-
“Λειτουργοί του Θεού Ημών” Πρωτοπόροι στο Ζωτικό Έργο ΑποκαταστάσεωςΗ Σκοπιά—1978 | 1 Οκτωβρίου
-
-
όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.»—Εβρ. 12:2.
20. Με ποια έννοια ο Ιησούς έγινε ‘πρωτοπόρος . . . της πίστεως μας,’ καθώς και τελειωτής της πίστεως;
20 Ο Ιησούς εδήλωσε έτσι ότι ήταν ένας «πρωτοπόρος» ή «σκαπανεύς» για τους μαθητάς του, πρωτοπόρος της ζωής, πρωτοπόρος της σωτηρίας, πρωτοπόρος της πίστεως μας. Εξεπλήρωσε εκατοντάδες Βιβλικές προφητείες σχετικά με τον Μεσσία ή Χριστό. Μ’ αυτό τον τρόπο, εισήγαγε ένα νέο και ουσιώδες στοιχείο στην πίστι μας προς τον Ιεχωβά Θεό. Έτσι, λοιπόν, έγινε ο πρωτοπόρος της ολοκληρωμένης πίστεως που έχουν τώρα οι αληθινοί Χριστιανοί. Σωστά λοιπόν καλείται ‘πρωτοπόρος . . . της πίστεως μας.’ (Εβρ. 12:2, Αναθεωρημένη· Γαλ. 3:24, 25) Ταυτόχρονα η πίστις μας σχετικά με τον Μεσσία του Ιεχωβά βρίσκει την τελειοποίησί της στον Ιησού Χριστό. Η πίστις των Ιουδαίων που απέρριψαν τον Ιησού Χριστό και οι οποίοι ενέμειναν μόνο στον Μωσαϊκό νόμο παρέμεινε ατελής.
«ΔΕΝΔΡΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ»
21. Ως αποτέλεσμα του ότι ο Ιησούς εμφανίσθηκε στους μαθητάς του και τους παρηγόρησε μετά την ανάστασί του, σε τι βαθμό οι μαθηταί θα ελάμβαναν πείρα μιας πνευματικής αναπτύξεως;
21 Ιησούς Χριστός, για να εποικοδομήση την πίστι των μαθητών του, εμφανίσθηκε σ’ αυτούς πολλές φορές στη διάρκεια των 40 ημερών μετά την ανάστασί του. Παρηγόρησε εκείνους που πενθούσαν για τον ελπιζόμενο Μεσσία. Τι συνέβη σ’ εκείνους τους οποίους παρηγόρησε ο αναστημένος Ιησούς Χριστός; Σύμφωνα με την προφητεία που αναγράφεται στα εδάφια Ησαΐας 61:1-3, ο κεχρισμένος Ιησούς θα τους ‘έδινε’ «ωραιότητα αντί της στάκτης, έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της ακηδίας.» Ένεκα τούτου, θα ελάμβαναν πείρα μιας πνευματικής αναπτύξεως ώστε θα ωνομάζοντο «δένδρα δικαιοσύνης, φύτευμα του Ιεχωβά, εις δόξαν αυτού.»
22. Στην προφητεία του Ησαΐα, πώς έπρεπε να κατανοηθούν οι λέξεις ‘ωραιότης,’ ‘στάκτη,’ «έλαιον» και ‘στολή’; και πώς αυτές οι λέξεις ήσαν κατάλληλες για τους μαθητάς από την Πεντηκοστή και μετά;
22 Δεν μας λέγεται αν κανείς από τους αποστόλους ή μαθητάς του Ιησού έβαλε στάκτη στο κεφάλι του ή αν εφόρεσε σάκκον και σποδόν. Προφανώς οι προφητικές εκφράσεις ‘ωραιότης,’ ‘στάκτη,’ «έλαιον,» και ‘στολή’ είχαν συμβολική σημασία. Οι εμφανίσεις του Ιησού μετά την ανάστασί του ανέτρεψαν πραγματικά τα αισθήματα των μαθητών σ’ αυτό το θέμα. Αλλά την ημέρα της Πεντηκοστής που επακολούθησε, ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον Υιό του Ιησού Χριστό για να εκχύση το άγιο πνεύμα στους μαθητάς που ανέμεναν στη Ιερουσαλήμ. Σε εκδήλωσι της εκχύσεως του πνεύματος, θαυματουργικές γλώσσες πυρός περιίπταντο πάνω από τα κεφάλια τους. Αυτή η εκδήλωσις ήταν μόνο προσωρινή, δεν ήταν η μόνιμη ‘ωραιότης’ που προελέχθη στην προφητεία του Ησαΐα. Αντιθέτως, τα κεφάλια των εστέφθησαν με τη χαρά της θείας επιδοκιμασίας, όπως είναι η χαρά ενός νυμφίου ιερέως στην ημέρα του γάμου. (Ησ. 61:10) Ήταν σαν να είχε εκχυθή ένα κατευναστικό έλαιον στα κεφάλια τους, που τους ενίσχυσε μέχρι το σημείο της αγαλλιάσεως. Δεν υπήρχε πια το πνεύμα ακηδίας ή αποθαρρύνσεως, και οι αίνοι που έψελναν στον Ιεχωβά Θεό έδειχναν ότι αυτά τα άτομα φορούσαν «στολήν αινέσεως.» Οι παρατηρηταί αυτού του θεάματος την Πεντηκοστή είπαν: «Ακούομεν αυτούς λαλούντας εν ταις γλώσσαις ημών τα μεγαλεία του Θεού.»—Πράξ. 2:1-11.
23. (α) Σε τι είδους έργο επρωτοπόρησε ο Ιησούς για τους μαθητάς του; (β) Με το χρίσμα των μέσω του Χριστού, τι έλαβαν εντολή οι μαθηταί να κάμουν;
23 Απ’ όλα αυτά, τι παρατηρούμε εμείς σήμερα; Το εξής, ότι ο Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με το χρίσμα του, επρωτοπόρησε σ’ ένα έργο αποκαταστάσεως προς εκείνους που έγιναν μαθηταί του. Ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε για να εκχύση άγιο πνεύμα στους βαπτισμένους μαθητάς του, έτσι ώστε αυτοί που έλαβαν το άγιο πνεύμα έγιναν κεχρισμένοι με το πνεύμα του Υπερτάτου Κυρίου Ιεχωβά. (2 Κορ. 1:21· 1 Ιωάν. 2:20, 27) Τώρα και αυτοί επίσης έλαβαν εντολή να μεταδώσουν τα «αγαθά νέα» στους ‘πραείς’ του έθνους Ισραήλ, να κηρύξουν ελευθερία στους αιχμαλώτους και άνοιξι δεσμωτηρίου στους δεσμίους, και να παρηγορήσουν τους πενθούντας για τη Σιών. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα μπορούσαν να βοηθήσουν άλλους τους οποίους είχαν παρηγορήσει και ελευθερώσει, ν’ αγάλλωνται για τον «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά» και να αινούν αυτόν που τους αποκατέστησε στην εύνοιά του και στην υπηρεσία του μέσω των κεχρισμένων του.
