Παρηγοριά από ‘τον Θεό Κάθε Παρηγοριάς’
«Ευλογημένος ας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη».—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:3, 4.
1, 2. Τι είδους παρηγοριά χρειάζονται οι άνθρωποι που νιώθουν θλίψη;
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ που νιώθουν θλίψη χρειάζονται γνήσια παρηγοριά—όχι τετριμμένες και τυποποιημένες εκφράσεις. Όλοι έχουμε ακούσει ότι ‘ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές’, αλλά στα πρώτα στάδια του πένθους, ποιο άτομο που νιώθει θλίψη παρηγορείται από αυτή τη σκέψη; Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι ο Θεός έχει υποσχεθεί ανάσταση, αλλά αυτό δεν εμποδίζει το βαθύ πόνο και το τραύμα που προέρχονται από μια ξαφνική απώλεια. Ασφαλώς δε, αν έχετε χάσει κάποιο παιδί, τα άλλα παιδιά που ζουν ακόμη δεν αντικαθιστούν εκείνο το πολυαγαπημένο παιδί.
2 Σε καιρούς απώλειας, μεγάλη βοήθεια λαβαίνουμε από τη γνήσια παρηγοριά, την παρηγοριά που βασίζεται στερεά στις υποσχέσεις του Θεού. Επίσης χρειαζόμαστε συμπόνια. Αυτό οπωσδήποτε αληθεύει για τους ανθρώπους στη Ρουάντα, και ειδικά για τις εκατοντάδες οικογένειες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε εκείνη τη χώρα οι οποίες έχασαν αγαπημένα πρόσωπα σε αυτή τη διαβολική σφαγή μεταξύ εθνοτήτων. Από ποιον μπορούν να αντλήσουν παρηγοριά όλοι όσοι νιώθουν θλίψη;
Ιεχωβά—Ο Θεός της Παρηγοριάς
3. Πώς έχει θέσει το παράδειγμα ο Ιεχωβά σε σχέση με την παροχή παρηγοριάς;
3 Ο Ιεχωβά έχει θέσει το παράδειγμα παρέχοντας σε όλους μας παρηγοριά. Έστειλε τον μονογενή του Γιο, τον Χριστό Ιησού, στη γη για να μας παράσχει αιώνια παρηγοριά και ελπίδα. Ο Ιησούς δίδαξε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ που έδωσε τον μονογενή του Γιο, ώστε ο καθένας που ασκεί πίστη σε αυτόν να μην καταστραφεί, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Επίσης είπε στους ακολούθους του: «Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει κάποιος την ψυχή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάννης 15:13) Σε μια άλλη περίπτωση είπε: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθαίος 20:28) Επίσης, ο Παύλος δήλωσε: «Ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς». (Ρωμαίους 5:8) Μέσω αυτών και πολλών άλλων εδαφίων, αντιλαμβανόμαστε την αγάπη του Θεού και του Χριστού Ιησού.
4. Γιατί ήταν ιδιαίτερα υπόχρεος στον Ιεχωβά ο απόστολος Παύλος;
4 Ο απόστολος Παύλος ιδιαίτερα γνώριζε την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά. Είχε γλιτώσει από μια πνευματικά νεκρή κατάσταση και, από μανιώδης διώκτης των ακολούθων του Χριστού, είχε γίνει και ο ίδιος διωκόμενος Χριστιανός. (Εφεσίους 2:1-5) Περιγράφει ως εξής την εμπειρία του: «Εγώ είμαι ο πιο μικρός από τους αποστόλους και δεν είμαι άξιος να αποκαλούμαι απόστολος, επειδή δίωξα την εκκλησία του Θεού. Αλλά με την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού είμαι αυτό που είμαι. Και η προς εμένα παρ’ αξία καλοσύνη του δεν αποδείχτηκε μάταιη, αλλά κοπίασα περισσότερο από όλους τους, εντούτοις όχι εγώ αλλά η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού η οποία είναι μαζί μου».—1 Κορινθίους 15:9, 10.
