Θα Πρέπει να Πάει το Παιδί σας σε Οικοτροφείο;
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι ζείτε σε μια κωμόπολη σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα. Έχετε αρκετά παιδιά που πηγαίνουν στο δημοτικό, αλλά σε ηλικία 12 χρονών θα προχωρήσουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στην περιοχή σας, τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι υπερπλήρη, δεν έχουν επαρκή εξοπλισμό ούτε είναι καλά επανδρωμένα. Μερικές φορές, οι απεργίες κρατούν τα σχολεία κλειστά επί εβδομάδες ή και μήνες.
Κάποιος σας δίνει ένα γυαλιστερό φυλλάδιο το οποίο περιγράφει ένα οικοτροφείο που υπάρχει στην πόλη. Βλέπετε φωτογραφίες χαρούμενων, κομψοντυμένων μαθητών, οι οποίοι μελετούν σε τάξεις, εργαστήρια και βιβλιοθήκες που έχουν καλό εξοπλισμό. Οι μαθητές κάθονται απορροφημένοι μπροστά σε κομπιούτερ και αναπαύονται σε καθαρά, ελκυστικά υπνοδωμάτια. Διαβάζετε ότι ένας από τους στόχους του σχολείου είναι να βοηθήσει τους μαθητές να «φτάσουν στο υψηλότερο επίπεδο σπουδών, ανάλογα με τις ικανότητές τους». Επίσης διαβάζετε: «Όλοι οι μαθητές απαιτείται να συμμορφώνονται με έναν κώδικα συμπεριφοράς ανάλογο με εκείνον που αναμένεται φυσιολογικά να τηρείται μέσα σε μια οικογένεια η οποία δίνει έμφαση στην ευγένεια, στους καλούς τρόπους, στο σεβασμό για τους γονείς και τους μεγαλυτέρους, στη συνεργασία, στην ανοχή, στην καλοσύνη, στην τιμιότητα και στην ακεραιότητα».
Παραθέτονται τα λόγια ενός χαμογελαστού νεαρού, ο οποίος λέει: «Οι γονείς μου μού έδωσαν ένα μεγάλο προνόμιο στη ζωή· να φοιτήσω στο καλύτερο σχολείο». Κάποιο κορίτσι λέει: «Το σχολείο είναι γεμάτο προκλήσεις και συναρπαστικές εμπειρίες. Εδώ η μάθηση έρχεται από μόνη της». Θα στέλνατε το γιο σας ή την κόρη σας σε ένα τέτοιο οικοτροφείο;
Εκπαίδευση και Πνευματικότητα
Όλοι οι γονείς που ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους θέλουν να τους δώσουν ένα καλό ξεκίνημα στη ζωή και, για να επιτευχθεί αυτό, είναι σημαντική η ολοκληρωμένη και ισορροπημένη εκπαίδευση. Συχνά, η κοσμική εκπαίδευση ανοίγει πόρτες ευκαιριών για μελλοντικές εργασίες και βοηθάει τα νεαρά άτομα να γίνουν ενήλικοι ικανοί να φροντίσουν τον εαυτό τους και τη μελλοντική τους οικογένεια.
‘Αν ένα οικοτροφείο προσφέρει καλή εκπαίδευση και κάποια ηθική κατεύθυνση, γιατί να μην επωφεληθώ;’ μπορεί να ρωτήσετε. Για να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, οι Χριστιανοί γονείς θα πρέπει να εξετάσουν με προσευχή έναν παράγοντα ζωτικής σημασίας—την πνευματική ευημερία των παιδιών τους. Ο Ιησούς Χριστός ρώτησε: «Πραγματικά, τι ωφελεί τον άνθρωπο να κερδίσει όλο τον κόσμο και να ζημιωθεί την ψυχή του;» (Μάρκος 8:36) Ασφαλώς δεν τον ωφελεί σε τίποτα απολύτως. Συνεπώς, προτού οι Χριστιανοί γονείς αποφασίσουν να στείλουν τα παιδιά τους σε κάποιο οικοτροφείο, θα πρέπει να εξετάσουν την επίδραση που θα μπορούσε να έχει αυτό στις προοπτικές των παιδιών τους για αιώνια ζωή.
