Αν και Πλασμένοι από Χώμα, ας Πηγαίνουμε Εμπρός!

«Αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα». —ΨΑΛΜΟΣ 103:14.

1. Είναι επιστημονικά ορθή η Αγία Γραφή όταν λέει ότι οι άνθρωποι είναι πλασμένοι από χώμα; Εξηγήστε.

ΑΠΟ φυσική άποψη, είμαστε χώμα. ‘Έπλασε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν’. (Γένεσις 2:7) Αυτή η απλή περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου βρίσκεται σε αρμονία με την επιστημονική αλήθεια. Τα 90 και πλέον στοιχεία από τα οποία αποτελείται το ανθρώπινο σώμα βρίσκονται όλα στο ‘χώμα εκ της γης’. Ένας χημικός υποστήριξε κάποτε ότι το σώμα ενός ενήλικου ανθρώπου είναι 65 τοις εκατό οξυγόνο, 18 τοις εκατό άνθρακας, 10 τοις εκατό υδρογόνο, 3 τοις εκατό άζωτο, 1,5 τοις εκατό ασβέστιο και 1 τοις εκατό φωσφόρος, ενώ το υπόλοιπο αποτελείται από άλλα στοιχεία. Το αν είναι απόλυτα ακριβείς αυτοί οι υπολογισμοί δεν είναι και τόσο σημαντικό. Το γεγονός παραμένει: ‘Είμαστε χώμα’!

2. Πώς σας υποκινεί να ανταποκριθείτε ο τρόπος με τον οποίο δημιούργησε ο Θεός τους ανθρώπους, και γιατί;

² Ποιος, εκτός από τον Ιεχωβά, θα μπορούσε να δημιουργήσει τόσο περίπλοκα πλάσματα μόνο από χώμα; Τα έργα του Θεού είναι τέλεια και άψογα, και έτσι το γεγονός ότι επέλεξε να δημιουργήσει τον άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο ασφαλώς δεν αποτελεί αιτία για παράπονο. Μάλιστα, το ότι ο Μεγαλειώδης Δημιουργός ήταν σε θέση να δημιουργήσει τον άνθρωπο από το χώμα της γης με φοβερό και θαυμάσιο τρόπο αυξάνει την εκτίμησή μας για την απεριόριστη δύναμη, επιδεξιότητα και πρακτική σοφία Του.—Δευτερονόμιον 32:4, υποσημείωση στη ΜΝΚ· Ψαλμός 139:14.

Αλλαγή Περιστάσεων

3, 4. (α) Όταν δημιούργησε τον άνθρωπο από χώμα, ποια πρόθεση δεν είχε ο Θεός; (β) Σε τι αναφερόταν ο Δαβίδ στο εδάφιο Ψαλμός 103:14, και πώς μας βοηθούν τα συμφραζόμενα να φτάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα;

³ Τα χωμάτινα πλάσματα έχουν περιορισμούς. Ωστόσο, ο Θεός ποτέ δεν είχε την πρόθεση να είναι αυτοί οι περιορισμοί καταπιεστικοί ή υπερβολικά αυστηροί. Δεν προορίζονταν να προκαλούν αποθάρρυνση ή να οδηγούν σε δυστυχία. Εντούτοις, όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα των λόγων του Δαβίδ στο εδάφιο Ψαλμός 103:14, διάφοροι περιορισμοί στους οποίους υπόκεινται οι άνθρωποι μπορούν να προκαλέσουν αποθάρρυνση και να οδηγήσουν σε δυστυχία. Γιατί; Όταν ο Αδάμ και η Εύα παρήκουσαν τον Θεό, επέφεραν μια αλλαγμένη κατάσταση για τη μελλοντική οικογένειά τους. Το γεγονός ότι είμαστε πλασμένοι από χώμα απέκτησε τότε νέες προεκτάσεις.*

⁴ Ο Δαβίδ δεν μιλούσε για τους φυσικούς περιορισμούς τους οποίους θα είχαν ακόμη και οι τέλειοι άνθρωποι που ήταν πλασμένοι από χώμα, αλλά για τα ανθρώπινα ελαττώματα που προκαλούνται από την κληρονομημένη ατέλεια. Αλλιώς δεν θα είχε πει για τον Ιεχωβά: «Τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου· τον λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου [ο οποίος ανακτά τη ζωή σου από τον ίδιο το λάκκο, ΜΝΚ]· [ο οποίος] δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών». (Ψαλμός 103:2-4, 10) Παρότι ήταν πλασμένοι από χώμα, αν οι τέλειοι άνθρωποι είχαν παραμείνει πιστοί, ποτέ δεν θα είχαν σφάλει ή αμαρτήσει, ώστε να χρειάζονται συγχώρηση· ούτε θα είχαν αρρώστιες που απαιτούν θεραπεία. Πάνω από όλα, ποτέ δεν θα χρειαζόταν να κατέβουν στο λάκκο του θανάτου από τον οποίο θα μπορούσαν να ανακτηθούν μόνο μέσω ανάστασης.