5. Τι έγραψε ο Παύλος σχετικά με την παρηγοριά από τον Θεό;
5 Κατάλληλα λοιπόν, ο Παύλος έγραψε: «Ευλογημένος ας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε να παρηγορούμε εκείνους που περνούν οποιοδήποτε είδος θλίψης μέσω της παρηγοριάς με την οποία παρηγορούμαστε εμείς οι ίδιοι από τον Θεό. Διότι όπως ακριβώς τα παθήματα για τον Χριστό αφθονούν σε εμάς, έτσι και η παρηγοριά που παίρνουμε αφθονεί μέσω του Χριστού. Είτε βρισκόμαστε σε θλίψη, λοιπόν, είναι για τη δική σας παρηγοριά και σωτηρία· είτε παρηγορούμαστε, είναι για τη δική σας παρηγοριά που ενεργεί για να σας κάνει να υπομένετε τα ίδια παθήματα τα οποία παθαίνουμε και εμείς. Γι’ αυτό και η ελπίδα μας για εσάς είναι ασάλευτη, καθόσον γνωρίζουμε ότι, όπως ακριβώς είστε συμμέτοχοι στα παθήματα, έτσι θα συμμετάσχετε και στην παρηγοριά».—2 Κορινθίους 1:3-7.
6. Τι υποδηλώνεται από τη λέξη της κοινής ελληνικής που αποδίδεται ‘παρηγορώ’;
6 Τι ενισχυτικά λόγια! Η λέξη της κοινής ελληνικής που αποδίδεται εδώ ‘παρηγορώ’ συνδέεται με το «να καλεί ένα άτομο κάποιον στο πλευρό του». Επομένως, «είναι το να στέκεται κανείς δίπλα σε ένα άτομο για να το ενθαρρύνει όταν υφίσταται σοβαρή δοκιμή». (Γλωσσικό Κλειδί της Ελληνικής Καινής Διαθήκης [A Linguistic Key to the Greek New Testament]) Κάποιος λόγιος της Αγίας Γραφής έγραψε: «Αυτή η λέξη . . . σημαίνει πάντοτε πολύ περισσότερα από την καταπραϋντική συμπάθεια. . . . Η Χριστιανική παρηγοριά είναι η παρηγοριά που φέρνει θάρρος, η παρηγοριά που καθιστά ικανό έναν άνθρωπο να αντιμετωπίζει όλα όσα μπορεί να του προξενήσει η ζωή». Περιλαμβάνει επίσης τα παρηγορητικά λόγια που βασίζονται σε στερεή υπόσχεση και ελπίδα—δηλαδή της ανάστασης των νεκρών.
Ιησούς και Παύλος—Συμπονετικοί Παρηγορητές
7. Πώς ήταν παρηγορητικός ο Παύλος για τους Χριστιανούς αδελφούς του;
7 Τι θαυμάσιο παράδειγμα αποτέλεσε ο Παύλος σε σχέση με την παροχή παρηγοριάς! Μπορούσε να γράψει στους αδελφούς στη Θεσσαλονίκη: «Γίναμε γλυκείς ανάμεσά σας, όπως όταν περιθάλπει τα δικά της παιδιά η μητέρα που θηλάζει. Νιώθοντας, λοιπόν, τρυφερή στοργή για εσάς, ευαρεστηθήκαμε να σας μεταδώσουμε, όχι μόνο τα καλά νέα του Θεού, αλλά και τις ίδιες μας τις ψυχές, επειδή γίνατε αγαπητοί σε εμάς. Σε αρμονία με αυτό γνωρίζετε καλά με ποιον τρόπο, όπως κάνει ένας πατέρας με τα παιδιά του, εξακολουθούσαμε να προτρέπουμε τον καθένα σας και να σας παρηγορούμε και να σας δίνουμε μαρτυρία». Ακριβώς όπως κάνουν οι στοργικοί, γεμάτοι ενδιαφέρον γονείς, όλοι μας μπορούμε να χαρίζουμε τη θέρμη και την κατανόησή μας σε άλλους όταν αυτοί βρίσκονται σε ανάγκη.—1 Θεσσαλονικείς 2:7, 8, 11.