Η Επιρροή των Άλλων Μαθητών
Μερικά οικοτροφεία μπορεί να προσφέρουν εντυπωσιακό επίπεδο σπουδών. Τι θα πούμε όμως για το ηθικό επίπεδο εκείνων που φοιτούν σε τέτοια σχολεία ή ακόμη και μερικών από εκείνους που τα διευθύνουν; Ο απόστολος Παύλος, αναφερόμενος στο είδος των ανθρώπων οι οποίοι θα αφθονούσαν σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες», έγραψε: «Στις τελευταίες ημέρες οι καιροί θα είναι κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους. Διότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, ανυπάκουοι στους γονείς, αχάριστοι, χωρίς οσιότητα, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, χωρίς εγκράτεια, άγριοι, χωρίς αγάπη για την αγαθότητα, προδότες, πεισματάρηδες, φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, άτομα που αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό, που έχουν μορφή θεοσεβούς αφοσίωσης, αλλά αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τη δύναμή της· και από αυτούς να φεύγεις μακριά».—2 Τιμόθεο 3:1-5.
Αυτή η ηθική και πνευματική παρακμή είναι παγγήινη, γεγονός που δημιουργεί δυσκολίες στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς αυτοί προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές. Οι μαθητές που επιστρέφουν στο σπίτι τους καθημερινά διαπιστώνουν ότι ακόμη και η περιορισμένη συναναστροφή με τους κοσμικούς συμμαθητές τους μπορεί να ασκήσει ισχυρή αρνητική επιρροή στην πνευματικότητά τους. Τα παιδιά που είναι Μάρτυρες μπορεί να διεξάγουν έναν πραγματικό αγώνα για να εξουδετερώσουν αυτή την επιρροή, έστω και αν έχουν την καθημερινή υποστήριξη, τις συμβουλές και την ενθάρρυνση των γονέων τους.
Σε ποια κατάσταση βρίσκονται, επομένως, τα παιδιά που στέλνονται σε οικοτροφεία και έτσι απομακρύνονται από το σπίτι τους; Είναι απομονωμένα, αποκλεισμένα από την τακτική πνευματική υποστήριξη που παρέχουν οι στοργικοί γονείς. Εφόσον ζουν με τους συμμαθητές τους 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, η πίεση της συμμόρφωσης με τους πολλούς ασκεί στη νεανική διάνοια και στην καρδιά τους ισχυρότερη επιρροή από αυτήν που προφανώς ασκείται σε μαθητές οι οποίοι ζουν με τους δικούς τους. Ένας μαθητής είπε: «Από ηθική άποψη, ο οικότροφος ζει μέσα στον κίνδυνο από το πρωί ως το βράδυ».
Ο Παύλος έγραψε: «Μην παροδηγείστε. Οι κακές συναναστροφές φθείρουν τις ωφέλιμες συνήθειες». (1 Κορινθίους 15:33) Οι Χριστιανοί γονείς δεν θα πρέπει να παροδηγούνται πιστεύοντας ότι τα παιδιά τους δεν θα υποστούν πνευματική βλάβη αν συναναστρέφονται διαρκώς με άτομα που δεν υπηρετούν τον Θεό. Με την πάροδο του χρόνου, παιδιά που ήταν θεοσεβή μπορεί να πάψουν να είναι ευαίσθητα όσον αφορά τις Χριστιανικές αξίες και να χάσουν κάθε εκτίμηση για τα πνευματικά πράγματα. Μερικές φορές, αυτό γίνεται φανερό στους γονείς όταν πια τα παιδιά τους έχουν φύγει από το οικοτροφείο. Τότε συχνά είναι ήδη πολύ αργά για να διορθωθούν τα ζητήματα.
