Καλλιέργεια του Πνεύματος της Αυτοθυσίας
«Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία.»—Ρωμ. 12:1.
1. Γιατί ο Ιεχωβά είναι άξιος των θυσιών που κάνομε γι’ αυτόν;
ΓΙΑ να θέλουν οι άνθρωποι να κάνουν θυσίες, το αντικείμενο αυτών των θυσιών πρέπει να είναι άξιο, να χαίρη υψηλής εκτιμήσεως. Από κάθε άποψι, ο Ιεχωβά Θεός είναι βέβαια άξιος κάθε θυσίας που κάνομε γι’ αυτόν. Αυτός είναι ο Δημιουργός του φοβερού, μεγαλοπρεπούς σύμπαντος και η πηγή όλων των ζώντων πραγμάτων. Αυτός είναι και ο Πρωτουργός μιας νέας τάξεως δικαιοσύνης που θα θεραπεύση όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητος. Κατάλληλα η Αγία Γραφή λέγει: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας, τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.» (Αποκάλ. 4:11, ΜΝΚ) Επειδή ο Ιεχωβά είναι τόσο άξιος, μας δίδεται η προτροπή να ‘παραστήσωμε τα σώματά μας θυσίαν ζώσαν’ σ’ αυτόν.—Ρωμ. 12:1.
2. Τι περιλαμβάνεται στη λέξι «θυσία;» (Διαβάστε τα εδάφια Εβραίους 13:15, 16)
2 Τι ακριβώς σημαίνει να είμεθα μια ζώσα θυσία στον Ιεχωβά; Ένας ορισμός της λέξεως «θυσία» είναι το «να παραδίδωμε κάτι πολύτιμο ή ποθητό, χάριν ενός πράγματος που θεωρείται ότι έχει ανώτερη αξία.» Μια πρόσθετη σημασία της λέξεως «θυσία» είναι η «προσφορά ζωής σε μια θεότητα.» Εφόσον ο Ιεχωβά δεν ζητεί από μας να θανατωθούμε κατά γράμμα σε κάποιο θυσιαστήριο, η προσφορά της ζωής μας θα ήταν με τη μορφή υπηρεσίας προς αυτόν. Ο απόστολος Πέτρος, μιλώντας για την επικείμενη καταστροφή αυτού του συστήματος, ετόνισε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι άνθρωποι που διακρίνονται «εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν.» (2 Πέτρ. 3:11) Ευπρόσδεκτη λοιπόν θυσία στον Θεό σημαίνει θετικές πράξεις, καθώς και εγκατάλειψι συνηθειών τις οποίες ο Ιεχωβά αποδοκιμάζει ή οι οποίες παρεμποδίζουν την υπηρεσία μας προς αυτόν.
3. Επιδοκιμάζει ο Ιεχωβά όλες τις θυσίες που γίνονται για λόγους λατρείας;
3 Μήπως μια πορεία αυτοθυσίας σημαίνει ότι ο Θεός ζητεί από τους ανθρώπους να γίνωνται φανατικοί, να κάνουν παράλογα πράγματα; Παραδείγματος χάριν, μερικοί άνθρωποι διανύουν μακρές αποστάσεις συρόμενοι με ματωμένα γόνατα προς τα παρεκκλήσια, νομίζοντας ότι ο Θεός ευαρεστείται μ’ αυτές τις θυσίες. Άλλοι μπορεί εκουσίως να εκλέγουν μια ζωή φτώχειας και επαιτίας. Μερικοί αρνούνται να φάνε ωρισμένες τροφές και το θεωρούν ως μέρος της λατρείας των. Αλλά ο Ιεχωβά δεν ζητεί από τους δούλους του να προξενούν στους εαυτούς των εσκεμμένα δεινοπαθήματα. Αποδοκιμάζει τα ανθρωποποίητα διατάγματα τα οποία «έχουσι φαινόμενον μόνο σοφίας εις εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος.»—Κολ. 2:23.
