ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
της Σκοπιάς
Ελληνική
  • ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
  • ΕΚΔΟΣΕΙΣ
  • ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΙΣ
  • w15 1/3 σ. 12
  • Το Γνωρίζατε;

Δεν υπάρχει διαθέσιμο βίντεο για αυτή την επιλογή.

Λυπούμαστε, υπήρξε κάποιο σφάλμα στη φόρτωση του βίντεο.

  • Το Γνωρίζατε;
  • Η Σκοπιά Αναγγέλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά—2015
  • Παρόμοια Ύλη
  • Πολίτης, Υπηκοότητα
    Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2
  • Η Διεκδίκησις του Δικαιώματος του Ρωμαίου Πολίτου
    Ξύπνα!—1977
  • Λάβαν
    Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2
  • Ο Ιακώβ Εκτιμούσε τις Πνευματικές Αξίες
    Η Σκοπιά Αναγγέλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά—2003
Δείτε Περισσότερα
Η Σκοπιά Αναγγέλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά—2015
w15 1/3 σ. 12

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;

Γιατί ήταν η ρωμαϊκή υπηκοότητα πλεονέκτημα για τον απόστολο Παύλο;

Ο απόστολος Παύλος επικαλείται τον Καίσαρα

Ο Παύλος δήλωσε: «Τον Καίσαρα επικαλούμαι!»

Η ρωμαϊκή υπηκοότητα παρείχε συγκεκριμένα δικαιώματα και προνόμια στον κάτοχό της οπουδήποτε εντός της αυτοκρατορίας. Ο Ρωμαίος πολίτης υπόκειτο στο ρωμαϊκό δίκαιο και όχι στους νόμους των επαρχιακών πόλεων. Όταν του απευθυνόταν κάποια κατηγορία ίσως συναινούσε να δικαστεί σύμφωνα με τους τοπικούς νόμους, αλλά διατηρούσε και το δικαίωμα να εξεταστεί από ρωμαϊκό δικαστήριο. Σε περίπτωση θανατικής ποινής είχε το δικαίωμα να επικαλεστεί τον αυτοκράτορα.

Γι’ αυτό ο Κικέρων, Ρωμαίος πολιτικός του πρώτου αιώνα Π.Κ.Χ., είπε: «Είναι εγκληματίας όποιος δένει Ρωμαίο πολίτη, μοχθηρός όποιος τον μαστιγώνει και όποιος τον θανατώνει είναι σχεδόν δολοφόνος του ίδιου του τού πατέρα ή κάποιου στενού συγγενή του».

Ο απόστολος Παύλος κήρυξε ευρέως σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Χρησιμοποίησε τα δικαιώματά του ως Ρωμαίος πολίτης σε τρεις καταγραμμένες περιπτώσεις: (1) Πληροφόρησε τους διοικητές στους Φιλίππους ότι χτυπώντας τον είχαν παραβιάσει τα δικαιώματά του. (2) Αποκάλυψε την ιδιότητά του για να αποφύγει το μαστίγωμα στην Ιερουσαλήμ. (3) Επικαλέστηκε τον Καίσαρα, τον αυτοκράτορα της Ρώμης, ώστε εκείνος να εξετάσει την υπόθεσή του.​—Πράξεις 16:37-39· 22:25-28· 25:10-12.

Πώς αμείβονταν οι ποιμένες στους Βιβλικούς χρόνους;

Αρχαίο συμβόλαιο για αγορά αιγοπροβάτων

Συμβόλαιο σε σφηνοειδή γραφή για την αγορά αιγοπροβάτων, περίπου 2050 Π.Κ.Χ.

Ο πατριάρχης Ιακώβ ποίμαινε τα κοπάδια του θείου του, του Λάβαν, επί 20 χρόνια. Εργάστηκε τα πρώτα 14 χρόνια για να παντρευτεί τις δύο κόρες του Λάβαν, και για τα υπόλοιπα 6 χρόνια εργασίας πήρε ζώα ως αντάλλαγμα. (Γένεση 30:25-33) «Τέτοιου είδους συμφωνίες, όπως αυτές ανάμεσα στον Λάβαν και στον Ιακώβ, ήταν πολύ κοινές στους αρχαίους συγγραφείς και στους αναγνώστες του Βιβλικού κειμένου», αναφέρει το περιοδικό Επιθεώρηση Βιβλικής Αρχαιολογίας (Biblical Archaeology Review).

Αρχαία συμβόλαια που ήρθαν στο φως στις πόλεις Νουζί και Λάρσα, καθώς και σε άλλες τοποθεσίες του σύγχρονου Ιράκ, είναι δείγματα τέτοιων συμφωνιών. Ένα συνηθισμένο συμβόλαιο ίσχυε από τη μια ετήσια κουρά μέχρι την επόμενη. Οι ποιμένες αναλάμβαναν την ευθύνη να φροντίζουν έναν συγκεκριμένο αριθμό ζώων, τα οποία ταξινομούνταν ανάλογα με την ηλικία τους και το φύλο τους. Τον επόμενο χρόνο, ο ιδιοκτήτης έπαιρνε μια καθορισμένη ποσότητα μαλλιού, γαλακτοκομικών προϊόντων, νεαρών ζώων, και ούτω καθεξής. Οποιοδήποτε πλεόνασμα ανήκε στον ποιμένα.

Η αύξηση του κοπαδιού εξαρτόταν από το πόσες προβατίνες είχε υπό την επίβλεψή του ο ποιμένας. Σε γενικές γραμμές, εκατό προβατίνες γεννούσαν περίπου 80 αρνιά. Ο ποιμένας έπρεπε να αντισταθμίσει τυχόν ελλείψεις ή απώλειες. Συνεπώς, είχε ισχυρό κίνητρο να φροντίζει με τον καλύτερο τρόπο τα ζώα που είχε υπό την επίβλεψή του.

    Ελληνικές Εκδόσεις (1950–2020)
    Αποσύνδεση
    Σύνδεση
    • Ελληνική
    • Προτιμήσεις
    • Copyright © 2019 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Όροι Χρήσης
    • Πολιτική Απορρήτου
    • JW.ORG
    • Σύνδεση