24. Από την Πεντηκοστή και μετά, πώς στολίσθηκε το πνευματικό κτήμα των μαθητών του Ιησού όπως είχε στολισθή ο Παράδεισος, και από ποιον θα εξωραΐζετο;
24 Αυτή η έκχυσις του πνεύματος έχει μεγάλη σημασία στον κόσμο για εκείνους που εχρίσθησαν μ’ αυτό. Αντί να είναι σαν ευαίσθητα φυτά που μαραίνονται από έλλειψι τροφής, έγιναν σαν «δένδρα δικαιοσύνης» που μόνο ο Ιεχωβά μπορούσε να φυτεύση και να κάμη ν’ αυξηθούν μέσω του Χριστού. Ο αρχικός «Παράδεισος Τρυφής» του ανθρώπου ήταν στολισμένος με δένδρα διαφόρων ειδών. (Γεν. 2:7-9) Αλλ’ από την Πεντηκοστή και μετά, ο Ιεχωβά εφύτευσε «δένδρα» στο πνευματικό κτήμα του αφιερωμένου λαού του, το οποίο οι εχθροί τους είχαν ερημώσει. Αυτά τα συμβολικά «δένδρα» ήσαν οι γενναίοι, σταθεροί, αμετακίνητοι Χριστιανοί που ορθώθηκαν ψηλά για τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά Θεού. Αυτός, ως Φυτευτής των, ‘εξωραΐσθηκε’ από την παρουσία των στη νεοϊδρυμένη Χριστιανική εκκλησία.
25. Ποια υποχρέωσι ανέλαβαν όλοι όσοι βαπτίσθηκαν την Πεντηκοστή, και σε ποιο έργο θα υπηρετούσαν ως πρωτοπόροι;
25 Την ημέρα της Πεντηκοστής, εκτός από την αρχική εκκλησία των 120 περίπου μαθητών, χιλιάδες άλλοι έγιναν κεχρισμένοι μετά τη μετάνοια των, την αποδοχή του Μεσσίου και το βάπτισμα των στο νερό από τα χέρια των 12 αποστόλων. (Πράξ. 2:37-42) Και αυτοί επίσης ανέλαβαν τις υποχρεώσεις του χρίσματος με το πνεύμα του Ιεχωβά μέσω του Χριστού. Ο Αρχηγός των, ο Ιησούς, είχε διανοίξει την οδό για ν’ αποκτήσουν τελειοποιημένη πίστι και ζωή και σωτηρία. Αυτοί έγιναν ‘λειτουργοί του Θεού ημών.’ (Ησ. 61:6) Μ’ αυτή την ιδιότητα, πρέπει τώρα να διανοίξουν την οδό και για άλλους που εξεζήτησαν σχέσι με τον Θεό για ν’ αποκτήσουν συνδιαλλαγή μ’ αυτόν μέσω του Χριστού. (2 Κορ. 5:20) Μ’ αυτό τον τρόπο, θα είχαν ένα χαρωπό μέρος στο έργο αποκαταστάσεως του Θεού.
-
-
Οι “Λειτουργοί του Θεού Ημών” και οι Βοηθοί των ΣήμεραΗ Σκοπιά—1978 | 1 Οκτωβρίου
-
-
Οι “Λειτουργοί του Θεού Ημών” και οι Βοηθοί των Σήμερα
1. Ποια είναι η μεγαλύτερη δημόσια υπηρεσία που παρέχεται στην ανθρωπότητα σήμερα και πώς καλούνται προφητικά όσοι μετέχουν σ’ αυτήν;
ΤΟ ΘΕΙΟ ΕΡΓΟ πνευματικής αποκαταστάσεως και επανορθώσεως αποτελεί τη μεγαλύτερη δημόσια υπηρεσία που παρέχεται στην ανθρωπότητα σήμερα. Εκείνοι, τους οποίους χρησιμοποιεί ο Θεός ως δημοσίους λειτουργούς του σ’ αυτό το έργο, δεν είναι πολιτικοί άνδρες, αλλά είναι εκείνοι που προφητικά ορίζονται ως ‘λειτουργοί του Θεού ημών.’ (Ησ. 61:6) Ο Αρχηγός τους και Υπόδειγμά τους υπήρξε ο μεγαλύτερος Δημόσιος Λειτουργός του Ιεχωβά Θεού. Αυτός ήταν ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος, στις ημέρες του επάνω στη γη πριν από 19 αιώνες, εξετέλεσε ένα καταπληκτικό έργο επανορθώσεως της πτωχής ανθρωπότητος.
2. Γιατί ο Ιησούς και οι απόστολοι του δεν ασχολήθηκαν με την αποκατάστασι του περιβάλλοντος της γης της Παλαιστίνης;
2 Τότε η δημόσια διακονία του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του δεν επέφερε αποκατάστασι του περιβάλλοντος στη γη της Παλαιστίνης, στην οποία είχαν κηρύξει τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Το να εργασθούν για ένα τέτοιο πράγμα θα ήταν μάταιο, διότι ο κεχρισμένος Ιησούς εδίδαξε τους αποστόλους του ότι ‘η ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών’ θα επήρχετο στους Ιουδαίους, και επήλθε πράγματι στα έτη 70-73 μ.Χ. από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες και η επαρχία της Ιουδαίας ερημώθηκε. Το φρούριο της Μασάδας κοντά στη Νεκρά Θάλασσα ήταν το τελευταίο Ιουδαϊκό οχυρό που έπεσε στους Ρωμαίους. Αλλά τι θα λεχθή για το έργο πνευματικής αποκαταστάσεως στο οποίο πρωτοπόρησε ο Ιησούς και το οποίο συνέχισαν οι απόστολοι του; Εξακολούθησε να προχωρή μέσα απ’ όλη εκείνη τη θλιβερή περίοδο και πέρα απ’ αυτήν, ως τότε που ήλθε η προλεχθείσα «αποστασία» ή στασιασμός μετά τον θάνατο των αποστόλων.—2 Θεσσ. 2:3.
3. Σύμφωνα με τα εδάφια Ησαΐας 61:1-4, ποια είναι τα συμβολικά «δένδρα δικαιοσύνης» και ποιο έργο τους ανατίθεται;
3 Στην προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιον 61, το έργο της πνευματικής επανορθώσεως παρομοιώθηκε με την επανόρθωσι μιας από μακρού ερημωμένης γης και των κατεστραμμένων πόλεων της. Αφού, λοιπόν, είπε πρώτα πώς θα ‘εξωραΐζετο’ ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά με την παραγωγή ‘δένδρων δικαιοσύνης’ σ’ ένα πνευματικό παράδεισο, η προφητεία του Ησαΐα συνεχίζει: «Και θέλουσιν ανοικοδομήσει τας παλαιάς ερημώσεις, θέλουσιν ανεγείρει τα αρχαία ερείπια, και θέλουσιν ανακαινίσει τας ερήμους πόλεις, τας ηρημωμένας από γενεάς γενεών.» (Ησ. 61:4) Οι οικοδόμοι που μνημονεύονται εδώ είναι εκείνοι στους οποίους αναφέρονται τα προηγούμενα τρία εδάφια και οι οποίοι έλαβαν παρηγορία και θρησκευτική ελευθερία και αποκαταστάθηκαν στην εύνοια και ‘ευδοκία’ του Ιεχωβά. Αυτοί διορίζονται στο έργο της αποκαταστάσεως.
