«Θα Βαδίσω Γύρω από το Θυσιαστήριό σου, Ιεχωβά»
«ΘΑ ΠΛΥΝΩ με αθωότητα τα χέρια μου και θα βαδίσω γύρω από το θυσιαστήριό σου, Ιεχωβά». (Ψαλμός 26:6) Με αυτά τα λόγια ο Βασιλιάς Δαβίδ της αρχαιότητας διακήρυξε την αφοσίωσή του στον Ιεχωβά. Γιατί, όμως, θα “βάδιζε γύρω” από το θυσιαστήριο του Ιεχωβά, και με ποια έννοια;
Για τον Δαβίδ, το κέντρο της λατρείας του Ιεχωβά ήταν η σκηνή με το χάλκινο θυσιαστήριο των θυσιών, η οποία στη διάρκεια της βασιλείας του βρισκόταν στη Γαβαών, βόρεια της Ιερουσαλήμ. (1 Βασιλέων 3:4) Το θυσιαστήριο ήταν τετράγωνο με πλευρά περίπου 2,2 μέτρα μόνο, πολύ μικρότερο από το μεγαλοπρεπές θυσιαστήριο το οποίο θα ανεγειρόταν στην αυλή του ναού του Σολομώντα.a Ωστόσο, ο Δαβίδ έβρισκε μεγάλη ευχαρίστηση στη σκηνή με το θυσιαστήριό της, η οποία ήταν το κέντρο της αγνής λατρείας στον Ισραήλ.—Ψαλμός 26:8.
Τα ολοκαυτώματα, οι θυσίες συμμετοχής και οι προσφορές για ενοχή γίνονταν στο θυσιαστήριο, και η ετήσια Ημέρα της Εξιλέωσης χαρακτηριζόταν από θυσίες που προσφέρονταν για χάρη του έθνους. Το θυσιαστήριο και οι θυσίες του έχουν σημασία για τους Χριστιανούς σήμερα. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι το θυσιαστήριο αντιπροσώπευε το θέλημα του Θεού, σύμφωνα με το οποίο Εκείνος δέχτηκε μια κατάλληλη θυσία για την απολύτρωση της ανθρωπότητας. Ο Παύλος είπε: «Με το προαναφερμένο “θέλημα” έχουμε αγιαστεί μέσω της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού μία φορά για πάντα».—Εβραίους 10:5-10.
Όταν επρόκειτο να διακονήσουν στο θυσιαστήριο, οι ιερείς σύμφωνα με το έθιμο έπλεναν τα χέρια τους με νερό για να καθαρίζονται. Κατάλληλα λοιπόν, ο Βασιλιάς Δαβίδ έπλυνε τα χέρια του «με αθωότητα» προτού “βαδίσει γύρω από το θυσιαστήριο”. Ενεργούσε «με ακεραιότητα καρδιάς και με ευθύτητα». (1 Βασιλέων 9:4) Αν δεν είχε πλύνει τα χέρια του με αυτόν τον τρόπο, η λατρεία του—“το βάδισμά του γύρω από το θυσιαστήριο”—δεν θα είχε γίνει αποδεκτή. Φυσικά, ο Δαβίδ δεν ήταν Λευίτης και δεν είχε το προνόμιο να εκτελεί ιερατική υπηρεσία στο θυσιαστήριο. Αν και ήταν βασιλιάς, δεν του επιτρεπόταν ούτε καν να μπει στην αυλή της σκηνής. Ωστόσο, ως πιστός Ισραηλίτης, υπάκουε στο Μωσαϊκό Νόμο και έφερνε τακτικά τις προσφορές του για να τοποθετηθούν πάνω στο θυσιαστήριο. Βάδιζε γύρω από το θυσιαστήριο με την έννοια ότι επικέντρωνε τη ζωή του στην αγνή λατρεία.
Μπορούμε εμείς σήμερα να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Δαβίδ; Ναι. Και εμείς επίσης μπορούμε να πλένουμε τα χέρια μας με αθωότητα και να βαδίζουμε γύρω από το θυσιαστήριο του Θεού αν ασκούμε πίστη στη θυσία του Ιησού και αν, “αθώοι στα χέρια και καθαροί στην καρδιά”, υπηρετούμε ολόκαρδα τον Ιεχωβά.—Ψαλμός 24:4.
[Υποσημείωση]
a Εκείνο το θυσιαστήριο ήταν τετράγωνο με πλευρά περίπου 9 μέτρα.
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Το θυσιαστήριο εξεικόνιζε το θέλημα του Ιεχωβά, μέσω του οποίου δέχεται μια κατάλληλη θυσία για την απολύτρωση της ανθρωπότητας