4. Τι σημαίνει να θυσιάζωμε για τα συμφέροντα του Ιεχωβά σήμερα;
4 Το είδος της λογικής αυτοθυσίας που απαιτεί ο Ιεχωβά είναι να περιορίζωμε τις προσωπικές μας επιθυμίες έτσι ώστε να μπορούμε να εξυπηρετούμε πληρέστερα την υπόθεσί του. Αυτή η υπόθεσις συγκεντρώνεται γύρω από την επικείμενη θεία διακυβέρνησι για όλη τη γη, την ουράνια βασιλεία του στα χέρια του Χριστού. Εφόσον αυτή η κυβέρνησις θ’ αποτελή σύντομα τη μόνη άρχουσα εξουσία της γης, όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν κάτω από τη δίκαιη διακυβέρνησί της, είναι ανάγκη να μάθουν τους νόμους της, τις αρχές και τους σκοπούς της. Είναι ανάγκη επίσης να προάγουν τα συμφέροντά της, ‘κηρύττοντας τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας’ στους ανθρώπους σήμερα. Έτσι, θυσία για τα συμφέροντα του Ιεχωβά σημαίνει υπακοή στους νόμους του και το να θέτωμε πρώτη τη βασιλεία του στη ζωή μας: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού,» είπε ο Ιησούς.—Ματθ. 6:33.
5. Πρέπει να θεωρήται πολύ δύσκολη μια πορεία αυτοθυσίας;
5 Είναι εύκολη μια πορεία αυτοθυσίας; Όχι, δεν είναι. Αλλά ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς είναι εκείνοι που μας προσκαλούν σ’ αυτή την πορεία ζωής. Αυτό σημαίνει ότι μια τέτοια πορεία είναι δυνατή, εφόσον ο στοργικός Πατήρ και ο Υιός του, που εδημιούργησαν τους ανθρώπους, γνωρίζουν τι μπορούν να επιτελέσουν οι άνθρωποι. Επί πλέον, αφού ο Ιεχωβά και ο Χριστός έχουν τόσο μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι δεν θα ζητούσαν από μας κάτι που θα έβλαπτε τα καλύτερα συμφέροντά μας. Επίσης, όταν λάβωμε υπ’ όψι τη μεγαλειώδη αμοιβή που είναι εμπρός μας, μπορεί να λεχθή με πεποίθησι ότι το να κάνωμε θυσίες για να υπηρετήσωμε τον Ιεχωβά είναι σήμερα η μόνη πορεία ζωής που αξίζει. Όλα τα άλλα θα τελειώσουν, αργά ή γρήγορα, με απογοήτευσι.—Ματθ. 19:26· Ρωμ. 9:33· 1 Ιωάν. 4:16.
6, 7. (α) Τι είδους θυσίες έπρεπε να κάμη ο Νώε; (β) Μήπως ο Νώε αποθαρρύνθηκε με την πάροδο του χρόνου;
6 Μπορούμε πολύ να ενθαρρυνθούμε στην πορεία της αυτοθυσίας μας, όταν εξετάσωμε τη Βιβλική ιστορία και διακρίνωμε πώς και άλλοι συνήθεις άνθρωποι επεδίωκαν επιτυχώς αυτή την πορεία, και τις ευλογίες που έλαβαν επειδή το έπραξαν αυτό. Παραδείγματος χάριν, ο Ιεχωβά εζήτησε από τον Νώε να θυσιάση πράγματα για να κάνη μια εργασία την οποία ο κόσμος της εποχής του θεωρούσε ως ασύνετη. Ο Νώε έλαβε οδηγίες να κατασκευάση ένα πελώριο σκάφος, μια κιβωτό, κι ωστόσο, ποτέ μέχρι τότε δεν είχαν γίνει μεγάλες βροχές ή πλημμύρες. Εξ άλλου, ο Νώε δεν ήταν ναυπηγός, και είχε κι αυτός οικογενειακές υποχρεώσεις.
