Να Θυμάσαι τον Μεγαλειώδη Δημιουργό Σου!

«Να θυμάσαι, λοιπόν, τον Μεγαλειώδη Δημιουργό σου . . . προτού έρθουν οι ημέρες της συμφοράς».—ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 12:1.

1. Πώς πρέπει να θέλουν να χρησιμοποιούν τα νιάτα και τη δύναμή τους οι νέοι που είναι αφιερωμένοι στον Θεό;

Ο ΙΕΧΩΒΑ δίνει στους υπηρέτες του δύναμη για να κάνουν το θέλημά του. (Ησαΐας 40:28-31) Αυτό αληθεύει ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Ωστόσο, ειδικά οι νέοι που είναι αφιερωμένοι στον Θεό πρέπει να θέλουν να χρησιμοποιούν σοφά τα νιάτα και τη δύναμή τους. Γι’ αυτό δίνουν προσοχή στη συμβουλή του «συναθροιστή», του Βασιλιά Σολομώντα του αρχαίου Ισραήλ. Εκείνος πρότρεψε: «Να θυμάσαι, λοιπόν, τον Μεγαλειώδη Δημιουργό σου στις ημέρες της νεαρής σου ηλικίας, προτού έρθουν οι ημέρες της συμφοράς ή φτάσουν τα χρόνια που θα λες: “Δεν βρίσκω καμιά ευχαρίστηση σε αυτά”».—Εκκλησιαστής 1:1· 12:1.

2. Τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά των αφιερωμένων Χριστιανών;

² Η νουθεσία του Σολομώντα να θυμούνται τον Μεγαλειώδη Δημιουργό τους στη νεότητά τους απευθύνθηκε πρώτα στους νεαρούς και στις νεαρές του Ισραήλ. Αυτοί είχαν γεννηθεί σε ένα έθνος αφιερωμένο στον Ιεχωβά. Τι θα λεχθεί για τα παιδιά των αφιερωμένων Χριστιανών σήμερα; Σίγουρα, πρέπει να έχουν κατά νου τον Μεγαλειώδη Δημιουργό τους. Αν το κάνουν αυτό τα παιδιά, θα τιμούν εκείνον και θα ωφελούνται τα ίδια.—Ησαΐας 48:17, 18.

Θαυμάσια Παραδείγματα από το Παρελθόν

3. Τι παράδειγμα έθεσαν ο Ιωσήφ, ο Σαμουήλ και ο Δαβίδ;

³ Πολλοί νέοι που αναφέρονται στην Αγία Γραφή έθεσαν θαυμάσιο παράδειγμα ως άτομα τα οποία θυμούνταν τον Μεγαλειώδη Δημιουργό τους. Από τη νεανική του ηλικία, ο γιος του Ιακώβ, ο Ιωσήφ, θυμόταν τον Δημιουργό του. Όταν η σύζυγος του Πετεφρή προσπάθησε να δελεάσει τον Ιωσήφ ώστε να διαπράξει σεξουαλική ανηθικότητα μαζί της, εκείνος αρνήθηκε σταθερά και δήλωσε: «Πώς . . . θα μπορούσα να διαπράξω αυτό το μεγάλο κακό και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» (Γένεση 39:9) Ο Λευίτης Σαμουήλ θυμόταν τον Δημιουργό του, όχι μόνο στην παιδική του ηλικία, αλλά και σε ολόκληρη τη ζωή του. (1 Σαμουήλ 1:22-28· 2:18· 3:1-5) Ο νεαρός Βηθλεεμίτης Δαβίδ οπωσδήποτε είχε κατά νου τον Δημιουργό του. Η εμπιστοσύνη του στον Θεό ήταν ολοφάνερη όταν ήρθε αντιμέτωπος με τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ και διακήρυξε: «Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί και με δόρυ και με ακόντιο· εγώ όμως έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Ιεχωβά των στρατευμάτων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, που εσύ ενέπαιξες. Την ημέρα αυτή ο Ιεχωβά θα σε παραδώσει στο χέρι μου, και ασφαλώς θα σε πατάξω και θα σου κόψω το κεφάλι· . . . και οι άνθρωποι όλης της γης θα γνωρίσουν ότι υπάρχει Θεός στον Ισραήλ. Και όλη αυτή η σύναξη θα γνωρίσει ότι ούτε με σπαθί ούτε με δόρυ σώζει ο Ιεχωβά, επειδή του Ιεχωβά είναι η μάχη, και αυτός θα σας δώσει στο χέρι μας». Σε λίγο, ο Γολιάθ ήταν νεκρός, και οι Φιλισταίοι τράπηκαν σε φυγή.—1 Σαμουήλ 17:45-51.

