«Καθαροί από του Αίματος Πάντων»

ΣΤΗ Μίλητο, της δυτικής ακτής της Μικράς Ασίας, ο απόστολος Παύλος συνήντησε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου. Στα αποχαιρετιστήρια λόγια του σ’ αυτούς είπε: «Εγώ εξεύρω ότι πλέον δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπόν μου σεις πάντες, μεταξύ των οποίων διήλθον κηρύττων την βασιλείαν του Θεού. Όθεν μαρτύρομαι προς εσάς εν τη σήμερον ημέρα, ότι εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων· διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού».—Πράξ. 20:25-27.

Ο απόστολος Παύλος δεν εφοβείτο ότι απέτυχε στην αποστολή του να κηρύξη τ’ «αγαθά νέα της βασιλείας». Εγνώριζε ότι είχε χρησιμοποιήσει καλά τον χρόνον του, και στο να φροντίζη για τις προσωπικές του ανάγκες με το να εργάζεται με τα χέρια του, και στο να διδάσκη τους άλλους για το θέλημα του Θεού. Είχε πεποίθησι ότι αυτά που είχε κηρύξει προφορικώς και με το παράδειγμα θα κατήρτιζαν πλήρως τους άλλους για να υπηρετούν τον Ιεχωβά ως πιστοί μαθηταί του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αν κανείς εγκατέλειπε την αληθινή λατρεία, αυτό δεν μπορούσε να λογισθή σε βάρος του Παύλου. Το αίμα των θα ήταν ‘επί τας κεφαλάς των’.—Πράξ. 20:31-35.

Μπορούμε εμείς σήμερα να έχωμε την ίδια πεποίθησι; Ασφαλώς, εφ’ όσον εμείς, όπως ο Παύλος, κάνωμε το θέλημα του Θεού ολοψύχως. Φυσικά, είναι κατάλληλο κατάλληλο να εξακριβώνωμε αν δεν υστερούμε από κάποια ζωτική άποψι.

Σκεφθήτε την Υπηρεσία Σκαπανέως

Όπως κι ο Παύλος, πρέπει να έχωμε την επιθυμία να βοηθήσωμε όσο το δυνατόν περισσοτέρους να λάβουν επίγνωσι της αληθείας, και πρέπει ν’ αφαιρούμε τα εμπόδια που θα μπορούσαν να περιορίσουν τη δράσι μας στη διακονία. Μπορεί να κρίνετε λοιπόν εξυπηρετικό να μιλήσετε στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας για τη δυνατότητα ν’ ν’ αναλάβετε την υπηρεσία σκαπανέως. Τότε, επίσης, αν ωρισμένες περιστάσεις περιορίζουν προς το παρόν τη συμμετοχή σας στη διακονία του αγρού, θα μπορούσατε να διερωτηθήτε: Είμαι εγώ σε θέσι ν’ αλλάξω τις περιστάσεις μου, θα ήταν ευάρεστο στον Ιεχωβά, αν το έκανα αυτό; Θα μπορούσα ν’ αυξήσω τη μερίδα μου στην κήρυξι της Βασιλείας και τη μαθήτευσι κι ωστόσο να φροντίζω καλά για τις άλλες Γραφικές μου ευθύνες; Θα μπορούσα να εγγραφώ ως προσωρινός ή ως τακτικός σκαπανεύς;

Αν ήταν δυνατόν, θα θέλατε βέβαια να το κάμετε αυτό. Προδήλως, ένας αφιερωμένος, βαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά δεν θα μπορούσε να έχη μια εντελώς καθαρή συνείδησι αν ήξερε ότι θα μπορούσε να κάμη πολύ περισσότερα στη διάδοσι των αγαθών νέων αλλ’ αναχαιτίζεται προς τούτο. Θα ήταν δύσκολο να πη, «Εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων», αν χρησιμοποιούσε με αδιαφορία τον χρόνο του σε άσκοπες επιδιώξεις, χρόνο τον οποίο θα μπορούσε να δαπανήση βοηθώντας τους άλλους ν’ αποκτήσουν επίγνωσι του ζωοπαρόχου λόγου του Θεού.