7 Η κατασκευή μιας τόσο πελώριας κιβωτού, θα απαιτούσε από τον Νώε να εξοικονομήση χρόνο από πράγματα που μπορεί να τα προτιμούσε. Πραγματικά, αν διέθετε τον ίδιον εκείνο χρόνο και την ενέργεια για ν’ αυξήση τον υλικό του πλούτο, θα ζούσε ασφαλώς πιο άνετα. Επίσης, θα έπρεπε να θυσιάση ένα μέρος της καλής φήμης του με τους γείτονας, εφόσον η εργασία του στην κατασκευή της κιβωτού του επέφερε χλευασμό. Μήπως όμως αποθαρρύνθηκε ή εγκατέλειψε την προσπάθειά του, επειδή αυτό το έργο διήρκεσε πολλά χρόνια, ενώ ανέμενε το τέλος εκείνου του συστήματος; Αντιθέτως, ο Νώε υπομονητικά συνέχισε την πορεία της αυτοθυσίας του. Αυτή η θυσία περιελάμβανε και το να είναι ένας ‘κήρυξ της δικαιοσύνης.’ (2 Πέτρ. 2:5) Ο Νώε κατενόησε ότι δεν ζούσε μέσα σ’ ένα «φυσιολογικό» κόσμο, αλλά σ’ ένα κόσμο ο οποίος ‘είχε διαφθαρή ενώπιον του Θεού και είχε εμπλησθή αδικίας [βίας ΜΝΚ],’ ένα κόσμο που τελικά θα κατεστρέφετο. Η Γραφή λοιπόν λέγει: «Και έκαμεν ο Νώε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός· ούτως έκαμε.»—Γέν. 6:11, 22
8. Πώς επηρεάζει όλους μας η υπακοή του Νώε;
8 Πρέπει να είμεθα πολύ ευτυχείς που ο Νώε αρνήθηκε να είναι με το μέρος των φίλαυτων ατόμων της εποχής του. Είμεθα σήμερα ζώντες, ένεκα της υπακοής του, εφόσον όλοι είμεθα απόγονοι του Νώε. Εκείνοι που ήσαν φίλαυτοι έχασαν τα πάντα—σπίτια, αποκτήματα, και τον δήθεν «φυσιολογικό» τρόπο ζωής τους. Έχασαν επίσης αυτοί και τα παιδιά τους, την ίδια τη ζωή που είχαν, διότι «ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος.»—2 Πέτρ. 3:6.
9. Πώς ευλογήθηκε ο Αβραάμ για την προθυμία του να κάνη θυσίες;
9 Ο Αβραάμ ήταν άλλος ένας που κατενόησε την ανάγκη να κάμη θυσίες για τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά του έδωσε την ακόλουθη εντολή: «Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει.» (Γέν. 12:1) Ο Αβραάμ δεν οπισθοχώρησε επειδή ο Ιεχωβά του ζητούσε να εγκαταλείψη έναν ασφαλή τρόπο ζωής, χάριν ενός πράγματος που ήταν τόσο αβέβαιο. Είχε πεποίθησι ότι οτιδήποτε απαιτούσε ο Ιεχωβά απ’ αυτόν, ήταν ορθό και προς το καλό του. «Και υπήγεν ο Άβραμ, καθώς είπε προς αυτόν ο Ιεχωβά.» (Γέν. 12:4, ΜΝΚ) Είναι αλήθεια ότι αυτό εσήμαινε σημαντικές θυσίες για πολλά χρόνια. Αλλά ο Ιεχωβά ευλόγησε πολύ την προθυμία του να τον υπηρετήση: Ο Αβραάμ είδε πολλές από τις θαυμαστές πράξεις του Ιεχωβά προς όφελος αυτού και της οικογενείας του· δεν στερήθηκε τα αναγκαία υλικά πράγματα της ζωής· έφθασε να λέγεται «φίλος» του Ιεχωβά. (Ιακ. 2:23) Επίσης, ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι ένα ολόκληρο έθνος ανθρώπων θα προήρχετο απ’ αυτόν. Είναι αξιοσημείωτο ότι, η Αγία Γραφή λέγει τα εξής σχετικά: «Και ούτω προσμείνας με υπομονήν, απήλαυσε την επαγγελίαν.» (Εβρ. 6: 15) Επίσης, ο Αβραάμ είχε το προνόμιο να είναι ένας πρόγονος του Ιησού.