4. Εφήρμοσε ο Ιησούς το εδάφιο Ησαΐας 61:6 στην επαρχία της Ιουδαίας μετά τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, και για πόσον καιρό εκτείνεται η εκπλήρωσις της προφητείας;
4 Η επαρχία της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ, όπου ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του έκαναν πολύ κήρυγμα της βασιλείας του Θεού, είχε από πολύν καιρό αποκατασταθή από το υπόλοιπο των πιστών Ιουδαίων μετά την απελευθέρωσί τους από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και την επιστροφή τους στην πατρίδα τους το έτος 537 π.Χ. Αλλά μήπως ο κεχρισμένος Ιησούς εφήρμοσε την προφητεία του Ησαΐα 61:4 σ’ εκείνη την πρώτη εκπλήρωσι που έγινε στην κατά γράμμα γη του Ιούδα; Όχι! Όταν ο Ιησούς παρέθεσε τα πρώτα δύο εδάφια του Ησαΐα κεφάλαιο 61, στη συναγωγή της Ναζαρέτ, υπέδειξε την εκπλήρωσι αυτού του κεφαλαίου η οποία άρχιζε μ’ αυτόν, στις ημέρες του. Ο Ιησούς ετόνισε ότι αυτή η προφητεία είχε μια πνευματική σημασία και δεν εφηρμόζετο σε μια αποκατάστασι των φυσικών συνθηκών περιβάλλοντος του λαού. Η εκπλήρωσις της προφητείας λοιπόν εκτείνεται ως τον εικοστό μας αιώνα, ως τις ημέρες μας.
5. Γιατί υπήρχε ανάγκη έργου πνευματικής επανορθώσεως ως προς τον λαό του Ιεχωβά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και πότε έγινε η έναρξις αυτού του έργου;
5 Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος του 1914-1918 είχε ένα ερημωτικό αποτέλεσμα στο κεχρισμένο υπόλοιπο των αφιερωμένων και βαπτισμένων δούλων του Ιεχωβά. Η επίγεια οργάνωσίς των εξαρθρώθηκε με πολλούς τρόπους. Όταν τελείωσε εκείνος ο πρώτος ολοκληρωτικός πόλεμος, μερικοί κεχρισμένοι Χριστιανοί που υπήρξαν πρωτοπόροι στην υπηρεσία και λατρεία του Ιεχωβά Θεού, ευρίσκοντο ακόμη στη φυλακή με μακροχρόνιες καταδίκες φυλακίσεως. Αλλά, στο έτος 1919, ήλθε απελευθέρωσις, όχι μόνο από την κατά γράμμα φυλάκισι, αλλά, το σπουδαιότερο, από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (περιλαμβανομένου και του αποστάτου Χριστιανικού κόσμου). Το έργο της πνευματικής αποκαταστάσεως άρχισε χωρίς καθυστέρησι.
6. Για ποιο γεγονός προειδοποίησε τον κόσμο η συνέλευσις του Σήνταρ Πόιντ του 1919, και τι αποκατέστησε τότε ο Ιεχωβά για το κεχρισμένο υπόλοιπο του;
6 Στο έτος 1919 η πρώτη Διεθνής Συνέλευσις των Σπουδαστών της Γραφής στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο απεδείχθη σημαντική. Πληροφόρησε τον κόσμο ότι το αληθινό Χριστιανικό υπόλοιπο των κεχρισμένων με το πνεύμα του Υπερτάτου Κυρίου Ιεχωβά ήταν πάλι ζωντανό, σαν να είχε αναστηθή από τους νεκρούς. Αποκαταστάθηκαν στην εύνοια του Θεού και ήσαν για μια φορά ακόμη δραστήριοι ‘κηρύττοντας τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη,’ όπως είχε προλεχθή στο κατά Ματθαίον 24:14. Το αποτέλεσμα της πρωτοποριακής εκείνης προσπαθείας για την πνευματική αποκατάστασι συνεχίζεται σε παγκόσμια κλίμακα μέχρι σήμερα. Ο Ιεχωβά Θεός, προς αίνο του, ίδρυσε ένα πνευματικό παράδεισο για το υπόλοιπο των κεχρισμένων με το πνεύμα του.
ΠΟΙΟΣ ΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ «ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΜΩΝ»;
7. Σύμφωνα με τα εδάφια Ησαΐας 61:5-7, πόση προσοχή έπρεπε να δοθή στην πνευματική αποκατάστασι του κεχρισμένου υπολοίπου;
7 Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, η πνευματική αποκατάστασις του κεχρισμένου υπολοίπου του Ιεχωβά επρόκειτο να εγείρη διεθνή προσοχή. Η προφητεία του Ησαΐα το προείπε αυτό. Αφού εξετάσαμε το εδάφιο Ησαΐας 61:4 προχωρούμε: «Και αλλογενείς θέλουσιν ίστασθαι και βόσκει τα ποίμνια σας, και οι υιοί των αλλογενών [αλλόφυλοι, Μετάφρασις των Ο΄] θέλουσιν είσθαι οι γεωργοί σας και οι αμπελουργοί σας. Σεις δε ιερείς του Ιεχωβά θέλετε ονομάζεσθαι· λειτουργούς του Θεού ημών θέλουσι σας λέγει· θέλετε τρώγει τα αγαθά των εθνών και εις την δόξαν [τα πλούτη] αυτών θέλετε καυχάσθαι. Αντί της αισχύνης σας θέλετε έχει διπλάσια· και αντί της εντροπής θέλουσιν έχει αγαλλίασιν εν τη κληρονομία [τη μερίδι] αυτών όθεν εν τη γη αυτών θέλουσι κληρονομήσει το διπλούν αιώνιος ευφροσύνη θέλει είσθαι εις αυτούς.»—Ησ. 61:5-7, ΜΝΚ.
8. Πότε και πώς εκπληρώθησαν τα δυσμενή (δυσάρεστα) πράγματα που προφητεύθηκαν, και με τίνος την υποκίνησι;
8 Ας μη παραλείψωμε να προσέξωμε το εξής: Εκείνοι στους οποίους εκπληρώνεται η ενθαρρυντική αυτή προφητεία πρέπει πρώτα να υποστούν καταισχύνη και ταπείνωσι, την άρνησι της ‘μερίδος’ των και της ‘κληρονομίας’ των. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αυτά τα δυσάρεστα, αδικαιολόγητα πράγματα συνέβησαν στο κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά, και μάλιστα από τα χέρια του πολεμοχαρούς Χριστιανικού κόσμου. Μέχρι σήμερα ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου επιμένει να επισωρεύη καταισχύνη και ταπείνωσι στο κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών.
9. Σε ποιον τόπο το κεχρισμένο υπόλοιπο δεν θα υφίστατο πια όνειδος, ταπείνωσι και έλλειψι προμηθειών, και πώς έφθασε εκεί;
9 Εν τούτοις, αυτοί οι πνευματικοί Ισραηλίται δεν είναι πια στη γη της Βαβυλώνος της Μεγάλης, υποφέροντας αιχμαλωσία, φυλάκισι και θρησκευτική δουλεία εκεί. Την άνοιξι του 1919, όταν ο Βαβυλωνιακός κλήρος του Χριστιανικού κόσμου δεν είχε πλέον στρατιωτικοποιημένα έθνη για να χρησιμοποιή ως υποστηρικτάς του, ο Ιεχωβά ελευθέρωσε το πιστό κεχρισμένο υπόλοιπό του. Τους αποκατέστησε σ’ αυτό που η προφητεία του Ησαΐα χαρακτηρίζει ως την ‘γη των.’ Σ’ αυτό το θεόδοτο κτήμα δεν επρόκειτο πια να υποφέρουν καταισχύνη, ταπείνωσι και έλλειψι πνευματικών εφοδίων. Ο παράδεισος των θα ήταν ένας πνευματικός παράδεισος στον οποίο θα είχαν ‘διπλή μερίδα.’
