μέσω του λόγου του, της Γραφής, επρομήθευσε τις αρχές που πρέπει να χρησιμοποιούνται στον καθημερινό χειρισμό αυτών των μικρών υποθέσεων. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»​—2 Τιμ. 3:16, 17.

19. (α) Πώς θα προχωρούσατε σε αύξησι της ευτυχίας; (β) Είναι ασήμαντες οι μικρές υποθέσεις; Γιατί απαντάτε έτσι;

¹⁹ Με αυτή την άποψι της υπηρεσίας μας στον Θεό, έχομε πλησίον μας την ευκαιρία ν’ αυξήσωμε την ευτυχία μας. Αν παρακολουθούσατε μια συνάθροισι εκκλησίας την εβδομάδα το περασμένο έτος και διευθετήτε τη ζωή σας να παρακολουθήτε δύο συναθροίσεις την εβδομάδα αυτό το έτος, θα διπλασιάσετε την ευτυχία σας. Αν είχατε το προνόμιο να συμμετέχετε έξη ώρες τον μήνα στην υπηρεσία και τώρα μπορήτε ν’ αφιερώσετε επτάμιση ώρες, θα προσθέσετε 25 τοις εκατό στην ευτυχία σας. Τώρα αν εκτείνεσθε για ευθύνη και διορίζεσθε υπηρέτης στην εκκλησία, θα πολλαπλασιάσετε την ευτυχία σας πολλές φορές περισσότερο. Σκεφθήτε πόσες φορές την ημέρα έχετε το προνόμιο να λαμβάνετε αποφάσεις υπέρ του θελήματος του Ιεχωβά. Μικρά πράγματα, ναι, μερικά τόσο μικρά ώστε παρέρχονται απαρατήρητα ή εύκολα διασκελίζονται, και όμως είναι εκεί. Καλλιεργήστε τη συνήθεια να λαμβάνετε αυτές τις αποφάσεις σύμφωνα με τον λόγον του Θεού· δεν μπορείτε πιθανώς να μετρήσετε την αύξησι σε ευτυχία που είναι προσιτή σε σας. Και έπειτα καλύψετε την με αυτή την υπόσχεσι: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»​—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ.

Γιατί Δύο Διαθήκες για την Εξουσία της Βασιλείας;

ΜΙΑ διαθήκη μπορεί να είναι είτε μια συμφωνία μεταξύ δύο μερών είτε μια νόμιμη υπόσχεσις από πλευράς του ενός μέρους να κάμη κάτι χάριν του άλλου. Μια διαθήκη, αφού μια φορά έγινε με νόμιμο και δεσμευτικό τρόπο, δεν φαίνεται να υπάρχη λόγος ν’ ανανεωθή ή να επαναληφθή. Ωστόσο, στη Γραφή βρίσκομε ότι ο Θεός έκαμε δύο διαθήκες για να δώση εξουσία της βασιλείας στον Υιό του, Χριστό Ιησού. Η μία έγινε μέσω του Δαβίδ και η άλλη με τον Ιησού Χριστό, που προεσκιάσθη από τον Μελχισεδέκ. Γιατί έγινε αυτή; Είναι οι δύο διαθήκες απαράλλακτες;

Η ΔΑΒΙΔΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Για τη διαθήκη του Θεού με τον Βασιλέα Δαβίδ διαβάζομε, εν μέρει, τα εξής: «Αφού πληρωθώσιν αι ημέραι σου, και κοιμηθής μετά των πατέρων σου, θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το οποίον θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. . . . Και θέλει στερεωθή ο οίκός σου και η βασιλεία σου έμπροσθεν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.»​—2 Σαμ. 7:12-16.

Με πιστότητα στην υπόσχεσί του, ο Ιεχωβά εφρόντισε γι’ αυτό κι έτσι εκείνοι, που ως αντιπρόσωποί Του εκάθησαν έκτοτε στον επίγειο θρόνο στην Ιερουσαλήμ, ήσαν οι σαρκικοί απόγονοι του Δαβίδ. Αυτό εξακολούθησε ως τις ημέρες του πονηρού Βασιλέως Σεδεκία, οπότε