τη σωτηρία ‘όλου του Ισραήλ’.—Βλέπε Μελέτη 8 του βιβλίου Ελθέτω η Βασιλεία Σου, έκδοση 1891 από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά.

Ποιοι Αποτελούν ‘Όλο τον Ισραήλ’;

4. Ποιες περιστάσεις σήμερα δείχνουν ότι η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι «ο Ισραήλ του Θεού»;

⁴ Αυτό που ο Ιουδαίος συγγραφέας στο εδάφιο Ρωμαίους 11:26 το αποκάλεσε «πας Ισραήλ», στο εδάφιο Γαλάτας 6:16 το αποκάλεσε «ο Ισραήλ του Θεού». Αν, όμως, οι φυσικοί Ιουδαίοι στη Δημοκρατία του Ισραήλ και ολόγυρα στη γήινη σφαίρα δεν αποτελούν ‘όλο τον Ισραήλ’, τότε ποιοι είναι τα μέλη του; Αυτό το ερώτημα είναι ζωτικό, αφού οι σημερινοί φυσικοί Ιουδαίοι δε γνωρίζουν σε ποια από τις 12 φυλές του Ισραήλ ανήκουν. Έχουν ραβίνους αλλά δεν έχουν ιερατείο, δεν έχουν αρχιερέα πάνω στη γη, δεν έχουν ναό στην Ιερουσαλήμ ούτε και θυσιαστήριο πάνω στο οποίο να προσφέρουν θυσίες σύμφωνα με το Νόμο που τους έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή. Όλα αυτά λείπουν από τότε που οι Ρωμαίοι κατάστρεψαν την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Δεν υπάρχει επίσης απόδειξη ότι ο Θεός του οποίου το όνομα αρνούνται να προφέρουν είναι πια μαζί τους σαν έθνος. Κι όμως, ο Ιεχωβά Θεός έχει πραγματικά έναν Ισραήλ πάνω στη γη, και μάλιστα σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα. Έτσι ποιοι είναι τα μέλη του;

5, 6. Πώς δείχνει ο Παύλος ότι το να είναι κανείς «ο Ισραήλ του Θεού» δεν εξαρτάται από φυσικές, σαρκικές περιστάσεις;

⁵ Ο φυσικός Εβραίος Σαούλ από την Ταρσό, ο οποίος είχε το προνόμιο να γίνει ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, μας δίνει μια ικανοποιητική απάντηση. Γύρω στο έτος 56 μ.Χ. έγραψε μια μακρά επιστολή «προς πάντας τους όντας εν Ρώμη αγαπητούς του Θεού, προσκεκλημένους αγίους». (Ρωμαίους 1:1, 7) Στην επιστολή εκείνη, ο Παύλος προσδιόρισε ποιοι είναι εκείνοι που θεωρούνται από το Θεό αληθινοί Ισραηλίτες, όχι Ισραηλίτες κατά σάρκα αλλά σύμφωνα με το πνεύμα. Ο Παύλος έγραψε:

⁶ «Διότι πάντες οι εκ του Ισραήλ δεν είναι ούτοι Ισραήλ, ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα, αλλ’ εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα. Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα. . . . Ο δε Ησαΐας κράζει υπέρ του Ισραήλ· Αν και ο αριθμός των υιών Ισραήλ ήναι ως η άμμος της θαλάσσης, το υπόλοιπον αυτών θέλει σωθή· διότι θέλει τελειώσει και συντέμει λογαριασμόν μετά δικαιοσύνης, επειδή συντετμημένον λογαριασμόν θέλει κάμει ο Κύριος επί της γης. Και καθώς προείπεν ο Ησαΐας· Εάν ο Κύριος Σαβαώθ δεν ήθελεν αφήσει εις ημάς σπέρμα, ως τα Σόδομα ηθέλομεν γίνει, και με τα Γόμορρα ηθέλομεν ομοιωθή».—Ρωμαίους 9:6-9, 27-29.

7, 8. Γιατί οι φυσικοί Ισραηλίτες απέτυχαν να συμπληρώσουν όλες τις θέσεις σαν κλαδιά του συμβολικού ελαιόδεντρου που περιγράφεται στους Ρωμαίους κεφάλαιο 11;

⁷ Κατόπιν, στους Ρωμαίους κεφάλαιο 11, ο Παύλος παρομοίασε το έθνος Ισραήλ με ένα ελαιόδεντρο που συνδέεται με τον ‘φίλον του Ιεχωβά’, τον πατριάρχη Αβραάμ. (Ιακώβου 2:23) Αφού εκείνος ο «φίλος» είχε δείξει την υπακοή του, ο Θεός τού είπε: «Εν τω σπερματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου». (Γένεσις 22:18) Επειδή η πλειονότητα των φυσικών Ιουδαίων δεν έδειξε την πίστη του προπάτορά τους Αβραάμ και δεν υπήκουσε στο Θεό, εκείνοι οι άπιστοι Ισραηλίτες αποκόπηκαν από το συμβολικό ελαιόδεντρο που ήταν ριζωμένο στον Μεγαλύτερο Αβραάμ, τον Ιεχωβά Θεό. Τις θέσεις τους τις πήραν Εθνικοί που πίστευαν, ή μη Ιουδαίοι, ώστε το συμβολικό δέντρο να μπορέσει να έχει τον πλήρη αριθμό των κλάδων του. Εκείνοι που πήραν τις θέσεις των φυσικών Ισραηλιτών έγιναν «σπέρμα του Αβραάμ» σαν προσήλυτοι, ή Ισραηλίτες μέσω υιοθεσίας από μέρους του Θεού, του Μεγαλύτερου από τον Αβραάμ. (Γαλάτας 3:26-29) Έγιναν Ισραηλίτες με μια πνευματική έννοια, δηλαδή, πνευματικοί Ισραηλίτες. Αυτός είναι ο λόγος που ο Παύλος προχώρησε και είπε:

