Γιορτές που Ήταν Ορόσημα στην Ιστορία του Ισραήλ

«Τρεις φορές το χρόνο κάθε αρσενικό σου πρέπει να εμφανίζεται ενώπιον του Ιεχωβά του Θεού σου στον τόπο που θα εκλέξει εκείνος . . . · και κανείς δεν πρέπει να εμφανίζεται ενώπιον του Ιεχωβά με άδεια χέρια».—ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ 16:16.

1. Τι μπορεί να λεχθεί για τις εορταστικές περιστάσεις της Βιβλικής εποχής;

ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ στο νου σας όταν σκέφτεστε μια γιορτή; Στην αρχαιότητα, μερικές γιορτές χαρακτηρίζονταν από φιληδονία και ανηθικότητα. Το ίδιο αληθεύει και για μερικές σύγχρονες γιορτές. Αλλά οι γιορτές που περιγράφονται στο Νόμο του Θεού για τον Ισραήλ ήταν διαφορετικές. Αν και επρόκειτο για χαρωπές περιστάσεις, μπορούσαν επίσης να περιγραφούν ως «άγιες συνελεύσεις».—Λευιτικό 23:2.

2. (α) Τι απαιτούνταν να κάνουν οι άρρενες Ισραηλίτες τρεις φορές το χρόνο; (β) Τι σημαίνει η λέξη «γιορτή» στο εδάφιο Δευτερονόμιο 16:16;

² Πιστοί Ισραηλίτες άντρες—οι οποίοι πολλές φορές συνοδεύονταν από τις οικογένειές τους—έβρισκαν αναζωογονητική ευχαρίστηση ταξιδεύοντας προς την Ιερουσαλήμ, “τον τόπο που εξέλεξε ο Ιεχωβά”, και συνεισέφεραν γενναιόδωρα σε τρεις μεγάλες γιορτές. (Δευτερονόμιο 16:16) Το βιβλίο Μελέτες Λέξεων της Παλαιάς Διαθήκης (Old Testament Word Studies) ορίζει την εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «γιορτή» στο εδάφιο Δευτερονόμιο 16:16 ως μια «περίσταση μεγάλης χαράς . . . στην οποία μερικές ξεχωριστές εκδηλώσεις της εύνοιας του Θεού γιορτάζονταν με θυσίες και συμπόσια».a

Η Αξία των Μεγάλων Γιορτών

3. Ποιες ευλογίες έφερναν στο νου οι τρεις ετήσιες γιορτές;

³ Εφόσον η κοινωνία τους ήταν αγροτική, οι Ισραηλίτες εξαρτιούνταν από την ευλογία του Θεού με τη μορφή της βροχής. Οι τρεις μεγάλες γιορτές στο Μωσαϊκό Νόμο συνέπιπταν με τη συγκομιδή της σοδειάς του κριθαριού στις αρχές της άνοιξης, με το θερισμό του σιταριού στα τέλη της άνοιξης και με την υπόλοιπη συγκομιδή στα τέλη του καλοκαιριού. Αυτές ήταν περιστάσεις στις οποίες ένιωθαν μεγάλη χαρά και εξέφραζαν ευγνωμοσύνη στον Συντηρητή του κύκλου της βροχής και Πλάστη της παραγωγικής γης. Ωστόσο, οι γιορτές περιλάμβαναν πολύ περισσότερα πράγματα.—Δευτερονόμιο 11:11-14.

4. Ποιο ιστορικό γεγονός τιμούσε η πρώτη γιορτή;