5. Γιατί δεν είναι δύσκολο για εμάς να καταλάβουμε τα λόγια του Δαβίδ;

⁵ Εφόσον είμαστε ατελείς, όλοι μας έχουμε δοκιμάσει τα πράγματα για τα οποία μιλούσε ο Δαβίδ. Συναισθανόμαστε συνεχώς τους περιορισμούς μας που οφείλονται στην ατέλεια. Θλιβόμαστε όταν αυτοί κατά καιρούς φαίνεται ότι κλονίζουν τη σχέση μας με τον Ιεχωβά ή με τους Χριστιανούς αδελφούς μας. Λυπούμαστε που οι ατέλειές μας και οι πιέσεις του κόσμου του Σατανά από καιρό σε καιρό μάς σπρώχνουν στην απόγνωση. Εφόσον η διακυβέρνηση του Σατανά προχωρεί γοργά προς το τέλος της, ο κόσμος του ασκεί ολοένα και μεγαλύτερη πίεση στους ανθρώπους γενικά και ιδιαίτερα στους Χριστιανούς.—Αποκάλυψη 12:12.

6. Γιατί μπορεί να αισθάνονται αποθαρρημένοι μερικοί Χριστιανοί, και πώς μπορεί ο Σατανάς να εκμεταλλευτεί αυτού του είδους το συναίσθημα;

⁶ Μήπως πιστεύετε ότι το να ζείτε Χριστιανική ζωή γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο; Έχει ακουστεί ότι μερικοί Χριστιανοί αναφέρουν πως όσο περισσότερο χρόνο είναι στην αλήθεια τόσο πιο ατελείς φαίνεται να γίνονται. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι απλώς συναισθάνονται ολοένα και περισσότερο τις δικές τους ατέλειες και την αδυναμία που έχουν να συμμορφώνονται με τους τέλειους κανόνες του Ιεχωβά με τον τρόπο που θα το ήθελαν. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή πιθανώς είναι μια συνέπεια του ότι συνεχίζουν να αυξάνουν σε γνώση και εκτίμηση των δίκαιων απαιτήσεων του Ιεχωβά. Είναι ζωτικό να μην αφήσουμε ποτέ οποιαδήποτε τέτοια συναίσθηση να μας αποθαρρύνει μέχρι του σημείου να μας κάνει ο Διάβολος ό,τι θέλει. Σε όλους τους αιώνες αυτός έχει επανειλημμένα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την αποθάρρυνση προκειμένου να κάνει τους υπηρέτες του Ιεχωβά να εγκαταλείψουν την αληθινή λατρεία. Παρ’ όλα αυτά, η γνήσια αγάπη για τον Θεό καθώς και το ‘τέλειο μίσος’ για τον Διάβολο έχει εμποδίσει τους περισσότερους από αυτούς να κάνουν κάτι τέτοιο.—Ψαλμός 139:21, 22· Παροιμίαι 27:11.

7. Από ποια άποψη μπορεί κατά καιρούς να είμαστε σαν τον Ιώβ;

⁷ Εντούτοις, οι υπηρέτες του Ιεχωβά μπορεί κατά καιρούς να νιώθουν αποθαρρημένοι. Ένας λόγος θα μπορούσε να είναι και η έλλειψη ικανοποίησης για τα δικά μας επιτεύγματα. Μπορεί να περιλαμβάνονται σωματικοί παράγοντες ή τεταμένες σχέσεις με κάποια μέλη της οικογένειάς μας, με φίλους ή με συνεργάτες μας. Ο πιστός Ιώβ αποθαρρύνθηκε τόσο πολύ ώστε ικέτεψε τον Θεό: «Είθε να με έκρυπτες εν τω τάφω, να με εσκέπαζες εωσού παρέλθη η οργή σου, να προσδιώριζες εις εμέ προθεσμίαν, και τότε να με ενθυμηθής!» Τώρα, αν οι δύσκολες περιστάσεις κατάφεραν να κάνουν τον Ιώβ, ο οποίος ήταν «άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού», να περάσει περιόδους αποθάρρυνσης, δεν είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε εμάς.—Ιώβ 1:8, 13-19· 2:7-9, 11-13· 14:13.

