Ο Ιηού Μάχεται Υπέρ της Αγνής Λατρείας

Ο ΙΗΟΥ ήταν υπέρμαχος της αγνής λατρείας. Στο ρόλο του αυτόν υπήρξε δυναμικός, γρήγορος, ασυμβίβαστος, ζηλωτής και θαρραλέος. Εκδήλωσε ιδιότητες τις οποίες χρειάζεται να μιμούμαστε και εμείς.

Ο Ιηού έλαβε μια αποστολή σε εποχή που το έθνος του Ισραήλ βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση. Η χώρα υπόκειτο στη φθοροποιά επιρροή της Ιεζάβελ, της χήρας του Αχαάβ και μητέρας του τότε βασιλιά, του Ιωράμ. Η Ιεζάβελ προώθησε τη λατρεία του Βάαλ σε βάρος της λατρείας του Ιεχωβά, σκότωσε τους προφήτες του Θεού και διέφθειρε το λαό με τις «πορνείες» και τις «μαγγανείες» της. (2 Βασ. 9:22· 1 Βασ. 18:4, 13) Ο Ιεχωβά αποφάσισε την εξολόθρευση ολόκληρου του οίκου του Αχαάβ, συμπεριλαμβανομένου του Ιωράμ και της Ιεζάβελ. Ο Ιηού θα πρωτοστατούσε σε αυτό το έργο.

Στην αρχή, οι Γραφές παρουσιάζουν τον Ιηού να βρίσκεται μαζί με στρατιωτικούς αρχηγούς ενώ οι Ισραηλίτες διεξήγαν πόλεμο με τους Συρίους στη Ραμώθ-γαλαάδ. Ο Ιηού ήταν υψηλόβαθμος αξιωματικός, αν όχι ο διοικητής του στρατεύματος του Ισραήλ. Ο προφήτης Ελισαιέ έστειλε έναν από τους γιους των προφητών για να χρίσει τον Ιηού ως βασιλιά και να του δώσει την εντολή να θανατώσει κάθε αρσενικό από τον αποστατικό οίκο του Αχαάβ.​—2 Βασ. 8:28· 9:1-10.

Όταν οι άλλοι αξιωματικοί ρώτησαν τον Ιηού ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της επίσκεψης, εκείνος δεν ήθελε να τον αποκαλύψει. Αλλά επειδή τον πίεσαν, τους είπε την αλήθεια, και τότε μαζί με τους συντρόφους του άρχισε να οργανώνει συνωμοσία εναντίον του Ιωράμ. (2 Βασ. 9:11-14) Πιθανότατα, η πολιτική του βασιλικού οίκου και η επιρροή της Ιεζάβελ είχαν προκαλέσει υποβόσκουσα δυσαρέσκεια και αντίδραση. Όπως και αν είχαν τα πράγματα, ο Ιηού μελέτησε προσεκτικά το ζήτημα για να δει πώς θα μπορούσε να φέρει σε πέρας την αποστολή του με τον καλύτερο τρόπο.

Ο Βασιλιάς Ιωράμ είχε τραυματιστεί στη διάρκεια μιας μάχης και είχε αποσυρθεί στην Ιεζραέλ για να αναρρώσει. Ο Ιηού ήξερε ότι, για να πετύχει το σχέδιό του, δεν έπρεπε να μαθευτεί τίποτα στην Ιεζραέλ. «Μην αφήσετε κανέναν να βγει από την πόλη ώστε να διαφύγει και να πάει να δώσει αναφορά στην Ιεζραέλ», είπε ο Ιηού. (2 Βασ. 9:14, 15) Ίσως να ανέμενε κάποια τουλάχιστον αντίσταση από τις δυνάμεις που ήταν πιστές στον Ιωράμ, και ήθελε να αποκλείσει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

ΞΕΦΡΕΝΗ ΑΡΜΑΤΗΛΑΣΙΑ!

Για να έχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, ο Ιηού πήγε με το άρμα του από τη Ραμώθ-γαλαάδ στην Ιεζραέλ, καλύπτοντας μια απόσταση 72 χιλιομέτρων. Καθώς πλησίαζε με μεγάλη ταχύτητα στον προορισμό του, κάποιος φρουρός είδε από τον πύργο «το πλήθος των αντρών του Ιηού που κάλπαζαν». (2 Βασ. 9:17) Είναι πολύ πιθανό ότι ο Ιηού πήρε μαζί του μια υπολογίσιμη δύναμη αντρών για να είναι βέβαιος ότι ο σκοπός του θα επιτευχθεί.