Φυσικά, δεν μπορούν όλοι είναι σκαπανείς, και κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται τον εαυτό του κατώτερο επειδή οι περιστάσεις του το κάνουν αυτό αδύνατο. Ο Ιεχωβά Θεός κι ο Υιός του ευαρεστούνται με την ολόψυχη υπηρεσία όλων των αληθινών Χριστιανών.

Κατά καιρούς όμως, μπορεί να νομίζωμε ότι κάτι είναι αδύνατο για μας κι αργότερα, διαπιστώνομε ότι μπορούσε να το κάνωμε. Γι’ αυτό μπορούμε να επωφεληθούμε από το παράδειγμα των άλλων. Ό,τι έκαμαν αυτοί μπορεί να μας βοηθήση να διακρίνωμε πώς θα μπορούσαμε να μεγαλώσωμε τη συμμετοχή μας στο έργο της κηρύξεως της Βασιλείας και της μαθητεύσεως.

Λαμβάνοντας υπ’ όψι τις πείρες εκείνων που έχουν αναλάβει την υπηρεσία σκαπανέως, σκεφθήτε τις δικές σας περιστάσεις και καθορίστε αν θα μπορούσατε να ενωθήτε μαζί τους.

Οικοκυρές και Μητέρες Υπηρετούν ως Σκαπανείς

Μήπως είσθε οικοκυρά; Μήπως είσθε μητέρα; Πολλές αδελφές που υπηρετούν ως τακτικοί ή ως προσωρινοί σκαπανείς είναι. Πώς το επιτυγχάνουν;

Μια αδελφή από τη Χαβάη αφηγείται πώς μπορεί να κάνη έργο σκαπανέως μολονότι έχει τρία παιδιά κι έναν άπιστο άνδρα: «Κάθε παιδί αναλαμβάνει να φροντίση για τις μικροδουλειές του μετά το σχολείο. Εγώ φροντίζω να είμαι στο σπίτι τουλάχιστον μια ώρα πριν σχολάσουν τα παιδιά. Αν δεν προφθάσω να είμαι στο σπίτι προτού επιστρέψουν τα παιδιά από το σχολείο, φροντίζω να μένουν με τη γιαγιά τους ώσπου να έλθω και να τα πάρω μετά την υπηρεσία του αγρού.

Μια άλλη μητέρα που υπηρετεί ως σκαπανεύς στη Χαβάη, λέγει: Είμαι σκαπανεύς, σύζυγος και μητέρα, πράγμα που απαιτεί πολλές προσαρμογές και συνεργασία όλων των μελών της οικογενείας. Δαπανώ χρόνον στην υπηρεσία του αγρού, πέντε μέρες την εβδομάδα. Τη Δευτέρα φροντίζω για τα οικογενειακά, και τα βράδυα επιδίδομαι σε προσωπική μελέτη κι επικοινωνία με την οικογένειά μου. Επειδή ήμουν σκαπανεύς όταν τα παιδιά μου ήσαν μικρά, αυτό προφανώς επηρέασε κι αυτά να κάμουν το έργο σκαπανέως σκοπό της ζωής των. Ενώ έκανα έργο σκαπανέως, είχα καλές ευκαιρίες να παίρνω τα παιδιά μου στην υπηρεσία του αγρού πιο συχνά, κι αυτό ενίσχυσε την πνευματικότητά τους. Επίσης, οι σχέσεις μας ως γονέως και τέκνου πολύ βελτιώθηκε με το να φροντίζω προσωπικά γι’ αυτά και να τα έχω μαζί μου στην υπηρεσία. Το να υπηρετώ ως σκαπανεύς υπήρξε μια προστασία γι’ μένα, διότι μ’ εβοήθησε να απαλλαγώ από ιδιοτελείς φιλοδοξίες».

