1989 Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά

ΝΑ ΤΟΙ, έρχονται! Μπορείτε να τους δείτε! Η πρόσκληση διασαλπίζεται παγκόσμια, και ένα πλήθος ανθρώπων που διψούν για τη δικαιοσύνη βρίσκεται σε κίνηση. Τι τους ελκύει; Η δωρεάν παροχή ασυνήθιστου νερού. Όποιος θέλει μπορεί να πιει από αυτό το νερό και να ζήσει για πάντα! Ποιος το παρέχει; Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός προσφέρει στην ανθρωπότητα την ευκαιρία να πιει δωρεάν το νερό της ζωής.

Πριν από αιώνες, ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον απόστολο Ιωάννη να καταγράψει την ακόλουθη προφητική όραση σχετικά με τις μέρες μας: «Το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη· Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής».—Αποκ. 22:17.

Πόσοι θα δεχτούν την πρόσκληση; Η όραση του Ιωάννη που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Αποκάλυψις 7:9 πρέπει να πραγματοποιηθεί. Αυτός είδε ‘όχλο πολύ τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών’. Στη διάρκεια των δεκαετιών αυτού του 20ού αιώνα, το χρισμένο υπόλοιπο της τάξης της νύφης, με εμπιστοσύνη στην πλήρη εκπλήρωση της όρασης, δεν έχει σταματήσει ποτέ να λέει «Ελθέ». Έχει γίνει κάθε προσπάθεια για τη διάδοση του αγγέλματος σε όλα τα έθνη. Το αποτέλεσμα ήταν να ευλογήσει ο Ιεχωβά Θεός με θαυμάσιο τρόπο αυτό το μεγάλο έργο της πρόσκλησης ανθρώπων να αποκτήσουν αιώνια ζωή.

Ο ‘Πολύς Όχλος’ Απαντάει

Ενώ υπάρχουν λιγότερα από 9.000 μέλη της τάξης της νύφης του Κυρίου πάνω στη γη σήμερα, η χαρά τους έχει φτάσει στο κατακόρυφο καθώς έχουν ενωθεί μαζί τους πάνω από 3.500.000 μέλη του πολλού όχλου, οι οποίοι έχουν έρθει κι αυτοί για να λάβουν δωρεάν το νερό της ζωής. (Αποκ. 21:9) Ακόμη περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται στην πρόσκληση με ενθουσιασμό. Εκείνοι που ανήκουν στον πολύ όχλο λένε κι αυτοί «Ελθέ». Καθώς ο αριθμός τους αυξάνει, η παγκόσμια πρόσκληση «Ελθέ» ενισχύεται. Περισσότεροι άνθρωποι ακούνε. Στη συνέχεια, ανταποκρίνονται περισσότεροι ακροατές και λένε: «Ελθέ».

Πόσοι ακόμη θα ακούσουν και θα έρθουν; Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το πει. Ανεξάρτητα από τον τελικό αριθμό, η συγκίνηση επικρατεί ανάμεσα σ’ εκείνους που διακηρύττουν την πρόσκληση «Ελθέ» επειδή από κάθε γωνιά της γης καταφτάνουν ειδήσεις που δείχνουν ότι αυξανόμενα πλήθη εγκαταλείπουν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και συρρέουν στην οργάνωση του Ιεχωβά. Όλοι εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά σ’ αυτές τις έσχατες μέρες περιμένουν κάθε χρόνο με ανυπομονησία τις παγκόσμιες εκθέσεις για να μάθουν σχετικά με την αύξηση του διεθνούς αίνου που αποδίδεται στον Θεό. Οι ετήσιες εκθέσεις ενισχύουν τις καρδιές και τα χέρια εκείνων που εργάζονται στη διακονία αγρού καθώς αυτοί προσφέρουν ευχαριστίες και αίνο στον Ιεχωβά, ο οποίος αυξάνει την επίγεια οργάνωσή του.—1 Κορ. 3:6.

Εκείνοι που απηύθυναν την πρόσκληση στη διάρκεια του περασμένου υπηρεσιακού έτους κατέβαλαν πολλές προσπάθειες. Στο έργο κηρύγματος συμμετείχε ένα ανώτατο όριο 3.592.654 ευαγγελιζομένων της Βασιλείας και αναφέρθηκε ότι δαπανήθηκαν σ’ αυτή την υπέροχη δραστηριότητα ένα σύνολο 785.521.697 ωρών.

Τα πιστά άτομα που απευθύνουν την πρόσκληση διεξήγαγαν 3.237.160 οικιακές Γραφικές μελέτες εβδομαδιαία για να βοηθήσουν εκείνους που ακούνε να εκτιμήσουν τη θαυμάσια προμήθεια που έχει κάνει ο Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού για την αιώνια ευλογία τους. Εκτός από τις πολλές ώρες που διέθεσαν στο ευαγγελιστικό έργο, οι αδελφοί μας χρησιμοποίησαν γενναιόδωρα το χρόνο τους για να συναναστραφούν με τα ενδιαφερόμενα άτομα. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έφεραν με πιστότητα αυτά τα άτομα στις Χριστιανικές συναθροίσεις, όπως για παράδειγμα στην Ανάμνηση του θανάτου του Κυρίου, στην οποία παραβρέθηκαν 9.201.071 άτομα τον περασμένο Απρίλιο. Σ’ αυτή και στις άλλες συναθροίσεις, τα ενδιαφερόμενα άτομα μπόρεσαν να εξοικειωθούν με τις οργανωτικές διευθετήσεις των εκκλησιών. Τους δόθηκε η ευκαιρία να δουν από πρώτο χέρι πώς επηρεάζει το πνεύμα του Ιεχωβά εκείνους που τον υπηρετούν και πώς τους κάνει να εκδηλώνουν την έξοχη καρποφορία αυτού του πνεύματος. Η φιλική συναναστροφή που υπάρχει στις εκκλησίες σημαίνει πάρα πολλά για εκείνους που ανταποκρίνονται στην πρόσκληση.

Το υπηρεσιακό έτος 1988, βαφτίστηκαν 239.268 άτομα, συμβολίζοντας την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά Θεό. Την προηγούμενη χρονιά βαφτίστηκαν 230.843 άτομα. Η πρόσκληση «Ελθέ» συνεχίζει να διασαλπίζεται και αγγίζει την καρδιά και το νου εκατοντάδων χιλιάδων περισσότερων ατόμων από όσο ποτέ πριν. Το έργο επιταχύνεται. Πόσο συναρπαστικό είναι να παρατηρεί κανείς τον πολύ όχλο να αυξάνει! Ο Ιεχωβά, σε αρμονία με το λόγο του, «επιταχύνει τούτο κατά τον καιρόν αυτού».—Ησ. 60:22.

Η Ανταπόκριση Είναι Παγκόσμια

Πόσο συναρπαστικές είναι μερικές από τις εμπειρίες που απόλαυσαν οι αδελφοί σ’ αυτό το μεγαλειώδες έργο πρόσκλησης! Για παράδειγμα, στην Αυστρία, μια Μάρτυρας δάνεισε το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη σε κάποια πολυάσχολη ιδιοκτήτρια εστιατορίου. Αυτό συνέβηκε στις αρχές του 1983. Η γυναίκα διάβασε το βιβλίο, όχι για να ικανοποιήσει την περιέργειά της, αλλά μάλλον για να μπορέσει να το ξαναδώσει πίσω. Τι εντύπωση της έκαναν οι πληροφορίες; Η ιδιοκτήτρια του εστιατορίου αφηγείται τα εξής: «Μετά τις λίγες πρώτες σελίδες, αυτά που διάβαζα με συνάρπασαν. Είπα μέσα μου: ‘Αν όλα αυτά είναι αλήθεια, τότε θα πρέπει να μάθω περισσότερα σχετικά μ’ αυτά’».

Ξεκίνησε μια μελέτη μ’ αυτή τη γυναίκα κι εκείνη άρχισε να λέει τα όσα μάθαινε στα παιδιά της. Σύντομα κι εκείνα επίσης άρχισαν να μεταδίδουν αυτά τα καλά πράγματα στους φίλους και στους συγγενείς τους. Όταν αυτή και ο μικρότερος γιος της εγκατέλειψαν την εκκλησία, ο σύζυγός της άρχισε να της εναντιώνεται. Άντεξε η πίστη της; «Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, ο γιος μου κι εγώ υπομείναμε με επιτυχία την πίεση που ασκούσε πάνω μας ο σύζυγός μου», λέει η ίδια. «Επιπλέον, εγώ έπρεπε να υπερνικήσω ακόμη την ακάθαρτη συνήθεια που είχα να καπνίζω, πράγμα που έκανα, και τον Ιούλιο του 1985 συμβόλισα την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά με το βάφτισμα στο νερό. Αφού παραιτήθηκα από την επιχείρηση του εστιατορίου, ξεκίνησα το βοηθητικό σκαπανικό το Φεβρουάριο του 1986 και από τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς είμαι μια από τους ευτυχισμένους τακτικούς σκαπανείς».

Μια από τις κόρες αυτής της αδελφής βαφτίστηκε το Μάιο του 1985 και ενώθηκε μαζί της στις τάξεις των σκαπανέων. Η σταθερή στάση που διακρατεί η μητέρα υπέρ της αλήθειας είχε ως αποτέλεσμα να διεξαχθούν Γραφικές μελέτες με 36 άτομα· τα 14 έχουν ήδη βαφτιστεί και 17 έχουν αρχίσει να μεταδίδουν τα καλά νέα και σ’ άλλους. Τι θαυμάσια ανταμοιβή για την πιστή σπορά που έκανε μ’ έναν πνευματικό τρόπο!—Παράβαλε Εκκλησιαστής 11:6.

Στο Γκουάμ, η σύζυγος του ιδιοκτήτη ενός καταστήματος τροφίμων δέχτηκε την πρόσκληση να ‘έλθει’ και να ‘λάβει δωρεάν το νερό της ζωής’. Παρά το γεγονός ότι η οικογένεια και η κοινότητα στις οποίες ανήκε ήταν έντονα Καθολικές, αυτή άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή. Άρχισε αμέσως να δίνει ανεπίσημη μαρτυρία. Δεν παρέλειψε να μιλήσει για την αλήθεια στο σύζυγό της και να ενθαρρύνει την οικογένειά της και τους υπαλλήλους του καταστήματος να μελετήσουν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες. Πριν από ένα περίπου χρόνο, η γυναίκα αυτή βαφτίστηκε, προς έκπληξη αυτών που τη γνώριζαν πολύ καιρό.

Όταν ο σύζυγος της γυναίκας ζήτησε από αυτήν να συνεχίσει να διευθύνει ένα από τα μαγαζιά τους, ο χρόνος που είχε για τη διακονία από πόρτα σε πόρτα περιορίστηκε. Χωρίς να πτοηθεί, συνέχισε να δίνει μαρτυρία με θάρρος στους συγγενείς της καθώς επίσης στους πελάτες και στους υπαλλήλους του μαγαζιού. Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Τέσσερις από τις σαρκικές αδελφές της και τρεις από τις νύφες της άρχισαν να μελετούν. Ο σύζυγός της ερευνάει τώρα την Αγία Γραφή και αυτή μελετάει με τα τρία παιδιά της. Ένας νεαρός ξένος, φίλος του συζύγου της, κάνει κι αυτός Γραφική μελέτη. Όσο για τους υπαλλήλους του μαγαζιού, πέντε έχουν αρχίσει να μελετούν. Πόσο χαρούμενη ένιωσε που είδε μερικούς από τους συγγενείς και τους υπαλλήλους της, καθώς και τα παιδιά τους—ένα σύνολο 50 ατόμων—να είναι παρόντες στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού! Ναι, η πρόσκληση να λάβει κανείς το νερό της ζωής μπορεί να προσφερθεί αποτελεσματικά μέσω ανεπίσημης μαρτυρίας.

Σ’ ολόκληρη τη Νιγηρία, υπάρχουν χιλιάδες ιθαγενείς βοτανομάντεις και σχεδόν όλοι τους ασκούν κάποια μορφή δαιμονισμού σε σχέση με τις θεραπείες που κάνουν. Ένας μάλιστα απειλούσε ότι θα σκοτώσει τους Μάρτυρες. Όταν ένας αδελφός επισκέφτηκε το σπίτι του, ο βοτανομάντης άρπαξε κάποιο γιατρικό που είχε παρασκευάσει, είπε μερικά ξόρκια, και το φύσηξε στο πρόσωπο του Μάρτυρα. «Σε εφτά μέρες θα είσαι νεκρός!» στρίγκλισε, και κλειδώθηκε στο σπίτι.

Ο Μάρτυρας επέστρεψε σπίτι και ήρθε σε επαφή με έναν πρεσβύτερο. Εφτά μέρες αργότερα αυτός ήταν ολοζώντανος και μαζί με τον πρεσβύτερο αποφάσισαν να επισκεφτούν το βοτανομάντη. Καθώς οι αδελφοί πλησίαζαν, αυτός βγήκε τρέχοντας από την πόρτα φωνάζοντας ότι έβλεπε φάντασμα. Από τη φασαρία μαζεύτηκε κόσμος και τελικά αυτός ηρέμησε. Έγιναν διευθετήσεις να τον δουν σε τρεις μέρες. Έτσι, άρχισε μια Γραφική μελέτη, και αυτός ο βοτανομάντης προχώρησε στην αλήθεια.

Και νεαρά άτομα συμμετέχουν στην επίδοση της πρόσκλησης: «Ελθέ». Στη Γαλλία, το 1983 ο οχτάχρονος τότε Νταβίντ παραβρισκόταν στη Γραφική μελέτη που διεξήγαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά με τη μητέρα του. Το αγόρι έλεγε στη γιαγιά και στον παππού του τα όσα μάθαινε, ειδικά για την ελπίδα του Παράδεισου. Είπε μάλιστα σ’ αυτούς τα εξής: «Θέλω να γίνετε κι εσείς Μάρτυρες του Ιεχωβά και να είστε μαζί μου στον Παράδεισο». Αν και εκείνοι ήταν Καθολικοί που ασκούσαν τη θρησκεία τους, τους εντυπωσίασε η επιμονή του εγγονού τους, δέχτηκαν μια Γραφική μελέτη, και βαφτίστηκαν το 1986. Στο μεταξύ, η μητέρα του Νταβίντ σταμάτησε τη μελέτη, αλλά αυτός συνέχισε. Κάθε σαββατοκύριακο έκανε με το ποδήλατο 30 χιλιόμετρα για να πάει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς του προκειμένου να συμμετάσχει στο έργο κηρύγματος και να παρακολουθήσει τις συναθροίσεις μαζί τους. Αυτός έδωσε επίσης μαρτυρία σε δυο θείους του, οι οποίοι μελετούν κι αυτοί τώρα. Μέσω της μαρτυρίας που έδωσε αυτό το μικρό παιδί, τέσσερις από τους συγγενείς του έχουν γνωρίσει την αλήθεια.

Η Καλή Διαγωγή Φέρνει Καλή Καρποφορία

Ένας αδελφός από τη Βραζιλία εξηγεί πώς η διαγωγή του στην εργασία έφερε καλά αποτελέσματα. «Εκεί που εργαζόμουν, την ώρα του μεσημεριανού φαγητού υπήρχε πάντοτε μια ουρά που περίμενε να σερβιριστεί. Μερικοί έκαναν ελιγμούς ή ακόμη έπαιρναν με το ζόρι τη σειρά των άλλων και κατέληγαν έτσι σε διαπληκτισμούς και καβγάδες. Ένας εργάτης ο οποίος είχε μαζί του ένα μαχαίρι κι ένα περίστροφο ήταν συχνά το επίκεντρο αυτών των καβγάδων. Αυτός παρατήρησε ότι εγώ δεν έμπαινα στην ουρά, αλλά στεκόμουν εκεί κοντά μέχρι να τελειώσει η ουρά. Έτσι με ρώτησε: ‘Γιατί δεν μπαίνεις εσύ στην ουρά;’ Εγώ του εξήγησα και του έδωσα μια σύντομη μαρτυρία. Αυτός προβληματίστηκε με το όνομά μας, Μάρτυρες του Ιεχωβά. Την επόμενη μέρα, αντί να βιαστεί να μπει στην ουρά, προσπάθησε να με προκαλέσει. Η συνομιλία έμοιαζε κάπως έτσι:

«‘Λες ότι είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Δείξε μου λοιπόν στην Αγία Γραφή πού λέει ο Θεός ότι θα πρέπει να είμαστε μάρτυρές του’.

»‘Έχεις μια Αγία Γραφή στο σπίτι;’ τον ρώτησα.

»‘Όχι, αλλά έχει ο γείτονάς μου και μπορώ να τη δανειστώ. Αν μπορείς να μου δείξεις από την Αγία Γραφή ότι ο Θεός λέει πως θα πρέπει να είμαστε μάρτυρές του, θα γίνω κι εγώ’.

»‘Πρόσεχε τι λες!’ τον προειδοποίησα.

»‘Είμαι άντρας που κρατάω το λόγο μου’, καυχήθηκε.

»Του έγραψα το εδάφιο Ησαΐας 43:9-12. Μόλις έφτασε σπίτι, αυτός πήγε στο γείτονά του, ο οποίος τον βοήθησε να βρει το εδάφιο. ‘Αυτό είναι αρκετό!’ είπε στο γείτονά του. Πήγε σπίτι και ανακοίνωσε στη σύζυγό του: ‘Θα γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά’.