4. (α) Τι δείχνει ότι ένα κορίτσι από τον Ισραήλ που ήταν αιχμάλωτο στη Συρία, καθώς και ο νεαρός Βασιλιάς Ιωσίας, θυμούνταν τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας; (β) Πώς έδειξε ο 12χρονος Ιησούς ότι θυμόταν τον Δημιουργό του;

⁴ Άλλο ένα νεαρό άτομο που θυμόταν τον Μεγαλειώδη Δημιουργό ήταν κάποιο αιχμάλωτο κορίτσι από τον Ισραήλ. Έδωσε τόσο θαυμάσια μαρτυρία στη σύζυγο του Σύριου στρατηγού Νεεμάν ώστε εκείνος πήγε στον προφήτη του Θεού, θεραπεύτηκε από τη λέπρα και έγινε λάτρης του Ιεχωβά. (2 Βασιλέων 5:1-19) Ο νεαρός Βασιλιάς Ιωσίας προώθησε θαρραλέα την αγνή λατρεία του Ιεχωβά. (2 Βασιλέων 22:1–23:25) Αλλά το πιο θαυμάσιο παράδειγμα ατόμου που θυμόταν τον Μεγαλειώδη Δημιουργό του στην τρυφερή του ηλικία ήταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Αναλογιστείτε τι συνέβη όταν ήταν 12 χρονών. Οι γονείς του τον πήραν στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα. Στην επιστροφή, αντιλήφθηκαν ότι ο Ιησούς έλειπε και έτσι γύρισαν πίσω αναζητώντας τον. Την τρίτη ημέρα, τον βρήκαν να συζητάει Γραφικές ερωτήσεις με τους δασκάλους στο ναό. Απαντώντας στην αγωνιώδη ερώτηση της μητέρας του, ο Ιησούς ρώτησε: «Γιατί χρειάστηκε να με αναζητήσετε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στον οίκο του Πατέρα μου;» (Λουκάς 2:49) Ήταν ωφέλιμο για τον Ιησού να παίρνει πολύτιμες πνευματικές πληροφορίες στο ναό, “τον οίκο του Πατέρα του”. Σήμερα, η Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι ένας εξαίρετος χώρος για απόκτηση ακριβούς γνώσης σχετικά με τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας.

Να Θυμάστε τον Ιεχωβά Τώρα!

5. Με δικά σας λόγια, πώς θα εκφράζατε αυτά που είπε ο συναθροιστής στο εδάφιο Εκκλησιαστής 12:1;

⁵ Εκείνος που λατρεύει ολόψυχα τον Ιεχωβά θέλει να αναλάβει την υπηρεσία Του όσο το δυνατόν πιο σύντομα και να υπηρετεί τον Θεό στην υπόλοιπη ζωή του. Εντούτοις, ποιες είναι οι προοπτικές για το άτομο που σπαταλάει τα νιάτα του επειδή δεν θυμάται τον Δημιουργό; Υπό θεϊκή έμπνευση, ο συναθροιστής λέει: «Να θυμάσαι, λοιπόν, τον Μεγαλειώδη Δημιουργό σου στις ημέρες της νεαρής σου ηλικίας, προτού έρθουν οι ημέρες της συμφοράς ή φτάσουν τα χρόνια που θα λες: “Δεν βρίσκω καμιά ευχαρίστηση σε αυτά”».—Εκκλησιαστής 12:1.