10. Τι είναι εκείνο που έχει σημασία για το υπόλοιπο ως προς το πώς ορίζεται το αποκαταστημένο υπόλοιπο από τους θρησκευτικούς εχθρούς και από τον Ιεχωβά;
10 Φυσικά, ο κλήρος του αποστάτου Χριστιανικού κόσμου και οι κοσμικοί ερασταί του έχουν ακόμη τον τρόπο με τον οποίο χαρακτηρίζουν το αποκαταστημένο υπόλοιπο σαν ένα υφιστάμενο θρησκευτικό σώμα. Αλλά πώς είπε η προφητεία του Ησαΐα ότι θα εκαλείτο το αποκαταστημένο κεχρισμένο υπόλοιπο; Το εδάφιο Ησαΐας 61:6 (ΜΝΚ) απευθύνεται στο αποκαταστημένο υπόλοιπο και λέγει: «Σεις δε ιερείς του Ιεχωβά θέλετε ονομάζεσθαι· λειτουργούς του Θεού ημών θέλουσι σας λέγει· θέλετε τρώγει τα αγαθά των εθνών.» Εκείνο που έχει σημασία για το κεχρισμένο υπόλοιπο είναι αυτό που ο Ιεχωβά το ορίζει να είναι, και όχι ο τρόπος με τον οποίο τους αποκαλούν οι θρησκευτικοί εχθροί των.
11. Στον αρχαίο Ισραήλ, ποιοι περιελαμβάνοντο στο ιερατείο, και σε ποιους απευθύνεται η προφητεία του Ησαΐα 61:6 για τους ιερείς;
11 Στο έθνος του προφήτου Ησαΐα και του Ιησού Χριστού, η προφητεία που αναγράφεται στο εδάφιο Ησαΐας 61:6 ποτέ δεν θα μπορούσε να εκπληρωθή. Γιατί; Διότι μόνο τα ικανά άρρενα μέλη της οικογενείας του Ααρών, αδελφού του Μωυσέως, ήσαν κεχρισμένα ως ιερείς. Οι υπόλοιποι της φυλής του Λευί υπηρετούσαν ως βοηθοί των Ααρωνικών ιερέων στον ναό. Οι άλλες 12 φυλές του Ισραήλ έφερναν τις θυσίες και προσφορές των στους Ααρωνικούς ιερείς και εβοηθούντο επίσης από τους Λευίτας του ναού. Μήπως αυτές οι 12 φυλές φρονούσαν ότι είχε γίνει σ’ αυτούς αδικία επειδή είχαν αποκλεισθή από το ιερατείο και τις Λευιτικές υπηρεσίες; Όχι! Αυτοί υπετάσσοντο σ’ εκείνους που ήσαν διωρισμένοι από τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Κάτω από τον Μωσαϊκό Νόμο, λοιπόν, ο Ισραήλ ποτέ δεν μπορούσε να γίνη ένα ιερατικό έθνος, ένα έθνος αποτελούμενο εξ ολοκλήρου από ιερείς. Εν τούτοις, στην περίπτωσι των κεχρισμένων μαθητών του Χριστού, λέγονται τα εξής σε όλο τον Χριστιανικό Ισραήλ που απετελείτο από αυτούς: «Ιερείς του Ιεχωβά θέλετε ονομάζεσθαι.»
12. Στον πνευματικό Ισραήλ, πόσοι είναι ιερείς, και ποιος είναι ο Αρχιερεύς;
12 Όλα τα μέλη αυτού του πνευματικού Ισραήλ είναι «ιερείς» διορισμένοι από τον Ιεχωβά. Ο Ιησούς Χριστός, ο Πρωτοπόρος, των είναι ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά, κάτω από τον οποίο το έθνος των ‘ιερέων’ υπηρετεί τον Θεό.
13. Πώς οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης επιβεβαιώνουν ότι αυτή η διάταξις του Ιεχωβά εφαρμόσθηκε στους κεχρισμένους μαθητάς του Αρχιερέως Ιησού Χριστού;
13 Ο προφήτης Ησαΐας ενεπνεύσθη να προείπη αυτό το γεγονός. Αργότερα, οι θεόπνευστοι απόστολοι του Ιησού Χριστού επιβεβαίωσαν ότι αυτή η διάταξις του Υπερτάτου Κυρίου Ιεχωβά εφηρμόζετο στους κεχρισμένους μαθητάς του ουρανίου Αρχιερέως Ιησού Χριστού. Σ’ αυτούς τους μαθητάς, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού. Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.» (1 Πέτρ. 2:5, 9) Επίσης, ο απόστολος Ιωάννης έγραφε σ’ εκείνους τους οποίους αγαπούσε ο Ιησούς Χριστός: «Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού, και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.»—Αποκάλ. 1:5, 6.
14. Πώς επαναλαμβάνεται αυτό το γεγονός στην Αποκάλυψι 5:9, 10;
14 Ο Ιωάννης περαιτέρω αναγράφει την επευφημία που έγινε στον ουρανό προς το Αρνίον του Θεού, στον Ιησού Χριστό, και που περιλαμβάνει το ιερατείο, με αυτά τα λόγια: «Ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν δια του αίματος σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους, και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς.»—Αποκάλ. 5:9, 10.
15. Τι λέγει Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία έκδοσις 1977, για το «Ιερατείο όλων των πιστών» όπως αυτό διδάσκεται από τους μεταρρυθμιστάς;
15 Στη διάρκεια του Μεσαίωνος, οι Διαμαρτυρόμενοι Μεταρρυθμισταί εφήρμοσαν αυτά τα λόγια στις θρησκευτικές των εκκλησίες. Στη σελίδα 681 του Τόμου 22 η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, εκδόσεως 1977, κάτω από τον υπότιτλο «Ιερατείον Όλων των Πιστών,» λέγει τα εξής:
«Μια κεντρική δοξασία της Μεταρρυθμίσεως ήταν το ιερατείο όλων των πιστών. Οι Μεταρρυθμισταί, πιστεύοντας ότι η σωτηρία προέρχεται από θεία χάρι και γίνεται δεκτή δια πίστεως, ισχυρίσθηκαν ότι δεν απαιτείται επαγγελματικός κλήρος για να μεσολαβή για σωτηρία με το κήρυγμα και τη θεία κοινωνία. Οποιοσδήποτε πιστός μπορεί να ενεργή ως ιερεύς, κηρύττοντας τα αγαθά νέα της σωτηρίας, και ο ακροατής μπορεί ν’ ανταποκριθή δια πίστεως. Επί πλέον, εφόσον τα καλά έργα εξυπηρετούν τον πλησίον, όποιο έργο ευεργετεί την κοινωνία θεωρείται ως Χριστιανική ενασχόλησις. Εκείνο που είναι γνωστό ως ‘ηθική Προτεσταντικού έργου’ αναπτύχθηκε από τη θεωρία ότι το καθημερινό έργο αποτελεί τη πρώτιστη περιοχή της υπηρεσίας στον Θεόν.»