⁸ «Διότι δεν θέλω να αγνοήτε, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, διά να μη υψηλοφρονήτε, ότι τύφλωσις κατά μέρος έγινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών, και ούτω πας ο Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον · Θέλει ελθεί εκ Σιών ο λυτρωτής, και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ. Και αύτη είναι η παρ’ εμού διαθήκη προς αυτούς, όταν αφαιρέσω τας αμαρτίας αυτών».—Ρωμαίους 11:25-27.

9. Μολονότι ‘οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών’ εξέπνευσαν το 1914, ποια είναι η θέση της Δημοκρατίας του Ισραήλ απέναντι στο Μεσίτη της νέας διαθήκης;

⁹ Παρατηρούμε ότι ο Παύλος δε λέει, ‘έως ότου έχουν εκπληρωθεί οι καιροί των Εθνών’. Μάλλον, λέει, «εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών», «έως ότου έχει εισέλθει ο πλήρης αριθμός των ανθρώπων των εθνών (ΜΝΚ)». Οι Καιροί των Εθνών, ή «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών», εξέπνευσαν το 1914, το έτος που ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. (Λουκάς 21:24, Εξουσιοδοτημένη Μετάφραση) Παρ’ όλα αυτά, σήμερα, 70 χρόνια αργότερα, η Δημοκρατία του Ισραήλ και οι φυσικοί Ιουδαίοι πάνω σ’ όλη τη γη δεν ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στη νέα διαθήκη που είπε ο Ιεχωβά ότι θα έκανε με τον οίκο Ισραήλ. (Ιερεμίας 31:31-34) Πριν από 19 και πλέον αιώνες, στις 14 Νισάν του 33 μ. Χ., τη νύχτα του Ιουδαϊκού Πάσχα, ο μελλοντικός Μεσίτης εκείνης της διαθήκης προσέφερε ένα κύπελλο με κρασί στους πιστούς αποστόλους του και έκανε το εξής σχόλιο: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον». (Λουκάς 22:20) Αλλά ύστερα από όλο αυτό το χρονικό διάστημα η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό σαν τον Μεσίτη της διαθήκης που προειπώθηκε στην προφητεία του Ιερεμία.

10. Πόσο μέρος του «σπέρματος» για την ευλογία όλου του ανθρώπινου γένους αποτέλεσαν οι φυσικοί Ιουδαίοι που πίστεψαν, και με ποια συνέπεια;

¹⁰ Σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, «ο λυτρωτής» δεν έχει έρθει ακόμη από τη Σιών. (Ησαΐας 59:20· Ρωμαίους 11:26) Αλλά τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ. Χ., ένα υπόλοιπο από τους αρχαίους Ισραηλίτες δέχτηκαν πραγματικά τον Ιησού σαν το Μεσσία. Εκείνο το υπόλοιπο άρχιζε τότε να λαβαίνει το υποσχεμένο άγιο πνεύμα και να φέρνεται στην προειπωμένη διαθήκη. Ωστόσο, ένα υπόλοιπο δεν ήταν αρκετό για να αποτελέσει τον πλήρη αριθμό της πνευματικής «νύμφης» του Χριστού, η οποία αποτελείται συνολικά από 144.000. (Αποκάλυψις 7:1-8· 14:1-3· 21:9) Έτσι δεν ήταν αρκετοί εκείνοι οι φυσικοί Ισραηλίτες που έγιναν μέρος του συμβολικού ελαιόδεντρου που ήταν ριζωμένο στον Μεγαλύτερο Αβραάμ, ο οποίος υποσχέθηκε ότι το «σπέρμα» του αρχαίου πατριάρχη θα έφερνε ευλογίες σ’ όλες τις ανθρώπινες φυλές, Ιουδαϊκές και μη Ιουδαϊκές.

11, 12. Σε ποιον Ισραήλ αναφέρεται ο «πας Ισραήλ», και πώς μπορεί να αποδειχτεί αυτό Γραφικά;

¹¹ Πώς, λοιπόν, επρόκειτο να ‘σωθή όλος ο Ισραήλ’ μέσω του υποσχεμένου ‘λυτρωτή’; Σημειώστε παρακαλούμε ότι ο Παύλος έγραψε την επιστολή του στους Ρωμαίους γύρω στο 56 μ.Χ., αφού είχε γράψει στους Γαλάτες (γύρω στο 50-52 μ. Χ.). Επομένως, τα εδάφια Ρωμαίους 11:25-27 γράφτηκαν μετά τα λόγια του στους Γαλάτες 6:16 για τον «Ισραήλ του Θεού». Εκείνος ήταν ο Ισραήλ με τον οποίο είχε γίνει η νέα διαθήκη μέσω του Ιησού Χριστού, όχι του προφήτη Μωυσή. Ο Ιησούς ήταν ο Μεσίτης για έναν Χριστιανικό Ισραήλ, έναν πνευματικό Ισραήλ, που γεννήθηκε σαν έθνος τη μέρα της Πεντηκοστής το 33 μ.Χ., όταν το άγιο πνεύμα χύθηκε πάνω στους Ιουδαίους οι οποίοι δέχτηκαν τον Ιησού Χριστό σαν Μεσίτη της νέας διαθήκης.