6. Τι δείχνει ότι οι ηλικιωμένοι Συμεών και Άννα θυμούνταν τον Μεγαλειώδη Δημιουργό τους;

⁶ Κανένας δεν απολαμβάνει “τις ημέρες της συμφοράς”, τα γηρατειά. Αλλά οι ηλικιωμένοι που έχουν κατά νου τον Θεό είναι χαρούμενοι. Για παράδειγμα, ο ηλικιωμένος Συμεών πήρε το βρέφος Ιησού στην αγκαλιά του στο ναό και είπε με χαρά: «Τώρα, Υπέρτατε Κύριε, απελευθερώνεις το δούλο σου με ειρήνη σύμφωνα με τη διακήρυξή σου· επειδή τα μάτια μου είδαν το μέσο που παρέχεις για διάσωση, το οποίο ετοίμασες ενώπιον όλων των λαών, φως για την αφαίρεση του καλύμματος από τα έθνη και δόξα του λαού σου Ισραήλ». (Λουκάς 2:25-32) Και η 84χρονη Άννα, επίσης, θυμόταν τον Δημιουργό της. Βρισκόταν πάντοτε στο ναό και ήταν παρούσα όταν πήγαν εκεί το βρέφος Ιησού. «Εκείνη ακριβώς την ώρα, αυτή πλησίασε και άρχισε να κάνει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό και να μιλάει για το παιδί σε όλους εκείνους που περίμεναν την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ».—Λουκάς 2:36-38.

7. Ποια είναι η κατάσταση εκείνων που έχουν γεράσει στην υπηρεσία του Θεού;

⁷ Οι σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά που έχουν γεράσει στην υπηρεσία του Θεού μπορεί να υφίστανται τους πόνους και τους περιορισμούς της προχωρημένης ηλικίας. Αλλά πόσο ευτυχισμένοι είναι, και πόσο εκτιμούμε εμείς την πιστή υπηρεσία τους! Έχουν “τη χαρά του Ιεχωβά”, επειδή γνωρίζουν ότι εκείνος έχει αρχίσει να ασκεί την ακατανίκητη εξουσία του όσον αφορά αυτή τη γη και έχει ενθρονίσει τον Ιησού Χριστό ως ισχυρό ουράνιο Βασιλιά. (Νεεμίας 8:10) Τώρα είναι ο καιρός για νέους και ηλικιωμένους να δώσουν προσοχή στην προτροπή: «Οι νεαροί καθώς και οι παρθένες, οι γέροι μαζί με τα αγόρια. Ας αινούν το όνομα του Ιεχωβά, γιατί μόνο το δικό του όνομα είναι άφταστα υψηλό. Η αξιοπρέπειά του είναι υπεράνω της γης και του ουρανού».—Ψαλμός 148:12, 13.

8, 9. (α) Για ποιους δεν είναι ανταμειφτικές «οι ημέρες της συμφοράς», και γιατί συμβαίνει αυτό; (β) Πώς θα εξηγούσατε το εδάφιο Εκκλησιαστής 12:2;

⁸ «Οι ημέρες της συμφοράς», η γεροντική ηλικία, δεν είναι ανταμειφτικές—ίσως μάλιστα είναι πολύ οδυνηρές—για εκείνους που δεν σκέφτονται τον Μεγαλειώδη Δημιουργό τους και δεν κατανοούν τους ένδοξους σκοπούς του. Αυτοί δεν έχουν πνευματική αντίληψη η οποία μπορεί να αντισταθμίσει τις δοκιμασίες των γηρατειών και τα «αλίμονο» που πλήττουν την ανθρωπότητα από τότε που ο Σατανάς εκδιώχθηκε από τον ουρανό. (Αποκάλυψη 12:7-12) Γι’ αυτό, ο συναθροιστής μάς παροτρύνει να θυμόμαστε τον Δημιουργό μας «προτού σκοτεινιάσει ο ήλιος και το φως και η σελήνη και τα άστρα, και επιστρέψουν τα σύννεφα, μετά τη νεροποντή». (Εκκλησιαστής 12:2) Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια;