Ο φρουρός συμπέρανε ότι σε ένα από τα άρματα επέβαινε ο θαρραλέος Ιηού λόγω του ότι “οδηγούσε ξέφρενα”. (2 Βασ. 9:20) Αν ο Ιηού οδηγούσε ξέφρενα υπό φυσιολογικές συνθήκες, η βιασύνη του σε αυτή τη συγκεκριμένη αποστολή θα πρέπει να τον έκανε να οδηγεί το άρμα του μανιασμένα.

Αφού ο Ιηού αρνήθηκε να αποκαλύψει τις προθέσεις του σε δύο αγγελιοφόρους που στάλθηκαν σε αυτόν, συνάντησε κατόπιν τον ίδιο τον Βασιλιά Ιωράμ και το σύμμαχό του τον Οχοζία, βασιλιά του Ιούδα, που ο καθένας τους επέβαινε στο δικό του άρμα. Στην ερώτηση του Ιωράμ: «Ειρήνη, Ιηού;» εκείνος αντέτεινε: «Τι ειρήνη, ενόσω υπάρχουν οι πορνείες της Ιεζάβελ της μητέρας σου και οι πολλές μαγγανείες της;» Θορυβημένος από αυτή την απόκριση, ο Ιωράμ έκανε στροφή για να φύγει. Αλλά ο Ιηού αποδείχτηκε πολύ πιο γρήγορος! Παίρνοντας το τόξο του, κάρφωσε ένα βέλος στην καρδιά του Ιωράμ, και ο βασιλιάς σωριάστηκε νεκρός μέσα στο άρμα του. Αν και ο Οχοζίας κατάφερε να ξεφύγει, αργότερα ο Ιηού τον εντόπισε και διέταξε να σκοτώσουν και αυτόν.​—2 Βασ. 9:22-24, 27.

Το επόμενο μέλος του οίκου του Αχαάβ που έπρεπε να θανατωθεί ήταν η διεφθαρμένη Βασίλισσα Ιεζάβελ. Δικαίως την αποκάλεσε ο Ιηού “αυτή η καταραμένη”. Καθώς έμπαινε στην Ιεζραέλ, την είδε να κοιτάζει από ένα παράθυρο του ανακτόρου. Χωρίς να μασήσει τα λόγια του, διέταξε τους αυλικούς να ρίξουν την Ιεζάβελ από το παράθυρο και ποδοπάτησε με τα άλογά του αυτή την πονηρή γυναίκα που είχε διαφθείρει ολόκληρο τον Ισραήλ. Στη συνέχεια, ο Ιηού εξολόθρευσε δεκάδες άλλα μέλη από τον οίκο του ασεβούς Αχαάβ.​—2 Βασ. 9:30-34· 10:1-14.

Αν και η ιδέα της βίας δεν μας είναι ευχάριστη, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνη την εποχή ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε τους υπηρέτες του για να εκτελούν τις κρίσεις του. Οι Γραφές αναφέρουν: «Ήταν από τον Θεό το ότι η πτώση του Οχοζία επήλθε με τον ερχομό του στον Ιωράμ· όταν πήγε, βγήκε μαζί με τον Ιωράμ προς τον Ιηού, τον εγγονό του Νιμσί, τον οποίο είχε χρίσει ο Ιεχωβά για να εκκόψει τον οίκο του Αχαάβ». (2 Χρον. 22:7) Όταν ο Ιηού πέταξε το πτώμα του Ιωράμ από το άρμα, αναγνώρισε πως αυτή η ενέργεια αποτελούσε εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός να επιφέρει τιμωρία για το φόνο του Ναβουθέ από τον Αχαάβ. Επιπλέον, ο Ιηού είχε λάβει την εντολή να “πάρει εκδίκηση για το αίμα των υπηρετών” του Θεού το οποίο είχε χύσει η Ιεζάβελ.​—2 Βασ. 9:7, 25, 26· 1 Βασ. 21:17-19.