¹² Σ’ εκείνη την περίπτωση ήταν παρών ο Ιουδαίος απόστολος Πέτρος. Αργότερα, έγραψε στους «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού» και είπε: «Είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός . . . οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού». (1 Πέτρου 1:1, 2· 2:9, 10) Αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο Ισραήλ ο οποίος θα ‘σωζόταν όλος’ δεν είναι η σημερινή δημοκρατία των Ισραηλινών ή οι διασκορπισμένοι φυσικοί Ισραηλίτες σ’ ολόκληρη τη γήινη σφαίρα. Ο «πας Ισραήλ» που επρόκειτο να «σωθή» ήταν ο πνευματικός Ισραήλ ο οποίος γεννήθηκε την Πεντηκοστή του 33 μ. Χ. με το να γεννηθεί με το αναπαραγωγικό πνεύμα του Θεού. Σ’ αυτόν τον «Ισραήλ του Θεού» επρόκειτο να έρθει ο υποσχεμένος Λυτρωτής.

13. (α) Πώς και πότε ήρθε από τη Σιών ο υποσχεμένος Λυτρωτής; (β) Με τον καιρό, ποιους περιέλαβε σαν μέλη του «ο Ισραήλ του Θεού»;

¹³ Αυτός ο Λυτρωτής ήρθε πραγματικά τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Πώς; Με την έκχυση του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά πάνω στους 120 περίπου μαθητές σ’ ένα ανώγειο στην εθνική πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ. Έτσι εκείνοι οι μαθητές έγιναν το αρχικό τμήμα του «Ισραήλ του Θεού» γεννημένοι σε πνευματική ζωή, έχοντας την ελπίδα αιώνιας ζωής στο πνευματικό βασίλειο. Αυτός ο πνευματικός Ισραήλ έφτασε τελικά να περιλαμβάνει τους μη Ιουδαίους οι οποίοι πίστεψαν στον υποσχεμένο Λυτρωτή. Πότε συνέβη αυτό; Κατά την μεταστροφή των Σαμαρειτών—και αργότερα των εντελώς Εθνικών κατά τη μεταστροφή τού Ρωμαίου εκατόνταρχου Κορνήλιου και της οικογένειάς του και των φίλων του το 36 μ.Χ.—ο Ιεχωβά, ο Μεγαλύτερος Αβραάμ, υιοθέτησε όλους αυτούς τους μη Ιουδαίους που πίστευαν στο μονογενή Γιο του, τον Ιησού Χριστό, το συμβολικό κορμό του συμβολικού ελαιόδεντρου. Έτσι εκείνοι οι μη Ιουδαίοι μπορούσαν να πάρουν τις θέσεις των άπιστων Ιουδαίων που αποκόπηκαν από εκείνο το ελαιόδεντρο που είχε 144.000 «κλάδους».—Πράξεις, κεφάλαιο 10· 15:14-21.

Τώρα Επιτελείται το Έργο του Εγκεντρισμού

14. Για ποιο πράγμα υπάρχουν ήδη αρκετές αποδείξεις σχετικά με ‘όλον τον Ισραήλ’;

¹⁴ Χίλια εννιακόσια σαρανταεννιά χρόνια έχουν σχεδόν περάσει από το μνημειώδες εκείνο γεγονός το 36 μ.Χ. Λογικά, λοιπόν, το έργο του Παντοδύναμου Θεού για να σωθεί «πας ο Ισραήλ» έχει επιτευχθεί με μεγαλειώδη τρόπο. Αυτή ήταν μια περίοδος χρόνου πολύ μακρύτερη από τον Ιουδαϊκό αιώνα της αποκλειστικής θείας εύνοιας από το 1513 π.Χ., στις μέρες του Μωυσή, μέχρι το 36 μ.Χ., που έγινε η πρώτη μεταστροφή απερίτμητων μη Ισραηλιτών, ή Εθνικών. Χωρίς αμφιβολία αυτή η εκτεταμένη περίοδος άφησε αρκετό χρόνο για να σωθή «πας Ισραήλ», δηλαδή για να εκλεγεί ο αριθμός των μελών που χρειαζόταν. Υπάρχουν τώρα αποδείξεις ότι αυτό έχει ήδη γίνει.

