και ως ένα φως στον δρόμο μας, διότι ήταν γεμάτη από προφητική σημασία. Κατ’ επανάληψιν ο Αβραάμ χρησιμοποιείται για να εξεικονίση τον Ιεχωβά Θεό. Έτσι, το γεγονός ότι το όνομα του Αβραάμ έγινε μέγα, και το ότι κατέστη ευλογία, εξεικόνιζε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θα εμεγάλυνε το όνομά του και ότι Αυτός θα ήταν μια ευλογία.—Γέν. 12:2· Μαλαχ. 1:11.

Επίσης, όπως η Σάρρα επί πολύν καιρό ήταν στείρα, έτσι και η ουράνια Ιερουσαλήμ του Θεού, η ομοία με σύζυγον οργάνωσίς του, παρέμεινε πολύν καιρό στείρα, ως τότε που παρήγαγε τον Ιησούν ως το κεχρισμένον ‘σπέρμα της γυναικός.’ Και όπως ο Αβραάμ σε δύο περιπτώσεις απέκρυψε τη σχέσι του με τη Σάρρα, έτσι εφάνη ωσάν ο Ιεχωβά Θεός να είχε απαρνηθή τη συζυγική του οργάνωσι ή αποκρύψει τη σχέσι του με αυτήν επί μακράν περίοδον χρόνου, αφήνοντας τα όργανα του Σατανά να πειράσουν τους εκπροσώπους της επάνω στη γη.—Ησ. 54:1-8.

Όπως ο Αβραάμ είχε δύο γυιούς από δύο γυναίκες, έτσι κι ο Ιεχωβά Θεός απέκτησε δύο λαούς, τους φυσικούς Ιουδαίους από μια επίγεια οργάνωσι και τους πνευματικούς Ιουδαίους από μια ουράνια οργάνωσι, την άνω Ιερουσαλήμ. Όπως η Άγαρ, η δούλη, υπηρέτησε προσωρινά, έτσι και το έθνος Ισραήλ, που ήταν σε δουλεία υπό τη διαθήκη του νόμου, διετέλεσε προσωρινά. Όπως η Σάρρα, η ελευθέρα, εγέννησε το σπέρμα της επαγγελίας, έτσι κι η ελευθέρα ουράνια Ιερουσαλήμ εγέννησε τον κατ’ επαγγελίαν Κληρονόμον.—Γαλ. 4:21-31.

Το ότι προσέφερε ο Αβραάμ τον γυιό του Ισαάκ εξεικόνιζε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θα προσέφερε τον μονογενή του Υιόν. Και τελικά, το ότι απέστειλε τον Ελιέζερ να φροντίση για μια νύφη για τον Ισαάκ εξεικόνιζε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θα απέστελλε το άγιο πνεύμα του, αρχίζοντας από την Πεντηκοστή, για να λάβη μια πνευματική νύφη για τον Υιόν του.—Ιωάν. 3:16· Γαλ. 3:16.

Αληθινά, η αφήγησις της Αγίας Γραφής για τη ζωή ανδρών όπως ο Αβραάμ υπογραμμίζει το γεγονός ότι αυτή πραγματικά είναι λύχνος εις τους πόδας μας και φως εις τας τρίβους μας!

Κυριαρχία και Ακεραιότης

Ο ρόλος του Θεού και του ανθρώπου στο δράμα της διεκδικήσεως

ΕΠΙ έξη χιλιάδες περίπου έτη ως τώρα εξετυλίσσετο ένα δράμα παγκοσμίου σπουδαιότητος. Αυτό περιλαμβάνει ταυτόχρονα την κυριαρχία και τη διεκδίκησι του Δημιουργού και την ακεραιότητα και τον προορισμό όλων των πλασμάτων του. Αυτό το δράμα θα μπορούσε καλά να παρασταθή από τους δύο τύπους κυβερνήσεων που υπάρχουν η μία πλάι στην άλλη σε ωρισμένες χώρες.

Σ’ αυτές βρίσκεται αφ’ ενός μεν μια νομίμως εγκαθιδρυμένη ντε γιούρε (νόμιμος) κυβέρνησις που τηρεί την τάξι και φαινομενικό φροντίζει για την ευημερία του λαού της. Αφ’ έτερου δε υπάρχει μια υποκόσμια εγκληματική κυβέρνησις συμμοριτών που κυβερνά με δωροδοκίες, με βία και φόνους για τους δικούς της ιδιοτελείς σκοπούς. Η τρομερή πραγματικότης αυτής της καταστάσεως στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγου χάριν, κατενοήθη από μέλη μιας επιτροπής του Κογκρέσσου, όταν ωρισμένοι μάρτυρες αρνήθηκαν να καταθέσουν λόγω φόβου τού τι ήταν δυνατόν να τους κάμη η κυβέρνησις των συμμοριτών. Μια τέτοια εγκληματική διακυβέρνησις όχι μόνο αποτελεί πρόκλησι εναντίον της κυριαρχικής εξουσίας της χώρας, αλλά χρησιμεύει και για να δοκιμάση την πιστότητα όλων των πολιτών στη νόμιμη κυβέρνησί των.

Από πολλές απόψεις το ίδιο μπορεί να λεχθή ότι συμβαίνει και όσον αφορά το σύμπαν, λόγω της καταστάσεως που επικρατεί τώρα επάνω στη γη. Είναι η νόμιμα εγκαθιδρυμένη παγκόσμια κυβέρνησις του Ιεχωβά Θεού, του δικαιωματικού Κυριάρχου, του ‘αιωνίου Βασιλέως.’ (Ιερεμ. 10:10) Κι επάνω στη γη υπάρχει μια εγκληματική κυβέρνησις από συμμορίτας, κατά ένα τρόπον, ορατούς και αοράτους. Αυτή η κυβέρνησις έκαμε την αρχή της κι εξακολουθεί να άρχη με την απάτη και τη βία για τους ιδιοτελείς σκοπούς υπερηφανείας και δυνάμεως. Αυτό είναι, επίσης, μια πρόκλησις εναντίον της δεόντως εγκαθιδρυμένης κυβερνήσεως, της εξουσίας του Ιεχωβά Θεού, κι αυτό αποτελεί την αιτία που αυτή η γη είν’ ένας τέτοιος τόπος φαυλότητος και δεινών. Χρησιμεύει, επίσης, στο να δοκιμάση όλους τους επί γης ως προς την πιστότητά των στην κυριαρχία της παγκοσμίου νομίμου κυβερνήσεως, της κυβερνήσεως του Ιεχωβά Θεού.