»‘Είσαι τρελός’, απάντησε αυτή. ‘Πώς μπορείς να αποφασίσεις σ’ ένα λεπτό ότι θα γίνεις Μάρτυρας του Ιεχωβά;’

»Την άλλη μέρα στη δουλειά, ο άντρας ήρθε και μου είπε: ‘Έχεις δίκιο. Θέλω να βαφτιστώ σύντομα’. Του εξήγησα ότι τα πράγματα δεν γίνονται ακριβώς έτσι, αλλά ότι θα έπρεπε πρώτα να μελετήσει την Αγία Γραφή. Άρχισε μια μελέτη, και στον κατάλληλο καιρό όχι μόνο ο άντρας, αλλά και η σύζυγος καθώς και τα εννιά παιδιά του βαφτίστηκαν. Αυτός τώρα είναι πρεσβύτερος. Τρεις γιοι του είναι διακονικοί υπηρέτες. Μια κόρη είναι ειδική σκαπάνισσα. Και από τα άτομα που αυτός βοήθησε να γνωρίσουν την αλήθεια, θα μπορούσατε να σχηματίσετε μια εκκλησία».

Οικοδομικά Έργα Δίνουν Μαρτυρία

Στην Αυστραλία πάνω από 100 νέες Αίθουσες Βασιλείας έχουν χτιστεί τα τρία τελευταία χρόνια, οι 85 από τις οποίες έχουν ανεγερθεί και ολοκληρωθεί σε δυο ή τρεις μέρες χρησιμοποιώντας τη μέθοδο «ταχείας ανέγερσης». Αξιοσημείωτη ανάμεσα σ’ αυτές ήταν μια κλιματιζόμενη αίθουσα που ανεγέρθηκε σ’ ένα σαββατοκύριακο στο Πορτ Χέντλαντ της Δυτικής Αυστραλίας. Αυτή η απόμερη κωμόπολη που έχει μεταλλεία βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή γύρω στα 1.600 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της πολιτείας, το Περθ. Επειδή η κωμόπολη περιβάλλεται από έρημο που εκτείνεται χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων, στην ουσία όλα τα υλικά οικοδόμησης και το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού έπρεπε να έρθει από το Περθ και ακόμη πιο μακρινά μέρη. Οι αδελφοί οι οποίοι εργάστηκαν εθελοντικά για να βοηθήσουν στο χτίσιμο της αίθουσας πλήρωσαν από την τσέπη τους τα οδοιπορικά τους έξοδα. Πόσο εκτίμησε η μικρή εκκλησία των 97 ευαγγελιζομένων στο Πορτ Χέντλαντ την αγάπη που έδειξαν οι αδελφοί τους!

Και πόση μαρτυρία έδωσε αυτό στην κωμόπολη! Οι κάτοικοι της κωμόπολης εντυπωσιάστηκαν βλέποντας αδελφούς από 63 εκκλησίες και πλέον να εργάζονται σε καύσωνα 39° C. Δυο τοπικές εταιρίες καλλυντικών δώρισαν αντηλιακές κρέμες αξίας 112.000 δρχ. ($800, Η.Π.Α.) για να βοηθήσουν τους εργάτες να τα βγάλουν πέρα με τις έντονες ακτίνες του ήλιου. Πολλοί πολίτες θαύμαζαν που τόσοι εθελοντές ταξίδεψαν από τόσο μακριά με δικά τους έξοδα, και ο ενθουσιασμός καθώς και το συνεργατικό πνεύμα που είχαν οι εργάτες έκανε εντύπωση στους τοπικούς αξιωματούχους. Ένας αξιωματούχος είπε τα εξής: «Σας αξίζει ένας έπαινος. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι σαν κι αυτό να γίνεται σε μια τόσο απομονωμένη περιοχή».

Το Φεβρουάριο του 1988 ολοκληρώθηκε το νέο εξαώροφο εργοστάσιο της Ιαπωνίας και άρχισε να χρησιμοποιείται από το Μάρτιο. Με βάση τις προηγούμενες δοσοληψίες που είχαν οι αδελφοί μαζί τους, η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Πόλης της Εμπίνα έδειξε εμπιστοσύνη στην εργασία των αδελφών. Οι υπεύθυνοι της πυροσβεστικής είπαν τα εξής στους αδελφούς του τμήματος: «Όταν πρόκειται για τους κανονισμούς πυρασφάλειας, εσείς αποτελείτε το πρότυπο για την Πόλη της Εμπίνα». Όταν ολοκληρώθηκε το νέο εργοστάσιο, το τμήμα έκανε αίτηση στην πυροσβεστική για να γίνει η συνηθισμένη επιθεώρηση του νέου κτιρίου. Οι αδελφοί περίμεναν να έρθουν ως συνήθως δυο ή τρεις εκπρόσωποι της πυροσβεστικής. Αντίθετα, εξεπλάγηκαν στο τμήμα όταν την 1η Μαρτίου τους επισκέφτηκε σχεδόν το μισό προσωπικό της πυροσβεστικής υπηρεσίας που υπάρχει για ολόκληρη την πόλη, φέρνοντας μαζί τους ένα πυροσβεστικό όχημα και μια ομάδα διάσωσης. Οι πυροσβέστες δεν ήρθαν μόνο για να κάνουν επιθεώρηση, αλλά και για να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τις πυροσβεστικές εγκαταστάσεις του τμήματος. Ο επιθεωρητής εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τη συμμόρφωση του τμήματος με τους κανονισμούς πυρασφάλειας που είπε τα εξής: «Αυτά θα πρέπει να τα δουν όλοι όσοι σχετίζονται με την πυροσβεστική στην Εμπίνα».

Χαρούμενα Νέα για τα Καταθλιμμένα Άτομα

Μια αδελφή από την Αργεντινή αφηγείται πώς έφτασε η ίδια στο σημείο να γνωρίσει την αλήθεια και πώς απηύθυνε την πρόσκληση και σ’ άλλους. «Με κατέθλιβε πάρα πολύ το ότι έβλεπα ανθρώπους να γερνάνε χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτε για να το αποφύγουν αυτό. Ο γιατρός μου μού πρότεινε να ταξιδεύω για να αποσπάται η προσοχή μου, αλλά αυτό δεν έλυσε το πρόβλημά μου. Παντρεύτηκα, αλλά αυτή η εσωτερική αγωνία συνεχιζόταν. Μερικά χρόνια αργότερα ήρθε στην πόρτα μου μια γυναίκα, ρωτώντας για το πού βρίσκεται κάποια γειτόνισσα η οποία μελετούσε την Αγία Γραφή, αλλά είχε μετακομίσει. Προσκάλεσα τη Μάρτυρα στο σπίτι μου και επί δυο ώρες μου εξηγούσε ενδιαφέροντα πράγματα από την Αγία Γραφή. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το γεγονός ότι ο Θεός υπόσχεται ένα νέο σύστημα όπου ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια ούτε θα υπάρχουν τα γηρατειά, η αρρώστια ή τα παθήματα. Την ίδια κιόλας μέρα, άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή. Δυστυχώς, η οικογένειά μου άρχισε να μου εναντιώνεται, περιγελώντας τη μελέτη ή δείχνοντας πλήρη αδιαφορία. Παρ’ όλα αυτά, άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις μαζί με τη μικρή μου κόρη. Αμέσως μόλις μπόρεσα, ταξίδεψα κάπου 1.900 χιλιόμετρα για να πω στην υπόλοιπη οικογένειά μου τις θαυμάσιες αλήθειες που μάθαινα. Πόσο ευτυχισμένη ένιωσα όταν μερικοί ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά και άρχισαν κι αυτοί να μελετούν την Αγία Γραφή!

»Με τον καιρό, η εναντίωση σιγά-σιγά μειώθηκε καθώς διάφορα μέλη της οικογένειας άρχισαν να ακούνε και να ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Οι γονείς μου, ο σύζυγός μου, πέντε αδελφοί και αρκετά ανίψια πήραν τη στάση τους υπέρ της αλήθειας. Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 80 ενήλικες Μάρτυρες και περισσότερα από 40 παιδιά που μεταδίδουν τα θαυμάσια νέα της Βασιλείας του Θεού, μερικοί ως πρεσβύτεροι και άλλοι ως διακονικοί υπηρέτες. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά που έστειλε κάποιον να με βοηθήσει να υπερνικήσω την κατάθλιψη που ένιωθα και να δώσει σε μένα καθώς και στην οικογένειά μου την ελπίδα να ζήσουμε για πάντα στο νέο του κόσμο».

Ο Τζενάρο, ένας αδελφός από την Ιταλία, αναφέρει πώς τον υποκίνησε η συμπόνια να προσκαλέσει έναν ξένο να ‘έλθει’. «Ενώ εκφωνούσα μια δημόσια ομιλία σε κάποια Αίθουσα Βασιλείας, παρατήρησα έναν άντρα στο ακροατήριο ο οποίος έδινε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή. Στο τέλος της συνάθροισης, τον χαιρέτησα και αυτός μου ομολόγησε ότι η οικογενειακή του ζωή ήταν πάρα πολύ δυστυχισμένη. Η σύζυγός του εναντιωνόταν έντονα στην αλήθεια και μάλιστα είχε κυνηγήσει από το σπίτι μ’ ένα ξύλο τον αδελφό που μελετούσε μαζί του.

»Με κάποιον τρόπο έχασα κάθε επαφή με τον άντρα. Αργότερα, άκουσα από τον αδελφό ο οποίος είχε μελετήσει μαζί του ότι εκείνος βρισκόταν στο νοσοκομείο μιας γειτονικής κωμόπολης για θεραπεία από κάποια πάθηση των πνευμόνων. Πήγα στο νοσοκομείο, και επειδή δεν ήξερα το επίθετό του, άρχισα να τον ψάχνω σε κάθε δωμάτιο. Τελικά, τον βρήκα. Ήταν αδύνατος, απογοητευμένος και καταθλιμμένος. Όταν όμως με είδε, το πρόσωπό του γέμισε χαρά. Μου είπε ότι οι συγγενείς του είχαν να τον επισκεφτούν μήνες ολόκληρους και ούτε η σύζυγός του μπορούσε να έρχεται να τον βλέπει τόσο συχνά. Άρχισα μια Γραφική μελέτη μαζί του εκείνη τη μέρα. Ύστερα από εφτά μήνες, βγήκε από το νοσοκομείο και πήγε σπίτι. Η σύζυγός του άρχισε να μελετάει και μερικούς μήνες αργότερα βαφτίστηκαν και οι δυο τους.

»Αργότερα αυτός ο αδελφός μού είπε: ‘Θυμάσαι τη μέρα που με επισκέφτηκες στο νοσοκομείο; Λοιπόν, ήρθες ακριβώς πάνω στην ώρα. Λίγα λεπτά αργότερα, θα έβαζα τέλος σ’ όλα αυτά πηδώντας από το μπαλκόνι. Αλλά τα λόγια σου με ενθάρρυναν, ιδιαίτερα όταν με διαβεβαίωσες ότι θα μπορούσα να γίνω μέρος της μεγαλύτερης οικογένειας στον κόσμο, της οργάνωσης του Ιεχωβά’».

Σε μια χώρα της Αφρικής όπου το έργο μας είναι κάτω από απαγόρευση, ένας άντρας με κάποια προβλήματα υγείας δέχτηκε κι αυτός την πρόσκληση να ‘έλθει’ και τώρα αυτός προσκαλεί κι άλλους. Πριν γνωρίσει την αλήθεια, εδώ και πολλά χρόνια, αυτός προσβλήθηκε από φυματίωση και έμεινε παράλυτος. Επειδή ένιωθε ότι δεν υπήρχε ελπίδα γι’ αυτόν λόγω του ότι ήταν κλεισμένος σ’ ένα νοσοκομείο, σκεφτόταν να αυτοκτονήσει. Τότε συνάντησε μερικούς Μάρτυρες οι οποίοι νοσηλεύονταν κι αυτοί εκεί. Άρχισε μια Γραφική μελέτη και ζωντάνεψε η ελπίδα στην καρδιά αυτού του ανθρώπου. Όταν μεταφέρθηκε σ’ ένα άλλο νοσοκομείο, ένας ειδικός σκαπανέας συνέχισε να μελετάει μαζί του και οι τοπικοί αδελφοί τον βοηθούσαν να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Τελικά βαφτίστηκε. Όταν η σωματική του κατάσταση άρχισε να παρουσιάζει βελτίωση, αυτός έγινε βοηθητικός σκαπανέας. Λαβαίνοντας ενίσχυση από τον Ιεχωβά, έγινε αργότερα τακτικός σκαπανέας και εδώ και δέκα χρόνια υπηρετεί ως ειδικός σκαπανέας.

Πώς πραγματοποιεί το έργο του κηρύγματος αυτός ο αδελφός; Με το να μετακινείται με πατερίτσες ή με το αναπηρικό καροτσάκι του. Αυτός ακολουθεί τα στενά μονοπάτια της ζούγκλας για να πάει στον τομέα του, ο οποίος εκτείνεται 30 χιλιόμετρα έξω από την κωμόπολη. Στη διάρκεια των δυο περασμένων χρόνων της απαγόρευσης, αυτός ποτέ δεν ξέφυγε από το στόχο του των 140 ωρών στην υπηρεσία αγρού και τον περισσότερο καιρό αναφέρει 160 ως 180 ώρες το μήνα! Όταν οι αδελφοί συλλαμβάνονται, αυτός είναι εκείνος που πηγαίνει άφοβα μπροστά στους αξιωματούχους για λογαριασμό τους και δίνει μαρτυρία. Τι πηγή ενθάρρυνσης είναι αυτός για όλους εκείνους που υποφέρουν σωματικά!

Έχετε εσείς πλήρη συμμετοχή στη διακήρυξη του αγγέλματος της Βασιλείας; Είθε ο Ιεχωβά να σας ευλογεί πλούσια καθώς απευθύνετε και σ’ άλλους τη μεγαλειώδη πρόσκληση: ‘Ελάτε’ και ‘λάβετε δωρεάν το νερό της ζωής’.

Ο Ιεχωβά Ικανοποιεί τις Ανάγκες Μας

Ο ουράνιος Πατέρας μας γνωρίζει τι ακριβώς χρειαζόμαστε και πότε το χρειαζόμαστε. Οι Συνελεύσεις Περιφερείας «Θεία Δικαιοσύνη», που άρχισαν τον Ιούνιο του 1988 και θα συνεχιστούν το 1989, αποτελούν ένα παράδειγμα που δείχνει πώς ο Ιεχωβά ικανοποιεί στοργικά τις ανάγκες του λαού του.

Σχετικά με το πρόγραμμα της συνέλευσης το τεύχος της Σκοπιάς με ημερομηνία 15 Φεβρουαρίου 1988 έλεγε τα εξής: «Να είστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά μάς έχει ετοιμάσει ‘ευωχία’ με υπέροχα πράγματα, που θα μας ενισχύσουν και θα μας δώσουν ώθηση για το έργο που βρίσκεται μπροστά μας». Η πραγματοποίηση εκείνης της διαβεβαίωσης ξεπέρασε κατά πολύ αυτό που αναμενόταν. Οι τηλεφωνικές μεταδόσεις που έγιναν για ορισμένα μέρη του προγράμματος στις συνελεύσεις οι οποίες διεξάχθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά, στην Ασία και στην Ευρώπη είχαν σημαντική ενοποιητική επίδραση. Όπως ανέφερε μια έκθεση: «Ήταν συγκλονιστικό να ακούει κανείς ένα δυνατό ‘Ναι!’ όταν υιοθετήθηκε η απόφαση που ξεσκέπαζε με δυναμικό τρόπο τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Η τηλεφωνική σύνδεση με την κύρια πόλη ήταν πράγματι αξιοσημείωτη».

Σε πολλές συνελεύσεις οι ιεραπόστολοι εξέφρασαν εκτίμηση για την προμήθεια που έγινε δίνοντάς τους τη δυνατότητα να είναι παρόντες. Ένας σκαπανέας στο Βανκούβερ του Καναδά, αφού άκουσε τις εμπειρίες που αφηγήθηκαν οι ιεραπόστολοι είπε τα εξής: «Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο ενισχύθηκε η πίστη μου καθώς άκουσα όλους τους ιεραποστόλους».

Πάνω από 1.440.000 άτομα παρακολούθησαν τις συνελεύσεις που διεξάχθηκαν στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ευρώπη 1.100.000 και πλέον άτομα ωφελήθηκαν από το πρόγραμμα. Η Βιέννη της Αυστρίας, ήταν η κύρια πόλη για τις συνελεύσεις που διεξάχθηκαν σ’ αυτή τη χώρα καθώς επίσης και για ορισμένες πόλεις στη Δυτική Γερμανία, στο Λουξεμβούργο και στην Ελβετία. Πάνω από 80.000 άτομα άκουσαν τις ομιλίες που μεταδόθηκαν τηλεφωνικά. Περισσότερα από 2.000 άτομα ήταν παρόντα στο ουγγρικό πρόγραμμα. Ένας αδελφός εκπροσωπώντας τους 3.600 που απόλαυσαν το γιουγκοσλαβικό πρόγραμμα αναφώνησε: «Αυτή ήταν η συνέλευση των συνελεύσεων».

Στις συνελεύσεις που έγιναν στην Ισπανία και στην Ιταλία, ο αριθμός εκείνων που βαφτίστηκαν ήταν μοναδικός. Για παράδειγμα, αποτελούσαν το 3,5 τοις εκατό του ανώτατου όριου των παρευρισκομένων στη Βαλένθια, το 4 τοις εκατό στη Σεβίλη και το 4,2 τοις εκατό στο Οβιέδο. Στην Ιταλία έγινε κάτι παρόμοιο.