⁴ Η πρώτη γιορτή λάβαινε χώρα τον πρώτο μήνα του αρχαίου Βιβλικού ημερολογίου, από τις 15 ως τις 21 Νισάν, που αντιστοιχεί στα τέλη του δικού μας Μαρτίου ή στις αρχές Απριλίου. Αποκαλούνταν Γιορτή των Άζυμων Άρτων και, επειδή ακολουθούσε αμέσως μετά το Πάσχα της 14ης Νισάν, αποκαλούνταν επίσης “η γιορτή του πάσχα”. (Λουκάς 2:41· Λευιτικό 23:5, 6) Αυτή η γιορτή θύμιζε στον Ισραήλ την απελευθέρωσή του από την ταλαιπωρία στην Αίγυπτο, και οι άζυμοι άρτοι αποκαλούνταν «το ψωμί της ταλαιπωρίας». (Δευτερονόμιο 16:3) Τους θύμιζε ότι η φυγή τους από την Αίγυπτο είχε γίνει τόσο βιαστικά ώστε δεν είχαν το χρόνο να προσθέσουν προζύμι στο ζυμάρι τους και να το περιμένουν να φουσκώσει. (Έξοδος 12:34) Στη διάρκεια αυτής της γιορτής, δεν έπρεπε να βρεθεί ένζυμο ψωμί σε κανένα ισραηλιτικό σπίτι. Αν κάποιος από εκείνους που γιόρταζαν, περιλαμβανομένων και πάροικων, έτρωγε ένζυμο ψωμί, έπρεπε να τιμωρηθεί με θάνατο.—Έξοδος 12:19.

5. Ποιο προνόμιο μπορεί να θύμιζε η δεύτερη γιορτή, και ποιοι έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στη χαρά;

⁵ Η δεύτερη γιορτή λάβαινε χώρα εφτά εβδομάδες (49 ημέρες) μετά τις 16 Νισάν και έπεφτε την 6η ημέρα του τρίτου μήνα, του Σιβάν, που αντιστοιχεί στα τέλη του δικού μας Μαΐου. (Λευιτικό 23:15, 16) Αποκαλούνταν Γιορτή των Εβδομάδων (στις ημέρες του Ιησού αποκαλούνταν επίσης Πεντηκοστή) και λάβαινε χώρα περίπου την ίδια περίοδο του έτους κατά την οποία ο Ισραήλ είχε εισέλθει στη διαθήκη του Νόμου στο Όρος Σινά. (Έξοδος 19:1, 2) Στη διάρκεια αυτής της γιορτής, οι πιστοί Ισραηλίτες μπορεί να έκαναν στοχασμούς γύρω από το προνόμιο που είχαν να είναι ξεχωρισμένοι ως άγιο έθνος του Θεού. Το γεγονός ότι ήταν ο ειδικός λαός του Θεού απαιτούσε υπακοή στο Νόμο του Θεού, όπως ήταν η εντολή να δείχνουν στοργική φροντίδα για τα άτομα που βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση έτσι ώστε να μπορούν και εκείνα να απολαμβάνουν τη γιορτή.—Λευιτικό 23:22· Δευτερονόμιο 16:10-12.

6. Ποια εμπειρία θύμιζε στο λαό του Θεού η τρίτη γιορτή;

⁶ Η τελευταία από τις τρεις μεγάλες ετήσιες γιορτές αποκαλούνταν Γιορτή της Συγκομιδής, ή αλλιώς Γιορτή των Σκηνών. Αυτή λάβαινε χώρα τον έβδομο μήνα, το μήνα Τισρί ή Εθανίμ, από τη 15η μέχρι την 21η ημέρα, που αντιστοιχεί στις αρχές του δικού μας Οκτωβρίου. (Λευιτικό 23:34) Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα μέλη του λαού του Θεού έμεναν έξω από τα σπίτια τους ή στην ταράτσα τους σε προσωρινά καταλύματα (σκηνές) φτιαγμένα από κλαδιά και φύλλα δέντρων. Αυτό τους θύμιζε το 40χρονο ταξίδι τους από την Αίγυπτο προς την Υποσχεμένη Γη, όταν το έθνος έπρεπε να μάθει να στηρίζεται στον Θεό για τις καθημερινές του ανάγκες.—Λευιτικό 23:42, 43· Δευτερονόμιο 8:15, 16.