Η επομένη έκθεσις προέρχεται από το Τμήμα Ιαπωνίας: «Πολλοί από τους σκαπανείς στην Ιαπωνία είναι οικοκυρές. Μ’ έναν καλό προγραμματισμό, δεν έχουν μεγάλη δυσκολία να διατηρούν καθαρές τις απλές κατοικίες των. Δαπανούν πολύν χρόνο στην υπηρεσία του αγρού την ώρα που τα παιδιά των είναι στο σχολείο. Μια σκαπανεύς αδελφή πηγαίνει στο έργον έχοντας μαζί της τα τριετή δίδυμα αγόρια της, ένα στο κάθε χέρι. Μια άλλη κάνει έργο σκαπανέως με το ποδήλατο, με το ένα παιδί της στην μπροστινή θέσι και το άλλο στο πίσω μέρος. Μητέρες με παιδιά σχολικής ηλικίας συχνά φροντίζουν να φθάνουν στο σπίτι ακριβώς την ώρα που έρχονται και τα παιδιά των, ή έρχονται στο σπίτι τους εκείνοι με τους οποίους μελετούν τη Γραφή εκείνη την ώρα, ή παίρνουν μαζί τους τα παιδιά όταν πηγαίνουν στις συμμελέτες. Μπορεί να έχουν κι ένα παιδί στο σπίτι όπου γίνεται η συμμελέτη. Σ’ αυτή την περίπτωσι, το παιδί της σκαπανέως μπορεί να κάνη συμμελέτη με το άλλο παιδί».

Ο επίσκοπος του Τμήματος της Κορέας γράφει ότι οι οικοκυρές είναι μεταξύ των πιο αποδοτικών σκαπανέων της χώρας αυτής. Συνήθως έχουν περισσότερες Γραφικές μελέτες από τους άλλους τακτικούς σκαπανείς. Ο επίσκοπος του τμήματος, σχολιάζοντας τις γενικές περιστάσεις αυτών των οικοκυρών γράφει:

«Οι περισσότερες κατοικίες των Κορεατών αδελφών είναι πολύ απλές, με ένα μόνο ή δύο δωμάτια. Αυτό σημαίνει λιγώτερη οικιακή εργασία. Εν τούτοις χωρίς σύγχρονα μέσα οικιακής χρήσεως, οι αδελφές πρέπει να δαπανήσουν περισσότερο χρόνο στο μαγείρεμα και στα ψώνια μια ή δυο φορές την ημέρα. Σχεδόν καμμιά από τις αδελφές δεν έχει πλυντήριο. Ξυπνούν νωρίς και κάνουν τα οικιακά τους καθήκοντα ώστε να βρίσκωνται στην υπηρεσία του αγρού στις 9 π.μ. Είναι στο έργον την ώρα που οι λοιποί της οικογενείας είναι στην εργασία των ή στο σχολείο.

Τι είν’ εκείνο που υποκινεί τόσες οικοκυρές και μητέρες ν’ αναλαμβάνουν υπηρεσία σκαπανέως και να βρίσκουν πραγματική χαρά σ’ αυτήν; Είναι τη αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό και μια ειλικρινής επιθυμία να βοηθήσουν τους άλλους να βρουν την οδό που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Οι προσπάθειές των ευλογήθηκαν πλούσια. Υποκινεί και σας η ίδια αγάπη να θέλετε να κάμετε ό,τι μπορείτε για να κηρύξετε τ’ «αγαθά νέα»; Κι αν ακόμη οι περιστάσεις δεν σας επιτρέπουν να είσθε τακτικός σκαπανεύς, μήπως θα μπορούσατε να συμμετέχετε στη χαρά τους ως προσωρινός σκαπανεύς; Σας ωθεί η καρδιά σας να θέλετε να το κάμετε αυτό από ενδιαφέρον για τους ανθρώπους του τόπου σας;