15. Στην προφητεία του Ιησού σχετικά με το «σημείον» της «συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ]», πώς είπε ότι θα συνάγονταν οι «εκλεκτοί»;

¹⁵ Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σ’ εκείνη τη χρονική περίοδο όταν έδωσε μια προφητεία για την αόρατη πνευματική «παρουσία» του και «τη συντέλεια του αιώνος» και είπε: «Θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών». (Ματθαίος 24:3, 30, 31) Πότε άρχισε αυτή η «παρουσία» του Ιησού Χριστού;

16, 17. Πότε άρχισε η «παρουσία» του Ιησού Χριστού, και ποια αξιοσημείωτα γεγονότα ακολούθησαν σχετικά με τους «εκλεκτούς»;

¹⁶ Η «παρουσία» του Ιησού άρχισε κατά τον τερματισμό των «επτά καιρών» των Εθνών το φθινόπωρο του 1914. (Δανιήλ 4:23-36) Τον καιρό εκείνο ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός έστρεψε την προσοχή του στο να ασκήσει τη δύναμή του σ’ αυτή τη γη, πάνω στην οποία μαινόταν ο πόλεμος. Τα γεγονότα της ιστορίας αποδεικνύουν ότι το μεταπολεμικό έτος 1919 ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός που τότε βασίλευε απέστειλε τους ουράνιους αγγέλους του για να συνάξουν «εκλεκτούς» από όλα τα μέρη της γης. Κάτω από την επίβλεψη της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, αυτοί συνάχθηκαν μαζί σε παγκόσμια ενότητα, για να συνδυάσουν τις προσπάθειές τους από τότε κι έπειτα για την εκτέλεση της προφητικής οδηγίας του Ιησού που αναγράφεται στο Ματθαίο 24:14: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος».

¹⁷ Κατά τη γενική συνέλευση του λαού του Θεού το 1931, υιοθέτησαν ομόφωνα το νέο όνομα, ώστε να είναι γνωστοί σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αργότερα ακολούθησε η έκδοση από την Εταιρία του βιβλίου Ιεχωβά, που εξύψωνε το όνομα του Ιεχωβά το οποίο ήταν τόσο ευτυχισμένοι να φέρνουν πάνω τους. Με ευγνωμοσύνη οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, έλαβαν εκείνο το νέο βιβλίο το έτος 1934, όταν ο Ναζιστής Φύρερ, ο Αδόλφος Χίτλερ, ξεκινούσε για να εξολοθρεύσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην κεντρική Ευρώπη.

18. Ποια εξέλιξη, στον ορισμένο καιρό, έδειξε ότι ο πλήρης αριθμός των «εκλεκτών» είχε συναχθεί;

¹⁸ Αυτό που ακολούθησε έδειχνε ότι η σύναξη των αφιερωμένων, βαφτισμένων «εκλεκτών» για την ουράνια Βασιλεία είχε πραγματοποιηθεί. Πώς φαίνεται αυτό; Επειδή το έτος 1935 η προσοχή και οι προσπάθειες εκείνων των «εκλεκτών» κατευθύνθηκαν προς τον «πολύν όχλον» για τον οποίο δόθηκε προφητική όραση στην Αποκάλυψη 7:9-17. Από ποιους θα αποτελούνταν αυτό το «μεγάλο πλήθος», ή ο «πολύς όχλος»; Από ανθρώπους οι οποίοι θα απέδιδαν δόξα και τιμή στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό και οι οποίοι θα ανταμείβονταν με αιώνια ζωή πάνω σε μια παραδεισένια γη στην οποία θα εισέρχονταν χωρίς να πεθάνουν παρά τη μεγαλύτερη «θλίψι» όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Κατανοήθηκε ότι αυτοί οι ευνοημένοι θα ήταν τα επίγεια «άλλα πρόβατα» του Καλού Ποιμένα, του Ιησού Χριστού. Με χαρά, επρόκειτο να γίνουν «μία ποίμνη» με το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ που θα ήταν ζωντανό ακόμη πάνω στη γη.—Ιωάννης 10:16.

Ποια Είναι η Απάντησή Σας;

□ Γιατί η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι ο Ισραήλ που εννοεί το εδάφιο Ρωμαίους 11:26;

□ Γιατί οι φυσικοί Ισραηλίτες απέτυχαν να γεμίσουν όλες τις θέσεις σαν κλαδιά του συμβολικού ελαιόδεντρου;

□ Ποιος είναι ο υποσχεμένος Λυτρωτής, και πότε και πώς ήρθε από τη Σιών;

□ Ποιοι αποτελούν ‘όλο τον Ισραήλ’, και πότε ήταν ήδη συναγμένος ο πλήρης αριθμός τους;

‘Όλος ο Ισραήλ’ Σώζεται για να Ευλογήσει Όλο το Ανθρώπινο Γένος

1. Γιατί η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν πρέπει να περιμένει ότι επειδή ανήκει στα Ηνωμένα Έθνη θα είναι το μέσον του Θεού για την ευλογία όλης της ανθρωπότητας;

Ο ΙΕΧΩΒΑ υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι μέσω του σπέρματος του πιστού αυτού πατριάρχη θα ευλογούνταν όλες οι φυλές και τα έθνη της γης. (Γένεσις 12:3· 22:17, 18) Αλλά εκείνες οι υποσχέσεις που έγιναν τον 20ό αιώνα π. Χ. δε σημαίνουν ότι ο Θεός θα ευλογήσει τα Ηνωμένα Έθνη, το διάδοχο της νεκρής Κοινωνίας των Εθνών. Το ότι η σημερινή Δημοκρατία του Ισραήλ είναι μέλος των Ηνωμένων Εθνών, αυτό δε σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν από το Θεό του αρχαίου Ισραήλ για την ευλογία όλης της ανθρωπότητας. Τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν πραγματικά εμπόδιο στο δρόμο της Βασιλείας του Θεού μέσω του «σπέρματος» του Αβραάμ. Επομένως, αυτά αποτελούν το σημερινό «βδέλυγμα της ερημώσεως». (Ματθαίος 24:15) Όχι, τα Ηνωμένα Έθνη δεν αποτελούν ευλογία, έστω κι αν ο θρησκευτικός κλήρος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και οι ραβίνοι των Ιουδαίων προσεύχονται για την ευλογία του ουρανού πάνω σ’ αυτόν τον οργανισμό. Στην πραγματικότητα είναι «η εικών του θηρίου», της πολιτικής, εμπορικής οργάνωσης του «θεού του αιώνος τούτου», του Σατανά του Διαβόλου. Έτσι τα Ηνωμένα Έθνη σύντομα θα καταστραφούν μαζί μ’ εκείνη τη θηριώδη οργάνωση.—Αποκάλυψις 13:1-18· 2 Κορινθίους 4:4.