8. Γιατί αποτελεί η διδασκαλία του Ιησού παρηγοριά για εκείνους που νιώθουν θλίψη;
8 Δείχνοντας τέτοιο ενδιαφέρον και καλοσύνη, ο Παύλος απλώς μιμούνταν το μεγάλο Υπόδειγμά του, τον Ιησού. Θυμηθείτε τη συμπονετική πρόσκληση που απευθύνει σε όλους μας ο Ιησούς, όπως καταγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 11:28-30: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω. Βάλτε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου είναι ελαφρό». Ναι, η διδασκαλία του Ιησού είναι αναζωογονητική, επειδή προσφέρει ελπίδα και μια υπόσχεση—την υπόσχεση της ανάστασης. Αυτή είναι η ελπίδα και η υπόσχεση που προσφέρουμε στους ανθρώπους, για παράδειγμα, όποτε τους δίνουμε το ειδικό βιβλιάριο Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε. Αυτή η ελπίδα μπορεί να βοηθήσει όλους εμάς, ακόμη και αν νιώθουμε θλίψη επί πολύ καιρό.
Πώς να Παρηγορούμε Εκείνους που Νιώθουν Θλίψη
9. Γιατί δεν θα πρέπει να είμαστε ανυπόμονοι με ανθρώπους που νιώθουν θλίψη;
9 Η θλίψη δεν περιορίζεται σε κάποια προκαθορισμένη περίοδο χρόνου που ακολουθεί αμέσως μετά το θάνατο του αγαπημένου προσώπου. Μερικοί άνθρωποι φέρουν το φορτίο της θλίψης τους σε ολόκληρη τη ζωή τους, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν χάσει παιδιά. Ένα πιστό αντρόγυνο Χριστιανών από την Ισπανία έχασαν τον 11χρονο γιο τους το 1963 από μηνιγγίτιδα. Μέχρι σήμερα, εξακολουθούν να δακρύζουν όταν μιλούν για τον Πακίτο. Οι επέτειοι, οι φωτογραφίες, τα ενθύμια μπορεί να επαναφέρουν αναμνήσεις που προξενούν λύπη. Γι’ αυτό, δεν θα πρέπει ποτέ να είμαστε ανυπόμονοι και να νομίζουμε ότι οι άλλοι θα έπρεπε ήδη να είχαν ξεπεράσει την απώλεια. Μια ιατρική αυθεντία παραδέχεται: «Η κατάθλιψη και οι συναισθηματικές διακυμάνσεις μπορεί να κρατήσουν αρκετά χρόνια». Να θυμάστε λοιπόν ότι, όπως τα σωματικά τραύματα μπορεί να μας αφήσουν ουλές για όλη μας τη ζωή, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με πολλά συναισθηματικά τραύματα.
10. Τι πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα άτομα που νιώθουν θλίψη;
10 Ποια είναι μερικά πρακτικά πράγματα τα οποία μπορούμε να κάνουμε για να παρηγορήσουμε εκείνους που νιώθουν θλίψη μέσα στη Χριστιανική εκκλησία; Με απόλυτη ειλικρίνεια, μπορεί να πούμε σε έναν αδελφό ή σε μια αδελφή που έχει ανάγκη από παρηγοριά: «Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω, δεν έχεις παρά να μου το πεις». Αλλά, πόσες φορές, αλήθεια, μας τηλεφωνάει ένα άτομο που έχει χάσει κάποιον δικό του για να μας πει: «Σκέφτηκα κάτι που θα μπορούσες να κάνεις για να με βοηθήσεις»; Είναι φανερό ότι πρέπει εμείς να αναλαμβάνουμε την κατάλληλη πρωτοβουλία, αν πρόκειται να παρηγορήσουμε τέτοια άτομα. Συνεπώς, τι μπορούμε να κάνουμε για να φανούμε χρήσιμοι; Ακολουθούν μερικές πρακτικές εισηγήσεις.