10. Τι αντίθεσις στάσεως υπήρχε τον πρώτο αιώνα, και ποια ήσαν τα αποτελέσματα;
10 Στον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, πολλοί συνήθεις άνδρες και γυναίκες εθυσίασαν μερικά από τα συμφέροντά των, χάριν των συμφερόντων του Ιεχωβά. Εργάσθηκαν σκληρά και υπέστησαν δυσχέρειες, αλλά η ικανοποίησίς των ήταν μεγάλη, επειδή εγνώριζαν ότι έκαναν ό,τι είναι ορθό και ευάρεστο στον Θεό. Επίσης είχαν την πεποίθησι ότι και ο Ιεχωβά θα ενεθυμείτο την πίστι και τα έργα των και ασφαλώς θα τους έδινε μια καλή αμοιβή στο μέλλον. Και τι θα λεχθή για κείνους που ήσαν πολύ φίλαυτοι, που ήθελαν να διατηρήσουν τον «φυσιολογικό» τρόπο ζωής των και οι οποίοι απέρριψαν τον Ιησούν από φόβο ότι θα ‘ήρχοντο οι Ρωμαίοι και θα αφάνιζαν και τον τόπο και το έθνος των;’ (Ιωάν. 11:48) Η ζωή των τερματίσθηκε στην ίδια εκείνη γενεά. Οι Ρωμαϊκές στρατιές ερήμωσαν τη χώρα, με τεράστιες απώλειες ζωής και ιδιοκτησίας. Αλλά οι αυτοθυσιαστικοί Χριστιανοί που ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του Ιησού έφυγαν από εκείνο τον τόπο και διεφύλαξαν τη ζωή των, μολονότι άφησαν πίσω τους και σπίτια και σχεδόν όλα τα υλικά αποκτήματά των. Αυτοί θεωρούνται αληθινά ‘μακάριοι.’—Λουκ. 21:20-24· 22:28-30· Αποκάλ. 20:4-6.
ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
11. (α) Απαιτείται σήμερα από τους Χριστιανούς να εγκαταλείψουν όλα τα αποκτήματά των; (β) Πώς το να κάνωμε θυσίες για τον Ιεχωβά περιλαμβάνει τη δράσι μας προς τους άλλους;
11 Μήπως αυτό σημαίνει ότι όλοι οι δούλοι του Θεού σήμερα πρέπει να εγκαταλείψουν σπίτια και άλλα υλικά αποκτήματα ως μέρος της θυσίας των προς τον Θεό; Όχι, δεν πρόκειται γι’ αυτό, μολονότι στα παραδείγματα που ανεφέρθησαν σχετικά με τον Νώε, τον Αβραάμ, και τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος, υπήρχε η προθυμία να το κάνουν αυτό αν παρουσιάζετο ανάγκη. Το κυριώτερο πράγμα είναι η προθυμία του ατόμου να προτάσση τα συμφέροντα του Θεού στη ζωή του, κάνοντας οποιεσδήποτε θυσίες θα ήταν ανάγκη να γίνουν προς τούτο. Δεν πρόκειται και τόσο για το τι έχει ή δεν έχει ένα άτομο, αλλά για το πού είναι η καρδιά του. Δίνει προτεραιότητα στα συμφέροντα του Ιεχωβά, ή μήπως δίνει προτεραιότητα στα προσωπικά του συμφέροντα; Ένα μέρος των συμφερόντων του Ιεχωβά περιλαμβάνει το να κάνωμε ωρισμένα πράγματα για τους άλλους, διότι ο Λόγος του Θεού λέγει ότι πρέπει να ‘μη αποβλέπωμε έκαστος τα εαυτού, αλλ’ έκαστος και τα των άλλων’ και, «να μη αρέσκωμεν μόνον εις εαυτούς, αλλ’ έκαστος ημών ας αρέσκη εις τον πλησίον δια το καλόν προς οικοδομήν.»—Φιλιππ. 2:4· Ρωμ. 15:1, 2.