⁹ Ο Σολομών παρομοιάζει τον καιρό της νιότης με το καλοκαίρι της Παλαιστίνης, οπότε ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα δίνουν το φως τους από έναν ανέφελο ουρανό. Τα πράγματα τότε φαίνονται λαμπρά. Στα γηρατειά, όμως, οι ημέρες ενός ατόμου είναι σαν την κρύα, βροχερή περίοδο του χειμώνα, με τη μια νεροποντή προβλημάτων να ακολουθεί την άλλη. (Ιώβ 14:1) Πόσο λυπηρό θα ήταν να γνωρίζει κάποιος για τον Δημιουργό αλλά να μην τον υπηρετεί στο καλοκαίρι της ζωής του! Στο χειμώνα της ζωής, στα γηρατειά, τα πράγματα σκοτεινιάζουν, ιδιαίτερα για όσους έχουν προσπεράσει τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά στη νεότητά τους επειδή ήταν αναμειγμένοι σε μάταιες επιδιώξεις. Ανεξάρτητα από την ηλικία μας, όμως, ας “ακολουθούμε τον Ιεχωβά πλήρως”, όπως έκανε ο πιστός Χάλεβ, ένας όσιος σύντροφος του προφήτη Μωυσή.—Ιησούς του Ναυή 14:6-9.

Οι Συνέπειες της Προχωρημένης Ηλικίας

10. Τι αντιπροσωπεύουν (α) «οι φύλακες του σπιτιού»; (β) «οι σφριγηλοί άντρες»;

¹⁰ Ο Σολομών τονίζει κατόπιν τις δυσκολίες οι οποίες θα υπάρχουν «την ημέρα που οι φύλακες του σπιτιού θα τρέμουν, και οι σφριγηλοί άντρες θα έχουν λυγίσει, και αυτές που αλέθουν θα έχουν σταματήσει να εργάζονται επειδή θα έχουν λιγοστέψει, και εκείνες που βλέπουν από τα παράθυρα θα αντικρίζουν σκοτάδι». (Εκκλησιαστής 12:3) Το “σπίτι” υποδηλώνει το ανθρώπινο σώμα. (Ματθαίος 12:43-45· 2 Κορινθίους 5:1-8) Οι «φύλακές» του είναι οι βραχίονες και τα χέρια, που προστατεύουν το σώμα και φροντίζουν για τις ανάγκες του. Στα γηρατειά αυτά συνήθως τρέμουν από την αδυναμία, την ταραχή και την παράλυση. «Οι σφριγηλοί άντρες»—οι μηροί και οι κνήμες—δεν είναι πια ρωμαλέοι στυλοβάτες αλλά έχουν εξασθενήσει και λυγίζουν, και έτσι τα πόδια απλώς σέρνονται. Ωστόσο, δεν χαίρεστε βλέποντας τους ηλικιωμένους ομοπίστους σας στις Χριστιανικές συναθροίσεις;

11. Μιλώντας συμβολικά, ποιες είναι «αυτές που αλέθουν» και «εκείνες που βλέπουν από τα παράθυρα»;

¹¹ «Αυτές που αλέθουν θα έχουν σταματήσει να εργάζονται επειδή θα έχουν λιγοστέψει»—πώς όμως; Τα δόντια μπορεί να έχουν σαπίσει ή χαθεί, και να έχουν μείνει λίγα αν όχι καθόλου. Το άλεσμα στερεής τροφής γίνεται δύσκολο ή παύει τελείως. «Εκείνες που βλέπουν από τα παράθυρα»—τα μάτια μαζί με τις διανοητικές λειτουργίες με τις οποίες βλέπουμε—θαμπώνουν, αν δεν σκοτεινιάσουν εντελώς.