16. Τι είπε ο Μαρτίνος Λούθηρος στο βιβλίο του προς «τους Χριστιανούς Ευγενείς του Γερμανικού Έθνους» για το παγκόσμιο ιερατείο;
16 Ο Τόμος 17 της Αμερικανικής Εγκυκλοπαιδείας, εκδόσεως 1927, 1929, στο πάνω μέρος της σελίδος 753, κάτω από το όνομα «Λούθηρος,» έγραψε τα εξής:
«Δύο αξιόλογα βιβλία εξεδόθηκαν τώρα, γραμμένα από τον Λούθηρο, τα οποία ορίζουν τη στάσι του: ‘Προς τους Χριστιανούς Ευγενείς του Γερμανικού Έθνους,’ και προς τη ‘Βαβυλωνιακή Αιχμαλωσία.’ Στο πρώτο διακηρύττει το παγκόσμιο ιερατείο και κάνει δήλωσι εναντίον οποιασδήποτε ειδικά εγκατεστημένης ιερατικής τάξεως. Επίσης αμφισβητεί το δικαίωμα του Πάπα να ερμηνεύη την Αγία Γραφή, την οποία, όπως δηλώνει, είναι ελεύθερος ο καθένας μας να ερμηνεύη.»
Παραδείγματος χάριν, ο Μαρτίνος Λούθηρος έγραψε στο βιβλίο του ‘προς τους Ευγενείς’: «Όλοι αφιερωθήκαμε να είμεθα ιερείς στο βάπτισμά μας. . . . το γεγονός ότι ο Πάπας ή ο επίσκοπος χρίει, κουρεύει, χειροτονεί, αφιερώνει και ενδύει ένα άτομο διαφορετικά από τους λαϊκούς, μπορεί πολύ καλά να είναι υποκρισία ή μωρία εκ μέρους του, αλλ’ αυτό ποτέ δεν θα κάνη κάποιον Χριστιανό ή πνευματικό άνθρωπο.»
17. Γιατί οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος δεν ανέλαβαν τον τίτλο του ιερέως, και τι θα λεχθή για τον ίδιο τον Ιησού Χριστό όταν ήταν στη γη;
17 Τα μέλη του κεχρισμένου υπολοίπου σήμερα, όπως οι πρώτοι Χριστιανοί των αποστολικών χρόνων, δεν αναλαμβάνουν τον τίτλο του ιερέως. Γιατί να το κάνουν αυτό; Δεν είναι όλοι μέλη του ενός πνευματικού ιερατείου και, επομένως, δεν πρέπει να είναι όλοι ίσοι; Ναι! Η αρχιερατεία του Ιησού αποτελεί την κυριώτερη διδασκαλία στην οποία οι θεόπνευστες Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές υποδεικνύουν για την εξέτασι της κεχρισμένης από το πνεύμα εκκλησίας. (Εβρ. 3:1-6) Ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, δεν εχαρακτήρισε τον εαυτό του ως ιερέα, μολονότι υπηρετούσε τότε ως αντίτυπο του πρώτου αρχιερέως του Ισραήλ, του Ααρών, αδελφού του Μωυσέως.
18. (α) Διορίζουν οι άνθρωποι ιερείς, όπως διορίζουν πρεσβυτέρους, επισκόπους και διακονικούς υπηρέτας; (β) Πού, στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, βρίσκονται αυτοί του κεχρισμένου υπολοίπου σήμερα, και τι κάνουν εκεί;
18 Είναι αλήθεια ότι πολλοί, όπως ο Παύλος και ο Βαρνάβας, είχαν διορίσει ικανούς άνδρες για να είναι πρεσβύτεροι ή επίσκοποι και διακονικοί υπηρέται στις Χριστιανικές εκκλησίες, αλλά ποτέ δεν διώρισαν «ιερείς.» (Πράξ. 14:23· Φιλιππ. 1:1) Ο Ιεχωβά είναι Εκείνος ο οποίος, δια του Ιησού Χριστού, διορίζει, ή χειροτονεί τους ιερείς του. Παρά το γεγονός ότι αυτοί δεν αναλαμβάνουν τίτλους, το κεχρισμένο υπόλοιπο σήμερα βρίσκεται μέσα σ’ εκείνο που προσκιάσθηκε από την ‘αυλή των ιερέων’ στον ναό της Ιερουσαλήμ. Σε μια τέτοια συμβολική αυλή του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, προσφέρουν «πνευματικές θυσίες» σ’ αυτόν μέσω του Ιησού Χριστού, του Αρχιερέως.—1 Πέτρ. 2:5.
19. (α) Στο εδάφιο Ησαΐα 61:5, τι άλλο λέγεται ότι είναι τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ; (β) Μήπως η Εβραϊκή λέξις που χρησιμοποιείται εκεί σημαίνει περισσότερη ενέργεια από εκείνη του απλού «δούλου» ή «υπηρέτου»;
19 Επιστρέφοντας τώρα στο εδάφιο Ησαΐας 61:6, παρατηρούμε ότι λέγει επίσης στα κεχρισμένα μέλη του πνευματικού Ισραήλ: «Λειτουργούς του Θεού ημών θέλουσι σας λέγει.» Εδώ στο Εβραϊκό κείμενο η λέξις που μεταφράζεται ‘λειτουργοί’ είναι μ’ σαρέθ (στον πληθυντικό αριθμό), όχι ‘οβήδ, που σημαίνει «δούλος,» όπως στο εδάφιο Ησαΐας 65:13. Η Εβραϊκή λέξις μ’ σαρέθ και άλλες μορφές του ρήματος σαράθ χρησιμοποιούνται συχνά σχετικά με τους ιερείς του Ισραήλ. Το εδάφιο Ιωήλ 2:17 χρησιμοποιεί τη φράσι «ιερείς, οι λειτουργοί του Ιεχωβά.» (Έξοδ. 28:35, 43) Στην πρώτη μετάφρασι των Εβραϊκών Γραφών σε ξένη γλώσσα, οι Ελληνόφωνοι μεταφρασταί ανεγνώρισαν τη διαφορά μεταξύ των δύο Εβραϊκών λέξεων ‘οβήδ και μ’ σαρέθ, και γι’ αυτό στην απόδοσι του εδαφίου Ησαΐας 61:6 στην Ελληνική Μετάφρασι των Εβδομήκοντα εχρησιμοποίησαν την Ελληνική λέξι λειτουργός για τη λέξι μ’ σαρέθ.
20. (α) Ποια είναι η βασική σημασία της λέξεως λειτουργός; (β) Πώς χρησιμοποιείται αυτή στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές για τα ανθρώπινα πλάσματα και τα ουράνια πλάσματα;
20 Η λέξις λειτουργός σημαίνει βασικά, «δημόσιος εργάτης,» δηλαδή ένας δημόσιος αξιωματούχος ή διάκονος, όπως είναι ένας δικαστικός. (Ρωμ. 13:6) Μπορεί ν’ αναφέρεται σε κάποιον που υπηρετεί σε ιερή υπηρεσία, όπως στην περίπτωσι που ο απόστολος Παύλος λέγει ότι είναι «υπηρέτης (λειτουργός, Κείμενον) του Ιησού Χριστού προς τα έθνη, ιερουργών το ευαγγέλιον του Θεού.» (Ρωμ. 15:16) Ο Ιησούς Χριστός, ως Αρχιερεύς του Θεού, καλείται «λειτουργός των αγίων και της σκηνής της αληθινής.» (Εβρ. 8:1, 2) Στην περίπτωσι ενός δημοσίου προσώπου, όπως ήταν ο ηγεμονικός γιος του Βασιλέως Δαβίδ, ο Αμνών, εκείνος που τον υπηρετεί θα εθεωρείτο δημόσιος υπηρέτης. (2 Σαμ. 13:18) Οι ουράνιοι άγγελοι θεωρούνται δημόσιοι υπηρέται, ή λειτουργοί, διότι όταν ο απόστολος Παύλος παραθέτει από τον Ψαλμό 104:4, λέγει: «Και περί μεν των αγγέλων λέγει [ο Θεός]· ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.» (Εβρ. 1:7) Επίσης, στο εδάφιο Εβραίους 1:14, ο Παύλος χαρακτηρίζει τους αγγέλους ως «λειτουργικά πνεύματα.»
