εβραίους 12:1-3· Ιακώβου 5:11.

14, 15. (α) Ποιες δοκιμασίες υπέμεινε ο Ιώβ; (β) Πώς μπόρεσε ο Ιώβ να υπομείνει τις δοκιμασίες που αντιμετώπιζε;

¹⁴ Ποιες ήταν οι καταστάσεις που υπέβαλαν σε δοκιμή την υπομονή του Ιώβ; Εκείνος αντιμετώπισε οικονομικές αντιξοότητες όταν έχασε τα περισσότερα από τα υπάρχοντά του. (Ιώβ 1:14-17· παράβαλε Ιώβ 1:3). Ο Ιώβ ένιωσε τον πόνο της απώλειας όταν και τα δέκα παιδιά του σκοτώθηκαν από μια ανεμοθύελλα. (Ιώβ 1:18-21) Αντιμετώπισε μια σοβαρή, πολύ οδυνηρή αρρώστια. (Ιώβ 2:7, 8· 7:4, 5) Η ίδια η σύζυγός του τον πίεσε να στρέψει τα νώτα του στον Θεό. (Ιώβ 2:9) Στενοί σύντροφοί του είπαν πράγματα που τον πλήγωσαν, πράγματα που ήταν άστοργα και αναληθή. (Παράβαλε Ιώβ 16:1-3 και Ιώβ 42:7). Μέσα από όλα αυτά, ωστόσο, ο Ιώβ έμεινε ακλόνητος στη θέση του, διακρατώντας ακεραιότητα. (Ιώβ 27:5) Τα όσα υπέμεινε είναι παρόμοια με τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζει ο λαός του Ιεχωβά σήμερα.

¹⁵ Πώς μπόρεσε ο Ιώβ να υπομείνει όλες εκείνες τις δοκιμασίες; Εκείνο που ιδιαίτερα στήριξε τον Ιώβ ήταν η ελπίδα. «Περί του δένδρου, . . . είναι ελπίς [Υπάρχει ελπίδα ακόμη και για ένα δέντρο, ΜΝΚ]», διακήρυξε. «Εάν κοπή, . . . θέλει αναβλαστήσει, και . . . ο τρυφερός αυτού βλαστός δεν θέλει εκλείψει». (Ιώβ 14:7) Τι ελπίδα είχε ο Ιώβ; Όπως επισημαίνεται λίγα εδάφια παρακάτω, εκείνος δήλωσε: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει; . . . Θέλεις καλέσει, και εγώ θέλω σοι αποκριθή. Θέλεις επιβλέψει εις [θα έχεις λαχτάρα (ή, διακαή επιθυμία) για] το έργον των χειρών σου». (Ιώβ 14:14, 15) Ναι, ο Ιώβ έβλεπε πέρα από τον τωρινό του πόνο. Γνώριζε ότι οι δοκιμασίες του δεν θα διαρκούσαν παντοτινά. Το πολύ-πολύ να έπρεπε να υπομείνει μέχρι το θάνατό του. Η γεμάτη ελπίδα προσδοκία που είχε ήταν ότι ο Ιεχωβά, ο οποίος επιθυμεί στοργικά να αναστήσει τους νεκρούς, θα τον επανέφερε στη ζωή.—Πράξεις 24:15.

16. (α) Τι μαθαίνουμε για την υπομονή από το παράδειγμα του Ιώβ; (β) Πόσο πραγματική πρέπει να είναι η ελπίδα της Βασιλείας για εμάς, και γιατί;

