κόσμου τούτου αλλάσσει. Έχομε την ένδοξη ελπίδα του νέου κόσμου μπροστά μας. Εν όψει του κόσμου αυτού και της εγγύτητός του, τα λόγια του αποστόλου εφαρμόζονται περισσότερο παρά ποτέ: «Εις την ελπίδα χαίροντες· εις την θλίψιν υπομένοντες· εις την προσευχήν προσκαρτερούντες.»—Ρωμ. 12:12· 1 Κορ. 7:29-31.

26. Πώς η λογικότης από μέρους ενός Χριστιανού θα έχη αποτέλεσμα να φέρη ειρήνη στην εκκλησία;

²⁶ Συνεπώς, η λογικότης θα φέρη ειρήνη, όχι μόνο στον εαυτό μας, αλλά—εκείνο που είναι σπουδαιότερο—στη Χριστιανική εκκλησία. Οι ενέργειές μας επηρεάζουν την εκκλησία λόγω της στενής σχέσεως που περιγράφεται στην προς Ρωμαίους επιστολή 12:4, 5: «Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον· ούτω και ημείς οι πολλοί έν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων.» Η λογικότης βοηθεί την εκκλησία να διατηρήση την τελεία ειρήνη και ενότητα που περιγράφεται στην 1 Κορινθίους 1:10: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, «και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.»—1 Κορ. 12:26.

27. Από ποιες απόψεις φέρνει ειρήνη η λογικότης;

²⁷ Η λογικότης καταλήγει σε ειρήνη διανοίας, ειρήνη με τον Θεό, ειρήνη με τους πλησίον μας, ειρήνη στη διακονία μας και ειρήνη μ’ εκείνους που δεν είναι Χριστιανοί πιστοί, καθ’ όσον εξαρτάται από μας· όπως διατάσσει η Γραφή: «Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων.»—Ρωμ. 12:18.

28. Ποιον προσπαθούν να ευαρεστήσουν οι Χριστιανοί, και με ποιες προσδοκίες εν όψει;

²⁸ Ο Ιεχωβά Θεός είναι Εκείνος τον οποίον οι Χριστιανοί προσπαθούν να ευαρεστούν. Στις Παροιμίες 16:7 (ΜΝΚ) εκτίθεται η αρχή: «Όταν ο Ιεχωβά αρέσκηται εις τας οδούς του ανθρώπου, και τους εχθρούς αυτού ειρηνεύει μετ’ αυτού.» Με το ν’ ακολουθούμε την οδόν του Ιεχωβά με τη λογική μας δύναμι θα νικήσωμε το κακόν. Τι θα μπορούσαμε να έχωμε τότε παρά αγαθόν; Η λογικότης αποτελεί μέρος της άνωθεν σοφίας. Κατευθυνόμενη από τον λόγον του Θεού, θα μας οδηγήση στην ευτυχή κατάστασι που ο Παύλος επιθυμούσε για τους Χριστιανούς όταν έλεγε: «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»—2 Κορ. 13:11 · Ιακ. 3:17.

Η Σκέψις που Υπάρχει Πίσω από την Παροιμία

ΟΤΑΝ εγράφησαν οι Βιβλικές παροιμίες, η ανθρώπινη φύσις ήταν βασικά η ίδια όπως τη βρίσκομε σήμερα. Ο σοφός Σολομών παρατηρούσε πολλά που ήσαν καλά και πολλά που ήσαν κακά. Όλ’ αυτά ήσαν αξιοσημείωτα και άξια σχολίων. Αυτά εχρησίμευσαν στο να επαινούν το αγαθόν, να κατακρίνουν το κακόν και να υποδεικνύουν τον σωστό δρόμο σ’ εκείνον που αμφέβαλλε, που δεν ήταν βέβαιος για την πορεία της πρακτικής σοφίας. Όταν κατανοήται σαφώς η βάσις μιας προφητείας, το μάθημά της είναι πιο αποτελεσματικό. Είσθε ενήμεροι των σκέψεων που υπάρχουν πίσω από τις επόμενες παροιμίες;

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 4:18, 19

«Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα. Η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος· δεν γνωρίζουσι πού προσκόπτουσιν.»

Οραματισθήτε έναν ορθρινό διαβάτη στην Παλαιστίνη καθώς ο ήλιος ανατέλλει. Όταν ο ήλιος κατά πρώτον χρωματίζη τον ουρανό, τα αντικείμενα φαίνονται αδρά. Βαθμιαίως, κάτω από τον συνεχώς αυξανόμενο φωτισμό, όλα φαίνονται με σαφή λεπτομέρεια. Όταν ο ήλιος στέκη τελείως κατακόρυφα το μεσημέρι, δεν υπάρχει σκιά εμπρός στον δρόμο. Έτσι είναι και η οδός των δούλων του Θεού, οι οποίοι, με συνεχή προσοχή στον λόγο του, αυξάνουν σταθερά σε γνώσι, σοφία και κατανόησι των σκοπών του. Οι ομιχλώδεις ή εσφαλμένες απόψεις, οι λίγο κατανοούμενες διδασκαλίες και προφητείες διασαφηνίζονται βαθμιαίως κάτω από το ολοένα αυξάνον φως από τον λόγον του Θεού, και η οδός που πρέπει να βαδίσουν είναι πολύ καθαρή. Οι ασεβείς, αφ’ ετέρου, είναι όπως ο άνθρωπος που προσκόπτει βαδίζοντας στο σκοτάδι. Μη έχοντας κατανόησι του λόγου και των σκοπών του Ιεχωβά και μη θέλοντας να δεχθούν τις αποκεκαλυμμένες αλήθειες και να συμμορφωθούν μ’ αυτές, προσκόπτουν με την άγνοια και την πλάνη των, την οποίαν, κατ’ ειρωνείαν, είναι πολύ τυφλοί για να την αναγνωρίσουν ή την ομολογήσουν.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 14:1

«Αι σοφαί γυναίκες οικοδομούσι τον οίκον αυτών· η δε άφρων υποσκάπτει αυτόν δια των χειρών αυτής.»

Η παροιμία αυτή δείχνει την επιρροή προς το