2. Πώς στην πορεία της δράσης του, το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ διαφέρει από τη Δημοκρατία του Ισραήλ;

² Στο μεταξύ, η Δημοκρατία του Ισραήλ μάχεται για την επιβίωσή της ενάντια σε άλλα μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ δε μιμείται τη Δημοκρατία του Ισραήλ. (Ρωμαίους 11:26) Αυτό το υπόλοιπο δε λατρεύει «την εικόνα του θηρίου». Μάλλον, οι πνευματικοί Ισραηλίτες εκθέτουν φανερά τα Ηνωμένα Έθνη δείχνοντας τι πραγματικά είναι σύμφωνα με την άποψη του Θεού—μια πλαστογραφία που παρασύρει τους ανθρώπους να στηρίζονται πάνω στα Ηνωμένα Έθνη αντί στη Βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού. Για το λόγο αυτό το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ παραμένει μέρος της παγκόσμιας οργάνωσης του Ιεχωβά. Ήδη το υπόλοιπο του πνευματικού ‘σπέρματος του Αβραάμ’ αποδεικνύεται ότι είναι ευλογία σε όλα τα έθνη και τις φυλές της ανθρωπότητας. Έτσι οι προφητικές υποσχέσεις του Ιεχωβά έχουν αποδειχτεί αληθινές.

3, 4. Τι ενέπνευσε ο Ιεχωβά τον Ησαΐα να γράψει για «πάντα τα έθνη», 2.700 περίπου χρόνια πριν από το 1914;

³ Πριν από 2.700 χρόνια και πλέον, ο Ιεχωβά Θεός αναφέρθηκε στη μελλοντική εποχή που τα ατσάλινα πολεμικά τανκς και αεροπλάνα θα χρησιμοποιούνταν για πρώτη φορά σε στρατιωτικές συγκρούσεις, και όταν ο πόλεμος χαρακωμάτων θα εξειδικευόταν, όταν στρατιώτες θα χρησιμοποιούσαν ασφυξιογόνες μάσκες, και πυροβόλα μεγάλου βεληνεκούς όπως η «Μεγάλη Βέρθα» θα χρησιμοποιούνταν σε ολοκληρωτικό πόλεμο. Πραγματικά, 27 περίπου αιώνες πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ιεχωβά Θεός ενέπνευσε τον προφήτη Ησαΐα να περιγράψει κάτι άλλο που θα λάβαινε χώρα τον καιρό εκείνο, λέγοντας:

⁴ «Ο λόγος, ο γενόμενος δι’ οράματος εις τον Ησαΐαν τον υιόν του Αμώς, περί του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Οίκος Ιακώβ, έλθετε, και ας περιπατήσωμεν εν τω φωτί του Κυρίου».—Ησαΐας 2:1-5.

5. Έχοντας υπόψη την πορεία δράσης της Δημοκρατίας του Ισραήλ, από ποια άποψη πρέπει να βλέπουμε την προφητεία του Ησαΐα σχετικά με τον «οίκον του Ιεχωβά»;

⁵ Σήμερα δε βλέπουμε να εκπληρώνεται αυτή η θαυμάσια προφητεία στην Ιερουσαλήμ της Μέσης Ανατολής, την πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ισραήλ. Πάνω στο λόφο που ονομαζόταν Όρος Σιών, δε βλέπουμε ναό του Ιεχωβά αλλά, μάλλον, το Μωαμεθανικό Τέμενος του Βράχου και ένα τζαμί αφιερωμένο στον Αλλάχ. Τουρίστες από πολλά έθνη επισκέπτονται αυτή τη θρησκευτική τοποθεσία, όχι με σκοπό να προσφέρουν λατρεία, αλλά απλώς για να παρατηρήσουν αυτό το ωραίο Ισλαμικό οικοδόμημα. Χωρίς αντίρρηση, επομένως, τώρα «εν ταις εσχάταις ημέραις» αυτού του θανάσιμα άρρωστου συστήματος πραγμάτων, η προφητεία του Ησαΐα δεν εφαρμόζεται με κανέναν τρόπο στην περίπτωση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ. Δεν είναι αυτός ο «πας Ισραήλ» που σώζεται για την ευλογία όλης της ανθρωπότητας, σε εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στον Αβραάμ. Επομένως, αυτή την προφητική έκφραση «το όρος του οίκου του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ]» πρέπει να τη βλέπουμε από πνευματική άποψη σχετικά με τον «Ισραήλ του Θεού».—Γαλάτας 6:16.