Η εμπειρία του Κλίμεντ είναι αντιπροσωπευτική. Ο ίδιος αφηγείται: «Προτού πάω στο οικοτροφείο, αγαπούσα την αλήθεια και έβγαινα στην υπηρεσία αγρού μαζί με τους αδελφούς. Απολάμβανα ιδιαίτερα τη συμμετοχή στην οικογενειακή μας Γραφική μελέτη και στη Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας. Όταν όμως πήγα στο οικοτροφείο, σε ηλικία 14 χρονών, άφησα εντελώς την αλήθεια. Στη διάρκεια των πέντε ετών κατά τα οποία έμεινα στο οικοτροφείο, δεν παρακολούθησα ποτέ συναθροίσεις. Εξαιτίας των κακών συναναστροφών, μπλέχτηκα με τα ναρκωτικά, το κάπνισμα και το υπερβολικό ποτό».
Η Επιρροή των Εκπαιδευτικών
Σε οποιοδήποτε σχολείο είναι πιθανό να υπάρχουν ηθικά διεφθαρμένοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι κάνουν κατάχρηση της θέσης εξουσίας τους. Μερικοί είναι απότομοι και σκληροί, ενώ άλλοι εκμεταλλεύονται σεξουαλικά τους μαθητές τους. Στα οικοτροφεία είναι πιο πιθανό να αποσιωπούνται οι ενέργειες τέτοιων εκπαιδευτικών.
Ωστόσο, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί καταβάλλουν ειλικρινείς προσπάθειες να εκπαιδεύσουν τα παιδιά ώστε να γίνουν παραγωγικά μέλη της κοινωνίας, να προσαρμοστούν στον κόσμο που τα περιβάλλει, να εναρμονιστούν με αυτόν. Αλλά εδώ έγκειται ένα άλλο πρόβλημα για τα παιδιά που είναι Μάρτυρες. Οι αξίες του κόσμου δεν ταυτίζονται πάντοτε με τις Χριστιανικές αρχές. Ενώ οι εκπαιδευτικοί ενθαρρύνουν τους μαθητές να προσαρμοστούν σε αυτόν τον κόσμο, ο Ιησούς είπε ότι οι ακόλουθοί του «δεν είναι μέρος του κόσμου».—Ιωάννης 17:16.
Τι θα λεχθεί για τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν όταν τα παιδιά ακολουθούν τις Γραφικές αρχές; Αν τα παιδιά φοιτούν σε κάποιο τοπικό σχολείο και ζουν στο σπίτι, μπορούν να συζητήσουν αυτά τα θέματα με τους γονείς τους. Στη συνέχεια, οι γονείς μπορούν να κατευθύνουν τα παιδιά τους και ίσως να μιλήσουν στον καθηγητή. Ως αποτέλεσμα, τα προβλήματα και οι παρεξηγήσεις συνήθως τακτοποιούνται γρήγορα.
Στα οικοτροφεία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι μαθητές που φοιτούν σε αυτά βρίσκονται υπό το συνεχή έλεγχο των καθηγητών τους. Αν τα παιδιά λάβουν στάση υπέρ των Χριστιανικών αρχών, θα πρέπει να το κάνουν αυτό χωρίς την καθημερινή υποστήριξη των γονέων τους. Μερικές φορές τα παιδιά κατορθώνουν να παραμείνουν πιστά στον Θεό υπό αυτές τις περιστάσεις. Εντούτοις, τις περισσότερες φορές, δεν τα καταφέρνουν. Ένα παιδί είναι πιθανό να υποκύψει στη θέληση κάποιου εκπαιδευτικού.