¹⁶ Τι μαθαίνουμε από την υπομονή του Ιώβ; Προκειμένου να υπομείνουμε ως το τέλος, δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε από τα μάτια μας την ελπίδα μας. Να θυμάστε, επίσης, ότι η βεβαιότητα της ελπίδας της Βασιλείας σημαίνει πως κάθε πάθημα που αντιμετωπίζουμε είναι σχετικά ‘στιγμιαίο’. (2 Κορινθίους 4:16-18) Η πολύτιμη ελπίδα μας είναι στερεά βασισμένη στην υπόσχεση του Ιεχωβά σχετικά με έναν καιρό, στο κοντινό μέλλον, όταν «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια [μας], και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια». (Αποκάλυψη 21:3, 4) Αυτή η ελπίδα, η οποία «δεν οδηγεί σε απογοήτευση», πρέπει να περιφρουρεί τις σκέψεις μας. (Ρωμαίους 5:4, 5· 1 Θεσσαλονικείς 5:8) Πρέπει να είναι πραγματική για εμάς—τόσο πραγματική, ώστε, με τα μάτια της πίστης, να μπορούμε να οραματιστούμε τον εαυτό μας στο νέο κόσμο—όταν δεν θα παλεύουμε πια με τις αρρώστιες και την κατάθλιψη, αλλά θα ξυπνάμε κάθε μέρα με καλή υγεία και με καθαρό μυαλό· όταν δεν θα ανησυχούμε πια για σοβαρές οικονομικές πιέσεις, αλλά θα ζούμε με ασφάλεια· όταν δεν θα θρηνούμε πια το θάνατο αγαπημένων μας προσώπων, αλλά θα νιώσουμε τη συγκίνηση τού να τους βλέπουμε να ανασταίνονται. (Εβραίους 11:1) Χωρίς αυτή την ελπίδα μπορεί να καταβαρυνθούμε τόσο πολύ από τις τωρινές δοκιμασίες μας ώστε να παραιτηθούμε. Με την ελπίδα μας, τι θαυμάσιο κίνητρο έχουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να συνεχίσουμε να υπομένουμε ως το τέλος!

17. (α) Ποιες δοκιμασίες υπέμεινε ο Ιησούς; (β) Από ποιο γεγονός μπορεί να γίνει ίσως αντιληπτή η έντονη ταλαιπωρία που υπέμεινε ο Ιησούς; (Βλέπε υποσημείωση).

¹⁷ Η Αγία Γραφή μάς παροτρύνει να «αποβλέπουμε έντονα» στον Ιησού και να ‘τον σκεφτόμαστε προσεκτικά’. Ποιες δοκιμασίες υπέμεινε εκείνος; Μερικές από αυτές ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας και της ατέλειας των άλλων. Ο Ιησούς υπέμεινε όχι μόνο «αντιλογία από αμαρτωλούς» αλλά και τα προβλήματα που εγείρονταν ανάμεσα στους μαθητές του, περιλαμβανομένων και των επανειλημμένων λογομαχιών τους σχετικά με το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος. Επιπλέον, αντιμετώπισε μια ασύγκριτη δοκιμή πίστης. «Υπέμεινε ξύλο βασανισμού». (Εβραίους 12:1-3· Λουκάς 9:46· 22:24) Είναι δύσκολο ακόμη και να φανταστούμε τη διανοητική και τη σωματική ταλαιπωρία που περιλαμβάνονταν στον πόνο του κρεμάσματος στο ξύλο και στην ατίμωση που συνεπαγόταν το γεγονός ότι εκτελέστηκε ως βλάσφημος.*

18. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, ποια δυο πράγματα στήριξαν τον Ιησού;

¹⁸ Τι ήταν εκείνο που κατέστησε τον Ιησού ικανό να υπομείνει ως το τέλος; Ο απόστολος Παύλος αναφέρει δυο πράγματα τα οποία στήριξαν τον Ιησού: ‘δεήσεις και ικεσίες’, καθώς και η «χαρά που είχε τεθεί μπροστά του». Ο Ιησούς, ο τέλειος Γιος του Θεού, δεν ντράπηκε να ζητήσει βοήθεια. Προσευχήθηκε «με δυνατές κραυγές και δάκρυα». (Εβραίους 5:7· 12:2) Ιδιαίτερα όταν πλησίαζε η ύστατη δοκιμασία του, εκείνος το θεώρησε αναγκαίο να προσευχηθεί επανειλημμένα και ένθερμα για δύναμη. (Λουκάς 22:39-44) Σε απάντηση στις δεήσεις του Ιησού, ο Ιεχωβά δεν απομάκρυνε τη δοκιμασία, αλλά ενίσχυσε τον Ιησού για να την υπομείνει. Ο Ιησούς υπέμεινε επίσης επειδή έβλεπε πέρα από το ξύλο του βασανισμού, στην ανταμοιβή του—τη χαρά που θα είχε συμβάλλοντας στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά και στη λύτρωση της ανθρώπινης οικογένειας από το θάνατο.—Ματθαίος 6:9· 20:28.