Μια αδελφή από την Πορτογαλία, όπου το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι απαγορευμένο λέγει τι υπεκίνησε ν’ αναλάβη υπηρεσία προσωρινού σκαπανέως: «Σε μια συνέλευσι περιοχής παρακολούθησα τη συνάθροισι των ενδιαφερομένων για υπηρεσία σκαπανέως. Τα σχόλια του επισκόπου περιφερείας αληθινά μ’ έκαμαν να σκεφθώ. Είπε: ‘Όταν πραγματικά αγαπάτε κάποιον, δεν κάνετε ευχαρίστως κάτι για να το δείξετε αυτό; Πώς δείχνομε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά; Ίσως να μπορούμε πληρέστερα να το κάνωμε αυτό υπηρετώντας ως προσωρινοί σκαπανείς’. Επειδή ήθελα πάντοτε να κάνω αυτό το έργο, απεφάσισα να μιλήσω στον σύζυγό μου γι’ αυτό. Μολονότι έχω τρία μικρά παιδιά, ηλικίας τριών, πέντε κι επτά ετών, καταρτίσαμε ένα πρόγραμμα ώστε η μητέρα μου, που κατοικεί μαζί μας, να φροντίζη για τα μικρά στη διάρκεια ενός μηνός. Μολονότι είμεθα μια οικογένεια με περιωρισμένα οικονομικά μέσα, καταλήξαμε στη σκέψι ότι η δεκαπενταετής αδελφή μου κι εγώ, μαζί με μια άλλη πιο ηλικιωμένη αδελφή της εκκλησίας, θα μπορούσαμε να υπηρετήσωμε ως προσωρινοί σκαπανείς επί ένα μήνα σε μεμονωμένο τομέα, διότι ένα ανδρόγυνο ενδιαφερομένων με τους οποίους έκανα συμμελέτη, μετώκησαν σ’ εκείνον τον τομέα και μας προσέφερε καταλύματα.»

Ανταμείφθηκαν οι προσπάθειες αυτής της αδελφής κι εκείνων που έκαμαν μαζί της έργο προσωρινού σκαπανέως; Αυτή συνεχίζει: «Τι θαυμάσιο χρόνο απολαύσαμε! Μπορείτε να φαντασθήτε τη χαρά μας να έρχωνται οι άνθρωποι και να μας ζητούν στο σπίτι που μέναμε, λέγοντας: ‘Σας έφερα αυτούς τους γείτονές μου ν’ ακούσουν αυτά που μου είπατε, επειδή δεν ήσαν στο σπίτι όταν ήλθατε χθες’; Στη διάρκεια του μηνός εκείνου της υπηρεσίας προσωρινού σκαπανέως, μιλήσαμε σε εκατοντάδες ανθρώπους, ακόμη και στους δρόμους για τις θαυμαστές ευλογίες της βασιλείας του Θεού. Είχαμε το προνόμιο ν’ αρχίσωμε εννέα Γραφικές μελέτες στη διάρκεια αυτού του χρόνου. Πριν από λίγες μέρες είχα το ευτύχημα να λάβω μια επιστολή από μια από τις κυρίες με τις οποίες άρχισα συμμελέτη. Η επιστολή λέγει εν μέρει τα εξής: «Αγαπητή μου φίλη, όσο περισσότερο μαθαίνω από τον λόγο του Θεού, τόσο περισσότερο ευχαριστώ τον Θεό που σ’ έστειλε στο σπίτι μου. Κάθε μέρα ο σύζυγός μου διαβάζει λίγο από τα βιβλία που αφήσατε κι ενδιαφέρεται πολύ να γνωρίση περισσότερα πράγματα για τους σκοπούς του Θεού.»

Η Οικογενειακή Συνεργασία Βοηθεί

Όπως και στη περίπτωσι της Πορτογαλίδος αυτής αδελφής που βοηθήθηκε να υπηρετήση ως προσωρινή σκαπανεύς λόγω της προθυμίας της μητέρας της να φροντίση για τα παιδιά της για ένα μήνα, έτσι και πολλοί άλλοι μπόρεσαν να γίνουν σκαπανείς με τη βοήθεια της οικογενειακής συνεργασίας.