21. Στον Ψαλμό 103:21, πώς καλούνται οι στρατιωτικές δυνάμεις του Θεού στον ουρανό;
21 Το εδάφιο Ψαλμός 103:21 απευθύνεται στις ουράνιες «δυνάμεις» του Ιεχωβά, και τις αποκαλεί ‘λειτουργούς αυτού.’ Έτσι, η λέξις ‘λειτουργοί,’ όπως αναγράφεται στο εδάφιο Ησαΐας 61:6 αναφέρεται σε κάτι περισσότερο από το έργο ενός δούλου που αποδίδει ιερή υπηρεσία.
22. (α) Ο Ιησούς Χριστός απέδωσε στον Θεό δημόσια υπηρεσία ανώτερη από τίνος; (β) Στο εδάφιο Φιλιππησίους 2:17, πώς εχαρακτήρισε ο Παύλος τη Χριστιανική δράσι στους Φιλιππησίους;
22 Το εδάφιο Εβραίους 10:11 μιλεί για κάθε ιερέα του αρχαίου Ισραήλ που ελάμβανε κάθε μέρα τη θέσι του «λειτουργών και τας αυτάς πολλάκις προσφέρων θυσίας.» (Βλέπε επίσης Λουκάν 1:23.) Για τον Υιό του Θεού, που είναι ανώτερος από τους αγγέλους, το εδάφιο Εβραίους 8:6 λέγει: «Ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν, καθόσον είναι και ανωτέρας διαθήκης μεσίτης.» Στην εκκλησία της Αντιοχείας, στη Συρία, ωρισμένοι Χριστιανοί προφήται και διδάσκαλοι, περιλαμβανομένων και του Παύλου και του Βαρνάβα, ελέγετο ότι «υπηρετούν εις τον Ιεχωβά.» (Πράξ. 13:1, 2, ΜΝΚ) Ο Παύλος, που ίδρυσε την εκκλησία των Φιλίππων, στη Μακεδονία, μιλεί για την ειδική υπηρεσία των και λέγει:«Προσφέρω εμαυτόν σπονδήν επί της θυσίας και λειτουργίας της πίστεως σας.» (Φιλιππ. 2:17) Όλοι, λοιπόν, αυτοί οι κεχρισμένοι Χριστιανοί ενεργούσαν ως δημόσιοι λειτουργοί του Θεού.—Ησ. 61:6.
23. Πώς η Σκοπιά στο τεύχος του Ιουνίου 1882 επέστησε την προσοχή μας στη δημόσια υπηρεσία που γίνεται από μέλη του πνευματικού σώματος του Χριστού;
23 Ομοίως, το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σήμερα αποδίδει στον Θεό «δημοσία υπηρεσία» ως τάξις του ‘πιστού και φρονίμου δούλου. ‘ (Ματθ. 24:45-47) Η ύπαρξις μιας τέτοιας τάξεως δημοσίων υπηρετών του Θεού είχε τονισθή από την αρχή στη Σκοπιά της Σιών στη μηνιαία έκδοσί της του Ιουνίου 1882, σελ. 7, παράγραφος 5, κάτω από τον τίτλο του θέματος «Ανάγκη Ανθρωπίνων Διδασκάλων.» Εκεί οι εκδόται είπαν: « . . . και ενώ πιστεύομε ότι κάθε αφιερωμένο μέλος του σώματος του Χριστού είναι ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ με κάποια έννοια, και όλοι είναι ‘κεχρισμένοι να κηρύττουν τα αγαθά νέα,’ υπάρχουν ωστόσο διάφορα μέλη προσαρμοσμένα σε διάφορα μέρη του έργου, ακριβώς όπως υπάρχουν διάφορα μέλη και λειτουργίες στο ανθρώπινο σώμα, που χρησιμοποιείται Γραφικά για να παραστήση το σώμα του Χριστού—την Εκκλησία.» Όλο, λοιπόν, το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού σώματος του Χριστού θεωρείται και χαρακτηρίζεται κατάλληλα ως ‘λειτουργοί του Θεού ημών.’—Ησ. 61:6.
ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ
24, 25. Πώς μπορεί οι ‘λειτουργοί του Θεού ημών’ να βλάπτονται και να τυγχάνουν αδίκου μεταχειρίσεως, αλλά ποιος υπόσχεται να διορθώση τα πράγματα στον κατάλληλο καιρό;
24 Οι ‘λειτουργοί του Θεού ημών’ πρέπει να φέρουν εις πέρας τις ευθύνες των και να συμπεριφέρωνται μ’ ένα τρόπο που τιμά τη στάσι των ενώπιον του Θεού. Οι άνθρωποι γενικά μπορεί να τους παρεξηγήσουν και να τους θεωρήσουν ως αδίκους και ως άτομα που πλανώνται. Μπορεί να βλάψουν την καλή τους φήμη ή να τους αρνηθούν κατάλληλη αναγνώρισι και πρέπουσα υπόληψι. (2 Κορ. 6:8-10) Αλλά ο Υπέρτατος Κριτής πάντων θα διορθώση τα πράγματα, όταν αυτό είναι κατάλληλο για τον σκοπό του. Αυτός πιστεύει στη δικαιοσύνη. Στην περικοπή Ησαΐας 61:8, 9 (ΜΝΚ) λέγει σ’ εκείνους που έτυχαν κακής μεταχειρίσεως:
25 «Διότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο αγαπών δικαιοσύνην, ο μισών αρπαγήν και αδικίαν και θέλω ανταποδώσει το έργον αυτών πιστά και θέλω κάμει προς αυτούς διαθήκη αιώνιον. Και το σπέρμα αυτών θέλει φημισθή μεταξύ των εθνών και οι έκγονοι αυτών μεταξύ των λαών πας ο βλέπων αυτούς θέλει γνωρίζει αυτούς, ότι είναι το σπέρμα, το οποίον ο Ιεχωβά ευλόγησε.»