19, 20. Πώς μας βοηθάει το παράδειγμα του Ιησού να έχουμε ρεαλιστική άποψη για το τι περιλαμβάνει η υπομονή;

¹⁹ Από το παράδειγμα του Ιησού μαθαίνουμε μερικά πράγματα που μας βοηθούν να έχουμε ρεαλιστική άποψη για το τι περιλαμβάνει η υπομονή. Η πορεία της υπομονής δεν είναι εύκολη. Αν το βρίσκουμε δύσκολο να υπομείνουμε μια συγκεκριμένη δοκιμασία, μπορούμε να παρηγορηθούμε γνωρίζοντας ότι το ίδιο αλήθευε ακόμη και στην περίπτωση του Ιησού. Για να υπομείνουμε ως το τέλος, πρέπει να προσευχόμαστε κατ’ επανάληψη για βοήθεια. Όταν βρισκόμαστε κάτω από δοκιμασία μπορεί μερικές φορές να νιώθουμε ότι είμαστε ανάξιοι να προσευχηθούμε. Όμως, ο Ιεχωβά μάς προσκαλεί να του ανοίξουμε την καρδιά μας ‘επειδή αυτός ενδιαφέρεται για εμάς’. (1 Πέτρου 5:7) Μάλιστα, με βάση τα όσα έχει υποσχεθεί στο Λόγο του, ο Ιεχωβά έχει υποχρεώσει τον εαυτό του να χορηγεί «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» σε εκείνους που τον επικαλούνται με πίστη.—2 Κορινθίους 4:7-9.

²⁰ Μερικές φορές πρέπει να υπομένουμε με δάκρυα. Για τον Ιησού ο πόνος του ξύλου του βασανισμού δεν ήταν αυτός καθαυτόν λόγος για να χαίρεται. Αντίθετα, η χαρά βρισκόταν στην ανταμοιβή που είχε τεθεί μπροστά του. Στην περίπτωσή μας, δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε ότι θα είμαστε πάντοτε χαρωποί και ενθουσιώδεις όταν βρισκόμαστε κάτω από δοκιμασία. (Παράβαλε Εβραίους 12:11). Ωστόσο, κοιτώντας μπροστά, προς την ανταμοιβή, μπορεί, ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε τις πιο βασανιστικές καταστάσεις, να καταφέρουμε να ‘τις θεωρήσουμε απόλυτη χαρά’. (Ιακώβου 1:2-4· Πράξεις 5:41) Το σημαντικό είναι να παραμείνουμε σταθεροί—ακόμη και αν αυτό πρέπει να γίνει με δάκρυα. Εξάλλου, ο Ιησούς δεν είπε: ‘Εκείνος που χύνει τα λιγότερα δάκρυα θα σωθεί’, αλλά, «Εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί».—Ματθαίος 24:13.

21. (α) Με τι παροτρυνόμαστε να εφοδιάσουμε την υπομονή μας στα εδάφια 2 Πέτρου 1:5, 6; (β) Ποια ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο;

²¹ Έτσι, η υπομονή είναι ζωτική για τη σωτηρία. Όμως, στα εδάφια 2 Πέτρου 1:5, 6, παροτρυνόμαστε να εφοδιάσουμε την υπομονή μας με θεοσεβή αφοσίωση. Τι είναι η θεοσεβής αφοσίωση; Πώς σχετίζεται με την υπομονή, και πώς μπορείτε να την αποκτήσετε; Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

□ Τι σημαίνει να υπομένει κανείς;

□ Γιατί έχει μια μοναδική ανάγκη υπομονής ο λαός του Ιεχωβά;

□ Τι ήταν εκείνο που κατέστησε τον Ιώβ ικανό να υπομείνει;

□ Πώς μας βοηθάει το παράδειγμα του Ιησού να έχουμε ρεαλιστική άποψη για την υπομονή;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Σχολεία της Βασιλείας ιδρύθηκαν για τη διδασκαλία παιδιών που ήταν Χριστιανοί και τα οποία είχαν αποβληθεί από το σχολείο εξαιτίας τού ότι απέδιδαν τη λατρεία τους μόνο στον Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Ο Ιησούς, αποφασισμένος να τιμήσει τον Πατέρα του, προσευχήθηκε για δύναμη προκειμένου να υπομείνει