11. Πώς μπορεί να αποτελέσει παρηγοριά για τους άλλους το γεγονός ότι ακούμε προσεκτικά;
11 Να ακούτε προσεκτικά: Ένα από τα πιο υποβοηθητικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι να συμμερίζεστε τον πόνο του ατόμου που έχει χάσει κάποιον δικό του με το να ακούτε προσεκτικά. Μπορείτε να ρωτήσετε: «Θα ήθελες να μιλήσεις για αυτό;» Αφήστε το άτομο να αποφασίσει. Ένας Χριστιανός θυμάται τον καιρό που πέθανε ο πατέρας του: «Με βοηθούσε πραγματικά όταν οι άλλοι ρωτούσαν τι συνέβη και όταν στη συνέχεια άκουγαν με πραγματική προσοχή». Όπως συμβούλεψε ο Ιάκωβος, να είστε γρήγοροι στο να ακούτε. (Ιακώβου 1:19) Να ακούτε με υπομονή και με συμπόνια. «Να κλαίτε με όσους κλαίνε», συστήνει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Ρωμαίους 12:15. Να θυμάστε ότι ο Ιησούς έκλαψε με τη Μάρθα και τη Μαρία.—Ιωάννης 11:35.
12. Πώς μπορούμε να καθησυχάζουμε εκείνους που πενθούν;
12 Να καθησυχάζετε τα άτομα: Να θυμάστε ότι εκείνος που έχει χάσει κάποιον δικό του μπορεί αρχικά να νιώθει ένοχος, νομίζοντας ότι ίσως υπήρχαν περισσότερα πράγματα που θα μπορούσε να είχε κάνει. Να διαβεβαιώνετε το άτομο ότι πιθανότατα έγινε οτιδήποτε ήταν δυνατόν (ή κάτι άλλο το οποίο γνωρίζετε ότι είναι αληθινό και θετικό). Να το καθησυχάζετε λέγοντας ότι αυτό που νιώθει δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο. Να του λέτε για άλλους που γνωρίζετε και οι οποίοι ξεπέρασαν με επιτυχία κάποια παρόμοια απώλεια. Με άλλα λόγια, να είστε ευαίσθητοι και συμπονετικοί. Η καλοσυνάτη βοήθειά μας μπορεί να είναι τόσο σημαντική! Ο Σολομών έγραψε: «Λόγος λαληθείς πρεπόντως [στην κατάλληλη στιγμή, ΜΝΚ] είναι μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά».—Παροιμίαι 16:24· 25:11· 1 Θεσσαλονικείς 5:11, 14.
13. Αν είμαστε στη διάθεσή τους, πώς μπορεί αυτό να βοηθήσει;
13 Να είστε στη διάθεσή τους: Να είστε στη διάθεσή τους, όχι μόνο τις πρώτες λίγες ημέρες όταν πολλοί φίλοι και συγγενείς είναι παρόντες, αλλά αν είναι ανάγκη και μήνες αργότερα, όταν οι άλλοι θα έχουν επιστρέψει στο κανονικό τους πρόγραμμα. Η περίοδος της θλίψης μπορεί να ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό, ανάλογα με το άτομο. Το Χριστιανικό μας ενδιαφέρον και η συμπόνια μπορεί να είναι πολύ σημαντικά σε κάθε καιρό ανάγκης. Η Αγία Γραφή λέει ότι «υπάρχει φίλος στενώτερος αδελφού». Έτσι, το ρητό: «Ο καλός ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται» είναι μια αλήθεια σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να ζούμε.—Παροιμίαι 18:24· παράβαλε Πράξεις 28:15.