26. Πώς το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ γίνεται γνωστό μεταξύ εθνών και λαών, και πώς αναγνωρίστηκε το «σπέρμα, το οποίον ο Ιεχωβά ευλόγησε;»
26 Για να ‘φημισθή’ το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ έπρεπε να εξέλθη μέσα από τα έθνη και τους λαούς. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υποβλήθηκαν σε διεθνή «αρπαγήν.» Επειδή συκοφαντήθηκαν και κακοπαραστάθηκαν από τους θρησκευτικούς εχθρούς και τους υποστηρικτάς των, υπέστησαν μεγάλο διωγμό. Τους αποστέρησαν ‘την ανταπόδοσιν του έργου των,’ την οποία πραγματικά άξιζαν για τις προσπάθειες και τη δράσι των στη δημόσια υπηρεσία του Ιεχωβά. Αλλά ο Ιεχωβά, που τους έκαμε μάρτυράς του και κήρυκας των αγαθών νέων της Βασιλείας, έδειξε ποιους επιδοκιμάζει. (Ματθ. 24:14· Ησ. 43:10, 12) Με το άγιο πνεύμα του τους δραστηριοποίησε για να φέρουν μαρτυρία σε όλο τον κόσμο. Μ’ αυτό τον τρόπο, τα έθνη και οι λαοί εγνώρισαν «το σπέρμα, το οποίον ο Ιεχωβά ευλόγησε.»—Ησ. 61:9, ΜΝΚ.
27. Ποιοι μεταξύ λαών και εθνών ανεγνώρισαν δεόντως τη στάσι του υπολοίπου και που και με ποιους ήθελαν αυτοί να ζουν και να υπηρετούν τον Θεό;
27 Οι λαοί και τα έθνη δεν ανεγνώρισαν όπως έπρεπε το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά. Άλλα μεμονωμένα άτομα το έκαμαν αυτό. Εκείνοι που αγαπούσαν δικαιοσύνη και αλήθεια εκδηλώθηκαν. Ιδιαίτερα από την άνοιξι του έτους 1935 ευθυγραμμίσθηκαν με το κεχρισμένο υπόλοιπο επειδή αυτοί ήσαν ‘λειτουργοί του Θεού ημών.’ Από τότε, αυτοί που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίται, «το σπέρμα, το οποίον ο Ιεχωβά ευλόγησε,» έγιναν ο ‘πολύς όχλος.’ Στη συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε στην Ουάσιγκτον, D.C., το 1935, αποκαλύφθηκε ότι αυτός ο αναρίθμητος «δούλος» εκείνων που δεν ήσαν πνευματικοί Ισραηλίται εξεπλήρωνε την προφητική εικόνα της Αποκαλύψεως 7:9-17. Επειδή αυτοί δεν ήσαν πνευματικοί Ισραηλίται, ήσαν «αλλογενείς και «αλλόφυλοι» προς το κεχρισμένο υπόλοιπο. (Ησ. 61:5, Μετάφρασις των Ο΄) Αυτοί διέκριναν ότι το υπόλοιπο ζούσε σ’ ένα πνευματικό παράδεισο, που εχαρακτηρίζετο από «δένδρα δικαιοσύνης» και είχε εκκλησίες που έμοιαζαν με πόλεις. Και αυτοί επίσης ήθελαν να είναι σ’ ένα πνευματικό παράδεισο αυτού του είδους για να υπηρετούν εκεί τον Θεό.—Βλέπε βιβλίον Μπορείτε να Επιζήσετε από τον Αρμαγεδδώνα στο Νέο Κόσμο του Θεού, σελ. 296-299, παραγρ. 14-16· σελ. 368, Αριθμ. 30 (στην Αγγλική).
28. Με ποια πορεία του ‘πολλού όχλου’ είδε το κεχρισμένο υπόλοιπο να εκπληρώνωνται τα λόγια του Ησαΐα 61:5;
28 Υπολογίζοντας πλήρως τη δαπάνη της αποφάσεως των και της πορείας ενεργείας των, εγκατέλειψαν τη μολυσμένη, φθίνουσα παγκόσμια οργάνωσι. Ευθυγραμμίσθηκαν με την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά. Φυσικά, δεν μπορούσαν να τον υπηρετούν ως πνευματικοί Ισραηλίται, αλλά πραγματικά επιθυμούσαν να βοηθήσουν το κεχρισμένο υπόλοιπο στη διακήρυξι των αγαθών νέων της Βασιλείας δια του Χριστού. Βαπτίσθηκαν, λοιπόν, ως αφιερωμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού. Ανέλαβαν ενεργό υπηρεσία με τους πνευματικούς Ισραηλίτας. Συνεπώς, το κεχρισμένο υπόλοιπο βλέπει με ευχαρίστησι να εκπληρώνωνται σ’ αυτούς τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 61:5: «Και αλλογενείς θέλουσιν ίστασθαι και βόσκει τα ποίμνια σας, και οι υιοί των αλλογενών θέλουσιν είσθαι οι γεωργοί σας και οι αμπελουργοί σας.»
29. Με ταπεινοφροσύνη, ο ‘πολύς όχλος’ χαίρει να κάνη τι προς όφελος των ‘λειτουργών του Θεού ημών,’ και ποιο είναι το αποτέλεσμα;
29 Με ταπεινότητα, ο ‘πολύς όχλος’ θεωρεί τιμή και προνόμιό του να υπηρετή στον πνευματικό παράδεισο μ’ εκείνους τους οποίους το εδάφιο Ησαΐας 61:6 (ΜΝΚ) ορίζει ως «ιερείς του Ιεχωβά» και «λειτουργούς του Θεού ημών.» Αυτοί κατανοούν ότι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί που ορίζονται έτσι από τον Ιεχωβά Θεό πρέπει να ειδικεύωνται σε πνευματικά ζητήματα μέσα στον πνευματικό του ναό. Έτσι, χαίρουν ν’ ανακουφίζουν το κεχρισμένο υπόλοιπο βοηθώντας το και συνεργαζόμενοι μαζί του ώστε το υπόλοιπο ν’ ασχολήται αποκλειστικώτερα με τα πιο ουσιώδη πνευματικά ζητήματα. Όλα αυτά υποβοηθούν στον εξωραϊσμό του πνευματικού παραδείσου, τον οποίο καθιστούν καρποφόρο προς δόξαν Θεού.
30. Το εδάφιο Ησαΐας 61:5 εικονίζει αυτούς τους «αλλογενείς» και τους ‘αλλοφύλους’ να εκτελούν τι είδους υπηρεσίες, και πώς ομιλεί για την υπηρεσία των η περικοπή Αποκάλυψις 7:14, 15;
30 Έτσι, οι συμβολικοί «αλλογενείς» και οι «αλλόφυλοι» των ημερών μας βοηθούν εκείνους που ανήκουν στο υπόλοιπο να εκτελέσουν τα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθή, επειδή είναι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Ιεχωβά. Στο εδάφιο Ησαΐας 61:5 το έργο των βοηθών εικονίζεται με τη φροντίδα προς τα ποίμνια, τη γεωργία ή το όργωμα και την αμπελουργία. Αλλά στην όρασι της Αποκαλύψεως σχετικά με τους ξένους από όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες, λέγονται τα εξής γι’ αυτούς: «Και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.»—Αποκάλ. 7:14, 15.
31. Άσχετα με το πώς τους θεωρεί ο κόσμος, τι είναι αυτοί που ανήκουν στον ‘πολύν όχλον’ απέναντι του ενθρονισμένου Θεού;
31 Εκείνοι που ανήκουν στον ‘πολύν όχλον’ εικονίζονται έτσι ως εκτελεσταί ιερής υπηρεσίας προς τον ενθρονισμένο Υπέρτατο Κύριο του σύμπαντος. Όπως κι αν τους θεωρεί ο κόσμος, αυτοί είναι δούλοι Του!