12. Γιατί πρέπει να εκτιμούμε την αυτοθυσιαστική πορεία άλλων στους συγχρόνους καιρούς;
12 Διακρίνομε εμείς ένα τέτοιο πνεύμα αυτοθυσίας στους συγχρόνους καιρούς; Βέβαια διακρίνομε. Πραγματικά, τα λίγα εκατομμύρια ανθρώπων που απολαμβάνουν τώρα τις αλήθειες της Αγίας Γραφής και τη Χριστιανική συναναστροφή, συνδεόμενα με τις 40.000 και πλέον εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη τη γη, ωφελούνται από τις θυσίες που έγιναν από πιστούς δούλους του Θεού στους προγενέστερους χρόνους. Στα τέλη του 19ου αιώνος και στις αρχές του 20ού αιώνος πολλά αυτοθυσιαστικά άτομα εργάσθηκαν σκληρά για να διδάξουν σε άλλους τις αλήθειες της Αγίας Γραφής και να θέσουν τα θεμέλια της συγχρόνου ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά, από την οποία εμείς τώρα λαμβάνομε την αλήθεια για τον Ιεχωβά, καθώς και πολλά άλλα οφέλη.
13. Τι θυσίες κάνουν πολλοί για να υπηρετήσουν πληρέστερα τον Ιεχωβά;
13 Τώρα ακριβώς, σ’ ολόκληρη τη γη, πολλές δεκάδες χιλιάδων αφοσιωμένων ανδρών και γυναικών κάνουν ασυνήθεις θυσίες για να υπηρετήσουν τον Θεό. Μερικοί κυριολεκτικά εθυσίασαν σπίτια και αποκτήματα, για να μπορούν να εργάζωνται ολοχρόνια για τα συμφέροντα του Ιεχωβά σε ιεραποστολικό έργο, σε οίκους Μπέθελ, ή ως περιοδεύοντες εκπρόσωποι που υπηρετούν εκκλησίες. Άλλοι κάνουν θυσίες για να υπηρετούν στο έργο ειδικού, τακτικού ή βοηθητικού σκαπανέως, έτσι ώστε να μπορούν πληρέστερα να διδάξουν τους άλλους για την επερχόμενη νέα τάξι του Ιεχωβά.
14. Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά εκείνους των οποίων η υπηρεσία προς αυτόν είναι πιο περιωρισμένη από τις περιστάσεις των;
14 Εν τούτοις, όλοι όσοι είναι αφοσιωμένοι στον Ιεχωβά, δεν είναι απηλλαγμένοι από ευθύνες στον βαθμό που θα μπορούν να κάνουν αυτό το ολοχρόνιο έργο. Πολλοί πρέπει ν’ αγωνισθούν σκληρά μέσα σ’ ένα δύσκολο οικονομικό σύστημα για να συντηρήσουν τις οικογένειές των, κατανοώντας ότι αν δεν το κάνουν αυτό, θα είναι ‘χειρότεροι των απίστων.’ (1 Τιμ. 5:8) Οι Χριστιανοί γονείς επίσης έχουν τις ευθύνες που σχετίζονται με την ύπαρξι τέκνων. Αυτοί καταλαβαίνουν ότι πρέπει να θυσιάσουν μερικά απ’ αυτά που θα προτιμούσαν να κάνουν, για να μπορέσουν να δαπανήσουν χρόνο για την ανατροφή των τέκνων των «εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Επίσης, υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι λόγω λόγω κακής καταστάσεως υγείας, προχωρημένης ηλικίας ή άλλων περιορισμών, πολύ λίγα μπορούν να προσφέρουν στην άμεση υπηρεσία προς τον Ιεχωβά. Σ’ αυτό, ομοιάζουν με τη φτωχή χήρα που μπόρεσε να προσφέρη στο ναό του Θεού μόνο «δύο λεπτά.» (Λουκ. 21:1-4) Ωστόσο όλα αυτά τα άτομα που κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν άλλους να μάθουν για τον Ιεχωβά, κάνουν ασφαλώς θυσίες που τον ευαρεστούν. Ο Θεός τους αγαπά για την προθυμία των να υπομένουν δυσχερείς συνθήκες και ωστόσο να κάνουν κάποια προσφορά υπηρεσίας σ’ αυτόν, όσο το επιτρέπει η κατάστασίς των.—Ιακ. 5:11.
