-
Η Σκέψις Πίσω από την ΠαροιμίαΗ Σκοπιά—1961 | 15 Αυγούστου
-
-
Ο Ιεχωβά λέγει: «Η βουλή μου θέλει σταθή.» (Ησ. 46:10) Ο σκοπός ενός ανθρώπου, η πραγματιική του πρόθεσις στα βάθη της καρδιάς του, συχνά βρίσκεται όπως τα νερά ενός πηγαδιού, πολύ βαθιά. Είναι δύσκολο να φθάση κανείς σ’ αυτή τη βουλή. Απαιτείται υπομονή κι επιδεξιότης για ν’ ανασυρθή από αυτά το κέντρον του ανθρώπου. Όταν εγράφη αυτή η παροιμία, το νερό δεν μπορούσε να βρεθή εύκολα ήταν βαθιά μέσα στα πηγάδια. Αυτό εσήμαινε εργασία. Απητήθη πραγματική εργασία για ν’ ανασύρη η Ρεβέκκα νερό για τις καμήλες του δούλου του Αβραάμ. (Γέν. 24:19, 20) Έτσι είναι και με τη βουλή που είναι βαθιά μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου. Για να φθάση κανείς σ’ αυτόν τον σκοπό, πρέπει να κατεβάση τον κουβά του και να τον ανασύρη, κατόπιν. Ο άνθρωπος της διαγνώσεως, που θέλει να ξέρη τι είναι μέσα στην καρδιά ενός άλλου ανθρώπου, πρέπει να κάμη κάποια εξέτασι. Μπορεί να πλησιάση από μια οδό κι ύστερ’ από άλλη. Η επιμονή του τελικά εξάγει τον σκοπό του άλλου ανθρώπου. Τότε ο άνθρωπος της διαγνώσεως θα γνωρίση αν το άτομον εκείνο είναι εχθρικό ή είναι καλό άτομο για συναναστροφή. Έτσι, και οι βουλές του Θεού δεν είναι στην επιφάνεια. Πολλοί άνθρωποι διαβάζουν τη Γραφή αλλά δεν καταλαβαίνουν το θείον θέλημα. Γιατί; Δεν κατεβάζουν τους κουβάδες των· δεν καταβάλλουν την απαιτούμενη προσπάθεια. Με τα να πηγαίνη κανείς στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις του λαού του Θεού, δείχνει ότι είναι διατεθειμένος να κατεβάση τον κουβά του, ανασύροντας έτσι τις αναψυκτικές αλήθειες του λόγου του Θεού.
«Ο σίδηρος ακονίζει τον σίδηρον· και ο άνθρωπος ακονίζει το πρόσωπον του φίλου αυτού.»
Μια λεπίς, που εγνώρισε πολλή σκληρή εργασία, πρέπει να έλθη σ’ επαφή μ’ ένα άλλο σκληρό αντικείμενο για ν’ αποκατασταθή η κόψη της. Έτσι και η διανοητική και πνευματική κατάστασις του ανθρώπου έρχεται, κατά καιρούς, σε ανάγκη ακονίσματος. Η επαφή με ανομοιογενή πρόσωπα και πράγματα και οι απογοητεύσεις έχουν μια τάσι να εξαντλήσουν τις ενέργειές μας και να καταπιέσουν τις διαθέσεις μας. Όταν είμεθα σε μια τέτοια κατάστασι, ένα βλέμμα συμπαθείας και μια λέξις ενθαρρύνσεως από έναν που μας καταλαβαίνει είναι πραγματικά πολύ ανορθωτικό. Όταν μια τέτοια ενθάρρυνσις βασίζεται σε ακριβή γνώσι του λόγου του Θεού, έχει τεράστια δύναμι ν’ αναζωογονήση μέσα μας νέα ελπίδα για ανανέωσι δράσεως.
«Οι ασεβείς φεύγουσιν, ουδενός διώκοντος· οι δε δίκαιοι έχουσι θάρρος ως λέων.»
Ο άνθρωπος που φεύγει χωρίς κανείς να καταδιώκη, με μια έννοια φεύγει από τον εαυτό του, από την ίδια του συνείδησι· επομένως, οι προσπάθειές του είναι άκαρπες. Ο δίκαιος άνθρωπος έχει αληθινό θάρρος, συναισθανόμενος την ίδια του αθωότητα και την επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού.
-
-
Οι Κομμουνισταί Αποτυγχάνουν να Μεταστρέψουν ΜάρτυραςΗ Σκοπιά—1961 | 15 Αυγούστου
-
-
Οι Κομμουνισταί Αποτυγχάνουν να Μεταστρέψουν Μάρτυρας
◆ «Το πλήρες βάρος της Κομμουνιστικής εναντιώσεως επέπεσε στους Μάρτυρας του Ιεχωβά, ένα δόγμα, το οποίον επί πολύν καιρό είχε οπαδούς στην Ανατολική Ευρώπη κι έτσι ήταν πολύ γνωστό σε μερικά τμήματα του εκδιωχθέντος πληθυσμού. Οι Μάρτυρες υπήρξαν, επίσης, στόχος της Ναζιστικής εχθρότητος, και πολλές εκατοντάδες απ’ αυτούς απωλέσθησαν στο Νταχάου και σε άλλα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Στο έτος 1950, οι Κομμουνισταί απηγόρευσαν το δόγμα αυτό στην Ανατολική Γερμανία, με τη δικαιολογία ότι αποτελούσε κλάδον του Αμερικανικού ‘συστήματος κατασκοπείας,’ μολονότι είχε παρασχεθή σ’ αυτό ειδικά ευνοϊκή μεταχείρισις στην Πολωνία. Πιστεύεται ότι ως το τέλος του έτους οκτακόσιοι περίπου Μάρτυρες εξέτιαν ποινές σε φυλακές και σε στρατόπεδα εργασίας, και ότι είχαν επιβληθή ποινές ισοβίων δεσμών σε δεκατρείς από τους κυριωτέρους συνηγόρους των. . . .
◆ »Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει γοργά, βάσει των πορισμάτων των από την Αγία Γραφή, και γι’ αυτό επιδίδονται σε προφητεύσεις εν σχέσει με την επικείμενη μετάστασι του ημετέρου κόσμου, λόγω της αμαρτίας και της ασταθείας του. Κι ο Κομμουνισμός επίσης πιστεύει στην προφητεία, . . . Αλλ’ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, πεπεισμένοι ότι ο λόγος του Θεού είναι επιβεβαιωμένος γι’ αυτούς, είναι αμετάβλητοι. Ποτέ δεν ανεφέρθησαν από τις τάξεις των ‘πατριώται’ ή ‘δημοκράται’.»—Η Θρησκεία Πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, υπό Σούστερ.
-