Στην Ελλάδα επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ένα νέο στάδιο στον Πειραιά, αλλά το συμβόλαιο ακυρώθηκε εξαιτίας της εναντίωσης του Ορθόδοξου κλήρου. Μέσα σε δυο μέρες, οι αδελφοί διευθέτησαν να διεξαχθεί η συνέλευση στη Μαλακάσα. Εκεί έχουν μια θαυμάσια Αίθουσα Συνελεύσεων και ένα μεγάλο ανοιχτό χώρο, ο οποίος φιλοξένησε 18.000 και πλέον άτομα. Αν οι κληρικοί νόμιζαν ότι η ματαίωση της χρήσης του σταδίου στον Πειραιά θα εμπόδιζε τη συνέλευση, πόσο γελασμένοι ήταν! Το μόνο που κατάφερε η εναντίωσή τους ήταν να δοθεί μεγαλύτερη δημοσιότητα και να ενισχυθεί η αποφασιστικότητα των αδελφών.—Φιλιπ. 2:12.

Στη διάρκεια του Αυγούστου, οι συνελεύσεις που έγιναν στη Βενεζουέλα και στη Βραζιλία προσέλκυσαν σχεδόν μισό εκατομμύριο άτομα. Χαρακτηριστικό της θαυμάσιας δημοσιότητας που δόθηκε ήταν το ρεπορτάζ ενός βραζιλιάνικου ραδιοσταθμού, το οποίο ανέφερε ότι «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παρουσιάζουν μια επίδειξη πίστης. Αυτοί δίνουν παράδειγμα καλών τρόπων και πίστης πολύ διαφορετικό από τους ποδοσφαιρόφιλους που παρουσιάζουν μια επίδειξη απορριμμάτων».

Στην Άπω Ανατολή, 88.120 άτομα ήταν παρόντα στις συνελεύσεις που διεξάχθηκαν στην Κορέα, και βαφτίστηκαν 2.130 άτομα. Οι συνελεύσεις της Κορέας ολοκληρώθηκαν λίγο πριν αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σ’ αυτή τη χώρα. Ο διευθυντής του Γυμναστήριου Τσάμσιλ της Σεούλ σχολίασε τα εξής: «Βρισκόμαστε στο μέσον της προετοιμασίας αυτών των εγκαταστάσεων για τους Ολυμπιακούς του 1988 που θα γίνουν στη Σεούλ και μένουν μόνο 50 μέρες μέχρι τότε. Ωστόσο, λόγω της φήμης που έχετε αποκτήσει στο παρελθόν, σας επιτρέπουμε να το χρησιμοποιήσετε». Η Ιαπωνία ανέφερε ότι 240.355 άτομα παραβρέθηκαν σε 33 από τις συνελεύσεις τους και βαφτίστηκαν 3.828 άτομα. Μετά την παρουσίαση του βιβλίου Αποκορύφωμα της Αποκάλυψης, φάνηκε ένας μεγάλος χείμαρρος χιλιάδων σκαπανέων που περίμεναν στη σειρά για να λάβουν το δωρεάν τους αντίτυπο του βιβλίου.

Στην Καραϊβική, το Κίνγκστον της Τζαμάικα ήταν η κύρια πόλη για τις συνελεύσεις που διεξάχθηκαν στην Αντίγκουα, στο Μπαρμπάντος, στη Γουιάνα και στο Τρινιδάδ. Το ανώτατο όριο παρευρεθέντων επιτεύχθηκε την Κυριακή το απόγευμα όταν 36.867 άτομα προσήλθαν για να ακούσουν τη δημόσια διάλεξη.

Αν και μέχρι το Σεπτέμβριο έχουν ήδη παρακολουθήσει αυτές τις συνελεύσεις περισσότερα από 4.000.000 άτομα, αναμένονται επιπρόσθετες εκθέσεις σχετικά με τις Συνελεύσεις Περιφερείας «Θεία Δικαιοσύνη» που θα γίνουν στις χώρες του Νότιου Ημισφαίριου.

Το περασμένο υπηρεσιακό έτος άρχισε ένα νέο χαρακτηριστικό με σκοπό να απολαμβάνουν οι περιοχές πνευματική συναναστροφή και εκπαίδευση. Αυτό περιλάμβανε μονοήμερες συνάξεις που ονομάζονται μέρες ειδικής συνέλευσης. Ένας επίσκοπος περιοχής από τις Ηνωμένες Πολιτείες έκανε την ακόλουθη παρατήρηση: «Η έμφαση που δόθηκε στην προσωπική μελέτη της Αγίας Γραφής καθώς και των εντύπων και κατόπιν στο να κάνουμε μεγαλύτερες προσπάθειες για να εφαρμόσουμε προσωπικά αυτά που μαθαίνουμε ήταν πολύ ωφέλιμη».

Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1988, διεξάχθηκαν επίσης Σχολές Διακονίας της Βασιλείας προς όφελος των πρεσβυτέρων και των διακονικών υπηρετών. Το γραφείο τμήματος της Ζάμπια γράφει τα εξής: «Η σχολή, στην οποία χρησιμοποιήθηκε το Ευρετήριο των Εκδόσεων της Σκοπιάς 1930-1985, ήταν ό,τι έπρεπε. Πάρα πολλές από τις πληροφορίες που καλύφτηκαν ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο αγρός μας».

Επιπλέον, το περασμένο έτος άρχισε η Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης. Τι ήταν αυτή και πώς θα μας βοηθήσει;

Εγκαινιάστηκε η Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης

Στις 1 Οκτωβρίου 1987 εγκαινιάστηκε η Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης στην Αίθουσα Συνελεύσεων της Κοραόπολης της Πενσυλβανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τρία μέλη του Κυβερνώντος Σώματος, οι αδελφοί Τζάρας, Κλάιν και Σρόντερ συμμετείχαν στο πρόγραμμα που το παρακολούθησαν πάνω από 1.600 αδελφοί από την περιοχή του Πίτσμπουργκ.

Ποιος είναι ο σκοπός της σχολής; Καθώς η συγκομιδή του θερισμού αριθμεί πάνω από τρία εκατομμύρια άτομα, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για άντρες με τα κατάλληλα προσόντα όχι μόνο για να αναλαμβάνουν την ηγεσία στο ευαγγελιστικό έργο, αλλά επίσης για να ποιμαίνουν το ποίμνιο και να διδάσκουν στην εκκλησία. Έτσι, ο σκοπός της Σχολής Διακονικής Εκπαίδευσης είναι να εξαρτίζει άντρες με πνευματικά προσόντα ώστε να αναλάβουν επιπρόσθετες οργανωτικές ευθύνες.

Ποια είναι η ύλη που διδάσκεται στη σχολή; Η σειρά μαθημάτων που διαρκεί οχτώ εβδομάδες περιλαμβάνει μια εντατική μελέτη της Αγίας Γραφής. Παράλληλα με τις ευθύνες των επισκόπων και των διακονικών υπηρετών εξετάζονται διοικητικά, δικαστικά καθώς και οργανωτικά ζητήματα και παρέχεται ειδική εκπαίδευση όσον αφορά την εκφώνηση ομιλιών από το βήμα. Οι εκπαιδευτές δίνουν πολλή προσωπική προσοχή στην πνευματική ανάπτυξη του κάθε σπουδαστή.

Η Κυριακή, 29 Νοεμβρίου 1987, ήταν η μέρα αποφοίτησης για τους 24 πρεσβυτέρους και διακονικούς υπηρέτες της πρώτης τάξης. Αυτοί έλαβαν διορισμούς να υπηρετήσουν σε δέκα χώρες. Η δεύτερη τάξη που αποτελούνταν από 26 πρεσβυτέρους και διακονικούς υπηρέτες διεξάχθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Αυτοί αποφοίτησαν την Κυριακή 22 Μαΐου 1988 και θα αναλάβουν διορισμούς σε 11 χώρες. Τόσο στο Πίτσμπουργκ όσο και στο Λος Άντζελες, σ’ εκείνους που ήταν παρόντες μίλησαν ο επίσκοπος πόλης, ο επίσκοπος Αίθουσας Συνελεύσεων, οι δυο εκπαιδευτές και ένα μέλος του Κυβερνώντος Σώματος.

Συνολικά, από τις υπηρεσίες των αδελφών που παρακολούθησαν τις δυο πρώτες τάξεις θα ωφεληθούν οι εκκλησίες και οι τομείς σε 15 χώρες. Αυτό μας υπενθυμίζει τα λόγια που βρίσκονται στα εδάφια Μιχαίας 4:1, 2: ‘Και εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών, και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό. Και έθνη πολλά θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού· διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ’.

Ωφελήθηκαν πράγματι οι σπουδαστές από τη σχολή; Ναι! Ένα γράμμα εκτίμησης από την πρώτη τάξη εξέφραζε τα αισθήματά τους σχετικά με τη σειρά μαθημάτων της σχολής: «Χωρίς αμφιβολία έχουμε γίνει πιο ικανοί διάκονοι. Πραγματικά, εμείς ως τάξη συμφωνούμε ομόφωνα ότι η σχολή αυτή ήταν σταθμός στην πνευματική μας ζωή». Ένα γράμμα από τη δεύτερη τάξη δήλωνε εν μέρει τα εξής: «Η σειρά μαθημάτων ξεπέρασε όλες μας τις προσδοκίες. Κανείς από μας δεν περίμενε το πόσο πλήρης και εντατική θα ήταν αυτή . . . Καθώς πηγαίνουμε στους αντίστοιχους διορισμούς μας, θα προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε τις θαυμάσιες συμβουλές που λάβαμε στη διάρκεια των οχτώ εβδομάδων».

Με τις μελλοντικές προοπτικές για επέκταση της λειτουργίας της σχολής υπόψη, στη διάρκεια του πρώτου έτους εκπαιδεύτηκαν τέσσερις επιπρόσθετοι περιοδεύοντες επίσκοποι ως εκπαιδευτές. Σε αρκετές ξένες χώρες, πάρθηκαν συνεντεύξεις από άγαμους πρεσβυτέρους και διακονικούς υπηρέτες οι οποίοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν αυτή τη σχολή. Έχουν γίνει επίσης διευθετήσεις για μερικούς αγγλόφωνους αδελφούς σε ορισμένες χώρες να συναντηθούν με τον επίσκοπο περιφερείας όταν θα παρακολουθήσουν τη συνέλευσή τους περιοχής. Τα βήματα αυτά θα δώσουν τη δυνατότητα σε πολύ περισσότερα άτομα να ωφεληθούν από τη σχολή και έτσι να χρησιμοποιηθούν οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη στον παγκόσμιο αγρό.

Οι Αφιερώσεις Τμημάτων Φέρνουν Χαρά

«Αι εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν και κάθε ημέραν ηύξανε ο αριθμός των», έγραψε ο Λουκάς καθώς περιέγραφε την ταχύτατη αύξηση της Χριστιανοσύνης στον πρώτο αιώνα. (Πράξ. 16:5, ΚΔΤΚ) Με παρόμοιο τρόπο στον 20ό μας αιώνα, η συνεχής αύξηση στον αριθμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια αποτελεί στερεή απόδειξη ότι δίνεται απάντηση στην πρόσκληση «Ελθέ», που απευθύνει η νύφη του Αρνιού. (Αποκ. 22:17) Τι αιτία για χαρά! Παράλληλα με την αγαλλίαση αυτή υπάρχει και η επέκταση των γραφείων τμήματος που ήδη υπάρχουν και η ανοικοδόμηση εντελώς καινούριων, μαζί με εργοστάσια και Οίκους Μπέθελ. Για το λόγο αυτό, το περασμένο υπηρεσιακό έτος διεξάχθηκαν οχτώ προγράμματα αφιέρωσης τμημάτων. Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά σ’ αυτές τις συναρπαστικές εξελίξεις.

Ισημερινός

Η 11η Οκτωβρίου 1987 ήταν μια χαρούμενη μέρα για τους αδελφούς μας στον Ισημερινό καθώς το νέο συγκρότημα του γραφείου τμήματος αφιερώθηκε από τον αδελφό Ντάνιελ Σίντλικ του Κυβερνώντος Σώματος. Στη συγκινητική ομιλία αφιέρωσης που έκανε σε ένα ακροατήριο 5.500 ατόμων, αυτός είπε τα εξής: «Για να έχει νόημα μια θυσία για τον Ιεχωβά, πρέπει πρώτα να σημαίνει κάτι για μας». Πόσο αληθινά ήταν αυτά τα λόγια αφού σε διάστημα τριών χρόνων, 200 και πλέον αδελφοί από τον Ισημερινό και 270 άλλοι Μάρτυρες από 14 χώρες είχαν έρθει για να εργαστούν στο χώρο του τμήματος με προσωπικά τους έξοδα! Ακόμη κι ένα 12χρονο αγόρι θέλησε να συνεισφέρει στο έργο ανοικοδόμησης κάνοντας ίσως την πιο συγκινητική συνεισφορά απ’ όλες. Ενώ πέθαινε από λευχαιμία, ζήτησε από τη μητέρα του να στείλει τη συνεισφορά του των 83 δρχ. (59 σεντς, Η.Π.Α.) στους αδελφούς στο τμήμα.

Το 1977 ένας αδελφός δώρισε με εγκάρδια καλοσύνη ένα κτήμα 336 στρεμμάτων, μόλις 18 χιλιόμετρα από τα όρια της πόλης Γκουαγιακίλ. Εδώ χτίστηκε το συγκρότημα του τμήματος και η Αίθουσα Συνελεύσεων. Τώρα που τα όμορφα αυτά κτίρια έχουν ολοκληρωθεί, θα συμμετάσχουν στη διάδοση του ονόματος του Θεού από την ίδια τους την τοποθεσία. Κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες άτομα θα περνούν από αυτό το συγκρότημα του νέου τμήματος καθώς θα ταξιδεύουν οδικώς προς τις ακτές.

Παπούα-Νέα Γουινέα

Ημερομηνία: 12 Δεκεμβρίου 1987. Η περίσταση; Είναι η αφιέρωση ενός νέου γραφείου τμήματος σε μια χώρα όπου μιλιούνται 700 γλώσσες—στην Παπούα-Νέα Γουινέα. Και, ο ομιλητής; Ο αδελφός Ρόμπερτ Γ. Γουόλεν από τα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλιν, ο οποίος, υπηρετώντας ως επίσκοπος ζώνης, εκφώνησε την ομιλία της αφιέρωσης σ’ ένα ευτυχισμένο ακροατήριο 564 ατόμων.

Πριν από 35 και πλέον χρόνια, το Δεκέμβριο του 1951, δυο ζηλωτές Μάρτυρες, ο Τομ και η Ροουένα Κίτο, πρωτοέφεραν την αλήθεια στην πρωτεύουσα της Παπούα-Νέα Γουινέα, το Πορτ Μόρεσμπυ. Μέχρι το 1955, 61 ευαγγελιζόμενοι ήταν δραστήριοι στο κήρυγμα των καλών νέων. Σήμερα, το τμήμα έχει ένα ανώτατο όριο 2.023 ευαγγελιζομένων.

Ένα τμήμα ιδρύθηκε εκεί το Σεπτέμβριο του 1960 και το σαλόνι στο σπίτι ενός ευαγγελιζομένου εξυπηρέτησε ως το πρώτο γραφείο τμήματος. Αργότερα, το τμήμα μεταφέρθηκε σ’ ένα μεγαλύτερο κτίριο. Αλλά η αύξηση του έργου της Βασιλείας απαίτησε επιπρόσθετη επέκταση. Έτσι το Μάιο του 1982, άρχισαν τα σχέδια για ένα νέο γραφείο τμήματος και Οίκο Μπέθελ. Με βάση τα σχέδια που έγιναν στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλιν, ένα τετραώροφο κτίριο, που περιλαμβάνει χώρο για κατοικίες, γραφεία και εργοστάσιο, κατασκευάστηκε από εθελοντές που προέρχονταν από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και, ασφαλώς, από την Παπούα-Νέα Γουινέα. Ένα σύνολο από 200 εργάτες πλήρους απασχόλησης (κατά μέσο όρο 54 ανά πάσα στιγμή) πρόσφεραν το χρόνο και τον κόπο τους στη διάρκεια της τετράχρονης περιόδου. Σύμφωνα με τους αυστηρούς νόμους που υπάρχουν σ’ αυτή τη χώρα όσον αφορά τη μετανάστευση και την εργασία, το Υπουργείο Εργασίας της Κυβέρνησης ζήτησε να εκπαιδεύσουμε έναν κάτοικο της Παπούα-Νέα Γουινέα με κάθε εθελοντή εργάτη που υπήρχε στο έργο. Έτσι, 30 τοπικοί αδελφοί και αδελφές έμαθαν τέχνες στο εργοτάξιο.

Το γραφείο τμήματος έχει μοναδική εμφάνιση. Για πρώτη φορά στην Παπούα-Νέα Γουινέα χρησιμοποιήθηκαν χρωματιστές τσιμεντόπλακες σε κάποιο κτίριο. Υπήρχαν φορές που οι εργάτες αισθάνονταν εξαντλημένοι και ανίκανοι να τα βγάλουν πέρα με τα διάφορα προβλήματα, αλλά ο Ιεχωβά τους έδινε ‘δύναμη’ για να υπερνικήσουν τις αδυναμίες τους. (Ησ. 40:29) Το νέο τμήμα δεν στέκεται ως ένα μνημείο για κάποιον οικοδόμο, αλλά ως μαρτυρία για το γεγονός ότι το πνεύμα του Ιεχωβά λειτούργησε στους ατελείς δούλους του. Με πόση ευτυχία γέμισαν οι καρδιές των αδελφών μας όταν οι τελικές πινελιές ολοκλήρωσαν το έργο!