7. Πώς ωφελούμαστε από την ανασκόπηση ορισμένων εορταστικών περιστάσεων στον αρχαίο Ισραήλ;

⁷ Ας ανασκοπήσουμε ορισμένες γιορτές που αποδείχτηκαν ορόσημα στην ιστορία του αρχαίου λαού του Θεού. Αυτό θα πρέπει να είναι ενθαρρυντικό για εμάς σήμερα, εφόσον και εμείς επίσης καλούμαστε να συναθροιζόμαστε τακτικά κάθε εβδομάδα, καθώς και τρεις φορές το χρόνο σε μεγάλες συνελεύσεις.—Εβραίους 10:24, 25.

Στην Εποχή των Δαβιδικών Βασιλιάδων

8. (α) Ποιος ιστορικός εορτασμός τελέστηκε στις ημέρες του Βασιλιά Σολομώντα; (β) Σε ποιο μεγαλειώδες αποκορύφωμα της αντιτυπικής Γιορτής των Σκηνών μπορούμε να αποβλέπουμε;

⁸ Μια ιστορική τέλεση της Γιορτής των Σκηνών έλαβε χώρα σε μια εποχή ευημερίας, στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Σολομώντα, του γιου του Δαβίδ. «Μια πολύ μεγάλη συνάθροιση» συγκεντρώθηκε από τα πέρατα της Υποσχεμένης Γης για τη Γιορτή των Σκηνών και την αφιέρωση του ναού. (2 Χρονικών 7:8) Όταν ολοκληρώθηκε αυτή η γιορτή, ο Βασιλιάς Σολομών είπε σε εκείνους που γιόρταζαν να φύγουν, και αυτοί «ευλόγησαν το βασιλιά και πήγαν στα σπίτια τους, χαρούμενοι και με εύθυμη καρδιά για όλη την αγαθότητα που είχε εκδηλώσει ο Ιεχωβά για τον Δαβίδ τον υπηρέτη του και για τον Ισραήλ το λαό του». (1 Βασιλέων 8:66) Αυτή η γιορτή ήταν πραγματικό ορόσημο. Σήμερα, οι υπηρέτες του Θεού αποβλέπουν στο μεγαλειώδες αποκορύφωμα της αντιτυπικής Γιορτής των Σκηνών στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Μεγαλύτερου Σολομώντα, του Ιησού Χριστού. (Αποκάλυψη 20:3, 7-10, 14, 15) Εκείνον τον καιρό, οι άνθρωποι που θα ζουν σε κάθε γωνιά της γης, περιλαμβανομένων και των αναστημένων καθώς και των επιζώντων από τον Αρμαγεδδώνα, θα είναι ενωμένοι στη χαρωπή λατρεία του Ιεχωβά Θεού.—Ζαχαρίας 14:16.

9-11. (α) Στις ημέρες του Βασιλιά Εζεκία, τι οδήγησε σε μια γιορτή η οποία αποδείχτηκε ορόσημο; (β) Ποιο παράδειγμα έθεσαν πολλά άτομα που προέρχονταν από το βόρειο δεκάφυλο βασίλειο, και τι μας θυμίζει αυτό σήμερα;

⁹ Η επόμενη αξιοσημείωτη γιορτή που αναφέρεται στην Αγία Γραφή έλαβε χώρα μετά τη διακυβέρνηση του πονηρού Βασιλιά Άχαζ, ο οποίος είχε κλείσει το ναό και είχε οδηγήσει το βασίλειο του Ιούδα στην αποστασία. Ο διάδοχος του Άχαζ ήταν ο καλός Βασιλιάς Εζεκίας. Τον πρώτο χρόνο της βασιλείας του, σε ηλικία 25 χρονών, ο Εζεκίας άρχισε ένα μεγάλο πρόγραμμα αποκατάστασης και μεταρρυθμίσεων. Άνοιξε αμέσως το ναό και έκανε διευθετήσεις για την επισκευή του. Κατόπιν, ο βασιλιάς έστειλε επιστολές στους Ισραηλίτες που ζούσαν στο εχθρικό δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ στο βορρά, προσκαλώντας τους να έρθουν και να γιορτάσουν το Πάσχα και τη Γιορτή των Άζυμων Άρτων. Πολλοί ήρθαν, παρά το χλευασμό των συμπατριωτών τους.—2 Χρονικών 30:1, 10, 11, 18.