8. Γιατί μπορεί η αποθάρρυνση που νιώθουμε από καιρό σε καιρό να είναι θετικό σημάδι;

⁸ Πόσο παρήγορο είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά βλέπει μέσα στις καρδιές και δεν παραβλέπει τα καλά κίνητρα! Αυτός ποτέ δεν θα απορρίψει εκείνους που αγωνίζονται με κάθε ειλικρίνεια να τον ευαρεστούν. Στην πραγματικότητα, η αποθάρρυνση που νιώθουμε από καιρό σε καιρό μπορεί να είναι θετικό σημάδι, κάτι που φανερώνει ότι δεν παίρνουμε στα ελαφρά την υπηρεσία μας στον Ιεχωβά. Αν το δούμε από αυτή την άποψη, εκείνος που ποτέ δεν παλεύει με την αποθάρρυνση ίσως να μη συναισθάνεται από πνευματική άποψη τις αδυναμίες του τόσο όσο συναισθάνονται οι άλλοι τις δικές τους. Να θυμάστε: «Αυτός που νομίζει ότι στέκεται ας προσέχει μην πέσει».—1 Κορινθίους 10:12· 1 Σαμουήλ 16:7· 1 Βασιλέων 8:39· 1 Χρονικών 28:9.

Και Εκείνοι Επίσης Ήταν Πλασμένοι από Χώμα

9, 10. (α) Τίνων την πίστη θα κάνουν καλά οι Χριστιανοί να μιμηθούν; (β) Πώς αντέδρασε ο Μωυσής στο διορισμό του;

⁹ Το 11ο κεφάλαιο της επιστολής Προς τους Εβραίους απαριθμεί αρκετούς μάρτυρες του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής οι οποίοι άσκησαν ισχυρή πίστη. Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα και εκείνοι των σύγχρονων καιρών έχουν ενεργήσει παρόμοια. Τα μαθήματα που μπορούμε να πάρουμε από αυτούς είναι ανεκτίμητα. (Παράβαλε Εβραίους 13:7). Για παράδειγμα, τίνος την πίστη θα μπορούσαν να μιμηθούν καλύτερα οι Χριστιανοί από την πίστη του Μωυσή; Αυτός κλήθηκε να διακηρύξει αγγέλματα κρίσης στον ισχυρότερο κοσμικό άρχοντα της εποχής του, τον Φαραώ της Αιγύπτου. Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να διακηρύττουν παρόμοια αγγέλματα κρίσης εναντίον της ψεύτικης θρησκείας και άλλων οργανώσεων που βρίσκονται σε αντίθεση με την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Χριστού.—Αποκάλυψη 16:1-15.

¹⁰ Η εκπλήρωση αυτής της αποστολής δεν είναι εύκολος διορισμός, όπως έδειξε ο Μωυσής. «Τις είμαι εγώ, δια να υπάγω προς τον Φαραώ και να εξαγάγω τους υιούς Ισραήλ εξ Αιγύπτου;» ρώτησε. Μπορούμε να καταλάβουμε τα αισθήματα ανεπάρκειας που ένιωθε. Επίσης στενοχωριόταν για το πώς θα αντιδρούσαν οι άλλοι Ισραηλίτες: «Δεν θέλουσι πιστεύσει εις εμέ ουδέ θέλουσιν εισακούσει εις την φωνήν μου». Ο Ιεχωβά τού εξήγησε τότε πώς θα μπορούσε να αποδείξει την εξουσιοδότησή του, αλλά ο Μωυσής είχε κάποιο άλλο πρόβλημα. Όπως είπε ο ίδιος: ‘Δέομαι, Ιεχωβά· εγώ δεν είμαι εύλαλος ούτε από χθες ούτε από προχθές ούτε αφ’ ης ώρας ελάλησας προς τον δούλον σου· αλλ’ είμαι βραδύστομος’.—Έξοδος 3:11· 4:1, 10.