Γουιάνα

Τον πρώτο αιώνα ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα χρησιμοποίησαν το σπίτι τους για θεοκρατικούς σκοπούς. (1 Κορ. 16:19) Με παρόμοιο τρόπο, ένας στοργικός, ταπεινός αδελφός στη Γουιάνα παραχώρησε το σπίτι του για να χρησιμοποιηθεί ως γραφείο τμήματος από το 1914 μέχρι και το 1946, τη χρονιά που αποκτήθηκε το κτίριο το οποίο έγινε το πρώτο γραφείο τμήματος και ιεραποστολικός οίκος. Το 1946, το ανώτατο όριο ευαγγελιζομένων ήταν 91. Ωστόσο, το υπηρεσιακό έτος 1987 είδε ένα ανώτατο όριο 1.353 ευαγγελιζομένων. Αυτή η θαυμάσια αύξηση είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν σχέδια για την ανοικοδόμηση ενός νέου γραφείου τμήματος.

Οι σκληρά εργαζόμενες αδελφές κατόρθωσαν κάτι το αξιοθαύμαστο στο έργο ανοικοδόμησης. Αυτές εργάστηκαν σ’ ένα προσωρινό εργοστάσιο τσιμεντόλιθων. Γύρω στις 120 αδελφές χωρισμένες σε ομάδες που αποτελούνταν από 10 μέχρι 12 άτομα η καθεμιά και χρησιμοποιώντας 16 καλούπια μπόρεσαν να κατασκευάσουν κάπου 12.080 τσιμεντόλιθους σε 55 μέρες. Το ίδιο το κτίριο θα μπορούσε πράγματι να διηγηθεί μια ιστορία!

Τα σαββατοκύριακα ο χώρος ανοικοδόμησης γέμιζε με εθελοντές εργάτες από τις τοπικές εκκλησίες. Το εργοτάξιο το επισκέφτηκε ακόμη και ο πρωθυπουργός της χώρας με την ακολουθία του και έκανε επαινετικά σχόλια. Ένας ξυλουργός της περιοχής σχολίασε: «Εσείς κάνετε εργασία πρώτης τάξης στο κτίριό σας».

Το βράδυ της 14ης Ιανουαρίου 1988, ο αδελφός Ντον Α. Άνταμς από τα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλιν, που έκανε επίσκεψη ως επίσκοπος ζώνης, εκφώνησε την ομιλία αφιέρωσης σε 1.935 άτομα τα οποία είχαν συγκεντρωθεί στην ευρύχωρη αίθουσα του Εθνικού Πολιτιστικού Κέντρου στο Τζόρτζταουν.

Γκάνα

Η αλήθεια κηρύττεται στη Γκάνα από το 1924, αλλά το Σάββατο 30 Ιανουαρίου 1988, θα περάσει στην ιστορία του τμήματος αυτής της χώρας ως μια αξιομνημόνευτη μέρα—αφιερώθηκαν οι εγκαταστάσεις του νέου τμήματος. Την ομιλία αφιέρωσης την έκανε ο αδελφός Θεοντόρ Τζάρας από το Κυβερνών Σώμα σ’ ένα ακροατήριο 3.812 ατόμων. Τα κτίρια έχουν δώσει μια δυναμική μαρτυρία για το όνομα του Ιεχωβά. Για παράδειγμα, μια αδελφή από τις μεσοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, της οποίας ο σύζυγος που δεν είναι στην αλήθεια παρακολούθησε το Συνέδριο Επενδύσεων για τη Γκάνα στο Κέντρο Συνεδρίων Κβάμε Νκρούμα στην Άκρα, γράφει τα εξής:

«Ενώ ο σύζυγός μου παρακολουθούσε το συνέδριο, συχνά γινόταν αναφορά στο Κέντρο ως το δεύτερο πιο ωραίο κτίριο στη Γκάνα. Αυτό τον έκανε να ρωτήσει τον ξεναγό του, έναν εργολάβο οικοδομών από τη Γκάνα: ‘Ποιο είναι το ωραιότερο κτίριο;’ Ο ξεναγός απάντησε: ‘Κάποια εκκλησία που έχτισαν εκείνοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά!’»

Ανάμεσα στους πολλούς επισκέπτες που δέχτηκαν οι αδελφοί στη διάρκεια της χρονιάς ήταν 40 σπουδαστές και λέκτορες από την αρχιτεκτονική σχολή του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας του Κουμασί, κάπου 300 χιλιόμετρα βόρεια της Άκρα. Η ομάδα εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από το νέο τμήμα που οι λέκτορες του πανεπιστημίου πρότειναν να γίνουν διευθετήσεις ώστε αυτή η ξενάγηση να γίνεται κατά περιόδους.

Το πρώτο τμήμα της Γκάνα άνοιξε τις πόρτες του την 1η Ιανουαρίου 1948 στην Άκρα. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1960, οι 7.000 ευαγγελιζόμενοι είχαν αυξηθεί τόσο που δεν τους χωρούσε το γραφείο τμήματος του «ενός δωματίου». Έτσι οικοδομήθηκε στην Άκρα ένας διώροφος Οίκος Μπέθελ με οχτώ υπνοδωμάτια. Αφιερώθηκε στις 19 Μαρτίου 1963. Το 1973 έγινε πάλι επέκταση και κατόπιν το 1978 αποκτήθηκε το τωρινό ακίνητο έκτασης 72 στρεμμάτων για να στεγάσει τις εργασίες εκτύπωσης.

Χαβάη

Στις 3 Απριλίου 1988 έβρεχε από τις πρώτες πρωινές ώρες στη Χονολουλού, αλλά δεν πτοήθηκε το πνεύμα των 5.870 ατόμων που συγκεντρώθηκαν σε μια αρένα για να ακούσουν την αναψυκτική ομιλία αφιέρωσης που εκφώνησε ο αδελφός Μίλτον Τζ. Χένσελ από το Κυβερνών Σώμα. Άλλοι 2.838 αδελφοί, που συναθροίστηκαν στο Μάουι, στο Καουάι και στο Μεγάλο Νησί της Χαβάης, συνδέθηκαν τηλεφωνικά για το ολοήμερο πρόγραμμα, το οποίο μεταδόθηκε από τη Χονολουλού. Αυτό το πρόγραμμα αφιέρωσης ολοκλήρωσε τον ανεμοστρόβιλο της θεοκρατικής δραστηριότητας που είχε αρχίσει στο τέλος του Μαρτίου όταν αρκετά μέλη του Κυβερνώντος Σώματος συμμετείχαν στον εορτασμό της Ανάμνησης καθώς επίσης και σε μέρες ειδικής συνέλευσης που διεξάχθηκαν στα νησιά του Καουάι, του Οάχου, του Μάουι και της Χαβάης. Τι μεγαλειώδης πνευματική περίσταση αποδείχτηκε ότι ήταν αυτή στην 70χρονη ιστορία του λαού του Ιεχωβά στη Χαβάη.

Πώς βρέθηκε αυτό το ακίνητο σ’ ένα νησί όπου τα οικόπεδα είναι πανάκριβα; Το 1985 προσφέρθηκε για πώληση ένα κτίριο που προηγουμένως ήταν σούπερ μάρκετ. Επειδή η τοποθεσία ήταν ιδανική, αγοράστηκε το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Αφού ολοκληρώθηκαν τα εκτεταμένα σχέδια και η ανακαίνιση τον Αύγουστο του 1987, οι εργασίες του γραφείου μεταφέρθηκαν στη νέα τοποθεσία, η οποία στεγάζει επίσης και δυο Αίθουσες Βασιλείας. Η οικογένεια Μπέθελ έχει εγκατασταθεί σε ευρύχωρα νέα διαμερίσματα που βρίσκονται στο δεύτερο όροφο.

Όταν ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ, ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, επισκέφτηκε τη Χονολουλού το 1912, δεν υπήρχαν Σπουδαστές της Γραφής στα νησιά. Σήμερα, η Χαβάη έχει 72 εκκλησίες και ένα ανώτατο όριο 5.729 ευαγγελιζομένων.

Χονγκ Κονγκ

Σ’ όλα τα χρόνια που γίνεται το έργο της Βασιλείας στο Χονγκ Κονγκ, ο Ιεχωβά έδινε πάντοτε ό,τι χρειαζόταν στον κατάλληλο καιρό. Δόθηκε υπενθύμιση σ’ όλους γι’ αυτό το γεγονός στις 7 Μαΐου 1988 όταν ο αδελφός Λάιμαν Α. Σουίγκλ από το Κυβερνών Σώμα αφιέρωσε σ’ Αυτόν ένα νέο κτίριο. Αλλά γιατί υπήρχε η ανάγκη γι’ αυτό το νέο κτίριο;

Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά σ’ αυτά που συνέβηκαν στο Χονγκ Κονγκ από την 1η Σεπτεμβρίου 1950 όταν πρωτοϊδρύθηκε ένα γραφείο τμήματος στην Οδό Τάι Πο για να φροντίζει για τους εννιά ευαγγελιζομένους που υπήρχαν όλοι κι όλοι. Αρκετά χρόνια αργότερα, το τμήμα μεταφέρθηκε στην Οδό Πρινς Έντουαρντ 312. Από το 1979 άρχισε μια έρευνα για κάποια άλλη τοποθεσία, πράγμα το οποίο φαινόταν σχεδόν αδύνατο σ’ αυτή την πυκνοκατοικημένη πόλη. Τότε μια μέρα κάποια αδελφή παρατήρησε σε μια εφημερίδα ότι πουλιόταν ένα ακίνητο στην Οδό Κεντ 4 στο Καουλούν Τονγκ. Αυτό αγοράστηκε, και το τμήμα μεταφέρθηκε σ’ ένα καθαρό και ήσυχο προάστιο που βρισκόταν σε ιδανική θέση σε σχέση με τις εκκλησίες ολόκληρης της αποικίας.

Ο αριθμός των ευαγγελιζομένων έφτασε τους 1.000 τον Ιούνιο του 1983. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, ξεπέρασαν τους 1.600. Για να γίνει περισσότερη εργασία, έπρεπε να αυξηθεί η οικογένεια Μπέθελ.

Όλες οι προσπάθειες που γίνονταν για να αγοραστεί κάποιο ακίνητο στη μια ή στην άλλη πλευρά του συγκροτήματος του τμήματος ήταν μάταιες. Τότε μια μέρα έφτασε με το ταχυδρομείο ένα γράμμα που γνωστοποιούσε την πώληση ενός ακινήτου στον ίδιο δρόμο τέσσερις μόνο πόρτες μακριά από το τμήμα. Όταν οι αδελφοί πήγαν να το δουν, δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους! Εκεί βρισκόταν ένα σύγχρονο κτίριο που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ. Ναι, αυτό έγινε η νέα προσθήκη στο Μπέθελ. Είναι το κτίριο που αφιέρωσε ο αδελφός Σουίγκλ.

Πορτογαλία

Στην Πορτογαλία, όπου όπως είπε ένας διάσημος ποιητής, «τελειώνει η στεριά και αρχίζει η θάλασσα», το ψάρεμα είναι μια από τις κύριες δραστηριότητες. Αλλά στις πρόσφατες δεκαετίες σ’ αυτή τη μικρή ευρωπαϊκή χώρα, που βρίσκεται στην Ακτή του Ατλαντικού, γίνεται ένα διαφορετικό είδος ψαρέματος που επηρεάζει τη ζωή ενός πλήθους από τους κατοίκους της οι οποίοι αριθμούν δέκα σχεδόν εκατομμύρια.

Στις 13 Μαΐου 1925, άρχισε ένα έργο πνευματικού ψαρέματος όταν ο αδελφός Ρόδερφορντ επισκέφτηκε τη Λισσαβώνα και εκφώνησε μια ομιλία σε μια σύναξη 2.000 και πλέον ατόμων. Ωστόσο, δύσκολα χρόνια βρίσκονταν μπροστά στο λαό του Ιεχωβά. Το έργο απαγορεύτηκε, οι αδελφοί μας ταλαιπωρήθηκαν και φυλακίστηκαν και το γραφείο τμήματος λειτουργούσε κάτω από την επιφάνεια και από διαφορετικά σπίτια.

Σχεδόν κεραυνοβόλα, η παλιά δικτατορία τερματίστηκε ξαφνικά από μια πολιτική επανάσταση που έγινε στις 25 Απριλίου 1974. Και μέχρι το Δεκέμβριο χορηγήθηκε επίσημα θρησκευτική ελευθερία στο λαό του Ιεχωβά. Το Φεβρουάριο του 1975 νοικιάστηκε στο Εστορίλ ένα μεγάλο σπίτι με 20 δωμάτια για να εξυπηρετήσει ως το γραφείο τμήματος και για να φροντίσει το έργο όχι μόνο στην Πορτογαλία, αλλά επίσης στη Μαδέρα, στις Αζόρες, στην Ανγκόλα και στο Σάουν Τομέ. Δέκα χρόνια αργότερα αυτό αποδείχτηκε ανεπαρκές, επειδή ο αριθμός των ευαγγελιζομένων αυξήθηκε σε 28.984. Έτσι, οι αδελφοί έψαξαν και βρήκαν χώρο για νέες εγκαταστάσεις, και έκαναν συμφωνία με μια κοσμική εταιρία να χτίσει το σκελετό από μπετόν αρμέ. Το υπόλοιπο έργο ανοικοδόμησης ολοκληρώθηκε από εθελοντές εργάτες, που όλοι τους ήταν Μάρτυρες.

Πώς θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα; Αν και η Πορτογαλία δεν είναι πλούσια χώρα, οι αδελφοί συνεισέφεραν ‘περισσότερο από τις δυνάμεις τους’ και ευλογήθηκαν πλούσια γι’ αυτό. (2 Κορ. 8:2-4, ΚΔΤΚ) Μια οικογένεια με πέντε παιδιά συζήτησαν όλοι μαζί για να δουν τι μπορούσαν να κάνουν για να βοηθήσουν. Οι κόρες πρόσφεραν τα κοσμήματά τους και ένας γιος τα χρήματα που είχε στην άκρη για να αγοράσει ένα ποδήλατο. Σ’ ένα γράμμα προς το τμήμα, ο πατέρας έγραψε τα εξής: «Αυτή η συνεισφορά έγινε αφού πουλήθηκαν τρία βραχιόλια, πέντε δαχτυλίδια και ένα ζευγάρι σκουλαρίκια και περιλαμβάνει τα χρήματα που υπήρχαν στους κουμπαράδες των παιδιών».

Το πρόγραμμα της αφιέρωσης διεξάχθηκε το Σάββατο το πρωί, στις 23 Απριλίου 1988, στη νέα Αίθουσα Βασιλείας και μεταδόθηκε στο εργοστάσιο με τηλεόραση κλειστού κυκλώματος και στο Γήπεδο Ποδοσφαίρου Ρεστέλο της Λισσαβώνας με τηλεφωνική σύνδεση. Το πρωινό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με την ενισχυτική για την πίστη ομιλία αφιέρωσης, την οποία έκανε ο αδελφός Μίλτον Τζ. Χένσελ.

Το απόγευμα, ο αδελφός Χένσελ ταξίδεψε στο στάδιο και μίλησε σ’ ένα ακροατήριο 45.522 ατόμων, που αποτελούσε αριθμό ρεκόρ όλων των εποχών, σχετικά με το θέμα: «Θα Χρειαστεί να Φωνάξουν οι Πέτρες;» Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι στην Πορτογαλία δεν θα χρειαστεί να φωνάξουν οι πέτρες, όπως πιστοποιεί το νέο ανώτατο όριο του Αυγούστου με 33.739 ευαγγελιζομένους. Υπάρχει τώρα στην Πορτογαλία 1 Μάρτυρας που κηρύττει τα καλά νέα σε κάθε 291 κατοίκους.

Κύπρος

Η Κύπρος, το τρίτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου, υπήρξε χώρος Χριστιανικής δραστηριότητας από τότε που πάτησαν το πόδι τους εκεί ο Παύλος και ο Βαρνάβας το 47-48 μ.Χ. (Πράξ. 13:12) Το νησί, που έχει πληθυσμό 620.000 περίπου κατοίκους, αποτελείται από ελληνικές, τουρκικές, αρμενικές και μαρωνίτικες κοινότητες.

Στους σύγχρονους καιρούς, η αλήθεια παρουσιάστηκε στην Κύπρο το 1924. Από 3 ευαγγελιζομένους των καλών νέων που υπήρχαν το 1925, ο αριθμός αυξήθηκε σε 59 το 1948, τη χρονιά κατά την οποία ιδρύθηκε το πρώτο γραφείο τμήματος της Εταιρίας. Μέχρι να χτιστεί ένα νέο γραφείο τμήματος και Οίκος Μπέθελ το 1969, ο αριθμός των ευαγγελιζομένων είχε ανέλθει στους 485.

Αλλά τα πράγματα άλλαξαν με δραματικό τρόπο το 1974. Η χρήση του γραφείου τμήματος έφτασε απότομα στο τέλος της. Έγινε ένα πραξικόπημα για την ανατροπή του προέδρου που το ακολούθησε λίγες μέρες αργότερα η εισβολή στρατευμάτων στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Στη διάρκεια της μάχης το τμήμα εκκενώθηκε καθώς οι σφαίρες διαπερνούσαν τα κλειστά παντζούρια στα παράθυρα. Έτσι από το 1974 το έργο κατευθυνόταν από ένα κτίριο που ήταν προηγουμένως ιεραποστολικός οίκος στη Λεμεσό, τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη του νησιού.

Οι αδελφοί αγόρασαν και ανακαίνισαν ένα κτίριο στη Νήσου, που είναι ένα μικρό χωριό σε απόσταση 19 και πλέον χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα, τη Λευκωσία. Ο αδελφός Κάρεϊ Μπάρμπερ από το Κυβερνών Σώμα αφιέρωσε το κτίριο του νέου τμήματος στις 2 Αυγούστου 1988.