¹⁰ Είχε επιτυχία η γιορτή; Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Οι γιοι του Ισραήλ, λοιπόν, που βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ τέλεσαν τη γιορτή των άζυμων άρτων επί εφτά ημέρες με μεγάλη χαρά· και οι Λευίτες και οι ιερείς ανέπεμπαν κάθε ημέρα αίνο στον Ιεχωβά με ηχηρά όργανα». (2 Χρονικών 30:21) Τι θαυμάσιο παράδειγμα έθεσαν εκείνοι οι Ισραηλίτες για όσους απαρτίζουν το λαό του Θεού σήμερα, πολλοί από τους οποίους υπομένουν εναντίωση και διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να παρακολουθούν τις συνελεύσεις!

¹¹ Για παράδειγμα, αναλογιστείτε τις τρεις Συνελεύσεις Περιφερείας «Θεοσεβής Αφοσίωση» που διεξάχθηκαν στην Πολωνία το 1989. Ανάμεσα στους 166.518 παρόντες ήταν και μεγάλες ομάδες από την πρώην Σοβιετική Ένωση και από άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όπου το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν τότε απαγορευμένο. «Για μερικούς από αυτούς που παρακολούθησαν αυτές τις συνελεύσεις», αναφέρει το βιβλίο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού,b «ήταν η πρώτη φορά που βρίσκονταν σε μεγάλη σύναξη με πάνω από 15 ή 20 άτομα από το λαό του Ιεχωβά. Από την καρδιά τους ανάβλυζε η εκτίμηση καθώς κοιτούσαν τις δεκάδες χιλιάδες παρόντες στα στάδια, ενώνονταν με αυτούς στην προσευχή και ύψωναν όλοι μαζί τη φωνή τους ψέλνοντας ύμνους αίνου προς τον Ιεχωβά».—Σελίδα 279.

12. Στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Ιωσία, τι οδήγησε σε μια γιορτή η οποία αποδείχτηκε ορόσημο;

¹² Μετά το θάνατο του Εζεκία, οι Ιουδαίοι έπεσαν και πάλι στην ψεύτικη λατρεία υπό τους Βασιλιάδες Μανασσή και Αμών. Κατόπιν βασίλεψε άλλος ένας καλός βασιλιάς, ο νεαρός Ιωσίας, ο οποίος ενήργησε με θάρρος για την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας. Σε ηλικία 25 χρονών, ο Ιωσίας διέταξε να επισκευαστεί ο ναός. (2 Χρονικών 34:8) Ενόσω γίνονταν οι επισκευές, βρέθηκε στο ναό ο Νόμος που είχε γραφτεί από τον Μωυσή. Ο Βασιλιάς Ιωσίας ένιωσε να τον αγγίζουν βαθιά αυτά που διάβασε στο Νόμο του Θεού και διευθέτησε να διαβαστεί αυτός ο νόμος σε όλο το λαό. (2 Χρονικών 34:14, 30) Κατόπιν, σύμφωνα με όσα ήταν γραμμένα, οργάνωσε έναν εορτασμό του Πάσχα. Ο βασιλιάς έδωσε επίσης το καλό παράδειγμα συνεισφέροντας γενναιόδωρα για την περίσταση. Ως αποτέλεσμα, η Αγία Γραφή αναφέρει: «Ποτέ δεν είχε τελεστεί πάσχα σαν αυτό στον Ισραήλ από τις ημέρες του Σαμουήλ του προφήτη».—2 Χρονικών 35:7, 17, 18.

