θετικά για να δείξετε ότι θέλετε να είσθε ένας υπάκουος δούλος του Θεού και του Χριστού. Τότε, όπως στην περίπτωσι των Ισραηλιτών στη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντος, μπορεί να είσθε μεταξύ των πολλών που θα απολαύσουν ένα καιρό ειρήνης ασφαλείας και ευημερίας.

Ένας Θεός Απαράμιλλης Ταπεινοσύνης

ΕΠΕΙΔΗ ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι κατώτερος από κανέναν και δεν υποτάσσεται σε κανέναν, είναι πράγματι ο Υπέρτατος Κυρίαρχος. Επειδή είναι πάνσοφος Θεός δεν χρειάζεται συμβουλή από κανέναν. (Ησ. 40:13) Ο Ιεχωβά Θεός είναι το υπέρτατο υπόδειγμα για το κάθε τι που είναι καλό, δίκαιο και στοργικό. Η δύναμίς του δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθή από κανέναν. Η θέσις που κατέχει δεν επηρεάζεται από όσα μπορούν να κάμουν ή αποτυγχάνουν να κάμουν οποιαδήποτε πλάσματα.

Δεν υπάρχει τίποτε που εμείς οι ατελείς άνθρωποι μπορούμε να δώσωμε στον Ιεχωβά Θεό για να τον ωφελήσωμε. Ο νεαρός Ελιού υπενθύμισε στον Ιώβ: «Εάν αμαρτάνης, τι πράττεις κατ’ αυτού; Ή αν αι παραβάσεις σου πολλαπλασιασθώσι, τι κατορθώνεις κατ’ αυτού; Εάν ήσαι δίκαιος, τι θέλεις δώσει εις αυτόν; Ή τι θέλει λάβει εκ της χειρός σου; Η ασέβειά σου δύναται να βλάψη άνθρωπον ως σε· και η δικαιοσύνη σου δύναται να ωφελήση υιόν ανθρώπου.»—Ιώβ 35:6-8.

Παρά το γεγονός ότι οι αμαρτωλοί άνθρωποι δεν μπορούν να επηρεάσουν τη θέσι του, ο Ιεχωβά Θεός, με τη μεγάλη συγκατάβασί του, είναι πρόθυμος να συνεργασθή μαζί τους. Ο θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε: «Τις ως ο Ιεχωβά ο Θεός ημών; Ο κατοικών εν υψηλοίς· ο συγκαταβαίνων δια να επιβλέπη τα εν τω ουρανώ και τα εν τη γη· ο εγείρων από του χώματος τον πτωχόν και από της κοπρίας ανυψών τον πένητα, δια να καθίση αυτόν μετά των αρχόντων.»—Ψαλμ. 113:5-8.

Πόσο διαφορετικός είναι ο Ιεχωβά από τους ατελείς ανθρώπους! Συχνά εκείνοι που είναι μορφωμένοι άνθρωποι και έχουν οξεία διάνοια γίνονται ανυπόμονοι όταν έχουν να κάμουν με άτομα που αργούν να καταλάβουν. Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι πολύ υπερήφανοι για να δεχθούν να κάνουν συντροφιά με αυτούς που έχουν περιωρισμένες ικανότητες. Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός καταδέχεται να βλέπη με εύνοια εκείνους που μπορεί οι άνθρωποι να καταφρονούν—δηλαδή τους ταπεινούς και τους φτωχούς.

Η θλιβερή κατάστασις εκείνων που πιστεύουν ότι είναι μηδαμινοί δείχνεται στη περίπτωσι του Ιώβ. Όταν είχε χάσει τα πάντα, ο ασθενής Ιώβ καθόταν «εν μέσω της σποδού,» πιθανόν σαν ένας απόβλητος σ’ ένα τόπο απορριμμάτων. (Ιώβ 2:8) Κάποτε είχε απολαύσει μια έντιμη θέσι σαν ένας σεβαστός πρεσβύτερος και κριτής στην πύλη της πόλεως. Αλλά τώρα σαν ένας θλιμμένος άνθρωπος υφίστατο κακομεταχείρισι από μικροπρεπείς ανθρώπους, γι’ αυτό ανεφώνησε: «Και τώρα εγώ είμαι το τραγώδιον αυτών, είμαι και η παροιμία αυτών. Με βδελύττονται, απομακρύνονται απ’ εμού, και δεν συστέλλονται να πτύωσιν εις το πρόσωπόν μου.»—Ιώβ 30:9, 10.

Σκεφθήτε το, ο Ιεχωβά Θεός είναι πάντοτε πρόθυμος να έλθη σε βοήθεια καταφρονημένων ανθρώπων όπως ήταν ο θλιμμένος Ιώβ. Πολλές φορές έχει εξυψώσει εκείνους οι οποίοι ήσαν εντελώς ασήμαντοι από ανθρώπινη άποψι.

Εκείνος που το είχε αντιληφθή αυτό ήταν ο Δαβίδ. Αναγνωρίζοντας τι είχε κάμει ο Θεός γι’ αυτόν, είπε: «Η αγαθότης σου [η ταπεινότης σου, ΜΝΚ] με εμεγάλυνε.» Επειδή ήταν το μικρότερο παιδί, ο Δαβίδ φαινόταν ως ο ελάχιστος των υιών Ιεσσαί για να εκλεγή να βασιλεύση