Αφρική

Εκείνοι που διψούν για τη δικαιοσύνη προσκαλούνται να ‘έλθουν’ και να λάβουν το δώρο που δίνει ο Ιεχωβά. Η ήπειρος της Αφρικής ακούει αυτή την πρόσκληση και ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό. Για παράδειγμα, στις χώρες της Ανατολικής Αφρικής που βρίσκονται κάτω από την επίβλεψη του τμήματος της Κένυα, ο ασυγκράτητος πληθωρισμός και το πέπλο της πείνας που αιωρείται πάνω από τους αδελφούς δεν τους εμπόδισε να απολαύσουν ένα θαυμάσιο έτος θεοκρατικής δραστηριότητας.

Οι σωματικές αναπηρίες δεν παρεμποδίζουν την αποφασιστικότητα των ολόψυχων δούλων του Ιεχωβά στην Κένυα. Ένας αδελφός, του οποίου οι γονείς δεν είναι στην αλήθεια, προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα όταν ήταν παιδί και ως αποτέλεσμα χρειάζεται πατερίτσες για να περπατήσει. Προκειμένου να παρακολουθεί τις συναθροίσεις, αυτός περπατούσε 15 χιλιόμετρα το Σάββατο, διανυκτέρευε στον τόπο της συνάθροισης και την Κυριακή περπατούσε τα 15 χιλιόμετρα της επιστροφής. Η χαρά, η ενθάρρυνση και η συναναστροφή που απολάμβανε στις συναθροίσεις του έδιναν το κουράγιο να συνεχίσει. Τελικά, αφού οι γονείς του τον έβλεπαν επί μήνες να πηγαινοέρχεται στις συναθροίσεις με τα πόδια, πείστηκαν ότι αυτός δεν θα αποθαρρυνόταν. Γι’ αυτό, προσφέρθηκαν να τον βοηθήσουν δίνοντάς του χρήματα για τη συγκοινωνία.

Σε μια χώρα που τη φροντίζει το τμήμα της Κένυα, ζούσε ένας ανώτερος αξιωματούχος κάποιου πολιτικού κόμματος. Όταν έφερναν τους αδελφούς μπροστά του και τους κατηγορούσαν ψευδώς για αδικοπραγία, αυτός πάντοτε εντυπωσιαζόταν με την καλή τους συμπεριφορά. Έτσι, χρησιμοποιούσε μερικές φορές τη θέση του, όταν απουσίαζε ο προϊστάμενός του, για να απαλλάξει τους κατηγορούμενους αδελφούς. Στο μεταξύ, αυτός είχε κάποιες πολιτικές δυσκολίες μ’ έναν ισχυρό αρχηγό ανταρτών που δρούσε στην περιοχή. Η κυβέρνηση ανέθεσε στον αξιωματούχο να κυνηγήσει και να σκοτώσει αυτόν τον αντάρτη. Αντιδρώντας στην κίνηση της κυβέρνησης, η φατρία των ανταρτών ορκίστηκε να εκτελέσει τον κυβερνητικό αξιωματούχο. Στη συνέχεια αυτός μετατέθηκε στην πρωτεύουσα, κατηγορήθηκε άδικα και φυλακίστηκε. Πριν αποφυλακιστεί, συνάντησε Μάρτυρες του Ιεχωβά και δέχτηκε ένα αντίτυπο του βιβλίου Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Όταν έφτασε σπίτι, άρχισε μια μελέτη και αυτός και η σύζυγός του.

Στο μεταξύ, ο πρώην αντάρτης, ο οποίος είχε πια κατασταλάξει και εργαζόταν ως δάσκαλος, άρχισε κι αυτός να κάνει μελέτη με τον ίδιο αδελφό που μελετούσε με τον κυβερνητικό αξιωματούχο. Συμπτωματικά, αυτοί οι πρώην εχθροί συναντήθηκαν στο σπίτι του αδελφού. Τι συνταρακτική εμπειρία! Το μίσος όμως και η δυσπιστία τους βαθμιαία εξαφανίστηκαν. Και οι δυο τους σημείωσαν πρόοδο στην αλήθεια μαζί με τις συζύγους τους και βαφτίστηκαν την ίδια μέρα.

Πόσο σπουδαίο είναι το καλό παράδειγμα ηθικής στον τόπο της εργασίας μας; Μια απάντηση μπορεί να βρεθεί στη Σενεγάλη. Ένας νεαρός που μελετούσε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά διάβασε ένα τεύχος της Σκοπιάς, το οποίο τόνιζε το θέμα της εντιμότητας, και είδε ότι υπήρχε ανάγκη να εφαρμόσει τις συμβουλές στην εργασία του. Έτσι αυτός τοποθέτησε κλειδαριές στα ρεζερβουάρ για να εμποδίσει τους συναδέλφους του να κλέβουν βενζίνη από τα αυτοκίνητα της εταιρίας. Ο εργοδότης παρατήρησε ότι η κατανάλωση της βενζίνης μειώθηκε κατά πολύ και ρώτησε να μάθει το γιατί. Όταν πληροφορήθηκε για τις ενέργειες του νεαρού, τον αντάμειψε για την εντιμότητά του διορίζοντάς τον προϊστάμενο σ’ ολόκληρο το κατάστημα.

Στο νησί της Μαδαγασκάρης, δυο αδελφές σκαπάνισσες επισκέφτηκαν το σπίτι ενός ηλικιωμένου άντρα, ο οποίος τις αιφνιδίασε με την ερώτηση: «Η ψυχή πεθαίνει, έτσι δεν είναι;» Ο άντρας, που νόμιζε ότι οι σκαπάνισσες αποτελούσαν μέρος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, περίμενε ότι αυτές θα απαντούσαν: «Η ψυχή είναι αθάνατη». Αντί γι’ αυτό, αυτές αποκρίθηκαν: «Εσύ τι νομίζεις;»

«Η ψυχή πεθαίνει», είπε ο ηλικιωμένος άντρας σταθερά. «Εμείς συμφωνούμε μαζί σου σ’ αυτό, κύριε», απάντησαν οι σκαπάνισσες. Αυτός έκπληκτος τις ρώτησε πώς θα μπορούσε να εξηγήσει αυτό το θέμα σε άλλους. Άρχισε αμέσως μια Γραφική μελέτη. Ο άντρας παραδέχτηκε τα εξής: «Προσευχόμουν επί πολύ καιρό στον Θεό να μου δείξει την αλήθεια. Τώρα τη βρήκα, και τον ευχαριστώ πάρα πολύ».

Η στάση μας στο ζήτημα της ουδετερότητας συχνά αποτελεί προστασία για μας, ιδιαίτερα όταν αντίπαλες πολιτικές ομάδες παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και σκοτώνουν αλύπητα οποιονδήποτε δεν συμφωνεί μαζί τους. Ο Πάτρικ, ένας αδελφός που ζει στη Νότια Αφρική, περίμενε πώς και πώς να πέσει στο ζεστό του κρεβάτι αφού πέρασε ένα ευχάριστο βράδυ με την οικογένειά του. Ξαφνικά τα δυνατά χτυπήματα στην πόρτα του σπιτιού του διατάραξαν τον ειρηνικό του ύπνο.

«Άνοιξε!» φώναζαν τα μέλη μιας ομάδας πολιτικής νεολαίας, «αλλιώς θα σπάσουμε την πόρτα και τα παράθυρά σου». Θαρραλέα, ο αδελφός μας άνοιξε την πόρτα και αντιμετώπισε τον όχλο.

«Δεν άκουσες ότι απόψε πρέπει να πάμε όλοι και να επιτεθούμε στο σπίτι του ιντούνα [στρατιωτικού ηγέτη];» ρώτησαν αυτοί. Ο αδελφός μας εξήγησε ότι ο λόγος που δεν είχε ακούσει γι’ αυτό ήταν επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι της περιοχής στην οποία έμενε ήξεραν ότι αυτός δεν συμμετέχει σε διαμάχες. «Πάρε τα όπλα σου να αποδείξεις ότι είσαι άντρας», απαίτησαν οι νεαροί.

Ο αδελφός άπλωσε το χέρι του για να πάρει τη μάχαιρα του πνεύματος που είχε, την Αγία Γραφή, μαζί με τις εκδόσεις της Εταιρίας και τους είπε: «Αυτά είναι τα μόνα όπλα που έχω». Παρ’ όλα αυτά, τον ανάγκασαν να πάει στο στρατόπεδό τους για να εξηγήσει την ουδέτερη στάση του στους αρχηγούς τους. Μόλις έφτασε ο αδελφός, ένας νεαρός της περιοχής, που τον γνώριζε, φώναξε: «Γιατί τον φέρατε εδώ αυτόν τον άνθρωπο; Αυτός είναι σπουδαστής της Γραφής. Αφήστε τον να φύγει, και αν υπάρξουν κάποια παράπονα σχετικά μ’ αυτό, θα υποστώ εγώ τις συνέπειες». Έτσι, η ουδετερότητα έγινε το κλειδί της ελευθερίας για τον αδελφό.

Ασία

Ο λαός του Ιεχωβά στις χώρες της Ασίας εκτελεί με επιμέλεια το έργο της Βασιλείας. Όπως κι ο καλός γεωργός που ‘σπέρνει με αφθονία’, έτσι κι αυτοί έχουν ‘θερίσει με αφθονία’. (2 Κορ. 9:6) Στη Βιρμανία μια δασκάλα πρόσεξε κάποια μαθήτρια η οποία είχε ένα περιοδικό κρυμμένο ανάμεσα στα βιβλία της. Η δασκάλα τής το άρπαξε. Ήταν μια Σκοπιά. Αμέσως, η δασκάλα το διάβασε από την αρχή μέχρι το τέλος με ζωηρό ενδιαφέρον.

Μετά το μάθημα, ρώτησε τη μαθήτρια από πού είχε πάρει το περιοδικό. «Από τους ανθρώπους εκείνους που πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι» ήταν η απάντηση. Η δασκάλα ανυπομονούσε να συναντήσει αυτούς τους ανθρώπους. Η επιθυμία της πραγματοποιήθηκε. Λίγο καιρό αργότερα, μια σκαπάνισσα επισκέφτηκε το σπίτι της. Ακολούθησε μια οικιακή Γραφική μελέτη. Τώρα αυτή η δασκάλα, που είναι μητέρα έξι παιδιών, διδάσκει κι αυτή τις Βιβλικές αλήθειες πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι ως βοηθητική σκαπάνισσα.

Η επιρροή της παράδοσης και της συμμόρφωσης με το κατεστημένο είναι έντονα αισθητές στο Ισραήλ. Συχνά είναι ευκολότερο για τους Ισραηλίτες που ζουν σε κάποια άλλη χώρα να εξετάσουν αντικειμενικά το άγγελμα της Βασιλείας. Για παράδειγμα, η Κέρεν ξεκίνησε να δει τον κόσμο όταν τελείωσε τη στρατιωτική της υπηρεσία στο Ισραήλ. Ενώ ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή συνάντησε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ενθουσιασμένη για το γεγονός ότι μάθαινε τις αληθινές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, έκανε Γραφική μελέτη αρκετές φορές την εβδομάδα και παρακολουθούσε τακτικά τις συναθροίσεις. Αυτή έκανε γρήγορη πρόοδο μέχρι του σημείου να αφιερώσει τη ζωή της στον Ιεχωβά. Μήπως θα φοβόταν να επιστρέψει στο Ισραήλ επειδή μερικά άτομα από την οικογένειά της θα εναντιώνονταν στη νέα της πίστη; Όχι, αυτή επέστρεψε πρόθυμα και υπηρετεί τακτικά κάθε μήνα ως βοηθητική σκαπάνισσα.

Ένας Ισραηλίτης που ονομάζεται Ράμι, αφού μετακινήθηκε από χώρα σε χώρα με τη σύζυγό του και τα παιδιά τους, μίλησε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νέα Ζηλανδία, και αυτά που άκουσε του άρεσαν. Στο μεταξύ, οι γονείς του Ράμι, οι οποίοι ζούσαν σε μια περιοχή του Ισραήλ που δεν έχουν κηρύξει οι Μάρτυρες, τον επισκέφτηκαν. Αυτός τους έδινε συχνά μαρτυρία μέσω αλληλογραφίας, αλλά όταν αυτοί άκουσαν τα καλά νέα της Βασιλείας από τα χείλη του γιου τους, ο πατέρας ρώτησε: «Γιατί δεν μας τα είπε αυτά ο ραβίνος μας;» Οι γονείς άρχισαν να παρακολουθούν όλες τις συναθροίσεις και να παραβρίσκονται στη Γραφική μελέτη που διεξήγαγαν οι Μάρτυρες με τον Ράμι. Η τετράμηνη παραμονή τους ήταν αρκετή για να τους πείσει ότι είχαν βρει την αλήθεια. Όταν επέστρεψαν στο Ισραήλ, οι γονείς ήταν έτοιμοι να δώσουν μαρτυρία στους πολλούς συγγενείς και στους φίλους που είχαν καθώς και να αντιμετωπίσουν την αντίδραση που θα έδειχναν πολλοί στη νέα τους άποψη για τη ζωή. Αμέσως μόλις έφτασαν, ήρθαν σε επαφή με την πιο κοντινή εκκλησία και από τότε οι αδελφοί διεξάγουν Γραφική μελέτη μαζί τους.

Για να παρακολουθούν όλες τις συναθροίσεις, οι γονείς του Ράμι ταξιδεύουν γύρω στα 130 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα. Επειδή η οικογένειά τους είναι πολύ γνωστή, τα νέα για τη συνταύτισή τους με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά απλώθηκαν αστραπιαία σ’ ολόκληρη τη γενέτειρά τους. Για να ελκύσει την προσοχή στα καλά νέα, ο πατέρας έχει μια έκθεση των εκδόσεων της Εταιρίας στο γραφείο της επιχείρησής του. Έτσι, ως αποτέλεσμα του σπόρου της Βασιλείας που σπάρθηκε στη μακρινή Νέα Ζηλανδία, δίνεται τώρα μια καλή μαρτυρία σ’ αυτό το μέρος του Ισραήλ. Τι συνέβηκε στον Ράμι και στη σύζυγό του; Αυτοί βαφτίστηκαν τον περασμένο Ιούνιο.

Η εμπιστοσύνη που είχε στον Ιεχωβά μια αδελφή από το Πακιστάν, η οποία ήταν καινούρια στο έργο από σπίτι σε σπίτι, ενισχύθηκε. Ενώ συμμετείχε στη διακονία αγρού, μερικοί νεαροί που ενοχλήθηκαν επειδή αυτή και η σύντροφός της κήρυτταν τη Χριστιανοσύνη, τις έκλεισαν σ’ ένα σπίτι. Ο ένας απ’ αυτούς τηλεφώνησε στον πατέρα του, που ήταν αξιωματικός της αστυνομίας, λέγοντάς του να έρθει και να συλλάβει τις ευαγγελιζόμενες. Όταν έφτασε ο πατέρας του νεαρού και είδε το περιοδικό Σκοπιά, είπε στο γιο του να μην ανακατεύεται και ανέφερε τα εξής: «Αυτή είναι η πίστη τους και πρέπει να την κηρύξουν». Οι νεαροί επέμεναν ότι η αστυνομία έπρεπε να τις εμποδίσει να κηρύττουν. Ο πατέρας του νεαρού είπε με αυστηρή φωνή στο γιο του και στους άλλους νεαρούς: «Αν θέλετε να τις εμποδίσετε, τότε κηρύξτε εσείς σ’ αυτές και προσπαθήστε να τις πείσετε». Έτσι οι δυο ευαγγελιζόμενες έφυγαν ήσυχα, ενισχυμένες από την εμπειρία.

Η Ποντσαλέο, μια νεαρή γυναίκα από ένα χωριό που βρίσκεται βόρεια του Τσιάνγκ Μάι της Ταϋλάνδης, αντιμετώπισε μεγάλη πίεση από τους γονείς της λόγω της επιθυμίας που είχε για την αλήθεια. Οι γονείς της ήταν ανάμεσα στους ιδρυτές της τοπικής εκκλησίας. Ωστόσο, η Ποντσαλέο δεν αποθαρρύνθηκε από το να μελετάει την Αγία Γραφή και συνέχισε να κάνει Γραφική μελέτη σε σπίτια αδελφών ή στην Αίθουσα Βασιλείας.

Μολονότι ζει 20 και πλέον χιλιόμετρα από την Αίθουσα Βασιλείας, αυτή παραβρίσκεται τακτικά. Αυτό είναι αξιοσημείωτο αν λάβετε υπόψη σας τη σωματική της κατάσταση. Πριν από αρκετά χρόνια, μια σοβαρή κρίση ρευματοειδούς αρθρίτιδας την άφησε ανάπηρη. Η σωματική της κατάσταση δεν την εμποδίζει να παρακολουθεί τις συναθροίσεις, αλλά την ανάγκασε να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους γονείς της για οικονομική υποστήριξη. Ωστόσο, οι αδελφές της εκκλησίας τής έδειξαν πώς να φτιάχνει γλυκά που θα μπορούσε να τα πουλάει στην αγορά του χωριού της. Στην αρχή αυτή η μικρή επιχείρηση επέφερε την κοροϊδία των γονέων και των φίλων της, οι οποίοι πίστευαν ότι η Ποντσαλέο δεν θα κέρδιζε ποτέ αρκετά χρήματα για να συντηρεί τον εαυτό της κατά κάποιον αξιόλογο τρόπο. Προς μεγάλη έκπληξη της οικογένειάς της, αυτή μπορεί και κερδίζει αρκετά για να πληρώνει τα έξοδα που κάνει προκειμένου να παρακολουθεί τις συναθροίσεις ακόμη και τις συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας. Με αποφασιστικότητα και πίστη, αυτή παραιτήθηκε από την εκκλησία και το Φεβρουάριο του 1987 άρχισε τη διακονία αγρού. Από τότε αυτή είναι ζηλώτρια ευαγγελιζόμενη. Τον Ιούλιο του 1987 βαφτίστηκε στη συνέλευση περιοχής που έγινε στο Φιτσανουλόκ.