6. (α) Πώς έδειξε ο Πέτρος τι είδους έθνος είναι «ο Ισραήλ του Θεού»; (β) Στη διάρκεια ποιων παγκόσμιων εξελίξεων άρχισαν να συρρέουν «πάντα τα έθνη» στον «οίκον του Ιεχωβά»;

⁶ Αυτός ο «Ισραήλ του Θεού» είναι ένα πνευματικό έθνος, όπως το έδειξε κι ο απόστολος Πέτρος όταν έγραψε: «Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως». (1 Πέτρου 2:9) Το σημερινό υπόλοιπο αυτού του «αγίου έθνους» στέκεται σαν σύμβολο του «οίκου του Ιεχωβά» και αποτελεί τον πυρήνα των Μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Όταν είχαμε προχωρήσει ήδη 21 χρόνια μέσα στις ‘έσχατες μέρες’—τον καιρό που ο Ρωμαιοκαθολικός Φασισμός και ο Χιτλερικός Ναζισμός μαίνονταν στην Ευρώπη—τότε ήταν που «πάντα τα έθνη» άρχισαν να συρρέουν στον πνευματικό «οίκον του Ιεχωβά» που είχε υψωθεί, σαν να λέγαμε πάνω από τις κορυφές των βουνών, από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

7. Γιατί δεν ήταν ασήμαντο ζήτημα όταν τα έθνη άρχισαν να συρρέουν στον «οίκο του Ιεχωβά»;

⁷ Αυτή η σημαντική αρχή χαρακτηρίστηκε από μια γενική συνέλευση στο τέλος της άνοιξης του 1935 στην Ουάσινγκτον, την πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Στη διάρκεια μιας πολύ σημαντικής ομιλίας στη συνέλευση εκείνη, ένα μέλος ‘όλου του Ισραήλ’—ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ, τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά—διόρθωσε μια παρανόηση που είχε επικρατήσει ανάμεσα στους Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής. Τόνισε ότι το «μεγάλο πλήθος», ή ο «πολύς όχλος», που επρόκειτο να συναχθεί από όλα τα τμήματα της ανθρωπότητας και που επρόκειτο να λατρεύσει το Θεό στον πνευματικό ναό Του (αφού ο υλικός ναός στην Ιερουσαλήμ είχε καταστραφεί από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ.) θα ήταν μια επίγεια τάξη. (Αποκάλυψις 7:9-17) Αυτή η τάξη είχε την προοπτική να επιζήσει από τον Αρμαγεδδώνα και να εισέλθει στο νέο σύστημα πραγμάτων στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Ιησού Χριστού, η οποία πλησιάζει και στην οποία ο Ιησούς κυβερνά στους ουρανούς από το 1914.

8. (α) Ποιο γεγονός που άφησε εποχή έλαβε χώρα στη συνέλευση του 1935 στην πόλη Ουάσινγκτον των ΗΠΑ; (β) Γιατί μπορεί να λεχθεί ότι «πάντα τα έθνη» συρρέουν στον «οίκον του Ιεχωβά»;

⁸ Η ανταπόκριση σ’ αυτό το αποκαλυμμένο φως άφησε εποχή. Στη συναρπαστική εκείνη συνέλευση, 840 σύνεδροι βαφτίστηκαν σε σύμβολο της αφιέρωσής τους στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Πόσα έθνη αντιπροσωπεύονταν σ’ εκείνο τον όμιλο δεν είναι εξακριβωμένο, αλλά αυτοί είχαν υπόψη τους μια επίγεια παραδεισιακή ελπίδα. Σήμερα, πάνω από 49 χρόνια αργότερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ξεπερνούν κατά πολύ σε αριθμό ‘όλον τον Ισραήλ’. Είναι δραστήριοι σε 205 χώρες σ’ ολόκληρη τη γήινη σφαίρα. Μιλώντας, επομένως, σε γενικές γραμμές, «πάντα τα έθνη» συρρέουν προς τον εξυψωμένο οίκο λατρείας του Ιεχωβά.

Μάρτυρες του Ιεχωβά—Τι Είδους Άνθρωποι;

9. Ποια στάση έχουν λάβει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε εκπλήρωση του Ησαΐας 2:4, σε αντίθεση μ’ αυτή που έχει λάβει η Δημοκρατία του Ισραήλ;

⁹ Σε σύγκριση με το ιστορικό παρελθόν της Δημοκρατίας του Ισραήλ, τι είδους άνθρωποι βρίσκουμε ότι είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα; Μήπως είναι κι αυτοί οπλισμένοι για να διεξάγουν σαρκικό πόλεμο εναντίον εκείνων που απειλούν την ύπαρξή τους, όπως κάνει η Δημοκρατία του Ισραήλ; Όχι! Αντίθετα αυτοί είναι ακριβώς το είδος των ανθρώπων που προείπε το Ησαΐας 2:4. Επειδή εξυψώνουν τη λατρεία του Ιεχωβά στον πνευματικό οίκο του Θεού, αυτοί έχουν με συμβολικό τρόπο σφυρηλατήσει τα σπαθιά τους σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια. Εμπιστεύονται στον Ιεχωβά Θεό σαν τον Προστάτη τους καθώς μιμούνται τον Αρχηγό τους, τον Ιησού Χριστό. Μολονότι έχουν έρθει ουσιαστικά από όλα τα έθνη της γης, δεν αφήνουν τις εθνικιστικές εχθρότητες να τους κατευθύνουν· ούτε αναμιγνύονται στην κοσμική πολιτική. Με μια πραγματική έννοια, αυτοί έχουν πάψει να μαθαίνουν την τέχνη του σαρκικού πολέμου. Κρατούν ουδέτερη στάση απέναντι στις κοσμικές διαμάχες και την πολιτική. Έχουν, πραγματικά, πάψει να χρησιμοποιούν σαρκικά όπλα είτε άμυνας είτε επίθεσης. Πιστεύουν αυτό που είπε ο Ιησούς Χριστός—ότι η Βασιλεία του δεν είναι ‘μέρος αυτού του κόσμου’. Αλλιώς οι μαθητές του θα πολεμούσαν γι’ αυτή με σαρκικά όπλα του πιο προηγμένου στρατιωτικού τύπου.—Ιωάννης 18:36.