ΕΞΕΤΑΣΤΕ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ
15. Τι ερωτήματα είναι καλό να θέσωμε στους εαυτούς μας;
15 Έχετε σεις το πνεύμα της αυτοθυσίας; Ή μήπως έχετε την τάσι να είσθε φίλαυτος; Υπηρετείτε τον Ιεχωβά όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις σας; Γιατί να μην εξετάσετε τον εαυτό σας για να δήτε αν η Χριστιανική υπηρεσία σας στον Θεό θα μπορούσε να βελτιωθή;
16. Πώς θα μπορούσαμε να ‘εξαγοράζωμε τον καιρό’ μας; (Διαβάστε τα εδάφια Ρωμαίους 10:9, 10.)
16 Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσατε ν’ αφιερώσετε περισσότερο χρόνο σε προσωπική μελέτη της Αγίας Γραφής; Αν έχετε οικογένεια, κάνετε τακτικά Γραφικές συζητήσεις με τα μέλη της οικογενείας σας; Θα μπορούσατε να διαθέσετε περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο σας για να κάνετε επισκέψεις σε ανθρώπους της γειτονιάς σας και να τους μιλήσετε για τα «αγαθά νέα;» Ή θα μπορούσατε ν’ αφιερώσετε λίγο χρόνο για να βοηθήσετε τους ασθενείς, τους ηλικιωμένους, ή άλλους, κάνοντας Χριστιανικές πράξεις καλωσύνης και αγάπης; Θα μπορούσατε ίσως να παραβάλετε την ποσότητα του χρόνου που δαπανάτε για ψυχαγωγία, ας πούμε για παρακολούθησι τηλεοράσεως, με τον χρόνο που δαπανάτε στην υπηρεσία του Ιεχωβά στη μια ή την άλλη σφαίρα της δραστηριότητός του; Υπάρχει ισορροπία;—Εφεσ. 5:15.
17. Γιατί είναι ουσιώδες για τους γονείς να εξετάζουν τι ζητούν από τα παιδιά των να πράξουν;
17 Μήπως είσθε γονεύς; Εξετάστε τις σχέσεις σας με τα παιδιά σας. Κατανοήστε ότι ο καλύτερος χρόνος για ν’ αρχίσουν να μαθαίνουν τα τέκνα σας μια πορεία αυτοθυσίας, είναι η παιδική ηλικία. Δώστε στα τέκνα σας κάποια χρήσιμη εργασία γύρω από τα οικιακά. Βοηθήστε τα να διακρίνουν ότι το παιγνίδι δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα της ζωής, ότι απαιτείται εργασία, θυσίες. Ίσως στη δική σας παιδική ηλικία, να είχατε φτωχικά ενδύματα, ελάχιστη ψυχαγωγία ή ανεπαρκή καλή τροφή. Μπορεί να αισθάνεσθε ότι δεν θέλετε να στερηθή το παιδί σας όσα είχατε στερηθή σεις. Αλλά, από την άλλη πλευρά, το να δίνετε στο παιδί οτιδήποτε ζητήση, μπορεί αυτό να στοιχίση ακόμη και τη ζωή του! Θα μπορούσε αυτό να κάνη το παιδί να νομίζη ότι η ζωή είναι εύκολη, ότι τα πράγματα βαίνουν ομαλά, ότι η εκτέλεσις του θελήματος του Ιεχωβά είναι εύκολη, και έτσι αργότερα το παιδί θα ήταν απρόθυμο να κάμη θυσίες για τον