Ευρώπη

Το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά καθιστά ικανή την οργάνωσή του να επιτελέσει ένα μεγάλο έργο πνευματικής εκπαίδευσης. Έτσι, εκπληρώνονται σήμερα τα λόγια που είναι γραμμένα στο εδάφιο Ησαΐας 11:9: ‘Η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν’. Αυτή η θεϊκή εκπαίδευση είχε καλή επίδραση και σε κοσμικούς εκπαιδευτικούς κύκλους.

Για παράδειγμα, το ειδικό βιβλιάριο Το Σχολείο και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχει βοηθήσει τους νεαρούς αδελφούς και αδελφές μας να αποκτήσουν το σεβασμό των σχολικών αρχών στο Βέλγιο. Ένας επιθεωρητής εκπαίδευσης της πόλης Ουπέιγ-Λιέγη έγραψε προς όλους τους διευθυντές σχολείων την ακόλουθη επιστολή με ημερομηνία 29 Ιανουαρίου 1988:

«Χωρίς αμφιβολία είστε ενήμεροι για το γεγονός ότι στα πρόσφατα χρόνια το θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχει εξαπλωθεί πάρα πολύ . . . Το γεγονός αυτό δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ένα από τα φαινόμενα της ανθρωπότητας που δεν έχουμε το δικαίωμα να το αγνοήσουμε . . . Για την ενημέρωσή σας, . . . σκέφτηκα να σας στείλω φωτοαντίγραφα του βιβλιαρίου Το Σχολείο και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, που το έχουν εκδώσει οι ίδιοι οι Μάρτυρες. Θα σας ήμουν ευγνώμων αν φροντίζατε, όσο είναι δυνατό, να γίνει σεβαστό από το διδακτικό προσωπικό σας το σύνολο των αιτημάτων που εκφράζονται σ’ αυτό το βιβλιάριο».

Τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα πρέπει να παίρνουν πολύ καλούς βαθμούς για τη διαγωγή που δείχνουν στο σχολείο. Στο Βέλγιο, η δασκάλα που είχε η Νάντια στην τετάρτη τάξη αντιπαθούσε έντονα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η σκέψη και μόνο ότι είχε μια Μάρτυρα στην τάξη της έκανε τη δασκάλα τόσο οξύθυμη που όχι μόνο υποτιμούσε συνέχεια τη Νάντια, αλλά επίσης έβαζε τις φωνές και στα άλλα παιδιά και τα χτυπούσε. Μια μέρα, επειδή οι μαθητές έβριζαν πολύ στην τάξη, η δασκάλα έδωσε εντολή στο κάθε παιδί να πάει στον πίνακα και να γράψει μια βρισιά καθώς επίσης και τη σημασία της. Αυτή προειδοποίησε: «Όποιος αρνηθεί να το κάνει θα πάρει μικρότερους βαθμούς στον έλεγχο!»

«Κυρία, μπορείτε να με παραλείψετε εμένα», είπε ευγενικά η Νάντια. «Προτιμώ να έχω μικρότερους βαθμούς παρά να γράψω τέτοιες λέξεις!» Όμως, η δασκάλα δεν υποχώρησε. Έτσι η Νάντια πήγε στον πίνακα, και δίπλα σε κάθε χυδαία λέξη που είχαν γράψει οι μαθητές, αυτή έγραψε «ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ». Η Νάντια νόμιζε ότι είχε πάρει δέκα βαθμούς λιγότερο, αλλά πόση ανακούφιση ένιωσε καθώς άκουσε τη δασκάλα να ανακοινώνει: «Η Νάντια πήρε βαθμό 100 τοις εκατό και όλοι οι άλλοι μηδέν, επειδή αυτή είναι η μόνη που ξέρει ότι αυτές είναι λέξεις τις οποίες δεν θα πρέπει να τις χρησιμοποιεί κανείς ποτέ!»

Οι απόντες που υπάρχουν στη διακονία αγρού είναι ένα επαναλαμβανόμενο πρόβλημα που δοκιμάζουν οι αδελφοί μας στη Βρετανία. Οι σκαπανείς έχουν κάνει έντονες προσπάθειες για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Όταν η Κάρολ και η Κάθριν αποφάσισαν να επισκεφτούν τους απόντες ανάμεσα στις έξι και στις οχτώ το βράδυ, είχαν έξοχη επιτυχία. «Οι άνθρωποι είναι πολύ πιο ήρεμοι στο τέλος της εργάσιμης μέρας τους», αφηγούνται αυτές. «Σε πολλούς, που άκουσαν, δεν γίνονταν τακτικές επισκέψεις, μερικοί μάλιστα είπαν ότι δεν μας είχαν συναντήσει ποτέ—και αυτό συνέβαινε σε σπίτια που τα επισκεπτόμαστε επί χρόνια». Μια άλλη σκαπάνισσα, η οποία αποφάσισε να βρει τους ανθρώπους πριν φύγουν από το σπίτι για να πάνε στη δουλειά τους, άρχισε την υπηρεσία αγρού πριν τις οχτώ το πρωί. Σε κάποιο χρονικό διάστημα, αυτή επισκέφτηκε όλους τους απόντες που είχε, διαθέτοντας 12 βιβλία και 108 περιοδικά και αρχίζοντας δυο δρομολόγια περιοδικού και δυο πιθανές Γραφικές μελέτες. Προσπαθείτε να είστε κι εσείς ευπροσάρμοστοι αλλάζοντας το πρόγραμμά σας ώστε να ανταποκρίνεται στον τομέα σας;

Το τμήμα της Ελλάδας αναφέρει ότι σ’ ένα νησί κοντά στις ακτές της Τουρκίας, ένας μητροπολίτης προσπάθησε να παρεμποδίσει τη δραστηριότητα των Μαρτύρων στο έργο κηρύγματος. Μέσω ενός φυλλαδίου που είχε τον τίτλο Το Μέγα Πρόβλημα: ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, αυτός διέδωσε σ’ ολόκληρο το νησί ότι θα το επισκεπτόταν ένας πασίγνωστος θεολόγος για να εκφωνήσει μια ομιλία σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Οι Μάρτυρες μελετούσαν τακτικά με μια οικογένεια που ήταν ανάμεσα στους 1.500 κατοίκους κάποιου χωριού του νησιού. Έτσι ζητήθηκε από το θεολόγο να επισκεφτεί αυτή την οικογένεια για να τους φέρει πίσω στους κόλπους της εκκλησίας. Στάλθηκε ένας διάκος για να ειδοποιήσει την οικογένεια για την επίσκεψη που θα τους έκανε ο θεολόγος. Ο ενδιαφερόμενος και η οικογένειά του εξήγησαν στο διάκο ότι αυτή η επίσκεψη θα τους ήταν ευπρόσδεκτη. Ωστόσο, ο θεολόγος δεν πήγε μόνος του. Μαζί του ήταν ο ιερέας του χωριού, καθώς επίσης ο διάκος και ένας άλλος αξιωματούχος της εκκλησίας. Ο ενδιαφερόμενος απάντησε σ’ όλες τις ερωτήσεις τους χρησιμοποιώντας την Αγία Γραφή. Οι απαντήσεις που έδωσε σε ερωτήσεις σχετικά με την Τριάδα, το όνομα του Θεού και άλλα θέματα τους αποστόμωσαν. Τελικά, ο θεολόγος στράφηκε προς τους τρεις που τον συνόδευαν και τους ρώτησε: «Πού με φέρατε σ’ αυτόν τον αρχηγό των Μαρτύρων του Ιεχωβά;» Ο ενδιαφερόμενος αναφώνησε: «Μα εγώ καινούριος είμαι. Ούτε καν έχω βαφτιστεί!» Ο θεολόγος, κατάπληκτος, κραύγασε: «Πάμε αμέσως να φύγουμε από εδώ!»

Τα τρία πεινασμένα παιδιά, ο άνεργος σύζυγος και τα σημαντικά χρέη που είχε επηρέασαν τη Νατί από την Ισπανία ώστε να δεχτεί μια προσφορά για να αποκτήσει χρήματα γρήγορα. Αυτή συμφώνησε να μεταφέρει παράνομα ναρκωτικά ανάμεσα στη Βόρεια Αφρική και στην Ισπανία. Επειδή αυτή ήταν αρχάρια σε εγκληματικές δραστηριότητες, τα νεύρα της παρέλυσαν κι έτσι προκάλεσε τις υποψίες της αστυνομίας των συνόρων. Στην απελπισία της, η Νατί έκρυψε το πακέτο με τα λαθραία σε μια τουαλέτα. Το κόλπο της ανακαλύφτηκε και αυτή φυλακίστηκε με τη βαριά κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Η Νατί αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι το πακέτο ανήκε σ’ αυτήν, και ύστερα από μερικές μέρες, αποφυλακίστηκε.

Τρία χρόνια αργότερα, η Νατί άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή. Τότε έμαθε ότι η δικαστική υπόθεση εναντίον της ήταν ακόμη σε εκκρεμότητα και ότι, στην πραγματικότητα, είχε καταδικαστεί ερήμην σε πενταετή φυλάκιση και πρόστιμο 300.000 πεσετών (περ. 382.000 δρχ.). Ο σύζυγος της Νατί επέμενε ότι από αγάπη για τα τέσσερα παιδιά τους—το μικρότερο ήταν μόνο δυο χρονών—αυτή θα έπρεπε είτε να μην εμφανιστεί στο δικαστήριο είτε, σε περίπτωση που πήγαινε, να εμμείνει τουλάχιστον στον αρχικό της ισχυρισμό ότι είναι αθώα. Αλλά οι Γραφικές αρχές είχαν αγγίξει τη συνείδηση της Νατί και αυτή ήταν τώρα αποφασισμένη να πει την αλήθεια. Με τη Γραφή της στο χέρι, η Νατί εξήγησε στους δικαστές την κακή οικονομική κατάσταση που περνούσε, η οποία την οδήγησε στο αρχικό σφάλμα. Αυτή μίλησε στο δικαστήριο για το νέο της πιστεύω, που όχι μόνο την υποχρέωσε να πει την αλήθεια, αλλά και θα την εμπόδιζε να κάνει οτιδήποτε παράνομο στο μέλλον. «Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι έχω μετανιώσει», κατέληξε.

Ποια ήταν η απόφαση; Μόνο δυο μήνες αστυνομική επιτήρηση! Η Νατί είναι πεπεισμένη περισσότερο παρά ποτέ ότι συμφέρει να είναι κανείς έντιμος και ευχαριστεί τον Ιεχωβά και το Λόγο του που τη βοήθησαν.

Η Ισπανία έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη, γι’ αυτό ο Φαουστίνο καταχάρηκε όταν έγινε δεκτή η αίτησή του για εργασία με μια σύμβαση δυο εβδομάδων, μολονότι αυτός είχε εξηγήσει ότι δυο βράδια κάθε εβδομάδα θα έπρεπε να φεύγει νωρίς από τη δουλειά για να παρακολουθεί τις θρησκευτικές του συναθροίσεις. Ωστόσο, την πρώτη κιόλας μέρα της σύμβασης, ήταν εκπληκτικό το γεγονός ότι του προσφέρθηκε ένα συμβόλαιο για μόνιμη εργασία. Για ποιο λόγο έγινε μια τέτοια κίνηση προς όφελος ενός εργάτη που ήταν άγνωστος στην εταιρία; Ένας από τους διευθυντές της εταιρίας ανέφερε σ’ έναν πελάτη ότι είχαν προσλάβει κάποιον Μάρτυρα του Ιεχωβά. «Αν αυτός είναι στ’ αλήθεια Μάρτυρας, μην τον αφήνετε να φύγει», απάντησε ο πελάτης. «Δεν βρίσκονται πια τέτοιοι εργάτες. Αυτοί είναι πράγματι αξιόπιστοι».

Λατινική Αμερική

Πόσο χαρούμενος πρέπει να νιώθει ο ουράνιος Πατέρας μας όταν παρατηρεί τη δραστηριότητα του λαού του παγκόσμια. Στο εδάφιο Ψαλμός 149:4 διαβάζουμε τα εξής: ‘Ο Ιεχωβά ευδοκεί εις τον λαόν αυτού· θέλει δοξάσει τους πράους εν σωτηρία’. Οι αδελφοί μας στη Λατινική Αμερική έχουν ασφαλώς αγωνιστεί σθεναρά για να λάβουν την ‘ευδοκία’ του Θεού.

Μια μέρα, κάποια αδελφή από τη Βολιβία πήγε να επισκεφτεί μια κυρία η οποία ενδιαφερόταν να γίνει συνδρομήτρια στη Σκοπιά και στο Ξύπνα! Την ώρα που αυτή και η αδελφή που τη συνόδευε στέκονταν στην πόρτα, συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι έκαναν επίσκεψη σε λάθος σπίτι. Πριν ανοίξει η οικοδέσποινα την πόρτα, η άλλη αδελφή είπε: «Πάμε να φύγουμε!» Ωστόσο, αυτές ηρέμησαν και σκέφτηκαν ότι αφού είχαν ήδη χτυπήσει την πόρτα, ήταν καλύτερο να περιμένουν και να μιλήσουν σ’ οποιονδήποτε θα άνοιγε.

Η οικοδέσποινα χαιρέτησε χαρούμενα τις αδελφές μας σαν να ήταν φίλες που τις είχε χάσει για καιρό. Με ένα θερμό χαμόγελο, τους είπε: «Έρχεστε πάντοτε τα πρωινά όταν δεν έχω χρόνο να ακούσω». Η οικοδέσποινα προσκάλεσε τις αδελφές μας στο σπίτι, επακολούθησε μια ενδιαφέρουσα Γραφική συζήτηση με αποτέλεσμα να δεχτεί η οικοδέσποινα έντυπα. Όταν οι αδελφές μας επέστρεψαν την επόμενη εβδομάδα, άρχισαν μια Γραφική μελέτη με την οικοδέσποινα, και παρά την εναντίωση του συζύγου της, έκανε καλή πρόοδο. Αυτή βαφτίστηκε στην περασμένη συνέλευση περιφερείας.

Μια ιεραπόστολος αδελφή η οποία είναι διορισμένη στη Βολιβία άρχισε μια Γραφική μελέτη με τη Χοσέφα, η οποία ήταν αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη της Βασιλείας πριν από 15 χρόνια. Αυτή σταμάτησε να συναναστρέφεται με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή είχε δυσαρεστηθεί. Από την πρώτη κιόλας μελέτη, η διορατική αδελφή εξέτασε ευγενικά με τη Χοσέφα τα όσα λέει η Αγία Γραφή σχετικά με το να δέχεται κανείς συμβουλή και διαπαιδαγώγηση. Αυτή διέκρινε γρήγορα την πρακτική αξία της Γραφικής συμβουλής και δέχτηκε με εκτίμηση τις πληροφορίες. Η Χοσέφα αποφάσισε ότι δεν θα επέτρεπε πια στη λανθασμένη στάση που είχε στο παρελθόν να την εμποδίσει να προοδεύσει στην αλήθεια. Αυτή σχεδιάζει να βαφτιστεί και ήδη κάνει διευθετήσεις για βοηθητικό σκαπανικό.

Η Σχολή Υπηρεσίας Σκαπανέα συνεχίζει να έχει θετική επίδραση στη Χιλή, υποκινώντας τους πιο καινούριους σκαπανείς να εμμείνουν στην ολοχρόνια διακονία και βοηθώντας τους να είναι πιο αποτελεσματικοί ευαγγελιζόμενοι με το να τονίζει το προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους ανθρώπους. Ένα πρωί μια σκαπάνισσα αδελφή, η οποία είχε παρακολουθήσει τη σχολή, ήταν απασχολημένη στη διακονία από πόρτα σε πόρτα. Σε κάποιο σπίτι άνοιξε μια υπηρέτρια, η οποία είπε ότι ήταν τόσο απασχολημένη που δεν μπορούσε να μιλήσει με την αδελφή μας, επειδή η οικοδέσποινα ήταν άρρωστη στο κρεβάτι. Η αδελφή ζήτησε από την υπηρέτρια να πάει το περιοδικό Ξύπνα! στην άρρωστη γυναίκα και πρότεινε στην υπηρέτρια να δείξει στη γυναίκα το άρθρο σχετικά με την καλή υγεία.

Η αδελφή αφηγείται τα εξής: «Ζήτησα από την υπηρέτρια να μεταφέρει στην οικοδέσποινα τις ευχές μου για γρήγορη ανάρρωση από την αρρώστια που είχε και να της πει ότι θα χαιρόμουν να της μιλήσω κάποια άλλη φορά σχετικά με την υπόσχεση της Αγίας Γραφής για μια παραδεισένια γη. Όταν η υπηρέτρια επέστρεψε, με προσκάλεσε να περάσω μέσα. Μπήκα στην κρεβατοκάμαρα της κυρίας και είδα ότι αυτή ήταν ηλικιωμένη και πολύ άρρωστη. Είχε μια θλιμμένη έκφραση στο πρόσωπό της. Εξήγησα το λόγο για την επίσκεψη και εκείνη έμεινε έκπληκτη. Είπε ότι είχε αποφασίσει να μου μιλήσει επειδή, αν και δεν την ήξερα, είχα εκφράσει τις ευχές μου για την ανάρρωσή της, και αυτό την έκανε ευτυχισμένη». Άρχισε μια Γραφική μελέτη. Τώρα η γυναίκα αυτή παρακολουθεί τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και έχει κάνει τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή της, ελπίζοντας να γίνει κάποια μέρα μέλος του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά. Πόσο σπουδαίο είναι να δείχνει κανείς προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους!