12. (α) Πώς “θα έχουν κλείσει οι πόρτες στο δρόμο”; (β) Τι πιστεύετε για τους ηλικιωμένους διαγγελείς της Βασιλείας;

¹² «Και», συνεχίζει ο συναθροιστής, «οι πόρτες στο δρόμο θα έχουν κλείσει, όταν ο ήχος του μύλου που αλέθει χαμηλώσει, και όταν σηκώνεται κανείς με τον ήχο ενός πουλιού και όλες οι κόρες του τραγουδιού ακούγονται σιγανά». (Εκκλησιαστής 12:4) Οι δύο πόρτες του στόματος—τα χείλη—δεν ανοίγουν πια πολύ, αν ανοίγουν καθόλου, για να εκφράσουν ό,τι είναι στο “σπίτι”, δηλαδή στο σώμα, των ηλικιωμένων που δεν υπηρετούν τον Θεό. Τίποτε δεν εξαποστέλλεται «στο δρόμο» της δημόσιας ζωής. Εντούτοις, τι θα λεχθεί για τους ζηλωτές ηλικιωμένους διαγγελείς της Βασιλείας; (Ιώβ 41:14) Αυτοί μπορεί να περπατούν αργά από σπίτι σε σπίτι και μερικοί ίσως να μιλούν με δυσκολία, αλλά σίγουρα αινούν τον Γιαχ!—Ψαλμός 113:1.

13. Πώς περιγράφει ο συναθροιστής άλλα προβλήματα των ηλικιωμένων, αλλά τι αληθεύει για τους Χριστιανούς προχωρημένης ηλικίας;

¹³ Ο ήχος του μύλου που αλέθει χαμηλώνει καθώς το άτομο μασάει την τροφή με ούλα χωρίς δόντια. Ο ηλικιωμένος δεν κοιμάται καλά στο κρεβάτι του. Ακόμη και το τιτίβισμα ενός πουλιού τον ενοχλεί. Λίγα είναι τα τραγούδια που τραγουδάει, και οποιαδήποτε μελωδία ακούγεται από τα χείλη του είναι ασθενική. «Όλες οι κόρες του τραγουδιού»—οι μελωδικές νότες—«ακούγονται σιγανά». Ο ηλικιωμένος δεν ακούει καλά τη μουσική και το τραγούδι των άλλων. Εντούτοις, οι ηλικιωμένοι χρισμένοι και οι σύντροφοί τους, μερικοί από τους οποίους επίσης δεν είναι τόσο νέοι, συνεχίζουν να υψώνουν τη φωνή τους ψέλνοντας ύμνους αίνου προς τον Θεό στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Πόσο χαιρόμαστε που τους έχουμε δίπλα μας καθώς εγκωμιάζουν τον Ιεχωβά στην εκκλησία!—Ψαλμός 149:1.

14. Ποιοι φόβοι βασανίζουν τους ηλικιωμένους;

¹⁴ Πόσο θλιβερή είναι η κατάσταση των ηλικιωμένων, ιδιαίτερα εκείνων που έχουν αγνοήσει τον Δημιουργό! Ο συναθροιστής λέει: «Και φοβούνται οτιδήποτε είναι ψηλό και τρόμος παραμονεύει στο δρόμο. Και η αμυγδαλιά ανθοφορεί και η ακρίδα σέρνεται και η κάππαρη σκάζει, επειδή ο άνθρωπος πορεύεται προς τη μακραίωνη κατοικία του και οι θρηνωδοί βαδίζουν ολόγυρα στο δρόμο». (Εκκλησιαστής 12:5) Στην κορυφή μιας ψηλής σκάλας, πολλοί ηλικιωμένοι φοβούνται μην πέσουν. Ακόμη και το να κοιτάξουν κάτι ψηλό μπορεί να τους φέρει ίλιγγο. Όταν πρέπει να βγουν σε πολυσύχναστους δρόμους, τους πιάνει τρόμος με τη σκέψη ενός τραυματισμού ή μιας επίθεσης από κλέφτες.

15. Πώς “ανθοφορεί η αμυγδαλιά”, και πώς «σέρνεται» η ακρίδα;

¹⁵ Για τον ηλικιωμένο, «η αμυγδαλιά ανθοφορεί», κάτι που προφανώς δείχνει ότι τα μαλλιά του γίνονται γκρίζα και κατόπιν ολόλευκα. Τα γκρίζα μαλλιά πέφτουν σαν τα λευκά άνθη της αμυγδαλιάς. Καθώς «σέρνεται», ίσως σκυφτός με τα χέρια του να κρέμονται ή να στηρίζονται στους γοφούς του και τους αγκώνες κυρτωμένους προς τα πάνω, είναι σαν ακρίδα. Αν, όμως, κάποιοι από εμάς μοιάζουμε κάπως έτσι, ας έχουν υπόψη τους οι άλλοι ότι ανήκουμε στο δραστήριο, ταχύ στράτευμα ακρίδων του Ιεχωβά!—Βλέπε Σκοπιά 1 Μαΐου 1998, σελίδες 8-13.