11. Σαν τον Μωυσή, πώς θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε σε θεοκρατικές υποχρεώσεις, αλλά, ασκώντας πίστη, για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι;

¹¹ Από καιρό σε καιρό, μπορεί να νιώθουμε όπως ο Μωυσής. Μολονότι αναγνωρίζουμε ποιες είναι οι θεοκρατικές μας υποχρεώσεις, μπορεί να αναρωτιόμαστε για το πώς θα μπορούσαμε ποτέ να τις εκπληρώσουμε. ‘Ποιος είμαι εγώ ώστε να πλησιάσω ανθρώπους, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται σε ανώτερο κοινωνικό, οικονομικό ή μορφωτικό επίπεδο, και να τολμήσω να τους διδάξω τις οδούς του Θεού; Πώς θα αντιδράσουν οι πνευματικοί αδελφοί μου όταν κάνω σχόλια στις Χριστιανικές συναθροίσεις ή παρουσιάσεις από το βήμα στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας; Δεν θα δουν τις ελλείψεις μου;’ Να θυμάστε, όμως, ότι ο Ιεχωβά ήταν μαζί με τον Μωυσή και τον εξάρτισε για το διορισμό του επειδή ο Μωυσής άσκησε πίστη. (Έξοδος 3:12· 4:2-5, 11, 12) Αν μιμηθούμε την πίστη του Μωυσή, ο Ιεχωβά θα είναι μαζί μας και θα εξαρτίσει και εμάς για το δικό μας έργο.

12. Πώς μπορεί η πίστη του Δαβίδ να μας ενθαρρύνει ενόψει της αποθάρρυνσης εξαιτίας αμαρτημάτων ή μειονεκτημάτων;

¹² Όποιος νιώθει απογοητευμένος ή αποθαρρημένος εξαιτίας αμαρτημάτων ή μειονεκτημάτων μπορεί σίγουρα να καταλάβει τον Δαβίδ όταν εκείνος είπε: «Τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι διαπαντός». Ικετεύοντας τον Ιεχωβά, ο Δαβίδ είπε επίσης: «Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον». Όμως, αυτός ποτέ δεν επέτρεψε στην αποθάρρυνση να του στερήσει την επιθυμία να υπηρετεί τον Ιεχωβά. «Μη με απορρίψης από του προσώπου σου· και το πνεύμα το άγιόν σου μη αφαιρέσης απ’ εμού». Ο Δαβίδ ήταν σαφώς «χώμα», αλλά ο Ιεχωβά δεν απομακρύνθηκε από αυτόν διότι ο Δαβίδ άσκησε πίστη στην υπόσχεση που έχει δώσει ο Ιεχωβά ότι δεν θα καταφρονήσει ‘μια συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά’.—Ψαλμός 38:1-9· 51:3, 9, 11, 17.

13, 14. (α) Γιατί δεν θα πρέπει να γινόμαστε ακόλουθοι ανθρώπων; (β) Πώς δείχνουν τα παραδείγματα του Παύλου και του Πέτρου ότι ακόμη και εκείνοι ήταν πλασμένοι από χώμα;

¹³ Παρατηρήστε, ωστόσο, ότι, ενώ πρέπει να βλέπουμε αυτό το «τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων» ως ενθάρρυνση για να «τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας», δεν μας λέγεται να γινόμαστε ακόλουθοί τους. Μας λέγεται να ακολουθούμε τα ίχνη του ‘Πρώτιστου Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, του Ιησού’, όχι ατελών ανθρώπων—ούτε ακόμη και των πιστών αποστόλων του πρώτου αιώνα.—Εβραίους 12:1, 2· 1 Πέτρου 2:21.

¹⁴ Οι απόστολοι Παύλος και Πέτρος, οι οποίοι ήταν στύλοι στη Χριστιανική εκκλησία, έσφαλλαν κατά καιρούς. «Δεν κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δεν θέλω, αυτό πράττω», έγραψε ο Παύλος. «Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι!» (Ρωμαίους 7:19, 24) Ο Πέτρος δε, σε μια στιγμή υπερβολικής αυτοπεποίθησης, είπε στον Ιησού: «Και αν όλοι οι άλλοι σκανδαλιστούν σε σχέση με εσένα, εγώ ποτέ δεν θα σκανδαλιστώ!» Όταν ο Ιησούς προειδοποίησε τον Πέτρο ότι επρόκειτο να Τον απαρνηθεί τρεις φορές, ο Πέτρος αλαζονικά αντέκρουσε τον Κύριό του, και καυχήθηκε: «Ακόμη και αν χρειαστεί να πεθάνω μαζί σου, δεν πρόκειται να σε απαρνηθώ». Όμως, τον απαρνήθηκε τον Ιησού, και αυτό ήταν ένα λάθος το οποίο τον έκανε να κλάψει πικρά. Ναι, ο Παύλος και ο Πέτρος ήταν πλασμένοι από χώμα.—Ματθαίος 26:33-35.