Στην πραγματικότητα δεν μισούν την αλήθεια όλοι εκείνοι που εναντιώνονται σ’ αυτήν, όπως φαίνεται στην ακόλουθη εμπειρία από την Παραγουάη. Μια μέρα ένας άντρας ήρθε σε επαφή με ένα Μάρτυρα και έδειξε κάποιο ενδιαφέρον για την αλήθεια. Ωστόσο, ο πατέρας του, που ήταν λειτουργός στην εκκλησία, του απαγόρεψε αμέσως να έχει οποιαδήποτε επικοινωνία με τους Μάρτυρες. Ο πατέρας απείλησε να διακόψει κάθε δεσμό με το γιο του αν εκείνος συνέχιζε να δέχεται τους Μάρτυρες στο σπίτι του. Για το λόγο αυτό, ο γιος ματαίωσε όλες τις επισκέψεις του ευαγγελιζομένου. Όταν η σύζυγός του άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή, ο γιος, όπως κι ο πατέρας του, άρχισε να εναντιώνεται μέχρι του σημείου να ασκεί βία. Αυτός δεν επέτρεπε στην ευαγγελιζόμενη να επισκέπτεται τη σύζυγό του στο σπίτι ούτε ακόμη και να περνάει μπροστά από το σπίτι. Η σύζυγος εξακολουθούσε να θέλει να μάθει περισσότερα για την Αγία Γραφή, έτσι η ευαγγελιζόμενη συνέχισε τη μελέτη μέσω αλληλογραφίας.

Όταν ο άντρας αυτός ανακάλυψε ότι η σύζυγός του όχι μόνο εξακολουθούσε να μελετάει την Αγία Γραφή, αλλά και ενδιαφερόταν σοβαρά για την αλήθεια, η εναντίωσή του αυξήθηκε. Ακόμη και τα παιδιά του άρχισαν να τον φοβούνται. Αυτός άρχισε να πίνει πολύ και να παίζει τυχερά παιχνίδια. Η σύζυγός του τα υπέμεινε όλα αυτά στα επόμενα εφτά χρόνια. Κατά βάθος όμως, αυτός ένιωθε τύψεις για την κακή του διαγωγή.

Τελικά, ο σύζυγος συμφώνησε να τον ξαναεπισκεφτεί κάποιος Μάρτυρας. Τι ευχάριστη έκπληξη ήταν για τη σύζυγο και τα παιδιά όταν αυτός δέχτηκε μια οικιακή Γραφική μελέτη. Όταν προβλήματα με τους δαίμονες άρχισαν να παρεμποδίζουν την πρόοδο της οικογένειας στην αλήθεια, οι πρεσβύτεροι βοήθησαν την οικογένεια να στηριχτεί στον Ιεχωβά για να κερδίσει τη νίκη. Με τον καιρό οι επιθέσεις σταμάτησαν. Ο άντρας και η σύζυγός του έχουν αφιερώσει και οι δυο τη ζωή τους στον Ιεχωβά και έχουν κάνει βήματα προς το βάφτισμα. Αυτός ο άνθρωπος, που κάποτε εναντιωνόταν έντονα στην αλήθεια, υπηρετεί τώρα ευτυχισμένα τον Ιεχωβά μαζί με όλη του την οικογένεια.

Ένας άντρας στην Ουρουγουάη, του οποίου η αδελφή μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθόταν σ’ ένα παγκάκι στην πλατεία της κωμόπολης όταν ένα φοβισμένο πεντάχρονο αγόρι, ο γιος ενός Μάρτυρα, έτρεξε προς το μέρος του με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ζητούσε προστασία από ένα άλλο παιδί το οποίο τον κυνηγούσε και του πετούσε πέτρες. Δείχνοντας το άτακτο παιδί, ο νεαρός Μάρτυρας είπε: «Τα κακά παιδιά σαν κι αυτό θα πεθάνουν στον Αρμαγεδδώνα». Ο άντρας έμεινε έκπληκτος που άκουσε τη λέξη ‘Αρμαγεδδώνας’ να βγαίνει από το στόμα ενός τόσο μικρού παιδιού. Αυτός θυμήθηκε ότι είχε ξανακούσει αυτή τη λέξη, από την αδελφή του. Έτσι ρώτησε το παιδί τι ακριβώς ήταν ο Αρμαγεδδώνας. Το ίδιο εκείνο πρωί το παιδί είχε μελετήσει το θέμα αυτό με τη μητέρα του κι έτσι μπόρεσε να δώσει μια καλή εξήγηση στον άντρα. Ο νεαρός εντυπωσιάστηκε από τη γνώση που είχε το παιδί, κεντρίστηκε το ενδιαφέρον του για την αλήθεια και γι’ αυτό ζήτησε να κάνει Γραφική μελέτη. Όπως λέει ο ψαλμωδός: «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας αίνεσιν».—Ψαλμ. 8:2.

Βόρεια Αμερική και Νησιά της Καραϊβικής

Ο Μάλκομ, ένας νεαρός παντρεμένος άντρας που ζει στον Καναδά, είχε γνωρίσει περιστασιακά μόνο την αλήθεια όταν σύναψε μια ανήθικη σχέση με κάποια γυναίκα, την οποία τη σκότωσε αργότερα σ’ ένα ξέσπασμα οργής και ζήλειας. Το πρόβλημα που είχε πάντα ήταν ο υπερβολικά οξύθυμος χαρακτήρας του και το ότι δεν μπορούσε να συγκρατεί τον εαυτό του. Όταν καταδικάστηκε σε φυλάκιση, ένας ψυχίατρος τον περιέγραψε ως «καθ’ υποτροπή δολοφόνο». Στις 2 Ιουνίου 1982, επιβλήθηκε στον Μάλκομ μια μακρόχρονη ποινή φυλάκισης.

Ενώ ήταν στη φυλακή, αυτός συμμετείχε σε συζητήσεις με διάφορα μέλη του κλήρου, μερικές φορές παρακολουθούσε τις θρησκευτικές λειτουργίες που έκαναν, αλλά δεν έλαβε ικανοποιητικές απαντήσεις στις ερωτήσεις του. Τελικά, μέσω ενός υπαλλήλου της φυλακής, ο οποίος είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, έγιναν διευθετήσεις τον Απρίλιο του 1985 για μια τακτική Γραφική μελέτη. Ο Μάλκομ έχει κάνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή του από τότε. Η μεταμορφωμένη άποψη που έχει για τη ζωή και η βελτιωμένη διαγωγή του έχουν κάνει εντύπωση στους υπεύθυνους της φυλακής, στους ψυχίατρους και στους συγκρατούμενούς του. Η εκτίμηση που τρέφει για την αλήθεια τον υποκινεί να μεταδίδει τα όσα έχει μάθει στους συγκρατούμενούς του, μιλώντας τους κατά μέσο όρο 60 ως 70 ώρες κάθε μήνα για την Αγία Γραφή.

Ως αποτέλεσμα του έργου μαρτυρίας που κάνει ο Μάλκομ, ένας άντρας που αποφυλακίστηκε πρόσφατα παρακολουθεί τώρα τις συναθροίσεις σ’ ένα άλλο μέρος της χώρας. Στις 23 Ιανουαρίου 1988 δόθηκε στον Μάλκομ μια μέρα άδεια που του επέτρεψε να παρακολουθήσει μια συνέλευση περιοχής, συνοδευόμενος από έναν άοπλο φρουρό της φυλακής. Τον επόμενο μήνα, το Φεβρουάριο, ο Μάλκομ, που είχε βαφτιστεί, εγκρίθηκε ως βοηθητικός σκαπανέας και σχεδιάζει να συνεχίσει το βοηθητικό σκαπανικό τακτικά. Αυτός ελπίζει να πάρει αναστολή το 1993 με την υποχρέωση να δίνει παρών καθημερινά και πλήρη αναστολή το 1996. Έτσι, άνθρωποι με κάθε είδους παρελθόν ανταποκρίνονται στα καλά νέα.

Η μαρτυρία με περιοδικά αυξάνεται στα Νησιά Κέιμαν, και πολλά άτομα δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα άρθρα. Ένας αδελφός ο οποίος είναι σκαπανέας διέθεσε σ’ έναν επιχειρηματία το περιοδικό Σκοπιά που τόνιζε το θέμα «Γυναίκες στον Τόπο Εργασίας». Αφού το διάβασε, αυτός ο άντρας εντυπωσιάστηκε τόσο που αποφάσισε ότι θα έπρεπε να το διαβάσουν όλες οι γυναίκες που ήταν υπάλληλοί του. Για να βεβαιωθεί ότι θα διάβαζαν το άρθρο, έβγαλε ένα φωτοαντίγραφο για την καθεμιά, επισύναψε ένα φύλλο χαρτί σε κάθε αντίγραφο και ζήτησε, αφού διαβάσουν το άρθρο, να υπογράψουν στο χαρτί για να δείξουν ότι το έχουν διαβάσει.

Στην Τζαμάικα μια αδελφή εισάχθηκε σε ένα νοσοκομείο για να κάνει εγχείρηση. Αυτή ειδοποίησε το νοσοκομείο ότι δεν θα επέτρεπε να της γίνει οποιαδήποτε μετάγγιση αίματος. Όταν ένας γιατρός τη ρώτησε αν προτιμούσε να πεθάνει χωρίς να δεχτεί αίμα, αυτή απάντησε: «Δεν είναι ότι θέλω να πεθάνω, αλλά για Γραφικούς λόγους, θα παραμείνω πιστή στον Θεό μου έστω κι αν αυτό σημαίνει θάνατο».

Την άλλη μέρα ο γιατρός επέστρεψε και προκάλεσε την αδελφή να του δείξει ποιο μέρος της Αγίας Γραφής απαγορεύει τη χρήση αίματος. Αυτή τον προσκάλεσε να διαβάσει τα εδάφια Πράξεις 15:28, 29. Αφού διάβασε τα εδάφια, εκείνος απάντησε: «Αλλά αυτά δεν λένε να μη δέχεται κανείς μεταγγίσεις αίματος». Η αδελφή τον ρώτησε: «Υποθέστε ότι λέτε στον ασθενή σας να απέχει από οινόπνευμα, μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να πιει, αλλά μπορεί να βρει άλλα μέσα για να το βάλει στο σώμα του;» Πριν μπορέσει να απαντήσει ο γιατρός, μια νοσοκόμα που άκουγε τη συζήτηση τους διέκοψε και είπε ότι ήξερε ένα γιατρό ο οποίος είπε σε κάποιον ασθενή του να μην πίνει οινόπνευμα. Ο ασθενής σταμάτησε να πίνει οινόπνευμα, συνέχισε η νοσοκόμα, αλλά το περιέχυνε σε ψωμί και κατόπιν έτρωγε το ψωμί. Το σημείο τονίστηκε και ο γιατρός της αδελφής δεν είπε τίποτε. Αυτός δέχτηκε ένα τεύχος του Ξύπνα! που περιείχε ένα άρθρο με την εμπειρία ενός Μάρτυρα ο οποίος ήταν βαριά άρρωστος, κι εντούτοις αρνήθηκε να δεχτεί μετάγγιση αίματος και επέζησε. Ο γιατρός αργότερα διάβασε το περιοδικό και ενθάρρυνε κι άλλους γιατρούς και ασθενείς να διαβάσουν αυτό το περιοδικό. Η αδελφή έκανε την εγχείρησή της χωρίς αίμα και αναρρώνει ικανοποιητικά.

Οι αδελφοί στα Προσήνεμα Νησιά δεν λυπήθηκαν καμιά προσπάθεια προκειμένου να παρακολουθήσουν τη σειρά των συνελεύσεων περιοχής και τις μέρες ειδικής συνέλευσης στη διάρκεια του περασμένου υπηρεσιακού έτους. Αυτοί ταξίδεψαν με πλοίο, με αυτοκίνητο και, σε μερικές περιπτώσεις, με τα πόδια. Στο ορεινό νησί της Ντομίνικα, δεν επιτράπηκε στην Πένι, μια αδελφή με δυο γιους, τον Τζέιμς και τον Τόμας, να χρησιμοποιήσει ένα από τα δυο αυτοκίνητα της οικογένειας για να ταξιδέψει στη συνέλευση περιοχής που θα γινόταν στην πρωτεύουσα, το Ροζώ, κάπου 55 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους το οποίο βρισκόταν στα βουνά. Απτόητοι, ξεκίνησαν οι τρεις τους με τα πόδια, έτοιμοι να οδοιπορήσουν σε ανηφόρες και κατηφόρες. Όταν έφτασαν στην άκρη του χωριού τους, συνάντησαν το πρώτο τους εμπόδιο—ένα πλημμυρισμένο ποτάμι. Η Πένι έβγαλε τα παπούτσια της και ήταν έτοιμη να το διασχίσει, αλλά ο Τζέιμς, ηλικίας 11 χρονών, δεν ήταν τόσο ψηλός όσο η μητέρα του και ο Τόμας, ηλικίας 5 χρονών, ήταν ακόμη πιο κοντός. Τα αγόρια φοβούνταν να επιχειρήσουν αυτό το επίφοβο τόλμημα. Ένας νεαρός άντρας που στεκόταν εκεί κοντά, βλέποντας την άσχημη κατάστασή τους, μετέφερε με ασφάλεια τα δυο αγόρια στην άλλη πλευρά του ποταμού.

Άρχισαν και πάλι να περπατούν οι τρεις τους, αυτή τη φορά άλλο ενάμισι περίπου χιλιόμετρο ώσπου τους γνώρισε ένας οδηγός και προσφέρθηκε να τους πάρει στο αυτοκίνητό του, αλλά μόνο για μικρή απόσταση. Όταν έμαθε τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονταν, τους λυπήθηκε και τους μετέφερε 16 χιλιόμετρα επιπλέον πηγαίνοντάς τους σε μια παράκτια πόλη, το Πόρτσμουθ. Τώρα αυτοί απείχαν ακόμη 40 χιλιόμετρα από το χώρο της συνέλευσης. Ωστόσο, ήταν αποφασισμένοι να φτάσουν εκεί και πότε περπατώντας πότε πηγαίνοντας με αυτοκίνητο, τελικά έφτασαν στον προορισμό τους ακριβώς στην ώρα για την έναρξη του προγράμματος.

Στο Τρινιδάδ και Τομπάγκο οι αδελφοί έχουν αρκετή επιτυχία χρησιμοποιώντας τα νέα φυλλάδια. Ένας Μάρτυρας, που ονομάζεται Άντερσον, προσπαθεί διαρκώς να τα επιδεικνύει έχοντάς τα στην τσέπη του πουκαμίσου του όταν ταξιδεύει προς και από την εργασία του. Από τα τέσσερα φυλλάδια, εκείνο με το οποίο έχει τη μεγαλύτερη επιτυχία στη διάδοση των καλών νέων είναι το φυλλάδιο Ποια Ελπίδα Υπάρχει για τους Αγαπημένους σας που Έχουν Πεθάνει; Από την τσέπη του εξέχει μόνο το κεφάλι του μικρού κοριτσιού που υπάρχει σ’ αυτό το φυλλάδιο. Συνήθως, αυτό είναι αρκετό για να προκαλέσει την ερώτηση: ‘Τι δείχνει αυτή η εικόνα;’ ή ‘Ποιο φυλλάδιο είναι αυτό που έχεις εκεί;’ Αυτό του δίνει έξοχες ευκαιρίες να εξηγήσει τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την κατάσταση των νεκρών και την ελπίδα που έχουν για το μέλλον.

Ο Άντερσον αφηγείται: «Στο γραφείο μου, μια γυναίκα με ρώτησε σχετικά με το φυλλάδιο. Στη διάρκεια της συνομιλίας μας, όχι μόνο της μετέδωσα το Γραφικό άγγελμα του φυλλαδίου, αλλά και της εξήγησα πολλά πράγματα σχετικά με τις εκτυπωτικές εγκαταστάσεις που έχουμε, τα πολλά βιβλία και περιοδικά που εκδίδουμε και τα θέματα που καλύπτουν. Αυτή εντυπωσιάστηκε με την απάντηση που της έδωσα και κατόπιν ρώτησε αν έχουμε κάποιο Γραφικό βιβλίο για παιδιά».

Την επόμενη μέρα, ο Άντερσον της πήγε Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες. Αυτή συγκλονίστηκε βλέποντας τη θετική, ζωντανή και απλή παρουσίαση, με τα σχετικά Γραφικά εδάφια να βρίσκονται στο τέλος κάθε ιστορίας. Λόγω του ενθουσιασμού που έδειξε αυτή για το βιβλίο, οι άλλες γυναίκες στο γραφείο ζήτησαν κι αυτές έντυπα. Ο Άντερσον καταλήγει: «Διέθεσα δέκα βιβλία Βιβλικές Ιστορίες καθώς και άλλα τρία έντυπα, και κάθε μέρα εξακολουθώ να βεβαιώνομαι ότι εξέχουν από την τσέπη του πουκαμίσου μου τα φυλλάδια».

Νησιά του Ειρηνικού

Ένα άσμα που συντέθηκε για τη λατρεία του Ιεχωβά εξέφραζε πολύ καλά την ικανοποίηση και την ευτυχία που ένιωθαν οι Ισραηλίτες για τον Θεό τους. Αυτοί έψελναν με αγαλλίαση: ‘Ο Ιεχωβά βασιλεύει· ας αγάλλεται η γη· ας ευφραίνεται το πλήθος των νήσων’. (Ψαλμ. 97:1) Ναι, τα νησιά της θάλασσας έχουν λόγους να είναι ευτυχισμένα για το ρόλο που παίζουν απευθύνοντας την πρόσκληση σε άλλους να έρθουν και να πιουν από τα νερά της αιώνιας ζωής.