Ιεχωβά. Όπως ήδη γνωρίζετε σεις οι ενήλικοι, η ζωή δεν είναι εύκολη, τα πράγματα δεν γίνονται με ευκολία, και η εκτέλεσις του θελήματος του Ιεχωβά δεν είναι κατ’ ανάγκην εύκολη. Βοηθήστε λοιπόν, τα παιδιά σας ν’ αποκτήσουν μια ισορροπημένη άποψι της ζωής. Διδάξτε σ’ αυτά ότι, ενώ υπάρχει και χρόνος ψυχαγωγίας, πρέπει να υπάρχη και χρόνος για εργασία, για μελέτη της Γραφής, για θυσίες. Διαπαιδαγωγήστε τους γιους και τις θυγατέρες σας σε μια πορεία λογικής αυτοθυσίας. Η καρποφορία αυτής της διαπαιδαγωγήσεως θα μπορούσε πολύ καλά να είναι ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που θα κληρονομήσουν από σας. (Εφεσ. 6:4· Εβρ. 12:11) Το δικό σας καλό παράδειγμα θ’ αποτελέση την πιο καλή ενίσχυσι των προφορικών οδηγιών που δίδετε στα παιδιά σας.
18. Αν δεν απορούμε ν’ αφιερώσωμε περισσότερο από τον χρόνο μας για να υπηρετήσωμε τον Ιεχωβά, τι βελτιώσεις μπορούμε ωστόσο να κάνωμε;
18 Είτε έγγαμος είσθε είτε άγαμος, ίσως μια έντιμη εξέτασις να σας δείξη ότι δαπανάτε τόσο χρόνο όσο μπορείτε λογικά να δαπανήσετε στην εξυπηρέτησι των συμφερόντων της Βασιλείας. Υπάρχει και τίποτε άλλο που μπορείτε να κάνετε; Ναι, υπάρχει. Μπορείτε να εργασθήτε για να γίνετε ένας καλύτερος Χριστιανός, μαθαίνοντας να επιδεικνύετε σε πληρέστερο βαθμό τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, που είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Επίσης, μπορείτε να εργασθήτε για να βελτιώσετε την ποιότητα της υπηρεσίας σας στον Θεό.
19. Γιατί πρέπει να θέλωμε να καλλιεργούμε το πνεύμα της αυτοθυσίας; (Διαβάστε τα εδάφια Εβραίους 6:11· 1 Κορινθίους 15:58.)
19 Στο μέλλον, στη νέα τάξι του Θεού, πόσο ικανοποιητικό θα είναι ν’ ανατρέχετε στο παρελθόν και να γνωρίζετε ότι, όταν πραγματικά ήταν ουσιώδες σ’ αυτό τον καιρό της επειγούσης ανάγκης, ‘εθέσατε τον ώμο σας στον τροχό,’ εκάματε τις αναγκαίες θυσίες και επίσης το μέρος σας στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Να είσθε πρόθυμοι να παραμερίζετε τα προσωπικά συμφέροντα χάριν των συμφερόντων του Ιεχωβά, έχοντας υπ’ όψι τις επικείμενες συγκινητικές αμοιβές. Καλλιεργείτε το πνεύμα του ψαλμωδού που είπε: «Αυτοπροαιρέτως θέλω θυσιάσει εις σε· θέλω δοξολογεί το όνομά σου, Ιεχωβά, διότι είναι αγαθόν.»—Ψαλμ. 54:6, ΜΝΚ.
[Εικόνες στη σελίδα 24, 25]
Ο Πέτρος, ο Νώε, ο Αβραάμ και άλλοι έκαναν θυσίες για τον Ιεχωβά και ευλογήθησαν απ’ αυτόν