10. (α) Σε ποιο μόνο πόλεμο ενασχολούνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Ποια «νέαν εντολήν» υπακούνε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και πώς το κάνουν αυτό;

¹⁰ Αντί γι’ αυτό, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενασχολούνται μόνο σε πνευματικό πόλεμο. Η πάλη τους είναι εναντίον των πονηρών πνευμάτων στα ουράνια μέρη. Έτσι τα όπλα τους δεν είναι σαρκικά, αιματοβαμμένα. (Εφεσίους 6:10-18) Ο πόλεμός τους δεν είναι εναντίον του ανθρώπινου γένους και ούτε μάχονται εναντίον των πνευματικών αδελφών τους μέσα στην οργάνωση του Ιεχωβά. Υπακούνε στην προσταγή του Ιησού Χριστού να αγαπούν τους πνευματικούς αδελφούς τους, όπως αυτός μας αγάπησε, ακόμη και μέχρι του σημείου να καταθέσει την ανθρώπινη ζωή του για τους μαθητές του. Αυτό συμφωνεί με την «νέαν εντολήν» που έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του, ότι πρέπει να αγαπούν ο ένας τον άλλον όπως ακριβώς αυτός τους αγάπησε.—Ιωάννης 13:34.

11. Ποιο νόμο εκπληρώνει η αγάπη που εκδηλώνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;

¹¹ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υποκινούνται από το είδος της αγάπης που εκπληρώνει το Νόμο που δόθηκε μέσω του προφήτη Μωυσή. Μια τέτοια αγάπη ποτέ δε βλάπτει κανέναν και είναι κάτι περισσότερο από απλή «φιλανθρωπία», σύμφωνα με την έννοια που έχει αυτή η λέξη σήμερα. Στη Βίβλο, η Εβραϊκή και η Ελληνική λέξη για την «αγάπη» σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από απλή «φιλανθρωπία».—Βλέπε 1 Κορινθίους, κεφάλαιο 13.

Για Ευλογία, Όχι για Κατάρα

12. Ήταν αναγκαίο να είναι στον ουρανό όλα τα μέλη ‘όλου του Ισραήλ’ πριν αρχίσει η ευλογία «πάντων των εθνών»;

¹² Από τα προηγούμενα μπορούμε να δούμε ότι για να αρχίσει η ευλογία όλων των φυλών και των εθνών μέσω του «σπέρματος» του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού, δε χρειάστηκε να εισέλθει το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ στον ουρανό και να είναι μαζί με το Κυριότερο πρόσωπο εκείνου του «σπέρματος», τον Ιησού Χριστό. Για πάνω από μισό αιώνα τώρα, μέλη των φυλών και των εθνών της γης λαβαίνουν ευλογίες από το υποσχεμένο «σπέρμα» του Αβραάμ. Ήδη περισσότερο από δυόμισι εκατομμύρια «άλλα πρόβατα» έχουν συναχθεί μαζί για να σχηματίσουν «μία ποίμνη» με το υπόλοιπο των γεννημένων από το πνεύμα ομοίων με πρόβατα ακολούθων τού Καλού Ποιμένα που έχουν την ουράνια ελπίδα.—Ιωάννης 10:16.

13. Με ποιο σκοπό για τα «άλλα πρόβατα» ήρθε ο Ιησούς στο ναό, και πώς η στάση του απέναντί τους σύντομα θα αποκορυφωθεί;

¹³ Τα ευλογημένα «άλλα πρόβατα» έχουν ευνοηθεί με την ελπίδα να κληρονομήσουν, αμέσως από την αρχή του, τον Παράδεισο που θα αποκατασταθεί στη γη στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Βασιλιά Χριστού. Έτσι όταν ο Ιησούς Χριστός, σαν ο ‘αγγελιαφόρος της διαθήκης’ του Ιεχωβά, ήρθε στον πνευματικό ναό για κρίση, ήρθε με ευλογία, όχι με κατάρα, για τα «άλλα πρόβατα». (Μαλαχίας 3:1-3) Αυτή η ευλογία θα αποκορυφωθεί με το να διαφυλαχθούν μέσα από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» που πλησιάζει και που θα διεξαχθεί εναντίον των επίγειων εχθρών του που θα συναχθούν στον «Αρμαγεδδώνα». (Αποκάλυψις 16:14, 16) Στους αρχαίους καιρούς η πόλη της Μεγιδδώ ήταν η τοποθεσία νικών υπέρ του Ιεχωβά Θεού. (Ιησούς Ναυή 17:11· Ζαχαρίας 12:11) Στον συμβολικό Αρμαγεδδώνα ο Θεός θα δοξαστεί με τη μεγαλύτερη νίκη του, για την αιώνια δόξα του. Εκεί ο εξυψωμένος Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, θα είναι ο Αρχιστράτηγός του.—Αποκάλυψις 19:11-21.