Στις Φιλιππίνες Νήσους πολλοί αδελφοί ασχολούνται σε αγροτικές εργασίες. Όταν το φύτεμα και η συγκομιδή είναι εν προόδω, είναι πολύ απασχολημένοι. Αλλ’ όταν τελειώση αυτή η εργασία, πολλοί μετέχουν στο έργο προσωρινού σκαπανέως. Ένας Επίσκοπος αναφέρει ότι τα μέλη των οικογενειών αναλαμβάνουν αυτό το έργον εκ περιτροπής. Εξετάσατε σεις ποτέ τι θα μπορούσατε να κάμετε για να βοηθήσετε διάφορα μέλη της οικογενείας σας να γίνουν προσωρινοί σκαπανείς σε διάφορες εποχές του έτους;

Ένας από τους λόγους για τους οποίους υπάρχουν πολλοί σκαπανείς στην Κορέα εν συγκρίσει με τον αριθμό των ευαγγελιζομένων είναι η οικογενειακή συνεργασία. Ο επίσκοπος Τμήματος παρατηρεί: «Πολλές οικογενειακές ομάδες συνεργάζονται ώστε ένα ή περισσότερα μέλη της οικογενείας να μπορούν να είναι σκαπανείς. Πολλοί Κορεάται νυμφεύονται και δημιουργούν οικογένειες. Σπάνια βλέπει κανείς κάποιον να προτιμά να μείνη εργένης. Ωστόσο, μετά τον γάμο και την έναρξι οικογενείας, το ανδρόγυνο συχνά προσπαθεί να τακτοποιήση έτσι τα πράγματα ώστε ο ένας απ’ αυτούς να μπορέση να γίνη σκαπανεύς. Αυτό γίνεται συχνότερα όταν το ανδρόγυνο εργάζεται σε κάποιο μικρό κατάστημα δικό τους, παρά όταν ο σύζηγος εργάζεται σε άλλον προϊστάμενο. Οι εργασίες σπανίζουν, κι όταν ένας εργάζεται σε άλλον προϊστάμενο, αυτό σημαίνει συνήθως δώδεκα ή περισσότερες ώρες εργασίας κάθε μέρα».

Σχετικά με την οικογενειακή συνεργασία, ένας αδελφός που υπηρετεί στην Πορτογαλία, γράφει: «Η σύζυγός μου κι εγώ ξυπνούμε κάθε πρωί ακολουθώντας το πρόγραμμα της οικογενείας Μπέθελ, και από τις 7 έως τις 9 π. μ. η σύζυγός μου κάνει πολλές από τις δουλειές του σπιτιού, μαγειρεύει και τα λοιπά. Και τα δύο παιδιά μας έχουν τα δικά τους τακτικά καθήκοντα, όπως να στρώνουν τα κρεββάτια τους, να τακτοποιούν το δωμάτιό τους και στις ώρες του φαγητού, ο ένας στρώνει το τραπέζι, ενώ ο άλλος κάνει τα περισσότερα ψώνια. Πολλές φορές στη διάρκεια της σκαπανικής μας σταδιοδρομίας μάς προσεφέρθησαν επικερδείς εργασίες, σχεδόν πάντοτε όταν αντιμετωπίζαμε κάποιο οικονομικό πρόβλημα. Μου είχαν προσφέρει εργασίες με εξαίρετο μισθό στην Ελβετία και στη Γαλλία. Προ ημερών ακριβώς ένας τοπικός κοσμηματοπώλης εζήτησε να με πάρη στην εργασία του μ’ ένα καλό μισθό. Ως οικογένεια είμεθα πολύ ευτυχείς με τα αναγκαία για τη ζωή κι ακολουθούμε ευχαρίστως την εξαίρετη συμβουλή που βρίσκεται στον Ματθαίον 6:19–21».

Πραγματικά, όταν τα διάφορα μέλη της οικογενείας μετέχουν στο βάρος της εργασίας αυτό αφήνει ελεύθερο πρόσθετη χρόνο, που επαρκεί για ένα τουλάχιστον μέλος της οικογενείας να μπορή να είναι σκαπανεύς. Δεν είναι αυτό ένα ευλογητό αποτέλεσμα της οικογενειακής συνεργασίας;