15. Παρά το γεγονός ότι είμαστε πλασμένοι από χώμα, ποιο κίνητρο έχουμε για να πηγαίνουμε εμπρός;

¹⁵ Ωστόσο, παρά τα ελαττώματά τους, ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Παύλος, ο Πέτρος και άλλοι που ήταν σαν και αυτούς βγήκαν νικητές. Γιατί; Διότι ασκούσαν ισχυρή πίστη στον Ιεχωβά, τον εμπιστεύονταν ανεπιφύλακτα και προσκολλούνταν σε αυτόν παρά τις αποτυχίες τους. Στηρίζονταν σε αυτόν για να τους παρέχει τη «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό». Και εκείνος το έκανε αυτό, μην αφήνοντάς τους ποτέ να πέσουν μέχρι του σημείου που να μην μπορεί να γίνει αποκατάσταση. Αν εμείς εξακολουθήσουμε να ασκούμε πίστη, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως, όταν θα εκφερθεί κρίση στην περίπτωσή μας, αυτή θα είναι σε αρμονία με τα λόγια: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». Τι κίνητρο μας δίνει αυτό για να πηγαίνουμε εμπρός παρά το γεγονός ότι είμαστε πλασμένοι από χώμα!—2 Κορινθίους 4:7· Εβραίους 6:10.

Τι Σημαίνει για Εμάς Ατομικά το ότι Είμαστε Πλασμένοι από Χώμα;

16, 17. Όταν πρόκειται για κρίση, πώς εφαρμόζει ο Ιεχωβά την αρχή που εξηγείται στο εδάφιο Γαλάτες 6:4;

¹⁶ Η πείρα έχει διδάξει πολλούς γονείς και δασκάλους τη σοφία τού να κρίνουν τα παιδιά ή τους μαθητές σύμφωνα με την ατομική τους ικανότητα, όχι με βάση τις συγκρίσεις με τα αδέλφια τους ή με τους συμμαθητές τους. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με μια Γραφική αρχή την οποία έχει λεχτεί στους Χριστιανούς να ακολουθούν: «Ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο, και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση με το άλλο άτομο».—Γαλάτες 6:4.

¹⁷ Σε αρμονία με αυτή την αρχή, αν και ο Ιεχωβά πολιτεύεται με το λαό του ως οργανωμένη ομάδα, τους κρίνει ως άτομα. Το εδάφιο Ρωμαίους 14:12 λέει: «Ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό». Ο Ιεχωβά γνωρίζει καλά τη γενετική κατασκευή του καθενός από τους υπηρέτες του. Γνωρίζει τη σωματική και διανοητική κατασκευή τους, τις ικανότητές τους, τις κληρονομημένες δυνάμεις και αδυναμίες τους, τις δυνατότητες που έχουν, καθώς και το βαθμό στον οποίο εκμεταλλεύονται αυτές τις δυνατότητες για να παράγουν Χριστιανική καρποφορία. Τα σχόλια του Ιησού σχετικά με τη χήρα η οποία έριξε δύο μικρά νομίσματα στο θησαυροφυλάκιο του ναού καθώς και η παραβολή του σχετικά με το σπόρο που σπάρθηκε στο καλό χώμα αποτελούν ενθαρρυντικά παραδείγματα για Χριστιανούς που μπορεί να νιώθουν καταθλιμμένοι επειδή συγκρίνουν άσοφα τον εαυτό τους με τους άλλους.—Μάρκος 4:20· 12:42-44.

18. (α) Γιατί θα πρέπει να προσδιορίσουμε τι σημαίνει για εμάς ατομικά το γεγονός ότι είμαστε χώμα; (β) Γιατί δεν θα πρέπει μια ειλικρινής αυτοεξέταση να μας κάνει να απελπιζόμαστε;

