-
Υπήρξε Πραγματικά Παρθενική Γέννησις;Η Σκοπιά—1976 | 1 Αυγούστου
-
-
με γάμο. Αλλά η Βίβλος λέγει: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.»—Ματθ. 1:25.
Επομένως με κανένα τρόπο ο Ιησούς δεν μπορεί να θεωρηθή ως πραγματικός υιός του Ιωσήφ. Αυτός γεννήθηκε στην πραγματικότητα από παρθένο. Αλλά γιατί αυτό ήταν απαραίτητο;
Από την Αγία Γραφή μαθαίνομε ότι ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ, λόγω ανυπακοής, έχασε την τελεία ανθρώπινη ζωή του και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να την στερηθούν όλοι οι απόγονοί του. Διαβάζομε: «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Ο Αδάμ στην πραγματικότητα επώλησε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή στη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου. (Παράβαλε Ρωμ. 7:14) Επομένως απαιτείτο ένα αντίλυτρο για ν’ απελευθερωθούν οι απόγονοι του Αδάμ. Σύμφωνα με το πρότυπο της τελείας δικαιοσύνης του Θεού, όπως απεκαλύπτετο στο Μωσαϊκό νόμο, η τιμή έπρεπε ν’ ανταποκρίνεται ακριβώς σ’ εκείνο που είχε χαθή. Ο Μωσαϊκός Νόμος έλεγε: «Ζωήν αντί ζωής.» (Έξοδ. 21:23) Εφόσον ο Ιησούς συνελήφθη μέσω του αγίου πνεύματος χωρίς τη βοήθεια ενός ατελούς ανθρωπίνου πατρός, είχε ακριβώς αυτό που ο Αδάμ είχε χάσει—δηλαδή ανθρώπινη ζωή τελείως απηλλαγμένη από κάθε αδυναμία και ατέλεια. Γι’ αυτόν το λόγο ο Ιησούς μπορούσε να δώση τον εαυτόν του «αντίλυτρον υπέρ πάντων.»—1 Τιμ. 2:6.
Επομένως, οι Γραφικές αποδείξεις μάς οδηγούν στο εξής συμπέρασμα: Υπήρξε πράγματι παρθενική γέννησις. Μόνο μέσω αυτού του θαύματος θα μπορούσε να γεννηθή κάποιος ο οποίος θα ήταν τέλειος ανθρώπινος υιός του Θεού, χωρίς ακόμη και το ελάχιστο ίχνος ατέλειας. Ευγνωμοσύνη ανήκει στο Θεό γι’ αυτό το θαύμα που έχει ανοίξει την οδό για τους ανθρώπους ν’ απελευθερωθούν από την αμαρτία και τον θάνατο!
-
-
Ανοίγετε Γενναιόδωρα το Χέρι στους ΕνδεείςΗ Σκοπιά—1976 | 1 Αυγούστου
-
-
Ανοίγετε Γενναιόδωρα το Χέρι στους Ενδεείς
Ο ΘΕΟΣ μας, Ιεχωβά δίνει το παράδειγμα της γενναιοδωρίας. Και αυτό δεν συμβαίνει απλώς επειδή, ως Κύριος όλων των πραγμάτων, έχει όλα όσα χρειάζονται για να είναι γενναιόδωρος. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτός είναι η προσωποποίησις της αγάπης και κάθε γενναιόδωρου αισθήματος. Ο γλυκύς ψαλμωδός του Ισραήλ εβεβαίωσε: «Ανοίγεις [Ιεχωβά] την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.» (Ψαλμ. 145:16) Αυτός κάνει να πέφτη η βροχή και να λάμπη ο ήλιος ακόμη και σ’ εκείνους που δεν το αξίζουν. (Ματθ. 5:45) Πόσο σκέπτεται, πόσο ενδιαφέρεται για όλους εμάς που είμεθα τα μικροσκοπικά δημιουργήματα αυτού του πλανήτου!
Όσο για κείνους που πλησιάζουν τον Ιεχωβά για να τον λατρεύσουν, τους διδάσκει ν’ αγωνίζωνται να είναι όμοιοι μ’ αυτόν στις σχέσεις των με τους άλλους. Σε μια εποχή, που μερικοί φημισμένοι άνδρες της εποχής μας την αποκαλούν ως «πρωτόγονη,» αυτός ο γενναιόδωρος Θεός είχε καθοδηγήσει τους λάτρεις του με τα εξής λόγια: «Θέλεις εξάπαντος ανοίγει την χείρα σου προς τον αδελφόν σου, προς τον πτωχόν σου και προς τον ενδεή σου επί της γης σου.» (Δευτ. 15:11) Αν αυτή η διδασκαλία είχε εντυπωθή βαθειά στις διάνοιες των ανθρώπων δεν θα υπήρχε ανάγκη να γίνωνται μεγάλοι φιλανθρωπικοί έρανοι ή εκστρατείες, ούτε ανάγκη να πληρώνωνται υψηλοί μισθοί σε επαγγελματίες για να συγκεντρώνουν αυτά τα ποσά. Οι άνθρωποι θ’ ανταπεκρίνοντο στη διδασκαλία και παράδειγμα εκείνου ο οποίος ‘δίδει εις πάντας πλουσίως και δεν ονειδίζει.’—Ιακ. 1:5.
Οι σύγχρονοι λάτρεις του Ιεχωβά έχουν μάθει επίσης αυτό το μάθημα της γενναιοδωρίας. Σ’
-