Μπορεί να Χρειασθούν Θυσίες

Συχνά εκείνοι που επιθυμούν να γίνουν σκαπανείς χρειάζονται κάτι περισσότερο από οικογενειακή συνεργασία. Μπορεί να χρειασθή επίσης ν’ αλλάξουν τις περιστάσεις των για να είναι ελεύθεροι για την υπηρεσία σκαπανέως. Ένας επίσκοπος στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας εγκατέλειψε μια ολοήμερη εργασία και ανέλαβε τη διανομή γάλακτος κατ’ οίκους, που άρχιζε από τις 5 π.μ. Έτσι έχει αρκετό χρόνο για να εργάζεται και να συντηρή τη σύζυγό του και το παιδί του, καθώς και για να κάνη έργο σκαπανέως στο υπόλοιπο της ημέρας. Η αρχινοσοκόμος του χειρουργείου του Νοσοκομείου Φουκουγιάμα μπόρεσε να αναλάβη ημιχρόνια νοσοκομειακή εργασία σε άλλο νοσοκομείο και να γίνη προσωρινή σκαπανεύς από τον καιρό του βαπτίσματός της ως τότε που θα έχη τα προσόντα για τακτική σκαπανεύς. Υπάρχουν και μερικοί νεαροί γιατροί που εργάζονται μια ή δύο μέρες στο νοσοκομείο για ν’ ανταποκριθούν στις υλικές των ανάγκες και διαθέτουν τον υπόλοιπο χρόνο τους στην υπηρεσία σκαπανέως. Μερικοί χημικοί επίσης χρησιμοποιούν τις επαγγελματικές των άδειες για να κάμουν μόνο λίγο ημιχρόνιο έργο και να διατηρηθούν στην υπηρεσία σκαπανέως. Άλλοι σκαπανείς κερδίζουν αρκετά χρήματα για να συντηρηθούν από εργασίες τις οποίες οι άνθρωποι κανονικά δεν θέλουν ν’ αναλάβουν, όπως είναι η διανομή εφημερίδων ενωρίς το πρωί, ο καθαρισμός σφαιριστηρίων και γραφείων. Ενίοτε δύο σκαπανείς αναλαμβάνουν μια ολοχρόνια εργασία μεταξύ των.

Στη Χαβάη, ένα ανδρόγυνο με δυο παιδιά επώλησε ένα ορνιθοτροφείο και μετεκόμισε σε άλλο νησί για να κάμη έργο σκαπανέως ενώ τα παιδιά των ήσαν μικρά. Εξέφρασαν τα αισθήματά των με αυτόν τον τρόπο: «Το έργο σκαπανέως ως παράδειγμα στα τέκνα μας ήταν η καλύτερη κληρονομία που θα μπορούσαμε να τους δώσωμε». Ο πατέρας ωδηγούσε ένα σχολικό αυτοκίνητο κι έκανε ημιχρόνια εργασία ξυλουργού για να συντηρήση οικονομικώς την οικογένεια, ενώ υπηρετούσε ως προεδρεύων επίσκοπος και ως τακτικός σκαπανεύς. Στους θερινούς μήνες τα παιδιά υπηρετούσαν ως προσωρινοί σκαπανείς με τους γονείς των.

Ένας άλλος αδελφός από τη Χαβάη γράφει: «Η εκτίμησίς μου για το έργο σκαπανέως αυξήθηκε όταν η σύζυγός μου και οι δύο γυιοι μου έγιναν σκαπανείς. Είχα μια καλή θέσι στην τηλεφωνική εταιρία πολλά χρόνια, και ύστερ’ από είκοσι χρόνια εργασίας στην εταιρία, απεφάσισα ν’ αποσυρθώ προόρως, ανέλαβα μια ημιχρόνια εργασία κι έκαμα αίτησι για υπηρεσία τακτικού σκαπανέως. Ο Ιεχωβά ευλόγησε πλούσια τις προσπάθειές μας στην ολοχρόνια υπηρεσία. Οι δύο γυιοι μου υπηρετούν τώρα στο Μπέθελ του Μπρούκλυν, κι εγώ απολαμβάνω τη συντροφιά της συζύγου μου στο έργον σκαπανέως.»