14. Για ποια πράγματα μπορούμε να μιλάμε προκειμένου να παρηγορήσουμε εκείνους που έχουν χάσει κάποιον δικό τους;
14 Να μιλάτε για τις καλές ιδιότητες του νεκρού: Αυτό είναι μια άλλη μεγάλη βοήθεια όταν προσφέρεται τη σωστή στιγμή. Να αφηγείστε θετικά συμβάντα τα οποία θυμάστε σχετικά με το άτομο. Να μη φοβάστε να χρησιμοποιείτε το όνομά του. Να μην ενεργείτε σαν να μην υπήρξε ποτέ το αγαπημένο άτομο που χάθηκε ή σαν να υπήρξε μόνο στη φαντασία. Είναι παρήγορο να γνωρίζει κανείς τι ανέφερε ένα έντυπο που εκδόθηκε από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ: «Κάποιου είδους αποκατάσταση επιτυγχάνεται όταν εκείνος που έχει χάσει έναν δικό του μπορεί τελικά να σκεφτεί για το νεκρό χωρίς να νιώθει αβάσταχτη λύπη . . . Καθώς η καινούρια πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή και αποδεκτή, η θλίψη μαλακώνει και μετατρέπεται σε νοσταλγικές αναμνήσεις». «Νοσταλγικές αναμνήσεις»—πόσο παρήγορο είναι να θυμάται κάποιος εκείνες τις πολύτιμες στιγμές που πέρασε με ένα αγαπημένο του πρόσωπο! Ένας Μάρτυρας ο οποίος έχασε τον πατέρα του πριν από μερικά χρόνια είπε: «Μια ιδιαίτερη ανάμνηση για εμένα είναι η ανάγνωση της Αγίας Γραφής που έκανα με τον μπαμπά ενώ δεν είχε περάσει πολύς καιρός αφότου εκείνος είχε αρχίσει να μελετάει την αλήθεια. Επίσης, θυμάμαι που καθόμασταν στην όχθη ενός ποταμού συζητώντας μερικά από τα προβλήματά μου. Τον έβλεπα μόνο κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια, και έτσι εκείνες οι στιγμές ήταν πολύτιμες».
15. Πώς μπορεί κάποιος να αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να προσφέρει βοήθεια;
15 Να αναλαμβάνετε την πρωτοβουλία όταν αυτό είναι κατάλληλο: Μερικά από τα άτομα που νιώθουν θλίψη μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση καλύτερα από μερικά άλλα. Έτσι, ανάλογα με τις συνθήκες, κάντε πρακτικά βήματα προκειμένου να προσφέρετε βοήθεια. Κάποια Χριστιανή γυναίκα που ένιωθε θλίψη θυμάται: «Πολλοί έλεγαν: ‘Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω, πες το μου’. Όμως, μια Χριστιανή αδελφή δεν έκανε αυτή την ερώτηση. Πήγε κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα, ξέστρωσε το κρεβάτι και έπλυνε τα λερωμένα σεντόνια. Κάποια άλλη πήρε έναν κουβά, νερό και είδη καθαρισμού και έτριψε το χαλί πάνω στο οποίο είχε κάνει εμετό ο σύζυγός μου. Αυτά τα άτομα ήταν αληθινοί φίλοι, και ποτέ δεν θα τα ξεχάσω». Όπου είναι φανερό ότι κάποιος έχει ανάγκη από βοήθεια, να αναλαμβάνετε την πρωτοβουλία—ίσως ετοιμάζοντας κάποιο γεύμα, βοηθώντας στον καθαρισμό ή κάνοντας μερικές δουλειές. Φυσικά, πρέπει να προσέχουμε να μη γινόμαστε ενοχλητικοί όταν το άτομο που έχει χάσει κάποιον δικό του θέλει λίγη ησυχία. Έτσι, θα πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά τα λόγια του Παύλου: «Συνεπώς, ως εκλεγμένοι του Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, ντυθείτε με την τρυφερή στοργή της συμπόνιας, με καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα και μακροθυμία». Η καλοσύνη, η υπομονή και η αγάπη ποτέ δεν αποτυχαίνουν.—Κολοσσαείς 3:12· 1 Κορινθίους 13:4-8.
16. Γιατί μπορεί να προσφέρει παρηγοριά μια επιστολή ή μια κάρτα;
16 Γράψτε μια επιστολή ή στείλτε μια παρηγορητική κάρτα: Κάτι που συχνά παραβλέπεται είναι η αξία μιας συλλυπητήριας επιστολής ή μιας ωραίας συλλυπητήριας κάρτας. Ποια πλεονεκτήματα έχει κάτι τέτοιο; Μπορεί το άτομο να τη διαβάσει ξανά και ξανά. Μια τέτοια επιστολή δεν χρειάζεται να είναι μακροσκελής, αλλά θα πρέπει να φανερώνει τη συμπόνια σας. Θα πρέπει επίσης να έχει πνευματική χροιά αλλά χωρίς να κάνει κήρυγμα. Απλώς και μόνο το βασικό μήνυμα: «Είμαστε στο πλευρό σου» μπορεί να αποτελεί παρηγοριά.