13. Τι μας θυμίζουν σήμερα οι γιορτές που τέλεσε ο Εζεκίας και ο Ιωσίας;

¹³ Οι μεταρρυθμίσεις του Εζεκία και του Ιωσία παραλληλίζονται με τη θαυμαστή αποκατάσταση της αληθινής λατρείας που έχει λάβει χώρα ανάμεσα στους αληθινούς Χριστιανούς αφότου ενθρονίστηκε ο Ιησούς Χριστός το 1914. Όπως συνέβη ιδιαίτερα σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις του Ιωσία, αυτή η σύγχρονη αποκατάσταση βασίστηκε στα όσα είναι γραμμένα στο Λόγο του Θεού. Και ως παράλληλο των ημερών του Εζεκία και του Ιωσία, η σύγχρονη αποκατάσταση χαρακτηρίστηκε από συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας στις οποίες παρουσιάστηκαν συναρπαστικές εξηγήσεις Βιβλικών προφητειών και επίκαιρες εφαρμογές αρχών της Αγίας Γραφής. Κάτι που αυξάνει τη χαρά σε αυτές τις διδακτικές περιστάσεις είναι ο μεγάλος αριθμός των ατόμων που βαφτίζονται. Όπως οι μετανοημένοι Ισραηλίτες στις ημέρες του Εζεκία και του Ιωσία, έτσι και τα νεοβαφτισμένα άτομα έχουν στρέψει τα νώτα τους στις πονηρές πράξεις του Χριστιανικού κόσμου καθώς και του υπόλοιπου κόσμου του Σατανά. Το 1997 πάνω από 375.000 άτομα βαφτίστηκαν συμβολίζοντας την αφιέρωσή τους στον άγιο Θεό, τον Ιεχωβά—κατά μέσο όρο 1.000 και πλέον άτομα την ημέρα.

Μετά την Εξορία

14. Το 537 Π.Κ.Χ., τι οδήγησε σε μια γιορτή που αποδείχτηκε ορόσημο;

¹⁴ Μετά το θάνατο του Ιωσία, το έθνος στράφηκε ξανά στην εξαχρειωτική ψεύτικη λατρεία. Τελικά, το 607 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά τιμώρησε το λαό του φέρνοντας τα βαβυλωνιακά στρατεύματα εναντίον της Ιερουσαλήμ. Η πόλη και ο ναός της καταστράφηκαν και η γη ερημώθηκε. Ακολούθησαν 70 χρόνια Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα. Κατόπιν ο Θεός αναζωογόνησε ένα μετανοημένο Ιουδαϊκό υπόλοιπο, το οποίο επέστρεψε στην Υποσχεμένη Γη για να αποκαταστήσει την αληθινή λατρεία. Έφτασαν στην κατεστραμμένη πόλη της Ιερουσαλήμ τον έβδομο μήνα του έτους 537 Π.Κ.Χ. Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να φτιάξουν ένα θυσιαστήριο για να προσφέρουν τακτικές καθημερινές θυσίες όπως αναφερόταν στη διαθήκη του Νόμου. Αυτό συνέπεσε χρονικά με έναν άλλον ιστορικό εορτασμό. «Κατόπιν τέλεσαν τη γιορτή των σκηνών, σύμφωνα με τα γραφόμενα».—Έσδρας 3:1-4.

15. Ποιο έργο βρισκόταν μπροστά στο αποκαταστημένο υπόλοιπο το 537 Π.Κ.Χ., και πώς υπήρξε μια παράλληλη κατάσταση το 1919;

¹⁵ Ένα μεγάλο έργο βρισκόταν μπροστά σε αυτούς τους εξορίστους που επέστρεψαν—η ανοικοδόμηση του ναού του Θεού καθώς και της Ιερουσαλήμ και των τειχών της. Υπήρχε πολλή εναντίωση από τους φθονερούς γείτονες. Όταν οικοδομούνταν ο ναός, ήταν «ημέρα . . . μικρών πραγμάτων». (Ζαχαρίας 4:10) Η κατάσταση εκείνη παραλληλίζεται με την κατάσταση των πιστών χρισμένων Χριστιανών το 1919. Αυτό το αξιομνημόνευτο έτος, ελευθερώθηκαν από την πνευματική αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Αριθμούσαν μόνο λίγες χιλιάδες και αντιμετώπιζαν έναν εχθρικό κόσμο. Θα κατάφερναν οι εχθροί του Θεού να σταματήσουν την πρόοδο της αληθινής λατρείας; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση φέρνει στο νου τις τελευταίες δύο εορταστικές περιστάσεις που είναι καταγραμμένες στις Εβραϊκές Γραφές.