¹⁸ Είναι ζωτικό να προσδιορίσουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι είμαστε χώμα στη δική μας περίπτωση ατομικά, ώστε να μπορούμε να υπηρετούμε στο πλήρες μέτρο των δυνατοτήτων μας. (Παροιμίαι 10:4· 12:24· 18:9· Ρωμαίους 12:1) Μόνο αν συναισθανόμαστε πλήρως τα προσωπικά μας ελαττώματα και αδυναμίες μπορούμε να παραμένουμε άγρυπνοι ως προς την ανάγκη και τις δυνατότητες που υπάρχουν για βελτίωση. Καθώς κάνουμε αυτοεξέταση, ας μην παραβλέπουμε ποτέ τη δύναμη που έχει το άγιο πνεύμα να μας βοηθήσει να βελτιωθούμε. Μέσω αυτού, δημιουργήθηκε το σύμπαν, γράφτηκε η Αγία Γραφή και, μέσα σε έναν κόσμο που πεθαίνει, η ειρηνική κοινωνία του νέου κόσμου έχει φερθεί σε ύπαρξη. Επομένως, το άγιο πνεύμα του Θεού είναι ασφαλώς αρκετά ισχυρό για να δίνει σε εκείνους οι οποίοι ζητούν να το λάβουν τη σοφία και τη δύναμη που απαιτείται για να διακρατούν ακεραιότητα.—Μιχαίας 3:8· Ρωμαίους 15:13· Εφεσίους 3:16.

19. Για ποιο πράγμα δεν αποτελεί δικαιολογία το ότι είμαστε πλασμένοι από χώμα;

¹⁹ Πόσο παρήγορο είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά θυμάται πως είμαστε χώμα! Ωστόσο, ποτέ δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αυτό αποτελεί θεμιτή δικαιολογία για να γινόμαστε νωθροί ή ίσως ακόμη και για να κάνουμε ό,τι είναι εσφαλμένο. Ούτε κατά διάνοια! Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θυμάται πως είμαστε χώμα είναι έκφραση της παρ’ αξία καλοσύνης του. Εμείς, όμως, δεν θέλουμε να είμαστε «άνθρωποι ασεβείς, οι οποίοι μετατρέπουν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού μας σε δικαιολογία για χαλαρή διαγωγή και αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τον μόνο Ιδιοκτήτη και Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό». (Ιούδα 4) Το ότι είμαστε πλασμένοι από χώμα δεν αποτελεί δικαιολογία για να είμαστε ασεβείς. Ο Χριστιανός αγωνίζεται να καταπολεμάει τις εσφαλμένες τάσεις, γρονθοκοπώντας το σώμα του και οδηγώντας το ως δούλο, ώστε να μη ‘λυπεί το άγιο πνεύμα του Θεού’.—Εφεσίους 4:30· 1 Κορινθίους 9:27.

20. (α) Από ποιες δύο απόψεις έχουμε ‘πολλά να κάνουμε στο έργο του Κυρίου’; (β) Γιατί έχουμε λόγο να αισιοδοξούμε;

²⁰ Τώρα, στη διάρκεια των τελικών ετών του παγκόσμιου συστήματος του Σατανά, δεν είναι καιρός να επιβραδύνουμε το ρυθμό μας—ούτε όσον αφορά το κήρυγμα της Βασιλείας ούτε όσον αφορά την πληρέστερη ανάπτυξη της καρποφορίας του πνεύματος του Θεού. Και στους δύο τομείς έχουμε ‘πολλά να κάνουμε’. Τώρα είναι ο καιρός να πηγαίνουμε εμπρός εφόσον γνωρίζουμε ότι ‘ο κόπος μας δεν είναι μάταιος’. (1 Κορινθίους 15:58) Ο Ιεχωβά θα μας στηρίξει, διότι σχετικά με αυτόν ο Δαβίδ είπε: «Δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος». (Ψαλμός 55:22) Τι χαρά είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά επιτρέπει σε εμάς προσωπικά να συμμετέχουμε στο μεγαλύτερο έργο που έχει ανατεθεί ποτέ σε ατελή ανθρώπινα πλάσματα—και αυτό, παρότι είμαστε πλασμένοι από χώμα!

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

□ Πώς διαφέρουν τα εδάφια Γένεσις 2:7 και Ψαλμός 103:14 όταν αναφέρουν ότι οι άνθρωποι είναι πλασμένοι από χώμα;

□ Γιατί αποτελεί πηγή ενθάρρυνσης για τους Χριστιανούς σήμερα το 11ο κεφάλαιο της επιστολής Προς τους Εβραίους;

□ Γιατί θα είναι σοφό από μέρους μας να εφαρμόζουμε την αρχή που εκτίθεται στο εδάφιο Γαλάτες 6:4;

□ Πώς μπορούν τα εδάφια Εβραίους 6:10 και 1 Κορινθίους 15:58 να μας βοηθούν να εμποδίζουμε την αποθάρρυνση;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Οι Χριστιανοί μιμούνται την πίστη συλλάτρεών τους, αλλά ακολουθούν τον Τελειοποιητή της πίστης τους, τον Ιησού