Ένα ανδρόγυνο στην Πορτογαλία με μια εννεάχρονη θυγατέρα έμαθε την αλήθεια και ήσαν τόσο ευγνώμονες στον Ιεχωβά ώστε έκαμαν σκοπό τους ν’ αναλάβουν υπηρεσία σκαπανέως. Αυτό όμως δεν θα ήταν εύκολο, διότι εκτός από τη θυγατέρα, έπρεπε να συντηρούνται και οι γονείς της συζύγου, καθώς και μια ογδοηκονταετής θεία των. Χωρίς να σπεύση ν’ αλάξη γνώμη, το ζεύγος υπελόγισε την αξία της ολικής περιουσίας των. Επειδή είχαν ένα διαμέρισμα, απεφάσισαν να το μετατρέψουν σε κεφάλαιο ενοικιάζοντάς το. Έτσι, η κατοικία των θα εγίνετο μια αφετηρία για υπηρεσία σκαπανέως μάλλον παρά ένα πρόσκομμα. Το ενοίκιο που θα ελάμβαναν θα βοηθούσε πολύ ν’ αντισταθμίσουν τα άλλα έξοδα. Επειδή είχαν κάποια περιουσία, απεφάσισαν τώρα να την πωλήσουν και να χρησιμοποιήσουν το εισόδημα για τα έξοδα του έργου σκαπανέως.

Μόλις είχαν συμπληρώσει τα σχέδιά των και η ξένη εταιρία όπου ειργάζετο ο σύζυγος τον επίεσε έντονα να συνεχίση την εργασία του, προσφέροντάς του και προαγωγή. Οι συγγενείς των επίσης τους πίεζαν, προσπαθώντας να φοβίσουν το ζεύγος για την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Εν τούτοις αυτοί ενέμειναν στην απόφασί τους. Μόλις τρία χρόνια μετά την αφιέρωσί των, απολαμβάνουν πολλές ευλογίες στην υπηρεσία ειδικού σκαπανέως. Το ζεύγος διεξάγει συνολικά τριάντα οικιακές Γραφικές μελέτες. Η σταθερότης των να θέσουν πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας τους εβοήθησε επίσης να υποκινήσουν εννέα μέλη της αμέσου οικογενείας των ν’ αφιερώσουν τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό.

Αληθινά, εκείνοι που εγκατέλειψαν υλικά πράγματα για ν’ αφοσιωθούν πληρέστερα στην προώθησι των συμφερόντων της Βασιλείας ως σκαπανείς, ευλογήθηκαν πλούσια. Ένας σύζυγος και μία σύζυγος, που εγκατέλειψαν και οι δύο πολύ επικερδείς εργασίες για να γίνουν σκαπανείς, είπαν τα εξής: «Τα περασμένα τέσσερα χρόνια μας υπήρξαν τα πιο ευτυχή, τα πιο ευλογητά και ικανοποιητικά χρόνια της ζωής μας, στην υπηρεσία του Ιεχωβά που είμεθα σκαπανείς. Δεν μετανοιώσαμε, διότι ευλογηθήκαμε πνευματικά και υλικά».

Αφού εξετάσετε τις δικές σας περιστάσεις, τι σκέπτεσθε; Είναι για σας το έργο σκαπανέως; Μπορείτε να προσαρμόσετε τις περιστάσεις σας και να περάσετε με λιγώτερα υλικά πράγματα; Θα ήταν δυνατόν να συνεργάζεσθε ως οικογένεια ώστε τουλάχιστον ένα μέλος να μπορούσε να είναι τακτικός σκαπανεύς; Ή, μήπως θα ήταν δυνατόν, με οικογενειακή συνεργασία, διάφορα μέλη της οικογενείας να μετέχουν εκ περιτροπής στην υπηρεσία προσωρινού σκαπανέως;

Αν, κατόπιν σκέψεως με προσευχή, βλέπετε τη δυνατότητα να ευρύνετε τη συμμετοχή σας στη διακονία του αγρού ως τακτικός ή προσωρινός σκαπανεύς, γιατί να μην ορίσετε μια μέρα ενάρξεως, να εργασθήτε γι’ αυτόν τον σκοπό;

Ως αφοσιωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού θέλομε βέβαια, να χρησιμοποιούμε τον χρόνο με σοφία σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες». Όταν είμεθα ολόψυχα αφοσιωμένοι στην υπηρεσία μας στον Ιεχωβά, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για την ευλογία του. Θα μπορούμε να λέμε, όπως ο απόστολος Παύλος, «Είμαι καθαρός από του αίματος πάντων».