Η εμπειρία που είχε μια αδελφή από την Αυστραλία, τονίζει το πόσο σπουδαίο είναι να θέτουμε προσωπικούς στόχους. Στη διάρκεια μιας πρόσφατης δίμηνης εκστρατείας συνδρομών, αυτή έθεσε ένα προσωπικό στόχο 50 συνδρομών. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να λαβαίνει μια συνδρομή τη μέρα για τον πρώτο μήνα και κατόπιν να διαθέσει 20 τον δεύτερο μήνα.

Αυτή αφηγείται: «Προσευχόμουν τακτικά στον Ιεχωβά για το στόχο που είχα θέσει και κατόπιν εργαζόμουν σκληρά φροντίζοντας να τον πετύχω. Μερικές φορές έπρεπε να επιστρέψω τρεις ή τέσσερις φορές ώσπου να βρει ο οικοδεσπότης αρκετά χρήματα για να πληρώσει τη συνδρομή. Τις επανεπισκέψεις τις έκανα τα βράδια και μερικές τις έκανα νωρίς το πρωί. Μια κυρία προσφέρθηκε μάλιστα να φέρει τα χρήματα στο σπίτι μου, πράγμα που έκανε». Φανταστείτε τη χαρά της αδελφής όταν πέτυχε το στόχο που είχε θέσει—31 συνδρομές τον πρώτο μήνα! Διέθεσε τις 20 συνδρομές τον επόμενο μήνα; Και βέβαια!

Στους επόμενους λίγους μήνες, καθώς φρόντιζε για το ενδιαφέρον που έδειξαν τα άτομα, η αδελφή αυτή άρχισε αρκετές Γραφικές μελέτες. Αν και δεν έχουν συνεχιστεί όλες οι μελέτες, πολλά άτομα ανανέωσαν τις συνδρομές τους. Μια ενδιαφερόμενη κάνει τακτική μελέτη με το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη και σημειώνει καλή πρόοδο. Η αδελφή αφηγείται: «Πιστεύω πως όλα όσα μπόρεσα να πετύχω ήταν αποτέλεσμα του ότι έθεσα κάποιο στόχο και είχα θετική στάση. Πρέπει κανείς να εμπιστεύεται πράγματι στον Ιεχωβά και να εργάζεται σκληρά. Το εδάφιο Παροιμίαι 10:22 αληθεύει ασφαλώς στην περίπτωσή μου: ‘Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν’».

Οι τυπωμένες σελίδες της Σκοπιάς έχουν δύναμη. Μπορούν να αλλάξουν τη στάση των αναγνωστών της. Στα Νησιά Σολομώντος, οι άνθρωποι σε μερικά χωριά εξακολουθούν να φοβούνται να δεχτούν ανοιχτά τους Μάρτυρες, επειδή οι θρησκευτικοί τους ηγέτες εναντιώνονται σφοδρά. Σ’ ένα από τα κοραλλιογενή νησιά, όταν οι ευαγγελιζόμενοι μπήκαν σε κάποιο από αυτά τα χωριά για να πάνε από σπίτι σε σπίτι, ορισμένοι τους επιτέθηκαν και τους είπαν να μην ξαναμπούν στο χωριό με σκοπό να κηρύξουν. Οι ευαγγελιζόμενοι ζούσαν γύρω στο ενάμισι χιλιόμετρο πιο πάνω κοντά στο ποτάμι και ήταν υποχρεωμένοι να περνούν από αυτό το χωριό κάθε φορά που πήγαιναν σε κάποιο άλλο μέρος. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι τους έκαναν να αισθάνονται ανεπιθύμητοι. Ωστόσο, η στάση τους τώρα έχει αλλάξει. Αυτοί χαιρετούν μάλιστα τους Μάρτυρες. Τι συνέβηκε;

Τα παιδιά των Μαρτύρων, τα οποία συνήθιζαν να παίζουν στο ποτάμι με μικρά κανό, που τα έφτιαχναν στο σπίτι, άρχισαν να χρησιμοποιούν σελίδες από παλιά, πεταμένα τεύχη της Σκοπιάς για πανιά. Άφηναν το νερό να μεταφέρει τα μικρά τους κανό στο ρεύμα του που κατευθυνόταν προς τα κάτω. Χωρίς να το ξέρουν οι Μάρτυρες, τα παιδιά του άλλου χωριού έπαιρναν τα κανό. Αλλά ποιοι μάζευαν τα πανιά; Αυτό το έκαναν οι ενήλικοι οι οποίοι μπορούν να διαβάσουν. Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξουν οι χωρικοί τη στάση τους απέναντι στους Μάρτυρες. Μολονότι εξακολουθούν να φοβούνται να τους δεχτούν ανοιχτά, είναι τώρα φιλικοί προς αυτούς.

Στο Τουβαλού, που το φροντίζει το τμήμα των Δυτικών Σαμόα, η χρονιά άρχισε με τη Σχολή Υπηρεσίας Σκαπανέα, η οποία έχει δώσει επιπρόσθετη ώθηση στο έργο κηρύγματος. Σαν αποτέλεσμα, δυο σκαπάνισσες αδελφές δαπάνησαν δυο μήνες ως προσωρινές ειδικές σκαπάνισσες στο νησί Νανουμάνγκα, όπου 200 άτομα είχαν παρακολουθήσει την Ανάμνηση. Οι δυο σκαπάνισσες διεξήγαγαν συνολικά 21 Γραφικές μελέτες. Σ’ ένα πρόσφατο εκκλησιαστικό συνέδριο στο Φουναφούτι, ο Προτεστάντης πάστορας από τη Νανουμάνγκα έκανε κήρυγμα εκφράζοντας την ανησυχία του για το γεγονός ότι πάρα πολλοί από τους κατοίκους στο νησί του έχουν ελκυστεί προς τους Μάρτυρες και ότι μόνο μερικοί «σοφοί» τούς έχουν απορρίψει. Αυτός είπε πως κάθε πρωί βλέπει γυναίκες να ξυπνούν νωρίς και να συγυρίζουν τα σπίτια τους για να υποδεχτούν τις αδελφές, οι οποίες θα έρθουν με σκοπό να διεξάγουν τις Γραφικές τους μελέτες. Οι γυναίκες δείχνουν τόσο ενδιαφέρον για τις Γραφικές τους μελέτες, ισχυρίζεται αυτός, που όταν κλαίει ένα παιδί, το παίρνουν στο ένα χέρι και συνεχίζουν να ψάχνουν εδάφια στην Αγία Γραφή με το άλλο. Αν και μπορεί να έχει μεγαλοποιήσει τα πράγματα, αυτό παρέχει μαρτυρία για την αποτελεσματικότητα που έχει το κήρυγμα της αλήθειας σ’ αυτό το νησί.—Φιλιπ. 1:15, 18.

Κατά καιρούς, εκείνοι οι οποίοι κατάγονται από εύπορο περιβάλλον δέχονται πολλή οικογενειακή εναντίωση λόγω του ενδιαφέροντος που δείχνουν για την αλήθεια. Ο πατέρας ενός αδελφού είναι συνέταιρος μιας μεγάλης αλυσίδας σουπερμάρκετ στη Χαβάη. Η οικογένεια περίμενε από το γιο να αποκτήσει τελικά μια θέση διευθυντή. Ωστόσο, όταν αυτός έγινε Μάρτυρας, ήταν ευχαριστημένος να παραμείνει αποθηκάριος. Για κάποιο διάστημα υπήρχε μεγάλος αναβρασμός καθώς τα μέλη της οικογένειας προσπαθούσαν να πιέσουν τον αδελφό και τη σύζυγό του να αλλάξουν γνώμη. Επειδή το ζευγάρι έδινε ένα καλό παράδειγμα, η εναντίωση μειώθηκε. Ο αδελφός μας είναι τώρα διακονικός υπηρέτης και εξακολουθεί να είναι ικανοποιημένος που είναι αποθηκάριος, προς μεγάλη έκπληξη της οικογένειάς του και άλλων υπαλλήλων.

Χώρες Κάτω Από Απαγόρευση

Οι αδελφοί άφοβα παραμένουν όσιοι στον Ιεχωβά σε χώρες όπου το έργο της Βασιλείας είναι κάτω από απαγόρευση. Όπως ο Δαβίδ, αυτοί λένε τα εξής: «Επί τον Θεόν ελπίζω [έχω θέσει την εμπιστοσύνη μου, ΜΝΚ]· δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη άνθρωπος;»—Ψαλμ. 56:11.

Οι αδελφοί μας ζούσαν ειρηνικά στο νότιο μέρος μιας αφρικανικής χώρας όταν το 1975, λόγω της ουδέτερης στάσης τους, τους συνέλαβαν και τους μετέφεραν σε στρατόπεδα-καταυλισμούς στο βόρειο μέρος της χώρας. Αυτοί έχασαν όλα τους τα υπάρχοντα. Στα στρατόπεδα, διεξήγαν στην αρχή τις συναθροίσεις τους κρυφά, αλλά αργότερα μπορούσαν να συναθροίζονται φανερά. Στο διάστημα που ζούσαν στα στρατόπεδα, αυτοί εργάζονταν φιλόπονα στα χωράφια—καλλιεργώντας σπαρτά και εκτρέφοντας κοτόπουλα, γουρούνια και άλλα ζώα. Σύντομα το κίνημα της αντίστασης αύξησε την ένταση του διωγμού και κλόνισε τον κανονικό τρόπο ζωής των αδελφών ταλαιπωρώντας τους, λεηλατώντας τα υπάρχοντά τους ακόμη και σκοτώνοντας μερικούς από αυτούς.

Οι αδελφοί αναγκάστηκαν να φύγουν και έχασαν πάλι το καθετί που είχαν. Ωστόσο, με τη συνεργασία αντιπροσώπων από δυο οργανισμούς παροχής βοήθειας, η κυβέρνηση διευθέτησε να μεταφέρει αεροπορικώς τους αδελφούς μας πίσω στην πρωτεύουσα, όπου διέμεναν αρχικά οι περισσότεροι απ’ αυτούς. Πολλοί έφτασαν εντελώς άποροι. Μερικοί ήταν τόσο φτωχικά ντυμένοι που ντρέπονταν να φύγουν από το αεροδρόμιο. Αυτοί αναρωτιούνταν: ‘Τι θα φάμε . . . τι θα φορέσουμε;’ (Ματθ. 6:31) Αλλά ο Ιεχωβά Θεός προμήθευσε. Τα νέα σχετικά με την κακή τους κατάσταση αναφέρθηκαν στους αδελφούς της Νότιας Αφρικής, οι οποίοι διευθέτησαν γρήγορα να παρασχεθούν εφόδια περίθαλψης—συγκεντρώθηκαν 83 τόνοι τρόφιμα και είδη ρουχισμού. Με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού, τα εφόδια παραδόθηκαν στους αδελφούς μας. Οι εκκλησίες σύντομα αναδιοργανώθηκαν. Ποια είναι η πνευματική τους κατάσταση σήμερα; Ο Ιεχωβά τους ευλογεί πλούσια. Στην πραγματικότητα έχουν ξεπεράσει το ανώτατο όριο στον αριθμό των ευαγγελιζομένων που είχαν το 1975 όταν άρχισε ο διωγμός.

Εξαιτίας των οικονομικών συνθηκών που υπάρχουν σε κάποια άλλη χώρα, οι περισσότεροι άνθρωποι τρώνε μόνο ένα γεύμα τη μέρα. Αυτό ανάγκασε μερικούς σκαπανείς, αλλά όχι όλους, να εγκαταλείψουν την ολοχρόνια υπηρεσία και να αναλάβουν κοσμική εργασία. Λόγω των τοπικών δυσκολιών η ενίσχυση που παρέχεται στους ειδικούς σκαπανείς συχνά φτάνει καθυστερημένη. Δίχως τρόφιμα στο σπίτι, η σύζυγος ενός ειδικού σκαπανέα αποθαρρύνθηκε και τον εκλιπαρούσε να ξαναρχίσει κοσμική εργασία. Αυτός την ενθάρρυνε να εμπιστευτεί πλήρως στον Ιεχωβά. Αφού προσευχήθηκαν μαζί, άκουσαν έναν παράξενο θόρυβο στο σκοτάδι της νύχτας. Ο αδελφός άρπαξε γρήγορα μια λάμπα και ανακάλυψε ένα είδος αρμαδίλλου κάτω από το τραπέζι. Χωρίς να χάσει χρόνο έπιασε αυτό το ζώο με το ιδιαίτερα πολύτιμο κρέας, το οποίο έλυσε το πρόβλημα της διατροφής τους για μερικές ακόμη μέρες.

Σε μια άλλη περίπτωση ύστερα από μια ανεπιτυχή αναζήτηση για τροφή, αυτός συνάντησε κυνηγούς οι οποίοι είχαν πιάσει ένα τσακάλι, αλλά δεν ήξεραν τι να κάνουν με τη λεία τους. Τα θρησκευτικά τους έθιμα δεν τους επέτρεπαν να φάνε αυτό το κρέας. Αυτοί ρώτησαν το σκαπανέα τι άποψη είχε σχετικά με την τροφή. Αυτός εξήγησε ότι οι Χριστιανοί δεν είναι πια κάτω από τη διαθήκη του Νόμου και ότι κάθε είδους κρέας μπορούσε να φαγωθεί υπό τον όρο ότι το αίμα του θα χυθεί κατάλληλα. Αυτό έπεισε τους κυνηγούς, σκότωσαν αμέσως το τσακάλι και έχυσαν το αίμα του. Επίσης, έδωσαν ένα μεγάλο κομμάτι κρέας στο σκαπανέα για την οικογένειά του!

Επομένως, σε όποιο μέρος της γης κι αν βρίσκεται το σπίτι μας, ο Ιεχωβά, μέσω του αγίου του πνεύματος και της νύφης του Αρνιού, εξακολουθεί να διασαλπίζει την πρόσκληση: ‘Ελάτε’ και ‘λάβετε δωρεάν το νερό της ζωής’.—Αποκ. 22:17.

[Πίνακας στις σελίδες 34-41]

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΕΤΟΣ 1988

(Βλέπε έντυπο)

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Πέρσι βαφτίστηκαν 239.268 άτομα απαντώντας στην πρόσκληση: «Ελθέ»

[Εικόνες στη σελίδα 14]

Στην Ιταλία, μέρος του πλήθους που παρακολουθεί τη Συνέλευση Περιφερείας «Θεία Δικαιοσύνη» στη Βερόνα, και αντιπρόσωποι στο Λεϊνί εξετάζουν το νέο βιβλίο

[Εικόνες στη σελίδα 19]

Η πρώτη τάξη της Σχολής Διακονικής Εκπαίδευσης αποφοίτησε στις 29 Νοεμβρίου 1987 και η δεύτερη τάξη αποφοίτησε στις 22 Μαΐου 1988

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Στη νοτιοαμερικανική χώρα της Γουιάνα, ο νέος Οίκος Μπέθελ είναι ένα πλιθόκτιστο οικοδόμημα. Αφιερώθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1988

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Το κτίριο του τμήματος του Ισημερινού που έχει σχήμα U στεγάζει τα γραφεία, την κουζίνα, τις τραπεζαρίες, το πλυντήριο και τις κατοικίες. Αφιερώθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1987

[Εικόνες στη σελίδα 27]

Το τμήμα της Παπούα-Νέα Γουινέα έχει τις κατοικίες στους πάνω ορόφους. Το κτίριο έχει επίσης αναρρωτήριο, βιβλιοθήκη, γραφεία, στούντιο ηχογραφήσεων, πλυντήριο, κουζίνα και τραπεζαρία. Αφιερώθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1987

[Εικόνες στη σελίδα 28]

Το εργοστάσιο, τα γραφεία, ο χώρος υποδοχής και η Αίθουσα Βασιλείας του τμήματος της Γκάνα είναι ταξινομημένα στη μορφή ενός μεγάλου «U». Αφιερώθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1988

[Εικόνες στη σελίδα 29]

Το τμήμα στη Χαβάη περιλαμβάνει γραφεία, αίθουσα συσκέψεων, τραπεζαρία και κουζίνα. Στο συγκρότημα αυτό βρίσκονται και δυο Αίθουσες Βασιλείας. Αφιερώθηκε στις 3 Απριλίου 1988

[Εικόνες στη σελίδα 30]

Το κτίριο με τις κατοικίες του τμήματος της Πορτογαλίας έχει 40 δωμάτια και μια πτέρυγα με βοηθητικές υπηρεσίες. Χρησιμοποιείται ηλιακή ενέργεια. Το τετραώροφο κτίριο του εργοστασίου έχει χώρο με γραφεία και μια Αίθουσα Βασιλείας. Αφιερώθηκε στις 23 Απριλίου 1988

[Εικόνα στη σελίδα 33]

Στην Κύπρο, το τμήμα αποτελείται από τέσσερα διαμερίσματα που βλέπουν σε κήπους. Δίπλα στο ακίνητο χτίστηκε μια Αίθουσα Βασιλείας. Αφιερώθηκε στις 2 Αυγούστου 1988

[Εικόνα στη σελίδα 33]

Η νέα προσθήκη που έγινε στο τμήμα του Χονγκ Κονγκ στην Οδό Κεντ περιλαμβάνει έξι υπνοδωμάτια με λουτρά, μια κουζίνα και μια τραπεζαρία που μπορεί να χωρέσει άνετα μέχρι 36 άτομα. Αφιερώθηκε στις 7 Μαΐου 1988