32. Πώς τα εδάφια Ησαΐας 61:5, 6 θα εκπληρωθούν περισσότερο κατά γράμμα ως προς το υπόλοιπο και τον ‘πολύν όχλο’ στη διάρκεια της χιλιετηρίδος;
32 Ο ‘πολύς όχλος’ των ‘αλλογενών’ και των ‘αλλοφύλων’ θα επιζήση από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι.’ Πόσο ωραία περιγράφει το εδάφιο Ησαΐας 61:5 το έργο που θα κάνουν κατόπιν, στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού! Στη διάρκεια του χρόνου εκείνου οι «ιερείς του Ιεχωβά» που είναι ‘λειτουργοί του Θεού ημών’ θα εξυψωθούν με τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό στους ουρανούς. Εκεί επάνω θα ενασχολούνται περισσότερο με την ιερατική υπηρεσία προς όφελος όλης της ανθρωπότητος. (Αποκάλ. 20:6) Αλλά ο ‘πολύς όχλος’ θα μείνη εδώ στην καθαρισμένη γη που θα μετατραπή σ’ ένα παγκόσμιο κατά γράμμα παράδεισο. Ποιοι, λοιπόν, θα είναι οι πρωτοπόροι στην αποκατάστασι και εξωράισι του γήινου υποποδίου του Θεού; Θα είναι ασφαλώς ο ‘πολύς όχλος’ των μελλόντων να επιζήσουν από τη θλίψι και οι οποίοι θα προσκολληθούν στον πνευματικό παράδεισο με το κεχρισμένο υπόλοιπο.
33. Πώς ο ‘πολύς όχλος’ θα φροντίζη τότε για τις ανάγκες και ορέξεις του ανθρώπου και τίνος πρωτοπόροι θα είναι αυτοί στην υπηρεσία και λατρεία του Ιεχωβά;
33 Θα κατασκευάζωνται τότε ενδύματα; Το μαλλί από τα ποίμνια που θα περιποιήται ο ‘πολύς όχλος’ θα είναι αρκετό γι’ αυτό τον σκοπό. Θα χρειάζεται τότε άρτος και άλλα προϊόντα του αγρού; Οι ‘γεωργοί’ θα φροντίζουν να ικανοποιούν τις ορέξεις της καρδιάς. Οι αμπελουργοί θα μπορούν να προμηθεύουν τα καλύτερα κρασιά για να ευφραίνουν τις καρδιές των ανθρώπων. Η πρόοδος που θα κάμη ο ‘πολύς όχλος’ για την αποκατάστασι του παραδείσου στη γη θα τέρπη τα μάτια όλων όσοι θ’ αναστηθούν και θα καταδείξη την εκ των προτέρων φροντίδα που ανελήφθη για όλους αυτούς που εξαγοράσθηκαν από τον Αρχιερέα. Παρ’ όλα αυτά, ο ‘πολύς όχλος’ δεν θα παραμελή να αποδίδη ιερή υπηρεσία στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Χριστού τακτικά στην επίγεια αυλή του πνευματικού ναού του Θεού. Σ’ αυτό θ’ αναλάβουν την ηγεσία και θα θέσουν ένα εξαίρετο παράδειγμα για όλους όσοι θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς.—Λουκ. 23:43.
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Οι σύγχρονοι ‘Λειτουργοί του Θεού ημών’ εκτελούν ένα έργο πνευματικής αποκαταστάσεως, που προελέχθη από τον προφήτη Ησαΐα και στο οποίο πρωτοπόρος ήταν ο Ιησούς. Το πνεύμα του Κυριάρχου Ιεχωβά τους έχει ενδυναμώσει να διακηρύττουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας στους πραείς όλης της γης.
-
-
Αιτίες για να Είμεθα Χαρούμενοι και να Αγαλλώμεθα στον ΘεόΗ Σκοπιά—1978 | 1 Οκτωβρίου
-
-
Αιτίες για να Είμεθα Χαρούμενοι και να Αγαλλώμεθα στον Θεό
1. Γιατί το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σήμερα υπερχειλίζει, από χαρά στην εκπλήρωσι του εδαφίου Ησαΐας 61:10;
ΠΡΟΚΑΛΕΙ ανέκφραστη χαρά το να ελευθερωθή κανείς από την αιχμαλωσία και τη φυλάκισι στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Υπάρχει λόγος για ν’ αγάλλεται το άτομο επειδή αποκαταστάθηκε στην εύνοια και την ευδοκία του Θεού της αληθινής θρησκείας. Καθώς το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών σήμερα σκέπτεται την απελευθέρωσι και την αποκατάστασί του από Εκείνον, υπερχειλίζει από χαρά. Ο θεόπνευστος προφήτης Ησαΐας θέτει τα εξής στο στόμα τους όταν λέγη: «Θέλω ευφρανθή τα μέγιστα επί τον Ιεχωβά· η ψυχή μου θέλει αγαλλιασθή εις τον Θεόν μου· διότι με ενέδυσεν ιμάτιον σωτηρίας, με εφόρεσεν επένδυμα δικαιοσύνης, ως νυμφίον ευπρεπισμένον με μίτραν και ως νύμφην κεκοσμημένην με τα πολύτιμα αυτής καλλωπίσματα.»—Ησ. 61:10, ΜΝΚ.
2. Φορεί ακόμη το κεχρισμένο υπόλοιπο το «ιμάτιον σωτηρίας,» και γιατί ποτέ δεν θ’ αποβληθή από τον πνευματικό παράδεισο;
2 Από το μεταπολεμικό έτος 1919 και εμπρός, ο Ιεχωβά απεργάσθηκε ‘σωτηρία’ για το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών απελευθερώνοντας τους από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους κοσμικούς εραστάς της. Παρ’ όλο τον θρησκευτικό διωγμό που υπέστη από τότε, το κεχρισμένο υπόλοιπο φορεί ακόμη «ιμάτιον σωτηρίας.» Το υπόλοιπο είναι αποφασισμένο να εξακολουθήση να φορή αυτά τα διακριτικά ιμάτια έως ότου η Βαβυλών η Μεγάλη και οι ανήθικοι ερασταί της καταστραφούν στην επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι.’ Ένεκα τούτου ποτέ δεν θα εκβληθούν και δεν θα εκτοπισθούν από τον πνευματικό παράδεισο στον οποίο τους εισήγαγε ο Ιεχωβά από το έτος 1919.
3. Γιατί το κεχρισμένο υπόλοιπο έπρεπε να ενδυθή «επένδυμα δικαιοσύνης;»
3 Ένα «επένδυμα δικαιοσύνης» είναι κάτι που προστίθεται στο «ιμάτιον σωτηρίας» με το οποίο ο Ιεχωβά περιέβαλε το αποκαταστημένο υπόλοιπό του. Ενώπιον του κόσμου, ιδιαίτερα λόγω της κακοπαραστάσεως που έγινε από τους κληρικούς του Χριστιανικού κόσμου, το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών εθεωρείτο άδικο με μια θρησκευτική έννοια. Εκείνοι που αποτελούσαν το υπόλοιπο στιγματίσθηκαν ως αιρετικοί, ψευδοπροφήται, ψευδόχριστοι, απατεώνες, τέκνα του Διαβόλου. Το γεγονός ότι απετέλεσαν στόχο παγκοσμίου διωγμού εφαίνετο να επιβεβαιώνη αυτές τις κατηγορίες εναντίον των, ιδιαίτερα μάλιστα στον Χριστιανικό κόσμο. Αλλά πώς τους θεωρούσε ο Ιεχωβά;
-