16. Τι το σημαντικό είχε η τέλεση μιας γιορτής το 515 Π.Κ.Χ.;

¹⁶ Ο ναός ανοικοδομήθηκε τελικά το μήνα Αδάρ του έτους 515 Π.Κ.Χ., στον κατάλληλο ακριβώς καιρό για την ανοιξιάτικη γιορτή του Νισάν του ίδιου έτους. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Τέλεσαν τη γιορτή των άζυμων άρτων εφτά ημέρες με χαρά· διότι ο Ιεχωβά τούς είχε κάνει να χαρούν και είχε στρέψει την καρδιά του βασιλιά της Ασσυρίας προς αυτούς ώστε να ενισχύσει τα χέρια τους στο έργο για τον οίκο του αληθινού Θεού, του Θεού του Ισραήλ».—Έσδρας 6:22.

17, 18. (α) Ποια γιορτή έλαβε χώρα το 455 Π.Κ.Χ. η οποία αποδείχτηκε ορόσημο; (β) Πώς βρισκόμαστε σε μια παρόμοια κατάσταση σήμερα;

¹⁷ Εξήντα χρόνια αργότερα, το 455 Π.Κ.Χ., έλαβε χώρα άλλο ένα ορόσημο. Η Γιορτή των Σκηνών εκείνου του έτους σήμανε την ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης των τειχών της Ιερουσαλήμ. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Όλη η εκκλησία εκείνων που είχαν γυρίσει από την αιχμαλωσία έφτιαξε σκηνές και έμεινε στις σκηνές· διότι οι γιοι του Ισραήλ δεν το είχαν κάνει αυτό από τις ημέρες του Ιησού, του γιου του Ναυή, μέχρι εκείνη την ημέρα, και έτσι έγινε πολύ μεγάλη χαρά».—Νεεμίας 8:17.

¹⁸ Τι αξιομνημόνευτη αποκατάσταση της αληθινής λατρείας του Θεού παρά τη σφοδρή εναντίωση! Η κατάσταση σήμερα είναι παρόμοια. Παρά τα κύματα του διωγμού και της εναντίωσης, το μεγαλειώδες έργο του κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού έχει φτάσει στα πέρατα της γης, και τα αγγέλματα κρίσης του Θεού ηχούν σε όλα τα μήκη και πλάτη. (Ματθαίος 24:14) Το τελικό σφράγισμα εκείνων που απομένουν από τους 144.000 χρισμένους πλησιάζει. Πέντε και πλέον εκατομμύρια σύντροφοί τους από τα «άλλα πρόβατα» έχουν συναχθεί από όλα τα έθνη σε «ένα ποίμνιο» μαζί με το χρισμένο υπόλοιπο. (Ιωάννης 10:16· Αποκάλυψη 7:3, 9, 10) Τι υπέροχη εκπλήρωση της προφητικής εικόνας της Γιορτής των Σκηνών! Και αυτό το μεγαλειώδες έργο της σύναξης θα συνεχιστεί στο νέο κόσμο όταν δισεκατομμύρια αναστημένοι θα προσκληθούν να συμμετάσχουν στον εορτασμό της αντιτυπικής Γιορτής των Σκηνών.—Ζαχαρίας 14:16-19.

Τον Πρώτο Αιώνα Κ.Χ.