14. (α) Για τη σωτηρία ποιων έχουν αιτία να χαίρονται τα «άλλα πρόβατα»; (β) Πόσους αριθμούν ήδη τα «άλλα πρόβατα»;

¹⁴ Τα «άλλα πρόβατα» θα προστατευθούν μέσα απ’ αυτή την πιο θεαματική επίδειξη της θείας δύναμης και μεγαλειότητας. Πόσο χαρούμενοι θα είναι όλοι οι θεατές εκείνης της αποφασιστικής σύγκρουσης που θα επιζήσουν, για το γεγονός ότι το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ είχε «σωθεί» στη διάρκεια της περιόδου της ειρήνης μεταξύ του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου! Από την άνοιξη του 1935 κι έπειτα σ’ αυτό το σωσμένο Ισραήλ έχει προστεθεί το «μεγάλο πλήθος» που δεν έχει καθορισμένο αριθμό. Σαν «άλλα πρόβατα» του Καλού Ποιμένα, του Ιησού Χριστού, ο αριθμός τους τώρα πλησιάζει τα τρία εκατομμύρια. Αυτοί βγαίνουν από ‘όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες’ της ανθρωπότητας, σε εκπλήρωση της υπόσχεσης που ο Ιεχωβά Θεός έκανε σ’ εκείνον που τον προσκίασε, δηλαδή, τον «φίλο» του, τον Αβραάμ. (Αποκάλυψις 7:9-17· Ιακώβου 2:23) Και η σύναξη αυτών των «άλλων προβάτων» δεν έχει ακόμη τελειώσει. Ποιος θα είναι τελικά ο αριθμός τους όταν ο Καλός Ποιμένας θα έχει τελειώσει τη σύναξή τους πριν από την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης και τον πόλεμο του Θεού εναντίον των πολιτικών εραστών της στον Αρμαγεδδώνα δε γνωρίζουμε.—Αποκάλυψις 17:1–18:24.

15. Ποιας ευλογίας την αρχή σήμανε η συναναστροφή των «άλλων προβάτων» με το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’;

¹⁵ Η συναναστροφή των «άλλων προβάτων» με το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’ σε «μία ποίμνη» κάτω από τον Καλό Ποιμένα, τον Ιησού Χριστό, το Κυριότερο πρόσωπο του «σπέρματος» του Αβραάμ, έχει αποδειχτεί ότι ήταν η αρχή για την πλήρη ευλογία την οποία ‘όλος ο Ισραήλ’ πρόκειται στο μέλλον να φέρει πάνω σ’ εκείνα τα «άλλα πρόβατα» στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Ιησού Χριστού, στην οποία θα περάσουν ζωντανοί κάτω από θεία προστασία.

16. Γιατί τα «άλλα πρόβατα» είναι αποφασισμένα να εξακολουθήσουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά στο πλευρό τού υπολοίπου ‘όλου του Ισραήλ’;

¹⁶ Σ’ εκπλήρωση της Αποκάλυψης 7:14-17, τα «άλλα πρόβατα» έχουν ήδη πλύνει «τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου». Αυτός είναι ο λόγος που τους επιτρέπεται να λατρεύουν το Θεό «ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού», μιλώντας βέβαια από πνευματική άποψη. Ήδη «το Αρνίον του Θεού», ο Ιησούς Χριστός, τους τρέφει με πνευματική τροφή ώστε αυτοί «δεν θέλουσι πεινάσει πλέον». (Ιωάννης 1:29) Ακόμη, ο πιστός τους Ποιμένας τούς οδηγεί σε «ζώσας πηγάς υδάτων», δηλαδή, σε ζωή πάνω στην Παραδεισένια γη. Ευγνώμονες για όλες τις ευλογίες που ήδη λαβαίνουν μέσω του υπολοίπου ‘όλου του Ισραήλ’, αυτός ο «πολύς όχλος» θα εξακολουθήσει να υπηρετεί τον Ιεχωβά στο πλευρό του πιστού αυτού υπολοίπου. Αυτά τα «άλλα πρόβατα» θα το κάνουν αυτό μέσα στη «μία ποίμνη» κάτω από τον «έναν ποιμένα» για τα συμφέροντα της Βασιλείας του Θεού διά του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι αποφασισμένοι να το κάνουν μέχρις ότου όλοι οι εχθροί της Βασιλείας θα έχουν εκμηδενιστεί από το πρόσωπο του «υποποδίου» του Θεού, της γης.—Ησαΐας 66:1· Ματθαίος 5:34, 35· Πράξεις 7:49.

Πώς θα Απαντούσατε;

□ Γιατί η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι το μέσον του Ιεχωβά για την ευλογία όλης της ανθρωπότητας;

□ Γιατί μπορεί να λεχθεί ότι «πάντα τα έθνη» συρρέουν τώρα στον «οίκον του Ιεχωβά»;

□ Πώς έχουν εκπληρώσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το Ησαΐας 2:4;

□ Ποια ευνοϊκή στάση έχει ο Ιησούς Χριστός απέναντι στα «άλλα πρόβατα», και πώς αυτή θα αποκορυφωθεί σύντομα;

□ Ποια ευλογία άρχισε με τη συναναστροφή των «άλλων προβάτων» με το υπόλοιπο ‘όλου του Ισραήλ’;