17. Πώς μπορεί η προσευχή να φέρει παρηγοριά;
17 Να προσεύχεστε μαζί τους: Μην υποτιμάτε την αξία των προσευχών που κάνετε μαζί με τους συγχριστιανούς σας οι οποίοι έχουν χάσει κάποιον δικό τους ή τις προσευχές που κάνετε για χάρη τους. Η Αγία Γραφή λέει στο εδάφιο Ιακώβου 5:16: «Η δέηση του δίκαιου ανθρώπου . . . έχει πολλή δύναμη». Για παράδειγμα, όταν τα άτομα που νιώθουν θλίψη μας ακούν να προσευχόμαστε για χάρη τους, αυτό τα βοηθάει να ξεπεράσουν κάποια αρνητικά αισθήματα όπως είναι η ενοχή. Τις στιγμές που νιώθουμε αδυναμία και αποθάρρυνση, ο Σατανάς προσπαθεί να μας κλονίσει με τις «μηχανορραφίες» ή τις «πανούργες πράξεις» του. Τότε είναι που χρειαζόμαστε την παρηγοριά και την υποστήριξη της προσευχής, όπως δήλωσε ο Παύλος: ‘Με κάθε μορφή προσευχής και δέησης να συνεχίζετε να προσεύχεστε σε κάθε περίπτωση μέσω πνεύματος. Και για το σκοπό αυτόν μείνετε άγρυπνοι με κάθε σταθερότητα και με δέηση για χάρη όλων των αγίων’.—Εφεσίους 6:11, 18, Διάστιχη Μετάφραση της Βασιλείας (Kingdom Interlinear)· παράβαλε Ιακώβου 5:13-15.
Τι να Αποφεύγετε
18, 19. Πώς μπορούμε να δείχνουμε διακριτικότητα στις συζητήσεις μας;
18 Όταν ένα άτομο νιώθει θλίψη, υπάρχουν και πράγματα που δεν πρέπει να κάνουμε ή να πούμε. Το εδάφιο Παροιμίαι 12:18 προειδοποιεί: «Ο φλύαρος [Εκείνος που μιλάει απερίσκεπτα, ΜΝΚ] είναι ως τραύματα μαχαίρας· η δε γλώσσα των σοφών, ίασις». Μερικές φορές, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, δεν δείχνουμε διακριτικότητα. Για παράδειγμα, ίσως πούμε: «Ξέρω πώς αισθάνεσαι». Αλλά συμβαίνει πράγματι αυτό; Έχετε υποστεί ακριβώς την ίδια απώλεια; Επίσης, οι άνθρωποι αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους. Οι δικές σας αντιδράσεις μπορεί να μην ήταν πανομοιότυπες με εκείνες του ατόμου που νιώθει θλίψη. Ίσως θα έδειχνε περισσότερη ευαισθησία αν λέγατε: «Πραγματικά σε νιώθω, γιατί και εγώ έζησα μια παρόμοια απώλεια όταν [κάποιος δικός μου] πέθανε πριν από λίγο καιρό».
19 Επίσης θα έδειχνε ευαισθησία το να μην κάνετε σχόλια όσον αφορά το αν ο νεκρός θα αναστηθεί ή όχι. Μερικοί αδελφοί και αδελφές έχουν πληγωθεί βαθιά από επικριτικές παρατηρήσεις που έγιναν σχετικά με τις μελλοντικές προοπτικές του νεκρού συντρόφου τους ο οποίος δεν ήταν ομόπιστος. Εμείς δεν είμαστε εκείνοι που θα κρίνουν ποιοι θα αναστηθούν και ποιοι όχι. Μπορεί να μας ανακουφίσει το γεγονός ότι ο Ιεχωβά, ο οποίος βλέπει την καρδιά, θα είναι πολύ πιο ελεήμων από ό,τι θα ήταν ποτέ οι περισσότεροι από εμάς.—Ψαλμός 86:15· Λουκάς 6:35-37.