19. Τι έκανε τη Γιορτή των Σκηνών του 32 Κ.Χ. τόσο αξιοσημείωτη;

¹⁹ Ανάμεσα στις πιο αξιοσημείωτες εορταστικές περιστάσεις που είναι καταγραμμένες στην Αγία Γραφή περιλαμβάνονταν χωρίς αμφιβολία και εκείνες στις οποίες παρευρέθηκε ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός. Παραδείγματος χάρη, αναλογιστείτε την περίπτωση κατά την οποία ο Ιησούς παρευρέθηκε στη Γιορτή των Σκηνών (ή της Σκηνοπηγίας) το έτος 32 Κ.Χ. Χρησιμοποίησε εκείνη την περίσταση για να διδάξει σημαντικές αλήθειες και υποστήριξε τη διδασκαλία του παραθέτοντας από τις Εβραϊκές Γραφές. (Ιωάννης 7:2, 14, 37-39) Ένα συνηθισμένο χαρακτηριστικό αυτής της γιορτής ήταν το να ανάβουν τέσσερις μεγάλους λυχνοστάτες σε μια εσωτερική αυλή του ναού. Αυτό συνέβαλλε στο να απολαμβάνουν οι άνθρωποι τις εορταστικές δραστηριότητες οι οποίες συνεχίζονταν μέχρι αργά τη νύχτα. Προφανώς, ο Ιησούς αναφερόταν έμμεσα σε αυτά τα μεγάλα φώτα όταν είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Αυτός που με ακολουθεί δεν πρόκειται να περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα αποκτήσει το φως της ζωής».—Ιωάννης 8:12.

20. Γιατί ήταν αξιοσημείωτο το Πάσχα του 33 Κ.Χ.;

²⁰ Κατόπιν ήρθε το Πάσχα και η Γιορτή των Άζυμων Άρτων του βαρυσήμαντου έτους 33 Κ.Χ. Εκείνη την Ημέρα του Πάσχα, ο Ιησούς εκτελέστηκε από τους εχθρούς του και έγινε το αντιτυπικό Αρνί του Πάσχα που πέθανε για να αφαιρέσει «την αμαρτία του κόσμου». (Ιωάννης 1:29· 1 Κορινθίους 5:7) Τρεις ημέρες αργότερα, στις 16 Νισάν, ο Θεός ανέστησε τον Ιησού με αθάνατο πνευματικό σώμα. Αυτό συνέπεσε με την προσφορά των πρώτων καρπών από το θερισμό του κριθαριού όπως όριζε ο Νόμος. Έτσι, ο αναστημένος Κύριος Ιησούς Χριστός έγινε «οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου».—1 Κορινθίους 15:20.

21. Τι συνέβη την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.;

²¹ Μια πραγματικά αξιοσημείωτη γιορτή ήταν η Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Εκείνη την ημέρα, πολλοί Ιουδαίοι και προσήλυτοι ήταν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ, περιλαμβανομένων και περίπου 120 μαθητών του Ιησού. Ενώ η γιορτή βρισκόταν σε εξέλιξη, ο αναστημένος Κύριος Ιησούς Χριστός εξέχυσε το άγιο πνεύμα του Θεού πάνω στους 120. (Πράξεις 1:15· 2:1-4, 33) Έτσι, αυτοί χρίστηκαν και έγιναν το νέο εκλεγμένο έθνος του Θεού μέσω της νέας διαθήκης με μεσίτη τον Ιησού Χριστό. Στη διάρκεια εκείνης της γιορτής, ο Ιουδαίος αρχιερέας πρόσφερε στον Θεό δύο ένζυμα ψωμιά φτιαγμένα με τους πρώτους καρπούς από το θερισμό του σιταριού. (Λευιτικό 23:15-17) Αυτά τα ένζυμα ψωμιά εξεικονίζουν τους 144.000 ατελείς ανθρώπους τους οποίους ο Ιησούς “αγόρασε για τον Θεό” προκειμένου να υπηρετήσουν ως «βασιλεία και ιερείς . . . και [να] κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες». (Αποκάλυψη 5:9, 10· 14:1, 3) Το γεγονός ότι αυτοί οι ουράνιοι άρχοντες προέρχονται από δύο τμήματα της αμαρτωλής ανθρωπότητας, τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς, μπορεί επίσης να συμβολίζεται από τα δύο ένζυμα ψωμιά.

22. (α) Γιατί δεν τηρούν οι Χριστιανοί τις γιορτές της διαθήκης του Νόμου; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

²² Όταν η νέα διαθήκη τέθηκε σε λειτουργία την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., αυτό σήμαινε ότι η παλιά διαθήκη του Νόμου είχε πάψει να έχει αξία στα μάτια του Θεού. (2 Κορινθίους 3:14· Εβραίους 9:15· 10:16) Αυτό δεν σημαίνει ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί είναι χωρίς νόμο. Υπόκεινται στο θεϊκό νόμο που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός και ο οποίος είναι γραμμένος στην καρδιά τους. (Γαλάτες 6:2) Επομένως, οι τρεις ετήσιες γιορτές, οι οποίες αποτελούν μέρος της παλιάς διαθήκης του Νόμου, δεν τηρούνται από τους Χριστιανούς. (Κολοσσαείς 2:16, 17) Ωστόσο, μπορούμε να μάθουμε πολλά από τη στάση που είχαν οι υπηρέτες του Θεού στους προχριστιανικούς χρόνους απέναντι στις γιορτές τους και στις άλλες συναθροίσεις τους για λατρεία. Στο επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε παραδείγματα τα οποία αναμφίβολα θα υποκινήσουν όλους να εκτιμήσουν πόσο αναγκαίο είναι να παρευρίσκονται τακτικά στις Χριστιανικές συνάξεις.

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Ποιο σκοπό εξυπηρετούσαν οι τρεις μεγάλες γιορτές του Ισραήλ;

◻ Τι χαρακτήριζε τις γιορτές που έλαβαν χώρα στις ημέρες του Εζεκία και του Ιωσία;

◻ Ποιο ορόσημο γιορτάστηκε το 455 Π.Κ.Χ., και γιατί είναι ενθαρρυντικό για εμάς;

◻ Τι το σημαντικό υπήρξε σχετικά με το Πάσχα και την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.;

[Πλαίσιο στη σελίδα 12]

Μια Γιορτή που Αποτελεί Μάθημα για Εμάς Σήμερα

Όλοι όσοι θα έχουν διαρκές όφελος από την εξιλεωτική θυσία του Ιησού πρέπει να ζουν σε αρμονία με αυτό που εξεικονίζεται από τη Γιορτή των Άζυμων Άρτων. Αυτή η αντιτυπική γιορτή είναι ο χαρωπός εορτασμός των χρισμένων Χριστιανών για το γεγονός ότι έχουν απελευθερωθεί από αυτόν τον πονηρό κόσμο και από την καταδίκη της αμαρτίας μέσω του λύτρου του Ιησού. (Γαλάτες 1:4· Κολοσσαείς 1:13, 14) Η κατά γράμμα γιορτή διαρκούσε εφτά ημέρες—ένας αριθμός που χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή για να συμβολίσει πνευματική πληρότητα. Η αντιτυπική γιορτή διαρκεί ολόκληρο το διάστημα κατά το οποίο συνεχίζει να υπάρχει η χρισμένη Χριστιανική εκκλησία πάνω στη γη και πρέπει να γιορτάζεται με “ειλικρίνεια και αλήθεια”. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει συνεχώς να προφυλασσόμαστε από το συμβολικό προζύμι. Το προζύμι χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή για να εξεικονίσει τις διεφθαρμένες διδασκαλίες, την υποκρισία και την κακία. Οι αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά πρέπει να δείχνουν μίσος για αυτό το προζύμι και να μην το αφήνουν ούτε να διαφθείρει τη δική τους ζωή ούτε να καταστρέφει την αγνότητα της Χριστιανικής εκκλησίας.—1 Κορινθίους 5:6-8· Ματθαίος 16:6, 12.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ένα δεμάτι από τον καινούριο θερισμό του κριθαριού προσφερόταν κάθε χρόνο στις 16 Νισάν, την ημέρα που αναστήθηκε ο Ιησούς

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ο Ιησούς μπορεί να αναφερόταν έμμεσα στα φώτα της γιορτής όταν αποκάλεσε τον εαυτό του «το φως του κόσμου»