16. (α) Τι υποδηλώνεται από το ότι «η κάππαρη σκάζει»; (β) Ποια είναι η «μακραίωνη κατοικία» του ανθρώπου, και ποια σημάδια του επικείμενου θανάτου φαίνονται;

¹⁶ Η όρεξη του ηλικιωμένου δεν είναι πια τόσο μεγάλη, ακόμη και αν το φαγητό που έχει μπροστά του είναι νόστιμο σαν την κάππαρη. Αυτοί οι καρποί χρησιμοποιούνταν από παλιά για να ανοίγουν την όρεξη. Το ότι «η κάππαρη σκάζει» υποδηλώνει πως όταν η όρεξη ενός ηλικιωμένου μειώνεται, ακόμη και αυτός ο καρπός δεν καταφέρνει να ξυπνήσει την επιθυμία του για φαγητό. Τέτοια πράγματα δείχνουν ότι πλησιάζει στη «μακραίωνη κατοικία του», τον τάφο. Αυτό θα είναι το σπίτι του για πάντα αν δεν έχει κατά νου τον Δημιουργό του και επιδιώκει μια τόσο πονηρή πορεία ώστε ο Θεός να μην τον θυμηθεί στην ανάσταση. Τα σημάδια του επικείμενου θανάτου φαίνονται από τους λυπητερούς ήχους και τους στεναγμούς παραπόνων που βγαίνουν από τις πόρτες του στόματος των ηλικιωμένων.

17. Πώς αφαιρείται «το ασημένιο σχοινί», και τι μπορεί να αντιπροσωπεύει «η χρυσή κούπα»;

¹⁷ Προτρεπόμαστε να θυμόμαστε τον Δημιουργό μας «προτού αφαιρεθεί το ασημένιο σχοινί και συντριφτεί η χρυσή κούπα και σπάσει η στάμνα στην πηγή και συντριφτεί ο υδροτροχός της στέρνας». (Εκκλησιαστής 12:6) Το «ασημένιο σχοινί» μπορεί να είναι ο νωτιαίος μυελός. Ο θάνατος είναι βέβαιος όταν υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά αυτή η θαυμαστή οδός με την οποία μεταφέρονται οι διεγέρσεις στον εγκέφαλο. Η «χρυσή κούπα» μπορεί να υποδηλώνει τον εγκέφαλο, μέσα στο όμοιο με κούπα κρανίο, με τον οποίο συνδέεται ο νωτιαίος μυελός. Η λέξη «χρυσή» δείχνει την πολυτιμότητα του εγκεφάλου, η καταστροφή του οποίου σημαίνει θάνατο.

18. Ποια είναι η συμβολική «στάμνα στην πηγή», και τι συμβαίνει όταν σπάει;

¹⁸ «Η στάμνα στην πηγή» είναι η καρδιά, η οποία δέχεται το αίμα που κυλάει και το ξαναστέλνει για να κυκλοφορήσει σε όλο το σώμα. Κατά το θάνατο, η καρδιά γίνεται σαν σπασμένη στάμνα που συντρίβεται στην πηγή εφόσον δεν μπορεί πλέον να δέχεται, να κρατάει και να προωθεί το αίμα, το οποίο είναι ζωτικό για τη συντήρηση και την αναζωογόνηση του σώματος. Ο “συντριμμένος υδροτροχός της στέρνας” παύει να γυρίζει, σταματώντας την κυκλοφορία του αίματος που συντηρεί τη ζωή. Έτσι, ο Ιεχωβά αποκάλυψε την κυκλοφορία του αίματος στον Σολομώντα πολύ καιρό προτού το καταδείξει αυτό ο γιατρός του 17ου αιώνα Γουίλιαμ Χάρβεϊ.