Περιορισμός των Κινήσεων
Αντίθετα με τα πανεπιστήμια, όπου οι φοιτητές έχουν συνήθως ελευθερία κινήσεων, τα οικοτροφεία περιορίζουν τις κινήσεις των παιδιών. Πολλά από αυτά τα σχολεία δεν επιτρέπουν στους μαθητές να φεύγουν από το χώρο του σχολείου παρά μόνο την Κυριακή, και μερικά μάλιστα δεν το επιτρέπουν ούτε αυτό. Μια 11χρονη μαθήτρια σε οικοτροφείο, ονόματι Έρου, λέει: «Οι υπεύθυνοι του σχολείου δεν μας αφήνουν ποτέ να πηγαίνουμε στις συναθροίσεις, και βέβαια ούτε στην υπηρεσία αγρού. Μέσα στο σχολείο, γίνονται θρησκευτικές τελετές μόνο για Καθολικούς και Μουσουλμάνους. Ο κάθε μαθητής πρέπει να διαλέξει το ένα από τα δύο· διαφορετικά θα αντιμετωπίσει σφοδρή εναντίωση τόσο από καθηγητές όσο και από μαθητές. Οι μαθητές είναι επίσης αναγκασμένοι να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο και εκκλησιαστικούς ύμνους».
Όταν οι γονείς γράφουν τα παιδιά τους σε ένα τέτοιο σχολείο, τι μήνυμα τους μεταδίδουν; Το μήνυμα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ότι η κοσμική εκπαίδευση είναι πιο σημαντική από τις συναθροίσεις για λατρεία και από τη συμμετοχή στο έργο μαθήτευσης—ακόμη πιο σημαντική και από την ακεραιότητα στον Θεό.—Ματθαίος 24:14· 28:19, 20· 2 Κορινθίους 6:14-18· Εβραίους 10:24, 25.
Σε μερικά οικοτροφεία, οι μαθητές που είναι Μάρτυρες κατορθώνουν να μελετούν μαζί την Αγία Γραφή, αλλά ακόμη και αυτό συχνά είναι δύσκολο. Μια νεαρή ονόματι Μπλέσινκ, η οποία είναι 16 χρονών, λέει τα εξής σχετικά με το οικοτροφείο στο οποίο φοιτά: «Καθημερινά οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί συγκεντρώνονται για να προσευχηθούν. Εμείς οι Μάρτυρες τους ικετεύουμε να μας αφήσουν να κάνουμε τη μελέτη μας, αλλά τα παιδιά που πάνε στην τελευταία τάξη μάς λένε ότι η οργάνωσή μας δεν είναι αναγνωρισμένη. Κατόπιν προσπαθούν να μας αναγκάσουν να προσευχηθούμε μαζί τους. Αν αρνηθούμε, μας τιμωρούν. Όταν καταφεύγουμε στους καθηγητές τα πράγματα είναι χειρότερα. Μας αποκαλούν με κάθε είδους προσβλητικά επίθετα και λένε στους μεγαλύτερους μαθητές να μας τιμωρήσουν».
Ξεχωρίζουν Επειδή Είναι Διαφορετικοί
Όταν οι οικότροφοι είναι ξεκάθαρα γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, αυτό μπορεί να είναι προς όφελός τους. Οι σχολικές αρχές μπορεί να τους απαλλάξουν από τη συμμετοχή σε υποχρεωτικές ψεύτικες θρησκευτικές τελετές, οι οποίες αντίκεινται στην πίστη των Μαρτύρων. Οι συμμαθητές μπορεί να αποφεύγουν να τους συμπεριλαμβάνουν σε επιλήψιμες δραστηριότητες και συζητήσεις. Μπορεί να ανοίγονται ευκαιρίες για επίδοση μαρτυρίας σε συμμαθητές και καθηγητές. Επιπλέον, εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τις Χριστιανικές αρχές είναι απίθανο να θεωρηθούν ύποπτοι για διάπραξη σοβαρών αδικημάτων και μερικές φορές κερδίζουν το σεβασμό των καθηγητών και των συμμαθητών τους.
Εντούτοις, τα πράγματα δεν παίρνουν πάντα αυτή την τροπή. Όταν ένα νεαρό άτομο ξεχωρίζει επειδή είναι διαφορετικό, τότε γίνεται αντικείμενο διωγμού και χλευασμού από μαθητές και καθηγητές. Ο Γίνκα, ένα 15χρονο αγόρι που φοιτά σε οικοτροφείο, λέει: «Στο σχολείο, αν ξέρουν ότι είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά, γίνεσαι στόχος. Ξέρουν τη στάση μας στα πνευματικά και στα ηθικά ζητήματα και γι’ αυτό προσπαθούν να μας παγιδέψουν».
Η Ευθύνη των Γονέων
Κανένας εκπαιδευτικός, κανένα σχολείο και κανένα κολέγιο δεν μπορεί δικαιολογημένα να αναλάβει το καθήκον της διάπλασης των παιδιών έτσι ώστε να γίνουν αυτά αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά. Αυτό δεν είναι ούτε δική τους δουλειά ούτε δική τους ευθύνη. Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να φροντίζουν για τις πνευματικές ανάγκες των παιδιών τους. Ο Παύλος έγραψε: «Εσείς, πατέρες, μην παροξύνετε τα παιδιά σας, αλλά συνεχίστε να τα ανατρέφετε με τη διαπαιδαγώγηση και τη διανοητική καθοδήγηση του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Πώς μπορούν οι γονείς να εφαρμόσουν αυτή τη θεϊκή συμβουλή όταν τα παιδιά τους είναι μακριά, σε κάποιο οικοτροφείο, όπου οι επισκέψεις ίσως επιτρέπονται μόνο μία ή δύο φορές το μήνα;
Οι περιστάσεις ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά οι Χριστιανοί γονείς προσπαθούν να ενεργούν σε αρμονία με την ακόλουθη θεόπνευστη δήλωση: «Σίγουρα, αν κάποιος δεν προμηθεύει για τους δικούς του, και ειδικά για εκείνους που είναι μέλη του σπιτικού του, έχει απαρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από ένα άτομο χωρίς πίστη».—1 Τιμόθεο 5:8.
Υπάρχουν Εναλλακτικές Λύσεις;
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς αν φαίνεται πως έχουν μόνο δύο επιλογές—το οικοτροφείο ή ένα τοπικό σχολείο με ανεπαρκή εξοπλισμό; Μερικοί γονείς οι οποίοι βρίσκονται σε αυτή τη θέση φροντίζουν να παρακολουθούν τα παιδιά τους ιδιαίτερα μαθήματα με τα οποία συμπληρώνουν την εκπαίδευση που λαβαίνουν αυτά στο τοπικό σχολείο. Άλλοι γονείς εξοικονομούν χρόνο ώστε να κάνουν οι ίδιοι μαθήματα στα παιδιά τους.
Μερικές φορές οι γονείς αποφεύγουν τα προβλήματα όταν κάνουν σχέδια πολύ προτού μεγαλώσουν τα παιδιά τους και έρθει ο καιρός να πάνε στο γυμνάσιο. Αν έχετε μικρά παιδιά ή αν σχεδιάζετε να κάνετε οικογένεια, θα μπορούσατε να ερευνήσετε για να δείτε αν υπάρχει κάποιο ικανοποιητικό σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην περιοχή σας. Αν δεν υπάρχει, πιθανόν να μπορείτε να μετακομίσετε κοντά σε κάποιο.
Όπως γνωρίζουν καλά οι γονείς, απαιτείται επιδεξιότητα, υπομονή και πολύς χρόνος για να ενσταλάξουν στο παιδί αγάπη για τον Ιεχωβά. Αν αυτό είναι δύσκολο όταν το παιδί ζει στο σπίτι, πόσο πιο δυσχερές είναι όταν ζει μακριά! Εφόσον περιλαμβάνεται η αιώνια ζωή του παιδιού, οι γονείς θα πρέπει να αποφασίσουν, με σοβαρότητα και κατόπιν προσευχής, αν αξίζει να ριψοκινδυνέψουν να αναθέσουν τη φροντίδα του παιδιού τους σε κάποιο οικοτροφείο. Πόσο κοντόφθαλμο θα ήταν να θυσιάσουν τα πνευματικά συμφέροντα του παιδιού για να επωφεληθούν από την εκπαίδευση που προσφέρεται σε ένα οικοτροφείο! Αυτό θα ήταν σαν να ορμούσε κάποιος σε ένα σπίτι που καίγεται για να σώσει κάποιο στολίδι ευτελούς αξίας—με αποτέλεσμα να τον αρπάξουν οι φλόγες.
Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: ‘Διορατικός είναι εκείνος που βλέπει τη συμφορά και κρύβεται, αλλά οι άπειροι προχωρούν και υφίστανται την τιμωρία’. (Παροιμίαι 22:3, ΜΝΚ) Είναι καλύτερο να προλάβει κάποιος μια κακή κατάσταση παρά να τη διορθώσει αργότερα. Θα ήταν σοφό να το σκεφτείτε αυτό σε περίπτωση που αναρωτιέστε: ‘Θα πρέπει να πάει το παιδί μου σε οικοτροφείο;’
[Πλαίσιο στη σελίδα 28]
Σκέψεις Μερικών Νεαρών Μαρτύρων Σχετικά με τα Οικοτροφεία
«Στο οικοτροφείο, τα παιδιά που είναι Μάρτυρες είναι αποκλεισμένα από πνευματική συναναστροφή. Το περιβάλλον είναι πολύ εχθρικό και ασκείται μεγάλη πίεση προκειμένου να κάνει κάποιος το κακό».—Ροτιμί· φοιτούσε σε οικοτροφείο από τα 11 μέχρι τα 14 χρόνια του.
«Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πηγαίνω στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Πήγαινα μόνο την Κυριακή και, για να τα καταφέρω, έπρεπε να ‘ξεγλιστρώ’ την ώρα που οι μαθητές έμπαιναν στη σειρά για να πάνε στην εκκλησία. Δεν ήμουν καθόλου χαρούμενη, επειδή στο σπίτι είχα συνηθίσει να παρακολουθώ όλες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και έβγαινα στη διακονία αγρού τα Σάββατα και τις Κυριακές. Το σχολείο δεν ήταν εποικοδομητική εμπειρία. Έχασα πολλά».—Έστερ· οι καθηγητές τη χτυπούσαν συστηματικά επειδή δεν συμμετείχε στον εκκλησιασμό μαζί με το σχολείο.
«Στο οικοτροφείο δεν ήταν εύκολο να δίνω μαρτυρία στους συμμαθητές μου. Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίζεις επειδή είσαι διαφορετικός. Ήθελα να ακολουθώ τους πολλούς. Αν μπορούσα να πηγαίνω στις συναθροίσεις και να συμμετέχω στην υπηρεσία αγρού, ίσως να ήμουν πιο θαρραλέα. Αλλά αυτό ήταν δυνατόν να γίνει μόνο στις διακοπές, δηλαδή μόνο τρεις φορές το χρόνο. Αν έχεις ένα λυχνάρι και δεν αναπληρώνεις το λάδι, τότε το φως γίνεται ολοένα και πιο χλωμό. Το ίδιο συνέβαινε και με το σχολείο».—Λάρα· φοιτούσε σε οικοτροφείο από τα 11 μέχρι τα 16 χρόνια της.
«Τώρα που δεν είμαι πια στο οικοτροφείο, χαίρομαι γιατί μπορώ να παρακολουθώ όλες τις συναθροίσεις, να συμμετέχω στην υπηρεσία αγρού και να απολαμβάνω το εδάφιο της ημέρας μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά μου. Αν και υπήρχαν μερικά πλεονεκτήματα όταν έμενα στο σχολείο, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη σχέση μου με τον Ιεχωβά».—Ναομί· έπεισε τον πατέρα της να την πάρει από το οικοτροφείο.