Εδάφια που Παρηγορούν
20, 21. Ποια είναι μερικά εδάφια τα οποία μπορούν να παρηγορήσουν τα άτομα που έχουν χάσει κάποιον δικό τους;
20 Μια από τις μεγαλύτερες πηγές βοήθειας, όταν προσφέρεται τη σωστή στιγμή, είναι η εξέταση των υποσχέσεων του Ιεχωβά σχετικά με τους νεκρούς. Αυτές οι Γραφικές σκέψεις θα είναι χρήσιμες είτε το άτομο που έχει χάσει κάποιον δικό του είναι ήδη Μάρτυρας είτε πρόκειται για άτομο που συναντάμε στη διακονία. Ποια είναι μερικά από αυτά τα εδάφια; Ξέρουμε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός κάθε παρηγοριάς, διότι ο ίδιος είπε: «Εγώ, εγώ είμαι ο παρηγορών υμάς». Επίσης, είπε: «Ως παιδίον, το οποίον παρηγορεί η μήτηρ αυτού, ούτως εγώ θέλω σας παρηγορήσει».—Ησαΐας 51:12· 66:13.
21 Ο ψαλμωδός έγραψε: ‘Αύτη είναι η παρηγορία μου εν τη θλίψει μου, ότι ο λόγος σου με εζωοποίησεν. Ενεθυμήθην τας απ’ αιώνος κρίσεις σου, Ιεχωβά, και παρηγορήθην. Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου’. Παρατηρήστε ότι οι λέξεις ‘παρηγορώ’ και «παρηγορία» χρησιμοποιούνται επανειλημμένα σε αυτά τα εδάφια. Ναι, μπορούμε να βρούμε αληθινή παρηγοριά για τον εαυτό μας και για άλλους καταφεύγοντας στο Λόγο του Ιεχωβά κατά την περίοδο της θλίψης μας. Αυτό, σε συνδυασμό με την αγάπη και τη συμπόνια των αδελφών, μπορεί να μας βοηθήσει να επιβιώσουμε μετά την απώλειά μας και να γεμίσουμε και πάλι τη ζωή μας με χαρούμενες δραστηριότητες στη Χριστιανική διακονία.—Ψαλμός 119:50, 52, 76.
22. Ποια προοπτική βρίσκεται μπροστά μας;
22 Μπορούμε επίσης να υπερνικήσουμε τη θλίψη μας μέχρι ενός σημείου με το να κρατάμε τον εαυτό μας απασχολημένο προσφέροντας βοήθεια σε άλλους που περνούν στενοχώριες. Καθώς στρέφουμε την προσοχή μας σε άλλους που έχουν ανάγκη παρηγοριάς, λαβαίνουμε και εμείς την αληθινή ευτυχία που προέρχεται από το να δίνει κανείς με πνευματική έννοια. (Πράξεις 20:35) Ας οραματιζόμαστε μαζί τους την ημέρα της ανάστασης οπότε άνθρωποι από όλα τα πρώην έθνη, η μια γενιά μετά την άλλη, θα καλωσορίζουν από τους νεκρούς σε ένα νέο κόσμο τα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν χάσει. Τι προοπτική! Τι δάκρυα χαράς θα κυλήσουν τότε καθώς θα θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά είναι όντως ο Θεός «που παρηγορεί τους καταβεβλημένους»!—2 Κορινθίους 7:6.
Θυμάστε;
□ Πώς είναι ο Ιεχωβά «ο Θεός κάθε παρηγοριάς»;
□ Πώς παρηγορούσαν ο Ιησούς και ο Παύλος τα άτομα που ένιωθαν θλίψη;
□ Ποια είναι μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να παρηγορήσουμε εκείνους που νιώθουν θλίψη;
□ Τι πρέπει να αποφεύγουμε όταν ασχολούμαστε με άτομα που έχουν χάσει κάποιον δικό τους;
□ Ποια είναι τα εδάφια που προτιμάτε όσον αφορά την παρηγοριά σε καιρούς απώλειας εξαιτίας θανάτου;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Να αναλαμβάνετε με διακριτικότητα την πρωτοβουλία να βοηθάτε εκείνους που νιώθουν θλίψη