Σήμερα, κανένας υπηρέτης του Ιεχωβά δεν χρησιμοποιεί βία ενάντια στους πολέμιους της αγνής λατρείας. «Η εκδίκηση είναι δική μου», λέει ο Θεός. (Εβρ. 10:30) Ωστόσο, για να απαλλάξουν την εκκλησία από επιρροές που μπορεί να είναι φθοροποιές, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι ίσως χρειαστεί να ενεργήσουν με θάρρος σαν αυτό του Ιηού. (1 Κορ. 5:9-13) Όλα δε τα μέλη της εκκλησίας χρειάζεται να είναι αποφασισμένα να αποφεύγουν τη συναναστροφή με αποκομμένα άτομα.​—2 Ιωάν. 9-11.

Ο ΙΗΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΧΤΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Το κίνητρο που είχε ο Ιηού καθώς εκτελούσε την αποστολή του φαίνεται καθαρά από τα λόγια που είπε μετέπειτα στον πιστό Ιωναδάβ: «Έλα μαζί μου και δες ότι δεν ανέχομαι κανέναν ανταγωνισμό απέναντι στον Ιεχωβά». Ο Ιωναδάβ δέχτηκε την πρόσκληση, ανέβηκε στο άρμα του Ιηού και πήγε μαζί του στη Σαμάρεια. Εκεί, «ο Ιηού ενήργησε με πανουργία, με σκοπό να εξολοθρεύσει τους λάτρεις του Βάαλ».​—2 Βασ. 10:15-17, 19.

Ο Ιηού ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κάνει «μεγάλη θυσία» για τον Βάαλ. (2 Βασ. 10:18, 19) «Εδώ ο Ιηού κατέφυγε σε ένα έξυπνο λογοπαίγνιο», λέει κάποιος λόγιος. Μολονότι η λέξη την οποία χρησιμοποίησε «σημαίνει γενικά “θυσία”, έχει επίσης την έννοια της “σφαγής” αποστατών». Επειδή ο Ιηού δεν ήθελε να λείπει κανένας λάτρης του Βάαλ από αυτό το γεγονός, τους συγκέντρωσε όλους στον οίκο του Βάαλ και τους έβαλε να φορέσουν μια ξεχωριστή ενδυμασία. «Μόλις τελείωσε την προσφορά του ολοκαυτώματος», ο Ιηού διέταξε 80 οπλισμένους άντρες να σφαγιάσουν τους Βααλολάτρες. Κατόπιν έβαλε να γκρεμίσουν τον οίκο του Βάαλ και να τον καταστήσουν αποχωρητήριο, έναν τόπο ακατάλληλο για λατρεία.​—2 Βασ. 10:20-27.

Είναι αλήθεια ότι ο Ιηού έχυσε πολύ αίμα. Παρ’ όλα αυτά, οι Γραφές τον παρουσιάζουν ως θαρραλέο άντρα ο οποίος απελευθέρωσε τον Ισραήλ από την καταδυναστευτική εξουσία της Ιεζάβελ και της οικογένειάς της. Για να καταφέρει κάτι τέτοιο οποιοσδήποτε ηγέτης του Ισραήλ, έπρεπε να χαρακτηρίζεται από θάρρος, αποφασιστικότητα και ζήλο. «Ήταν ένα δύσκολο έργο το οποίο εκτελέστηκε χωρίς συμβιβασμούς και με κάθε επιμέλεια», επισημαίνει κάποιο Βιβλικό λεξικό. «Αν τα μέτρα ήταν λιγότερο δραστικά, πιθανότατα δεν θα κατάφερναν να ξεριζώσουν τη λατρεία του Βάαλ από τον Ισραήλ».

Μπορείτε βεβαίως να αντιληφθείτε ότι ορισμένες καταστάσεις τις οποίες βιώνουν οι Χριστιανοί σήμερα απαιτούν την εκδήλωση ιδιοτήτων παρόμοιων με αυτές που είχε ο Ιηού. Λόγου χάρη, πώς πρέπει να αντιδράσουμε αν αντιμετωπίσουμε τον πειρασμό να εμπλακούμε σε κάποια δραστηριότητα την οποία καταδικάζει ο Ιεχωβά; Πρέπει να απορρίψουμε τον πειρασμό γρήγορα, θαρραλέα και δυναμικά. Όταν περιλαμβάνεται η θεοσεβής μας αφοσίωση, δεν πρέπει να ανεχόμαστε κανέναν ανταγωνισμό απέναντι στον Ιεχωβά.

ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΤΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Το τέλος αυτής της ιστορίας περιέχει μια προειδοποίηση. Ο Ιηού “δεν απομακρύνθηκε από τα χρυσά μοσχάρια που υπήρχαν στη Βαιθήλ και στη Δαν”. (2 Βασ. 10:29) Πώς μπόρεσε να ανεχτεί την ειδωλολατρία ένα άτομο που επέδειξε τόσο μεγάλο ζήλο για την αγνή λατρεία;

Ο Ιηού ίσως πίστευε ότι, για να είναι το βασίλειο του Ισραήλ ανεξάρτητο από τον Ιούδα, έπρεπε να παραμείνουν τα δύο βασίλεια θρησκευτικώς διαιρεμένα. Έτσι λοιπόν, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι βασιλιάδες του Ισραήλ, προσπάθησε να διαιωνίσει αυτή τη διαίρεση διατηρώντας τη μοσχολατρία. Αλλά αυτό μαρτυρούσε έλλειψη πίστης στον Ιεχωβά, ο οποίος τον είχε καταστήσει βασιλιά.

Ο Ιεχωβά επαίνεσε τον Ιηού επειδή “ενήργησε καλά, πράττοντας το σωστό στα μάτια του Θεού”. Εντούτοις, ο Ιηού «δεν φρόντισε να περπατάει με όλη του την καρδιά σύμφωνα με το νόμο του Ιεχωβά, του Θεού του Ισραήλ». (2 Βασ. 10:30, 31) Έχοντας υπόψη όλα όσα έκανε νωρίτερα, ίσως το θεωρήσετε αυτό παράδοξο και λυπηρό. Ωστόσο, παρέχει ένα δίδαγμα για εμάς. Ποτέ δεν πρέπει να λαβαίνουμε ως δεδομένη τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Κάθε μέρα, χρειάζεται να ενισχύουμε την οσιότητά μας στον Θεό μελετώντας το Λόγο του, κάνοντας στοχασμούς γύρω από αυτόν και αναπέμποντας εγκάρδιες προσευχές προς τον ουράνιο Πατέρα μας. Ας κάνουμε, λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε για να περπατάμε σύμφωνα με το νόμο του Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά.​—1 Κορ. 10:12.

[Πλαίσιο στη σελίδα 4]

Ο Ιηού στην Κοσμική Ιστορία

Συχνά, οι κριτικοί αμφισβητούν την ιστορικότητα των προσώπων που αναφέρονται στις Γραφές. Υπάρχουν, λοιπόν, εξωβιβλικές μαρτυρίες σχετικά με τον Ιηού;

Τουλάχιστον τρεις επιγραφές από την αρχαία Ασσυρία αναφέρουν ονομαστικά αυτόν το βασιλιά του Ισραήλ. Μία από αυτές ισχυρίζεται ότι απεικονίζει τον Ιηού, ή ίσως κάποιον απεσταλμένο του, να υποκλίνεται ενώπιον του Ασσύριου Βασιλιά Σαλμανασάρ Γ΄ και να του προσφέρει φόρο υποτελείας. Το συνοδευτικό κείμενο λέει: «Ο φόρος υποτελείας του Ιηού (Ια-ού-α), γιου του Αμρί (Χου-ουμ-ρι)· έλαβα από αυτόν ασήμι, χρυσάφι, μια χρυσή κούπα-σαπλού, ένα χρυσό χοανοειδές αγγείο, χρυσά κύπελλα, χρυσά δοχεία, κασσίτερο, ένα βασιλικό σκήπτρο (και) ξύλινα πουρουχάτι [η σημασία της τελευταίας αυτής λέξης δεν είναι γνωστή]». Στην πραγματικότητα, ο Ιηού δεν ήταν “γιος του Αμρί”, αλλά αυτή η έκφραση χρησιμοποιούνταν για να προσδιορίσει τους βασιλιάδες του Ισραήλ που διαδέχθηκαν τον Αμρί, πιθανότατα λόγω της φήμης που είχε αυτός και επειδή είχε οικοδομήσει την πρωτεύουσα του Ισραήλ, τη Σαμάρεια.

Ο ισχυρισμός του Ασσύριου βασιλιά για το φόρο υποτελείας που υποτίθεται ότι κατέβαλε ο Ιηού δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Παρ’ όλα αυτά, αναφέρει τον Ιηού τρεις φορές​—σε μια στήλη, σε ένα άγαλμα του Σαλμανασάρ και στα ασσυριακά βασιλικά χρονικά. Αυτές οι μνείες δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας όσον αφορά την ιστορικότητα του συγκεκριμένου Βιβλικού προσώπου.