19. Πώς εφαρμόζονται τα λόγια του εδαφίου Εκκλησιαστής 12:7 κατά το θάνατο;

¹⁹ Ο συναθροιστής πρόσθεσε: «Τότε το χώμα επιστρέφει στη γη, όπως ήταν, και το πνεύμα επιστρέφει στον αληθινό Θεό ο οποίος το έδωσε». (Εκκλησιαστής 12:7) Με τον “υδροτροχό” συντριμμένο, το ανθρώπινο σώμα, το οποίο αρχικά φτιάχτηκε από χώμα της γης, επιστρέφει στο χώμα. (Γένεση 2:7· 3:19) Η ψυχή πεθαίνει επειδή το πνεύμα, δηλαδή η δύναμη της ζωής, το οποίο δίνει ο Θεός επιστρέφει στον Δημιουργό μας και παραμένει σε αυτόν.—Ιεζεκιήλ 18:4, 20· Ιακώβου 2:26.

Ποιο Είναι το Μέλλον Εκείνων που Θυμούνται;

20. Τι ζητούσε ο Μωυσής όταν απηύθυνε την προσευχή που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Ψαλμός 90:12;

²⁰ Ο Σολομών έδειξε πολύ αποτελεσματικά πόσο σημαντικό είναι να θυμόμαστε τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας. Βεβαίως, μια συγκριτικά σύντομη και ταραχώδης ζωή δεν είναι το παν που υπάρχει για όσους έχουν κατά νου τον Ιεχωβά και κάνουν ολόκαρδα το θέλημά του. Είτε είναι νέοι είτε ηλικιωμένοι, έχουν την ίδια στάση με τον Μωυσή, ο οποίος προσευχήθηκε: «Δείξε μας πώς να μετράμε τις ημέρες μας έτσι ώστε να αποκτήσουμε καρδιά σοφίας». Ο ταπεινός προφήτης του Θεού επιθυμούσε ένθερμα να δείξει, δηλαδή να διδάξει, ο Ιεχωβά στον ίδιο και στο λαό τού Ισραήλ πώς να ενεργούν με σοφία αξιολογώντας “τις ημέρες των χρόνων τους” και χρησιμοποιώντας τες με τρόπο επιδοκιμασμένο από τον Θεό.—Ψαλμός 90:10, 12.

21. Για να μετράμε τις ημέρες μας προς δόξα του Ιεχωβά, τι πρέπει να κάνουμε;

²¹ Ιδιαίτερα οι Χριστιανοί νέοι πρέπει να είναι αποφασισμένοι να δίνουν προσοχή στη συμβουλή του συναθροιστή να έχουν κατά νου τον Δημιουργό. Τι έξοχες ευκαιρίες τούς δίνονται για να αποδίδουν ιερή υπηρεσία στον Θεό! Ανεξάρτητα από την ηλικία μας, όμως, αν μάθουμε να μετράμε τις ημέρες μας προς δόξα του Ιεχωβά σε αυτόν τον «καιρό του τέλους», μπορεί να είμαστε σε θέση να τις μετράμε για πάντα. (Δανιήλ 12:4· Ιωάννης 17:3) Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει βεβαίως να θυμόμαστε τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας. Πρέπει επίσης να εκπληρώνουμε όλη την υποχρέωσή μας προς τον Θεό.

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί προτρέπονται οι νέοι να θυμούνται τον Δημιουργό τους;

◻ Ποια είναι μερικά Γραφικά παραδείγματα ατόμων που θυμούνταν τον Μεγαλειώδη Δημιουργό τους;

◻ Ποιες είναι μερικές συνέπειες των γηρατειών τις οποίες περιέγραψε ο Σολομών;

◻ Ποιο μέλλον υπάρχει για όσους έχουν κατά νου τον Ιεχωβά;

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Ο Δαβίδ, το αιχμάλωτο κορίτσι από τον Ισραήλ, η Άννα και ο Συμεών θυμούνταν τον Ιεχωβά

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Οι ηλικιωμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποδίδουν χαρωπά ιερή υπηρεσία στον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας